Ο ΛΑΙΚΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΡΙΣΗ

 Στα σχόλια του προηγούμενου ποστ μου Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΜΥΘΩΝ ΚΑΙ Η ΔΙΑΨΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΟΥ ΒΑΣΙΣΤΗΚΑΝ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ  ο φίλτατος και αξιόλογος μπλόγκερ Δείμος του Πολίτη, με τον οποίο από χρόνια έχουμε ένα εποικοδομητικό διάλογο στις αναρτήσεις μας, άλλοτε συμφωνώντας πλήρως και άλλοτε διαφωνώντας ριζικά (και ΣΥΡΙΖικά!), μου έγραψε πως  :Διαβλέπω μία ροπή προς το λαϊκισμό...

Του απάντησα ότι:

 Αν τον όρο λαϊκισμός τον ερμηνεύεις όπως το λεξικό Cambridge ως πολιτική ιδέα και δράση που στοχεύει στην αντιπροσώπευση των επιθυμιών και των αναγκών του απλού λαού δεν θα διαφωνήσω μαζί σου!

Αλλά υποψιάζομαι πως τον εννοείς όπως συνήθως ο όρος χρησιμοποιείται στην ελληνική πραγματικότητα και τον περιγράφει με ακρίβεια ο Νίκος Μουζέλης (Ελευθεροτυπία, 28/05/2004):
Παρατηρούμε έναν καλπάζοντα λαϊκισμό στην ελληνική κοινωνία που οδηγεί στην ξενοφοβία και σε έναν εθνικισμό «αμυντικού» τύπου. Αυτή η κατάσταση καλλιεργείται από την Εκκλησία από τη μια μεριά και από πολιτικές ελίτ με αριστεροεθνικιστικούς προσανατολισμούς. Οι τελευταίοι, παρ’ όλο που δεν κυριαρχούν πολιτικά, επηρεάζουν σημαντικά το μέσο πολίτη.
Ελπίζω πάντως πως από τα γραπτά μου μόνο για κάτι τέτοιο δεν μπορεί να με κατηγορήσει κανείς!
Όσο για το ότι ειρωνεύομαι την σωρεία των ανοησιών και των ανεδαφικών προτάσεων των ΣΥΡΙΖΕΛ που έχουν ειπωθεί έχεις δίκιο, γιατί δεν μπορώ ούτε κατ΄ ελάχιστον να διασκεδάσω με αυτές!
Αναγκαστικά λοιπόν ακολουθώ την συμβουλή του Thomas Carlyle πως:
Το πνεύμα κοροϊδεύει τα κακώς κείμενα ,ενώ το χιούμορ διασκεδάζει με αυτά.

 Μου απάντησε πως:

Βασικά, ως λαϊκισμό βλέπω την υποβάθμιση του πολίτη και του λαού με παράλληλη πατερναλιστική διάθεση εκπροσώπησής του, ακόμα κι αν δεν είναι κάποιος ορισμένος θεσμικά ως τέτοιος και πάντα υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει κάποιο συμφέρον από πίσω (βλ. σχετικό δοκίμιό μου), γιατί ο λαϊκισμός είναι η κατ' επίφαση επίκληση του λαού με την παράλληλη υποβάθμιση του ρόλου του.

Κατέφυγα λοιπόν και εγώ στο άκρως ενδιαφέρον και αξιόλογο δοκίμιο του, άσχετα αν σε μερικά σημεία του έχω διαφορετικές θέσεις , και αντέγραψα από αυτό μια  άποψη  του  με την οποία συμφωνώ απόλυτα:

  Ο δημαγωγικός λόγος επικαλείται το συναίσθημα. Απορρίπτει τη λογική και κάθε ορθό συλλογισμό. Απευθύνεται με λόγο συνθηματικό στον ψυχισμό του δέκτη. Η λαϊκίστικη λογική δεν επιδέχεται κανέναν έλεγχο, καμία κρίση. Φθηνές γενικεύσεις κι επικλήσεις του κοινωνικού ή ιστορικού φαντασιακού.

Μετέφερα δε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα δημαγωγικού λόγου από το κείμενο του ποστ:
«Η αντίσταση του κυπριακού λαού και το περήφανο "όχι" του κυπριακού κοινοβουλίου δείχνουν τον πραγματικό δρόμο της διαπραγμάτευσης, καθώς και το ότι δεν υπάρχουν μονόδρομοι»(ΣΥΡΙΖΑ)
«η ευρωζώνη και ΕΕ δεν μεταρρυθμίζονται αλλά ανατρέπονται».(Λαφαζάνης)
Πλήρης συνδυασμός συναισθήματος και ιστορικού φαντασιακού!

 Την κατάσταση αυτή την περιγράφει με ενάργεια  ο Θ. Λίποβατς* που θεωρεί πως  την «αίσθηση της πραγματικότητας» που αποκτούν οι άνθρωποι είτε ως άτομα είτε ως κοινωνία δεν την αποκτούν παρά μόνο μέσω ορισμένων διαμεσολαβήσεων, συμβολικού ή φαντασιακού τύπου. Στην περίπτωση του λαϊκισμού έχουμε να κάνουμε με την υπερίσχυση του φαντασιακού τύπου διαμεσολάβησης, σε βάρος του συμβολικού τύπου, που δομεί κατ’ αυτόν τον τρόπο στα μεν άτομα τις φαντασιώσεις, στα δε κοινωνικά σύνολα τις ιδεολογίες, τους μύθους, τις εκλογικεύσεις των ιδιαίτερων συμφερόντων τους. Όταν, λοιπόν, κυριαρχεί η φαντασιακή διάσταση, ουσιαστικά κυριαρχεί η πλευρά της αναξιοπιστίας του Λόγου.

Ο δε Ν. Σεβαστάκης** αναφέρεται σε δύο διακριτά ήδη λαϊκισμού στη σημερινή Ελλάδα, τα οποία διαχωρίζουν το λεγόμενο «αντιμνημονιακό μπλοκ»: έναν «αριστερό δημοκρατικό ‘λαϊκισμό» ο οποίος οριοθετεί την κρίση «κοινωνιοκεντρικά και ταξικά», και έναν «εθνορατσιστικό λαϊκισμό», ταυτισμένο με τη ριζοσπαστική Δεξιά, ο οποίος οριοθετεί την κρίση εθνικά.

Απ΄ ότι φαίνεται όμως πρόσφατα αυτά τα δύο είδη λαϊκισμών τείνουν να ενωθούν και όπως γράφει χαρακτηριστικά ο  Νίκος Μαραντζίδης  στους Protagon:

Η περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ εντάσσεται ακριβώς σε αυτήν την κατηγορία. Προκειμένου να κερδίσει πολιτικά από την κρίση ο ΣΥΡΙΖΑ μετατοπίζεται, το τελευταίο διάστημα, από μια διεθνιστική σε μια επαρχιώτικη και εθνολαϊκιστική κουλτούρα. Από τα κουτσαβακικού ύφους «Ολαντρεού» και «μαντάμ Μέρκελ», μέχρι τις καταγγελίες περί εθνικής μειοδοσίας και τα συνοικέσια με τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Π. Καμμένου, ο κοινός παρανομαστής είναι ο εθνολαϊκιστικός επαρχιωτισμός.

 Σχετικά με τον λαϊκισμό και την κρίση έχει γράψει ένα εξαιρετικό άρθρο ο Φώτης Γεωργιλές  στην Athens Voice που αξίζει να το διαβάσει κανείς ολόκληρο.

Σας μεταφέρω εδώ μερικά ενδιαφέροντα σημεία του (οι υπογραμμίσεις, όπως και οι παραπάνω  είναι δικές μου)

Βράδυ στην τηλεόραση, Έλληνας πολύ αριστερός πολιτικός θρηνεί: «Από τον καημένο τον απλό άνθρωπο, που έχει 2.000 στην τράπεζα, που μπορεί να είναι φτωχός πρόσφυγας από την Κυρήνεια, του παίρνουν τα λεφτά. Οι σκληροί, οι ανάλγητοι, οι εκδικητικοί Ευρωπαίοι». Το κρεσέντο του λαϊκισμού. Σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο, ο φτωχός (πριν 40 χρόνια) πρόσφυγας, θα έχανε 135 ευρώ. Λιγότερα από μια κλήση της τροχαίας γιατί δεν φορούσε ζώνη.

Ο λαϊκισμός σκοτώνει. Έχει φτιάξει το κλίμα. Δεν υπάρχει ψύχραιμη σκέψη, μόνο πατριώτες και προδότες. Λίγοι, καλομαθημένοι, άπληστοι πολιτικοί το μόνο που ξέρουν είναι η πλειοδοσία πατριωτισμού και επανάστασης. Αγράμματοι, χωρίς καμία επαφή με την παγκόσμια πραγματικότητα, ξέρουν μόνο να πλειοδοτούν στην τηλεόραση. Με ένα σύνθημα: Κανένας συμβιβασμός, να μη χάσουμε απολύτως τίποτα. Η μέθη της απληστίας οδηγεί πάντα στον γκρεμό. Αργά ή γρήγορα, στο τέλος, ο λογαριασμός έρχεται. Και η παραζαλισμένη κοινή γνώμη που τη μια μέρα διαδηλώνει πανηγυρίζοντας το «ηρωικό όχι», την επομένη διαδηλώνει να μην κλείσει η Λαϊκή, να μη χάσουν τη δουλειά τους. Απορρίπτουν το σχέδιο διάσωσης και την άλλη μέρα οι ίδιοι άνθρωποι διαμαρτύρονται για τις επιπτώσεις του όχι.

