To πρόγραμμα αυτό έχει σκοπό την παρακολούθηση της αποτελεσματικότητας των εκπαιδευτικών συστημάτων των χωρών που συμμετέχουν σε αυτό, με όρους επίδοσης μαθητών. Στη βάση ενός από κοινού διαμορφωμένου και διεθνώς αποδεκτού πλαισίου εργασίας, οι συμμετέχουσες χώρες μπορούν να συγκρίνουν τις επιδόσεις των μαθητών τους με τις επιδόσεις των μαθητών άλλων χωρών ώστε όχι μόνο να κατανοούν αλλά και να ενισχύουν την αποτελεσματικότητα του εκπαιδευτικού τους συστήματος και να μαθαίνουν από τις πρακτικές άλλων χωρών.
Τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα για την χώρα μας είναι απογοητευτικά.
Τα ελληνόπουλα εμφανίζουν μεγάλες αδυναμίες στην κατανόηση κειμένου και πολύπλοκων προβλημάτων, μαθηματικών ή απλής λογικής.
Έτσι διαπιστώθηκε η τραυματική μετάβαση των μαθητών και μαθητριών της χώρας από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο, όπου οι επιδόσεις τους και ο βαθμός κατανόησης των μαθημάτων τους, από την μια βαθμίδα στην άλλη «πέφτει» κατακόρυφα.
Σ αυτή την μετάβαση, τα Μαθηματικά αποτελούν το «αδύναμο σημείο» των μαθητών και μαθητριών των σχολείων μας, με τη μεγαλύτερη μερίδα των εξετασθέντων από το Γυμνάσιο στις εξετάσεις αυτές μην απαντούν σωστά στις διαγνωστικές ερωτήσεις που τους δόθηκαν (45,5% μόνο του συνόλου των απαντήσεων είναι σωστές), ενώ το 57% στην ίδια βαθμίδα να απαντούν σωστά στα θέματα της Γλώσσας.
Τα Ελληνόπουλα βρίσκονται στην 44η θέση στα Μαθηματικά και στις Φυσικές επιστήμες και στην 41η θέση στην κατανόηση κειμένου .(Στοιχεία εδώ)
Προφανώς τα ελληνόπουλα δεν υστερούν σε ευφυία από τα παιδιά που ανήκουν σε χώρες που βρίσκονται στις πάνω από εμάς θέσεις.
Σαφώς το πρόβλημα προέρχεται από τις απαρχαιωμένες μεθόδους που χρησιμοποιούμε στα σχολεία μας με την διδασκαλία από Έδρας, την μέθοδο της παπαγαλίας που ακολουθεί αναγκαστικά την τεράστια διδακτέα ύλη στα περισσότερα μαθήματα, την οποία και οι εκπαιδευτικοί είναι υποχρεωμένοι να την διδάξουν ολόκληρη. Έτσι, συνήθως «τρέχουν» τα κεφάλαια των βιβλίων μέσα στην τάξη και όποιος κατάλαβε ήταν απλά τυχερός.
Θα περίμενε λοιπόν κανείς ότι Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος (ΔΟΕ) και η Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) μετά από αυτά τα αποτελέσματα θα είχαν ευαισθητοποιηθεί και θα πρότειναν ριζικές λύσεις για την βελτίωση της εκπαίδευσης, με συνεπακόλουθα τα καλύτερα αποτελέσματα στην συγκριτική αυτή διεθνή αξιολόγηση.
Ευτυχώς η Δικαιοσύνη έκρινε, όπως είναι αυτονόητο, την απεργία αυτή ως παράνομη και καταχρηστική.
Η ουσιαστική αιτιολογία για την απεργία αυτή είναι ο φόβος ότι η Πολιτεία θα εφαρμόσει την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών πατώντας στον νόμο του ΣΥΡΙΖΑ 4547/18 .
Επισημαίνει δε και ο Γιώργος Παπαχρήστος : Αν είχε το δικαίωμα η Δικαιοσύνη είμαι βέβαιος ότι θα έκρινε την απεργία αντιεκπαιδευτική και αντιεπαγγελματική.
Είναι η δική τους αξιολόγηση στην οποία αρνούνται σταθερά και με πάθος να υποβληθούν όλα αυτά τα χρόνια.
Τρέμοντας λοιπόν στην ιδέα ότι από την αποκάλυψη με αδιαμφισβήτητο τρόπο της υστέρησης των παιδιών στη Γλώσσα και τα Μαθηματικά στην ουσία θα αποκαλυφθεί, θα αποτυπωθεί ανάγλυφα, η δική τους ανεπάρκεια, κήρυξαν την απεργία.
Επειδή κάποιοι εξ αυτών έμειναν στάσιμοι στη βελτίωση της επαγγελματικής τους κατάρτισης. Επειδή το διάβασμα το οποίο απαιτούν από τα παιδιά που καθοδηγούν, τους μαθητές τους, είναι πλέον για τους ίδιους μια άγνωστη λέξη. Επειδή εν τέλει έπαψαν να ενημερώνονται, να αναζητούν, να επιμορφώνονται, να γίνονται καλύτεροι.
Όση αλήθεια υπάρχει στο ότι μεταξύ των 170.000 εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας υπάρχουν άνθρωποι παθιασμένοι με τη δουλειά τους, άλλη τόση υπάρχει στο ότι κανείς δεν ξέρει πόσοι άλλοι συνάδελφοί τους βρίσκονται ακριβώς απέναντι – ο διορισμός στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα αποτέλεσε γι’ αυτούς το εισιτήριο για μια ζωή χωρίς κόπο. Αυτοί οι τελευταίοι είναι που φοβούνται την αξιολόγηση, έστω και με τον έμμεσο τρόπο, της διαδικασίας της Τετάρτης, κι αυτό δεν κρύβεται πίσω από καμιά πύρινη ανακοίνωση.
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου