ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΦΑΛΗΡΟ

Ο Αθεόφοβος αποτελεί την επιτυχή σύζευξη δύο βασικών ελληνικών στοιχείων, του βουνού και της θάλασσας.

Τουτέστιν έλκει την καταγωγή από πατέρα Καρπενησιώτη και από μητέρα με καταγωγή από το Γαλαξίδι.

Το πώς συναντήθηκαν οι δύο τους το έχω περιγράψει στο ποστ μου Ένα ζευγάρι...

Σε μια άλλη ανάρτηση μου, ΜΟΝΤΕΛΑ ΠΛΟΙΩΝ ,ΜΟΝΤΕΛΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΠ΄ ΤΑ ΨΗΛΑ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΣΤΑ ΧΑΜΗΛΑ. έχω αναφέρει για ένα σπίτι που είχε κτίσει ο παππούς μου, από την μεριά της μητέρας μου, στο Παλαιό Φάληρο.

Η επιλογή του Φαλήρου έγινε  γιατί σαν καπετάνιος αγαπούσε την θάλασσα και ήθελε να την βλέπει καθημερινά.

Αγόρασε λοιπόν ένα σχεδόν παραθαλάσσιο οικόπεδο στο Φάληρο στο ύψος του Φλοίσβου και έκτισε ένα καλόγουστο 3οροφο κτήριο που αποτελούσε κόσμημα για την περιοχή όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς από την καρτ ποστάλ της εποχής εκείνης, που είναι και η μοναδική φωτογραφία που έχω στην διάθεση μου.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 10-5-2015 

Η  φωτογραφία είναι από την σελίδα στο  facebook  Η ΑΘΗΝΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ
Είναι μεταγενέστερη της από πάνω γιατί φαίνεται η γωνία του ξενοδοχείου ΚΑΡΛΤΟΝ και στον κήπο του σπιτιού έχουν μεγαλώσει τα δέντρα και ο δρόμος είναι πλέον ασφαλτοστρωμένος και τα πεζοδρόμια έχουν διαμορφωθεί.

Tο οικόπεδο το χαρακτήρισα σαν σχεδόν παραθαλάσσιο   γιατί ακριβώς μπροστά του είχε ένα τριγωνικό οικόπεδο του που ήταν προορισμένο για πάρκο οπότε από το σπίτι θα είχε απεριόριστη θέα προς την θάλασσα από όλες τις μπροστινές όψεις του.

Όμως ο παππούς μου είχε παραβλέψει ένα καθοριστικό παράγοντα.

Ότι ζούσε στην Ελλάδα στην οποία αλλιώς τα προβλέπεις και αλλιώς τελικά καταλήγουν τα πράγματα.

Εκεί που θα είχε μπροστά του ένα ωραίο πάρκο και αμέσως μετά τον παραλιακό δρόμο θα έβλεπε την πανέμορφη θάλασσα του Σαρωνικού ,ο τότε κοινοτάρχης  της περιοχής αντί να φτιάξει  πάρκο  έδωσε άδεια και στο οικόπεδο αυτό κτίστηκε ένα τεράστιο ξενοδοχείο, το Κάρλτον!
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο στάθηκα τυχερός και βρήκα τελικά την φωτογραφία με το Κάρλτον  στην οποία φαίνεται και  ολόκληρο το σπίτι αριστερά.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 12-8-2015

Στην φωτογραφία που μου έστειλε διαδικτυακός φίλος εκτός από το σπίτι και το ΚΑΡΛΤΟΝ φαίνονται και οι  άλλες εξαιρετικής αισθητικής μονοκατοικίες που υπήρχαν πριν από αυτά, στον δρόμο, στις αρχές της 10ετιας του 50.   

                                                     ΠΡΟΣΘΗΚΗ 15-5-2018

Στην κοντινότερη φωτογραφία που είναι από την ταινία ¨Το κλοτσοσκούφι»  του 1960, βλέπουμε να έχει κτιστεί πίσω του μια πολυκατοικία στην οδό Εσπέρου, να έχουν γκρεμιστεί μετά το δεύτερο αριστερά 3οροφο κτήριο της παραλιακής, τα νεοκλασικά σπίτια και στην θέση τους να υπάρχει μια νέα πολυκατοικία. Επίσης έχουν αλλάξει και τα φώτα της λεωφόρου.

UPDATE 1-11-2013

O εκλεκτός φίλος Θ.Φ. στον οποίο και είναι αφιερωμένο αυτό το ποστ, βρήκε την παραπάνω φωτογραφία, που πρέπει να είναι και η πιο προσφατη από όλες, πιθανώς της 10ετιας του 60.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 12-5-2015

Στον εξαιρετικό ιστότοπο στο  facebook  Η ΑΘΗΝΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ υπάρχει αυτή η αεροφωτογραφία  του 1960, στην οποία φαίνεται το σπίτι και μπροστά του το ΚΑΡΛΤΟΝ

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 24-9-2014

Ένας άλλος διαδικτυακός φίλος μου έστειλε σήμερα μια φωτογραφία του Φεβρουαρίου 1972, από την ίδια θέση, που δείχνει πλέον την αντικατάσταση των παραπάνω κτισμάτων με πολυκατοικίες.

UPDATE 16-11-2013

Σήμερα μου ήρθε από αναγνώστη του blog μια ακόμα φωτογραφία του ΚΑΡΛΤΟΝ που έχει ληφθεί στις 5-7-1937 με 3 φανταράκια στην πλαζ μπροστά στο ξενοδοχείο.

UPDATE 29-5-2014

Ακόμα μια φωτογραφία της 10ετίας του 60 με το Καρλτον στο βάθος, στην οποία φαίνεται καθαρά όλη η ακτή όπως ήταν τότε.

UPDATE 6-10-13

Χάρις στην μοναδική παρατηρητικότητα της διαδικτυακής μου φίλης κ.Νανάς Ιωαννίδου και στην αγάπη που έχει για τον Πειραιά και το Φάληρο, όπως μπορεί να διαπιστώσετε από τα εξαιρετικά άρθρα που γράφει στο  http://pireorama.blogspot.gr/, βρήκε άλλη μια καρτ ποστάλ,  με το σπίτι του παππού μου σε ένα You Tube με το τραγούδι της Δανάης Νυχτώνει.

Η φωτογραφία δε είναι παρμένη πριν από την ανέγερση του ξενοδοχείου Κάρλτον και ακριβώς αυτή την θέα προς την θάλασσα είχε προβλέψει ο παππούς μου όταν έκτισε το σπίτι! 

Επίσης σε ένα πολύ ενδιαφέρον site με τα ξενοδοχεία που εμφανίζονται σε ελληνικές ταινίες βρήκα και τον Ξανθόπουλο να πηγαίνει στον Βασιλάκη Καΐλα μπροστά στο ξενοδοχείο Κάρλτον στην ταινία του 1964  «Είμαι μια δυστυχισμένη». Από την ταινία είναι και αυτό  το σχετικό απόσπασμα στο οποίο όμως δυστυχώς από την οπτική γωνία που έγινε η λήψη καλύπτει πλήρως το σπίτι του παππού μου.

Ολόκληρη η ταινία υπάρχει εδώ  γεμάτη με τραγούδια του Απόστολου Καλδάρα  και την Μάρθα Βούρτση στον κλασσικό ρόλο της πονεμένης συζύγου και μητέρας.

