ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ ΝΑ ΧΟΡΤΑΣΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ!

Είδα το Mama Mia πριν λίγες μέρες και φεύγοντας από τον κινηματογράφο μου ήρθε η φαεινή ιδέα να δω πως αντιμετωπίζουν το μιούζικαλ στις διάφορες άλλες χώρες. Εννοώ βέβαια εκτός από τα Αμερικανικά ή τα Ελληνικά που σε όλους είναι γνωστά.
Το παλιότερο λοιπόν Ρώσικο βίντεο που βρήκα ήταν από την εποχή του σοσιαλιστικού ρεαλισμού και από εποχή που ο κινηματογράφος είχε λόγω του πολέμου και προπαγανδιστικό ρόλο.
Στην ταινία αυτή του 1944, Ζέπελιν πετάνε στον αέρα, στρατά παρελαύνουν, οι άνδρες είναι χαριτωμένοι ροδομάγουλοι αξιωματικοί του στρατού ενώ οι γυναίκες όλο ευτυχία με φτυάρια και τσάπες ανοίγουν τραγουδώντας χαντάκια!
Το βίντεο είναι άκρως διδακτικόν για τις γυναίκες του σήμερα που, όπως η δική μου, τους πέφτει βαριά όχι μόνο η τσάπα αλλά ακόμα και η σακούλα με τα σκουπίδια και την φορτώνουν στον ταλαίπωρο σύζυγο τους να την πετάξει.



Το επόμενο χρονολογικά είναι από το Πακιστάν του 1957 και ήταν μεγάλη επιτυχία τότε στην χώρα αυτή . Βασίζεται στην Αραβική ερωτική ιστορία της Λεϊλά. Η πρωταγωνίστρια δεν είναι όμορφη σαν την Καρέζη, πιο πολύ μοιάζει με την Ταϋγέτη, αλλά το όλο σκηνικό θυμίζει την αντιστοίχου εποχής Λατέρνα ,φτώχεια και φιλότιμο. Αν κλείσει κανείς τον ήχο και βάλει να παίζει το Γαρύφαλλο στ΄ αυτί πιστεύω ότι θα ταιριάξει πλήρως με την εικόνα.



Πιο πρόσφατη από το Πακιστάν με σαφώς νοστιμότερη τραγουδίστρια είναι η επόμενη, που η πρωταγωνίστρια με την κοτσίδα μέχρι τα γόνατα περιβάλλεται μόνο από άνδρες μουσικούς που χορεύουν μαζί της και την κάνουν και γαϊτανάκι.
Η μία ή οι δύο κοτσίδες να ανεμίζουν είναι απαραίτητες στις τοπικές αντιλήψεις περί γυναικείας ομορφιάς.




Από την Κίνα είναι το σύντομο βιντεάκι που ακολουθεί, από κινέζικο μιούζικαλ μετά το τέλος της πολιτιστικής επανάστασης . Εδώ είναι το αποκορύφωμα του τρίπτυχου πτωχά μεν αλλά τίμια και ηθικά κορίτσια.
Αυτό το φίλμ θα μπορούσε να το έχει γυρίσει ακόμα και ο Άνθιμος για να το δείχνει στα κατηχητικά.
Ευτυχισμένες κινεζούλες σεμνοπρεπώς ενδεδυμένες με μπαλόνια στα χέρια δεν χορεύουν (τους χορογράφους φαίνεται ότι τους είχαν εξοντώσει στην προηγηθείσα πολιτιστική επανάσταση !)αλλά περπατούν μέσα σε ένα πάρκο. Ο σκηνοθέτης με τρομερή φαντασία ξεκινάει στην αρχή δείχνοντας μας λουλούδια για να μας προδιαθέσει για τα λουλούδια του κινέζικου σοσιαλιστικού ρεαλισμού που θα επακολουθήσουν περπατώντας και άδοντας .




Όμως από την Αίγυπτο υπάρχει το επόμενο αριστούργημα που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις αντίστοιχες ταινίες της εποχής του Δαλιανίδη.
Η Αιγύπτια μελαχρινή Βουγιουκλάκη όλο τσαχπινιά και τι δεν κάνει για να γοητεύσει τον γραβατοφορεμένο και υπομειδιώντα Αιγύπτιο Βουλγαρίδη. Τι παιδάκια τρέχουν στην εξοχή , τι ακροβατικά κάνει εκεί, σε τι σακουλοδρομίες συμμετέχει, τι χοντρές και χοντροί χορεύουν γύρω της για να φαίνεται νεώτερη και πιο φρέσκια και όλα αυτά με χορογραφίες αντάξιες ενός Φώτη Μεταξόπουλου!




Όμως την πρωτοκαθεδρία στα μιούζικαλ εκτός Hollywood την έχει το Bollywood.
Ο γαμπρός και η νύφη εδώ συνοδεύονται από ένα μπουλουκιδόν πλήθος κολλητών που τραγουδούν και χορεύουν πανευτυχείς.
Εδώ προφανώς ο γαμπρός και η νύφη σε αντίθεση με τα καθ΄ ημάς χορεύουν ξελιγωμένοι πριν τον γάμο γιατί τα ρύζια πέφτουν προς το τέλος. Επίσης οι κοτσίδα φτάνει μόνο μέχρι το κωλομέρι αλλά χρησιμοποιείται και σαν κομπολόϊ από την ηρωίδα




Στο πιο πρόσφατο βίντεο από το Bollywood η κοτσίδα παραμένει αλλά σ΄αυτό βλέπουμε δειλά και ολίγον από το μπούτι της πρωταγωνίστριας. Εδώ η νεάνις μάλλον γουστάρει ένα φτωχόν πλην όμως τίμιον λαϊκόν παίδαρον που γοητευμένος σηκώνεται και τραγουδάει προς το τέλος μαζί της. Φαίνεται όμως ότι ο παίδαρος δεν είναι της εγκρίσεως της μητρός της η οποία παρόμοια με την κλασσική κακιά των Ελληνικών ταινιών Τασσώ Καβαδία, μόλις τελειώσει την χορευτικήν του φιγούρα του τραβάει στο τέλος ένα ξεγυρισμένο χαστούκι ! Προφανώς προτιμά για γαμπρό της ένα δυτικοντυμένο κουλτουρέ και συνεσταλμένο νεαρό που κάθεται σιωπηλός ζαχαρώνοντας με πλάγια ντροπαλά βλέμματα την κόρη της που ξεσαλώνει στον χορό.



