ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ 2019 ΑΠΟ ΤΟ SIGHT & SOUND

Το έγκυρο αγγλικό περιοδικό SIGHT & SOUND δημοσίευσε την λίστα με τις, κατά την άποψη των κριτικών του, 50 καλύτερες ταινίες της χρονιάς 2019. Από τις ταινίες της λίστας στην Ελλάδα έχουν παιχτεί στους κινηματογράφους 23 και σε αυτές υπάρχουν και τα λινκ που οδηγούν στην κριτική που έχει γραφτεί στο ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ.  Άλλες 4 έχουν προβληθεί από το NETFLIX. Αρκετές από τις ταινίες δεν έχουν προβληθεί ακόμη στo UK και άλλες υπάρχουν μόνο σε DVD ή κινηματογραφικές πλατφόρμες.

Με κόκκινα γράμματα είναι οι 22 που έχω δει και στις οποίες έχω γράψει με δύο λόγια την προσωπική μου άποψη και την δική μου βαθμολογία τους, στην κλίμακα 0-5. Σε αυτές έχω βάλει και μια φωτογραφία από την ταινία.

50. Το Βαποράκι (Κλιντ Ίστγουντ)

     O πρωταγωνιστής του στην ταινία Ιστγουντ εκπροσωπεί τον μέσο  Αμερικανό που δεν έχει ενδοιασμούς στο πως θα αποκτήσει λεφτά μιας και με αυτά μπορεί να βοηθήσει τόσο τον εαυτό του όσο και την οικογένεια του και τους φίλους του.

Πολύ σωστά ο «νέος» στην σκηνοθετική του άποψη σκηνοθέτης ανέλαβε μετά από 8 χρόνια να παίξει ο ίδιος τον ρόλο αυτό με άνεση αλλά και με χιούμορ. 3

49. Η Ευνοούμενη (Γιώργος Λάνθιμος)

     Η ταινία έχει 3 μοναδικά απολαυστικές πρωταγωνίστριες και ξεφεύγει από τις συνήθεις βιογραφίες της εποχής χάρις στο υπόγειο και διαβρωτικό χιούμορ των εικόνων της και του σεναρίου της χωρίς να παραβλέπει κανείς και την σκηνοθετική δουλειά που έχει γίνει. 3

48. Just Don’t Think I’ll Scream (Φρανκ Μποβέ)

47. Αν η Οδός Μπιλ Μπορούσε να Μιλήσει (Μπάρι Τζένκινς)

      Η ταινία ήθελε ένα καλό μοντέρ να κόψει τις ατελείωτες και άνευ ουσίας δήθεν ποιητικές σκηνές που έχει. Το όσκαρ στην Ρετζίνα Κινγκ δόθηκε μάλλον λόγω του χρώματος της γιατί οι δύο άλλες υποψήφιες της Ευνοούμενης ήσαν σαφώς καλύτερες. 2

46. Rose Plays Julie (Κριστίν Μολόι & Τζο Λόλορ)

      Δεν έχει προβληθεί στo UK

45. Rocks (Σάρα Γκάβρον)

      Δεν έχει προβληθεί στo UK

44. Honeyland  (Ταμάρα Κοτέφσκα  & Λιούμπομιρ Στεφάνοφ)

43. Holiday (Ιζαμπέλα Εκλοφ)

42. I Lost My Body (Ζερεμί Κλαπέν)

     Ένα ασυνήθιστο και αρκετά εξεζητημένο ανιμάσιον με αισθηματική ιστορία για ενήλικο κοινό που δεν καταφέρνει τελικά να συγκινήσει τον θεατή 2

41. Hale County This Morning, This Evening (ΡαΜελ Ρος)

40. Ray & Liz (Ρίτσαρντ Μπίλινγκχαμ)

39. Joker (Τοντ Φίλιπς)

     O σκηνοθέτης χάρις στην καταπληκτική ερμηνεία του Φίνιξ το εμπνευσμένο σενάριο και την μουσική επένδυση, κατάφεραν ένα χάρτινο ήρωα των κόμικ να τον καταστήσουν υπαρκτό πρόσωπο επεξηγώντας και τις αιτίες που τον οδήγησαν να μεταβληθεί σε εκπρόσωπο του κακού. 5