Το Ξενοδοχείο Κάρλτον ήταν τόπος διαμονής και παραθερισμού εύπορων Αιγυπτιωτών, υπήρχε δε και ένα άλλο Κάρλτον στην Ομόνοια στην γωνία με την Δώρου στο ισόγειο του οποίου ήταν και το Καφενείο «Το Νέον»

Αμφότερα προφανώς ονομάστηκαν έτσι για να υποβάλουν στον κόσμο την ιδέα πως είναι εφάμιλλα των  διάσημων τότε πολυτελών  ξενοδοχείων του Λονδίνου και των Καννών.

 Σε μια άλλη καρτ ποστάλ του Κάρλτον  του 1930, μόλις φαίνεται το μπαλκόνι του σπιτιού πίσω από το ξενοδοχείο.

UPDATE 1-11-2013
Στην πολύ ενδιαφέρουσα  ηλεκτρονική εφημερίδα για την Αθήνα του Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών Ιδρύματος Βούρου -Ευταξία και στο άρθρο της Η προηγούμενη οικονομική κρίση στο Παλαιό Φάληρο βρήκα την παραπάνω φωτογραφία του Καρλτον να έχει (πότε;) μετονομαστεί σε Miramare Palace.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 12-5-2015
Στον ιστότοπο στο  facebook  Η ΑΘΗΝΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ υπάρχει η πληροφορία ότι ΜΙΡΑΜΑΡΕ ήταν η αρχική ονομασία του ξενοδοχείου ΚΑΡΛΤΟΝ και ότι κτίστηκε πριν το 1928 και κατεδαφίστηκε το 1966.

Μετά  την οικονομική καταστροφή προπολεμικά του παππού μου, το σπίτι αναγκαστικά πουλήθηκε.

 Μέχρι περίπου την 10ετία του 70 στέκονταν περήφανο στην θέση του χρησιμοποιούμενο σαν πανσιόν.
Κάπου εκεί το κατεδάφισαν, όπως και το Κάρλτον και στην θέση τους κατασκευάστηκαν δύο μοντέρνα κουτιά ενώ ταυτόχρονα με μπαζώματα απομακρύνθηκε και η ακτογραμμή από τον παραλιακό δρόμο αλλάζοντας πλήρως την εικόνα της περιοχής όπως φαίνεται και στην παρακάτω φωτογραφία.

UPDATE 16-5-2014 
Ένας ακόμα αναγνώστης του μπλογκ μου έστειλε αυτή την αεροφωτογραφία του Φαλήρου στην οποία  το κοκκινο βέλος δείχνει το ΚΑΡΛΤΟΝ και το σπίτι του παπού μου ακριβώς από πίσω.
Είναι από καρτ-ποστάλ που γράφει από πίσω :ΠΡΩΤΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΗ ΕΚΘΕΣΙΣ ΑΘΗΝΩΝ 1932.

 
Η μητέρα μου που έζησε μικρή σε αυτό το σπίτι αγαπούσε ιδιαίτερα το Παλαιό  Φάληρο και μερικά μεσημέρια του καλοκαιριού μετά την δουλειά της με έπαιρνε και με το λεωφορείο κατεβαίναμε στο Φάληρο και πηγαίναμε στο Εδεμ  που τότε είχε και από τις λίγες οργανωμένες πλαζ της Ελλάδας με καμπίνες.

Βέβαια οι καμπίνες ήταν ξύλινες και ήταν γεμάτες τρύπες από μερακλήδες μπανιστιρτζήδες που έκαναν ματάκι στις γυναίκες που ξεντύνονταν σε αυτές!

Ο πατέρας μου ήταν από τους ανθρώπους που απλά τρώνε για να ζήσουν σε αντίθεση με την μάνα μου που, παρά το ότι ήταν λιτοδίαιτη, ήθελε ποικιλία και νοστιμιά στο φαί της. Ο πατέρας μου δε σαν γνήσιος βουνήσιος δεν είχε συνηθίσει να τρώει ψάρι σε αντίθεση με την μάνα μου που της άρεσε πολύ. Στην  Αθήνα τότε δεν εύρισκες εύκολα φρέσκο ψάρι, παρά μόνο στην κεντρική ψαραγορά και βέβαια όπως εργάζονταν και οι δύο δεν ήταν εύκολο να πάει κανείς εκεί να ψωνίσει.

Έτσι μερικές φορές μετά το μπάνιο στην θάλασσα πηγαίναμε στο διπλανό κεντράκι και τρώγαμε φρέσκο ψάρι και μάλιστα εκεί ήταν που για πρώτη φορά στην ζωή μου ήταν που δοκίμασα, και βέβαια μου άρεσε, αστακό!

Τελικά με χρόνια έμαθε και τον πατέρα μου να αγαπάει τα ψάρια και γι΄αυτό όταν αυτός πέθανε, την έπαιρνα μαζί μας μερικές Κυριακές και πηγαίναμε για ψάρι στην Πειραϊκή.

Καθώς μεγάλωσα και βέβαια απέκτησα τις δικές μου παρέες η θάλασσα στο  Φάληρο είχε δυστυχώς βρωμίσει,οπότε  πλέον ως φοιτητής η Ωκεανίδα στην Βουλιαγμένη αποτελούσε το μέρος που συγκέντρωνε την νεολαία.

Τα ίδια χρόνια η μόνη επαφή που είχα πλέον με το Παλαιό Φάληρο ήταν αρκετά βράδια που όταν βρισκόμαστε στην περιοχή καταλήγαμε για παγωτό στου Πράπα.

Αφιερώνεται στον φίλο μου Θ.Φ. γνήσιο Φαληριώτη, που στην ιδιωτική του “ταβέρνα” εκεί, έχουμε περάσει πολύ ωραίες βραδιές.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

Με σοφές και μελετημένες αποφάσεις, ο πρωθυπουργός ημών κ.Αντώνης Σαμαράς προέβη σε ριζικό ανασχηματισμό της  κυβέρνησης, τοποθετώντας σε υπουργικές θέσεις αξιόλογα στελέχη και των δύο κομμάτων, μιας και απαλλάχτηκε από το απόκομμα της ΔΗΜΑΡ.

Ασπάστηκε σταυρωτά τον κ. Μανιτάκη και τον ευχαρίστησε για το τεράστιο έργο που είχε επιτελέσει στο υπουργείο του και αναγκάστηκε με αυταπάρνηση, να κάνει το ίδιο και με την κ. Σκοπούλη παρά το βλοσυρό και σκοτεινό βλέμμα της.

Η παρουσία της στο Υπουργείο Υγείας θα παραμείνει στην ιστορία ως αντίστοιχη της εξαιρετικής προσφοράς σε αυτό του αναντικατάστατου κ. Τίποτα, όπως με την γνωστή του αμετροέπεια τον είχε χαρακτηρίσει ο επονείδιστος και αθυρόστομος κ. Πάγκακος.

Βέβαια στελέχη με σιδερένια θέληση για προσφορά στην ασφάλεια του πολίτη, όπως έχει ήδη  αποδείξει κατά την δημαρχία του ο κ. Αβραμόπουλος θωρακίζοντας τα πεζοδρόμια της Αθήνας  με σιδερένια κάγκελα, ήταν αναπόφευκτο να αναλάβουν και την θωράκιση  της χώρας τοποθετούμενοι στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

Συμπαραστάτης του δε σε αυτό το έργο, με ιδιαίτερη ευστροφία, ο πρωθυπουργός τοποθέτησε την κ. Γεννηματά που μπορεί μεν να μην έχει προσφέρει πουθενά τίποτα πλην του ονόματος της, με το λέγειν της όμως μέχρι στιγμής έχει επιτελέσει τεράστιο εθνικό έργο και με αυτό το όπλο μπορεί να εξοντώσει κάθε εχθρό που επιβουλεύεται την χώρα μας  καλύτερα ακόμα και από την Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Αναγκαστικά  αυτή η τοποθέτηση ξαπέστειλε τον κ. Παναγιωτόπουλο σε ένα υπουργείο που έχουν γράψει ιστορία στο παρελθόν άτομα υψηλού πνευματικού επιπέδου ως ο κ. Ζαχόπουλος και ο κ. Τσαβάρας.