Βλέποντας αυτά τα βίντεο ο Devendra Banhart με την βοήθεια της πανέμορφης Νatalie Ρortman γύρισε το επόμενο βίντεο που είναι μια χαριτωμένη παρωδία των ταινιών του Bollywood .Εδώ πριν να προλάβει να χορέψει ο κακός την βουτάει από την απαραίτητη .κοτσίδα και έτσι αποδεικνύεται και η χρησιμότητα της

ΠΩΣ ΕΜΑΘΑ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΙΣΠΟΥΔΑΣΤΟΣ ΒΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΚΟΥΤΑΜΑΡΑΣ

Το ποστ αυτό αφιερώνεται με ευγνωμοσύνη σε μια ιστολόγο που επιτέλους μου άνοιξε τα μάτια.
Είμαι βλάκας!
Επειδή δεν συμφωνούσε με το σχόλιο που είχα γράψει σε ποστ της μου έδωσε την εξής αποστομωτική και με πλήρη επιχειρηματολογία απάντηση:
λες βλακείες και μάλιστα τις λες με περισπούδαστο ύφος. Αυτό είναι το τραγικό.
Δυστυχώς τα σκάγια παίρνουν προφανώς και τον Vad που είχε το θράσος να συμφωνήσει με το σχόλιο μου!




Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΚΟΥΤΑΜΑΡΑΣ
.
Χρονογράφημα από το βιβλίο «Ώ Τέμπορα, ώ Μόρες» του Παύλου Νιρβάνα.

Εις τό ναυτοδικείον Πειραιώς κατεδείχθη περιτράνως, προχθές ή αξία τής κουταμάρας. 'Ένας ναύτης, κατηγορούμενος επί υπεξαιρέσει, ηθωώθη διότι ό μηνυτής του εβεβαίωσε τό δικαστήριον ότι ήταν κουτός, ό δυστυχής.
-Είσαι πράγματι, κουτός; τόν ερώτησεν ό πρόεδρος. .
-Είμαι, κύριε πρόεδρε! απήντησεν, υπερηφάνως, ό κατηγορούμενος.
Τό ότι τό εβεβαίωσε καί ό ίδιος θά ήτο, βεβαίως, λόγος νά μήν αθωωθή. Διότι δέν υπάρχει μεγαλυτέρα ευφυΐα από τό νά όμολογήση κανείς ότι είναι κουτός. Άλλά τέλος πάντων, ό,τι έγινεν έγινε. Δέν πρόκειται νά επανέλθωμεν επί τού δεδικασμένου. Τό γεγονός είναι ότι ή κουταμάρα αποτελεί σπουδαίον παράγοντα προόδου καί ευδοκιμήσεως εις τόν κόσμον αυτόν. Άπόδειξις ότι καί οί ευφυέστεροι τών ανθρώπων, όταν επιδιώκουν νά επιτύχουν κάτι εξαιρετικόν καί δύσκολον, προσποιούνται τόν κουτόν.
- Τόν κουτό μάς κάνεις τώρα;
Τί σημαίνει ή φράσις αυτή, τήν όποίαν ακούμε συχνότατα; Σημαίνει, άπλούστατα, ότι κάποιος, πού δέν είναι κουτός, προσπαθεί νά φανή ότι είναι. Άλλά κανείς δέν ύποκρίνεται μίαν κατάστασιν, καί όχι μάλιστα πολύ επίζηλον, χωρίς νά έχη ωφεληθή απ' αυτήν. Άρα ή κουταμάρα έχει πολλάς χρησιμότητας.
Έν τούτοις, κανείς πραγματικός κουτός δέν αναγνωρίζει ποτέ ότι
είναι τοιούτος. Καί ό ναύτης πού ωμολόγησε, προχθές, εις τό
Ναυτοδικείον, μέ τόσην αυταπάρνησιν, ότι είναι κουτός, είπαμεν, ότι δέν ήτο καθόλου κoυτός. 'Απεναντίας ήτο πολύ έξυπνος. Οί πραγματικοί κουτοί δέν ύποπτεύονται, άπλούστατα, τήν κατάστασί των. Πώς νά τήν ύποπτευθούν; Γιά νά καταλάβη κανείς ότι είναι κουτός χρειάζεται κάποια εξυπνάδα. Άλλά, όταν είναι κανείς τόσον έξυπνος, ώστε νά καταλάβη ότι είναι κουτός, παύει πλέον νά είναι κουτός. Έπομένως - γιά νά φτάσωμεν εις κάποιο ευχάριστο συμπέρασμα - κουτοί είναι όλοι οί άλλοι εκτός ήμών τών δύο, αγαπητέ αναγνώστα.
Καί όμως, είναι τόσον αχάριστοι οί πραγματικοί κουτοί. Πρέπει νά βρεθούν εις μίαν εκτάκτως δυσχερή θέσιν, όπως ό προχθεσινός ναύτης, γιά ν' αντιληφθούν τί αξίζει ή κουταμάρα. Καί αξίζει, πράγματι, ένα βασίλειο. 'Όλοι οί συνήγοροι τών ποινικών ύποθέσεων καταγίνονται διαρκώς νά αποδείξουν ότι οί πελάτες των είναι κουτοί.
-Έπικαλούμαι, τό ακαταλόγιστον, κύριοι δικασταί...
Άλλά, μήπως, μόνον εις τό δικαστήριον θριαμβεύει ή κουταμάρα; Ή κουταμάρα είναι ό μέγας απολογητής καί συνήγορος τού ανθρώπου, εις κάθε βήμα της ζωής του.
-Όμολογώ τό λάθος μου, αλλά κι' εγώ δέν ξέρω πώς βρέθηκα κουτός καί τόκανα...
Φτάνει κάποτε ή όμολογία, έστω καί στιγμιαίας κουταμάρας, διά νά εξιλεώση ή νά σώση ένα ένοχον. Τόσην δύναμιν έχει. Έγνώρισα, πρό ολίγων ετών, άνθρωπον, πού ήτο έτοιμος νά χωρίση τήν γυναίκα του, κατόπιν βαρυτάτου παραπτώματός της είς τό κεφάλαιον τής συζυγικής τιμής. Έξαφνα, εις μίαν στιγμήν φωτεινής εμπνεύσεως, ή άμαρτωλή τού είπε:
-Έπί τέλους, άν έκανα κι εγώ μιά κουταμάρα ατή ζωή μου, δέ χάλασε ό κόσμος.
Ό σύζυγος έγινεν, αμέσως άλλος εξ άλλου. Άπεκαλύφθη ευλαβώς πρό τής «κουταμάρας» τής συζύγου του καί τήν εσυγχώρησεν. Προφανώς είχε σκεφθή ότι οί έξυπνοι άνθρωποι πρέπει νά είναι επιεικείς πρός τούς κουτούς. Καί έτσι ή σύζυγος έμεινε μέ τήν «κουταμάρα» της καί ό σύζυγος μέ τήν εξυπνάδα του. Δέν πιστεύω νά ισχυρισθή κανείς ότι ό ευτυχέστερος από τούς δύο ήτο ό έξυπνος σύζυγος.
(διατηρήθηκε η ορθογραφία του πρωτότυπου)
.
ΝΙΡΒΑΝΑΣ ΠΑΥΛΟΣ (1866-1937)
.
Λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Πέτρου Κ. Αποστολίδη.
Γεννήθηκε στην Μαριανούπολη της Ρωσίας αλλά 5 χρονών ήρθε στον Πειραιά. Αν και δεν γεννήθηκε στην Σκόπελο λόγω του Σκοπελίτη πατέρα του ήθελε να θεωρείται Σκοπελίτης. Τελείωσε την Ιατρική στην Αθήνα και διορίστηκε γιατρός στο Πολεμικό Ναυτικό και έφτασε το 1920 στο βαθμό του γενικού αρχιάτρου ενώ το 1922 παραιτήθηκε. Γι΄αυτό και ήταν γνωστός και σαν «Καπετάνιος» ή «Γιατρός ».
Παράλληλα από φοιτητής έλαβε ενεργό μέρος στην λογοτεχνική κίνηση του τόπου. Έγραψε από ποίηση ,διήγημα και μυθιστόρημα, θέατρο, δοκίμιο, κριτική, απομνημονεύματα ,πεζοτράγουδο, χρονογράφημα στο οποίο διακρίθηκε ιδιαίτερα, μέχρι μεταφράσεις ξένων έργων.
Αδελφικός φίλος του Παπαδιαμάντη ο οποίος κάποτε όταν διάβασε ένα ποίημα του τον χάιδεψε στο κεφάλι και είπε " και τα ποιήματα μαθήματα είναι".
Το 1928 έγινε Ακαδημαϊκός.


