3 ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΥΝΑΥΛΙΑ

 Έχουμε καιρό να μιλήσουμε για θέατρο. Είναι ευκαιρία λοιπόν αυτές τις γιορτινές μέρες να σας μιλήσω για 3 αξιόλογες και ευχάριστες θεατρικές παραστάσεις που είδα που καταφέρνουν έστω και για λίγο να μας αποσπάσουν από το γενικότερο καταθλιπτικό κλίμα που επικρατεί.

Η καλύτερη από όλες ήταν στο θέατρο ΑΘΗΝΩΝ το έργο των Τέοντορ Χόλμαν και  Τέο βαν Γκογκ Η συνέντευξη σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιμούλη που πρωταγωνιστεί σε αυτό μαζί με την Δήμητρα Ματσούκα.

Το έργο έχει γυριστεί και σε ταινία το 2007 με τον Steve Buscemi και την Sienna Miller.

Ένας ξεπεσμένος πολεμικός ανταποκριτής και αναλυτής αποστέλλεται   από τον διευθυντή του να πάρει συνέντευξη από μια νεαρά  ηθοποιό που έχει γίνει σταρ από την τηλεόραση, συνέντευξη που την θεωρεί ιδιαίτερα υποτιμητική για το επίπεδο  του  ενώ ταυτόχρονα αναγκάζεται και να την περιμένει γιατί  η σταρ τον στήνει καθυστερώντας στο ραντεβού τους.

Ακολούθως  η συνάντηση αυτή και η συνέντευξη έχουν  μια απολαυστική συνέχεια με συνεχείς εναλλαγές καταστάσεων τις οποίες ο θεατής παρακολουθεί  με ένα συνεχές αίσθημα ευφορίας μέχρι το ευρηματικό τέλος.

Την Ματσούκα δεν την είχα ξαναδεί  στο θέατρο και μπορώ να πω πως για μένα ήταν μια αποκάλυψη η σκηνική της παρουσία και η άνεση της επί σκηνής.

Τον Κιμούλη τον έχω δει σε αρκετές παραστάσεις με τελευταία το καλοκαίρι, στον

«Δον Ζουάν, η επιστροφή» του ΄Εντεν φον Χόρβατ στο οποίο εκτός από πρωταγωνιστής ήταν και σκηνοθέτης.

Και στις δύο παραστάσεις ήταν άψογος στον ρόλο του με την διαφορά για μένα, πως ενώ στον Δον Ζουάν έδινε την αίσθηση πως προσπαθούσε να δικαιώσει την επιλογή του για ένα έργο αρκετά αμφιλεγόμενο και συζητήσιμο,  στην Συνέντευξη είχες την αίσθηση πως χωρίς καμία προσπάθεια είχε μπει στο πετσί του προσώπου που υποδυόταν.

Χωρίς βέβαια να έχω δει τις πάνω από 200 !! παραστάσεις των θεάτρων της Αθήνας πιστεύω πως αυτή πρέπει να είναι από τις καλύτερες. 

 H δεύτερη αξιόλογη παράσταση που είδα στο ΒΡΕΤΑΝΙΑ ήταν  το Αχ αυτά τα φαντάσματα του γνωστού Ναπολιτάνου θεατρικού συγγραφέα  Εντουάρντο ντε Φιλίπο (Φιλουμένα Μαρτουράνο, Σάββατο-Κυριακή-Δευτέρα κτλ) σε σκηνοθεσία του Γ. Κακλέα, με τον  Β. Χαραλαμπόπουλο, και ένα πολυπρόσωπο θίασο από τους  Άρη Σερβετάλη, Φ. Ξυλά, Αλ. Λογοθέτη, Βαγγέλη Χατζηνικολάου, Μαρία Κωνσταντάκη, Αγορίτσα Οικονόμου, Κίμωνα Φιορέτο, Μένη Κωνσταντινίδου και Βαγγέλη Ρωμνιό.

Το εντυπωσιακό  και άκρως λειτουργικό σκηνικό  ήταν του Μ. Παντελιδάκη και τα εξεζητημένα φουτουριστικά κοστούμια της Ειρ.Τσακίρη.

Η προηγούμενη συνεργασία του Κακλέα με τον Χαραλαμπόπουλο που με είχε ενθουσιάσει ήταν η περσινή συνεργασία τους  με το κλασσικό έργο του Κάρλο  Γκολντόνι Υπηρέτης δύο αφεντάδων στο ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης. ( Το ανέβασε τώρα ξανά ο Πέτρος Φιλιππίδης)

Το Αχ αυτά τα φαντάσματα το είχα δει στον κινηματογράφο με τον ανεπανάληπτο και μοναδικό  Βιτόριο Γκάσμαν και την Σοφία Λόρεν σε σκηνοθεσία του Ρενάτο Καστελάνι.

Ένας άφραγκος φουκαράς προσπαθώντας  να εξασφαλίσει στην απαιτητική  σύζυγο μια καλή ζωή βρίσκει την λύση να κατοικήσει δωρεάν σε ένα τεράστιο μέγαρο που του παραχωρεί ο ιδιοκτήτης του για να ξορκίσει τις φήμες που υπάρχουν ότι σε αυτό κατοικούν φαντάσματα. Το μόνο φάντασμα όμως που κυκλοφορεί είναι ο πλούσιος εραστής της γυναίκας του που έχει πείσει τον σύζυγο της πως  ένα γενναιόδωρο φάντασμα σε κάθε του εμφάνιση του αφήνει χρήματα και δώρα. Στον ρόλο αυτό είναι εξαιρετικός ο Άρης Σερβετάλης.