Ίσως εκεί να ξαναβρεί τις πολιτιστικές βραδιές της νεότητας του τότε που ως δημοσιογράφος έκανε πνευματώδεις συζητήσεις με τον κ.Λεβέντη παραγγέλλοντας πίτσες.

Προσωπικά βέβαια πιστεύω πως σε αυτό το υπουργείο θα ήταν σημαντική η παρουσία ενός πολιτικού ογκόλιθου και ανθρώπου του πνεύματος όπως ο κ. Ευριπίδης Στυλιανίδης που ατυχώς δεν συμμετέχει στην κυβέρνηση.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει την αξέχαστη ομιλία του ως υπουργού  Παιδείας, στην οποία απέδειξε το εύρος της παιδείας του,  αναπτύσσοντας τον αστικό μύθο του Hellenic Quest ;

Βέβαια, όπως δεν λείπει ο Μάρτης από την Σαρακοστή, μπορούσε να λείπει από μια κυβέρνηση απόγονος του Μητσοτάκη ιδίως όταν διαπιστώνει κανείς ότι αυτή η τοποθέτηση  συνδυάζει το καλό της πατρίδας με την συγκινητική  θυσία της αδελφής του;

Φαίνεται όμως πως ο πρωθυπουργός δεν επιθυμεί να έχουν τόσο στενές συγγενικές σχέσεις μεταξύ τους οι υπουργοί του, επιτρέποντας  αυτές να φθάνουν μόνο μέχρι του βαθμού των εξαδέλφων, όπως οι Κεδίκογλοι οι οποίοι  βέβαια ανήκουν και σε διαφορετικά κόμματα.

Όμως από ότι φαίνεται στην ΝΔ οι βουλευτές της δεν διακρίνονται για ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ πλην του πρωθυπουργού .

Αυτό καθίσταται εμφανές από την άμεση παραίτηση της κ. Βούλτεψη ως υφυπουργού από το υπουργείο Υγείας.

Δεν κατάλαβε την χιουμοριστική διάθεση του πρωθυπουργού που την τοποθέτησε υπό τον κ. Γεωργιάδη και τις ευχάριστες ημέρες που θα περνούσε στην θητεία της εκεί.

Τόσος κόσμος για πολύ καιρό απολάμβανε τις τηλεοπτικές του εκπομπές  με τα πλούσια ιστορικά στοιχεία που καθημερινά του προσέφερε με ηχηρή φωνή, αλλά και την πνευματική τροφή που πουλούσε με τόσα αξιόλογα βιβλία ως του κ. Πλεύρη.

Όμως ο πρωθυπουργός, διατηρώντας  αμείωτη  την χιουμοριστική του διάθεση, στην θέση της τοποθέτησε την κ. Ζέτα Μακρή που, για να είμαστε και αντικειμενικοί, είναι η μόνη που μπορεί να αντιμετωπίσει ισότιμα τον κ. Γεωργιάδη στις τσιρίδες.

Για την Υγεία δεν υπάρχει λόγος ιδιαίτερης ανησυχίας από το νέο επιτελείο του υπουργείου που βρίσκεται πλέον στα στιβαρά χέρια ενός εκδότη, ενός .πολιτικού μηχανικού και μίας δικηγόρου.

Είχε φροντίσει να την διαλύσει ο κ. Αβραμόπουλος και να την αποτελειώσει ο κ. Λυκουρέντζος.

Στην κηδεία της προς τιμήν της θα χορέψει ο Άδωνις με την Ευγενία σε στυλ Dancing with the Stars το πένθιμο εμβατήριο Sventura (Συμφορά) και την σεμνή τελετή θα κλείσει η καλλίφωνος κ. Ζέτα Μακρή με το Ω! γλυκύ μου Έαρ ενώ η συνονόματη της Ραχήλ Μακρή φορώντας το αγαπημένο της Τ-shirt θα αφήνει ελεύθερο ένα παπαγάλο στην μνήμη της.

ΠΡΩΤΕΣ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

 Οι χθεσινές πολιτικές εξελίξεις επιβεβαίωσαν αυτό που δυστυχώς αποτελεί από αιώνες ένα από τα μεγαλύτερα  μειονεκτήματα της φυλής μας.

Η αδυναμία του να συνεργάζονται μεταξύ τους οι Έλληνες.

Και αυτό γιατί συνεργασία σημαίνει ότι βρίσκεις ένα κοινό modus vivendi με τον άλλο ή τους άλλους σε θέσεις που είναι κοινά αποδεκτές αφήνοντας απ΄ έξω τις προσωπικές σου απόψεις που δεν τις συμμερίζονται οι άλλοι

Πέρσι μετά από  δύο εκλογικές αναμετρήσεις μέσα σε ένα μήνα και με την χώρα στο χείλος του γκρεμού, ήταν πασιφανές   ότι ήταν αναγκαία αναγκαστικά η συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και τις δύο φορές απέφυγε κατηγορηματικά να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούσαν ως δεύτερο κόμμα, επιμένοντας να εφαρμόσει τις θέσεις του όταν και εάν αποκτήσει την αυτοδυναμία, αρκούμενος στο ρόλο της αξιωματικής  αντιπολίτευσης και  σε μία συνεχή καταγγελία των πάντων .

Η συνεργασία από την άλλη μεριά ΝΔ,ΠΑΣΟΚ,ΔΗΜΑΡ λειτούργησε μεν με αρκετά προβλήματα μέχρι την πρόσφατη κρίση, αλλά ο τυχοδιωκτισμός του Σαμαρά να κλείσει την ΕΡΤ χωρίς να σκεφτεί τις συνέπειες και χωρίς να έχει πάρει καν την συγκατάθεση των εταίρων του, οδήγησε στην σημερινή κρίση.

Κατάφερε τελικά να επιβεβαιώσει τον Μητσοτάκη που είχε πει:

«Νόμιζα ότι το μεγαλύτερο επίτευγμα του Σαμαρά ως τώρα ήταν ότι έριξε εμένα. Έκανα λάθος. Το κορυφαίο είναι ότι θα ρίξει και τον εαυτό του»!

 Μπορεί η ΕΡΤ να ήταν η σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχυλίσει αλλά πιστεύω ότι τα αίτια ήταν βαθύτερα.

Το θέμα της ΕΡΤ θα προχωρήσει, εκ των πραγμάτων πλέον αναγκαστικά στα πλαίσια που έχει καθορίσει το Συμβούλιο Επικρατείας και προφανώς τώρα πια ο Σαμαράς θα αναθέσει το σχετικό υφυπουργείο σε πρόσωπο εκτός του κόμματος του, όπως δήλωσε, για να ξεφορτωθεί και την καυτή πατάτα που ο ίδιος δημιούργησε.

 Μέχρι δε να ολοκληρωθεί το νέο οργανωτικό σχήμα για τη δημόσια Ραδιοτηλεόραση που θα επεξεργαστεί Επιτροπή Προσωπικοτήτων κύρους και με τεχνικό σύμβουλο ξένο φορέα (ΒΒC; ) θα προσληφθούν με 3μηνες συμβάσεις  μέχρι 2000 απολυμένοι της ΕΡΤ.