38. Eighth Grade (Μπο Μπέρναμ) 

      Κλασσικού τύπου νεανική ταινία ενηλικίωσης. 2

37. No Data Plan (Μίκο Ρεβερέτζα)

      Δεν έχει προβληθεί στo UK

36. America (Γκάρατ Μπράντλεϊ)

35. Zombi Child (Μπερτράν Μπονελό)

34. Συνώνυμα (Ναντάβ Λαπίντ)

      Μια καλή σεναριακή ιδέα παρά την χρήση γκονταρικών τεχνικών καταφέρνει να καταντήσει μια κουραστική και άνευ λόγου δίωρη βασανιστική ταλαιπωρία για τον άτυχο θεατή που δεν φεύγει από μαζοχισμό στο πρώτο μισάωρο της ταινίας! 0

Δεν έχει προβληθεί στo UK

33. Οι Στάχτες μιας Αγάπης (Ζία Ζιάνγκ Κε)

32. Booksmart (Ολίβια Γουάιλντ)

     Ανεκδιήγητο!  0

31. Στα Μαχαίρια (Ρίαν Τζόνσον)

Ταινία που βασίζεται στην αισθητική και την λογική των ταινιών της Αγκάθα Κρίστι με ένα σημαντικό καστ γνωστών ηθοποιών σε χαρακτηριστικούς ρόλους και με συνεχείς ανατροπές της υπόθεσης που κρατούν συνεχές το ενδιαφέρον του θεατή μέχρι να καταλήξει στην τελική λύση της υπόθεσης. 3 ½

30. In Fabric (Πίτερ Στρίκλαντ)

29. I Was at Home, But (Άνγκελα Σάνελεκ)

     Δεν έχει προβληθεί στo UK

28. Η Ανιές με τα Λόγια της Βαρντά (Ανιές Βαρντά)

27. Ad Astra (Τζέιμς Γκρέι)

      Καλογυρισμένη ταινία διαστήματος, με άρτια από οπτικής πλευράς εικόνες και  με αρκετές φιλοσοφικές προεκτάσεις με πρωταγωνιστή τον Μραντ Πιτ μάλλον αμήχανο στον ρόλο του. 2

26. The Hottest August (Μπρετ Στόρι)

      Δεν έχει προβληθεί στo UK

25. The Farewell (Λούλου Γουάνγκ)

      Μια απλή στην δομή της αλλά πανανθρώπινη ταινία που μιλά για την συναισθηματική προστασία που προσφέρει η οικογένεια σε κάποιο δικό της που πρόκειται να πεθάνει σύντομα αποκρύπτοντας του την αλήθεια για την υγεία του. Με λιτό  και χωρίς μελοδραματικό τρόπο η Λούλου Γουάνγκ μας περιγράφει την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης στην Κίνα που είναι παρόμοια με εδώ σε αντίθεση με την ειλικρινή μεν αλλά ψυχρή των αγγλοσαξόνων. 4

24. A Hidden Life (Τέρενς Μάλικ)

      Δεν έχει προβληθεί στo UK

23. Transit (Κρίστιαν Πέτζολντ)

22. Σύνορα (Αλί Αμπάσι)

21. Beanpole (Καντεμίρ Μπαλάγκοφ)

20. Martin Eden (Πιέτρο Μαρτσέλο)

      Δεν έχει προβληθεί στo UK

19. Επικίνδυνες Κυρίες (Λορίν Σκαφάρια)

     Ταινία βασισμένη στη Λόπεζ που στα χέρια κάποιου πιο επιδέξιου σκηνοθέτη θα μπορούσε να αξιοποιήσει όχι μόνο τα σωματικά της προσόντα αλλά και το θέμα της ταινίας που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. 2

18. Ευτυχισμένος Λάζαρος (Αλίτσε Ρορβάκερ)

      Πρωτότυπη ταινία που μετά το πρώτο ρεαλιστικό της μέρος χρησιμοποιεί την αλληγορική φαντασία με παραβολές για να θίξει φλέγοντα κοινωνικοπολιτικά θέμα. 3