Να καταργούμε τα μνημόνια αλλά να παίρνουμε τα λεφτά τους, να είμαστε στο ευρώ αλλά να μην ακολουθούμε τους κανόνες της Ευρώπης. Άλμα στο κενό αλλά χωρίς επιπτώσεις, ηρωισμός αλλά χωρίς απώλειες, επανάσταση αλλά light.

Η Ευρώπη επιλέγει τα θύματά της, λέει ο πρόεδρος της χώρας μας. Αν εμείς δεν είμαστε η Ευρώπη, αν είμαστε τα θύματά της, γιατί μένουμε; Γιατί δεν εισηγείται και αυτός να βγούμε από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα; Αν έχεις προσέξει, όλοι αυτοί μόνο κατηγορούν. Κανείς δεν λέει τι θα γίνει, τι προτείνει. Άμα χρεοκοπείς, βρε παιδί μου, τι λες να κάνουμε; Άσ’ την την Ευρώπη, αφού θέλει να μας υποδουλώσει, να την αγνοήσουμε. Να μη ζητάμε λεφτά, δεν μας τα δίνει με το ζόρι, την παρακαλάμε. Κανείς δεν αναφέρει καν αυτό το μικρό ζήτημα. Καταγγέλλουν τους Γερμανούς, τους Ευρωπαίους, τους γκάνγκστερ, τους τοκογλύφους.

Αν για μια μόνο στιγμή βουλώσεις τ’ αυτιά σου στα συνθήματα της παραφροσύνης, θα αντιληφθείς ότι η επαναστατική τους στάση συνίσταται στο να ζητάμε συνέχεια λεφτά. Γιατί μας δίνετε 12, θέλουμε 17. Κι άλλα δάνεια. Πιο πολλά χρόνια. Τόσα χρειαζόμαστε. Δεν μας τα δίνετε χωρίς όρους; Είστε εκβιαστές, τιμωρητικοί, προτεστάντες, γκάνγκστερ. Η αριστερά που έχει κάνει τον παρασιτισμό ιδεολογία και η δεξιά που έχει κάνει τον πατριωτισμό επάγγελμα, στην πραγματικότητα αδιαφορούν και για θέσεις και για πολιτικές απόψεις και για ιδεολογίες. Ένα πράγμα τούς συνενώνει. Ο αντιευρωπαϊσμός, ο αντιδυτικισμός, ο τυχοδιωκτισμός του παρασιτισμού. Είμαστε στη Δύση μόνο άμα μας τα ακουμπάει χωρίς όρους. Αλλιώς, αν πρέπει να γίνουμε κι εμείς «κανονικά» κράτη, καλύτερα απέναντι. Γι’ αυτό και οι εκλεκτικές συγγένειες με τους διάφορους Μιλόσεβιτς και Σαντάμ.

Αυτές τις λίγες μέρες έπεσαν όλα τα προσωπεία. Όσοι κατηγορούσαν το «ανεξέλεγκτο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο» έδιναν μάχες για να το διασώσουν, την ώρα που το παγκόσμιο πολιτικό σύστημα αρχίζει δειλά να το ελέγχει. Όσοι φώναζαν για την «υποδούλωση» της χώρας έβλεπαν ως λύση να παραδώσουν το νησί στον Πούτιν. Όσοι διαδήλωναν γιατί «σώζουν τις τράπεζες με τα λεφτά των φορολογούμενων» έβρισκαν λύση να κατασχεθούν τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων. Όσοι ζητούσαν για την Ελλάδα μια λύση «όπως της μεταπολεμικής Γερμανίας», όταν το 50% των καταθέσεων πήγαν σταδιακά στην ανόρθωση της χώρας, τώρα έδιναν μάχες για τις καταθέσεις των Ρώσων ολιγαρχών.

Κατηγορούν τη Μέρκελ φτιάχνοντας στα Μέσα Ενημέρωσης μια παρανοϊκή ατμόσφαιρα Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, την ώρα που στην αντιμετώπιση της κυπριακής χρεοκοπίας ομοφωνούν όλα τα κράτη, όλα τα κοινοβούλια της Ευρώπης, όλα τα κόμματα, όλων των πολιτικών αποχρώσεων, οι δεξιοί, οι σοσιαλδημοκράτες, οι πράσινοι, ακόμα και το αριστερό DieLinke. Χωρίς καμία ανάλυση της πραγματικότητας, με πλήρη άγνοια, προτείνουν στον Πούτιν να αναλάβει τις τράπεζες για να κρατήσουν μέσα τα κεφάλαια των ολιγαρχών που βγήκαν από τη Ρωσία ακριβώς για να τον αποφύγουν. Προτείνουν δημοψήφισμα για έξοδο από το ευρώ, όταν ακριβώς η θέση της Κύπρου στην ευρωζώνη ήταν που την έκανε ελκυστικό χρηματοοικονομικό κέντρο. Προτείνουν τα πάντα και τα αντίθετά τους, πιστοί μόνο στη δημαγωγία και τον καταστροφικό λαϊκισμό.

 *Λίποβατς Θ.- 1989«Ο λαϊκισμός: Μια ανάλυση από τη σκοπιά της πολιτικής ψυχολογίας» στο Μουζέλης Ν.- Λίποβατς Θ. και Σπουδαλάκης Μ., Λαϊκισμός και πολιτική, Αθήνα, Εκδ. Γνώση.

**Nικόλας Σεβαστάκης – Γιάννης Σταυρακάκης: ”Λαϊκισμός,αντιλαϊκισμός και κρίση” Εκδ.Νεφέλη

Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΜΥΘΩΝ ΚΑΙ Η ΔΙΑΨΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΟΥ ΒΑΣΙΣΤΗΚΑΝ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ

"Πρέπει να αντιληφθώμεν ότι αι Μεγάλαι Δυνάμεις επιζητούν εκάστη ίδια συμφέροντα"

"δεν υπάρχουν εθνικά δίκαια, μόνο εθνικά συμφέροντα"

Ελευθέριος Βενιζέλος 

 Στην  Ελλάδα αλλά και στην Κύπρο τις τελευταίες μέρες ζούμε την πλήρη κατάρρευση  πολλών μύθων στους οποίους πολιτικά κόμματα και στις δύο χώρες  είχαν στηρίξει την  πολιτική τους πλατφόρμα.

Η διακυβέρνηση της Κύπρου από την αριστερά, και μάλιστα από κομουνιστή πρόεδρο, απέδειξε πως τόσο αυτή όσο και αυτός έδειξαν την ίδια ανικανότητα  , όπως ο Καραμανλής ο μικρός στην Ελλάδα, στην διαχείριση των κρατικών υποθέσεων. 

Πιο ευέλικτος μάλιστα  αποδείχτηκε ο Καραμανλής που πανικόβλητος διείδε την επερχόμενη καταστροφή στην οποία είχε συμβάλει ουσιαστικά ίδιος,  και πέταξε το μπαλάκι του ΔΝΤ και  των μνημονίων στους επόμενους  ενώ ο Χριστόφιας κλαίγοντας αναγκάστηκε να παραδεχτεί πως  και το καταραμένο και καπιταλιστικό ΔΝΤ παρακάλεσε να τον  βοηθήσει, αλλά και από τον Νοέμβριο 2012 είχε αποδεχτεί και τους μνημονιακούς όρους  που του είχαν θέσει οι Γερμανοί.

Οι κυπριακοί μύθοι  διαψεύδονται πάντα  με τους προέδρους τους δακρυσμένους.

Έτσι κατέληξε τελικά και η προσδοκία επανένωσης του νησιού όταν ο προηγούμενος πρόεδρος της Κύπρου αναγκάστηκε να πει όχι στο σχέδιο Ανάν γιατί  ήταν πλήρως ανέτοιμος   να προτείνει οποιαδήποτε βελτίωση  σε αυτό, όντας σίγουρος πως ο Ντεκτάς θα έλεγε αυτός το όχι.

Μετά το  πρώτο κούρεμα του ελληνικού χρέους, είχε φανεί η τρύπα στις κυπριακές τράπεζες και η τρόικα τους  είχε ενημερώσει για τη συμμετοχή και των ιδιωτών στο κούρεμα, ενάμιση χρόνο πριν.

΄Ομως  στην μυθολογία τόσο των Κυπρίων όσο και των αντιμνημονιακών στην Ελλάδα,  υπήρχαν λύσεις εκτός της ευρωζώνης.

Πρόθυμοι να μας δανείσουν, γιατί είμαστε ωραίοι και μπεσαλήδες, ήσαν ο Τσάβες, οι Κινέζοι, οι Καταριανοί, άλλα κυρίως οι ομόδοξοι με μας Ρώσοι.

Τι σημασία είχε αν το προηγούμενο δάνειο που πήρε η Κύπρος από  αυτούς είχε 40% υψηλότερο επιτόκιο και τώρα αγωνίζονται να το μειώσουν;

Το λέει και ο Λιακόπουλος  το ξανθό γένος και ο Πούτιν θα μας σώσουν!

Ο Πούτιν βέβαια περίμενε πρώτα να συμφωνήσουν οι Κύπριοι με την ΕΕ για να πει ότι μπορεί να γίνει τώρα κάποια αναδιάρθρωση του δανείου. Μόνο όσοι είναι  αφελείς μπορούσαν  να πιστεύουν πως μεταξύ Γερμανίας και Κύπρου η Ρωσία θα αγνοούσε την πρώτη για να συμπαρασταθεί στην δεύτερη.

Αλλά στην ανάγκη υπήρχε και το μεγάλο κεφάλαιο της ΑΟΖ που η Κύπρος το είχε ορίσει, σε αντίθεση με την Ελλάδα που την κυβερνούν προδότες, δοσίλογοι, νενέκοι, αυτοί που θα φύγουν με ελικόπτερο κτλ σύμφωνα με τους Καμμένους Έλληνες και  τους  συνομιλητές τους.