Τρία από τα αποφθέγματα του:
Η μεγαλυτέρα σοφία είναι το να κατορθώσει κανείς να διορθώνει την μοίραν του.

Ο μπακάλης, όταν θέλει να μάθει το παιδί του γράμματα, τ' όνειρό του είναι να το ακούει μιαν ημέρα και να μην το καταλαβαίνει.

Οι καλλιτέχναι δεν εξυπνούν ποτέ. Ζουν πάντα μέσα εις το όνειρον.


Το σπίτι του στην Σκόπελο.

Ο Παύλος Νιρβάνας γράφει στο περιοδικό "Νέα εστία" το 1933 πως τράβηξε μια μοναδική φωτογραφία τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.

.

.

Ένα πολύ γνωστό επίσης και ενδιαφέρον κείμενο για τους βλάκες είναι του Ευάγγελου Λεμπέση Η Τεράστια Κοινωνική Σημασία των Βλακών εν τω Συγχρόνω Βίω .Έχει δημοσιευθεί εδώ και υπάρχει και ένα σχόλιο μου με μερικά πρόσθετα στοιχεία.

.

ΜΙΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΧΩΡΑ

Υπάρχει μια μικρή χώρα στην Μεσόγειο που πολλοί δεν ξέρουν καν που βρίσκεται.
Σ ΄αυτή την χώρα κατοικούν κάτι μελαψές φυλές, κοντοπόδαρες σαν τους σειλινούς του κράτους όπως τους χαρακτήριζε ένας τροβαδούρος από την κοντινή τους Ελλάδα.
Μετά από την απελευθέρωση τους από τους Τούρκους σ΄ αυτό το κράτος των ασυστόλων και των πεσμένων κώλων ενώ κώλοι υπήρχαν λεφτά δεν υπήρχαν, γι΄αυτό και ονόμασαν την χώρα Κωλλάς. Στην Κωλλάδα υπήρχε μεγάλη πείνα γι΄αυτό και ενώ οι Ελληνες αντίστοιχα έλεγαν την χώρα τους Ψωροκώσταινα οι Κωλλάδες την έλεγαν Πείνα –Κωλλάδα .
Αλλά όπως στους Έλληνες οι γείτονες τους έκλεψαν το όνομα Μακεδονία, στους Κωλλάδες ακόμα χειρότερα από του διαόλου την μάνα μακριά οι Πορτορικανοί, τους έκλεψαν το όνομα αυτό και ονόμασαν οι ιερόσυλοι ένα ποτό τους piña colada.
Η Κωλλάδα έχει την ευλογία να περιβάλλεται από θάλασσα και να έχει πλήθος από πανέμορφα νησάκια που όμως δυστυχώς έχουν επάνω τους κάτι ενοχλητικούς και απαιτητικούς κατοίκους που συνέχεια γκρινιάζουν ότι τους έχουν γραμμένους και όλο για πλοία τους λένε αλλά πλοία δεν βλέπουν.
Ένα από αυτά είναι η νήσος Τύλος που οι κάτοικοι της προτιμούν να τους κοροϊδεύουν ότι το όνομα αυτό σημαίνει κάλος, παρά να τους συγχέουν με το ομώνυμο Ελληνικό νησί την Τήλο που ο δήμαρχος της την κατάντησε Σόδομα και Γόμορρα παντρεύοντας ομοφυλόφιλους.
Σε ένα από τα κοντινά της Τύλου νησιά, γεννήθηκε ένα αξιόλογο παιδί που το ονόμασαν Φαυλίδη.
Όταν μεγάλωσε σκέφτηκε πολύ τι να γίνει.
Η πρώτη του επιθυμία επειδή του άρεσαν οι σοκολάτες αμυγδάλου ήταν να γίνει σοκολατοβιομήχανος ,αλλά όμως υπήρχαν δύο προβλήματα. Πρώτα ότι υπήρχε ήδη σοκολατοποιεία με αυτό το όνομα και δεύτερον για να ανοίξεις μια επιχείρηση χρειάζονται λεφτά, γνώσεις και επιχειρηματική ικανότητα.
Επειδή τα δύο τελευταία του φαίνονταν αρκετά δύσκολο να τα αποκτήσεις άμα δεν τα έχεις , αποφάσισε τουλάχιστον να αποκτήσει το πρώτο.
Έτσι λοιπόν έγινε υπουργός.
Επειδή δε στο μέρος που γεννήθηκε τιμούνε τις φιλίες του πήρε για γενικό του γραμματέα τον κολλητό και παιδικό του φίλο Ασπαρτάμη.
Οι δύο φίλοι ανήκαν στο ίδιο βέβαια πολιτικό κόμμα στο οποίο έδιναν μεγάλη σημασία στις φιλίες και στις κουμπαριές. Το κόμμα αυτό επειδή ήταν για χρόνια εκτός εξουσίας για να διευκολύνουν τον κόσμο που ήθελε να προσφέρει το κατιτίς του βάσει του αποφθέγματος του Χαρύ Κλίν :λάβετε υμέτερε τα δέοντα προς διεκπεραίωσιν της υποθέσεως μου το είχαν ονομάσει ΝΔ( N-αι Δ-ώσε).
Το αντίπαλο κόμμα που κυβερνούσε για χρόνια και διακρινόταν για τις σοσιαληστρικές και φαταουλίστικες αρχές του το έλεγαν ΠΑΣΟΚ (ΠΑ-ρε Σ-ύντροφε Ο-λη την Κ-ουτάλα).
Όση επιχειρηματική ικανότητα έλειπε από τον Φαυλίδη τόση είχε ένας άλλος ομοϊδεάτης του ο Μενούσης.
Αυτός ξεκίνησε από καθηγητής στην Νίκαια και έγινε γενικός γραμματέας ενός δημάρχου με έντονη πνευματικότητα που θεωρούσε τους ποιητές «λαπάδες».
Από κει και πέρα η πορεία του ήταν ανοδική.
Καναλάρχης αρχικά, μέσα από τις εμπνευσμένες εκπομπές του καναλιού του γνώρισε στο κοινό της Κωλλάδας προσωπικότητες διεθνούς ακτινοβολίας όπως τον Εθνικό σταρ με τα εθνικά μπούτια, την θεοσεβούμενη κ.Λουκά, τον τηλαυγή φάρο της Νομικής Επιστήμης και Πρόεδρο του Ερωτοδικείου κ.Λεωτσάκο και άλλα σημαντικά πρόσωπα της πνευματικής ζωής του μικρού αυτού έθνους. Αφού θεώρησε ότι ο ρόλος του ως πνευματικού ταγού είχε ολοκληρωθεί, πούλησε τον σταθμό έναντι του ευτελούς τιμήματος των 5,5 δις δραχμών και ασχολήθηκε με την ναυτιλία οπότε σύντομα βρέθηκε να έχει 11 πλοία.
Έτσι μετά το 2003 που το κόμμα του ήρθε στην εξουσία από το 2004-2008 τσάκωσε πάνω από 30 εκ.ευρώ από τις κρατικές επιχορηγήσεις με τα καραβάκια του άρτι κατασκευασθέντα την 10ετία του 1970.
Αυτά τα χρόνια λοιπόν ο Μενούσης, συναντιέται με τον Φαυλίδη που είναι Υπουργός και τον Ασπαρτάμη που είναι ο κολλητός του.
Εκεί λοιπόν η ιστορία παρά την σχέση της με την θάλασσα θυμίζει το ηπειρώτικο τραγούδι ο Μενούσης, ο Μπιρπίλης και ο Ρεσούλ Αγάς.