17. The Lighthouse (Ρόμπερτ Έγκερς)

      Δεν έχει προβληθεί στo UK

16. Μεσοκαλόκαιρο (Άρι Άστερ)

      Σπάνια μια ταινία τρόμου καταφέρνει για 2 ½ ώρες να κρατάει συνεχές το ενδιαφέρον του θεατή χωρίς τα πολυχρησιμοποιημένα τρικ που τον τρομάζουν. Ο σκηνοθέτης πέτυχε να γυρίσει μια πρωτότυπη ταινία που υποβάλλει βαθμιαία τον τρόμο αντί τον προβάλλει και στα υπέρ του είναι ότι το τέλος της δεν έχει καμία σχέση με το τέλος αντίστοιχων αμερικανικών ταινιών. 2 ½

15. For Sama (Γουαάντ Αλ-Κατέμπ & Εντουαρντ Γουατς)

14. Ιστορία Γάμου (Νόα Μπόμπακ)

     Συγκλονιστική απεικόνιση της διαδικασίας για ένα διαζύγιο σε ένα γάμο που υπάρχει και ένα παιδί, με ένα καστ εξαιρετικών ηθοποιών που όλοι τους έχουν μπει πραγματικά στο πετσί του ρόλου τους. 4

13. Monos (Αλεχάντρο Λάντες)

12. Uncut Gems (Μπένι & Τζος Σαφντί)

     Δεν έχει προβληθεί στo UK

11. Μαύρη Τρύπα (Κλερ Ντενί)

10. Vitalina Varela (Πέδρο Κόστα)

      Δεν έχει προβληθεί στo UK

9. Εμείς (Τζόρνταν Πιλ)

    H ταινία είναι η αποκορύφωση του δήθεν κρύβω σημαντικά νοήματα και μετά το πρώτο 1/2 ωρο την παρακολουθείς από μαζοχισμό για να δεις που θέλει να καταλήξει τελικά ο σκηνοθέτης.  ½

8. Bait (Μάρκ Τζένκιν)

7. Atlantics (Μάτι Ντιοπ)

    Μια ιδιόρρυθμη ταινία με ερωτική ιστορία, που από τον ρεαλισμό του πρώτου μέρους  μεταπίπτει στο δεύτερο στο φανταστικό, ενώ ταυτόχρονα αποκαλύπτει  την σημερινή πραγματικότητα της κοινωνίας στο Ντακάρ. 2

6. Πόνος και Δόξα (Πέδρο Αλμοδόβαρ)

    Με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία, μια τρυφερή ταινία με χαλαρή δομή στην οποία η σημερινή ζωή του πρωταγωνιστή συνδέεται με τις παιδικές του αναμνήσεις με ένα πολύ καλό και ώριμο Μπαντέρας. 2 ½

5. Το Πορτρέτο μιας Γυναίκας που Φλέγεται (Σελίν Σιαμά)

    Δεν έχει προβληθεί στo UK

4. Κάποτε στο... Χόλιγουντ (Κουέντιν Ταραντίνο)

    Ο Ταραντίνο πέτυχε με αυτή την ταινία να μας δώσει με υποδόριο χιούμορ, μια εκ των έσω εικόνα του Χόλυγουντ χρησιμοποιώντας μια γνωστή ιστορία ως καμβά, κατασκευάζοντας όμως μια γνήσια κινηματογραφική μυθοπλασία στην οποία η βία εμφανίζεται απρόοπτα στην ανατροπή. Θαυμάσια η μουσική επένδυση με επιτυχίες της δεκαετίας του 60.  4

3. Ο Ιρλανδός (Μάρτιν Σκορσέζε)

    Έχεις την αίσθηση πως όλα τα έχεις ξαναδεί και μάλιστα χωρίς μερικούς από τους μακρόσυρτους διαλόγους της ταινίας που βασίζεται σημαντικά στους τρεις σημαντικούς πρωταγωνιστές της. 2 ½

2. Παράσιτα (Μπονγκ Τζουν - χο)

    Συγκλονιστική ταινία με αρκετό μαύρο χιούμορ και πρωτότυπο σενάριο σαφώς όμως κατώτερη του αριστουργήματος Κλέφτες καταστημάτων. 3

Δεν έχει προβληθεί στo UK

1. The Souvenir (Τζοάνα Χογκ)

Αντίστοιχες κινηματογραφικές λίστες που έχω δημοσιεύσει είναι:

ΟΙ 100 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ GUARDIAN- Α΄μέρος.