Έτσι όταν η Κυπριακή Βουλή είπε το ΟΧΙ στις προτάσεις του Γιούρογκρουπ ο

ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα πανηγύρισε λέγοντας : «Η αντίσταση του κυπριακού λαού και το περήφανο "όχι" του κυπριακού κοινοβουλίου δείχνουν τον πραγματικό δρόμο της διαπραγμάτευσης, καθώς και το ότι δεν υπάρχουν μονόδρομοι»

Επίσης κατηγόρησε την κυβέρνηση γιατί  δια μέσου του κ. Στουρνάρα και με εντολή του κ. Σαμαρά, στήριξε την καταστροφική αυτή απόφαση  γερμανικής εμπνεύσεως,  άσχετα αν βέβαια στην αλφαβητική ψηφοφορία που έγινε στο Γιουρογκρούπ και βάσει της πάγιας θέσης μας πως η  Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται,  η Cyprus είχε ψηφίσει πριν από την  Greece, YES!

Αλλά και όταν κατ έπεσαν οι μύθοι περί ποικίλων και διαφόρων προθύμων δανειστών  αλλά και προθύμων να προεξοφλήσουν τα μέλλοντα να  αντληθούν  πετρέλαια και αέρια της ΑΟΖ,  ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έδειξε την γενναιοδωρία του  προτρέποντας τον Σαμαρά να χορηγήσει άμεσα 2 δισ. ευρώ στην Κύπρο, ώστε να αρθεί η άμεση απειλή χρεοκοπίας!

Βέβαια το ότι αυτά τα λεφτά θα προέρχονταν από δάνεια από τα καταραμένα μνημόνια και μας τα έχουν δώσει οι εκβιαστές τοκογλύφοι του Γιουρογκρούπ λίγη έχει σημασία. Αυτός όταν θα αναλάβει την εξουσία θα καταργήσει τα μνημόνια και έτσι θα τιμωρηθούν όλοι αυτοί οι εκβιαστές που νομίζουν πως επειδή έχουν τον παρά μπορούν να θέτουν και όρους στους δανειζομένους !

 Στην πρόσφατη συνάντηση τους ο  Τσίπρας και ο Καμμένος έκαναν  λόγο για «λύση έξω από τρόικα και μνημόνιο» στην Κύπρο μόνο που δυστυχώς την κράτησαν κρυφή και δεν την είπαν ούτε σε μας ούτε στους Κυπρίους!
 Ίσως όμως μόνο  ο Λαφαζάνης την γνωρίζει και πιθανώς είναι άκρως επαναστατική γιατί όπως δήλωσε: «η ευρωζώνη και ΕΕ δεν μεταρρυθμίζονται αλλά ανατρέπονται».

Μια βδομάδα με τις τράπεζες κλειστές στην Κύπρο, με τον κόσμο να αγωνιά στους δρόμους για την διαβίωση και τις δουλειές του , και να σχηματίζει ουρές μπροστά στα ΑΤΜ που δίνουν μόνο  100 ευρώ και χωρίς βέβαια η χώρα  να έχει χρεοκοπήσει, οπότε οι εικόνες θα ήσαν τραγικές,  πήραν όλοι μια ιδέα τι θα γινόταν σε μια άτακτη χρεοκοπία της Ελλάδας  που πολλοί ελαφρά τη καρδία προτιμούσαν αντί για τα δάνεια των μνημονίων.

Ένας ακόμα ευρύτατα αποδεκτός μύθος στην Ελλάδα σχετίζεται με την μείωση του χρέους.

Όπως γράφει ο  ΦΩΤΗΣ ΓΕΩΡΓΕΛΕΣ στην Athens Voice:

Από το τέλος του 2009, που μάθαμε τι μας συμβαίνει, μέχρι και πριν λίγο καιρό, ο ελληνικός λαϊκισμός ζητούσε διαγραφή του χρέους, «δεν χρωστάμε, δεν πληρώνουμε». Όταν πέρυσι «κουρεύτηκε» ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους, έκπληκτοι διαπιστώσαμε ότι το επαναστατικό εκείνο αίτημα που συγκλόνιζε τις πλατείες δεν ήταν τόσο ανέφελο. Ασφαλιστικά ταμεία, ασφαλιστικές εταιρείες, δημόσιες επιχειρήσεις, πανεπιστήμια, νοσοκομεία και δεκάδες χιλιάδες πολίτες είδαν ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας τους να εξανεμίζεται. Οι τράπεζες συντηρούνται με ορό, οι μέτοχοί τους έχασαν την αξία των μετοχών τους. Τότε καταλάβαμε, όσοι ήθελαν να καταλάβουν, ότι ηρωικές λύσεις δεν υπάρχουν, όλες συνεπάγονται απώλειες.
 Ο ελληνικός λαϊκισμός, όμως, δεν είχε και πάλι πρόβλημα. Τώρα διαδήλωνε για το ακριβώς αντίθετο: Υπεξαιρέσατε τα λεφτά των ταμείων, κλέψατε τις οικονομίες του κόσμου που τις είχε τοποθετήσει σε ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου. Ο λαϊκισμός δεν έχει λύσεις για τα προβλήματα, για κάθε πρόβλημα έχει έναν εχθρό.

Τόσα χρόνια ακούμε για τους στυγνούς «οικονομικούς δολοφόνους» που δίνουν στις τράπεζες τα λεφτά των φορολογουμένων. Δεν πρέπει να λες πολλά, γιατί καμιά φορά εισακούεσαι. Στην περίπτωση της Κύπρου, η Ευρωπαϊκή Κοινότητα επέλεξε διαφορετικό σχέδιο διάσωσης. Εκεί η φούσκα ήταν στις τράπεζες, οπότε το κόστος της διάσωσης δεν το ανέλαβαν μόνο οι φορολογούμενοι με φόρους και μειώσεις μισθών αλλά και οι επενδυτές. Παραδόξως ούτε τώρα είναι ευχαριστημένος ο λαϊκισμός. Μιλάει για «εκδικητική μανία των Γερμανών που διαπράττουν έγκλημα κατά του κυπριακού λαού». Κατά πώς φαίνεται, οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι πρέπει να πληρώσουν για να μη μειωθούν οι καταθέσεις των Ρώσων ολιγαρχών.

Με άλλα λόγια, όσοι έχουν δανείσει την Ελλάδα είναι «τοκογλύφοι» που πρέπει να αναλάβουν το επενδυτικό ρίσκο και να χάσουν τα λεφτά τους. Εκτός αν είναι Έλληνες και Κύπριοι, οπότε ονομάζονται καταθέτες αντί επενδυτές και πρέπει να μη χάσουν τίποτα. Ποιος θα πληρώσει; Κανείς, οι Γερμανοί, οποιοσδήποτε εκτός από μας. Αυτή είναι η νέα ελληνική μεγάλη ιδέα. Να πληρώνουν πάντα οι άλλοι.

Όμως με το υπερηφάνως απορριφθέν  αρχικό σχέδιο κατέπεσε και ένας ακόμα, διεθνής αυτός  μύθος, αυτός που έλεγε ότι  είναι ασφαλείς οι καταθέσεις στις τράπεζες τουλάχιστον των ποσών κάτω των 100.000 ευρώ.

Μπορεί μεν η πρόταση αυτή να ήταν, κατά τον Σόιμπλε, του Αναστασιάδη,  αλλά άπαξ και την πρότεινε το Γιουρογκρούπ  είναι πολύ πιθανό να προκαλέσει πολύ μεγάλη  αμφισβήτηση της αξιοπιστίας των τραπεζών διεθνώς.

Με την αποδοχή του δεύτερου σχεδίου, που σαφώς είναι χειρότερο από αυτό του ΟΧΙ που τόσα ρίγη πατριωτικής συγκίνησης προκάλεσε σε αυτούς που οδηγούνται από το θυμικό τους και όχι από την λογική τους, τουλάχιστον εκ των υστέρων διορθώθηκε αυτό το παροιμιώδους ηλιθιότητας σφάλμα.

Δυστυχώς οι Κύπριοι παρά το ότι γλύτωσαν την χρεοκοπία της χώρας τους δεν θα γλυτώσουν και  αυτοί την ουσιαστική μείωση των εισοδημάτων τους.

Φοβάμαι πως θα γνωρίσουν και αυτοί αντίστοιχες καταστάσεις σαν αυτές που  ζούμε και εμείς τα τελευταία χρόνια αλλά ελπίζω πως, όπως απέδειξαν έμπρακτα μετά την εισβολή, έχουν την ικανότητα να ξεπερνούν  μια καταστροφή και να ανακάμπτουν γρήγορα.

Τέλος ένας ακόμα μύθος που είχε αρχίσει να κλονίζεται   με τα μνημόνια της Ελλάδας  και κατέρρευσε  παταγωδώς  με την σημερινή  Κυπριακή τραγωδία είναι της δήθεν αλληλεγγύης  των λαών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Απλά ισχύουν όσα με οξυδέρκεια έχει πει πριν, κοντά ένα αιώνα ο Ελευθέριος Βενιζέλος και αναγράφονται στην αρχή του κειμένου.  

ΕΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ, Ο ΠΑΛΑΙΩΝ, Ο ΠΑΤΡΩΝ ΚΑΙ Ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ

Σχετικά με την 25η Μαρτίου έχω γράψει στο παρελθόν τα παρακάτω ποστ:

Η ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 25Η ΜΑΡΤΙΟΥ  (23-3-08)

 Στην εποχή του είχε προκαλέσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και  έντονο σχολιασμό με 56 σχόλια.

