Β΄ ΦΩΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ! ΝΕΚΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝΙΚΟ ΓΙΑ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ

Οι πυρκαγιές που έγραφα στο Α΄ ΦΩΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ! ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΟΘΟΝΗ ΑΛΛΑ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ. ήσαν ευτυχώς χωρίς θύματα.
Όμως στο παρελθόν υπήρξαν περιπτώσεις στις οποίες δυστυχώς υπήρξαν θύματα σε κινηματογράφους, βασικά από τον φόβο για φωτιά σε αυτούς.
Το κινηματοθέατρο ΠΑΝΟΡΑΜΑ βρισκόταν στην διασταύρωση των οδών Χαλκοκονδύλη και 3^ης Σεπτεμβρίου στην πλατεία Λαυρίου. Από εκεί ξεκινούσε τα τρένο για το Λαύριο.
Ήταν λαϊκός κινηματογράφος με εισιτήριο 3,20 δρχ στην πλατεία και 2,5δρχ στον εξώστη.
Την Κυριακή 20 Οκτωβρίου 1924 έπαιζε από τις 10 το πρωί και ήταν συνεχώς γεμάτος από την πιτσιρικάδα της Αθήνας και πολλοί από αυτούς κάθονταν δύο δύο στα καθίσματα. Το απόγευμα κατά τις 5  κάποια στιγμή ακούγεται από τις πρώτες θέσεις η κραυγή «φωτιά-φωτιά», η οποία, μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, επαναλαμβάνεται από τους περισσότερους, με αποτέλεσμα ο πανικός να κυριαρχήσει στην αίθουσα. Οι θεατές τρέχουν προς την έξοδο πατώντας ο ένας τον άλλο, ενώ στον εξώστη όπου κυριαρχούν οι ανήλικοι επικρατεί απόλυτο χάος, αφού άλλα παιδιά πηδούν στην πλατεία του θεάτρου, άλλα από το παράθυρο στο δρόμο ενώ κάποια προσγειώνονται από την ταράτσα σε γειτονικά σπίτια.
Η περιγραφή που μας δίνει εφημερίδα της εποχής είναι συγκλονιστική: «Ολος εκείνος ο κόσμος του υπερώου, μη συγκρατούμενος από τον πανικόν του, ερρίφθη προς την έξοδο της κλίμακος. Αλλά ποιος να προφτάση πρώτος; Οι μεγαλύτεροι, οι ισχυρότεροι εις την πάλην εκείνην της σωτηρίας επικράτησαν και διήλθον. Οι μικρότεροι, υποκύψαντες εις την βίαν, εσωριάσθησαν προ της εξόδου, και άλλοι παρασυρώμενοι εκυλίοντο από της κλίμακος κάτω. Πατείς με πατώ σε. Εικών μάχης εκ του συστάδην θα αναπαριστά το αποτρόπαιον θέαμα. Ούτε έβλεπον, ούτε ελυπείτο ο ένας τον άλλον. Εφώναζον σπαρακτικά οι μικρότεροι και τα παιδιά, αλλά ποιος να τα ακούση; Ποιος να ευσπλαχνιστή; Πατούν πέντε, δέκα και τα σκάζουν, τα σκοτώνουν εκεί εις την έξοδον του υπερώου. Αλλος κόσμος αγωνιά εις την άλλην έξοδον. Και εκεί σωρός πτωμάτων. Φωναί απογνώσεως να εξέλθουν, αλλά ποιος να πρωτοπροφθάση; Μερικοί εις τα τραγικάς αυτάς στιγμάς διατηρούν την ψυχραιμίαν τους να πάρουν ανά χείρας μερικά μικρά, τα οποία επάνω από τας κεφαλάς των άλλων, τα ωθούν, τα πετούν κυριολεκτικά έξω. Αλλά, ως είπομεν, η φρικωδεστέρα τραγωδία εξελίσσεται επάνω εις τον στενόν χώρον του υπερώου. Εκεί ο αγών της σωτηρίας των συνωθουμένων είναι φρικώδης. Τα θύματα αυξάνουν».

Η πολύνεκρη αυτή τραγωδία ξεκίνησε όταν από τα πρώτα καθίσματα της πλατείας ακούστηκε η κραυγή : Φωτιά!

Φωτιά όμως δεν υπήρξε, όπως διαπίστωσε και η πυροσβεστική όταν έφτασε,  ίσως όμως κάποιο τσιγάρο να έκαψε ένα ύφασμα, ή να έπεσε σε κασελάκι λούστρου ή κατ΄άλλους σε μπομπίνες ταινιών από τους μηχανικούς προβολής.