Παρά το ότι θεωρώ τον Β. Χαραλαμπόπουλο από τους πηγαίους νέους κωμικούς μας στο έργο αυτό μου έδωσε την εντύπωση πως ο ρόλος υπερέβαινε τις δυνατότητες του και ίσως η εντύπωση αυτή να οφείλεται στην σουρεαλιστική δομή που έδωσε ο Κακλέας στο έργο που δεν συμβαδίζει με τους γνήσιους τύπους ανθρώπων που έχει υποδυθεί μέχρι τώρα.  Η Φαίη  Ξυλά δεν προσθέτει, πλην της ωραίας φυσικής της  παρουσίας, τίποτα το ουσιαστικό στο έργο σε αντίθεση με τους περισσότερους δευτεραγωνιστές που χρησιμοποιώντας τις δοκιμασμένες τεχνικές της κομέντια ντελ άρτε συμβάλουν ουσιαστικά στην επιτυχία της παράστασης.

Η τρίτη παράσταση που είδα ήταν η  Stand up Comedy  Δύσκολα τα πράγματα με τον Γιώργο Χατζηπαύλου στο  ΘΕΑΤΡΟ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ στο Γκάζι.

Ο Χατζηπαύλου  για δύο σχεδόν ώρες κεντάει επί σκηνής και ήταν μια πραγματική αποκάλυψη για μένα καθώς όχι μόνο καταφέρνει να κρατάει συνεχές το ενδιαφέρον του κοινού αλλά καταφέρνει να το κάνει να  γελάει συνεχώς σε όλη την παράσταση.

Μου θύμισε την χρυσή εποχή του Γιώργου Μαρίνου στην Μέδουσα που ουσιαστικά αυτός πρώτος στην Ελλάδα μας μύησε στην Stand up Comedy.

Θυμάμαι δε σε μία παράσταση που ο Μαρίνος είχε μεγάλα κέφια, πως πάνω από 20 λεπτά μας είχε κάνει να δακρύζουμε από τα γέλια με αυτά που έλεγε και τα οποία ήσαν σαφώς εκτός κειμένου και τελείως δικά του, γιατί το ίδιο γέλαγε  και η ορχήστρα. Καθώς δε καθόμαστε τελείως στο πλάι θυμάμαι ότι έβλεπα και την Τάνια Τσανακλίδου που εμφανιζόταν  μαζί του, να στέκεται με την ρόμπα της μισοκρυμένη στο παρασκήνιο και  να ξεκαρδίζεται στα γέλια. Την είχαν προφανώς ειδοποιήσει στο καμαρίνι της να έρθει γιατί "ο Μαρίνος κεντάει αυτή την στιγμή"!

Δεν ξέρω πόσα από τα απολαυστικά  αστεία που έλεγε ο Χατζηπαύλου ήσαν στο κείμενο  του και πόσα ήσαν της στιγμής όπως όταν έκανε διάλογο με την πρώτη σειρά.

Πάντως το πείραγμα των θεατών της πρώτης σειράς είναι κλασσικό σε αυτού του τύπου τις παραστάσεις και αυτός που επιδίδεται ιδιαίτερα σε αυτό είναι και ο εξίσου ταλαντούχος Βλαδίμηρος Κυριακίδης  όπως στο πρόσφατο Τσαντίρι του Λαζόπουλου αλλά και στην παράσταση του αειθαλούς Caveman που τον είχα δει πέρσι στο κηποθέατρο Παπάγου.(Συνεχίζεται για 6η χρονιά σε σκηνοθεσία Κυριακίδη με τον Ζ. Ρούμπο στο ΚΟΡΟΝΕΤ.)

Τέλος θέλω να πω και δύο λόγια  για μια συναυλία που έγινε με επιτυχία στο τέλος του καλοκαιριού στο ΗΡΩΔΕΙΟ και την  είδα καθυστερημένα τον Νοέμβριο στο ΜΕΓΑΡΟ.

Ήταν του  μοναδικού Διονύση Σαββόπουλου  «Μάνος Χατζιδάκις Τώρα» στην οποία είχε διαλέξει και έπαιξε 27 τραγούδια του Χατζηδάκι και κανένα δικό του, διανθίζοντας τα ενδιαμέσως με απολαυστικές αφηγήσεις για την αξέχαστο συνθέτη μας!

Η διάθεση του ακροατή έφτιαχνε πριν την είσοδο του στην αίθουσα καθώς η μοναδική μουσική του Χατζηδάκι παιγμένη από την Φιλαρμονική του Ναυτικού τον προϊδέαζε για την συνέχεια.

Εκτός από τον Σαββόπουλο επί σκηνής ήταν η πολυμελής  Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων Δήμου Πατρέων και η τεράστια Παιδική Χορωδία του Σπύρου Λάμπρου που ακούγοντας  τις μελωδικές φωνές τους και βλέποντας τα όμορφα παιδικά τους πρόσωπα σου δικαίωναν αυτό που έχει γράψει ο Σαββόπουλος για την συναυλία αυτή:

Ακούς ένα τραγούδι του Χατζιδάκι· τελειώνει και νιώθεις μέσα σου ευγενέστερος. Γιατί ξεπλένει από μέσα μας κάθε ευτέλεια, ανελευθερία και λαϊκισμό, δικό μας ή των άλλων, αδιάφορο.  

Ελπίζω πως το καλοκαίρι θα παρουσιάσει και στην υπόλοιπη Ελλάδα αυτή την συναυλία.

Η ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ 2012

 Παρά το ότι είμαι γέννημα θρέμμα της Αθήνας υπήρχε ένα μέρος που ποτέ μου δεν είχα επισκεφτεί  και αυτό ήταν ο πάλαι ποτέ Βύθουλας .

Μπορεί βέβαια στην συνείδηση των Αθηναίων η υποβαθμισμένη αυτή συνοικία της Αθήνας να είχε συνδεθεί με την Μαντάμ Σουσού του Ψαθά αλλά παρ΄ όλα αυτά εκεί ήταν η Ακαδημία του Πλάτωνα και πολύ σωστά αυτή η ονομασία πλέον χρησιμοποιείται για αυτή την συνοικία. 

