Ε΄ΛΑΪΚΟΙ ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ ΠΟΥ ΞΕΠΕΣΑΝ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΓΥΡΩ ΤΗΣ

Οι κινηματογράφοι του κέντρου της Αθήνας βρίσκονταν στους κεντρικούς δρόμους και γύρω από αυτούς  στην περιοχή μεταξύ της πλατείας Ομονοίας και Συντάγματος.
Στην περιοχή της Ομόνοιας δύο από τους σημαντικούς κινηματογράφους ήταν το ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ μέχρι που γκρεμίστηκε την 10ετια του 70 (γράφω σχετικά με αυτόν εδώ και εδώ ) και το ΣΤΑΡ το οποίο δυστυχώς ακολουθώντας και αυτό την γενικότερη υποβάθμιση της περιοχής κατάληξε σε τσοντοσινεμά όπως γράφω  εδώ.

Λίγο πιο κάτω από το ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ στην οδό Ίωνος 7, σήμερα Μαρίκας Κοτοπούλη  ο προπολεμικός καλαίσθητος κινηματογράφος ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤ ακολούθησε και αυτός την ίδια πορεία στην τσόντα.
Το πόσο σημαντική ήταν τα περασμένα χρόνια η οδός Ίωνος, μπορεί να το αντιληφθεί κανείς όταν ακούσει το τραγούδι  Οδός Ίωνος 5 του Γιάννη Μαρκόπουλου για το οποίο έχω γράψει το ποστ  ΤΟ ΠΑΝΘΕΟΝ ΤΗΣ ΡΕΜΠΕΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΕ ΔΥΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

Στρίβοντας δεξιά από την οδό Μαρίκας Κοτοπούλη  στην οδό Σατωβριάνδου 11  βρισκόταν  ένας ακόμα κινηματογράφος το ΟΜΟΝΟΙΑ, που ξεκίνησε μεν με αξιοπρεπείς προθέσεις το 1962, αλλά κατάληξε και αυτό σε τσοντάδικο μέχρι να κλείσει το 2000.

Κοντά στο Δημαρχείο και πίσω από αυτό, Κλεισθένους 15, ήταν το ΑΘΗΝΑΪΚΟΝ για το οποίο έχω γράψει εδώ, ενώ σήμερα με το ίδιο όνομα, στη  Κρατίνου 11 λειτουργεί ο μόνος κινηματογράφος με gay ταινίες που δημιουργήθηκε σε διαμορφωμένο κατάστημα.

Επίσης  στην οδό Αθηνάς 48 ήταν από το 1962, ο ΑΡΙΩΝ ο πιο πρόσφατος  από τους λαϊκούς κινηματογράφους της περιοχής, με 2 έργα από την αρχή που κατάληξε και αυτός σε τσοντάδικο πριν να κλείσει την δεκαετία του 90. 

Ένας ακόμη λαϊκός κινηματογράφος ο ΑΒΕΡΩΦ που ξεκίνησε το 1960 με καλές προθέσεις στην οδό Λυκούργου, με κομψά θεωρεία και εξώστη παίζοντας αρχικά συνήθως ελληνικές ταινίες β΄ποιότητας, κατάληξε και αυτός στην τσόντα μέχρι να κλείσει πρόσφατα το 2022.

Στην Αθηνάς 66 υπήρχε μέχρι το 1966 ο προπολεμικός κινηματογράφος ΝΕΑ ΕΛΛΑΣ από τους λαϊκότερους της Αθήνας ιδιαίτερα  αγαπητός στις πόρνες που υπήρχαν στην οδό Σωκράτους.

Κοντά στα Χαυτεία, Πατησίων 6, υπήρχε το ΑΛΑΣΚΑ και στο 12 το ΡΟΖΙΚΛΑΙΡ.  Ήταν  δύο από τους πιο δημοφιλείς κινηματογράφους στους διάφορους εργαζόμενους και μικροπωλητές της περιοχής, σε επαρχιώτες για τους οποίους η Ομόνοια ήταν κλασσικό μέρος συνάντησης, σε ξέμπαρκους που ήθελαν ένα μέρος να ζεσταθούν ή και να λαγοκοιμηθούν,  αλλά και στους σκασιάρχες των γυμνασίων της Αθήνας και αυτό γιατί το πρόγραμμα τους με δύο ταινίες ξεκίναγε από τις 10 το πρωί και τελείωνε μετά τις 12 την νύχτα. Μερικές δε φορές όταν η μία ταινία είχε μεγαλύτερη διάρκεια, την έπαιζαν με λίγο μεγαλύτερη ταχύτητα. Και οι δύο  είχαν ξεκινήσει προπολεμικά και λειτούργησαν μέχρι το 1993 ο πρώτος και το 1968 ο δεύτερος. Στο ΡΟΖΙΚΛΑΙΡ θυμάμαι ότι με την μάνα μου είχαμε δει τους Μοντέρνους Καιρούς του Τσάρλι Τσάπλιν.
Το ΡΟΖΙΚΛΑΙΡ διέθετε και εξώστη και εξ αιτίας αυτού η πλατεία παρουσίαζε ένα περίεργο θέαμα. Οι 3-4 σειρές που αντιστοιχούσαν κάτω από εκεί που τέλειωνε ο εξώστης ήταν κενές. Ο λόγος ήταν γιατί το φιλοθεάμον κοινό των πρώτων  σειρών του εξώστη τρώγοντας τα σπόρια του έφτυνε τα τσόφλια στην πλατεία! 
 Στο ΑΛΑΣΚΑ είχα δει μια φορά κάποιες καουμπόϊκες ταινίες  ως σκασιάρχης. Οι μόνιμοι θαμώνες του κινηματογράφου αυτού ήξεραν ότι κάποια συγκεκριμένη ώρα έμπαινε και έκανε έλεγχο κάποιος αστυνομικός οπότε ακούστηκε μια  φωνή να λέει: σβήστε τα τσιγάρα θα έρθει ο μπάτσος!

Τέλος ένας ακόμα από τους παλιούς μεγάλους και ωραίους, προπολεμικούς κεντρικούς κινηματογράφους της Αθήνας, με αναπαυτικά καθίσματα ήταν το ΜΟΝΤΙΑΛ που προπολεμικά  είχε γνωρίσει μεγάλες δόξες ως μουσικό και επιθεωρησιακό θέατρο.
Είχε είσοδο από την Εμ. Μπεκάκη και άλλη μια από την Πανεπιστημίου. Ξεπέφτοντας μέχρι να γκρεμιστεί το 1969 έπαιζε 2 ταινίες και όπως γράφω στο ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΚΟΠΑΝΕΣ ΕΝΟΣ ΜΑΘΗΤΗ "ΗΣΣΟΝΟΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ"  με ένα φίλο και μετέπειτα κουμπάρο, κάναμε σκασιαρχείο και είχαμε πάει σε αυτόν να δούμε δύο ταινίες με βρυκόλακες που ήταν τότε, μετά την μεγάλη επιτυχία της ταινίας του Κρίστοφερ Λη από τις πιο δημοφιλείς στην τότε νεολαία.
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.
 

ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ
Α-ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ ΤΗΣ ΛΕΩΦΟΡΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ
 
Β΄ΟΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ
 
Γ΄ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ α΄μέρος.
 
Δ΄ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΚΑΙ ΝΕΑΝΙΚΗΣ ΜΟΥ ΗΛΙΚΊΑΣ β΄μέρος.

ΣΤ΄ ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