ΟΙ 100 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ GUARDIAN- B΄μέρος.

ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ 2015  

ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ 2018

ΤΑ 100 ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ LES CAHIERS DU CINEMA

ΟΙ 250 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

ΟΙ 100 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΚΩΜΩΔΙΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ (α΄μέρος)

ΟΙ 100 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΚΩΜΩΔΙΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ (β΄μέρος)

ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΚΑΛΑ ΣΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΞΑΝΑΠΟΥΜΕ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ!

ΠΟΣΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΞΕΠΕΡΝΙΕΤΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ!

Βλέποντας το σχετικό βίντεο από την εκπομπή της  Ellen DeGeneres διαπιστώνει κανείς πως η γενιά που γεννήθηκε μετά το μιλένιουμ δεν ξέρει να χρησιμοποιήσει  ένα τηλέφωνο με καντράν, να ακούσει μουσική από  ένα ραδιοκασετόφωνο, να γράψει με μια γραφομηχανή ή να βάλει το φιλμ σε  μια φωτογραφική μηχανή.

Θα γέλαγε βέβαια με την κυρία που κρατάει ανάποδα την ψηφιακή φωτογραφική της μηχανή!

Λίγο μετά που το είδα, πήγα στο φαρμακείο όπου ο φαρμακοποιός μου πρότεινε μια αλοιφή που βοηθά την επούλωση  τραυμάτων. Με έκπληξη του είπα πως αυτή την θυμάμαι να κυκλοφορεί από τα παιδικά μου χρόνια! Δεν του είπα βέβαια, γιατί ήταν νεαρός, πως την θυμόμουν από τα στυπόχαρτα που έστελναν οι φαρμακευτικές εταιρείες στους γιατρούς και στα οποία διαφήμιζαν τα προϊόντα τους στην πίσω όψη τους. Πάντα λοιπόν στο γραφείο του πατέρα μου, που έγραφε με στυλό που γέμιζε με μελάνι, υπήρχε ή φύλλο στυπόχαρτου ή τοποθετημένο στυπόχαρτο στο παρακάτω εργαλείο.

Μάλιστα στις πρώτες τάξεις του δημοτικού μαθαίναμε να γράφουμε με πένα μελάνης καλλιγραφικά τα γράμματα. Για τον λόγο αυτό υπήρχαν κάτι στρογγυλά πλαστικά μελανοδοχεία που έπρεπε να βυθίσεις βαθειά την πένα σου σε αυτό γιατί το στόμιο του κατέβαινε μέχρι το μέσο του. Έτσι γεμίζοντας το  με μελάνι κάτω από το μέσο του και ανάποδα να γύριζε το μελάνι δεν χυνόταν έξω.

Σε μερικά παλιά θρανία υπήρχαν και τρύπες για να μπαίνουν τα μελανοδοχεία. Τα τελευταία από αυτά τα μελανοδοχεία που θυμάμαι, είχαν εκτοξευτεί στους τοίχους των σχολείων στο τέλος της σχολικής χρονιάς!

Σε λίγα χρόνια με την διάδοση των στυλών διαρκείας τα μελανοδοχεία εξαφανίστηκαν και μαζί τους τα στυπόχαρτα. Αν έγραψα τα παραπάνω είναι γιατί σε λίγα χρόνια ακόμα και το γράψιμο με στυλό είναι συζητήσιμο αν θα διδάσκεται στα σχολεία και δεν θα έχει αντικατασταθεί με την γραφή στο κομπιούτερ. Ήδη αν και έχω ζήσει τα παραπάνω και τα έχω χρησιμοποιήσει, έχω αρκετά χρόνια πλέον να γράψω ένα κείμενο με το χέρι.