Η Ακαδημία του Πλάτωνα  ήταν ο μόνος αρχαιολογικός χώρος  της Αθήνας που δεν είχα επισκεφτεί ποτέ, αν και από καιρό περίμενα να βρω την ευκαιρία.

Αυτή μου δόθηκε όταν διάβασα για τους Εικαστικούς Διαλόγους 2012 της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών στο Πάρκο Αναψυχής της Ακαδημίας Πλάτωνος.

 Το πάρκο αυτό  για μένα ήταν μια έκπληξη.

Ένας χώρος γεμάτος πράσινο μια πραγματική όαση κοντά στο κέντρο της Αθήνας που οι περισσότεροι Αθηναίοι δεν γνωρίζουν καν πως υπάρχει.

 Από την Ακαδημία υπάρχουν πολύ λίγα και όχι αξιόλογα ευρήματα αλλά δεν ξέρω αν έχει ανασκαφεί όλος ο χώρος.

Όποιος ενδιαφέρεται για την Ακαδημία του Πλάτωνα μπορεί να διαβάσει στις παρακάτω φωτογραφίες όσα σχετικά γράφει η ενημερωτική πινακίδα που υπάρχει στον χώρο.

 Στο πάρκο  υπάρχει ένα μικρό λυόμενο θέατρο και μια παιδική χαρά .

 Παρά το ότι πήγα εκεί Κυριακή πρωί με θαυμάσιο καιρό και ενώ λειτουργούσε η  έκθεση που σας έγραψα, από τον ελάχιστο κόσμο που βλέπετε στις φωτογραφίες , είναι προφανής η κακή σχέση που έχουν οι νεοέλληνες με την τέχνη αλλά προφανώς και με το πράσινο όπως και στο παρελθόν έχω περιγράψει στις αναρτήσεις μου :

 ΕΝΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ QUIZ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ   

 ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ

 Είμαι σίγουρος πως και αρκετοί από αυτούς που ήσαν εκεί, αν δεν  είχαν παιδιά και σκυλιά, που αμφότερα ενθουσιασμένα έτρεχαν ελεύθερα στον άπλετο χώρο, θα είχαν μείνει στο σπίτι τους ή θα την είχαν αράξει σε κανένα καφέ!

Οι εικαστικοί διάλογοι είχαν στήσει σε διάφορα σημεία του πάρκου πρόχειρες κατασκευές στις οποίες προβάλλονταν σύντομα ψηφιακά έργα μέχρι 5 λεπτά,  με προβολές βίντεο, ηλεκτρονικών εικόνων, ή φωτογραφιών,animation κτλ

Ορισμένα ήσαν ενδιαφέροντα, άλλα όχι, αλλά αξίζει τον κόπο να τα δει κανείς για να πάρει μια ιδέα προς τα που κινούνται σήμερα οι νέες καλλιτεχνικές τάσεις  στις Εικαστικές τέχνες.

Για όσους δουν την έκθεση και την θεωρήσουν πολύ προχωρημένη για τα γούστα τους, απλά θα ήθελε να τους υπενθυμίσω πως πάντα η  τέχνη είναι μπροστά από την εποχή της και γι΄ αυτό δεν  πρέπει να  απορρίπτει κανείς  κάτι το καινούργιο επειδή δεν συμβαδίζει με την τρέχουσα αισθητική.

Μην ξεχνάτε πως ο Βαν Γκογκ δεν πούλησε ούτε ένα πίνακα στην ζωή του, η ιεροτελεστία της Άνοιξης του Στραβίνσκυ γιουχαΐστηκε το 1913, αλλά και οι Όρνιθες του Κουν το 1959 ξένισαν  το κοινό και τους κριτικούς και ο Τσάτσος κατάληξε τότε να απαγορεύσει  την παράσταση.  

Τέλος για να μην αφήσουμε την γλυπτική παραπονεμένη, είναι γνωστό  πως ο Μπρανκουζί  έγινε γνωστός στις ΗΠΑ κερδίζοντας μια δίκη κατά του αμερικανικού Δημοσίου!

Το είχε μηνύσει γιατί το 1926  οι υπάλληλοι του τελωνείου δεν δέχτηκαν ένα γλυπτό του  σαν έργο τέχνης και επέβαλαν υψηλούς δασμούς  για την εισαγωγή του γιατί το θεώρησαν βιομηχανικό προϊόν!

Μερικές φωτογραφίες από τις βιντεοπροβολές δεν μπορούν βέβαια να σας δώσουν σαφή εικόνα ολόκληρου του έργου, απλά όμως μπορεί να σας δώσουν μια εικόνα από την αισθητική τους.
Η έκθεση θα κρατήσει μέχρι τις 6 Ιανουαρίου.

ΣΕΛΕΣΤΑ-Η ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ

 Η φωτογραφία της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου είναι από εδώ

Πέρσι τέτοια εποχή βρισκόμουνα στην πανέμορφη Αλσατία και μέσα στα μέρη που επισκέφτηκα ήταν και η μικρή πόλη (κάπου 20.000 κάτοικοι ) Sélestat ή  Schlettstadt στα γερμανικά.

Η πόλη περηφανεύεται πως είναι η πόλη στις οποίας την Ανθρωπιστική Βιβλιοθήκη (1452) που έχει (στην φωτογραφία),  υπάρχει η  παλαιότερη γραπτή αναφορά, για Χριστουγεννιάτικο Δέντρο από το 1521  . 

 Στο δημοτικά αρχεία που αυτού του έτους γράφει :Πρέπει να πληρωθούν 4 σελίνια στους φύλακες για να προσέχουν τα χριστουγεννιάτικα δέντρα στο δάσος όπως επίσης και ένα πρόστιμο για όσους τα κόβουν.