 Αποτελούσε πληρέστερη ανάπτυξη, με προσθήκες, του  παλαιότερου ποστ μου  με τίτλο Ο ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ, Η 25Η ΜΑΡΤΙΟΥ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ (23-3-2007) που και αυτό είχε σχολιαστεί αρκετά (28 σχόλια)

Όμως η 25η Μαρτίου πλην της ιστορικής της σημασίας έχει και θρησκευτική γιατί μαζί γιορτάζεται ο ευαγγελισμός της Θεοτόκου, με τον οποίο ασχολείται το σατιρικό ποστ :

Η 25 ΜΑΡΤΙΟΥ ΚΑΙ Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΜΑΤΙ  (23-3-2010)

Σχετικά με την επανάσταση του 21  είναι και τα ποστ:

ΕΙΧΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ; (20-5-2007)

και Η ΜΥΚΟΝΟΣ ΚΑΙ Η ΜΑΝΤΩ ΜΑΥΡΟΓΕΝΟΥΣ  (24-3-2009)

 Εκεί λοιπόν που ετοιμαζόμουν να γράψω κάτι σχετικά  με την 25η Μαρτίου διάβασα το απολαυστικό κείμενο της ΈΛΕΝΑΣ ΑΚΡΙΤΑ με τίτλο Ο Παλαιών, ο Πατρών και ο Γερμανός 

Όπως και το ανεπανάληπτο κείμενο της για την 28η Οκτωβρίου, που το έχω μεταφέρει στο ποστ μου ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ 28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ είναι και αυτό γραμμένο σαν σχολική  έκθεση κάποιας μαθήτριας που εκτός από την σχολική ιστορία φαίνεται ότι έχει διαβάσει και την  «προς μαθητές και μαθήτριες» επιστολή των εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ για την επανάσταση του 21 και την 25η Μαρτίου και έχει μπερδευτεί!

 Εμάς η δασκάλα μάς έβαλε έκθεση για την 25η Μαρτίου και γι' αυτό εμείς τώρα γράφουμε έκθεση για την 25η Μαρτίου. Η 25η Μαρτίου είναι τέ-λει-α και τη γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου για πολλούς λόγους:

1. Την 25η Μαρτίου όλοι οι Έλληνες, με μια φωνή, είπαν στους Τούρκους «ουστ να μου χαθείτε, ξουτ ξουτ στα τσακίδια»! Κι όλοι οι Τούρκοι, με μια φωνή, είπαν «καλά ντε, μη βαράς» και φύγανε. Και τότε ήρθε ο Καποδίστριας και έφερε την πατάτα τηγανητή.  

2. Την 25η Μαρτίου ο Κολοκοτρώνης θύμωσε πάαααρα πολύ και πήρε ένα όπλο και σκότωσε όλους τους Τούρκους και μερικούς Έλληνες που δε χώνευε. Και οι υπόλοιποι Έλληνες (οι ζωντανοί) τον έκαναν εθνικό ήρωα και μετά τον είπανε προδότη και τον δικάσανε σε θάνατο.

3. Τέλος, είμαι μια περήφανη Ελληνοπούλα γιατί φέτος η 25η Μαρτίου πέφτει Δεύτερα και βγαίνει τριήμερο. Θα μαζευτούμε οικογενειακά, θα κάτσουμε γύρω γύρω, θα θυμηθούμε τις εκδρομές που πηγαίναμε παλιά, θα κλαίμε και θα περάσουμε τέ-λει-α!

   Την 25η Μαρτίου ανεβάσανε το λάβαρο της επανάστασης. Όταν το βγάλανε από το σεντούκι, ήταν παλιό, βρώμικο και δε βλεπότανε. Κι όλοι οι επαναστάτες ντραπήκανε. Κάνανε μια εθνοσυνέλευση και είπανε:

- Εγώ τέτοιο λάβαρο δεν το βγάζω έξω, θα γίνουμε ρεζίλι στη γειτονιά.

- Μην το συζητάς, μόνο που το βλέπω έχουν πέσει τα μούτρα μου.

- Θα μας πιάσουν κι οι Τούρκοι στο στόμα τους, δεν έχω χειρότερο!

- Θα πουν «καλά, αυτό το λάβαρο μάνα δεν έχει να το σουλουπώσει»;

   Και γι' αυτό το βάλανε στο πλυντήριο στους 60 βαθμούς, το σιδερώσανε και του κάνανε και τσάκιση. Κι ήρθε κι έγινε το λάβαρο τέ-λει-ο, να ντρέπεσαι να το πατήσεις!

   Και μετά το σηκώσανε. Αλλά επειδή δεν παίρνω και όρκο ποιος το σήκωσε ακριβώς. Πολλά ακούγονται, πολύ κουτσομπολιό πέφτει, τρελό θάψιμο:

1. Κάποιοι λένε πως το σήκωσε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός που ήταν ένας άνθρωπος με τρία ονόματα. Όπως «Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ», στο πιο παπάς.

2. Κάποιοι λένε πως λόγω βάρους το σηκώσανε τρεις μαζί. Ο Παλαιών, ο Πατρών και ο Γερμανός! Όπως τα σεντόνια που τα διπλώνουν μάνα με κόρη κι η πεθερά δίνει οδηγίες μη βγει στραβή η ούγια.

3. Κάποιοι λένε πως «Παλαιών Πατρών» είναι δρόμος που σώζεται μέχρι τις μέρες μας. (Γενικά, όλοι οι κατσικόδρομοι σώζονται μέχρι τις μέρες μας: είναι διατηρητέοι και δεν επιτρέπεται να πειράξεις ούτε κοτρόνα, ούτε πατημένη γάτα, αν δε λαδώσεις πρώτα την πολεοδομία.)

Ξεκινήσανε οι ήρωες από άλλες πόλεις και δώσανε ραντεβού στο λάβαρο:

- Εγώ θα πάω από την Παλαιά Εθνική Αθηνών - Πατρών, να γλιτώσω διόδια.

- Εγώ θα πάω από την Αττική Οδό να τα σκάσω, γιατί κληρονόμησα μια θεία μου.

- Ραντεβού στα χάμπουργκερ μη χαθούμε.

- Κινητά έχουμε όλοι;

   Κι εδώ μπαίνει ο Γερμανός. Αυτός τους έδωσε κινητά για να συντονίσουν την επανάσταση: Γιατί, άλλοι από την Παλαιών Πατρών Εθνική, άλλοι απ' την καινούργια Εθνική, υπήρχε κίνδυνος να χαθούνε και να σηκώνει ο καθένας άλλα αντ' άλλα λάβαρο.

4. Το λάβαρο δεν το σήκωσε ούτε ο Παλαιών, ούτε ο Πατρών, ούτε ο Γερμανός. Το σήκωσε ο Παναγιώτης Καρατζάς. Αυτός ήταν ένας λαϊκός ηγέτης που τσατίστηκαν μαζί του οι Πατρινοί και τον σκοτώσανε. Γιατί, σου λέει, τι πετάγεσαι σαν την πορδή, κύριος; Γιατί σηκώνεις το ξένο λάβαρο, ορίστε μας τώρα;

   Εμείς τον κύριο Καρατζά δεν τον ξέραμε κι από χτες, γιατί δεν τον κάναμε στο σχολείο. Αλλά στείλανε γράμμα οι δάσκαλοι του ΠΑΜΕ. Το ΠΑΜΕ δεν ξέρω ακριβώς τι είναι. Μπορεί να είναι ΠΑΜΕ κάπου συγκεκριμένα. Μπορεί ΠΑΜΕ και βλέπουμε. Μπορεί ΠΑΜΕ και θα περάσουμε τέ-λει-α!

   Αυτοί είπανε ότι μας μαθαίνουνε ψέματα. Και το λάβαρο το σήκωσε ο κύριος Καρατζάς. Κι ότι πώς γίνεται να γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου στις 25 Μαρτίου, όταν η Καλαμάτα ξεσηκώθηκε δυο μέρες πριν στις 23 Μαρτίου; Ε; Κι εμένα αυτό λογικό μού ακούγεται. Η μόνη μου αντίρρηση είναι ότι φέτος 23 πέφτει Σάββατο και δε συμφέρει, γιατί Δευτέρα θα πρέπει να πάμε σχολείο. Μόνο γι' αυτό προτιμάω τον παπά από τον σκέτο κύριο.

   Και οι ίδιοι δάσκαλοι είπαν πως όταν ο Παλαιών Πατρών Γερμανός συναντήθηκε με τον Παπαφλέσσα μαλώσανε, βριστήκανε και πιαστήκανε μαλλί με μαλλί - γιατί τότε είχανε όλοι αλογοουρές. Γιατί ο ένας έλεγε να υψώσουμε το λάβαρο κι άλλος το έβλεπε βρώμικο και το σιχαινότανε.

   Κι είπαν ακόμα ότι το πλήρωμα του Μιαούλη δε μίλαγαν ελληνικά αλλά αρβανίτικα. Και το είπα στη μαμά μου και μου λέει «μάλλιασε η γλώσσα μου να πάρεις το λόουερ, μια ξένη γλώσσα είναι εφόδιο».

   Κι εγώ δεν ξέρω τι από όλα αυτά να πιστέψω. Ποιος το σήκωσε το τιμημένο; Ο Παλαιών; Ο Πατρών; Ο Γερμανός; Ή ο Καρατζάς; Πάντως κάποιος το σήκωσε. Γι' αυτό κι εμείς σήμερα ζούμε ελεύθεροι κι ευτυχισμένοι. Και περνάμε τέ-λει-α που διώξαμε τον τούρκο κατακτητή και ξαναφέραμε τον Γερμανό.

