Ο ΑΡΜΣΤΡΟΓΚ, ΤΟ ΤΣΙΜΠΟΥΚΙ ΤΟΥ κ. ΓΚΟΡΣΚΥ ΚΑΙ Ο ΧΑΚΕΤ

Μερικές φορές η ιστορική αλήθεια απαιτεί αρκετό χρόνο για να έρθει στο φως ή για να αποκτήσει τις πραγματικές της διαστάσεις. .
Έτσι παρά το ότι ο Νιλ Αρμστρογκ πάτησε την Σελήνη το 1969 η παρακάτω ιστορία ήρθε στο φως της δημοσιότητας μόλις το 1995.
Την αντιγράφω από την δημοσίευση της στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ από τον Ανδρέα Ρουμελιώτη.

ΣΤΙΣ 20 Ιουλίου του 1969 ο κυβερνήτης της σεληνάκατου του Apollo 11, Νιλ Αρμστρονγκ, ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε το πόδι του στο Φεγγάρι. Οι πρώτες λέξεις που είπε αφού έκανε τον περίπατο στη Σελήνη ήταν: «Αυτό είναι ένα μικρό βήμα για μένα, είναι όμως ένα μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα».

Τα λόγια αυτά μεταδόθηκαν μέσω τηλεόρασης και εκατομμύρια άνθρωποι παρακολούθησαν εκστασιασμένοι το μεγάλο επίτευγμα. Πριν ξαναμπεί στη σεληνάκατο, ο Αρμστρονγκ έκανε την εξής αινιγματική δήλωση: «Καλή απόλαυση, κύριε Gorsky»!
ΠΟΛΛΟΙ συνάδελφοί του από τη NASA θεώρησαν ότι ήταν μια κίνηση αβρότητος, που απευθυνόταν σε κάποιο Ρώσο κοσμοναύτη. Όμως, ύστερα από ενδελεχή έλεγχο που έκαναν, διαπίστωσαν πως δεν υπήρχε κανένας Gorsky ούτε στα ρωσικά ούτε στα αμερικανικά διαστημικά προγράμματα... Και όπως πέρναγαν τα χρόνια, όλο και περισσότεροι απορούσαν για το νόημα της συγκεκριμένης φράσης.
Ο Αρμστρονγκ δεν απαντούσε ποτέ, μόνο χαμογελούσε, όταν τον ρωτούσαν σχετικά.

Στις 5 Ιουλίου του 1995, στο Tamba Bay της Φλόριντα, κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης Τύπου, ένας δημοσιογράφος του ξανάκανε την ίδια ερώτηση γι' αυτόν τον περίεργο διαστημικό του γρίφο. Ο Νιλ Αρμστρονγκ αυτή τη φορά δέχτηκε να απαντήσει: «Μιας και ο κύριος Gorsky έχει πια πεθάνει, μπορώ να σας δώσω την απάντηση στην αινιγματική μου φράση. Το 1938, όταν ήμουν παιδί στο χωριό μου, έπαιζα μπάσκετ με ένα φίλο στην αυλή του σπιτιού μας. Ο φίλος μου πέταξε με δύναμη την μπάλα και αυτή προσγειώθηκε στην αυλή του γείτονα δίπλα στο παράθυρο της κρεβατοκάμαρας.
ΣΤΟ διπλανό σπίτι ζούσε ένα ζευγάρι, ο κύριος και η κυρία Gorsky. Όπως πήγαμε να μαζέψουμε την μπάλα, άκουσα την κυρία να φωνάζει στον κύριο Gorsky: "Μπουλκουμέ θέλεις, σιχαμένε; Θα σου κάνω μπουλκουμέ μόνο όταν αυτό το κωλόπαιδο από δίπλα ανέβει στο Φεγγάρι»!

Εκεί λοιπόν που έχουμε γελάσει με αυτή την ιστορία και με το πνεύμα του Νιλ Αρμστρογκ που θυμήθηκε τον κ. Γκόρσκυ μετά τόσα χρόνια έρχεται ο Eric M. Jones, εκδότης της NASA's Apollo 11 Lunar Surface Journal, και μας τα χαλάει όλα!
Μας λέει ότι ποτέ δεν ειπώθηκε αυτή η φράση και στις 28 Νοεμβρίου 1995 ο ίδιος ο Αρμστρογκ έγραψε: Ξέρω ότι αυτό το αστείο κυκλοφορεί εδώ και ένα χρόνο. Το πρωτάκουσα στην Καλιφόρνια από τον κωμικό Buddy Hackett.

Την χαρακτηριστική φάτσα του Buddy Hackett την θυμούνται στην Ελλάδα όσοι έχουν δει την τρελή κωμωδία Είναι ένας τρελός, τρελός , τρελός κόσμος όπως και την ταινία Κατσαριδάκι αγάπη μου.
Ο Buddy Hackett πέθανε το 2003
Το ηχητικό ντοκουμέντο της προσσελήνωσης είναι εδώ.

Το κείμενο αυτής της ιστορίας θα το βρείτε σε πολλούς ιστότοπους που την θεωρούν σαν πραγματική. Είναι και αυτό ένα γνήσιο «Λερναίο κείμενο»,όπως προσφυώς έχει ονομάσει τα αντίστοιχα κείμενα ο Νίκος Σαραντάκος και εδώ μπορείτε να διαβάστε μερικά ακόμα από αυτά που είναι ευρέως διαδεδομένα.

Είχα διαβάσει ότι η ιστορία δεν είναι αληθινή όταν δημοσιεύτηκε στην Ε και έγραψα τότε αυτό το ποστ ,που όμως το έβαλα κατά λάθος σε κάποιο λάθος φάκελο και έτσι το ξέχασα!
Το ξαναθυμήθηκα όταν έγραψα το επόμενο ποστ, που θα σας βάλω μετά την Πρωτοχρονιά, και τότε θα καταλάβετε γιατί το θυμήθηκα!

ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΓΕΙΤΟΝΟΠΟΥΛΟ ΣΑΣ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ,ΜΗΝ ΜΙΜΗΘΕΙΤΕ ΤΟ ΖΕΥΓΟΣ ΓΚΟΡΣΚΥ ΠΡΙΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΠΟΣΤ!

ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ;

Όταν ήμουν παιδί επειδή και οι δύο μου γονείς ήσαν εργαζόμενοι είχαν το πρόβλημα όταν δεν είμαστε μαζί στον μήνα που μπορούσαν να πάμε διακοπές, τι θα έκανε το βλαστάρι τους όλο το άλλο διάστημα μέχρι να αρχίσει το σχολείο.
Η λύση λοιπόν ήταν να με φιλοξενεί στο εξοχικό τους μια φιλική μας οικογένεια στην Σαλαμίνα που είχε ένα συνομήλικο με μένα γιό που η μητέρα του δεν εργαζόταν και έμενε εκεί όλο το καλοκαίρι.
Ήταν από τα ωραιότερα χρόνια της παιδικής μου ηλικίας μιας βρισκόμουνα σε μια τεράστια παρέα αγοριών και κοριτσιών περνώντας όλη την μέρα στην θάλασσα και στο ποδήλατο.
Τις γαλήνιες μέρες του καλοκαιριού ήρθε ένα απόγευμα να διακόψει μια συγκλονιστική είδηση !
Σε ένα ερημικό κολπίσκο μεταξύ Σεληνίων και Αμπελακίων βρέθηκε ένα καμένο πτώμα!
Καθώς έπεφτε το σκοτάδι και άρχισαν οι πρώτες συζητήσεις για το θέμα, ήρθε και ένας ταλαίπωρος νεαρός φοβισμένος λιμενικός να ζητήσει μια λάμπα γιατί τον είχαν διατάξει να πάει να φυλάξει όλη την νύκτα το πτώμα μέχρι να έρθει την άλλη μέρα η εγκληματολογική υπηρεσία.
Το άλλο πρωινό από νωρίς σύσσωμο το παιδομάνι με τα ποδήλατα του πήγε στην περιοχή και παρακολούθησε από ψηλά το πώς πήραν το πτώμα και μάζεψαν σε μια κούτα διάφορα αντικείμενα από την περιοχή.
Μόλις έφυγαν κατεβήκαμε όλοι οι επίδοξοι Σέρλοκ Χόλμς για να δούμε την περιοχή που βρέθηκε το πτώμα.
Ο νεκρός είχε βρεθεί χωμένος σε μια μικρή σε βάθος και ύψος σπηλιά ,καλύτερα τρύπα ,στα βράχια της ακτής που μπορούσες να μπεις μέσα αν σουρνόσουνα και στην οποία ουσιαστικά χώραγε ένας άνθρωπος σε όλο το μήκος του ξαπλωμένος.
Στο λιμανάκι υπήρχαν μόνο διάφορα αποκαΐδια και την επόμενη μέρα οι αστυνομικοί συνέλαβαν κάτι νεαρούς που είχαν πάει όπως όλη η πιτσιρικάδα της περιοχής να δει τον τόπο που βρέθηκε το πτώμα.
Βέβαια γρήγορα κατάλαβαν ότι ήσαν άσχετοι και απλώς περίεργοι και τους άφησαν ελεύθερους.
Όταν έγινε γνωστό το όνομα του νεκρού διάφορες υποθέσεις άρχισαν να ακούγονται και πολλούς η επίσημη εκδοχή της αυτοκτονίας δεν τους έπειθε.
Πολλές φορές οι αυτόχειρες διαλέγουν περίεργους τρόπους για να αυτοκτονήσουν αλλά το να πάς να χωθείς σε μια τρύπα και να βάλεις φωτιά σε χαρτιά γύρω σου για να καείς είναι ομολογουμένως ασύνηθες.
Στα δημοσιεύματα των εφημερίδων της εποχής μπορείτε να διαβάσετε την όλη ιστορία από την εύρεση του πτώματος μέχρι την επιστολή του αδελφού του που αποκλείει την επίσημη εκδοχή της αυτοκτονίας.