Ο Μενούσης, ο Μπερμπίλης κι ο Ρεσούλ-Αγάς
Σε κρασόπουλο πηγαίναν για να φαν’ να πιούν
Κει που τρώγαν κει που πίναν κει που γλένταγαν
Κάτι πέσαν στην κουβέντα για τις άγονες
- Όμορφο Γραμματέα που ‘χεις βρε Φαυλίδη αγά
- Πού τον είδες, που τον ξέρεις και το μολογάς;
- Εψές τον είδα στο γραφείο μου πούρθε να τον δω
και του είπα δυο λογάκια για τις άγονες γραμμές
- Αν τον είδες κι αν τον ξέρεις πες μας τι σούπε
- Ασημένιο μεσοφώρι και χρυσό πουλί
μούπε πως ποθεί στα γεράματα να φορεί
και διαμέρισμα για την κόρη σου να δεί
αλλιώς να ξεγράψω κάθε άγονη γραμμή
Ο Μενούσης μεθυσμένος πάει το πρωί και όλα τα μολογεί
γιατί ο νους του δεν χωρεί
ο Φαυλίδης χωρίς τσιτσί να μην τον επιχορηγεί
- Σήκω χήνα, σήκω πάπια, σήκω νερατζιά
σήκω λούσου κι αρματώσου κι έμπα στο χουρό
Να σε δουν τα παλικάρια της ΝΔ να μαραίνονται
Να σε δω κι εγώ ο καημένος να σε χαίρομαι


Όλα αυτά έγιναν γιατί ο Μενούσης, πάντα πιστός στις αρχές του κόμματος για την υποστήριξη των φίλων και των κουμπάρων, δεν μπορούσε να χωνέψει ότι αν και είχε ακολουθήσει την Χαρικλύνια συμβουλή η δουλεία του δεν γινόταν.
Όμως πριν τον Μενούση υπήρχε και εκείνος ο αχαΐρευτος ο Δήμαρχος της Τύλου που όταν έβλεπαν καράβι στο νησί τους έβαζε τον παπά τους να κάνει ένα ευχέλαιο με την ευχή να το ξαναδούν και τον άλλο μήνα.
Δεν του έφτανε όμως το ευχέλαιο αλλά έστελνε και επιστολές στον πρωθυπουργό διαμαρτυρόμενος για τον Υπουργό που τους είχε καθήσει στον σβέρκο τους.
Αυτός όμως ήταν ήδη βαρύτατα απασχολημένος και προβληματισμένος γιατί δεν θυμόταν αν την προηγούμενη εβδομάδα είχε δει σε DVD τον Ράμπο ΙΙ ή το ΙΙΙ εκτός του γεγονότος ότι η γυναίκα του κάθε μέρα δεν τον άφηνε να πειράξει την τηλεόραση αν δεν τελείωνε ή Αμερικάνικη Μαρία η Άσχημη, τις παρέπεμπε στους παρατρεχάμενους του και εκείνοι όπως ήταν αναμενόμενο στον αρμόδιο υπουργό που ήταν ο Φαυλίδης!
Ο Φαυλίδης λοιπόν ήταν ήσυχος ότι δεν θα γίνει τίποτα γιατί ποιος θα έδινε σημασία σε ένα Κωλο- Δήμαρχο από ένα κωλονήσι της Κωλλάδας.
Έλεγε δε την ιστορική φράση «σε αυτό το υπουργείο επικρατεί ο νόμος του υπουργού».
Έτσι φρόντισε να προκηρύξει ένα διαγωνισμό, που οι κακές γλώσσες τον είπαν φωτογραφικό, για να πάρουν την άγονη γραμμή οι σωστοί άνθρωποι έστω και αν δεν είχαν αγοράσει ακόμα το καράβι που θα έπαιρνε την επιδότηση.
Όλα τα πράγματα θα είχαν πάει στην σωστή διεύθυνση, δηλαδή δεξιά όπως θα έλεγε και ο μακαριστός Χριστόδουλος , αν δεν υπήρχε ένας εισαγγελέας με τύλο στον εγκέφαλο που άρχισε να ψάχνει την υπόθεση και που παρέπεμψε τον Ασπαρτάμη και τους 4 της επιτροπής για κακούργημα.
Εκεί μαζί με τις καταγγελίες του αχαρακτήριστου Μενούση που δεν σεβάστηκε την ομερτά του κόμματος ζοχαδιασμένος που ακούμπησε όπως λέει 1.000.000 ευρώ χωρίς να κάνει την δουλειά του, έσκασε και η είδηση ότι ο εισαγγελέας είχε στείλει και έγγραφο στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για το προωθήσει στην Βουλή αρμόδια να ασχοληθεί με τον Φωλιάδη.
Βέβαια οι ανώτεροι του προασπίζοντας το κύρος της δικαιοσύνης θεώρησαν ότι δεν μπορεί να ασχολείται η Βουλή με τέτοιες ασήμαντες υποθέσεις.
Μεγαλύτερη σημασία είχαν υποθέσεις που τις παρέπεμψαν σ΄αυτήν με θέματα όπως : Απόλυση ιεροδιακόνου, γιατί ο υπουργός δεν έκλεινε ραντεβού στον μηνυτή, η με παράπονα του μηνυτή για το ύψος της σύνταξής του
Όμως οι εφημερίδες λύσσαξαν και έκαναν μεγάλο θέμα ότι ο ολιγαρκής Ασπαρτάμης ζήτησε λεφτά για τα γεράματα τους και για την προίκα μόνο με ένα διαμερισματάκι της κόρης του υπουργού.
Ύστερα λύσσαξαν αντί να πουν μπράβο στον Φαυλίδη που τήρησε την αρχή φίλος τον φίλο φίλευε όταν αυτός την επομένη που ο Ασπαρτάμης αναγκάστηκε σε παραίτηση, τον διόρισε σύμβουλο του.
Βέβαια ο Φωλίδης όπως τα βράχια του νησιού του αντιστέκονται στα κύματα, έτσι και αυτός παραμένει απτόητος στο κόμμα του γιατί ξέρει ότι σ΄ αυτό υπάρχουν πλήθος άξιων στελεχών που όλο και για κάποιο γιό θα φροντίσουν, κάποιους κουμπάρους θα έχουν, κάποιο αναψυκτήριο θα έχουν κτίσει οπότε οι αδηφάγες εφημερίδες και τα κανάλια θα πάψουν να ασχολούνται με αυτόν και θα πιάσουν τον επόμενο .
Τέλος πάντων ευτυχώς που όλα αυτά συμβαίνουν στην Κωλλάδα και όχι στην δική μας ευνομούμενη πατρίδα.