Βάσει λοιπόν αυτών των εξαγγελιών αλλά και της απόφασης του Συμβουλίου Επικρατείας φαίνεται  τελείως παράλογη η επιμονή του Κουβέλη να επαναλειτουργήσει η καταργημένη ΕΡΤ, και - αορίστως κάποτε στο μέλλον - να δούμε την «αναδιοργάνωσή της εν λειτουργία».

Μπορεί ο Μπίσμαρκ να θεωρούσε ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού αλλά ο Τζ. Κέννεντυ το είχε θέσει πιο σωστά: η  πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού, αλλά της ισορροπίας ανάμεσα στο δυσάρεστο και το καταστροφικό.

Θέλοντας να αποφύγει το δυσάρεστο, αλλά και την πραγματικότητα, που είναι ότι οι υπάλληλοι της ΕΡΤ είναι εκ των πραγμάτων απολυμένοι, ο Κουβέλης επέλεξε, κατά την γνώμη μου , το καταστροφικό.

Την απεμπλοκή του από τις κυβερνητικές ευθύνες κάνοντας την μικροκομματική εκτίμηση ότι τα άλλα δύο κόμματα έχουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία οπότε δεν θα χρεωθεί την πτώση της κυβέρνησης για  ένα έλασσον θέμα όπως η ΕΡΤ διατηρώντας όμως την ανοχή του στον κυβερνητικό σχηματισμό ακολουθώντας την μεσοβέζικη πολιτική και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ!

Προφανώς έχει διαπιστώσει ότι η συμμετοχή του στην κυβέρνηση δεν του έχει αποκομίσει πολιτικά οφέλη ενώ ταυτόχρονα και ο υπουργός του, σε ένα από τα ουσιαστικότερα  υπουργεία, Μανιτάκης αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα ανικανότητας όταν δεν έχει καταφέρει όλο αυτό το διάστημα να απολύσει ούτε 100 από τους 1530 επίορκους δημοσίους υπαλλήλους ούτε να κλείσει κανένα από τους άχρηστους οργανισμούς του Δημοσίου !

Ίσως όμως αυτό να οφείλεται στην γενικότερη άρνηση της αριστεράς στις απολύσεις και σε οποιαδήποτε ριζική μεταρρύθμιση  με σημαιοφόρους τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, πλην βέβαια αυτών που αφορούν τις κομματικές επιχειρήσεις και τους ραδιοσταθμούς του!

Με σαρκασμό γράφει ο Τάκης Μίχας:

Για αυτό λοιπόν πιστεύω ότι αν σήμερα υπήρχε η Μακρόνησος και αποφάσιζε να την κλείσει η κυβέρνηση, η Αριστερά θα ήταν η πρώτη που θα αντιδρούσε. Διότι η πρώτη σκέψη της θα ήταν να μη χάσουν τις δουλειές οι δεσμοφύλακες και οι προμηθευτές του στρατοπέδου. Και, φυσικά, θα έβρισκε πρόθυμους συμπαραστάτες την ΕΣΗΕΑ που θα κήρυσσε αμέσως απεργία για να διαμαρτυρηθεί για το κλείσιμο των δημοσίων (φυσικά!) στρατοπέδων από τον «ανάλγητο νεοφιλελευθερισμό», ενώ θα διέγραφε πάραυτα κάθε δημοσιογράφο που θα τολμούσε να υποστηρίξει το αντίθετο. Και, φυσικά, να μην ξεχάσουμε τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ που θα κατέβαζε τις μάζες σε μαχητική διαδήλωση με το σύνθημα «Δεσμοφύλακες ενωμένοι ποτέ ηττημένοι!». Άσε δε τους κουκουλοφόρους που θα έκαιγαν την Αθήνα με το σύνθημα «Κάτω τα χέρια από τη Μακρόνησο»!

Δεν ξέρω αν τελικά με την στάση του η ΔΗΜΑΡ έχει την ίδια τύχη με το ΛΑΟΣ, που με την αποχώρηση του από την κυβέρνηση Παπαδήμου ουσιαστικά διαλύθηκε.

 Ο Βενιζέλος εκ των πραγμάτων είναι απ΄ότι φαίνεται ο κερδισμένος της υπόθεσης.

Ο φόβος του πως αν συμμετείχαν στην κυβέρνηση γνωστά του στελέχη χωρίς να  συμμετέχει ο ίδιος, θα μπορούσε να τα οδηγήσει με την  προβολή τους να του αμφισβητήσουν την ηγεσία, κατάλαβε πως ήταν τελείως ανόητος και λάθος.

Η μη συμμετοχή τους χρέωνε τις επιτυχίες στον Σαμαρά και τις αποτυχίες και στους τρείς.

Με τον ανασχηματισμό και την ουσιαστική συμμετοχή του στην κυβέρνηση, αν αυτή καταφέρει να επιβιώσει, μπορεί να προσπορίσει οφέλη για το κόμμα του ενώ αν αρνιόταν και αυτός την συνεργασία θα χρεωνόταν την κατάληξη στις κάλπες που δεν την θέλει ο λαός αλλά και στην πραγματικότητα κανένα από τα άλλα κόμματα πλην της ΧΑ.

Αν καταλήγαμε σε αυτές σήμερα θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε δύο εξ ίσου απευκταία σενάρια.

Με Τρίτη την ΧΑ,  πρώτη την ΝΔ και δεύτερο τον ΣΥΡΙΖΑ και χαμηλά ποσοστά ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ θα καταλήγαμε πάλι στα ίδια με την ΝΔ να συνεργάζεται πάλι με το ΠΑΣΟΚ ή/και την ΔΗΜΑΡ και στην ανάγκη ακόμα και τους Καμμένους, αν το άθροισμα των εδρών τους έδινε πλειοψηφία.

Αλλιώς θα έπρεπε η ΝΔ να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ σενάριο που  αποδείχτηκε ανέφικτο πέρσι.

Συνεργασία με την ΧΑ δεν πρόκειται να αποτολμήσει κανένας το δε ΚΚΕ έχει εκ προοιμίου δηλώσει πως δεν πρόκειται να συνεργαστεί με κανένα περιμένοντας να πέσουν τα θερινά ανάκτορα    

Με τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο και την ΝΔ δεύτερη πάλι το παραπάνω σενάριο είναι ανέφικτο.

Συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ θα του προκαλούσε έντονες αναταράξεις από την αριστερή του πτέρυγα γιατί τους θεωρούν μνημονιακούς ,ενώ  με τους Καμμένους Έλληνες θα είχε μόνο την αντιμνημονιακή πολιτική σαν συνεκτικό κρίκο και πλήρη διάσταση στις υπόλοιπες πολιτικές τους θέσεις.

Με την σημερινή κατάληξη και την πιθανή αντιπροεδρία της κυβέρνησης  από τον Βενιζέλο  εκτός των άλλων θα πάψει στην ουσία και η μονοκρατορία του Σαμαρά και η αυτοκαταστροφική τάση του να χύνει την καρδάρα όπως είχα γράψει στο προηγούμενο ποστ μου.

Ο ΣΑΜΑΡΑΣ, Η ΚΑΡΔΑΡΑ, Η ΕΡΤ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

 Στην σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδας δύο πολιτικοί έχουν καταφέρει με τις πράξεις τους να γεμίζουν την καρδάρα με το γάλα και με μια κλωτσιά να καταφέρνουν να την αδειάζουν.

Ο παλιότερος είναι ο Πάγκαλος, που τώρα πια έχει αποσυρθεί και ο νεότερος είναι ο Σαμαράς.

