ΞΕΒΡΑΚΩΤΟΙ ΣΤΟΝ ΠΑΛΟΥΚΟΤΟΠΟ

Μετά τις τελευταίες παράνομες και προκλητικές ενέργειες του Ερντογκάν με το μνημόνιο με την Λιβύη, αποδείχτηκε πόσο προφητικό ήταν το άρθρο του Γ.Μαρίνου  για τις ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ που δημοσίευσα πρόσφατα.

Σε αυτό επεσήμανε πως το μόνο που έχουμε κατοχυρώσει διεθνώς είναι τα 6 μίλια των χωρικών μας υδάτων, πως ούτε η διεθνής κοινότητα ούτε και το ΝΑΤΟ αναγνωρίζει ως εναέριο χώρο μας τα 10 ναυτικά μίλια που επιμένουμε μόνο εμείς αντί των 6, που είναι αντίστοιχα με τα χωρικά μας ύδατα και τέλος πως μπορεί να επικαλούμαστε συνεχώς ως αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) τα 200 μίλια αλλά δεν έχουμε προβεί σε καμία νόμιμη κατοχύρωση τους με υποβολή σχετικών χαρτών στον ΟΗΕ όπως έχει κάνει η Τουρκία.

Το μόνο όμως που κάνουμε με μεγάλη αμετροέπεια είναι να μιλάμε για τα απαράγραπτα δικαιώματα μας στον χώρο που μας περιβάλλει.

Απαράγραπτα όμως γίνονται όταν αυτά αναγνωρίζονται από τα όμορα κράτη και μετά από διεθνείς συνθήκες.

Είναι σαφώς η Τουρκία ένας προβληματικός γείτονας, αλλά εμείς ούτε από την πλευρά του Ιονίου δεν επεκτείναμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια, που δεν θα είχαμε πρόβλημα, ούτε μπορέσαμε να καθορίσουμε και την ΑΟΖ εκεί, με την Ιταλία και την Αλβανία.

Τα 12 ναυτικά μίλια στο Αιγαίο είναι πρακτικώς αδύνατο να επεκταθούν όχι μόνο λόγω του casus belli της Τουρκίας αλλά γιατί και τα υπόλοιπα κράτη και βεβαίως τα ισχυρά. οι ΗΠΑ και η Ρωσία, ακόμα και στην θεωρητική περίπτωση που  συμφωνούσε η  Τουρκία, δεν θα επέτρεπαν να γίνει το Αιγαίο μια κλειστή Ελληνική θάλασσα.

Η επίλυση των προβλημάτων που έχουμε με την Τουρκία μπορεί να γίνει μόνο με τρεις τρόπους.

Ο πρώτος είναι να καταλήξουμε σε κάποια πολεμική σύγκρουση μαζί της, να τους νικήσουμε βέβαια κατά κράτος και από την πλευρά του νικητή να μπορέσουμε να επιβάλλουμε τους δικούς μας όρους στα επίμαχα ζητήματα. Η λύση αυτή μπορεί υπάρχει στα κενά κεφάλια μερικών ανόητων θερμοκέφαλων στρατόκαυλων, αλλά σίγουρα είναι απευκταία από την πλειονότητα των εχεφρόνων. Επίσης απευκταία για μας εκδοχή είναι και κάποιο θερμό επεισόδιο στις καθημερινές αεροπορικές αποκρούσεις. 

Ο δεύτερος να αναγκαστεί η Τουρκία να αποδεχτεί ευνοϊκές για μας λύσεις, μετά από επίμονη πίεση των μεγάλων δυνάμεων. Δυστυχώς στην πραγματικότητα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Ισχύει πάντα αυτό που είχε πει ο Ελευθέριος Βενιζέλος: Φιλίες μεταξύ των κρατών δεν υπάρχουν! Υπάρχουν μόνο συμφέροντα.. Και δυστυχώς,  τα συμφέροντα των περισσοτέρων και ισχυρότερων κρατών, λογω της θέσεως της, είναι με την Τουρκία.