Όπως όλοι οι λαϊκοί κινηματογράφοι μέχρι στις μέρες μας δεν έπαιζαν μόνο μια ταινία αλλά τουλάχιστον 2 και ίσως εκείνα τα χρόνια, λόγω της μικρής διάρκειας των ταινιών και 3.
Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι ένας θεατής που μπήκε στις 4 το απόγευμα στο σινεμά λέει ότι πήγε να δει την ταινία Η κόρη του Βορρά, ο ιδιοκτήτης του κινηματογράφου ότι τότε παιζόταν η ταινία Ο Σαρλό και ο σκύλος του ( A dog’s life 1918) και η εφημερίδα ΣΚΡΙΠ η ταινία Έλμος (  St. Elmo 1914)  Σε αυτήν υπάρχει σκηνή που ένα τρένο εκτροχιάζεται, και ο Άγιος Έλμος  σώζει την πρωταγωνίστρια από τα φλεγόμενα συντρίμμια.  Στην φωτογραφία του κινηματογράφου φαίνεται πως έπαιζε 2 έργα.

Δεν αποκλείεται λοιπόν κάποιος που ίσως να μην είχε δει στην ζωή του πυρκαγιά να θεώρησε ως πραγματικά τα όσα γίνονταν στην οθόνη.
Τα περισσότερα από τα 26 θύματα βρέθηκαν στην μικρή σκάλα που πήγαινε στον εξώστη και εκτός από ένα φαντάρο τα υπόλοιπα ήσαν παιδιά από 10-16 ετών.
Ο διευθυντής της αστυνομίας πήρε δυσμενή μετάθεση γιατί «δεν δικαιολόγησε επαρκώς τη μη εφαρμογή των ήδη υπαρχουσών διατάξεων περί δημοσίων θεαμάτων». Αυτός βέβαια παρουσίασε  ένα χαρτί που είχε λάβει από το υπουργείο Οικονομικών, που ανέφερε ότι η εφαρμογή του ορίου πωλήσεων εισιτηρίων για τα θέατρα και τους κινηματογράφους ανάλογα με το χώρο, μειώνει την είσπραξη φόρου στα κρατικά ταμεία ! Ο κινηματογράφος ξαναλειτούργησε μετά από μια εβδομάδα.

Η πιο πρόσφατη τραγωδία σε κινηματογράφο με 8 νεκρούς και 26 τραυματίες έγινε στον Πειραιά στις 19/3/1950. Η τραγωδία που είχε γίνει στο ΠΑΝΟΡΑΜΑ πριν 25 χρόνια, δεν είχε γίνει μάθημα στους νεώτερους θεατές  και έτσι μια νέα τραγωδία καρμπόν με αυτή επαναλήφθηκε.

Ο κινηματογράφος ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ, χωρητικότητας περίπου 600 θεατών, βρίσκεται στην συμβολή των οδών Αντιπλοίαρχου Βλαχάκου και Παλαμηδίου στην περιοχή της Αγίας Σοφίας. Σήμερα οι κάτοικοι κινητοποιούνται για να γίνει Πολιτιστικό Κέντρο της περιοχής τους.
Την Κυριακή 19/3/1950, στις 9 παρά τέταρτο το βράδυ, από υπερθέρμανση της ταινίας άναψε φωτιά η οποία κατέστρεψε τελείως την μηχανή προβολής. 

Την φωτιά έσβησε ο ιδιοκτήτης του κινηματογράφου με τον βοηθό του με ατομικούς πυροσβεστήρες και κατά την κατάσβεση κάηκε ο ίδιος στο πρόσωπο και τα χέρια.
Όπως και στο ΠΑΝΟΡΑΜΑ οι θεατές δεν κινδύνευσαν από την φωτιά αλλά οι νεκροί ήσαν αποτέλεσμα του πανικού που δημιουργήθηκε.
Και εδώ μια γυναικεία κραυγή, Φωτιά, προκάλεσε τον πανικό και άνδρες που βρίσκονταν στον εξώστη άρχισαν να πηδούν κάτω στην κυρίως αίθουσα από ύψος 7 μέτρων. Σκηνές αλλοφροσύνης επικράτησαν στη συνέχεια! Οι πρώτοι έπεσαν και οι επόμενοι πατούσαν πάνω τους και αφού έπεφταν κι αυτοί έρχονταν κι άλλοι, κι άλλοι. Η ειδησεογραφία από την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της 21/3/1950.

Η ταινία που έπαιζε ήταν το Πουλημένη στην αμαρτία (Criss Cross  1949)με τον Μπάρτ Λάνκαστερ και  την Υβόν Ντε Κάρλο. Η ταινία μετά την τραγωδία μετονομάστηκε σε "Ο κόκκινος διάβολος του Λος Άντζελες". 

ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ
 
Γ΄ ΦΩΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ! Η ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΤΗΣ ΛΗΜΝΟΥ
 
Δ΄ ΦΩΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ! ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΕΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΣΕ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ.
 
Ε΄ Η ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ ΦΩΤΙΑ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΙΡΟΚΙ
 
ΣΤ΄ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΕΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΣΕ ΘΕΑΤΡΑ (τελευταίο)

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.