Κάθε ομοιότητα με υπαρκτά πρόσωπα και καταστάσεις είναι απολύτως συμπτωματική. Άλλωστε η φανταστική αυτή ιστορία από μόνη της είναι προφανές ότι δεν θα μπορούσε να έχει γίνει στην πραγματικότητα.

ΜΥΚΟΝΟΥ ΕΓΚΩΜΙΟ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ

Ξαπλώστρες η μια δίπλα στην άλλη για να ξαπλώσουν οι επιφανείς κώλοι στην παραλία των celebrities και να γίνει και αντίστοιχος σχολιασμός.
.
.
Η βδομάδα που περάσαμε στην Μύκονο ήταν από τις ωραιότερες αυτού του χρόνου.
Αυτό δεν οφείλεται μόνο στην καλή παρέα που είχαμε, αλλά και σε όλα όσα μας προσέφερε το ίδιο το νησί.
Σχετικά λοιπόν με την Μύκονο επικρατούν διάφοροι ευρέως διαδεδομένοι μύθοι .

ΜΥΘΟΣ 1ος ΠΛΗΘΗ ΚΟΣΜΟΥ
Υπάρχει γενικά η εντύπωση ότι τον Αύγουστο επικρατεί το αδιαχώρητο εκεί ,ιδίως στην παραλία του λιμανιού.
Όμως εκτός από τις λίγες μέρες που δεν υπάρχουν τα δυνατά και συχνά μελτέμια που επικρατούν τον Αύγουστο, τις περισσότερες μέρες η κίνηση εκεί είναι η ίδια που υπάρχει σε όλα τα νησιά στα κεντρικά τους σημεία. Ο ισχυρός δε αέρας της Μυκόνου παλιότερα ,πριν να βάλουν τα μαγαζιά τα διαφανή πλαστικά παραπετάσματα, χαρακτηριζόταν ως καρεκλάτος ή τραπεζάτος ανάλογα με το τι θα παρέσυρε!
Ο κόσμος μοιράζεται σε όλη την Χώρα της Μυκόνου που και στα πιο απίθανα δρομάκια έχει διεσπαρμένα ταβερνάκια και μπαράκια και παντός είδους καταστήματα.
Η Μύκονος επίσης είναι από τα νησιά που έχει πλήθος από παραλίες, πάνω από 25, όποτε εκτός από ορισμένα μέρη που σαν κοπάδι από ζωντανά μαζεύονται οι celebrities των πρωϊνάδικων και των μεσημεριανών εκπομπών έχει κανείς την δυνατότητα να απολαύσει την θάλασσα χωρίς όμως να μπορεί να σχολιάσει αν η τάδε τηλεοπτική περσόνα πάχυνε ή έκανε λίφτιγκ !

Κυριακή 18-8-08 ώρα 13:30 Φούλ σαιζόν σε παραλία που είναι ακόμα σχεδόν παρθένα και σχεδόν άδεια .(Αμ δε που θα σας γράψω ποια είναι!)
Κοντά μας έκατσε ένα συμπαθέστατο ζευγάρι Αμερικανού παντρεμένου με Ελληνοαμερικανίδα που αγάπησαν το νησί ,παντρεύτηκαν εκεί και μένουν πάνω από δύο μήνες κάθε χρόνο στην Μύκονο.
Πρίν να ανοίξουν το I-pod που είχαν μαζί τους ,μας ρώτησαν πρώτα αν μας ενοχλεί η μουσική και διάλεξαν μετά και μουσική της αρεσκείας μας !Χάρις στην απλότητα και την αμεσότητα της επικοινωνίας μαζί τους , πράγμα που δεν διακρίνει δυστυχώς τους Έλληνες, κουβεντίασαμε αρκετή ώρα μαζί τους και ενθουσιάστηκαν όταν τους είπαμε για την εκδήλωση στην Δήλο και ήρθαν μαζί μας.

...................Σάββατο-Άλλη παραλία

.

ΜΥΘΟΣ 2ος ΑΚΡΙΒΕΙΑ
Στην Μύκονο υπάρχουν αρκετά ακριβά και πολυτελή μαγαζιά και καλώς υπάρχουν, αν μας ενδιαφέρει να προσελκύσουμε υψηλής οικονομικής στάθμης τουρίστες.
Αντίστοιχα όμως υπάρχουν και μαγαζιά για όλα τα βαλάντια.
Αυτό δε που είναι σημαντικό είναι ότι οι καταστηματάρχες έχουν αποκτήσει από χρόνια τουριστική συνείδηση και είναι πρόθυμοι να σου δώσουν κάθε πληροφορία που θα ζητήσεις.
Επίσης αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι όλες τις μέρες φάγαμε εξαιρετικά ,μακριά από τα στα πεταλάδικα πολυτελείας, αλλά σε διάφορες ταβέρνες σε διαφορετικά μέρη του νησιού, σε εξαιρετικά καλαίσθητους χώρους, πληρώνοντας λίγο πολύ σε τιμές ίδιες με της Αθήνας ,με σωστό σέρβις και μερικές φορές με ιδιαίτερα πρωτότυπες συνταγές ιδίως στις σαλάτες.(Η κ. Αθεόφοβου έγραφε σε χαρτάκια τις διάφορες συνθέσεις για να τις φτιάξει στο μέλλον. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι ενώ εγώ είμαι ο πρώτος κριτής των παρασκευασμάτων της δέχεται μόνο την επιδοκιμασία μου ενώ αν δεν μου αρέσει κάτι με κατακεραυνώνει λέγοντας μου :είσαι άσχετος! )

