1-ΑΙΜΟΣΤΑΓΕΙΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ ΠΟΥ ΑΓΙΑΣΑΝ Μέγας Κωνσταντίνος και Θεοδόσιος Α΄ ο Μέγας.

 Ο Μ. Κωνσταντίνος προσφέρει στην Παναγία την οχυρωμένη Κωνσταντινούπολη και ο Ιουστινιανός την Αγία Σοφία (ψηφιδωτό από τον ναό)

Στην χριστιανική θρησκεία, για να ανακηρυχτεί κανείς άγιος στο παρελθόν ή θα πρέπει να τον έχουν σκοτώσει ή αντίστροφα αυτός να έχει σκοτώσει αρκετούς.

Με αυτό τον τρόπο  μεγάλοι δολοφόνοι της ιστορίας έχουν γίνει άγιοι γιατί προσέφεραν στην εξάπλωση και ενδυνάμωση της Ορθοδοξίας ΑΕ.

Οι δύο αυτοί Αυτοκράτορες του Βυζαντίου δεν είχαν ελληνική καταγωγή, όπως και πολλοί άλλοι μετέπειτα.

Ο Κωνσταντίνος δεν γνώριζε Ελληνικά. Ο Θεοδόσιος ήταν Ισπανός, «ευγενής εξ Ιβήρων» σύμφωνα με τον Λέοντα τον Γραμματικό.

Όλοι όσοι αγιοποιημένοι βυζαντινοί αυτοκράτορες αναφέρονται εδώ και στο επόμενο,καταπολέμησαν με θρησκευτικό μένος και φανατισμό κάθε τι που είχε σχέση με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό γιατί θεωρούσαν πως σχετίζεται με την θρησκεία του 12θεου.

 Μετά την απελευθέρωση όμως της Ελλάδας, η εκκλησία προσπάθησε και σε σημαντικό βαθμό πέτυχε, να δημιουργήσει το ιδεολόγημα του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού, της σύμφυρσης δηλαδή των δύο άκρως αντιθέτων εννοιών του ελληνισμού και του χριστιανισμού!  

Και ας έλεγε ο Παύλος Καλιγάς στην Ελληνική Εθνοσυνέλευση το 1864:  «ποτέ το έθνος το ελληνικόν δεν ανέμιξε θρησκείαν και πολιτείαν»

Από την εποχή λοιπόν του Βυζαντίου άγιοι έχουν ανακηρυχτεί οι εξής αιμοσταγείς αυτοκράτορες:

 Μέγας Κωνσταντίνος Α’ (272-337)

Καταγόταν από την σημερινή  Νις στην Σερβία.

Στην σημερινή εποχή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένας κατ΄εξοχην οικογενειακός σίριαλ κίλερ.

Ο πεθερός του και πεθερός του πατέρα του, Μαξιμιανός είχε συλληφθεί και βρέθηκε απαγχονισμένος, αλλά ο Κωνσταντίνος υποστήριζε πως αυτοκτόνησε.(309-310)

Όταν νίκησε τον αδελφό της γυναίκας του Μαξέντιο, αυτός πνίγηκε στον Τίβερη. Ο Κωνσταντίνος διέταξε και ανέσυραν το πτώμα, το αποκεφάλισαν και περιέφεραν το κεφάλι σε παλούκι στην Ρώμη.(312)

Αφού είχε νικήσει τον σύζυγο της αδελφής του Κωνσταντίας και συναυτοκράτορα  Λικίνιο, τον  έθεσε  αρχικά σε κατ΄οίκο περιορισμό αλλά λίγο αργότερα τον καταδίκασε σε θάνατο (325-326), όπως και τον γιό του τον 11χρονο Λικινιανό (326)

Δολοφόνησε  επίσης τον άνδρα της αδελφής του Μαξέντιου Αναστασίας, Βασσιανό (314-315) .

Δολοφόνησε και την γυναίκα του Φαύστα, κατ΄ εντολή της μητέρας του Ελένης. Την ζεμάτισε μέσα σε καζάνι με καυτό νερό ή λάδι (326 ή 327μΧ)

To 326 o Κωνσταντίνος διέταξε τη δολοφονία του μεγαλύτερου γιου του Κρίσπου, από την πρώτη γυναίκα του. Τον αποκεφάλισε (ή έπνιξε, ή δηλητηρίασε κατ’ άλλους).

Δεν γλύτωσε βέβαια την εκτέλεση και η γυναίκα του Κρίσπου.

Τον διδάσκαλο, φιλόσοφο, σύμβουλο και στενό του φίλο Σώπατρο  τον φόνευσε αφού επινόησε και προφασίστηκε ψευδείς κατηγορίες.(321).

Ο Κωνσταντίνος βαπτίστηκε χριστιανός την μέρα του θανάτου του.

Η μητέρα του Ελένη ήταν κόρη ξενοδόχου στην Μυσία και ο Επίσκοπος του 4ου αιώνα Αμβρόσιος Μεδιολάνων  την αποκαλεί «stabularia», γυναίκα δηλαδή η οποία εργαζόταν σε πανδοχείο (χαρακτηρισμός μάλλον με αρνητική απόχρωση τη μακρινή εκείνη εποχή), ενώ ο εκκλησιαστικός ιστορικός Φιλοστόργιος, στην Εκκλησιαστική του Ιστορία, την κατηγορεί ότι ήταν «κοινή γυναίκα», όχι πολύ διαφορετική από τις πόρνες. 

Αυτή ώθησε τον γιό της Κωνσταντίνο να σκοτώσει την γυναίκα του Φαύστα.