Ο τρίτος είναι ο πιο δύσκολος αλλά και πρακτικά και ο μόνος τρόπος που απομένει  στην πραγματικότητα. Είναι ο δρόμος που οδηγεί σε συμφωνία και κοινή αποδοχή μεταξύ δύο αντιμαχομένων πλευρών κάποιου Status quo .

Δυστυχώς, οι από μέρους και των δύο πλευρών δυσπιστία για την ειλικρίνεια του άλλου, δεν κατάφερε εδώ και 45 χρόνια να βρεθεί μια λύση για το Κυπριακό το οποίο μετά και από την απόρριψη εκ μέρους μας του σχεδίου Ανάν οδηγεί κατά τα φαινόμενα στην πλήρη διχοτόμηση του νησιού.

Το πρόβλημα παραμένει και θα παραμένει, όσο και από τις δύο πλευρές επικρατούν οι ακραίες υπερεθνικιστικές κραυγές που επιζητούν, από την κάθε μία πλευρά, την επίλυση των διαφορών σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα και επιθυμίες.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει τοποθετηθεί με σαφήνεια για το πρόβλημα της ΑΟΖ: Η οριοθέτηση γίνεται ή με διμερή συμφωνία, ή με προσφυγή στην διαιτησία ή με προσφυγή σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο. Δεν υπάρχουν άλλες λύσεις.

Είμαστε έτοιμοι να αποδεχτούμε το αποτέλεσμα μιας διεθνούς δικαιοδοτικής κρίσης; Εννοούμε αυτό που λέμε; Ότι αναγνωρίζουμε μια και μόνη ελληνοτουρκική διαφορά, την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο; Είμαστε έτοιμοι να συνυπογράψουμε το συνυποσχετικό και να οδηγηθούμε σε διεθνή δικαιοδοτική κρίση και να αποδεχτούμε το αποτέλεσμα της απόφασης; Το δεδικασμένο;

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι καμία πλευρά δεν προτείνει την καταφυγή σε κάποια διεθνή διαιτησία ή και στο δικαστήριο της Χάγης, συμφωνώντας όμως εκ των προτέρων ότι θα αποδεχθεί την τελική απόφαση.

Μπροστά στην συνεχώς κλιμακούμενη προκλητικότητα της Τουρκίας θα έλεγε κανείς πως κάτι τέτοιο θα συνέφερε να προτείνει η χώρα μας.

Όμως καμία κυβέρνηση δεν πρόκειται να το κάνει γιατί γνωρίζει ότι η οποιαδήποτε τελική απόφαση αποκλείεται να δικαιώνει πλήρως και σε όλα τις δικές μας θέσεις. Αυτό θα έχει ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα διάφοροι αδιάλλακτοι εθνοκάπηλοι  να την καταγγείλουν ότι πρόδωσε τα εθνικά ιδεώδη και έτσι έσβησε το όνειρο τους να πάρουμε πίσω την Πόλη!

Τελικά προβλέπω την μεν Τουρκία να προκαλεί συνεχώς είτε με σχέδια επέκτασης της ΑΟΖ της, είτε και με γεωτρήσεις σε ξένα οικόπεδα, έχοντας την χλιαρή καταδίκη των πράξεων της από τις άλλες χώρες αλλά και την υποστήριξη της από άλλες και εμείς απλά να εκδίδουμε διαμαρτυρίες τις οποίες οι υπόλοιπες χώρες αντιπαρέρχονται προ των συμφερόντων τους με την Τουρκία.

Η μόνη ελπίδα που υπάρχει είναι σε κάποιο προσεχές συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών να υπάρξει ομόφωνη απόφαση για τις μελλοντικές ενέργειες της χώρας μας, χωρίς τις μετέπειτα κλασσικές μικροπολιτικές για εσωτερική κατανάλωση.

Αλλιώς εμείς  «Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα θα προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα…». 

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 8-12-2019

Για τις 9-12-2019 ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε πως έδωσε εντολή στον υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Δένδια να συγκαλέσει το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής. Γιατί προτιμήθηκε αυτό αντί των Πολιτικών αρχηγών επεξηγείται εδώ.