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΥΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ

ΕΜΕΙΣ, ΤΟΥ 60 ΕΚΔΡΟΜΕΙΣ….

Πάνω από 40 χρόνια τώρα όταν σε μια στιγμή ανάβουν τα φώτα και η μουσική μας φέρνει τους μάγους στην σκηνή και σύντομα μαζί τους , ο Μάγος θριαμβεύει στην σκηνή, έχεις συνειδητοποιήσει πια ότι πέρασαν οι μέρες που μας πλήγωσαν και βέβαια γνωρίζεις πως η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει την δική σου μελαγχολία και ξέρεις πια πως από αρκετά χρόνια πριν είχε έρθει η στιγμή που έπρεπε ν΄ αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιούς θ΄ αφήσεις.
Μπορεί να πέρασαν για πάντα οι παλιές ιδέες, οι παλιές αγάπες, οι κραυγές και να γίνανε παιχνίδι στα χέρια των παιδιών, αλλά έχεις πια αποφασίσει ότι θα είσαι πάντα εκεί μαζί του και με την μουσική του με την οποία φτιάχνουν οι Ελληνες κυκλώματα κι ιστορία οι παρέες.
Μπορεί πια στο ακροατήριο τα παιδιά με τα μαλλιά και τα μαύρα ρούχα, να έχουν τα μαλλιά τους άσπρα η τα ρούχα τους να έχουν ακολουθήσει άλλες μόδες, αλλά δεν χρειάζεται να αναρωτηθεί από την σκηνή :

Το κοινό! Που να βρίσκεται κρυμμένο;
Γιορτινό! Μακρυνό κι αγαπημένο

γιατί τώρα πια ξέρει καλά και μας το λέει πως:

Και οι δικοί μου είστε εσείς
γνωστοί μου άγνωστοι από χρόνια
απ΄της Ρουλότας τις βραδιές
κι απ του Ροντέο τα τρομπόνια.
Τα ίδια λάθη έχουμε κάνει εσείς κι εγώ,
τα ίδια λάθη

Γιατί είμαστε όλοι εκεί με τα λάθη μας ,που μεγαλώνουμε και όμορφα παλιώνουμε μαζί με μερικά από τα κορίτσια που τα πειράζαμε όταν τα βλέπαμε στον δρόμο πως δυό -δυό πέρασαν πέρασαν τα κορίτσια που δυστυχώς δεν χρειάζονται πια την μαμά τους να ρωτάνε κάθε μήνα μια φορά!
Εκεί ήταν και η Συννεφούλα που χαμογελούσε όταν άκουγε τον ποιητή να της τραγουδά να γυρίσεις σου ζητώ ,επίσης ήταν και η Άννα που κάποτε στο παρελθόν την είδε να χάνεται για πάντα στου κόσμου την βοή μόνο που τώρα γύρισε παρέα με την Συννεφούλα μαζί όμως με τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους!
Δεν χρειάστηκε πολύ ώρα ώσπου η σύναξη αυτή σαν χωριό αυτόνομο να ξεδιπλωθεί ,γιατί εμείς του 60 εκδρομείς δεν είμαστε απόμακροι εξ αρχής όταν τραγουδούσαμε ,πολλοί με δακρυσμένα μάτια, τα τραγούδια που σημάδεψαν τα νιάτα μας.
Φεύγοντας από το θέατρο μπορεί να μην το ακούσαμε αυτή τη φορά ,αλλά μέσα μας τραγουδούσαμε με μπάντα την μουσική της ψυχής μας
Να μας έχει ο Θεός γερούς
πάντα ν΄ανταμώνουμε
και να ξεφαντώνουμε ,βρέ
με χορούς κυκλωτικούς
κι άλλο τόσο ελεύθερους
σαν ποταμούς
ΥΓ Όπως καταλαβαίνετε χθες ήμουνα σε ένα κατάμεστο ΠΑΛΛΑΣ και παρακολούθησα την συναυλία του Διονύση Σαββόπουλου- Το Περιβόλι του τρελλού, (1969-2009) με τα κομμάτια από τους πρώτους του δίσκους στα πλαίσια των εκδηλώσεων 60΄ς το Ροκ του Μέλλοντος μας. Σαββόπουλος και φίλοι. Οι συναυλίες θα συνεχιστούν από 25/12 έως και 29/12 και το πλήρες πρόγραμμα των εκδηλώσεων είναι εδώ.
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να σας πω αν μου άρεσε ,απλά το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι έχει καταφέρει όλες τις αμέτρητες φορές που τον έχω δει τόσα χρόνια να δίνει μια νέα ,κάθε φορά, φρέσκια εκτέλεση στα τραγούδια του, επιτυγχάνοντας αυτό το αποτέλεσμα γιατί συνδυάζει την δική του ευαισθησία και πείρα με τις σύγχρονες μουσικές τάσεις από νέους και ταλαντούχους μουσικούς.
Βέβαια έκανε και ένα λάθος λέγοντας ότι η ιστορική συναυλία της ΕΦΕΕ στο ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ έγινε την ίδια μέρα με την συναυλία των Rolling Stones στον Παναθηναϊκό στις17 Απριλίου 1967, δηλαδή 4 πριν να γίνει η δικτατορία .
Έλα ντέ όμως που είχα πάει και στις δύο και βέβαια δισυπόστατος δεν υπήρξα ποτέ !
Η συναυλία στο ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ έγινε στις 19 Απριλίου και λόγω της επιτυχίας που σημείωσε είχε προγραμματιστεί να επαναληφθεί την 21 Απριλίου!
Σχετικά μπορείτε να διαβάσετε στο ποστ που γράφω για εκείνες τις μέρες και για τις συναυλίες, με τα σχετικά δημοσιεύματα του τότε τύπου.
ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1967 -ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Επίσης σας παραθέτω μερικά εξαιρετικά ποστ για τον Σαββόπουλο που έχουν γράψει παλιότερα άλλοι αξιόλογοι μπλογκερς:

Οίστρος: Δ.Σαββόπουλος: Μια σειρά αμφιβολίες που με φτάνουν στο "αμήν"
http://oistros-reportaz1.blogspot.com/2006/11/blog-post_05.html

Έντεκα: Έντεκα (Σαββόπουλοι)
http://enteka.blogspot.com/2007/06/blog-post_26.html

Squarelogic: Μια βραδιά με τον Σαββόπουλο

ΕΥΧΟΜΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 25-12-09

Ένα εξαιρετικό κείμενο για την ίδια συναυλία έγραψε με την τόσο ραφινάτη πένα της η Όλγα Μπακομάρου στην Ε της 24-12.

Σας το παραθέτω ολόκληρο:

*Ας τον έχει ο Θεός καλά τον Διονύση Σαββόπουλο γι' αυτό το δροσερό αεράκι που σήκωσε και φυσάει πάνω από την πόλη, μέσα σε θέατρα, σινεμά και μουσεία, σε χώρους συναυλιών, ομιλιών και «χάπενινγκ» και στο Μετρό ακόμα...
Γι' αυτό το παλιό κουτί με το ακριβό άρωμα που ποτέ δεν ξεθύμανε, και που εκείνος έχοντάς το φυλαγμένο στην αγκαλιά του, στο μυαλό και στην καρδιά του μέσα, κοντά μισόν αιώνα τώρα, είπε να το ανοίξει· για να μας το δείξει, να μας το θυμίσει, να μας το γνωρίσει, να το γιορτάσει μαζί μας...