Προφανώς οι κάτοικοι έκοβαν τα μικρά δέντρα για να διακοσμήσουν τα σπίτια τους. Άλλα έγγραφα στις 17 Δεκεμβρίου 1555 από  τους δικαστικούς της πόλης του Sélestat μιλούν για τιμωρία όσων θα συλληφθούν να τα κόβουν.

(Σκεφτείτε από πότε φρόντιζαν να μην καταστραφεί ο δασικός τους πλούτος!)

Το χειμερινό ηλιοστάσιο στις 22 Δεκεμβρίου έχει την μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου οπότε από την αρχαιότητα οι λαοί την θεωρούσαν σαν την ημέρα που γεννιέται ο θεός Ήλιος, και έκαναν τελετές για να ξαναρχίσει να ανεβαίνει και έτσι να μεγαλώνει η μέρα και να φεύγει το κρύο.

Στα ιστορικά χρόνια οι Έλληνες είχαν  τα Κρόνια, και μετέπειτα  οι Ρωμαίοι  τα Σατουρνάλια και τα Βρουμάλια και την κεντρική γιορτή της 25ης Δεκεμβρίου "Dies Natalis Invicti Solis", δηλαδή την «Ημέρα της Γέννησης του Αήττητου Ήλιου».

 ¨Έτσι και οι πρώτοι χριστιανοί προσάρμοσαν να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα την ίδια μέρα ώστε να μην γίνονται αντιληπτοί ότι δεν γιορτάζουν τον θεό Ήλιο.

Μετά από 4 αιώνες όταν πλέον οι χριστιανοί είχαν πάρει το επάνω χέρι αποφάσισαν, το 326μΧ, για να καταργήσουν και τα Σατουρνάλια, ότι ο Χριστός δεν μπορεί να γεννήθηκε όποτε ήθελε αυτός, αλλά ότι γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου!

 Μετά ήρθε και η Coca-Cola, έντυσε με το χρώμα της τον Άγιο Βασίλη και έτσι όλοι οι καλοί χριστιανοί αφού επιπέσουν  με ευλάβεια στις γαλοπούλες και αφού μετά ξεκοιλιαστούν με μελομακάρονα και κουραμπιέδες,  πίνουν στο τέλος και μια Coca-Cola για χώνεψη ευτυχείς που έχουν παραμείνει πιστοί στη παράδοση!

Οι Ρωμαίοι  διακοσμούσαν τα  σπίτια τους με πράσινα κλαδιά προς τιμήν του θεού Ιανού , ο οποίος έδωσε και το όνομά του στο μήνα Ιανουάριο.

Οι Κέλτες, από τα προχριστιανικά χρόνια χρησιμοποιούσαν σε αυτές τις γιορτές  το έλατο που είναι αειθαλές δέντρο και το  γκι. 

Στη Ρίγα, στην  Βαλτική, σε γραπτό αρχείο που χρονολογείται από το έτος 1510 αναφέρεται ότι  ένα διακοσμημένο δέντρο κάηκε με την ευκαιρία του νέου έτους.

Το παλαιό κελτικό έθιμο έφτασε στην καρδιά της Αλσατίας και στην κοιλάδα του Ρήνου, με την τοποθέτηση ελάτων μπροστά στις εκκλησίες συνδυάζοντας το  με το δέντρο του Παραδείσου και την γιορτή του Αδάμ και της Εύας στις 24 Δεκεμβρίου.

Στο δέντρο κρέμαγαν κόκκινα μήλα που είναι ο καρπός του πειρασμού των πρωτοπλάστων και έτσι η αποβολή τους από τον Παράδεισο συνδυάστηκε με την λύτρωση από την γέννηση του Χριστού στην χριστιανική μυθολογία.

 Μπαίνοντας στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο Sélestat βλέπει κανείς τα χριστουγεννιάτικα δέντρα να κρέμονται ψηλά.

Η τοπική παράδοση εξηγεί αυτή την τοποθέτηση ψηλά  στο ότι η διακόσμηση με μήλα είχε συχνά άδοξο τέλος γιατί τα έπαιρναν τα παιδιά και τα έτρωγαν!

Η γοτθική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου κτίστηκε το 1220 και συνέχισε να επεκτείνεται μέχρι τις αρχές του 15ου αιώνα.

Στα δημοτικά αρχεία του Sélestat στις 21 Δεκεμβρίου 1521 υπάρχει εγγραφή  που μιλάει για αγορά  ενός  «εορταστικού  δέντρου » και την διακόσμηση του,  ως σημάδι της λατρείας «στην αιώνια ανανέωση της φύσης» .

Σε άλλο έγγραφο του 1600 ο τελετάρχης των γιορτών που γίνονταν στο Sélestat, Balthasar Beck,  έδινε οδηγίες για την διακόσμηση των δέντρων.

Με την πάροδο του χρόνου τα μήλα άρχισαν να τυλίγονται σε χαρτί χρυσό ή ασημί  και στο δέντρο να μπαίνουν μπισκότα, καρύδια, και χάρτινα χρωματιστά λουλούδια.

Γυάλινα στολίδια και μπάλες φτιαγμένα από τους υαλοποιούς του Meisenthal λέγεται πως άρχισαν να τοποθετούνται μετά από το 1858, μετά από μια χρονιά με μεγάλη ξηρασία που εμφανίστηκε έλλειψη μήλων.

Τα πρώτα κεριά στα χριστουγεννιάτικα δέντρα λέγεται πως μπήκαν το 1611 στο κάστρο της δούκισσας Dorothea Sybille στην Σιλεσία.

Τον  18ο αιώνα η μόδα του χριστουγεννιάτικού δέντρου είχε εξαπλωθεί σε όλη την Ευρώπη. Συνήθως ήσαν μικρά επάνω σε τραπέζι με παιχνίδια, ρούχα για παιδιά και γλυκά.