Τα άλματα λοιπόν που κάνει η τεχνολογία τα τελευταία χρόνια είναι τεράστια, αλλά είναι εντυπωσιακό επίσης και το πώς ταχύτατα ξεπερνιέται και αυτή μέσα σε λίγα χρόνια.

Εάν στην κοπέλα που δεν ξέρει πως δουλεύει ένα τηλέφωνο με καντράν έδειχνε κανείς την παραπάνω τηλεκάρτα δεν θα μπορούσε να καταλάβει σε τι χρησιμεύει γιατί τα καρτοτηλέφωνα έχουν σχεδόν εξαφανιστεί.

Ίσως να έχει ακούσει ότι υπήρξαν και τηλέφωνα με φαξ όπως αυτό της φωτογραφίας, που ως πρωτοπόρος πάντα το είχα αγοράσει μόλις βγήκε, αλλά σήμερα πλέον το φαξ έχει ηττηθεί πλήρως από το e-mail.

Αυτό όμως που σίγουρα δεν ξέρει, εκτός αν το έχει δει να χρησιμοποιείται σε κάποια παλιά ταινία, είναι ο βομβητής που παράγει δόνηση ή το μπίπερ όταν παράγει το χαρακτηριστικό μπιπ και που μας ειδοποιούσε ότι έχουμε κάποια τηλεφωνική κλήση.

Επίσης σίγουρα αν στην ίδια αυτή την κοπέλα ή σε οποιαδήποτε συνομήλικη της, της έδειχνε κανείς μια δισκέτα είμαι σίγουρος ότι δεν θα μπορούσε να καταλάβει σε τι χρησιμεύει αυτό το πράγμα γιατί ήδη μετά το πρώτο λαπτοπ που είχα αγοράσει τα επόμενα δεν είχαν πια υποδοχή για αυτές. Το 2002 ήταν σε δισκέτα η πρώτη φωτογραφία από ψηφιακή μηχανή που μου είχαν δώσει, γεγονός που το είχα τότε θεωρήσει άκρως πρωτοποριακό!  

Τέλος θα έμενε κατάπληκτη αν της έλεγε κανείς πως μόλις πριν λίγα χρόνια για να κατεβάσει κανείς ένα τραγούδι από το ιντερνέτ με την Dial-up σύνδεση που χρησιμοποιούσαμε, έπρεπε να περιμένει μερικές ώρες έχοντας ταυτόχρονα αχρηστεύσει το σταθερό του τηλέφωνο ενώ άκουγε επίσης και τον παρακάτω φρικαλέο ήχο!

 .

ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΜΕ ΣΟΒΑΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΟΖ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΦΑΛΟΚΡΙΠΙΔΑ ΜΑΣ ;

Πρόσφατα, στο ποστ μου ΞΕΒΡΑΚΩΤΟΙ ΣΤΟΝ ΠΑΛΟΥΚΟΤΟΠΟ, περιέγραφα την σημερινή υπάρχουσα κατάσταση σχετικά με την ΑΟΖ και τις προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας με το μνημόνιο που υπέγραψε με την Λιβύη.

Μετέφερα δε σε αυτό την σαφέστατη τοποθέτηση του Ευάγγελου Βενιζέλου για την ΑΟΖ: Η οριοθέτηση γίνεται ή με διμερή συμφωνία, ή με προσφυγή στην διαιτησία ή με προσφυγή σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο. Δεν υπάρχουν άλλες λύσεις.

Είμαστε έτοιμοι να αποδεχτούμε το αποτέλεσμα μιας διεθνούς δικαιοδοτικής κρίσης; Εννοούμε αυτό που λέμε; Ότι αναγνωρίζουμε μια και μόνη ελληνοτουρκική διαφορά, την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο; Είμαστε έτοιμοι να συνυπογράψουμε το συνυποσχετικό και να οδηγηθούμε σε διεθνή δικαιοδοτική κρίση και να αποδεχτούμε το αποτέλεσμα της απόφασης; Το δεδικασμένο;

Την σύμβαση για το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (ΔΔΘ) του 1982 (Σύμβαση του Montego Bay-UNCLOS ) ,μεταξύ των 157 κρατών που συμμετείχαν, καταψήφισαν τέσσερα κράτη: ΗΠΑ, Ισραήλ, Τουρκία και Βενεζουέλα.