ΜΥΘΟΣ 3ος ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ
Υπάρχουν μερικοί μικρόνοες που θεωρούν ότι το νησί είναι γεμάτο από ομοφυλόφιλους.
Η Μύκονος είναι από τα νησιά που έχουν αναπτύξει τουρισμό πάρα πολλά χρόνια και ως εκ τούτου από χρόνια δεν την απασχολεί ο σεξουαλικός προσανατολισμός των επισκεπτών της.
Στην πραγματικότητα δεν βλέπεις περισσότερους ομοφυλόφιλους από ότι στα άλλα νησιά.
Μόνο μια φορά στο παρελθόν είχε έρθει για λίγες ώρες ένα μεγάλο κρουαζιερόπλοιο που είχε αποκλειστικά ομοφυλόφιλα ζευγάρια οπότε η παραλία πλημμύρισε από αυτά όπως είχε γίνει και στα προηγούμενα νησιά που είχε πιάσει.
Βέβαια πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους έχουν συνήθως εκείνοι που δεν είναι πολύ σίγουροι με τον ανδρισμό τους.
Όλοι οι άλλοι ακολουθούν την ρήση του βραβευμένου με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1989 Καμίλο Χοσέ Θέλα που είπε:Η ομοφυλοφιλία είναι ένα πρόβλημα που δεν με ενδιαφέρει. Δεν είμαι ούτε υπέρ ούτε κατά. Περιορίζομαι απλώς να μην στρέφω τα οπίσθια μου!
Με παρέπεμψαν δε σε ένα βίντεο στο You Tube που ένας ανόητος αφού παρουσιάσει φωτογραφίες από την Πέτρα της Ιορδανίας στα ξεκούδουνα στο τέλος θεωρεί πούστηδες και πουτάνες όσους πάνε στην Μύκονο!
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου και χωρίς όρια το εύρος της βλακείας.
Φαίνεται ότι δεν του έχει πει κανείς ότι είναι καλύτερα να κρατάς το στόμα σου κλειστό και να φαίνεσαι βλάκας, παρά να το ανοίγεις και να διώχνεις κάθε υποψία!
Το παρήγορο πάντως είναι ότι η μαγεία της Πέτρας κατάφερε να συγκινήσει ακόμα και ένα βλάκα. Οι αναμνήσεις που έχω από μια ολόκληρη μέρα που γύρισα την Πέτρα από την αρχή μέχρι το τέλος είναι από τις ισχυρότερες που έρχονται στην μνήμη μου. Είχα βέβαια και την τύχη να μου δώσει ένας συνάδελφος από την Ιορδανία την διδακτορική διατριβή από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης του αρχιτέκτονα Nawwaf Qusus με θέμα :Πέτρα Η Ναβαταϊκή πρωτεύουσα της Ιορδανικής Ερήμου οπότε όταν την επισκέφτηκα ήμουνα πλήρως ενημερωμένος.

ΜΥΘΟΣ 4ος ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ
Αλλά ας ξαναγυρίσω στην Μύκονο και σε μια ξεχωριστή εκδήλωση που είχαμε την τύχη και ευτυχία να παρακολουθήσουμε.
Την Κυριακή βρεθήκαμε μετά το ηλιοβασίλεμα, με το καραβάκι στην Δήλο κοντά 500 άνθρωποι και μόλις φάνηκε το ολόγιομο φεγγάρι τρεις εξαιρετικοί μουσικοί η Ιλεάνα Κρουτσέρου Άρπα, ο Παναγιώτης Δράκος φλάουτο και ο Απόλλων Γραμματικόπουλος Βιολί κατάφεραν να συνεπάρουν με την μουσική των Ibert, Debussy,Gluck, Massenet και Doppler ένα κοινό που ήδη είχε μαγευτεί από τον ιερό χώρο που βρισκόταν και που τον φώτιζε ένα κυρίαρχο φεγγάρι.

Εκτός προγράμματος δε με την μοναδική φωνή του ο Γιάννης Βόγλης ενδιαμέσως διάβαζε ποιήματα του Ελύτη, του Καβάφη, του Ρίτσου και του Βέλτσου.
Με το πλάι του ματιού μου έβλεπα την κ.Αθέοφοβου να έχει δακρύσει, όπως και εγώ από την ευφορία που μας διακατείχε και τους δύο από την μαγεία του χώρου και της μουσικής.
Το αξιοσημείωτο δε είναι ότι σε υπαίθριο χώρο για πρώτη φορά δεν ακούστηκε ούτε ένα κινητό να κτυπάει είχαν δε σωπάσει ακόμα και τα τζιτζίκια εντυπωσιασμένα από το πρωτόγνωρο για αυτά ακρόαμα.

Πηγαίνοντας στην Δήλο με το ηλιοβασίλεμα.

Η εκδήλωση στην Δήλο. Το φεγγάρι έχει ανέβει στον ουρανό.

ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ Η ΜΥΚΟΝΟΣ, Η L-DOPA ΚΑΙ Ο ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Ν. ΚΥΡΙΑΚΟΣ;

Σύνηθες θέαμα εις την Ψαρού που οι γυναίκες της παρέας διαπίστωσαν κυτταρίτιδα, πάχος, πτώση του στήθους και ελαττωματικό λοβίο του ωτός που δεν διακρίνεται στη φωτογραφία.