*Με την ειλικρίνεια και τη λαχτάρα ενός παιδιού, άλλωστε, ο Διονύσης έχει κρατήσει κάτι από εκείνη την αθωότητα, το αισθάνεσαι· και είναι ίσως κι αυτός ένας λόγος που όσο μεγαλώνει (και μεγαλώνουμε) τόσο περισσότερο τον αγαπάμε... Από την εικόνα εκείνου του αδύνατου αμφισβητία νεαρού, με τα κοντοκομμένα μαύρα μαλλιά, τα γυαλιά με τον βαρύ σκελετό και το μουστάκι... ώς αυτήν του ώριμου άνδρα, με τη μικρή άσπρη αλογοουρά και την κοντή γενειάδα, τα στρογγυλά γυαλάκια και τη γαλήνη ενός αναχωρητή ή προφήτη στο πρόσωπο...

*Φεύγοντας το 2009, σχεδόν ταυτόχρονα με τα «ωσαννά» των αγγέλων, που υποτίθεται (ξανα)κατεβαίνουν στη Γη χωρίς πλέον να τα ακούμε... ανεβαίνοντας τα σκαλιά του «Παλλάς», ημέρα πρεμιέρας, με τη Φιλαρμονική του Δήμου Αθηναίων να υποδέχεται «επωνύμους» και «ανωνύμους»... Να τοι του '60 οι εκδρομείς επί σκηνής (και ποιος ξέρει πόσοι από αυτούς που γέμιζαν την αίθουσα), μιας δεκαετίας μυθικής, μαγικής, ιστορικής, που πάνω της ακουμπήσαμε, πιαστήκαμε, πατήσαμε· και, υποψιασμένα ή ανυποψίαστα, πατάμε...

*Με τους «Μάγους» του να ανοίγουν τον δρόμο, όλους τους δρόμους για το ταξίδι... Μέσα από τις μουσικές του, την ποίηση, τη φωνή, την πρόζα του, τις ιστορίες (του) που μας διηγήθηκε· με τη φιγούρα του μες στα μαύρα, το σώμα δυνατό, παλλόμενο, ένα με την κιθάρα του... Μέσα από βίντεο-ντοκουμέντα, γεγονότα που σημάδεψαν τον κόσμο και τη χώρα, και πρόσωπα, δικά του και δικά μας, παρόντα και απόντα -«όταν ο κόσμος θα γκρεμίζεται, όταν τα γεφύρια πίσω μας θα κόβονται, εγώ θα είμαι εκεί να σας θυμίζω τις μέρες τις παλιές...»· και ένα ρίγος να μας διαπερνά σαν ηλεκτρικό ρεύμα...

*Κύματα κύματα η νοσταλγία -είδα ανθρώπους κάποιας ηλικίας δίπλα μου να κλαίνε και νεότερους να σιγοτραγουδάνε... Και όταν έλεγε το «Είδα την Αννα κάποτε», η γυναίκα που καθόταν μπροστά μου έγειρε ξαφνικά στην αγκαλιά του συντρόφου της και έμεινε ακίνητη εκεί και αφού τέλειωσε το τραγούδι· και όταν ανασηκώθηκε σκούπιζε διακριτικά τα δάκρυά της... Εκδρομέας ίσως και εκείνη της δεκαετίας του '60 σκέφτηκα -μαζί με τους διαδηλωτές του «1-1-4», μαζί με τον Μίκη, τον Χατζιδάκι, τον Κουν, τον Τσαρούχη, τη Μελίνα, τον Μποστ και τόσους άλλους- που σηματοδότησε «το ροκ του μέλλοντός μας»...

*«Στέκομαι αμήχανος μπροστά στο μέλλον. Συχνά βαρύς και αυτοοικτιρόμενος. Το τοπίο είναι άνυδρο και βραχώδες. Συνέβη πράγματι η δεκαετία του '60;», αναρωτιέται ο Διονύσης, προλογίζοντας το εξαιρετικό πρόγραμμα των εκδηλώσεων που ολοκληρώνονται στις 14 Ιανουαρίου του νέου έτους. «Μα τι το ψάχνω;», δίνει την απάντηση ο ίδιος. «Πρωτοπήδηξα στα "σίξτις". Είδα τα νερά να φουσκώνουν και τη στάθμη τους ν' ανεβαίνει εκεί που δεν ξανάγινε. Υστερα τα νερά τραβήχτηκαν, καταλάγιασαν, αλλά το σημείο που φτάσανε και φάγανε το βράχο είναι εκεί, ψηλά, κτήμα εσαεί. Να το, κοιτάξτε το, ακούστε το, είναι πάντα εκεί, ναι, σαν μια γιορτή...».

*Τα φώτα σβήνουν όμως, οι Μάγοι φεύγουν απ' τη σκηνή... Εξω στον δρόμο, η γιορτή μοιάζει να συνεχίζεται: Το πλήθος που γέμιζε το «Παλλάς» κυλάει πυκνό από τις σκάλες προς την έξοδο, πρόσωπα ξαναμμένα, γελαστά, ευτυχισμένα μπορείς να πεις· με τις κάμερες επί του πεζοδρομίου να σημαδεύουν ως είθισται τους «επωνύμους»... Παλιοί φίλοι και γνωστοί, που ξανασυναντήθηκαν τυχαία εκεί, καληνυχτίζονται με φιλιά στον αέρα, λόγω γρίπης μάλλον, και υποσχέσεις ότι σύντομα θα ξαναβρεθούν· ενώ μια ξέμπαρκη αυτόκλητη «ορχήστρα του δρόμου», λίγο πιο πέρα, παίζει άλλες μουσικές...

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 1944- ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ Ο ΦΡΑΝΣΙΣ ΝΟΕΛ ΜΠΕΪΚΕΡ ΤΟ 1946

Διαβάζοντας δύο πολύ καλά ποστ του Ασκαρδαμυκτί για τα Δεκεμβριανά (το 1ο και το 2ο) θυμήθηκα ότι είχα βρει μια ενδιαφέρουσα ανάλυση των γεγονότων που είχε γραφεί ,16 μόνο μήνες μετά ,λίγο πριν να αρχίσει ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα, από τον Φράνσις Νόελ Μπέικερ.
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στις 2-4-1946 στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ,δηλαδή την επομένη των εκλογών της 1-4-1946 . Σαν η "επίσημη" έναρξη του Ελληνικού Εμφυλίου αναφέρεται η αιματηρή επιδρομή ανταρτών εναντίον του σταθμού Χωροφυλακής στο Λιτόχωρο Πιερίας, η οποία έλαβε χώρα το βράδυ της 30ης προς 31ης Μαρτίου, την παραμονή δηλαδή της ημέρας των εκλογών, στις οποίες το ΚΚΕ είχε καλέσει σε αποχή τους οπαδούς του.

Από τα λίγα στοιχεία που παραθέτω παρακάτω για την οικογένεια Μπέικερ μπορεί να καταλάβει κανείς ότι ήταν από πρώτο χέρι καλός γνώστης των πραγμάτων στην Ελλάδα και από μια αρκετά κεντροαριστερή πολιτική θέση που είχαν οι Εργατικοί εκείνης της εποχής.
Ο Καναδός παππούς του Φράνσις Νόελ Μπέικερ, εξελέγη βουλευτής των Φιλελευθέρων όταν εγκαταστάθηκε στην Αγγλία.
Ο δε πατέρας του Φίλιπ (1889-1982) ήταν βουλευτής των Εργατικών, ολυμπιονίκης στον στίβο, καθηγητής του Διεθνούς δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και φημισμένος υποστηρικτής του αφοπλισμού και γι αυτό και τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης το 1959.
Η μητέρα του Φράνσις, η Ειρήνη Νόελ ήταν κληρονόμος του τσιφλικιού στο Προκόπι της Ευβοίας, αγορασμένο από τους Τούρκους το 1832, και είχε σχετιστεί με τον Ίωνα Δραγούμη, πριν να παντρευτεί τον πατέρα του και να κάνουν την συνένωση των επωνύμων τους.
Ο ίδιος ο Φράνσις Νόελ Μπέικερ (1920-2009) ,βουλευτής και αυτός των Εργατικών, είχε μεταβεί νεότατος στην Ισπανία για να αγωνιστεί κατά του Φράνκο και μετά κατετάγη εθελοντής στον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο.