   Όχι τον Παλαιό. Τον καινούργιο Γερμανό.

Ζήτω η 25η Μαρτίου. Αντε η 23η!

Ο ΠΟΥΖΑΝΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΦΟΡΩΝ

Μέχρι πρόσφατα όταν ακούγαμε την φράση  Δεν πληρώνω! Δεν πληρώνω ! το μυαλό μας πήγαινε αμέσως  στο γνωστό έργο του Ντάριο Φο  που ήταν μια σάτιρα  στην οποία επειδή τα πράγματα ακρίβαιναν η αντίδραση δύο νοικοκυρών ήταν  "Δεν πληρώνουμε, τα παίρνουμε."

Τον τελευταίο καιρό  έχει αναπτυχθεί στην Ελλάδα ένα κίνημα που έχει σαν σύνθημα το Δεν πληρώνω. Ξεκίνησε από τα διόδια και τα εισιτήρια των μέσων μαζικής Μεταφοράς και  επεκτάθηκε  στο χαράτσι της ΔΕΗ , στην φορολογία κτλ.

Απετέλεσε τον κύριο πυρήνα των αγανακτισμένων  του Συντάγματος και ένωσε ένα ετερόκλητο πλήθος από όλο το πολιτικό φάσμα.

Έφτασε μάλιστα και στην εμφάνιση πολιτικού κόμματος που στις εκλογές του Μαΐου του 2012 πήρε 55.646 ψήφους αλλά στις εκλογές του Ιουνίου έπεσε στις 23.734.

Αρκετοί πιστεύουν πως η ευρύτερη αυτή κίνηση  αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία που προέκυψε από τις οικονομικές δυσκολίες που εμφανίστηκαν μετά την εφαρμογή των μνημονίων.

Κάνουν βέβαια λάθος!

Αντίστοιχο κίνημα είχε εμφανιστεί στην Γαλλία την 10ετία του 50 και είχε ονομαστεί Πουζαντισμός από το όνομα του ηγέτη του Pierre Poujade.

Ο Pierre Poujade (1920-2003), γιός ενός δεξιού αρχιτέκτονα, αναγκάστηκε μετά τον θάνατο του πατέρα του να αφήσει το ιδιωτικό σχολείο που φοιτούσε, γιατί δεν μπορούσε η οικογένεια να πληρώσει τα δίδακτρα, και δούλεψε σαν εργάτης εντασσόμενος στην εφηβεία του στο  φασιστικό Parti populaire français (PPF) και μετά την γερμανική κατοχή στην Γαλλία στο  Révolution nationale, την ιδεολογική πλατφόρμα που είχε φτιάξει ο Πεταίν όταν ανέλαβε την κυβέρνηση του Βισύ.

 Μετά την κατάλυση από τους Γερμανούς του καθεστώτος του Βισύ κατέφυγε στην Αλγερία στους Ελεύθερους  Γάλλους του Ντε Γκώλ.

Μετά τον πόλεμο είχε ένα βιβλιοπωλείο και τον Ιούλιο 1953 μαζί με άλλους 20 εμπόδισε τους υπαλλήλους του  αντίστοιχου γαλλικού ΣΔΟΕ να ελέγξουν ένα άλλο καταστηματάρχη. Οι καταστηματάρχες της εποχής εκείνης αισθανόντουσαν συμπιεσμένοι μεταξύ της κρατικής γραφειοκρατίας και της φορολογίας και της εξάπλωσης των αλυσίδων  καταστημάτων όπως τα Prisunic.

Η κίνηση αυτή γρήγορα εξαπλώθηκε σε αρκετά  ευρύτερη περιοχή  και τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου ο Poujade  δημιούργησε την Ένωση Άμυνας Εμπορών και Τεχνιτών (UDCA) για να οργανωθούν οι καταστηματάρχες, οι Τεχνίτες και οι μικροεπιχειρηματίες κατά των φορολογικών μέτρων που τα θεωρούσαν ότι  τους τα επιβάλλει μια ελίτ και βεβαίως κατά του πληθωρισμού.

Η κίνηση αυτή του Πουζαντισμού ήταν επίσης αντίθετη προς την εκβιομηχάνιση, την αστικοποίηση, και τον  εκσυγχρονισμό αμερικανικού τύπου της Γαλλίας που θεωρούσαν ότι αλλοιώνει την αγροτική ζωή της .

Το κράτος σύμφωνα με τις απόψεις του Poujade ήταν "rapetout et inhumain", δηλαδή κλέφτικο και απάνθρωπο και η Βουλή των Αντιπροσώπων είναι "το μεγαλύτερο μπουρδέλο  στο Παρίσι".

Καυχιόταν  πως δεν έχει διαβάσει κανένα βιβλίο και επιτιθόταν  κατά των διανοουμένων, θεωρούσε δε τους απόφοιτους της École Polytechnique ως τους κύριους ενόχους για τα δεινά της δεκαετίας του 1950 στη Γαλλία.

Σαν γνήσιος λαϊκιστής διακρινόταν για την ξενοφοβία του και τον αντισημιτισμό του και απεχθανόταν τον πρωθυπουργό Pierre Mendès-France γιατί τον θεωρούσε υπόλογο για την απώλεια της Ινδοκίνας, αλλά και επειδή  πρέσβευε τον εκσυγχρονισμό της Γαλλίας, ήταν εβραϊκής καταγωγής και πάν από όλα γιατί έπινε γάλα αντί να  πίνει σαν γνήσιος Γάλλος , όπως θα ήταν το σωστό, κόκκινο κρασί!

 Έλεγε χαρακτηριστικά γι αυτόν, πως το μόνο γαλλικό στο όνομα του Pierre Mendès-France ,είναι το France!

Τον Ιανουάριο 1955 έγινε μεγάλη διαδήλωση των καταστηματαρχών στο Παρίσι και η επιθυμία τους για σταμάτημα των αναπόφευκτων αλλαγών κατέληξε σε έντονο αντικοινοβουλευτισμό τόσο της αριστεράς όσο της δεξιάς με το σύνθημα " Πετάξτε τους αλήτες έξω!" . Ταυτόχρονα τους διακατείχε και  έντονος αντιαμερικανισμός και αντισημιτισμός γατί κυκλοφόρησαν φήμες πως η Coca Cola είχε αγοράσει την δυτική όψη της Παναγίας των Παρισίων για να τοποθετήσει διαφημιστική πινακίδα!  

Ο Poujade ήταν επίσης υπέρ της παραμονής της Αλγερίας ως γαλλικής αποικίας.

Ήδη το 1955 το UDCA είχε φτάσει να έχει 400.000  μέλη που υποστήριζαν τις θέσεις του κατά των φόρων και πρέσβευαν την  απόσυρση των καταθέσεων από τις κρατικές τράπεζες.

Το 1956 το UDCA με 2,5 εκατομ. ψήφους (12%), αποκτά  52 έδρες στο κοινοβούλιο  και  το νεώτερο εκλεγέν μέλος του ήταν ο αρχηγός της νεολαίας του, Jean-Marie Le Pen τότε 28 ετών.

Όπως όλα αυτού του τύπου τα κινήματα η ιδεολογία τους βασίζεται  στην συνομωσιολογία και τον αντισημιτισμό.

Δικαιολογώντας την θέση του για διατήρηση της αποικιοκρατίας στην Αλγερία δήλωνε το 1956 στο περιοδικό Time:

Τα μεγάλα συνδικάτα της Wall Street βρήκαν στην Σαχάρα απίστευτα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και αντί να τα εκμεταλλευτούν βούλωσαν τα πηγάδια και έστρεψαν τους Αλγερινούς εναντίον μας. Όλα αυτά αποτελούν ένα μεγάλο διαβολικό σχέδιο για να διαμελίσουν την Γαλλία. Ήδη το Σαάρ*  έφυγε και σύντομα οι Ιταλοί θα θέλουν την Κορσική. Όσο για εκείνους που είναι εναντίον μας, ένα πράγμα έχω να πω: να τους αφήσουμε να πάνε πίσω στην Ιερουσαλήμ. Θα είμαστε και στην ευχάριστη θέση να τους πληρώσουμε την επιστροφή τους.

Η στιγμή του θριάμβου του όμως ήταν και η αρχή του τέλους του.

Το κίνημα διαμαρτυρίας που είχε οργανώσει,χωρίς ουσιαστική ιδεολογία, δεν μπορούσε να βασίζεται  μόνο  στην νοσταλγία για τις παλιές καλές μέρες με τις μικρές γεωργικές εκμεταλλεύσεις και τα μικρά καταστήματα, τον ισχυρό στρατό και τις αποικίες.

Έτσι η παραμονή του Poujade στο προσκήνιο της Γαλλίας ήταν βραχύβια και κράτησε ουσιαστικά από το 1954 μέχρι το 1958.

Μετά την έναρξη της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας το 1958 υπό την προεδρία του Charles de Gaulle το κόμμα του Poujade ουσιαστικά έσβησε  λαμβάνοντας στις Ευρωεκλογές του 1979 κάτω του 1%..

Τα επόμενα χρόνια ο Poujade υποστήριξε για πρόεδρο το 1965 τον  Jean Lecanuet, το 1981 και το 1988 τον François Mitterrand ενώ το  1995 τον  Jacques Chirac.

Το 2002 αποστασιοποιήθηκε από Λεπέν και δήλωσε  ότι ο ίδιος θα προτιμούσε να σπάσει το πόδι του από το να τον υποστηρίξει.

Στην γαλλική πολιτική ζωή οι ιδέες του Poujade κατά των φόρων διατηρήθηκαν στο κίνημα διαμαρτυρίας του Gérard Nicoud το 1969 αλλά και στο Εθνικό Μέτωπο του Λεπέν.

