ΤΑ ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Ας δούμε με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αντικειμενικότητα τα υπέρ και τα κατά στην σύνθεση της νέας κυβέρνησης.

Ας ξεκινήσουμε πρώτα από τα ΚΑΤΑ.

Όπως είχε δηλώσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο Star στις 19-6-19  η κυβέρνηση που θα σχημάτιζε θα είχε Σφικτή και ευέλικτη δομή.

Δυστυχώς αυτή είναι η πρώτη προεκλογική εξαγγελία του που διαψεύστηκε εκ των πραγμάτων.

Με 51 μέλη, υπουργούς, αναπληρωτές και υφυπουργούς  είναι μια κυβέρνηση μικρότερη μόνο κατά 1 άτομο από τους 52 που είχε η κυβέρνηση Τσίπρα στον τελευταίο ανασχηματισμό που είχε κάνει αυτός.

Το δεύτερο μελανό σημείο είναι η ασήμαντη συμμετοχή γυναικών στην κυβέρνηση. Μόνο 5 στους 51.

Αποτελούν το  10% περίπου του υπουργικού συμβουλίου ενώ στην προηγούμενη κυβέρνηση αποτελούσαν το 15%.

Προσωπικά δεν είμαι φίλος της ποσόστωσης γιατί ένα υπουργείο απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις και η επιλογή των υπουργών πρέπει να γίνεται βάσει αυτών και όχι  βάσει του φύλου του υπουργού. Θυμηθείτε τις αλήστου μνήμης γυναίκες υπουργούς στην προηγούμενη κυβέρνηση και την προσφορά τους στο υπουργείο όπως πχ της κ.Τασίας, της κ. Θεανώς  ή της κ. Σιας.

Το βασικό ΥΠΕΡ αυτής της κυβέρνησης είναι ότι είναι ομοιογενής, λόγω της αυτοδυναμίας της ΝΔ και όχι αποτέλεσμα, όπως η προηγούμενη, συμπόρευσης αριστερών με ότι χειρότερο  είχε αναδείξει η προηγούμενη Βουλή μετά την Χρυσή Αυγή.

Στα υπέρ είναι επίσης πως η επιλογή των υπουργών και υφυπουργών φαίνεται πως είχε γίνει από καιρό, βάσει της εξειδίκευσης του καθενός στο αντικείμενο του υπουργείου που τοποθετήθηκε και γι΄αυτό και το 40% είναι εξωκοινοβουλευτικοί.

Έτσι για πρώτη φορά  οι 21 είναι εξωκοινοβουλευτικοί (το 40%), με τρεις εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς και 18 υφυπουργούς, που όπως λέγεται είναι έμπειροι τεχνοκράτες

Η επιλογή τους δεν έγινε όπως στο παρελθόν με κριτήριο τον τόπο εκλογής, την ισχύ του υπουργού στο κόμμα ή το φύλο του όπως έγραφα παραπάνω.

Οι εξωκοινοβουλευτικοί υπουργοί έχουν το προσόν ότι δεν δεσμεύονται εκ των πραγμάτων από ψηφοφόρους και δεν έχουν έτσι ανάγκη το γνωστό αλισβερίσι με αυτούς για ρουσφέτια.

Επίσης επειδή δεν είναι επαγγελματίες της πολιτικής, αλλά επιτυχημένα στελέχη της αγοράς, δεν έχουν πρόβλημα μετά την υπουργία τους να επιστρέψουν σε αυτήν.

Από την άλλη πλευρά βάσει ακριβώς αυτού του κριτηρίου επιλογής που προαναφέρθηκε,ο Μητσοτάκης δεν περιορίστηκε αποκλειστικά στον κομματικό του χώρο και γι΄αυτό και υπουργοποίησε και 3 που ανήκουν στην κεντροαριστερά  (Κυριάκος Πιερρακάκης, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και Λίνα Μενδώνη) ή το Ποτάμι (Θεοχάρης Θεοχάρης)

Ενδεικτικό της αποφασιστικότητας του Μητσοτάκη στο να είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, είναι ότι δεν υπουργοποιήθηκαν παλιά και εκ των πραγμάτων φθαρμένα στελέχη, όπως πχ  η Μαριέττα Γιαννάκου, ο Νικήτας Κακλαμάνης, ο Θεόδωρος Ρουσόπουλος, ο Σίμος Κεδίκογλου, ο Θανάσης Δαβάκης, ή  ο Ευριπίδης Στυλιανίδης.

Και βέβαια, όπως το είχε προαναγγείλει, εκτός υπουργικού συμβουλίου έμεινε η αδελφή του Ντόρα Μπακογιάννη.

Επίσης η απαίτηση για ενοποίηση δύο υπουργείων για να το αναλάβει η πρώτη σε σταυρούς στην Α΄Αθηνών έπεσε στο κενό, δίνοντας έτσι και ένα μάθημα σε όσους πιθανόν θα είχαν διάφορες ανάλογες απαιτήσεις για τον εαυτό τους.  

Ευτύχημα είναι επίσης ότι, εκτός από τον αντιπρόεδρο, όλοι οι μετέχοντες ανήκουν στις πιο παραγωγικές ηλικίες και όλοι έχουν προηγουμένως αναδειχθεί σε διάφορες εργασίες και δεν αποτελούν δημιουργήματα του κομματικού σωλήνα.