Στο άρθρο 83 της σύμβασης αναφέρεται ότι με ειρηνικές αποκλειστικά μεθόδους πρέπει να επιλύονται τυχόν διαφορές μεταξύ των κρατών.

Εφ΄όσον όμως τα κράτη δεν μπορούν να συμφωνήσουν μεταξύ τους οι επιλογές που έχουν είναι να καταφύγουν στο:

α) Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης  (Δ.Δ.Χ.)
β) Διεθνές Δικαστήριο Δικαίου Θαλάσσης του Αμβούργου (Δ.Δ.Δ.Θ.).
γ) Διαιτητικό Δικαστήριο
δ) Ειδικό Διαιτητικό Δικαστήριο για μία ή περισσότερες κατηγορίες διαφορών.

Η υφαλοκρηπίδα υφίσταται ως ‘’φυσικό δικαίωμα’’ ανεξάρτητα από τη βούληση του παράκτιου κράτους να την αποκτήσει, σε αντίθεση με την Α.Ο.Ζ. για την οποία το κράτος πρέπει να εκδηλώσει τη βούληση να αποκτήσει αυτή τη ζώνη μέσα από μια εθνική πράξη κήρυξης  σε μια περιοχή που εκτείνεται ως τα 200 ν.μ. από την ακτή με την προϋπόθεση βέβαια ότι το εύρος της θάλασσας στην περιοχή, του παρέχει μια τέτοια δυνατότητα. Δυστυχώς οι διατάξεις της οριοθέτησης της Α.Ο.Ζ. και της υφαλοκρηπίδας που περιέχονται στη Σύμβαση του Montego Bay δεν προσδιορίζουν ακριβώς τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου που εφαρμόζονται σε περιπτώσεις γεωγραφικής στενότητας.

 Οι βράχοι οι οποίοι δεν μπορούν να συντηρούν ανθρώπινη κατοίκηση ή οικονομική ζωή με δικές τους δυνάμεις δεν δικαιούνται υφαλοκρηπίδα και Α.Ο.Ζ. (άρθρο 121, παρ.3 της Δ.Δ.Θ.)

Το ΔΔΧ, έχει ασχοληθεί με 14 περιπτώσεις οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας και το ΔΔΔΘ με μία, δημιουργώντας σημαντική νομολογία, η οποία όμως δεν λαμβάνεται υπόψη αυτούσια σε κάθε περίπτωση οριοθέτησης, όπως έχει καταλήξει το ΔΔΧ σε σχετική γνωμάτευσή του.

Μια βαρύνουσα νομολογία που βασίστηκε στην ίση γραμμή μεταξύ των κρατών για καθορισμό υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ και επηρέασε την κατάρτιση της  ΔΔΘ το 1982, υπήρξε το 1969 στην οριοθέτηση μεταξύ της Δανίας, Ολλανδίας και της τότε Δυτ. Γερμανίας.

Το δικαστήριο πάντως έλαβε υπ΄οψη του την γεωγραφική διαμόρφωση της ακτογραμμής των χωρών και μετά την διαπίστωση πως οι ακτογραμμές της Δανίας και της Ολλανδίας ήσαν κυρτές, ενώ της Γερμανίας κοίλες η μέθοδος της ίσης απόστασης θα άφηνε στην Γερμανία ένα εξαιρετικά μικρό μέρος της υφαλοκρηπίδας.

Η οριοθέτηση μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας ενώ βασίστηκε στην μέση γραμμή μεταξύ των δύο χωρών στην περιοχή των αγγλονορμαδικών νησιών Channel Islands δεν τα θεώρησε ως συνέχεια της αγγλικής υφαλοκρηπίδας αλλά τους απέδωσε υφαλοκρηπίδα όση τα χωρικά τους ύδατα. Αντιθέτως όμως ως ανέφερε το Διαιτητικό Δικαστήριο:

«Η περίπτωση αυτή είναι πολύ διαφορετική… από την περίπτωση που πολυάριθμα νησιά εκτίνονται το ένα μετά το άλλο σε μεγάλη απόσταση από την ηπειρωτική χώρα» (όπως δηλαδή γίνεται με τα δικά μας στο Αιγαίο)