Τι να πολυλογούμε; Η Μύκονος έχασε πολύ από την προηγούμενη της αξία. Οι κύκλοι είναι τέτοιοι, που να γίνεται ο τόπος κοσμοπολιτικό σαλόνι. Άνθρωποι σαν και μας που ήρθαν με την ιδέα να απολαύσουν την μυστικοπάθεια του τόπου ,τα στενά, την Παραπορτιανή, το λιμάνι, το μουσείο, ευρίσκονται προ συνεχούς διωγμού. Πας στην Παραπορτιανή το βράδυ; Άκούς τον Mister Brown να σε χαιρετάει μέσα από το σεληνόφως*.
Το κείμενο αυτό δεν έχει γραφτεί σήμερα αλλά στις 3-9-1934 !!
Είναι απόσπασμα από επιστολή που έγραψε 16 ετών ο μετέπειτα καθηγητής Ιατρικής στην Βοστώνη Γιώργος Κοτζιάς στον φίλο του γιατρό Θεόκλητο Τριανταφυλλίδη.
Ο Γιώργος Κοτζιάς ήταν γιός του Δημάρχου Αθηναίων Κώστα Κοτζιά και ήταν από τους βασικούς συντελεστές στην ανακάλυψη της l-dopa.
Την άποψη που εκφράζει ο Κοτζιάς για την Μύκονο την έχω ακούσει και από αρκετούς άλλους τα τελευταία χρόνια.
Η Μύκονος είναι ένα νησί που για πολλούς λόγους από παλιά ελκύει τον κόσμο να την επισκεφτεί. Ένας βασικός λόγος ήταν η Δήλος.
Οι επισκέπτες όμως που έρχονταν να θαυμάσουν τις μοναδικές αρχαιότητες της Δήλου, εκτός από αυτήν βρίσκονταν μπροστά στην μοναδική ομορφιά ενός κυκλαδίτικου οικισμού που ανώνυμοι λαϊκοί μάστορες με σοφία είχαν κατασκευάσει.
Από στόμα σε στόμα έγινε γνωστή στον κόσμο η ομορφιά του νησιού και οι μοναδικές παραλίες του και ευτυχώς με την έγκαιρη ανακήρυξη του οικισμού σε διατηρητέο, με την επακόλουθη ανάπτυξη που είχε δεν καταστράφηκε και κατάφερε να φθάσει να γίνει σήμερα το πιο κοσμοπολίτικο μέρος της Ελλάδας.
Βέβαια επακόλουθο αυτής της κατάληξης ήταν να προσελκύσει και πλήθη νεοβάρβαρων νεόπλουτων οι οποίοι έφτιαξαν σπίτια ή έρχονται στο νησί απλά και μόνο γιατί θεωρείται στους κύκλους τους πολύ in.
Οι περισσότεροι από αυτούς μπορεί να ξέρουν πιο είναι σήμερα το μπάρ του συρμού αλλά αν τους ρωτήσεις τι έχει επάνω της και γιατί είναι τόσο σημαντική η Δήλος μπορεί να σε κοιτάνε με το απλανές βλέμμα του άσχετου.
Στην Μύκονο μπορείς να κάνεις ότι ζωή θέλεις.
Από την πιο κοσμική μέχρι την πιο απλή. Μπορείς να την αράξεις στην παραλία και να χαζεύεις τα ποικιλόχρωμα πλήθη των επισκεπτών της από τις μαμάδες να σέρνουν τα καροτσάκια των παιδιών τους μέχρι τις πιο φαντεζί και εξαντρίκ εμφανίσεις.
Αν ο κόσμος σε ενοχλεί μπορείς να ρομαντζάρεις το φεγγάρι στα βράχια κάτω από την Παραπορτιανή ενώ ο αέρας θα κυματίζει τα μαλλιά σου.(Αυτό αφορά εκείνους που έχουν ακόμα μαλλιά!)
Από την άλλη μεριά παρά την έντονη τουριστική κίνηση οι ντόπιοι διατηρούν τις παραδόσεις τους με αποτέλεσμα την παραμονή της Παναγίας η Άνω Μέρα να έχει κατακλυστεί από τους Μυκονιάτες.
Επειδή από τα νεανικά μου χρόνια φιλοξενούμαι σε ένα παραδοσιακό σπίτι της Χώρας , βλέπω πια το νησί όπως οι ντόπιοι .
Το σπίτι, που μένω και σας γράφω, ηλικίας άνω των 150 ετών, παρά τις αναπόφευκτες τροποποιήσεις που έχει υποστεί διατηρεί το χρώμα και την απλότητα που είχε από την κατασκευή του.
Σήμερα βέβαια έχει όλες τις σύγχρονες ανέσεις αλλά θυμάμαι την εποχή που η Μύκονος δεν είχε δίκτυο ύδρευσης και αναγκαστικά κάναμε μεγάλη οικονομία στο νερό της στέρνας που έπρεπε να φθάσει για όλο τον χρόνο.
Ένα καλοκαίρι για 15 μέρες το μόνο νερό που άγγιζε τα σώματα των δύο μελών μιας τριανδρίας που μέναμε εκεί, ήταν καθημερινά της θάλασσας.
Ο τρίτος υποχόνδριος με την καθαριότητα ήθελε καθημερινά να κάνει ΝΤΟΥΣ (παθαίνω αλλεργία όταν διαβάζω όλο και πιο συχνά να γράφουν ντουζ !) οπότε για να μην σπαταλάει το πολύτιμο νερό οι έτεροι δύο καθισμένοι με την έννοια της εξεταστικής επιτροπής εξοικονόμησης υδατίνων πόρων, τον καθοδηγούσαμε ώστε να στάξει με φειδώ λίγο νερό εκεί που είχε μείνει σαπουνάδα .
Το μόνο που πλέναμε ήταν τα πόδια μας γιατί κυκλοφορούσαμε ξυπόλυτοι προσέχοντας όμως να μην πατήσουμε τις καβαλίνες από τα μουλάρια που τότε κυκλοφορούσαν στα στενά για τις μεταφορές.
Το σπίτι που η οικογένεια το κατοικεί συνεχώς από την κατασκευή του μας είχε φυλάξει και μια μεγάλη χαρά όταν ανακαλύψαμε σε ένα πατάρι ένα μπαούλο με παλιά βιβλία.
Εκτός από πολλά βιβλία όπως τους Βίους Παράλληλους του Πλουτάρχου σε μετάφραση του Ραγκαβή του 1866 και το Ηροδότου Μούσαι σε έκδοση της Λειψίας ή την σειρά από τα Hμερολόγια του Σκόκου από το 1888 με ενδιαφέρον βρήκαμε και την παραφιλολογία της εποχής.
Ο πολυγραφότατος Αριστείδης Ν.Κυριάκος εκπροσωπείται από το εκ 1514 ! σελίδων πόνημα του Οι Λησταί του Δήλεσι -Ιστορικόν πρωτότυπον έργον μετά καλλιτεχνικών εικόνων και από το εκ 1235 σελίδων βιβλίο Ίρμα η Τσιγγάνα –Θαυμάσιον Περιπετειώδες Μυθιστόρημα ενώ στο τέλος του βιβλίου προαναγγέλλεται η έκδοση σε φυλλάδια του νέου έργου του ο Χορός του Ζαλόγγου ή «ή Σουλιώτισσαις» που χαρακτηρίζεται ως το πατριωτικώτερον, εθνικώτερον και τερπνότερον εν ταυτώ των έργων.
Εκτός όμως του Κυριάκου και ο Γεράσιμος Βώκος δεν πήγαινε πίσω με το εκ 1128 σελίδων Ιστορικόν του Μυθιστόρημα Η Κατοχή του 1905.
Συντομότερος όλων ήταν ο Λεωνίδας Αγγ. Βασσάκος με το βιβλίο του Δήμας Γήστας –Οι μετά του Χριστού συσταυρωθέντες Λησταί και ο απολυθείς Βαραββάς.
Όσοι αγαπούν τα παλιά βιβλία μπορούν να καταλάβουν με τι ευφορία τα ξεφυλλίζαμε όταν τα ανακαλύψαμε.
Εδώ όμως θα σταματήσω γιατί αν αρχίσω να γράφω για τις αναμνήσεις που έχω από την Μύκονο δεν πρόκειται να τελειώσω ούτε την Δευτέρα.
.
.
*Μύκονος -Θεόκλητος Τριανταφυλλίδης 1908-1977 Ελευθερουδάκης 2007

Το σαλόνι του σπιτιού που έχει διατηρηθεί όπως το άφησε η προηγούμενη γενιά.

Η αλτάνα, δηλαδή η εσωτερική αυλή του σπιτιού.

Η παλιά βρύση του σπιτιού.

Τα κρινάκια της Παναγίας που ανθίζουν κάθε Δεκαπενταύγουστο στο κηπάριο της αλτάνας.

Το πατάρι της κουζίνας που βρήκαμε το μπαούλο με τα βιβλία.

Η παλιά πόρτα της κουζίνας.

Ο στενότερος δρόμος της Χώρας δίπλα στο σπίτι που διαθέτει είσοδο και από εκεί.

ΓΥΡΙΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΓΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΟ, ΦΕΥΓΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΓΙΚΗ ΜΥΚΟΝΟ!