Μετά τον πόλεμο συμμετείχε στην ίδρυση της Διεθνούς Αμνηστίας το 1961.

Τα τελευταία 40 χρόνια της ζωής του ζούσε στην Ελλάδα όπου και ζει και ο γιός του.
Όπως λέει ο γιός του, πιθανώς από αυτόν να είχε ακούσει ο Τσώρτσιλ την φράση που είχε πει ότι “οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες”
Η φιλελληνική στάση του στο Κυπριακό και η στενή φιλία που απέκτησε με τον Μακάριο οδήγησαν μερικούς στην Αγγλία να τον χαρακτηρίσουν ως προδότη.
Επίσης ήταν ο πρώτος που έκανε την πρόταση να επιστραφούν τα γλυπτά του Παρθενώνα στην Ελλάδα, μιλώντας στο βρετανικό κοινοβούλιο .
Την ως τότε δημοκρατική πορεία του Φράνσις Νόελ Μπείκερ αμαύρωσε η υποστήριξη της χούντας στο αγγλικό κοινοβούλιο και η φιλία που απέκτησε με τον Παττακό ,γεγονός που εξόργισε και τον πατέρα του, αλλά και τους ντόπιους οι οποίοι το 1975 ξεσηκώθηκαν ζητώντας να φύγει από το τσιφλίκι « ο ξένος δυνάστης»
Σχετικά με την εξέλιξη αυτής της ιστορίας μπορείτε να διαβάστε σε συνέντευξη του γιού του στα ΝΕΑ αν και εδώ φαίνονται καλύτερα οι φωτογραφίες.

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ

ΜΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ

Πολλές φορές διαβάζουμε ένα ποστ χωρίς να διαβάζουμε όμως ,συνήθως από έλλειψη χρόνου ,και τα σχόλια που έχει προκαλέσει.
Για τον λόγο αυτό σας μεταφέρω εδώ μια ενδιαφέρουσα αντιπαράθεση που είχα με τον Γιώργο Παπαδόπουλο-Τετράδη ,τον γνωστό Καιρό της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ.
Με τον Τετράδη δεν γνωριζόμαστε προσωπικά ,μια φορά τον έχω δει από μακριά στην παρουσίαση του βιβλίου της Ψιλικατζούς, αλλά σαν αναγνώστης της εφημερίδας του έχω παρακολουθήσει όλη την εξέλιξη του μέσα στον χρόνο.
Αντίστοιχα και αυτός έχει διαβάσει αρκετά από τα ποστ μου, από τον καιρό που προσχώρησε στην μπλογκόσφαιρα, αφήνοντας κατά καιρούς, ως καιρός ,σχόλια που μου επιβεβαίωσαν την αλληλοεκτίμηση που πιστεύω ότι υπάρχει μεταξύ μας.
Έτσι λοιπόν όταν διάβασα το άρθρο που είχε δημοσιεύσει στην Ε και στο μπλογκ του, σχετικά με τις εκδηλώσεις για τον θάνατο του Αλέξη, του έγραψα τα παρακάτω σχόλια και πήρα τις αντίστοιχες απαντήσεις.
Μαζί υπάρχουν και μερικά σχόλια άλλων σχετικά με αυτά που έχω γράψει .

αθεόφοβος
Δεν ξέρω ποιός ακριβώς είναι ο ρόλος ενός Διευθυντή Έκδοσης σε μια εφημερίδα αλλά προφανώς θα πρέπει να είναι αρκετά αποφασιστικός στην όλη της πολιτική.
Πως λοιπόν συμβιβάζεται η ωριμότητα αυτού του κειμένου, που με καλύπτει πλήρως, με την χθεσινή κραυγαλέα ειδησεογραφία της εφημερίδας σου για τα σχετικά γεγονότα;
Βέβαια δεν περιμένω ότι δεν θα υπερασπιστείς τους ρεπόρτερς σας γιατί ήδη έχω διαπιστώσει πως ακόμα και όταν έχετε δημοσιεύσει κραυγαλέες ανακρίβειες, που διαψεύδονται με στοιχεία, τηρείτε σιγήν ιχθύος!
Χαρακτηριστικά γράφω εδώ:
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ –ΜΙΑ ΑΜΦΙΛΕΓΟΜΕΝΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ
http://atheofobos2.blogspot.com/2009/11/blog-post_23.html

όπως επίσης εδώ:
Η ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ ΚΑΛΑ ΚΡΑΤΕΙ http://atheofobos2.blogspot.com/2009_11_01_archive.html

Πιστεύω να καταλαβαίνεις πως η κριτική αυτή είναι καλόπιστη ιδίως όταν προέρχεται από ένα αναγνώστη της εφημερίδας από το πρώτο της φύλλο!

o kairos
Σε ξερω για χρησιμο στοιχειο της κοινωνιας αθεοφοβε και συνηθως συνοδοιπορουμε.Θα διαβασω τις αναρτησεις που μου επισυναπτεις,γιατι δεν ξερω για τι μιλας.Αλλα,νομιζω,οτι θα συμφωνησεις πως αλλο πραγμα ειναι οι διαδηλωτες και αλλο οι καταστροφεις.Αλλο οι φοιτητες και οι ιδεολογοι - οποιοι ιδεολογοι - και αλλο οι μπαχαλακηδες.Επισης νομιζω οτι θα συμφωνησεις,οτι η αστυνομια,παρ ολο που ξερει εδω και χρονια με ονοματεπωνυμα τους δηθεν κουκουλοφορους και τους καταστροφεις εξαντλει την αυστηροτητα και την καταστολη στους διαδηλωτες και τους ιδεολογους,αφηνοντας εκ συστηματος στο απυροβλητο και στο ασυλληπτο και στο ακαταδιωκτο τους καταστροφεις και τους κουκουλοφορους.Προφανως της χρησιμευουν,γιατι δεν εξηγειται αλλιως.Επισης νομιζω οτι θα συμφωνησεις πως ειναι πολυ επικινδυνο για τη δημοκρατια να νομιμοποιει κανεις τις προληπτικες συλληψεις.Γιατι κανενας νομος δεν επιτρεπει να συλλαμβανεται κανεις αν δεν εχει κανει παρανομια.Η ποινικοποιηση της προθεσης - ακομα κι αν υπαρχει προθεση - δεν χρησιμοποιηθηκε ουτε απο τον Οργουςλ στο 1984.Πολυ περισσοτερο στην πραγματικοτητα.Οπως γραφω και στο ποστ μου,ειμαι οπαδος της εξημερωσης,οχι της εξαγριωσης.Ολα αυτα τα φαινομενα - βανδαλοι και αστυνομοκρατια - που ειναι φαινομενα μιας αρρωστης κοινωνιας,δεν αντιμετωπιζονται με την υπερασπιση κανενος απο τους δυο αυτους πολους.Αλλα,που να τη βρει τη λυση η βαθεια αντιδημοκρατικη μεση ελληνικη οικογενεια,που ειναι ο ιστος αυτης της κοινωνιας.

αθεόφοβος
Βασικά δεν διαφωνούμε σε πολλά από όσα γράφεις στην απάντηση σου. Αλλά πως μπορώ να μην μιλήσω για- κραυγαλέα ειδησεογραφία-όταν κάτω από τον τίτλο- Μεγαλειώδης απάντηση στην αστυνομοκρατία- διαβάζει κανείς:

να δουν την «αθηναϊκή τριλογία», τους τρεις ναούς της μάθησης (Πανεπιστήμιο, Ακαδημία, Βιβλιοθήκη) περικυκλωμένους από τα ΜΑΤ. Για το καλό τους...