Σε σχέση με την υφαλοκρηπίδα των νησιών στην οριοθέτηση το 1990 των θαλασσίων Ζωνών των Γαλλικών Νησιών  St.Pierre και Miquelon ο Καναδάς υποστήριζε πως τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα επειδή από γεωλογική άποψη επικάθονται στην δική του υφαλοκρηπίδα, παρόμοιο δηλαδή ισχυρισμό με της Τουρκίας για το Καστελόριζο . Το διαιτητικό δικαστήριο όμως δέχτηκε αντίθετα  πως έχουν υποθαλάσσια ζώνη μέχρι  200νμ. ,στην περιοχή που δεν υπήρχε ζήτημα ίσης απόστασης με τις ακτές του Καναδά,  

Το ίδιο δέχτηκε για την Nορβηγική νήσο Jan Mayen στον Βόρειο Ατλαντικό ένα νησάκι με προσωρινούς κατοίκους 20-25 ατόμων  σε απόσταση  540νμ από τις δυτικές ακτές της Νορβηγίας, και με έκταση 373τ.μ. 

Όμως σε αντίθετη απόφαση, σε προσφυγή της Ρουμανίας ,το Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης στο Ουκρανικό νησί Serpent που βρίσκεται στη Μαύρη Θάλασσα, με έκταση 0,17 χλμ που κατοικήθηκε για πρώτη φορά το 2004 από 100 άτομα, αναγνωρίστηκαν μόνο τα δικαιώματα στα χωρικά του ύδατα.

H περίπτωση της νήσου Serpent δεν είναι εύκολο πάντως  να συσχετιστεί με το Καστελόριζο το οποίο είναι δεκαπλάσιο σε μέγεθος, με κατοίκους από την αρχαιότητα. Το ίδιο συμβαίνει με την πλειοψηφία  των ελληνικών νησιών που είναι πολύ μεγαλύτερα νησιά σε ότι αφορά το μέγεθος και τον πληθυσμό.

Η θέση των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο είναι νομικά «ισχυρότερη» ακριβώς λόγω της αρχιπελαγικής μορφής του. Πολύ περισσότερο, από τη στιγμή που αυτή η αρχιπελαγική μορφή διασφαλίζει την πολιτική και οικονομική ενότητα του νησιωτικού χώρου με την ηπειρωτική χώρα

Μια ελληνική ΑΟΖ στο Αιγαίο δικαιολογείται από το γεγονός ότι:

H Ελλάδα διαθέτει συνολικά 3.100 νησιά, εκ των οποίων τα 2.463 είναι μέσα στο Αιγαίο. Συγκριτικά, η Τουρκία έχει μόνο τρία νησιά της στο Αιγαίο.

Όμως εάν επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια στο Αιγαίο, εκτός από το casus belli της Τουρκίας δημιουργούμε μια κλειστή ελληνική θάλασσα που και τα άλλα κράτη δεν πρόκειται να την αποδεχτούν.

Η Ελλάδα διαθέτει θαλάσσια σύνορα με έξι παράκτια κράτη. Αυτά είναι η Τουρκία, η Κύπρος, η Αίγυπτος, η Λιβύη, η Ιταλία και η Αλβανία.

Επίσης η ακτογραμμή της είναι 13676χλμ ( 4.078 ηπειρωτική και 9598 νησιωτική) ενώ της Τουρκίας  7200 (σε Μεσόγειο, Αιγαίο και Μαύρη Θάλασσα)

Η σωστή εφαρμογή του ΔΔΘ η οποία θα σέβεται την γεωγραφικώς μειονεκτούσα θέση της Τουρκίας, όπως άλλωστε προβλέπεται άρθρο 70 της Σύμβασης του 1982 και κυρίως τη δυνατότητα των νησιωτικών εδαφών σε πλήρη απολαβή όλων των θαλάσσιων ζωνών εθνικής δικαιοδοσίας (άρθρο 121, παρ. 2 της Σύμβασης του 1982), θα εξασφάλιζε την ειρήνη και σταθερότητα στην περιοχή. 