Το 1780 εμφανίστηκε το πρώτο δέντρο στο Βερολίνο, και το1813 στην Αυστρία.

Το 1871 μετανάστες από την Αλσατία-Λωραίνη στην Γαλλία, μετέφεραν εκεί το έθιμο.

Ο πρίγκιπας Αλβέρτος  ο γερμανός σύζυγος της βασίλισσας Βικτώριας το έφερε στην Αγγλία ενώ Γερμανοί μετανάστες το μετέφεραν στην Αμερική.

Τέλος δύο λόγια για την πόλη. To Sélestat βρίσκεται στην κεντρική Αλσατία, 47 χιλιόμετρα νότια του Στρασβούργου στην αριστερή όχθη του ποταμού  Ill.

Μπορεί να είναι μικρή σαν πόλη αλλά είναι το πολιτιστικό κέντρο της κεντρικής Αλσατίας και τα κτήρια του παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον από αρχιτεκτονική άποψη.

Το εορταστικά σημαιοστολισμένο  Δημαρχείο της πόλης είναι κτήριο του 1788. 

 Σε πολλά σημεία της πόλης υπήρχαν χριστουγεννιάτικα δέντρα και χωρίς να έχει χιονίσει διακοσμήσεις χιονισμένων τοπίων ακόμα και με ιγκλού!

 Στις επόμενες φωτογραφίες μπορεί να πάρει κανείς μια ιδέα από διάφορα μέρη της πόλης .

 Είναι χαρακτηριστικές δε οι ανθρωπόμορφες διακοσμήσεις των κτηρίων.

ΠΩΣ ΕΜΑΘΑ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΧΛΙΑΡΟΣ, ΤΥΠΙΚΟΣ, ΑΜΟΡΦΩΤΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ!

Στα 6,5 χρόνια που έχω αυτό το μπλογκ έχω αποφύγει να εμπλέκομαι σε διαδικτυακές αντιπαραθέσεις  εκτός από 3 φορές που  είχα προκληθεί είτε προσωπικά είτε από κείμενα που διάβασα.

Την πρώτη  την  αντιμετώπισα με όσο χιούμορ διαθέτω.

Αυτή  μπορείτε να την διαβάσετε στο ποστ μου  ΠΩΣ ΕΜΑΘΑ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΙΣΠΟΥΔΑΣΤΟΣ ΒΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΚΟΥΤΑΜΑΡΑΣ  και να απολαύσετε και τα σχόλια που υπάρχουν.

Η δεύτερη, με τον Γιώργο Παπαδόπουλο-Τετράδη ,τον γνωστό Καιρό της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ , αφορούσε κείμενο του που είχε δημοσιεύσει στην Ε και στο μπλογκ του και υπάρχει στο ποστ μου ΜΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ

Η τρίτη  ήταν με τον thinks, και είχε σχέση με την μεταμόσχευση οργάνων.

 Σε αυτήν   αντιπαρέθεσα τις απόψεις  μας  αφήνοντας τον αναγνώστη να κρίνει αυτός ποια άποψη είναι η πιο σωστή, στο ποστ μου:

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΠΩΣ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΙΟ!

Ουσιαστική απάντηση σε αυτό το ποστ δεν πήρα και έκτοτε σταμάτησε η έως τότε τακτική ανταλλαγή σχολίων στα ποστ μας.

Η διαδικτυακή γνωριμία με τον thinks έγινε όταν κατά τύχη είχε διαβάσει το ποστ μου ΣΕΡΓΙΟΣ ΚΑΙ ΒΑΚΧΟΣ –ΜΙΑ ΚΑΥΣΤΙΚΗ ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ!

Μου έστειλε λίγο αργότερα  με e-mail ένα κείμενο του, και το οποίο δημοσίευσα, γιατί το βρήκα ενδιαφέρον, με τίτλο ΕΝΑΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΣΤΟΝ ΣΕΡΓΙΟ ΚΑΙ ΒΑΚΧΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΡΑΨΕ Ο ΚΑΡΑΓΑΤΣΗΣ.  

Μετά την αδικαιολόγητη, για μένα, αντίδραση του στην διαφωνία μας  στο θέμα που ανέφερα, σταμάτησα και να παρακολουθώ το μπλόγκ του.

Προχθές όμως ελέγχοντας τα σχόλια στον blogger είδα ένα καθυστερημένο ανώνυμο σχόλιο στο ποστ μου ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΟΗΕ

Έγραφε:

Δεν ξέρω αν  έχεις διαβάσει όσα έγραψε ο thinks σχετικά με το Ισραηλίτης και Ισραηλινός που προφανώς τα διάβασε εδώ. Έχει δίκιο σχετικά με την ακριβή ορολογία αλλά ταυτόχρονα εμμέσως σε κατηγορεί για ρατσιστή!

http://dimitristhinks.blogspot.gr/2012/12/blog-post_12.html

Σε σχόλιο του ο argosholos, σε αυτό το ποστ, είχε γράψει για την φράση μου:

 "Οι Ισραηλίτες επίσης δεν μπορούν να θεωρούν την εκλεγμένη Χαμάς..."

 Iσως πιο σωστός όρος είναι "Οι ισραηλινοί" (Israelis) αν αναφέρεσαι στους κατοίκους του κράτους του Ισραήλ.

Του είχα απαντήσει:

 Πρακτικά και οι δύο ονομασίες είναι δόκιμες και ταυτόσημες.
Σύμφωνα με το Μέγα Ορθογραφικόν Ερμηνευτικόν Λεξικόν Δημητράκου:
Ισραηλίτης=μέλος του λαού του Ισραήλ, Εβραίος και
Ισραηλινός=ο του ή εκ του Ισραήλ.