Νεότατος και φέρελπις αυτός, ανέλαβε το υπουργείο Εξωτερικών και κλώτσησε πρώτη φορά την καρδάρα όταν αντέδρασε το 1992  στην μεικτή ονομασία της FUROM που τότε θα την δεχόντουσαν αυτοί χωρίς αντίρρηση, ενώ τώρα που όλοι πλέον τους αποκαλούν σκέτα ως Μακεδονία, τους παρακαλάμε να την δεχτούν.

Δεύτερη φορά ήταν με την κατασκευή εκείνου του θνησιγενούς μορφώματος της ΠΟΛΑΝ που προκάλεσε και την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Παρ΄ όλα αυτά η ΝΔ τον ξαναμάζεψε και από ευρωβουλευτής και υπουργός Πολιτισμού έγινε πρόεδρος του κόμματος και τελικά Πρωθυπουργός.

Κάνοντας κωλοτούμπα από τις θέσεις του για το μνημόνιο σαν αντιπολίτευση, κατάφερε να αντιστρέψει το αρνητικό κλίμα που επικρατούσε για την Ελλάδα στο εξωτερικό και να αποφύγει την έξοδο της από την ευρωζώνη.

Προσπαθώντας όμως να φανεί ως αποφασιστικός ηγέτης που παίρνει τολμηρές αποφάσεις ,σαν το ίνδαλμα του την Θάτσερ και αγνοώντας πως συγκυβερνά με άλλα δύο κόμματα, ξανακλώτσησε την καρδάρα με το κλείσιμο της ΕΡΤ, χωρίς να σκεφτεί τις αντιδράσεις των συνεταίρων του στην κυβέρνηση αλλά και του κοινού πολίτη.

Ένας ανώνυμος αναγνώστης στο προηγούμενο ποστ μου χρησιμοποιώντας κοινή λογική έγραψε σε σχόλιο του πως θα μπορούσε να πετύχει ο Σαμαράς καλύτερα το ίδιο αποτέλεσμα χωρίς τα σημερινά επακόλουθα:

Ο Σαμαράς είναι εντελώς ηλίθιος. Έτσι που χειρίστηκε την υπόθεση του γυρίζει μπουμεραγκ και θα φάει το κεφάλι του. Αντί να ανακοινώσει ξαφνικά ότι η ερτ κλείνει και να προκαλέσει όλο αυτό το τσουνάμι της αντίδρασης μπορούσε εάν είχε λίγο μυαλό και δεν ήταν εντελώς ηλίθιος να επιλέξει την παρακάτω μεθόδευση:
Βγαίνεις με την ΕΡΤ εν λειτουργία και ανακοινώνεις ότι ξεκινάει άμεσα η δημιουργία νέου οργανογράμματος στην ΕΡΤ και η μετάβαση στο νέο οργανόγραμμα θα απαιτήσει την σοβαρή μείωση του προσωπικού και την μείωση επίσης των αμοιβών.
Σε μερικές ώρες οι συνδικαλιστές θα είχαν καταλάβει την ερτ και θα κατέβαζαν τους διακόπτες κάνοντας απεργία.
Αφήνεις μια δυο μέρες να γιγαντωθεί η "λαϊκή οργή" για τους βολεμένους της ερτ και βγαίνεις και ανακοινώνεις την απόλυση όλων και παίρνεις δημοσκοπικά τα σώβρακα της αντιπολίτευσης.
Αυτό βέβαια θέλει λίγο μυαλό. Που να τον βρει ο μπουνταλάς ο αντωνάκης.

 Όπως όμως στις αρχαίες τραγωδίες εμφανίζεται ο από μηχανής θεός, έτσι και στην σημερινή συγκυρία ήρθε η απόφαση του προέδρου του Συμβουλίου Επικρατείας να δώσει διέξοδο στο αδιέξοδο που δημιουργήθηκε και να επιλυθεί το θέμα χωρίς να υπάρξει ανάγκη να καταφύγει τελικά η χώρα σε εκλογές, που η πλειοψηφία του λαού δεν επιθυμεί.

Η σοφή  και ισορροπημένη αυτή απόφαση  όπως την χαρακτηρίζει  και ο Γιώργος Καρελιάς :

Πρώτον, δεν απαγορεύει στην κυβέρνηση να προχωρήσει στην αναδιάρθρωση της ΕΡΤ. Δεν θα μπορούσε να το απαγορεύσει. Η κυβέρνηση, η εκάστοτε κυβέρνηση, έχει την ευθύνη για τη λειτουργία της ΕΡΤ, αφού πρόκειται για κρατική επιχείρηση. Άρα, δεν εμποδίζει τη μεταρρύθμισή της.
Δεύτερον, απαγορεύει στην κυβέρνηση να μπλοκάρει τις συχνότητες της κρατικής ραδιοτηλεόρασης και να ρίχνει μαύρο στις οθόνες.

Είναι από τις σπάνιες φορές που μια δικαστική απόφαση φρενάρει την αλαζονεία ενός πρωθυπουργού και, ταυτόχρονα, του δίνει την ευκαιρία να διορθώσει, εκών άκων, ένα σημαντικό λάθος. Τώρα, θα παιχτεί το τρίτο ημίχρονο, στο οποίο θα φανεί αν η αναδιάρθρωση της ΕΡΤ θα γίνει με αντικειμενικό και αξιόπιστο τρόπο. Τεράστιο ρόλο θα διαδραματίσουν τα πρόσωπα που θα την αναλάβουν. Αν είναι τα κατάλληλα και έχουν διακομματική αποδοχή, σίγουρα κάτι καλό θα προκύψει. Αν ο κ. Σαμαράς και οι συν αυτώ επιχειρήσουν να φτιάξουν ένα νέο κομματικό μαγαζί, στο οποίο θα θέλουν να κάνουν κουμάντο ως (πρόσκαιρη) πλειοψηφία, τότε τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα.

Και τότε το στραπάτσο που θα πάθει ο κ. Σαμαράς θα είναι απείρως μεγαλύτερο από αυτό που έπαθε χτες το βράδυ.

 Ελπίζω πως τελικά θα επικρατήσει η κοινή λογική και δεν θα έχουμε δυσάρεστες εξελίξεις,με τελικό αποτέλεσμα νέες εκλογές, που το μόνο που θα καταφέρουν να αλλάξει ουσιαστικά  θα είναι να έρθει τρίτο κόμμα στην Βουλή η Χρυσή Αυγή.

ΜΕΡΙΚΕΣ ΗΡΕΜΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΒΙΑΙΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΕΡΤ

Χαμός γίνεται στο διαδίκτυο από την απόφαση για το κλείσιμο της ΕΡΤ.

Είναι ενδιαφέρον λοιπόν να δούμε αρχικά αν αυτή η απόφαση έχει δημιουργήσει και το αντίστοιχο ενδιαφέρον στην  κοινή  γνώμη.

Ένας ουσιαστικός δείκτης αυτού του ενδιαφέροντος, που μπορούμε να βασιστούμε,  είναι η τηλεθέαση που είχαν τα κρατικά κανάλια το βράδυ της  ανακοίνωσης του κλεισίματος τους .

Διαπιστώνει λοιπόν κανείς, πως μόλις και μετά βίας και για ένα μόνο τέταρτο η ΝΕΤ κατάφερε να αποκτήσει την συνήθη τηλεθέαση που έχουν ο Λαζόπουλος, ο Σουλεϊμάν ή η Φατμαγκούλ.