Επίσης η Comité de Défense des Commercants et Artisans του Christian Poucet   ενθάρρυνε τους γάλλους  καταστηματάρχες να δηλώνουν την επιχείρησή τους στη Βρετανία, προκειμένου να αποφύγουν  την καταβολή των  φόρων για την  Κοινωνική Ασφάλιση.  

Στην Γαλλία ο όρος Πουζαντισμός χρησιμοποιείται συχνά σήμερα υποτιμητικά για να χαρακτηρίσει  κάθε ιδεολογία που δηλώνει κατά του κατεστημένου ή επικρίνει έντονα το ισχύον γαλλικό πολιτικό σύστημα.

Στην εποχή μας τα μόνα  ακτιβιστικά κινήματα  που υπάρχουν και έχουν αναπτυχθεί σαν τον Πουζαντισμό , με μια ασαφή και ενίοτε φασίζουσα  ιδεολογία κατά του κατεστημένου, είναι το  Tea Party των ΗΠΑ που απευθύνεται σε άτομα που επιθυμούν την παραμονή των πραγμάτων σε ένα ιδεατό και ιδανικό κατ΄ αυτούς παρελθόν, και πρόσφατα το Κίνημα των 5 αστέρων του Μπέπε Γκρίλο στην Ιταλία. 

* Τα εδάφη του  Σαάρ από το 1947 - 1956 ήσαν  κατεχόμενα από την Γαλλία  χωριστά από την υπόλοιπη Γερμανία. Το 1955, σε  δημοψήφισμα, οι κάτοικοι  ψήφισαν να γίνουν τμήμα της Δυτικής Γερμανίας.

ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΛΑΣΕΙ ΤΟ ΧΕΙΛΑΚΙ ΜΑΣ!

Μου έχουν έρθει κατά καιρούς με e-mail ,οι εικόνες μιλούν από μόνες τους και ελπίζω πως θα σας φτιάξουν το κέφι!  

ΤΟ ΜΑΓΚΑΛΙ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΕΚΟΥΛΑΔΟΡΟΙ ΤΩΝ ΘΑΝΑΤΩΝ

Τα παρακάτω αποκόμματα εφημερίδων προέκυψαν όταν ψάξει κανείς βάζοντας την λέξη μαγκάλι στα 3 τελευταία χρόνια  που έχει ψηφιοποιήσει η ΕΒΕ τις  εφημερίδες ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ  και  ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ. 

 Στο σύντομο αυτό διάστημα 20 άνθρωποι πέθαναν ή υπέστησαν σοβαρές βλάβες για την ζωή τους και επειδή αυτά τα ατυχήματα αποτελούσαν δυστυχώς ανέκαθεν  συχνή αιτία θανάτου στην Ελλάδα, τα διαβάζαμε κάπου χωμένα στις μέσα σελίδες των εφημερίδων.

Στην αδηφάγο τύπο  πρέπει οι θάνατοι να είναι πολυάριθμοι για να αποκτήσουν και την ανάλογη  προβολή στην ειδησεογραφία.

Έτσι μόνο  όταν ξεσκληρίζεται μια ολόκληρη οικογένεια το 1980 η είδηση γίνεται πρωτοσέλιδο στην ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ενώ ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ την περνάει σε ένα μικρό μονόστηλο στην τελευταία σελίδα παρά το ότι μέχρι σήμερα αποτελεί και το πιο πολύνεκρο ατύχημα από μαγκάλι στην Ελλάδα .

Σχολιάζοντας η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ το θλιβερό συμβάν γράφει :

...βασικοί συνένοχοι  για τον θάνατο αθώων ατόμων δεν ήταν τα μαγκάλια αλλά η αμάθεια, η αμέλεια και η εγκληματική προχειρότητα. Μήπως δεν γνωρίζουν όλοι ποιές είναι που έχει το μαγκάλι σε κλειστό χώρο; ΄Η μήπως για πρώτη φορά έχει συμβεί  ένα τέτοιο τραγικό και αποτρόπαιο ατύχημα.

Μήπως όμως μετά από αυτή την τραγωδία σταμάτησαν να γίνονται ανάλογα ατυχήματα;

Ας δούμε ενδεικτικά και την πιο πρόσφατη ειδησεογραφία.

Το μαγκάλι σκότωσε δύο φίλους  30/10/1997 

ΚΑΒΑΛΑ ΟΙ ΑΝΑΘΥΜΙΑΣΕΙΣ σκότωσαν δύο φίλους στις Σέρρες. Θύματα είναι ο Βασίλης Παρασκευόπουλος, 54 χρόνων, και ο Χρήστος Καλπάκης, 65 χρόνων....

Τους σκότωσε το μαγκάλι  01/03/2001  

Σε οικογενειακή τραγωδία κατέληξε μια εκδρομή το τριήμερο της Αποκριάς, η τελευταία για μια οικογένεια από τα Τρίκαλα η οποία βρήκε φρικτό θάνατο... 

Tραγικός θάνατος ζευγαριού 13-2-02 ΘEΣΣAΛONIKH.

...στο χωριό Aλωρος Πέλλας.... αυτοσχέδιο μαγκάλι..... νεκρό στο πάτωμα του σπιτιού του τον 72χρονο Aναστάσιο Oυρειλίδη. ....λίγα μέτρα πιο πέρα από το άψυχο σώμα του 72χρονου αντίκρισε νεκρή στην κρεβατοκάμαρα την σύζυγό του Eλένη 62 ετών.

Κάηκε βρέφοςτσιγγάνων στη Ρόδο   14-1 -2009

Ένα βρέφος, 12 μόλις μηνών, βρήκε τραγικό θάνατο... η φωτιά ξέσπασε είτε από σόμπα είτε από αναμμένο μαγκάλι.

Nεκρός Πακιστανόςεργάτης από αναθυμιάσεις στη Λακωνία 12-12-2010

Οι αναθυμιάσεις από αυτοσχέδιο μαγκάλι που άναψαν για να ζεσταθούν, προκάλεσαν το θάνατο ενός Πακιστανού εργάτη, ενώ άλλοι τέσσερις συμπατριώτες του έπεσαν λιπόθυμοι,

Το μαγκάλι δηλητηρίασε ζευγάρι στη Θεσσαλονίκη   4-12-2011

Νεκροί ανασύρθηκαν 51χρόνος άνδρας και 46χρονη γυναίκα από την Αλβανία που εισέπνευσαν τις δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις από μαγκάλι που άναψαν για να ζεσταθούν...

Οπότε ερχόμαστε στο πρόσφατο τραγικό περιστατικό με τον θάνατο των δύο νεαρών φοιτητών στην Λάρισα και την δηλητηρίαση των άλλων τριών.

Άφησα να περάσουν μερικές μέρες από το τραγικό αυτό γεγονός πριν να γράψω την σημερινή ανάρτηση γιατί τώρα πια ευτυχώς, ήδη οι δύο από τους 3 που επέζησαν έχουν φύγει από το νοσοκομείο.

Εκτός από την τραγικότητα αυτού του ατυχήματος με τα νέα παιδιά, εξίσου τραγικό ήταν το σπεκουλάρισμα της υπόθεσης τόσο από πολιτικούς όσο και από διάφορους στο ιντερνέτ.

Γράφει χαρακτηριστικά ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ στην Athens Voice  και στο άρθρο του με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Βουλώστε το πια!»,  :

Είναι πραγματικά τόσο κρίμα, νέοι άνθρωποι να φεύγουν από τη ζωή τζάμπα και βερεσέ. Δυστυχώς, όπως συμβαίνει συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις, τη θέση της θλίψης σύντομα παίρνει η οργή. Η οργή για τους σύγχρονους βρικόλακες, για αυτά τα βαμπίρ που περιμένουν με τα σάλια τους να τρέχουν σε κάτι τέτοιες τραγωδίες για να σπεκουλάρουν πολιτικά ή απλώς να πουλήσουν «επανάσταση» στους αφελείς που είναι έτοιμοι να αγοράσουν όσο όσο.

Οι εν λόγω σπεκουλαδόροι, με παντελή έλλειψη σεβασμού προς τους νεκρούς και τις οικογένειές τους, άδραξαν άμεσα την ευκαιρία. Το ελληνικό ίντερνετ γέμισε με φωτογραφίες των νεκρών (…) υποτιτλισμένες με λεζάντες άθλιας πολιτικής προπαγάνδας, δακρύβρεχτα ποιηματάκια επιπέδου τρίτης δημοτικού και, φυσικά, την all time classic «συγκλονιστική» επιστολή ενός «πατέρα» (ανάθεμα κι αν είναι πατέρας ο τύπος αυτός) ο οποίος κατέδιδε ως ηθικούς αυτουργούς τους τρεις αρχηγούς της τρικομματικής και τον Στουρνάρα. Έτσι είναι. Το Μνημόνιο φταίει. Το σκεπτικό απλό: Αν δεν υπήρχε το Μνημόνιο τα παιδιά θα είχαν περισσότερα λεφτά, το πετρέλαιο θα ήταν πιο φθηνό, οπότε δεν θα είχαν σκοτωθεί. Τετράγωνη λογική. Φυσικά, αν μπούμε σε αυτό το τριπάκι θα πρέπει να αποθεώσουμε το ΔΝΤ. Χάρη σ’ αυτό (υιοθετούμε πάντα τη λογική πως αν δεν υπήρχε το Μνημόνιο θα κολυμπούσαμε στο χρήμα) η τιμή της βενζίνης και τα τέλη κυκλοφορίας έχουν φτάσει στα ύψη, με αποτέλεσμα ο κόσμος να χρησιμοποιεί όλο και λιγότερο το αυτοκίνητο. Σκεφτείτε λοιπόν πόσους νεκρούς έχουμε γλιτώσει από τον Μολώχ της ασφάλτου…

Η γελοιότητα σε όλο της το μεγαλείο. Και το χειρότερο είναι πως πολλοί από αυτούς που ρίχνουν κροκοδείλια δάκρυα για το συμβάν της Λάρισας στην πραγματικότητα γουστάρουν. Όπως το ακούτε: γουστάρουν. Βλέπετε, βρήκαν ακόμα δύο «μάρτυρες» για να στηρίξουν την «επανάστασή» τους. Όπως άλλωστε κάνουν και σε κάθε αυτοκτονία την οποία, αφού την αποδώσουν στο Μνημόνιο (λες και δεν αυτοκτονούν άνθρωποι λόγω ψυχολογικών ή συναισθηματικών προβλημάτων) την ποστάρουν με ενθουσιασμό στο Facebook και το Τwitter συνοδεία μπινελικιών και απειλών. Και να τα like και τα retweet από κάτω…

Τα ίδια είχα γράψει σχετικά με τις αυτοκτονίες στο ποστ μου  ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥΛΑΣ. και την πολιτική εκμετάλλευση που είχε γίνει τότε. 