Δηλαδή προφανώς κατά τον ρεπόρτερ θα έπρεπε να μείνουν αφύλακτα για να ξαναδούμε ότι διαβάζουμε ακριβώς παρακάτω:

χωρίς να προλάβουν να απομακρύνουν τα εκατοντάδες μικρά κομμάτια από πλάκες πεζοδρομίου (97 οι ξηλωμένες μπροστά από την κεντρική πύλη) που χρησιμοποιήθηκαν στον προχθεσινό πετροπόλεμο,

αφού προηγουμένως διαβάσουμε για τις :

δεκάδες καθαρίστριες (συναδέλφισσες της Κωνσταντίνας Κούνεβα)

για να κάνουμε τον προφανή συνειρμό πως και αυτές είναι λίγο πολύ υποψήφιες για βιτριόλι!
Στην συνέχεια δε υπό τον τίτλο -Τα ΜΑΤ εναντίον δωδεκάχρονων!-οπότε αγανακτούμε πάραυτα για τους -μπάτσους ,γουρούνια, δολοφόνους -αλλά όμως διαβάζουμε:

Από την κάτω πλευρά, όπου και τα Προπύλαια, ξεκινούσαν ομάδες νεαρών πετώντας διάφορα αντικείμενα και φωνάζοντας στους αστυνομικούς. Οι ομάδες των ΜΑΤ έκαναν καθόδους και τα πιτσιρίκια έτρεχαν πίσω προς την πλευρά της πορείας. Μέσα στο κυνηγητό και τα μικρότερα παιδιά. Κοριτσάκια φωνάζουν τρομαγμένα. Πιάνουμε φράσεις στα ισπανικά, στα ιταλικά.

Γεμάτοι αγανάκτηση πλέον από το κυνήγι των αστυνομικών εναντίον των συνειδητοποιημένων πλήρως 12χρονων Ευρωπαίων πολιτών που ταξίδεψαν μέχρι την Ελλάδα, προφανώς με τα χρήματα από τον κουμπαρά τους, για να πετάξουν απλώς- διάφορα αντικείμενα (τι να ήταν άραγε αυτά;) στους αστυνομικούς ,που στην χώρα τους αντί να τους κυνηγήσουν θα άνοιγαν την θερμή τους αγκάλη για να τους αγκαλιάσουν με τρυφερότητα, διαβάζουμε με δάκρυα στα μάτια την συνέχεια:

Με το πάνω-κάτω στη Ρήγα Φεραίου, οι φόβοι αμβλύνονται, κάποιοι φτάνουν πιο κοντά βρίζοντας τους αστυνομικούς. Προσαγωγές και συλλήψεις. Οι μεγαλύτεροι επανέρχονται, σπάνε τα φανάρια στη διασταύρωση με την Ασκληπιού, βάζουν φωτιά σε σταθμαρχείο των μπλε λεωφορείων ΕΘΕΛ (από εκείνα που εξυπηρετούν την... πλουτοκρατία) και αποχωρούν.

Στο οπλοστάσιο θα προστεθούν από εδώ και μπρος, εκτός από τις πέτρες, τα μπουκάλια του νερού, τα νεράντζια και οι φτυσιές προς τους αστυνομικούς (επιβεβλημένες λόγω και των χημικών.

Οι πιο θερμόαιμοι βάζουν φωτιά σε κάδους και σωρούς σκουπιδιών. Μια ομάδα εφήβων, μαζί με γονείς, κυκλώνουν τη διμοιρία. Κάποιοι πετούν πέτρες. Οι αστυνομικοί δυσκολεύονται να ξεφύγουν. Ξανά δακρυγόνα και κρότου-λάμψης

Φεύγοντας από τη Βουλή, οι λιγοστές ακάλυπτες τζαμαρίες τραπεζών γνωρίζουν τις συνέπειες του θυμού κάποιων διαδηλωτών

Μετά από αυτό το ρεπορτάζ πλέον έχουμε μια πλήρη εικόνα μιας αστυνομοκρατίας των ΜΑΤ που κυνηγούν αθώα 12χρονα!
Έλεος!

o kairos
Ελα τωρα αθεοφοβε,εισαι εξυπνος ανθρωπος και δεν κανει να χανεις την προφανη ουσια.Η διαδηλωση εγινε για την αστυνομοκρατια.Και η αστυνομοκρατια δεν ειναι τα ΜΑΤ στους δρομους τις μερες των διαδηλωσεων.Ειναι η καουμποϊκη νοοτροπια,που συναντας στην καθημερινη συμπεριφορα,αν σου τυχει και ερθεις σε επαφη (που δεν στο ευχομαι),παρεα με την παντελη ελλειψη πραγματικης προστασιας σε ολους μας,παρεα με την εσωτερικη παιδεια (ανυπαρξια) τσαμπουκα,ομοια,θα μου πεις με ο,τι συμβαινει σε ολη την ελληνικη κοινωνια.Ναι,αλλα η αστυνομια επιβαλλεται να ειναι καλυτερη απο την κοινωνια.Το παραδειγμα του Κορκονεα και του τυπου που επεσε προχτες με τη μηχανη μεσα στη διαδηλωση!!! θα επρεπε να σου φτανουν αν δεν θελεις να σε περιδιαβασω στα τοπικα αστυνομικα τμηματα,για να δεις τη συμπεριφορα,το υφος και την ιδεολογια να εφαρμοζονται.Δεν θα υπερασπιστω το κειμενο που παραθετεις.Δεν ειναι του χωρου μου,αλλα θα μπορουσα να συζητησω γιαυτο μονο αν ειχες επανειλημενη εμπειρια απο διαδηλωσεις και συμπεριφορα διαδηλωτων (οχι μπαχαλακηδων) και αστυνομιας.Αν ειχες, θα συγχωρουσες ακομα και τις πιο αφελεις περιγραφες του.Οσο για μενα διατηρω ακομα την πολυτελεια να αρθρογραφω ενυπογραφα τις μερες του μπαχαλου κατα της πυρπολησης των πλουτοκρατων μικρομαγαζατορων απο φασιστοειδη στη νοοτροπια,που νομιζαν οτι ειναι και δημοκρατες τρομαρα τους.Και σε ξαναασπαζομαι.

Στό σημείο παρεμβάλλεται ένας Ανώνυμος, κατά δήλωση του ρεπόρτερ, ο οποίος παρεμβαίνει μετά φόβου θεού (προφανώς του Καιρού και όχι του Αθεόφοβου!) και ο οποίος αφού με χαρακτηρίσει πρώτα σαν διαπλανητικό νεφέλωμα με προσγειώνει απότομα στον άχαρο ρόλο του διαδικτυακού φρούτου!

Αγαπητε Γιωργο νομιζω οτι αδικεις τον αθεο-φοβο!Πρωτα για την οξυδερκεια του να παρατηρει και να αναλυει ευστοχα τα διαδραματισθεντα και δευτερον για την απαιτηση του να συμφωνουν μαζι του και οι ρεπορτερς της εφημεριδας!Ηθελα να ηξερα απο ποιον πλανητη μας ερχεται αυτο το διαπλανητικο νεφελωμα το οποιο ασπαζεσαι κιολας με περισια λογου χαρη!Δηλαδη τι θελει να μας πει ο συντεκνος με ολη αυτη την σουπα που μας σερβιρει και συ την ανακατευεις;Προτεινω να του παρσχωρησεις την στηλη σου για ενα μηνα προκειμενου να καταστει γνωστοτερο αυτο το διαδικτυακο φρουτο και στο ευρυτερο αναγνωστικο της εφημεριδας μας.(Ενας ρεπορτερ μετα φοβου θεου παρεμβαινων)


o kairos
Ανωνυμε,μακαρι τα εμβλογς να ειχαν πολλους αθεοφοβους και στην κριση και στην παιδεια και στον πολιτισμο.

Στο σημείο αυτό μετά την ρομπατσίνα ο φοβούμενος τον θεό του (μήπως είναι o kairos ;) Ανώνυμος ρεπόρτερ αποσύρεται, ευπειθώς αναφέρων:

Ο,τι πεις Καιρε μου!Αλλα προσωπικα διαφωνω καθετα με οποιονδηποτε αθεο-φοβο αυτοπροσδιοριζεται αυθεντικος στην παιδεια,στον πολιτισμο και σε οπιαδηποτε (sic!) κριση. Αλλιως κινδυνευουμε σε ασαφειες και λαθη.που μας οδηγουν στον "Πρινεας tours-Ολα allez χωρις retour"..

αθεόφοβος
Έχω την εντύπωση ότι αυτό που μου είχες γράψει στο παρελθόν ότι το διάβασμα μιας εφημερίδας κρατάει 5-10 λεπτά το εφαρμόζεις και για την δική σου εφημερίδα! :))
Αλλιώς δεν θα μου έγραφες - .Η διαδήλωση έγινε για την αστυνομοκρατία.-όταν διαβάζω στην Ε της 7-12 :

Με ένα ακόμα μαζικό συλλαλητήριο η εκπαιδευτική κοινότητα της χώρας, μαθητές, φοιτητές και οι δάσκαλοί τους, έχουν αποφασίσει να φωνάξουν και πάλι «Δεν ξεχνάμε τον Δεκέμβρη», τιμώντας τη μνήμη του Αλέξη και διεκδικώντας δυναμικό αγωνιστικό «παρών», όπως οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες (ΟΛΜΕ, ΔΟΕ κ.ά.), που παράλληλα συμμετέχουν στην πανελλαδική τρίωρη στάση εργασίας την οποία έχει κηρύξει η ΑΔΕΔΥ.
(Όπως καταλαβαίνεις όλοι οι 12χρονοι υπάλληλοι της ΑΔΕΔΥ ήσαν εκεί !)