 Και δεν συζητάμε τα ποσοστά τηλεθέασης που καταφέρνει να συγκεντρώνει πχ η Γιουροβίζιον.

Πιο αναλυτικά, σύμφωνα με την AGB, στον Τελικό της 18ης Μαΐου συντονίστηκαν 5.125.283 τηλεθεατές τουλάχιστον για ένα λεπτό. Στο 66,7% ήταν το μέσο μερίδιο τηλεθέασης με 2.674.640 τηλεθεατές να βλέπουν την μετάδοση κατά μέσο όρο ανά λεπτό. Προς το τέλος της βαθμολογίας το ποσοστό άγγιξε το 85,3%!

Από την άλλη μεριά σε διάφορες, όχι επίσημες σφυγμομετρήσεις, το ποσοστό όσων συμφωνούν με το κλείσιμο της ΕΡΤ δεν είναι αμελητέο και κυμαίνεται από 40-60% !

Προφανώς λοιπόν ο Σαμαράς είχε υπ΄όψιν του την βαρύτητα που έχει η απόφαση του σε ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης που αφ΄ ενός μεν δεν παρακολουθούσε τα προγράμματα της ΕΤ και αφ΄ ετέρου την έβλεπε σαν ένα υπερτροφικό οργανισμό που οι κυβερνήσεις διόριζαν κατά καιρούς τους διάφορους παρατρεχάμενους τους φτάνοντας σχεδόν τους 3.000 υπαλλήλους εκ των οποίων 677 δημοσιογράφοι !

 Με την κίνηση αυτή προβάλλεται στον χώρο του σαν αποφασιστικός ηγέτης παρόμοιος με την Θάτσερ ή ακόμα και τον Ρήγκαν όταν απέλυσε τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας και είναι χαρακτηριστικό πως από όλα τα πολιτικά κόμματα μόνο η Χρυσή Αυγή επικρότησε την απόφαση του. Ταυτόχρονα δε γνωρίζει πως ούτε ο κόσμος άλλα ούτε οι κυβερνητικοί του εταίροι επιθυμούν εκλογές οπότε εκ των πραγμάτων είναι αναγκασμένοι τελικά να στηρίξουν, παρά τις διαφωνίες τους, την επιλογή του.

Επιπρόσθετα, όπως γράφει χαρακτηριστικά ο Δημ. Μητρόπουλος στα ΝΕΑ, υπάρχουν και 3 αθέατες όψεις για το λουκέτο αυτό.

Η πρώτη ήταν η υποχρέωση που είχε αναλάβει για 2000 απολύσεις τον Ιούνιο  και οι δημοσιογράφοι είναι αρκετά αντιπαθής τάξη στην κοινωνία.

Η δεύτερη θεωρούσε πως όταν η κυβέρνηση πίστευε  πως έχει κάποια επιτυχία, όπως πχ η επίσκεψη Ολάντ τον Φεβρουάριο, η ΕΡΤ απεργούσε έχοντας μεταβληθεί σε δούρειο ίππο του ΣΥΡΙΖΑ.

Η τρίτη  ήταν ότι αισθανόταν εγκλωβισμένος ανάμεσα στην πίεση του ΠΑΣΟΚ για ανασχηματισμό και στην διάθεση της ΔΗΜΑΡ να ελέγξει την κυβερνητική ατζέντα όπως αυτή εκδηλώθηκε  με το νομοσχέδιο Ρουπακιώτη. Μπορεί βέβαια με τον τρόπο αυτό να οδηγήσει τον τόπο σε εκλογές που είναι ρίσκο γι΄ αυτόν αλλά και οι συνέταιροι του, όπως ήδη ανέφερα, προφανώς δεν τις θέλουν.

Και ποια είναι η αντίδραση σε όλα αυτά; Όπως γράφει η Σώτη Τριανταφύλλου:

Η πρώτη είναι ένα αυτόματο αντανακλαστικό: η κήρυξη απεργίας. Σε οποιαδήποτε κρατική δράση, οι Έλληνες απαντούν με απεργία: το φαινόμενο απαιτεί βαθύτερη ανάλυση° μας χαρακτηρίζει άραγε έλλειψη φαντασίας, προχειρότητα, ή απλώς παρασυρόμαστε από τη συνήθεια, την επαναληπτικότητα και το στείρο πνεύμα του συνδικαλισμού; Οι απεργίες, όπως έχουμε ξανασυζητήσει, έχουν νόημα στον τομέα της παραγωγής -ως πίεση στον εργοδότη- στερούνται όμως εντελώς νοήματος όταν απευθύνονται στον κρατικό μηχανισμό, δηλαδή στο ευρύτερο κοινό ταλαιπωρώντας το ακόμα περισσότερο. Αυτό που περιγράφεται ως παράλυση της πόλης διχάζει και βλάπτει τους πολίτες, αυξάνοντας την ήδη έντονη δυσαρέσκεια. Ωστόσο, αμέσως μετά την απόφαση για το κλείσιμο της κρατικής ραδιοτηλεόρασης, το πρώτο που σκέφτηκαν οι συνδικαλιστές ήταν η απεργία. Ειδικά η απεργία των δημοσιογράφων μού φαίνεται, όχι μόνο περιττή, αλλά αυτόχρημα γελοία: ενώ καταργείται μια πηγή πληροφόρησης, καλούνται να κλείσουν όλες οι πηγές της πληροφόρησης - το αποτέλεσμα: μεγαλύτερη σύγχυση για το κοινό, αμηχανία, σκοτάδι.

Συνεχίζει δε διαπιστώνοντας  το γενικό επίπεδο του πολιτικού διαλόγου:

Θα το επαναλάβω: το χαμηλό επίπεδο των ηγεσιών ισοδυναμεί (αν δεν είναι χειρότερο) με το χαμηλό επίπεδο των “οπαδών”. Στο σύνθημα “Μην τολμήσετε να αγγίξετε την ΕΡΤ” και “Κάτω τα χέρια από την κρατική τηλεόραση” δεν συμπεριλαμβάνεται καμιά πρόταση λύσης του προβλήματος. Εκτός αν η ραδιοτηλεοπτική γραφειοκρατία δεν θεωρείται πρόβλημα. Ποιο είναι, λοιπόν, το αποτέλεσμα: από τη μία πλευρά, η κυβέρνηση -και ιδιαίτερα ο κ. Σαμαράς- προβαίνει σε μάλλον σπασμωδικές ενέργειες με τεράστιο πολιτικό κόστος, ενώ από την άλλη πλευρά, ορθώνεται ένα τείχος πάνω στο οποίο φαίνεται να είναι γραμμένο το σύνθημα “αφήστε τα όλα όπως είναι”. Πλην όμως, αυτό δεν είναι δυνατόν° πολλά πρέπει να αλλάξουν, όχι επειδή επιβάλλονται από τα μνημόνια αλλά, απλούστατα, επειδή υπαγορεύονται από τη δικαιοσύνη και τη λογική. Σ’ αυτή την τέταρτη σκέψη προστίθεται η κρυφή και μαζί φανερή επιθυμία μιας μερίδας του εκλογικού σώματος που επιζητεί την επιδείνωση με σκοπό την ανατροπή. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις που πρόσκεινται σε αυτά τα κόμματα, “το χειρότερο είναι καλύτερο” εφόσον μέσω της κοινωνικής διάλυσης μπορούν να αναδειχθούν στην εξουσία. Όμως δεν είναι λογική αυτή: η αληθινή λογική απαιτεί αναζήτηση καινούργιων μορφών διεκδίκησης, καθώς και τον καθορισμό μιας δημιουργικής απόστασης από την εξουσία° μιας απόστασης που θα μπορούσε να εμπεριέχει μια μορφή συνεργασίας.