Όπως είναι γνωστό οι Ρωμαίοι εκείνη την εποχή έκαιγαν όλους τους σταυρούς μετά τις εκτελέσεις γιατί αποτελούσαν εστίες μόλυνσης.

Το πώς λοιπόν 4 αιώνες μετά την σταύρωση του Χριστού η Αγία Ελένη βρήκε τον Τίμιο Σταυρό μας το περιγράφει  ο συγγραφέας, Διπλωμάτης, Ακαδημαϊκός, Υπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του 1974 και γενικός διευθυντής της ΕΡΤ Άγγελος Βλάχος, στο βιβλίο του  («Μια φορά κι ένα καιρό ένας διπλωμάτης Δ΄τόμος-1985): «Όποιος διαβάσει το χρονικό (απόκρυφο υποθέτω) της ανακαλύψεως του Τ.Σταυρού από την Αγία Ελένη, φρικιά από τα απάνθρωπα βασανιστήρια που μεταχειρίστηκε η αγία για να αναγκάσει τρεις Εβραίους να της αποκαλύψουν το μέρος. Τρεις μέρες τους βασάνιζε κάνοντας το χριστιανικό της καθήκον….τους θανάτωσε όταν της είπαν την αλήθεια αφού τους είχε σπάσει τα κόκκαλα και τους είχε παντοιοτρόπως τσουρουφλίσει…».

Ο Κωνσταντίνος και η Ελένη ανακηρύχτηκαν από την εκκλησία ως άγιοι και ισαπόστολοι και εορτάζεται από τους Ορθοδόξους η μνήμη τους στις 21 Μαϊου.

Η Καθολική Εκκλησία δεν αναγνωρίζει τον Κωνσταντίνο ως άγιο και εορτάζει την Αγία Ελένη στις 18 Αυγούστου.

Θεοδόσιος Α’ ο Μέγας (379-395)

Το 380 κηρύσσει όλες τις θρησκείες εκτός νόμου, πλην της Χριστιανικής, και αρχίζουν οι καταστροφές ναών και ιερών ,ενώ πάνω στα θεμέλια τους κτίζονται εκκλησίες. Δίνει εξουσιοδότηση στον επίσκοπο Μεδιολάνου Αμβρόσιο να καταστρέψει όλους τους ναούς των Εθνικών. Ο χριστιανικός όχλος κινείται ενάντια στον ναό της Δήμητρας στην Ελευσίνα καταστρέφοντας τα πάντα γύρω τους. Ο 95χρονος Ιεροφάντης του ναού Νεστόριος οδηγείται στην πυρά και έτσι έρχεται το τέλος  των Ελευσίνιων Μυστηρίων.

Το 381 με τον Θεοδοσιανό Κώδικα καταδικάζονται σε θάνατο όσοι προσφέρουν θυσίες στο 12θεο και τους κατάσχεται η περιουσία.

Το 382  ο Θεοδόσιος διορίζει Ύπαρχο Ανατολής τον Μάτερνο Κυνήγιο, ο οποίος μαζί με επισκόπους και καλογέρους  ξεκινά διωγμούς στη Βορ. Ελλάδα και την Μ. Ασία με σφαγές και την καταστροφή συγχρόνως και το κάψιμο όλων των ελληνικών βιβλίων.

Στην περιοχή του δυτικού Ισραήλ λειτούργησε στρατόπεδο συγκέντρωσης για ειδωλολάτρες η Σκυθόπολις, ένα κατά τον χαρακτηρισμό του Ροϊδη  χριστιανικόν κρεουργείον στο οποίο  συνεδρίαζον ευσεβείς δικασταί, αμιλλώμενοι τις πλείονας ειδωλολάτρας να οπτήσει επί εσχάρας, να βράση εντός ζέοντος ελαίου ή να κατακόψη μεληδόν. 

Τον Δεκέμβριο του 390 μ.χ. ο χριστιανός Γότθος στρατηγός Βοθέριχος αρχηγός της Ρωμαϊκής φρουράς της Θεσσαλονίκης, προσπαθώντας να επιβάλλει με την βία τον Χριστιανισμό στους Έλληνες κατοίκους της πόλεως, βρίσκεται αντιμέτωπος με την εξέγερση του λαού ο οποίος σκοτώνει πολλούς από αυτούς τους μισθοφόρους.

Ο Θεοδόσιος για να κατευνάσει τα πνεύματα καλεί τον λαό στον Ιππόδρομο, για να δουν δήθεν ιπποδρομία και όταν ο κόσμος πηγαίνει εκεί κλείνουν τις πόρτες και αρχίζει το μακελειό. 

«Τους θέρισαν όλους! Σαν καλαμιές στον θερισμό. Μέσα σε λίγες ώρες έσφαξαν 15.000 άνδρες. γυναίκες, παιδιά γέροντες….» γράφει ο Θεοδώρητος Κύρου στην «Εκκλησιαστική Ιστορία».

Τέλος το 391 ο επίσκοπος Αλεξανδρείας Θεόφιλος, Άγιος κατά την Ορθόδοξη Κοπτική εκκλησία, μαζί με όχλο χριστιανών και μοναχών σκοτώνουν Εθνικούς και καταστρέφουν το Σαράπειο και συμμετέχουν στην καταστροφή της βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας. 

Έτσι ο Θεοδόσιος επέβαλλε τον χριστιανισμό απαγορεύοντας την θρησκεία των Εθνικών και καταστρέφοντας τους ναούς της.

Για όλα αυτά η εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο και η μνήμη του τιμάται στις 17 Ιανουαρίου.