Οπότε η διαδήλωση δεν έγινε για την αστυνομοκρατία που τουλάχιστον αυτή την φορά απέτρεψε να έχουμε επανάληψη των αθλιοτήτων του περσινού Δεκέμβρη, αλλά βέβαια δεν θα διαφωνήσω μαζί σου για την καουμπόικη νοοτροπία ,που συναντάς στην καθημερινή συμπεριφορά των αστυνομικών που βέβαια είναι και αυτή σύμφυτη με την γενικότερη έλλειψη παιδείας, όπως πολύ σωστά σημειώνεις, που χαρακτηρίζει την ελληνική κοινωνία.Δυστυχώς έχουμε την αστυνομία που προέρχεται από αυτή την κοινωνία όπως και τις πολιτικές ηγεσίες που αποτελούν και αυτές ακριβή αντανάκλαση της.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει πιο περιεκτική απάντηση απάνω σε αυτό ακριβώς το πρόβλημα από αυτή που είχε δώσει ο Ρωμαίος όταν τον ρώτησαν πότε θα γίνει η ΕΡΤ σαν το BBC.
Όταν οι Έλληνες θα γίνουν Εγγλέζοι!
Όσο για την εμπειρία μου, και σε πολύ πιο άγριες εποχές από σήμερα, από διαδηλώσεις, μπορώ να σου πω απλά ότι την γυναίκα μου την γνώρισα σε διαδήλωση και το ειδύλλιο πλέχτηκε τρέχοντας καθώς μας κυνηγούσε προδικτατορικά η αστυνομία με αύρες από τα προπύλαια μέχρι την πλατεία Βάθη, και από εκεί χωρίς να πάρουμε ανάσα, συνέχεια μέχρι την πλατεία Κολωνακίου!
Και βέβαια ήμουνα 100 μέτρα πιο μακριά, στην Κοραή, όταν η οβίδα του δακρυγόνου σκότωσε τον Σωτήρη Πέτρουλα.
Όσο για τον ανώνυμο ρεπόρτερ που προφανώς τον έτσουξε το σχόλιο μου και θεωρεί πως αυτοπροσδιοριζομαι (πότε άραγε; εσύ με τίμησες με αυτούς τους χαρακτηρισμούς) ως αυθεντικός στην παιδεία, στον πολιτισμό και σε οποιαδήποτε κρίση, θα ήταν απλούστερο να γράψει που διαφωνεί με το σχόλιο μου για να αντιπαρατεθούμε με επιχειρήματα και όχι χαρακτηρισμούς.
Τέλος περιμένω το σχόλιο σου για όσα έγραψα για την παραπληροφόρηση γιατί και εσύ έπεσες θύμα της σε ένα Κυριακάτικο σχόλιο σου θεωρώντας αξιόπιστη πηγή την αυτοαποκαλούμενη υπουργό της Φιλανδίας που την έχουν σώσει, μέχρι στιγμής, 3 φορές οι εξωγήινοι! .Καλή σου μέρα.


Έτερος ,όμως πάλι ρεπόρτερ εκφράζει τις αντιρρήσεις για τη άποψη του Ρωμαίου που παρέθεσα.

Αθεοφοβε,δεν ειχα και δεν εχω καμια προθεση να αντιπαρατεθω μαζι σου αλλα μου εκανε εντυπωση η βεβαιοτητα με την οποια παρεθετες τα επιχειρηματα σου!Ειλικρινα δεν καταλαβα αν ειχες ιδιαν και ασφαλη αντιληψη για τα οσα συνεβησαν στο θεατρο των επιχειρησεων ωστε να ομιλεις στν Παλιοκαιρο ως professeur! Ειναι ομως των αδυνατων αδυνατον δυο ματια και δυο αυτια να καταγραφουν τα γεγονοτα καλυτερα απο τους "ευρυγωνιους" ρεπορτερς της εφημεριδας!!Απλα μια απορια εκφραζω και δεν θα υπεισελθω σε αλλη αναλυση.Ωστοσο δεν μπορω να αντιπαρελθω το επιχειρημα σου για το προβλημα της κρατικης μας τηλεορασης με την προσεπικληση σου στη ρηση Ρωμαιου! Εδω θα διαφωνησουμε καθετα κι ας μας φυλαξει ο καλος θεος να μη γινουμε ποτε Εγγλεζοι..Φτου κακα .. και να συγχωρεθουν τ αποθαμενα σου!!Προτιμω λοιπον μια κακη ελληνικη κρατικη τηλεοραση παρα ενα τηλεοπτικο Φραγκενσταιν αγγλοσαξωνικου τυπου,σαν κι αυτον που χρησιμοποιησαν κατα καιρους Τωρτσιλ και θατσερ για κανουν την προπαγανδα τους,κοβοντας και ραβοντας εθνη και κρατη αναλογα με τα ανομα συμφεροντα τους..Αν χρειστουν αποδειξεις και ντοκουμεντα ιδου η ροδος ιδου και το πηδημα..(REPORTER BARBAROSA)

Δεν μπορώ βέβαια να μην απαντήσω σε αυτό το σημείο σε μια κυρία που προφανώς διάβασε τις παραπομπές μου για την παραπληροφόρηση.

Αθεοφοβε, εγω μπορω να καν' αφοβα αντιγριπικο εμβολιο;.Γιατι μερικοι γραφουν οτι μας κανουν και καποιο αναμνηστικο δωρο!Εγω παντως φοβαμαι τους ιλλουμινατους..Ευχαριστω και αναμενω την απαντηση σας.Φροσω Καλογερακη,Ιτανος,Κρητη

αθεόφοβος
Αγαπητή μου Φρόσω ως σύζυγος κρητικιάς που εμβολιάστηκε μαζί μου σε διαβεβαιώ ότι μπορείς να το κάνεις και δεν πρόκειται να πάθεις τίποτα!Οι κρητικοί είναι κουζουλοί από μόνοι τους και κανένας Ιλουμινάτος δεν μπορεί να τους τροζάνει περισσότερο!Εγώ απλά τροζάθηκα πριν να κάνω το εμβόλιο με αυτά που περιγράφω στα ποστ μου!

o kairos
Ρε αθεοφοβε,ξερουμε οτι εισαι κι εσυ παλιογερος σαν κι εμενα,αλλα το συλλαλητηριο εγινε για τη βια της αστυνομιας,ασχετα που το καπηλευονται οι μεγαλοσυνδικαλιστες και σπανε πλακα-και πλακακια-και τα δωδεκαχρονα.Σ αυτη τη χωρα,οπως ξερεις,καθενας οπου βρισκει κανει.Και βρισκει παντου.

Στο σημείο αυτό τελειώνει η αντιπαράθεση με τον Καιρό χωρίς βέβαια να πάρω απάντηση για όσα έχω γράψει για την παραπληροφόρηση που έχει περάσει στην εφημερίδα του για την οποία βέβαια μάλλον δεν είναι της ευθύνης του αλλά στα γνωστά πλαίσια της συναδελφικής αλληλεγγύης ,το γνωστό esprit de corps ,προτιμάει την σιγήν ιχθύος που έγραψα στην αρχή .
Ο ίδιος πάντως με εύσχημο τρόπο φρόντισε να επανορθώσει αυτό που είχε γράψει για την αυτοαποκαλούμενη Υπουργό της Φιλανδίας γράφοντας στην Κυριακάτικη στήλη του:

Επίσης, η Φιλανδή πρώην υπουργός Υγείας, που κατήγγειλε το εμβόλιο της γρίπης, δεν είναι ούτε πρώην, ούτε υπουργός Υγείας και την κυνηγάνε εξωγήινοι. Και μας έτσι μας κυνηγάνε για το εμβόλιο.

ΤΑ ΚΑΠΑΚΙΑ

Αριστούχος της 3ης Δημοτικού κουρεμένος με την ψιλή.
Η φωτογραφία αυτή, μαζί με άλλους αριστεύσαντες διαφόρων δημοτικών της Ελλάδας, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ . Αμ΄πως!!