Όπως έγραψε ο Γιάννης Παπαδόπουλος στα ΝΕΑ σε κείμενο του με τίτλο Το πολιτικό εμπόριο των θανάτων -Ο θάνατος ως επιχείρημα στον καιρό της πολιτικής αμετροέπειας:

Αρχικά, η πολιτική εκμετάλλευση θανάτων εκφράστηκε στις μέρες μας κυρίως μέσα από τις αυτοκτονίες. Οι αυτόχειρες παρουσιάζονται από ΜΜΕ και πολιτικούς ως θύματα επιδημίας στην Ελλάδα της κρίσης, ακόμη κι αν το επιχειρηματικό τους ιστορικό δεν παραπέμπει σε χρεοκοπία..................

Έρευνα ιατροδικαστών και ψυχιάτρων στην Κρήτη έδειξε ότι από τις 11 αυτοκτονίες στο νησί τους μήνες Μάρτιο, Απρίλιο και Μάιο, μόνο τρεις σχετίζονταν με οικονομικά ζητήματα.
Τα τοπικά και εθνικής εμβέλειας ΜΜΕ επέμεναν να γράφουν για «επιδημία αυτοκτονιών». Έρευνα όμως της ψυχολόγου Αναστασίας Καστανάκη αποδεικνύει το αντίθετο. Οι αυτόχειρες στην Κρήτη ήταν 46 το 2009, 36 το 2010 και 48 το 2011. Το 2000 όμως, στην περίοδο του Χρηματιστηρίου είχαν φτάσει τους 61 - αριθμός ρεκόρ για το νησί την τελευταία δωδεκαετία. Το 2005 ήταν 47 και το 2008, πριν ξεδιπλωθεί η κρίση στην Ελλάδα, 46. Εκείνα τα χρόνια όμως οι αυτοκτονίες δεν προβάλλονταν.

Αν τολμήσει δε κανείς να πει αυτό που έγραφε σε ανύποπτο χρόνο  η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: 
πως βασικοί συνένοχοι  για τον θάνατο αθώων ατόμων δεν ήταν τα μαγκάλια αλλά η αμάθεια, η αμέλεια και η εγκληματική προχειρότητα  θα αντιμετωπιστεί σαν τον Τσίμερο  που όπως έγραψε σχετικά ο  ΣΑΚΕΛΛΑΡΗΣ ΣΚΟΥΜΠΟΥΡΔΗΣ:

«Οι άτυχοι της Λάρισας ήταν θύματα και του φόρου και της Παιδείας: κανένας δεν τους δίδαξε τις ιδιότητες του μονοξειδίου του άνθρακα» έγραψε ο Τζήμερος. Προκαλώντας το σάλο και την έντονη αντίδραση του σύμπαντος εθνικού οχλοπολτού, που έπεσε πάνω του για να τον φάει. Φασίστα τον ανέβαζαν, άπονο και ηλίθιο τον κατέβαζαν… Τι είχε πει ο άνθρωπος; Απλώς περιέγραψε την καθ’ ημάς κυριαρχία του πολιτικού Ισλάμ.

Μετά τον Σημίτη, φαίνεται, βρήκαμε νέο αποδιοπομπαίο τράγο, ο Τζήμερος μας έφταιξε που είπε μια τραγική αλήθεια. Και επειδή εσχάτως έχει γίνει πολύ της μόδας να καθυβρίζεται και να τρώει την καταισχύνη του σύμπαντος εθνικού Κατιναριάτου, κανείς δεν τόλμησε να πάρει αυτονόητα δημοσίως το μέρος του, κάτι που όλοι μονολογούσαν ιδιωτικά... Μα ο Τζήμερος, εδώ, ήταν το δάχτυλο που έδειχνε το δολοφόνο. Και όλοι το δάχτυλο έβλεπαν.

Εάν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε με ψυχρή λογική τον τραγικό θάνατο των δύο φοιτητών αυτό που έχει να πει κανείς είναι πως η φτώχεια τόσο πριν όσο και μετά το μνημόνιο οδηγεί τους ανθρώπους στο να χρησιμοποιήσουν μαγκάλια για να ζεσταθούν.

Δεν ξέρω αν στα σχολεία, ιδίως της επαρχίας, απ΄ όπου ήσαν και οι φοιτητές, μαθαίνουν, όπως θα έπρεπε, την θανατηφόρο δράση του μονοξειδίου του άνθρακος.

Δεν μου είναι εύκολο να φανταστώ πως 5 παιδιά από επαρχία, που βρίσκονται πια στην 3τοβάθμια εκπαίδευση δεν έχει ακούσει ποτέ κανένα από αυτά  για θανάτους από μαγκάλια ή ακόμα και αυτοκτονίες και θανάτους με καυσαέρια των αυτοκινήτων. 

Πιο πιθανό θεωρώ την γνήσια νεοελληνική αντίδραση του "Έλα μωρέ τι θα πάθουμε" ακριβώς την ίδια όσων βλέπουμε να κυκλοφορούν χωρίς κράνος σε μηχανή, να μην φοράνε ζώνη σε αυτοκίνητα, να έχουν ένα παιδί όρθιο στην διπλανή θέση οδηγού, να προσπερνάνε σε στροφές του δρόμου νταλίκες και ένα σωρό γνωστών σε όλους μας συμπεριφορών που βασίζονται στην αντίληψη πως το κακό θα συμβεί σε κάποιους άλλους και ποτέ σε μας.

Ο θάνατος από ατύχημα είναι από μόνος του ένα τραγικό γεγονός.

Η εκμετάλλευση του όμως για πολιτικούς λόγους είναι απαράδεκτη και αυτό δεν αποτελεί δικαίωση της πολιτικής του μνημονίου που οδήγησε  στην αύξηση της τιμής του πετρελαίου.

Το ίδιο τραγικοί ήσαν και οι προ της αυξήσεως  οι θάνατοι του βρέφους των τσιγγάνων το 2009,του Πακιστανού εργάτη το 2010 ή του ζεύγους των Αλβανών το 2011 οι οποίο πέρασαν στα ψιλά των εφημερίδων.

Εξ ίσου δε τραγικό είναι ότι οι λεγόμενοι "αντιμνημονιακοί", λες και όλοι οι άλλοι αισθάνονται ευτυχείς και ενθουσιασμένοι από τις οικονομικές επιπτώσεις που έχουμε από το μνημόνιο, έχουν γίνει ένας ομοιογενής πολτός που δεν ξεχωρίζεις πια τις πολιτικές θέσεις της ναζιστικής δεξιάς από της ακροαριστεράς.

Όπως γράφει πάλι εύστοχα ο ΣΑΚΕΛΛΑΡΗΣ ΣΚΟΥΜΠΟΥΡΔΗΣ:

Αλήθεια, πάρτε σε εισαγωγικά «Έλληνες πεθαίνουν για να συλλέγει φόρους ο Στουρνάρας και να τους αποδίδει στη Μέρκελ. Χιλιάδες αυτοκτονίες, παιδιά που καίγονται από ξυλόσομπες και σκάνε από αναθυμιάσεις. Η συνέχεια της ανθρωποκτόνου μνημονιακής πολιτικής ισοδυναμεί με έγκλημα και προδοσία». Είναι μία από τις επίσημες δηλώσεις των «αντιμνημονιακών» (χε, χε) κομμάτων. Ήταν του ΣΥΡΙΖΑ; Ή μήπως των ναζί; Ή μήπως των θεματοφυλάκων του Εθνικού Αμύλου και των λοιπών Υδατανθράκων; Ή έστω του ΚΚΕ;

Ξέρω, εκνευρίζονται τα κόμματα της «Αριστεράς» όταν τους λες τέτοια σόκιν λόγια, που ανακινούν το θέμα της «Θεωρίας των Δύο Άκρων»… Όμως, ποιος τις κάνει αυτές τις δηλώσεις; Αυτοί θα έπρεπε πρώτοι να κάνουν εμετό, όσο συνειδητοποιούν πως οι δηλώσεις τους είναι αδιαλείπτως και βαρετά ίδιες με των ναζί… Γιατί δεν τους περνάει από το μυαλό ότι κάτι δεν πάει καλά με την ανάλυσή τους, ακόμα και με τη μετάλλαξη του ηθικού και αισθητικού τους αξιακού συστήματος;…

ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΚΑΙ Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ

 H Ξυλογραφία του Φλαμαριόν (1888), μια από τις πιο γνωστές καλλιτεχνικές απεικονίσεις του σύμπαντος (επιχρωματισμένη έκδοση του 1998).