Πίσω μεριά της Αντίπαρου στον όρμο του Δεσποτικού.

Μεταξύ Πάρου Αντιπάρου στα νησάκια Τηγάνα και Πάνδρος η Λαγκούνα ,στο βάθος η Αλυκή

........................................... Παροικία

........................................... Εκατονταπυλιανή

..................................................Παροικία

Παροικία. Συνύπαρξη παράδοσης με την μοντέρνα εποχή

Λεύκες -Πάλι καλά που δεν έβαλαν τον φανοστάτη επάνω στο παγκάκι!

.............................................. Νάουσσα

.................................. Κάστρο Αντιπάρου

Η θέα από τον Άγιο Αντώνιο. Κάτω το Πίσω Λιβάδι

Άγιος Αντώνιος βράδυ. Κομμάτια από αρχαία στο μοναστήρι.

..........................................Βράδυ-Πρόδρομος

.

.

Στην Πάρο και την Αντίπαρο είχα ξαναπάει πριν πολλά χρόνια, όπως είχα γράψει στο προηγούμενο ποστ.
Πηγαίνοντας ξανά, είχα ένα ενδόμυχο φόβο ότι θα αισθανθώ την ίδια απογοήτευση που ένιωσα πριν 4-5 χρόνια πηγαίνοντας στην Σαντορίνη, που η εικόνα της απείχε έτη φωτός από την ομορφιά που είχα δει όταν ακόμα δεν την είχαν καταστρέψει κτίζοντας την παντού.
Ευτυχώς όμως η Πάρος και η Αντίπαρος ήταν μια ευχάριστη έκπληξη.
Ενώ έχουν αναπτυχθεί σημαντικά και είναι γεμάτες από κόσμο, πουθενά δεν σε πληγώνει η αναπόφευκτη οικιστική τους ανάπτυξη.
Το μόνο ίσως που θα έπρεπε, θα ήταν να απαγορευτεί η δόμηση στις κορυφές των λόφων ώστε να παραμένει ανόθευτο το φυσικό ανάγλυφο του τοπίου.
Πάντως όλα τα άλλα ήταν θετικά.
Πολλές όμορφες παραλίες, οι περισσότερες στην φυσική τους κατάσταση, που δεν έχουν καταληφθεί από το απαίσιο θέαμα με τις ξαπλώστρες και τις ομπρέλες, φυτεμένες με αλμυρίκια που προσφέρουν την αναγκαία σκιά.
Γυρίζοντας το νησί η παρέα μας, που έχει την συνήθεια σαν τους σκύλους να σηματοτοδοτεί το πέρασμα της κατουρώντας παντού στην πρώτη ευκαιρία, συνάντησε σε όλα τα μέρη που βρέθηκε καθαρές και ευπρόσωπες τουαλέτες.
Ένα άλλο σημαντικό χαρακτηριστικό του νησιού, που δεν το βλέπεις αλλού, είναι ότι στους περισσότερους οικισμούς έχουν φροντίσει και έχουν δημοτικά δωρεάν μεγάλα πάρκιγκ κοντά στο κέντρο του χωριού.
Οι ντόπιοι είναι ευγενικοί και φιλικοί μόνο που δεν τους συναναστρέφεσαι συχνά γιατί επειδή προφανώς τα έχουν οικονομήσει γερά αντί να δουλεύουν οι ίδιοι έχουν παντού ξένους στην δούλεψη τους.
Η Πάρος απέδειξε ότι η φοβία πως θα καταντήσουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης ήταν ένας μύθος χωρίς περιεχόμενο.
Αντίθετα οι Ευρωπαίοι έγιναν τα γκαρσόνια των Παριανών!
Στο ξενοδοχείο αν δεν ήξερες αγγλικά την είχες βάψει άσχημα .
Από την καθαρίστρια μέχρι την ρεσεψιόν και τον μάγειρα όλοι ήσαν Βούλγαροι, Ρουμάνοι, Άγγλοι και μερικοί ακαθορίστου υπηκοότητας.
Το φαγητό στο νησί γενικά ήταν πολύ καλό βάσει της αξιολόγησης της κριτικής επιτροπής που είχαμε συστήσει 6 γερά πιρούνια από 3 παμφάγα ζεύγη.
Μόνο μια δυο φορές χαρακτηρίστηκε μέτριο.
Η κρίση δε της επιτροπής ήταν αποτέλεσμα ιδιαίτερης ,επίμονης και συλλογικής προσπάθειας μετά από πλήρη εξάντληση των εδεσμάτων του καταλόγου του κέντρου.
Την πρώτη φορά που η κριτική επιτροπή κάθεται σε μια ταβέρνα και παραγγέλνει συνήθως τα γκαρσόνια ρωτούν αφελώς:
-Περιμένετε και άλλους;
Την δεύτερη φορά δεν ξαναρωτάνε και όταν φεύγουμε μας αποχαιρετούν συγκινημένοι και με σπαραγμό μας εύχονται:
-Να μας ξανάρθετε!
Επιστρέφοντας λοιπόν χθες οίκαδε και μετά το ξεφόρτωμα όλης της οικοσκευής που είχαμε κουβαλήσει με το αυτοκίνητο στην Πάρο, παρακολουθώ με ιδιαίτερη χαιρεκακία την κυρία Αθεόφοβου να προσπαθεί να συμπυκνώσει σε μία βαλίτσα όλα όσα θεωρεί αναγκαία να κουβαλάει μαζί της σε ένα ταξίδι, γιατί αύριο φεύγουμε για την Μύκονο ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ!
Εδώ λοιπόν το επιχείρημα ότι : στην πλάτη σου θα το κουβαλήσεις αυτό, δεν έχει θέση.
Είμαστε καλεσμένοι από τον κουμπάρο μου που είναι γέννημα και θρέμμα Μυκονιάτης και έχει ένα σπίτι άνω των 100 ετών μέσα στην πόλη.
Επειδή είμαι ευθύς και ντόμπρος άνθρωπος της έχω κάνει την σαφέστατη εξήγηση:
-Ότι βαλιτσικό μπορεί να κουβαλήσει ο καθένας μας από το λιμάνι μέχρι το σπίτι το κουβαλάει χωρίς τις συνήθεις εκκλήσεις του τύπου :-Έλα και σήκωσε την γιατί πονάει η μέση μου!
Η Μύκονος, που με τον κουμπάρο μου από παιδιά πηγαίναμε εκεί ,είναι από τα αγαπημένα μου μέρη και ακόμα και τον Αύγουστο που καταπλέουν τα πλήθη των νεοβάρβαρων και νεόπλουτων έχει για αυτούς που την αγαπούν και δεν πάνε του to see and to be seen μέρη που μπορείς να την χαρείς χωρίς τα πλήθη που συνωθούνται στα κοσμικά μέρη.
Θα τα ξαναπούμε λοιπόν μετά τις 16 Αυγούστου που προβλέπεται η επιστροφή μας.
Όλες οι ποικιλώνυμες εορτάζουσες Παναγίες της Ελλάδας βοήθεια σας!

.