Οταν ήμασταν παιδιά (το πότε, είναι προσωπικό δεδομένο!) ανάμεσα στα πολλά παιχνίδια μας ήταν να μαζεύουμε «μάρκες» (κουτιά) από τσιγάρα και καπάκια από λεμονάδες που τα κάναμε «τράμπα» μεταξύ μας: Αλλάζαμε όσα είχαμε διπλά και τριπλά, με αυτά που δεν είχαμε αλλά τα είχαν άλλα παιδιά παραπανίσια, κι έτσι, οι συναλλασσόμενοι, βολευόμασταν αμοιβαίως.
Το παραπάνω κείμενο του Πέτρου Μανταίου στην Ε, με γύρισε και μένα στα παιδικά μου χρόνια (το πότε, είναι και για μένα προσωπικό δεδομένο!) που πράγματι τα καπάκια από τις λεμονάδες και τις πορτοκαλάδες γέμιζαν τις τσέπες μας και στην μνήμη μου εκείνη η εποχή είναι συνυφασμένη με ένα αίσθημα ελευθερίας και την πρώτη απελευθέρωση μου από την γονική επιτήρηση .
Όταν ήρθε η ώρα να πάω στο Δημοτικό επειδή και οι δύο γονείς μου, γιατροί και οι δύο, ήσαν εργαζόμενοι και με άτακτο ωράριο ,απεφάσισαν να με στείλουν σε ένα ιδιωτικό οπότε ένα σχολικό αυτοκίνητο θα ερχόταν να με παίρνει και να με φέρνει από το σπίτι.
Το σχολείο ήταν σε ένα νεοκλασικό σπίτι στην οδό Ηπείρου, πολύ αυστηρό με μία μέγαιρα διευθύντρια που έπρεπε να της φιλάμε το χέρι όταν κατεβαίναμε την σκάλα φεύγοντας!
Το χειροφίλημα δεν με ενοχλούσε τόσο όσο το ότι μας ανάγκαζε να είμαστε κουρεμένοι με την ψιλή ,έχοντας απλώς ένα μικρό πονπον πάνω από το μέτωπο, εκεί που σήμερα λάμπει η περήφανη φαλάκρα μου!
Εκεί τελείωσα την πρώτη και την τρίτη Δημοτικού πηδώντας την δεύτερη, τα μαθήματα της οποίας τα έκανα το καλοκαίρι , με κάποιο νομικό τερτίπι με την ημερομηνία γέννησης μου.
Ο πατέρας μου που είχε τελειώσει το σχολείο στα 16 και το πανεπιστήμιο στα 21 είχε την αντίληψη ότι αν μπορείς να κερδίσεις χρόνο στα χρόνια της εκπαίδευσης κάντο και δεν πρόκειται να βγεις χαμένος.
Έτσι με έστειλαν αρχικά σχολείο στα 5, που απ΄ ότι θυμάμαι δεν καταλάβαινα τίποτα, αλλά ευτυχώς για μένα και δυστυχώς για όσους νόσησαν, μια επιδημία πολιομυελίτιδας φόβισε τους γονείς μου, με σταμάτησαν από το σχολείο και πήγα κανονικά στα 6 όπου πλέον σαν γνήσιος αθεόφοβος διακρίθηκα πλέον από τότε για την ευφυΐα μου και την μετριοφροσύνη μου!

Στην συνέχεια αρίστευσα και στην 3η τάξη που βρέθηκα πηδώντας την δεύτερη, μιας και σε αυτή την ηλικία δεν μπορούσα να πηδήξω τίποτα άλλο!
Ο θάνατος της μέγαιρας οδήγησε σε κλείσιμο του σχολείου με αποτέλεσμα να βρεθώ από το αυστηρό Χόγκουαρτς στην σχολή Χατζηδάκη στο Γαλάτσι που ήταν μπάτε σκύλοι αλέστε. Εκεί από πρώτος μαθητής που ήμουνα μέχρι τότε απέκτησα σε όλη μου την σχολική σταδιοδρομία τον χαρακτηρισμό που ένας αντιπαθέστατος μεν αλλά καίριος στην παρατήρηση του καθηγητής είπε στον πατέρα μου :είναι της ήσσονος προσπαθείας!

Πράγματι είχε δίκιο γιατί σε όλη μου την σχολική σταδιοδρομία η μόνη μου φιλοδοξία ήταν να μην μείνω μετεξεταστέος, πράγμα που ευτυχώς το πέτυχα, φροντίζοντας επίσης, και στις υπεράριθμες τάξεις της εποχής, να εφαρμόζω και το δόγμα του λάθρα βιώσαι !
Στο σημείο λοιπόν αυτό τελειώνει η σταδιοδρομία μου στην ιδιωτική εκπαίδευση και βρίσκομαι να συνεχίζω πανευτυχής την εκπαίδευση μου στην δημόσια, στο δημοτικό που είναι στα Εξάρχεια.
Λέω δε πανευτυχής γιατί επειδή είχα το ευτύχημα να έχω γονείς με ανοικτό μυαλό που παρ΄ όλον ότι ήμουνα μοναχογιός δεν θεωρούσαν ότι το μονάκριβο βλαστάρι τους έπρεπε να το έχουν στην γυάλα .
Έτσι από 9 χρονών άρχισα να κυκλοφορώ ελεύθερος και μόνος μου στην Αθήνα πηγαίνοντας στο σχολείο μου στα Εξάρχεια από την οδό Πειραιώς που ήταν το σπίτι μου.

Βέβαια , χωρίς να το ξέρω, 2-3 φορές με παρακολούθησε από πίσω ο πατέρας μου και βεβαιώθηκε ότι μπορώ να κυκλοφορώ στο κέντρο της Αθήνας προσέχοντας τα αυτοκίνητα.
Έπίσης είχα υποσχεθεί ότι δεν πρόκειται να καβαλήσω στον επικρουστήρα των πράσινων τραμ Νο 4 Ομόνοια -Ρούφ ,συνήθης τότε τρόπος τζάμπα μεταφοράς των πιτσιρικάδων αλλά και με μερικά θύματα από πτώσεις και συγκρούσεις.

Η ελευθερία αυτή κινήσεων μαζί με το χαρτζιλίκι που μου έδιναν για τα εισιτήρια του τράμ, το οποίο βεβαίως ποτέ δεν έπαιρνα γιατί το περπάτημα και η περιπλάνηση στην πόλη από τότε μου άρεσε, με οδήγησαν στο να γνωρίσω όλους τους δρόμους και τα στενά του κέντρου της Αθήνας όπως και τα καταστήματα που υπήρχαν σε αυτά.
Έτσι ανακάλυψα μια τρύπα που πούλαγε παλιά τεύχη του περιοδικού ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΣ, που δεν έβγαινε πια, το οποίο με οδήγησε σιγά σιγά στον πλούσιο κόσμο της τότε παραφιλολογίας του ΓΚΑΟΥΡ-ΤΑΡΖΑΝ της ΜΑΣΚΑΣ και του ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ.