Προφανώς  διάβασε ο thinks  τα σχόλια στο ποστ μου αυτό , στο οποίο έκανα μια ιστορική αναδρομή στο Παλαιστινιακό, και περιέγραφα όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά και ουδέτερα την κατάσταση, σε αντίθεση με ανάλογο μακροσκελές ποστ που είχε δημοσιεύσει ο ίδιος (Παλαιστίνη,) στο οποίο αναπτύσσει  ουσιαστικά και αποκλειστικά τις θέσεις του Ισραήλ.

Παίρνοντας  αφορμή την ακριβολογία του όρου "Ισραηλινός" (Israeli) που σημαίνει πολίτης/υπήκοος του σημερινού κράτους του Ισραήλ, το οποίο ιδρύθηκε το 1948, επισημαίνει πως το 20,6% του συνόλου των Ισραηλινών είναι Άραβες (Παλαιστίνιοι) και  συγχρόνως κόντεψε να του βγει το μάτι του γιατί ακόμα και τα περισσότερα μέλη του Κου Κλουξ Κλαν το κατέχουν αυτό. Αλλά όχι οι περισσότεροι Ρωμιοί, όπως φαίνεται.!

(Μισό λεπτό να βγάλω την κουκούλα της Κου Κλουξ Κλάν και θα συνεχίσω!)
Κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει με τα αυτονόητα αλλά πιστεύω πως όλοι καταλαβαίνουν πως όταν χρησιμοποιεί κανείς. αν θέλετε λανθασμένα όπως και το λεξικό,τον όρο Ισραηλίτες ποιους εννοεί, γιατί ο όρος προϋπήρχε της δημιουργίας του κράτους του Ισραήλ.

{ΠΡΟΣΘΗΚΗ 5-1-2013

Από ότι φαίνεται και ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ως γνήσιος Ρωμιός, δεν γνώριζε αυτά που ξέρουν τα περισσότερα μέλη της Κου Κλουξ Κλάν, γιατί  μόλις διάβασα ότι έγραφε στο Ελεύθερον Βήμα στις 22-9-1934  ( δηλαδή 14 χρόνια πριν από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ!) σε επιστολή του, για:

Ισραηλίτες Θεσσαλονίκης , ισραηλιτικό στοιχείο Θεσσαλονίκης, τα 16 εκατομμύρια των Ισραηλιτών που υπάρχουν είς όλον τον κόσμον κτλ

Σε όλη δε την μακροσκελή επιστολή του δεν χρησιμοποιεί πουθενά την λέξη Εβραίος παρά μόνο το Ισραηλίτης }

 Δεν θα έγραφα το σημερινό ποστ για ένα σχόλιο που δεν έχει σπουδαία σημασία αν ο thinks βρίσκοντας αφορμή το Ισραηλινός δεν άφηνε και την υπόνοια πως αυτή η χρησιμοποίηση του όρου υποδηλώνει ρατσισμό, προφανώς κατά των Εβραίων!

Γράφει σχετικά:

Όμως υπήρχε και μια άλλη ομάδα, η υφή της οποίας δεν έγινε αμέσως αντιληπτή από εμένα -η αντίδραση όμως της ομάδας αυτής με είχε ενοχλήσει λίγο χωρίς να ξέρω τότε ακριβώς γιατί. Ήταν η ομάδα η οποία περιελάμβανε εκείνους τους μπλογκερ που δεν αντέδρασαν καθόλου, ούτε αρνητικά ούτε θετικά, αλλά ιδίως εκείνους που αντέδρασαν μεν εναντίων του ρατσισμού, αλλά, το έκαναν αυτό χλιαρά, και χωρίς άμεση και καθαρή "καταδίκη" του ατόμου marianaonice.
 Όμως νομίζω ότι έτυχε να βρω και το τελευταίο κομμάτι του παζλ.
Διάβασα ότι η έκφραση "Ισραηλινός" και η έκφραση "Ισραηλίτης" είναι, λέει, εκφράσεις ταυτόσημες.

...............................

Τώρα νομίζω ότι καταλαβαίνω... Οι περισσότεροι από εκείνους που είχαν σωπάσει, και από εκείνους που είχαν αντιμετωπίσει το άτομο marianaonice χλιαρά, και δεν ξέρουν την διαφορά μεταξύ ενός "Ισραηλίτη" και ενός "Ισραηλινού" πρέπει ίσως να είχαν φερθεί έτσι, χλιαρά, τον Δεκέμβριο του 2010, επειδή δεν είχαν καν τα κότσια να παραδεχτούν ότι συμφωνούσαν με την marianaonice. Ή πάλι, ίσως, απλά, σαν τυπικοί Έλληνες, δεν ξέρουν οι άνθρωποι, και ίσως συμφωνούσαν υποσυνείδητα με την θέση της marianaonice λόγω τυπικής αμορφωσιάς επί του θέματος... και δεν αισθανόντουσαν άνετα να "καταδικάσουν" ευθέως και χωρίς τζιριτζάτζουλες.

(Τα bold σε όλο το ποστ είναι δικές μου επισημάνσεις)

Σκέφτηκα λοιπόν να ρίξω μια πρόχειρη ματιά στα σχετικά με το θέμα ποστ, σε αυτά  που έχω δημοσιεύσει από την αρχή που γράφω αυτό το μπλογκ, που έχουν σχέση με Εβραίους και Παλαιστίνη, για να δω  αν έχουν κάποια ρατσιστική ή  αντιεβραϊκή χροιά, γιατί όπως είχε πει ο Ρωμαίος Συγκλητικός Γάιος Τίτος, Verba volant, scripta manent.

Ας  ξεκινήσουμε λοιπόν  από το ποστ που αναφέρει, και τι έχω γράψει σχετικά σε αυτό για να δούμε πόσο χλιαρή ήταν η καταδίκη.

 1-(6-12-2010) Η MARIANAONICE, Η ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ, Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ ,Ο ΠΛΕΥΡΗΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΔΙΕΝΕΞΗ.   

(Απαντήσεις σε σχόλια)

Επίσης το σχόλιο της MARIANAONICE για την εξόντωση των Εβραίων από τον Χίτλερ, για το οποίο και επαναλαμβάνω και εδώ πως το θεωρώ τελείως απαράδεκτο και σαφώς ρατσιστικό, δυστυχώς υπάρχει, και έχει δημοσιευθεί εδώ

(Τόσο "χλιαρή" είναι λοιπόν είναι η καταδίκη της φράσης -Κωλοεβραίοι! Μακάρι να τους εξόντωνε τελείως ο Χίτλερ!- ,την οποία μέχρι εκείνη την στιγμή η MARIANAONICE έλεγε πως δεν είναι δική της,  ώστε παραπέμπω και σε πιο μπλογκ είχε γραφτεί! )

Και συνεχίζω σε άλλο σχόλιο σαν τυπικός Έλληνας με την ανάλογη τυπική αμορφωσιά επί του θέματος:

Όσο για τους διάφορους ανώνυμους που δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του ολοκαυτώματος, των στρατοπέδων συγκέντρωσης ή στον αριθμό των εκτελεσθέντων προφανώς δεν έχουν μιλήσει με επιζώντες από Γερμανικό. στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Ακόμα θυμάμαι την συγκλονιστική συζήτηση που είχα με μια ηλικιωμένη Εβραία που είχε στο χέρι της τατουάζ με τον αριθμό της από το στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Ίσως δε κάποτε να δημοσιεύσω μια ιατρική γνωμάτευση του πατέρα μου για τις φοβερές σωματικές βλάβες που είχε υποστεί άλλη Εβραία που είχε υποβληθεί σε απάνθρωπα πειράματα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Αλλά ας δούμε και μερικά άλλα scripta.

2-(20-8-2006) ΠΗΓΕ ΓΙΑ ΜΑΛΛΙ ΚΑΙ ΒΓΗΚΕ ΚΟΥΡΕΜΕΝΟ (Αναφέρεται στον πόλεμο στον Λίβανο)

Εάν το Ισραήλ και η Αμερική δεν θέλουν να δουν να εξαπλώνεται σε όλον τον Αραβικό κόσμο η Χεσμπολάχ με την πολιτική- κοινωνική- θρησκευτική-αντάρτικη δράση της πρέπει να προχωρήσουν στην δημιουργία ενός βιώσιμου κράτους στην Παλαιστίνη οπότε οι ακραίες αντιλήψεις της Χεσμπολάχ, της Χαμάς και του Ιράν για εξαφάνιση του κράτους του Ισραήλ δεν θα βρίσκουν ευήκοα ώτα στον Αραβικό κόσμο.

(αυτές μήπως είναι ρατσιστικές...για τους Άραβες; !!)

3-(5-12-2007) (ΓΙΑΤΙ ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΙΤΙΔΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΓΚΟΣΦΑΙΡΑΣ

Το πρόβλημα λοιπόν για μένα δεν είναι ένας περιθωριακός γέρος (ο πατήρ Πλεύρης) αλλά ο υφέρπων ρατσισμός της κοινωνίας μας που εκδηλώνεται με την επίθεση που έγινε πρόσφατα στο σπίτι των Πακιστανών ή την απάνθρωπη συμπεριφορά αστυνομικών και λιμενικών σε λαθρομετανάστες.

(Μήπως είναι ρατσιστικές για τους λιμενικούς και τους αστυνομικούς; )

(Απάντηση σε σχόλιο για ενέργειες της αντιναζιστικής πρωτοβουλίας)

Η διαμαρτυρία για την πολιτική του Ισραήλ δεν έχει καμία σχέση με τον ΛΑΟ της χώρας.
Ο συσχετισμός που κάνεις είναι ατυχής.
Σωστά διαμαρτύρονται για την εισβολή στο Λίβανο και σωστά επίσης υπερασπίζονται τους Εβραίους από τους ναζιστές και το μίσος που έχουν αυτοί για την φυλή τους .

 4-(7-1-2010) Σχόλιο στο ποστ του Εβραίου μπλόγκερ  Abravanel με θέμα τον  εμπρησμό της Συναγωγής Ετς Χαΐμ.

Μόνο ανεγκέφαλοι εγκληματίες θα μπορούσαν να βάλουν αυτή την φωτιά που θα μπορούσε εκτός από την συναγωγή να καταστρέψει και όλη την Παλιά πόλη των Χανίων.

(Αυτές είναι σίγουρα ρατσιστικές για τους εμπρηστές!)

5-(3-6-2010)ΟΤΑΝ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΝ ΔΙΔΑΣΚΕΙ, 

Είναι ένα ποστ που αναφέρεται στην δολοφονία των Τούρκων ακτιβιστών στο πλοίο που πήγαινε στην Γάζα στα  διεθνή  ύδατα από τους ισραηλινούς κομάντος που το κατέλαβαν και αντιπαρατίθενται εικόνες από τα ναζιστικά γκέτο των Εβραίων και τα αντίστοιχα των Παλαιστινίων.

(Απαντήσεις σε σχόλια)

Οι Εβραίοι δεν διαφέρουν σε τίποτα από όλους τους άλλους λαούς και άλλο πράγμα ο λαός από τις κυβερνήσεις τους.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά τι μου είπε μια ηλικιωμένη Εβραία κυρία το 1976, που είχε στο χέρι της τατουάζ με αριθμό από στρατόπεδο συγκέντρωσης, όταν της είχα πει ότι είναι απαράδεκτα όσα γίνονται στην Παλαιστίνη :- Έφταιγαν οι Έλληνες για όσα έκανε η χούντα του Παπαδόπουλου; 

Ο Χίτλερ δεν ήθελε να εκδιώξει τους Εβραίους από την Ευρώπη, ήθελε να τους εξοντώσει όλους, μαζί με τους τσιγγάνους, τους ομοφυλόφιλους κτλ
Ύστερα έχει καμιά σημασία αν εξοντώθηκαν στα κρεματόρια 600000 ή 6000000 ή 60000 ; Αριθμητικό είναι το πρόβλημα ή ηθικό;
Από ποιό αριθμό και επάνω θεωρείται ολοκαύτωμα;

(Εδώ μάλλον διακρίνεται κάποιος ρατσισμός κατά των Γερμανών μιας και ο Χίτλερ ήταν Γερμανός!)