Πολλές φορές θεωρούμε πως η οικογένεια, η φίλοι μας και γενικότερα ο μικρόκοσμος που μας περιβάλλει είναι και το κέντρο του κόσμου.

Μόνο αν αντικρίσουμε τι είναι απλά και μόνο  ο ίδιος  ο πλανήτης που ζούμε μέσα στο σύμπαν, τότε διαπιστώνουμε με έκπληξη την μηδαμινή σημασία που έχει ο δικός μας μικρόκοσμος μέσα στην απεραντοσύνη του διαστήματος.

Οι σκέψεις αυτές μου δημιουργήθηκαν όταν είδα τις παρακάτω εικόνες που μας δείχνουν τα συγκριτικά μεγέθη όλου αυτού του σύμπαντος που αντικρίζουμε όταν κοιτάμε τον έναστρο ουρανό.

 Πχ ο Ήλιος είναι 1.000.000 φορές μεγαλύτερος από την Γη μας!

Κάθε δευτερόλεπτο δε καταναλώνει 600.000 τόνους υδρογόνου, αλλά μην φοβάστε, για να το εξαντλήσει όλο  θα πρέπει να περάσουν  5 δισεκατομμύρια χρόνια!

Μπορεί  να έχουμε στο μυαλό μας μια συγκριτική εικόνα των διαφορών στο  μέγεθος που έχουν οι 8 πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, αλλά οι περισσότεροι δεν έχουμε την ίδια γνώση για τα τεράστια μεγέθη των  αστεριών ή απλανών δηλαδή των απομακρυσμένων ήλιων  που βλέπουμε  στο ίδιο σημείο στον ουρανό.

 Στην  παρακάτω εικόνα  του ηλιακού μας συστήματος μπορεί  να γίνει αντιληπτό αυτό αν σκεφτεί κανείς πως η διάμετρός πχ του Βετελγόζη είναι τόσο μεγάλη που αν βρισκόταν στο κέντρο του Ηλιακού Συστήματος, η επιφάνειά του θα έφτανε μέχρι την τροχιά του Δία, «καταπίνοντας» όλους τους εσωτερικούς πλανήτες.

Μπορεί μέχρι πριν μια 20ετια  να παίρναμε εντυπωσιακές εικόνες από το σύμπαν όπως η παρακάτω του Ήλιου μας, αλλά η πραγματική επανάσταση έγινε  όταν εκτοξεύθηκε στο διάστημα τις 24 Απριλίου 1990, με το διαστημικό λεωφορείο Discovery, το Διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ (Hubble Space Telescope - HST) το οποίο  είναι ένα τηλεσκόπιο  που τέθηκε  σε τροχιά γύρω από τη γη.

 Το Χάμπλ έχει δεχτεί μέχρι σήμερα 5 αποστολές διόρθωσης και υπολογίζεται πως το τέλος της αποστολής του θα είναι γύρω στο 2013 με 2020.

Ο διάδοχος του Hubble, θα είναι το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb η εκτόξευση του οποίου έχει προγραμματιστεί για το 2018.

Είναι εντυπωσιακή η συμβολή του Χάμπλ  στην διερεύνηση της εξέλιξης του πρώιμου σύμπαντος, αν σκεφτεί κανείς πως από το αστεροσκοπείο του Πάλομαρ (Palomar), όπου βρίσκεται ένα από τα μεγαλύτερα τηλεσκόπια του κόσμου, διακρίνονται ουράνια σώματα λίγο  πέραν της απόστασης των 2 δισεκατομμυρίων ετών φωτός(ε.φ) ενώ  επίσης, από τα μεγάλα ραδιοτηλεσκόπια είναι δυνατόν οι αστρονόμοι να διεισδύσουν στον χώρο του Σύμπαντος μόνο μέχρι τα έξι δισεκατομμύρια ε.φ.

Για να γίνουν κατανοητές οι αποστάσεις που αποκτήσαμε εικόνα, πρέπει να γνωρίζει κανείς πως 1 έτος φωτός αντιστοιχεί σε 10 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα.

 Οι εικόνες που μας έδωσε είναι μοναδικές!

Όταν βλέπουμε με γυμνό μάτι τον ουρανό διακρίνουμε φωτισμένες περιοχές σαν θολές κηλίδες, τα νεφελώματα όπως πχ η Ανδρομέδα.

Τα νεφελώματα οι αστρονόμοι τα θεωρούν ως χώρο γέννησης των άστρων όπως πχ ο δικός μας Ήλιος.

Η παρακάτω εικόνα είναι το μάτι της Γάτας, το πρώτο πλανητικό νεφέλωμα που ανακαλύφτηκε, και είναι  η εικόνα ενός αστεριού που πεθαίνει  σε απόσταση 3000 ετών φωτός από μας!

 Το νεφέλωμα του Κώνου, όπως ονομάζεται αυτό της φωτογραφίας, είναι εκατομμύρια φορές μεγαλύτερο από το ηλιακό μας σύστημα και αποτελείται από αέρια και σκόνη από αστέρια που έχουν γεννηθεί πάνω από την κορυφή της φωτογραφίας.

 Ο σπειροειδής αυτός γαλαξίας βρίσκεται στον αστερισμό Πυξίδα και είναι περίπου 100 εκατομμύρια έτη φωτός από την Γή.

 Αυτές οι ονομαζόμενες πύλες της Δημιουργίας που μοιάζουν με σταλαγμίτες δεν είναι τίποτα άλλο από  διαστρικό αέριο υδρογόνο και σκόνη που λειτουργούν ως φυτώρια για νέα άστρα.

Όμως εκτός από φυτώρια υπάρχουν και πλανήτες που τους "καταβροχθίζουν" αστέρια-ήλιοι, όπως αυτόν τον, ηλικίας 10 εκατομμυρίων ετών, πλανήτη  στον αστερισμό Auriga, περίπου 600 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τον δικό μας γαλαξία.

 Το παρακάτω αστρικό σύστημα μοιάζει με τον δικό μας γαλαξία. Έχει 300 δισεκατομμύρια αστέρια σαν τον δικό μας ήλιο.

 Το σύμπαν που μπορούμε να παρατηρήσουμε περιέχει τουλάχιστον 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες ο καθένας από τους οποίους έχει κατά μέσο όρο 5 τρισεκατομμύρια αστέρια.

 Εάν σχεδιάσουμε το σύμπαν που μπορούμε να παρατηρήσουμε, θα έχουμε μια σφαίρα με διάμετρο 28 δισεκατομμύρια έτη φωτός στην οποία θα υπάρχουν 15 τρισεκατομμύρια ήλιοι.

Για να γίνει ευκολότερα κατανοητό το πόσο είναι 1 τρισεκατομμύριο είναι απλό!

Είναι 1 με 21 μηδενικά, δηλαδή 1.000.000.000.000.000.000.000 ! 

Το ίδιο ασύλληπτα είναι και τα άλματα που έχει κάνει η επιστήμη τα τελευταία χρόνια αν σκεφτεί κανείς ότι πριν 400 χρόνια ό αγιοποιηθείς μάλιστα το 1930 καρδινάλιος   Roberto Bellarmino, από τους εμπλεκόμενους στις διαδικασίες κατά του Τζιορντάνο Μπρούνο και του Γαλιλαίου είχε πει το αμίμητο:

«Το να ισχυρίζεται κανείς ότι η γη περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο είναι τόσο εσφαλμένο όσο το να υποστηρίζει ότι ο Ιησούς δεν γεννήθηκε από παρθένο.»!

 Μετά από αυτή την σύντομη περιήγηση στο χαώδες σύμπαν με τα τεράστια αυτά μεγέθη και τις ιλιγγιώδεις αποστάσεις  που μας προκαλούν ένα αίσθημα ανασφάλειας, νομίζω ότι  για να ξαναβρούμε τις πραγματικές διαστάσεις που ζούμε και να επιστρέψουμε στην ομορφιά της Γης μας, είναι αρκετό να χαρούμε το ηλιοβασίλεμα  σε μια παραλία ενώ αν είμαστε τυχεροί μπορεί να δούμε και μια Αφροδίτη αναδύεται από την ήρεμη  θάλασσα, 

 ή να απολαύσουμε την μαγευτική εικόνα της σελήνης να στολίζει την μοναδική και ονειρική εικόνα της φωτισμένης Ακρόπολης.

 Μπορεί βέβαια το Χαμπλ να μας έχει προσφέρει πανέμορφες εικόνες από το σύμπαν με άστρα να γεννούνται  ή να πεθαίνουν, νεφελώματα να δημιουργούν πανέμορφες και αλλόκοτες εικόνες στο διάστημα, γαλαξίες να φωτίζουν τον ουρανό, όμως κανένα από τα άψυχα αυτά πράγματα δεν έχει την γοητεία και την  ομορφιά που έχουν τα πανέμορφα ζωντανά πλάσματα, άσχετα από  ηλικία, που μόνο στον δικό μας πλανήτη μπορούμε να δούμε.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 13-3-12

Στο http://www.solarsystemscope.com/scope.swf υπάρχει ένα διαδραστικό, με πολλές δυνατότητες παραμετροποίησης, site για το ηλιακό μας σύστημα και τον έναστρο ουρανό.

(Αλλάζετε οπτική γωνία, παρακολουθείτε τις τροχιές και τις θέσεις των πλανητών και αστερισμών κάθε εποχή, με κλικ επάνω σε κάθε κουκίδα αστεριού βλέπετε ποιό είναι, παγώνετε την εικόνα για καλύτερη παρατήρηση, αλλάζετε θέση από την γη στον ήλιο, το μεγεθύνετε η το απομακρύνετε κ.α.)