Ευτυχώς τον ΜΙΚΡΟ ΗΡΩΑ τον χρηματοδοτούσε η γιαγιά μου που αποτελούσε τον δεύτερο φανατικό αναγνώστη του μετά από μένα!
Βέβαια όλη αυτή η παραφιλολογία με την πάροδο των ετών οδήγησε τον μαθητή «της ήσσονος προσπαθείας» να καταβροχθίζει τουλάχιστον ένα εξωσχολικό λογοτεχνικό βιβλίο κάθε 2-3 μέρες από τις βιβλιοθήκες του σπιτιού και των φίλων μου, μέχρι να έρθει η φρικαλέα εποχή που έπρεπε να διαβάσει κανένας για τις εισαγωγικές στο Πανεπιστήμιο.
Τότε πλέον προέκυψε το πρόβλημα δύο επιλογών.
Ή πάω να δουλέψω σε ένα συνεργείο αυτοκινήτων ενός φίλου του πατέρα μου ,όπως μου έλεγε βάσει των σχολικών μου επιδόσεων, με σαρδόνιο χαμόγελο ο πατέρας μου, ή να στρώσω τον κώλο μου να διαβάσω εκτός από τα εξωσχολικά και όσα βιβλία έπρεπε για τις εισαγωγικές.
Έτσι λοιπόν ο μαθητής που πήγε να πάρει το απολυτήριο μόνος του, γιατί ο πατέρας του δήλωσε ότι αυτός ντρέπεται να πάει να το πάρει λόγω της βαθμολογίας του 12 και 7/11 που είχε , αποφάσισε ότι από εδώ και πέρα δεν μπορεί να συνεχίσει με το λάθρα βιώσαι και την ήσσονα προσπάθεια οπότε αναγκαστικά έστρωσε, τον τότε όχι και τόσο ευτραφή κώλο του, και μπήκε 11ος μεταξύ 2500 υποψηφίων στο Πανεπιστήμιο.
Το κείμενο όμως της αρχής που με οδήγησε σε όλη αυτή την απεραντολογία αναμνήσεων, μου έφερε στην μνήμη μια σχετική εικόνα του αγώνα που κάναμε να αποκτήσομε καπάκια από σπάνιες γκαζόζες που υπήρχαν εκείνη την εποχή από διάφορα μικρά εργαστήρια.
Είχα εντοπίσει ,κάπου προς την Αχαρνών, ένα καταστηματάκι με πάγκο στον δρόμο που πουλούσε αναψυκτικά μιας σπάνιας μάρκας.
Το κακό ήταν ότι τα καπάκια δεν τα πέταγε όπως οι περισσότεροι τότε στο πεζοδρόμιο και τον δρόμο αλλά σε ένα καλάθι πίσω από τον πάγκο.
Με ένα φίλο μου λοιπόν που μοιραζόμαστε την συλλογή με τα καπάκια, επειδή ντρεπόμαστε να του πούμε να μας δώσει από το καλάθι που τα πέταγε, αποφασίσαμε συνενώνοντας το χαρτζιλίκι μας, να πάρουμε μια γκαζόζα , την οποία θα την πίναμε μισή μισή, βεβαίως-βεβαίως , οπότε πριν να πετάξει το καπάκι δικαιωματικά πλέον θα του το ζητάγαμε να μας το δώσει!
Η απογοήτευση όμως που νιώσαμε μου έχει μείνει από τότε ανεξίτηλα στην μνήμη!
Μας έδωσε την γκαζόζα αλλά προς μεγάλη μας απελπισία ήταν σε μπουκάλι που είχε βούλωμα από πορσελάνη στηριγμένο με σύρμα κάτω από το στόμιο ,εμφιάλωση αρκετά συνήθη εκείνα τα χρόνια!
Κάπου εκεί έληξε και η συλλογή από καπάκια και άρχισε η συλλογή από χάπα-χούπες ή αλλιώς χαρτάκια με φωτογραφίες ποδοσφαιριστών.
Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία.

Μαθητής της 5ης Δημοτικού μετά της μητρός σε καλλιτεχνικό φωτογραφείο.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΔΙΑΦΥΛΑΞΤΕ ΠΙΑ ΤΟ ΑΣΥΛΟ!

Η είδηση ότι κτύπησαν τον πρύτανη του Πανεπιστημίου, ένα άνθρωπο ,που επειδή τον γνωρίζω προσωπικά, ξέρω τόσο το ήθος του, την διαλλακτικότητα του , όσο και την ηπιότητα του χαρακτήρα του , για να μπουκάρουν στο κεντρικό του κτήριο μερικοί τραμπούκοι, νομίζω ότι ξεχείλισε το ποτήρι της ανοχής κάθε λογικά σκεπτόμενου ανθρώπου.
Η εξέλιξη αυτή ήταν δυστυχώς σαφώς προδιαγεγραμμένη μετά από όλα αυτά τα γεγονότα που έχουν γίνει στο παρελθόν από το κτίσιμο του γραφείου του πρύτανη στην Ξάνθη μέχρι τον ξυλοδαρμό του καθηγητή Πανούση.
Ήρθε πια νομίζω η ώρα να διαφυλαχτεί το πραγματικό άσυλο των πανεπιστημίων που είναι η ελεύθερη διακίνηση ιδεών στα Ανώτατα Πνευματικά ιδρύματα.
Το άσυλο σήμερα έχει πλήρως καταργηθεί από μια φασιστική μειοψηφία με μια αριστερή μεταμφίεση. Η μειοψηφία αυτή με μια θολή αναρχοαυτόνομη ιδεολογία, λόγω του ότι δεν έχει καμία δυνατότητα να αντιπαρατεθεί με ιδέες και επιχειρήματα ,αποτρέπει δυναμικά την ανάπτυξη οποιασδήποτε άλλης άποψης που χωρίς καν να την ακούσει πιστεύει ότι δεν θα της είναι αρεστή.
Η έλλειψη δε ιδεολογίας που να μπορεί να αντιπαρατεθεί με κάποια άλλη, αναπληρώνεται από μια ψευδεπίγραφη επαναστατικότητα κατά των πάντων, με αποτέλεσμα καταστροφές που δεν οδηγούν όπως μερικές φορές οδηγούν οι επαναστάσεις, σε κάτι νέο και ελπιδοφόρο.
Το τραγικό δε στην ιστορία είναι ότι συχνά η καταστροφική αυτή μανία όταν αφορά πανεπιστημιακούς χώρους ή σαν επακόλουθο μιας ειρηνικής διαδήλωσης θεωρείται από ορισμένους σαν εκδήλωση επαναστατικότητας μιας νεολαίας που ασφυκτιά από την κοινωνία που ζει και για το μέλλον που της προδιαγράφεται.
Όταν τα ίδια άτομα προβαίνουν στις ίδιες ακριβώς καταστροφές πριν ή μετά κάποιον ποδοσφαιρικό αγώνα χαρακτηρίζονται από τους ίδιους σαν χούλιγκανς!
Τα πανεπιστήμια λοιπόν πρέπει να ξαναγίνουν το γνήσιο άσυλο της διακίνησης και αντιπαράθεσης ιδεών από τις πιο συντηρητικές μέχρι τις πιο επαναστατικές .
Δεν επιτρέπεται πια να επικρατεί ο φόβος ότι αν θα εκφράσεις μια ιδέα ή άποψη που μπορεί να μην είναι αρεστή σε μερικούς θα βρεθείς δαρμένος ή με το γραφείο σου καλοκαιρινό,ή με το αυτοκίνητο σου καμένο, από μια αναρχοαυτόνομη φασίζουσα αλητεία.
Όπως επίσης δεν είναι ανεκτό πλέον πάνω από το 12% του προϋπολογισμού των πανεπιστημίων να πηγαίνει αντί για έρευνα σε αποκατάσταση των καταστροφών που έχουν γίνει σε αυτά.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΔΙΑΦΥΛΑΞΤΕ ΠΙΑ ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ!

INSTALLING A HUSBAND

Μιας και από προχθές βρίσκομαι στο πανέμορφο Γαλαξίδι και δεν έχω τον χρόνο να γράψω ένα νέο ποστ, σας δίνω ένα ενδιαφέρον e-mail που μου ήρθε τώρα τελευταία και απευθύνεται, και όχι μόνον, σε παντρεμένες κομπιουτερόπληκτες.

Dear Tech Support,

Last year I upgraded from Boyfriend 5.0 to Husband 1.0 and noticed a distinct slow down in overall system performance, particularly in the flower and jewelery applications, which operated flawlessly under Boyfriend 5.0.

In addition, Husband 1.0 uninstalled many other valuable programs, such as Romance 9.5 and Personal Attention 6.5, and then installed undesirable programs such as
NBA 5.0,
NFL 3.0 and
Golf Clubs 4.1.

Conversation 8.0 no longer runs, and Housecleaning 2.6 simply crashes the system.

Please note that I have tried running Nagging 5.3 to fix these problems, but to no avail.

What can I do?

Signed,

Desperate

DEAR DESPERATE


First, keep in mind, Boyfriend 5.0 is an Entertainment Package, while Husband 1.0 is an operating system.

Please enter command: ithoughtyoulovedme. html and try to download Tears 6.2 and do not forget to install the Guilt 3.0 update. If that application works as designed, Husband1.0 should then automatically run the applications Jewellery 2.0 and Flowers 3.5.

However, remember, overuse of the above application can cause Husband 1.0 to default to Grumpy Silence 2.5, Happy Hour 7.0 or Beer 6.1.
Please note that Beer 6. 1 is a very bad program that will download the Tooting and Snoring Loudly Beta.

Whatever you do, DO NOT under any circumstances install Mother-In-Law 1.0 (it runs a virus in the background that will eventually seize control of all your system resources.)

In addition, please do not attempt to reinstall the Boyfriend 5.0 program. These are unsupported applications and will crash Husband 1.0.

In summary, Husband 1.0 is a great program, but it does have limited memory and cannot learn new applications quickly. You might consider buying additional software to improve memory and performance. We recommend:
Cooking 3.0 and
Hot Lingerie 7.7.

Good Luck !