6-(25-7-2011) ΠΩΣ ΕΦΕΥΡΕΘΗΚΕ Ο ΕΒΡΑΪΚΟΣ ΛΑΟΣ

Άρθρο Εβραίου καθηγητού Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ.

Και καταλήγει (ο Περικλής Κοροβέσης) με μια δήλωση που πιστεύω πως όλοι οι λογικοί άνθρωποι θεωρούν αυτονόητη:

Με αυτά που υπέφεραν οι Εβραίοι τούς άξιζε ένα κράτος, αλλά για ποιο λόγο να μην έχουν το ίδιο δικαίωμα και οι Παλαιστίνιοι στην ίδια τους τη γη; Το Ισραήλ έγινε με μαζική μετανάστευση.

7-(3-11-2012) ΜΑΖΕΥΤΗΚΑΝ ΑΡΑΓΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ ΣΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ;

Προσωπικά οι Ρομά μου είναι μια ιδιαίτερα προσφιλής φυλή και ιδιαίτερα έχω εκτιμήσει  την συμπαράσταση που δείχνουν στους δικούς τους όταν αντιμετωπίζουν κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας.

Τελικά παρ΄όλο το ψάξιμο δεν κατάφερα να βρω κανένα ρατσιστικό σχόλιο, όχι μόνο για τους Εβραίους αλλά και οποιονδήποτε ξένο, σε όσα κείμενα και σχόλια έχω δημοσιεύσει μέχρι τώρα.

Πιστεύω βέβαια πως είναι αυτονόητο πως δεν έχει καμία σχέση με τον ρατσισμό η καταγγελία της βάρβαρης πολιτικής  ενός ΚΡΑΤΟΥΣ, όπως το Ισραήλ, με τον λαό του.

Μετά λοιπόν από όλα όσα έγραψα παραπάνω μπορώ να πω σαν τον αγαπημένο μου Εβραίο Woody Allen πως:

Νιώθω τεράστια ανακούφιση που, τελικά, το σύμπαν είναι εξηγήσιμο.

Είχα αρχίσει να φοβάμαι πως εγώ έφταιγα!*

Θα έλεγα όμως πως αν διαβάσει κανείς  το ποστ του  thinks Παλαιστίνη, και δεν γνωρίζει τίποτα σχετικά με τα γεγονότα της περιοχής, θα μείνει με την εντύπωση πως ένα πλήθος Εβραίων έχουν σκοτωθεί από επιθέσεις τρομοκρατών Παλαιστινίων και οι μόνοι Παλαιστίνιοι που έχουν σκοτωθεί από τους Εβραίους είναι όλοι  εκτός του Ισραήλ και των κατεχομένων !
Όλα τα θύματα Αράβων  που αναφέρει, είναι  300 άμαχοι  το 1981 σε βομβαρδισμό της έδρας της PLO στην Βηρυτό και 60 σε βομβαρδισμό πάλι του αρχηγείου της PLO στην Τύνιδα το 1985!

Για την σφαγή της Σάμπρα και Σατίλα των Παλαιστινίων από φαλαγγίτες συμμάχους των Ισραηλινών που, σύμφωνα με την επιτροπή  Kahan, όπως λέει ο αντιστράτηγος του Ισραήλ,  ΆβιΓκραμπόβσκι, υπεύθυνος ήταν ο υπουργός Άμυνας Αριέλ Σαρόν που τους έστειλε με την εντολή ,για να «καθαρίσουμε τους τρομοκράτες»,απλώς θεωρεί πως τα συμπεράσματα της επιτροπής είναι αμφιλεγόμενα.

 (Ως γνωστόν ο Σαρόν  ποτέ δεν λογοδότησε για την πράξη του.)

Βέβαια δεν υπάρχει και καμία αναφορά για  νεκρούς Παλαιστίνιους στα κατεχόμενα, για τους εποικισμούς, για το εμπάργκο, για τις καταδικαστικές αποφάσεις του ΟΗΕ κτλ

Μήπως άραγε αυτό το ποστ  έχει κάποια ρατσιστική χροιά για τους Παλαιστίνιους;

* Woody Allen Σκέτη Αναρχία Εκδόσεις Bell 2007.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 21-12-2012

 Ο thinks δημοσίευσε σήμερα ένα ποστ με τον τίτλο Αντίληψη στο οποίο θεωρεί ότι δίνει απαντήσεις σε όσα γράφω  παραπάνω.

Το αν το πετυχαίνει το αφήνω στην δική σας κρίση.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 31-12-2012

Στο ΒΗΜΑ της 30-12-2012 δημοσιεύτηκαν δύο εξαιρετικά ενδιαφέροντα άρθρα.

Το πρώτο του γνωστού Εβραίου Γλωσσολόγου, Φιλοσόφου και Ακτιβιστή Noam Chomsky με τίτλο Ένα μέλλον για τη Γάζα.

Το δεύτερο του αμερικανού μουσουλμάνου  stand up κωμικού, συγγραφέα και κινηματογραφιστή Aman Ali, με τίτλο Οι γέφυρες των πατεράδων μας, είναι η αντιρατσιστική χιουμοριστική απόδειξη του ότι οι άνθρωποι είναι παντού ίδιοι και έχουν τις ίδιες επιθυμίες.