Το τραγελαφικό  δε, όπως γράφει και ο Άλκης Γαλδαδάς, επιβεβαιώνοντας την Σώτη Τριανταφύλλου είναι πως:

Στο προαύλιο της Ε.Ρ.Τ. ήλθαν από διάφορους «συνδικάλες» που έκαναν ανέξοδη και ανώδυνη περαντζάδα μέχρι και κάτι τύποι από το Ελληνικό Πατριωτικό Μέτωπο με τις σημαίες τους καθώς και από άλλα κόμματα. Ναι, μέχρι και από το Κ.Κ.Ε. εκπρόσωπος. Και βγήκε και ο κυρ-Κουτσούμπας να πει ότι δεν είναι σωστό να κλείσουν το σταθμό. Μίλησε δηλαδή το κόμμα που με τον πιο στυγνό τρόπο πριν λίγο μόλις είχε κάνει ακριβώς το ίδιο συν τις εκκαθαρίσεις στο Ριζοσπάστη. 

 Δεν υπάρχει βέβαια καμία αμφιβολία  πως  η  ΕΡΤ, όπως και η Ολυμπιακή ,αποτελούσε ένα μέρος όπου όλες οι κυβερνήσεις βόλευαν τους ευνοούμενους τους ,και είχε καταντήσει   από καιρό ένας  οργανισμός που λειτουργούσε χάρις στο μεράκι όσων δούλευαν ενώ αντίθετα ένα μεγάλο πλήθος αργόμισθων λούφαζε μεγαλοπρεπώς.

Ως εκ τούτου  ήταν διάχυτη στον κόσμο η αναγκαιότητα για περιορισμό της σπατάλης με ταυτόχρονο  συμμάζεμα και εξορθολογισμό  της λειτουργίας της.

Πως θα μπορούσε να επιτευχθεί λοιπόν αυτή;

Προφανώς όχι με την παραμονή της ως σήμερα κατάστασης και την κραυγαλέα συνθηματολογία “Μην τολμήσετε να αγγίξετε την ΕΡΤ” και “Κάτω τα χέρια από την κρατική τηλεόραση”

Άλλος τρόπος είναι η λύση που επιλέχτηκε που μπορεί να αποδειχτεί ουσιαστική αν και  προσωπικά πολύ φοβάμαι πως μπορεί να καταλήξει σε μια νέα συρρικνωμένη μεν ΕΡΤ με κάποιο όμως διευθυντή που να έχει καταφέρει να πάρει συνέντευξη όχι μόνο από  την Τζούλια Αλεξανδράτου όπως ο τέως,  αλλά και από την Ντούβλη, το δε νέο προσωπικό να μπορεί να συνδιαλέγεται άνετα στην τοπική του γλώσσα με το προσωπικό του μουσείου της Ακρόπολης!

Ιδανική, για μένα, λύση θα ήταν να αποφασιζόταν μια ουσιαστική αναδιάρθρωση της ΕΡΤ με διατήρηση ενός ενημερωτικού και ενός ψυχαγωγικού καναλιού πανελλήνιας κάλυψης και ταυτόχρονη δορυφορική μετάδοση   για όλο τον απόδημο ελληνισμό .

Σε αυτά θα ήταν ευκταίο να διατηρηθούν όλες οι αξιόλογες και  ποιοτικές εκπομπές της ΕΡΤ τις οποίες  κανένα ιδιωτικό κανάλι δεν θέλει και δεν πρόκειται να αναπληρώσει.

Το ίδιο και τα αξιόλογα ραδιοφωνικά προγράμματα, της ΕΡΑ μπορούν να μειωθούν από 7 σε 3-4, με κατάργηση ή περιορισμό των 19 περιφερειακών σταθμών .

Σαφώς δε αναγκαία είναι και η διατήρηση και επέκταση του μοναδικού αρχείου της ΕΡΤ.

Σε αυτή όμως την λύση ποια πιστεύετε πως θα ήταν η αντίδραση των εργαζομένων;

Ναι, ακριβώς αυτή που φαντάζεστε!

Η μόνη διαφορά από την σημερινή θα ήταν αντί να βλέπουμε μια μαύρη οθόνη στην τηλεόραση να βλέπουμε την κάρτα της ΠΟΣΠΕΡΤ για τους λόγους που απεργεί.

Η μαρτυρία της Λένας Διβάνη από την εμπειρία της στην ΕΡΤ είναι καταλυτική.

Δυστυχώς τελικά μου φαίνεται πως επιβεβαιώνεται ο Γιώργος Ρωμαίος που όταν το 1981 είχε αναλάβει την διεύθυνση της ΕΡΤ τον ρώτησαν οι δημοσιογράφοι πότε η ΕΡΤ θα γίνει σαν το BBC τους απάντησε:

Όταν οι Έλληνες γίνουν Εγγλέζοι!

Ο ΜΑΙΚΛ ΝΤΑΓΚΛΑΣ, Η ΑΙΔΟΙΟΛΕΙΞΙΑ ΚΑΙ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ.

Ο  κόσμος γενικά αποφεύγει να ενημερωθεί για τις διάφορες μορφές καρκίνου που υπάρχουν κάνοντας την μαγική σκέψη ότι αυτές θα εμφανιστούν σε κάποιους  άλλους και όχι στους ίδιους!

 Γι΄ αυτό είναι πολύ σημαντικό,προσωπικότητες με διεθνή αναγνώριση , να μιλάνε για τον καρκίνο  που τους εμφανίστηκε, με αποτέλεσμα λόγω και του κουτσομπολίστικου ενδιαφέροντος της κοινής γνώμης, να μαθαίνει ο κόσμος έμμεσα αρκετά   πράγματα για τον καρκίνο, που θα του φανούν χρήσιμα στην πρόληψη αυτής της νόσου.

Πρόσφατα η δημοσιοποίηση  του κινδύνου που αντιμετώπιζε να παρουσιάσει καρκίνο στους μαστούς τη η Αντζελίνα Τζολί απέκτησε μεγάλη δημοσιότητα και έτσι ένα μεγάλο μέρος των γυναικών, ακόμα και οι λαϊκές αγωνίστριες του ΠΑΜΕ!,πληροφορήθηκαν ότι αυτός ο καρκίνος εμφανίζει, σε ορισμένες οικογένειες, μια  κληρονομική προδιάθεση.

Ο Μάικλ Ντάγκλας πριν την Τζολί είχε ανακοινώσει,προ 3ετιας ,ότι έχει εμφανίσει καρκίνο στον λάρυγγα.

 Στις 3 Ιουνίου φέτος ο Γκάρντιαν δημοσίευσε μια συνέντευξη του , στην οποία μιλώντας για τον καρκίνο του, για τον οποίο έχει ήδη  υποβληθεί σε θεραπεία και είναι πλέον υγιής , απάντησε στην ερώτηση:

 Αισθάνεστε, εκ των υστέρων, ότι είχατε υπερφορτίσει τον οργανισμό σας, με τα ναρκωτικά, το κάπνισμα, το ποτό;

Όχι, όχι ,γιατί, χωρίς να θέλω να γίνω πολύ αναλυτικός, αυτός ο συγκεκριμένος τύπος καρκίνου προκαλείται από τον HPV - τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων - ο οποίος προέρχεται από την αιδοιολειξία.

Μετά τον μεγάλο δημοσιογραφικό θόρυβο που έγινε από αυτή την δήλωση, την οποία μπορείτε να ακούσετε εδώ,ο εκπρόσωπος του  Ντάγκλας Allen Burry προσπάθησε να μαζέψει τα πράγματα και  σε ανακοίνωσή του στο BBC, δήλωσε ότι ο Μάικλ Ντάγκλας δεν μιλούσε για τον δικό του καρκίνο.

«Οχι. Ο Μάικλ Ντάγκλας δεν είπε ότι το στοματικό σεξ είναι η αιτία του καρκίνου του»

Άσχετα όμως από την διάψευση, το θέμα της σχέσης καρκίνου του λάρυγγα και του στοματοφάρυγγα  με τον ιό του HPV είναι υπαρκτό και όσοι είστε θρησκευόμενοι θα έχετε πληροφορηθεί τα σχετικά από τον ειδικό και έμπειρο επί σεξουαλικών θεμάτων μητροπολίτη Πειραιώς, που τρομοκράτησε προ καιρού ως καλός ποιμήν τα πρόβατα του.

 Όσοι όμως παρακολουθείτε αυτό το ιστολόγιο έχετε πλήρη και σωστή ενημέρωση σχετικά με τους κινδύνους από την αιδοιολειξία και τον  HPV στα ποστ μου :

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΦΥΛΑΞΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΟΜΑΤΙΚΟ ΣΕΞ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΛΑΓΝΕΙΑ ΤΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ.

Ο ΤΡΟΜΟΛΑΓΝΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΞΑΝΑΚΤΥΠΑ!

Η πιθανότητα ο καρκίνος του λάρυγγα του Ντάγκλας να προέρχεται από τον ιό HPV είναι στατιστικώς μικρή και ο ιός αυτός στην συγκεκριμένη εντόπιση ευρίσκεται στο 3-7% των περιπτώσεων.

Αντίθετα στις αμυγδαλές ανευρίσκεται στο 45-67% ,ενώ λιγότερο συχνά στον υποφάρυγγα (13-25%) και ακόμα πιο σπάνια στην στοματική κοιλότητα ( 12-18%)

Βέβαια η κύρια αιτία εμφάνισης αυτών των καρκίνων δεν παύει να είναι το αλκοόλ και ο καπνός και ο Ντάγκλας ήταν χρόνιος και μεγάλος χρήστης και των δύο.

Ο Ντάγκλας ανακοίνωσε ότι εμφάνισε καρκίνο του λάρυγγα τον Αύγουστο του 2010 για τον οποίο στην συνέχεια  υποβλήθηκε  σε χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία.

Παρ΄όλα αυτά μετά ένα χρόνο εμφανίστηκε σε περιοδικό φωτογραφία του να καπνίζει στις διακοπές του!

Δυστυχώς δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος .

Οι περισσότεροι καρκίνοι του λάρυγγα, πάνω από το 70% , διαγιγνώσκονται σε προχωρημένο στάδιο.

Παρ΄ όλα αυτά η 5ετης επιβίωση και στο στάδιο IV του καρκίνου του  Λάρυγγα και του υποφάρυγγα ανέρχεται στο 24- 44% .

Το ίδιο ήταν και η περίπτωση του Μάικλ Ντάγκλας που όταν διαγνώστηκε ήταν στο στάδιο IV, όπως είχε δηλώσει  ο ίδιος ,κατηγορώντας ότι πολλοί Αμερικανοί  ειδικοί  δεν διέγνωσαν την νόσο του η οποία διαγνώστηκε στον Καναδά από γιατρό στο δημόσιο σύστημα υγείας της χώρας.

‘Όταν ακούω ή διαβάζω τέτοιες δηλώσεις πάντα είμαι επιφυλακτικός για το πόσο αντανακλούν την πραγματικότητα. 

Χωρίς βέβαια τίποτα να αποκλείεται, μου φαίνεται αρκετά απίθανο άτομο σαν τον Ντάγκλας που έχει την δυνατότητα να τον εξετάσουν άκρως εξειδικευμένοι ΩΡΛ στα καλύτερα ιατρικά κέντρα των ΗΠΑ, να μην έχουν καταφέρει να διαγνώσουν  τον καρκίνο του.

 Πάντα βέβαια ένας ορισμός του ποιος είναι ο καλύτερος γιατρός, είναι ο τελευταίος!

Ο άλλος ,και εξίσου σωστός ορισμός, είναι αυτός που κάνει τα λιγότερα λάθη!

Δυστυχώς η ιατρική δεν είναι μαθηματικά ώστε να μπορεί κανείς να έχει μια σαφή απάντηση σε κάθε πρόβλημα που του παρουσιάζεται και πολλές φορές μια διάγνωση  εξαρτάται  από πολλούς και ποικίλους παράγοντες τόσο από την μεριά του γιατρού όσο και από την εντόπιση της νόσου.

Μια δήλωση όμως σαν και αυτή, ιδίως από κάποιον επώνυμο, για όποιον δεν γνωρίζει τα πράγματα, μπορεί να δημιουργήσει  ψευδείς εντυπώσεις στο κόσμο. Στην συγκεκριμένη περίπτωση πχ υπάρχει τεράστια διαφορά στην ανάπτυξη ενός νεοπλάσματος αν μεταξύ της διαγνώσεως και της προηγούμενης εξέτασης έχει παρεμβληθεί διάστημα 2-3 μηνών.

Υπάρχει όμως και η πιθανότητα ο Ντάγκλας να κατέφυγε στα φώτα μερικών από τους αρκετούς αμφιλεγόμενης επιστημονικής αξίας γιατρούς, που καταφέρνουν στην Αμερική να δικτυώνονται με διάσημους, με αποτέλεσμα μερικοί όπως ο Στίβεν Τσόμπς, ο Μάικλ Τζάκσον ή ο Έλβις Πρίσλεϊ να έχουν οδηγηθεί  στον θάνατο.

Το παρήγορο όμως στην όλη ιστορία είναι ότι ο Ντάγκλας είναι σήμερα ελεύθερος νόσου, αν και υποβάλλεται κάθε μήνα σε έλεγχο για τον κίνδυνο υποτροπής.

Τέλος αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι το μήνυμα που εκπέμπει η περιπέτεια της υγείας του  σε όλο τον κόσμο.

Ο καρκίνος είναι ένα νόσημα σαν και τα άλλα και πολλές φορές μπορεί να θεραπευτεί , δεν είναι ντροπή να κάνεις γνωστό ότι έχεις προσβληθεί από αυτόν, δεν πρέπει να θεωρείς τον εαυτό σου σαν μελλοθάνατο και μετά την θεραπεία σου να συνεχίζεις να δημιουργείς στην ζωή σου.

Ήδη μετά από την θεραπεία του , ο Ντάγκλας εμφανίστηκε στην ταινία του Στίβεν Σόντερμπεργκ Η τιμωρός (Haywire), και φέτος θα τον απολαύσουμε στο Behind the Candelabra όπου υποδύεται τον Λιμπεράτσε σε ένα αχτύπητο δίδυμο με τον Ματ Ντέιμον, αλλά και στην  κωμωδία Last Vegas με τους Robert De Niro, Morgan Freeman και τον Kevin Kline.

Το μόνο που δεν ξέρουμε είναι αν, εκτός από το τσιγάρο συνεχίζει απτόητος και την αιδοιολειξία !

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 5-9-2015

Ο  Bruce Dickinson τραγουδιστής των Iron Maiden, αποδίδει το σοβαρό πρόβλημα καρκίνου που αντιμετώπισε στην γλώσσα του στην αιδοιολειξία  Πηγή: www.lifo.gr