Μπορεί η Τουρκία να δικαιούται το 10% περίπου της ΑΟΖ στο Αιγαίο αλλά διεκδικεί το 50%. Στην Χάγη μπορεί να κερδίσει το 20% και μετά από παζάρι να κερδίσει το 30%.

Είναι βασικό να κατανοήσουμε ότι σήμερα έχουμε μόνο τα 6νμ  και τίποτα άλλο και πως όποια διεκδίκηση έχουμε μπορεί να γίνει πραγματικότητα μόνο να συμφωνήσουν και τα όμορα κράτη.

Επίσης, όπως έχει αποδείξει η μέχρι σήμερα εμπειρία όλα τα  δικαστήρια για τέτοια θέματα προσπαθούν να εκδίδουν αποφάσεις που να αμβλύνουν τις διαφορές μεταξύ των κρατών και κανένα κράτος δεν κέρδισε το 100% των απαιτήσεων του.

Το γεγονός είναι όλα τα παράκτια κράτη διαθέτουν υφαλοκρηπίδα τόσο για τα ηπειρωτικά τους εδάφη όσο και για τα νησιωτικά, ενώ ΑΟΖ διαθέτουν μόνον εκείνα που το επιθυμούν. Άλλωστε, όπως σαφέστατα διαπίστωσε το Διεθνές Δικαστήριο το 1985 στην υπόθεση οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας Λιβύης – Μάλτας, «…τα δικαιώματα στον υποθαλάσσιο χώρο (βυθό και υπέδαφος) της ΑΟΖ ορίζονται σε πλήρη αναφορά με το καθεστώς της υφαλοκρηπίδας». Και πιο ξεκάθαρα ακόμη, όπως το ίδιο πάντα Δικαστήριο υπογραμμίζει συμπληρωματικά «…αν και είναι δυνατή η ύπαρξη υφαλοκρηπίδας χωρίς ΑΟΖ δεν είναι δυνατό να υπάρξει ΑΟΖ χωρίς αντίστοιχη υφαλοκρηπίδα».

Συμπερασματικά, η Ελλάδα, ανεξάρτητα από την ανακήρυξη ΑΟΖ, η υιοθέτηση της οποίας ασφαλώς και θα ήταν υπέρ της στην περίπτωση επίτευξης σχετικών διακρατικών συμφωνιών ιδιαίτερα στην περιοχή της νότιο-ανατολικής Μεσογείου, αναφορικά με την κατοχύρωση των πλήρων κυριαρχικών δικαιωμάτων της στον υποθαλάσσιο χώρο, με στόχο την εξερεύνηση και εκμετάλλευση των εκεί ευρισκόμενων φυσικών πόρων, καλύπτεται απόλυτα από το καθεστώς της υφαλοκρηπίδας.

Είναι πλέον πιστεύω καιρός αντί για αιτήματα συμπαράστασης στις άλλες χώρες, να πιέσουμε την Τουρκία για επίλυση των διαφορών μας και να καταφύγουμε σε διεθνή διαιτησία έχοντας την επίγνωση πως έχουμε να κερδίσουμε πολύ περισσότερα από όσα έχουμε να χάσουμε. Αλλιώς και σε αυτή την περίπτωση θα λέμε στο μέλλον, όπως και στις δύο, εξ αιτίας μας, αποτυχημένες προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού- Κάθε πέρσι και καλύτερα!  

Οι πληροφορίες αντλήθηκαν από:

Γ.Χρυσοχόου: ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΖΩΝΩΝ - ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΔΙΕΘΝΩΝ ΔΙΚΑΙΟΔΟΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ

Γ.Τσάλτας : Η παγίδα των ΑΟΖ

Πρώτο Θέμα: Οι αποφάσεις Διεθνών Δικαστηρίων για τις ΑΟΖ - τι σημαίνουν για την Ελλάδα

Ο ΤΖΊΜΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ ΤΟ ΦΩΝΑΖΕ ΑΠΟ ΤΟ 1986 !

Έχουν περάσει 33 χρόνια από τότε που ο Τζίμης Πανούσης είχε τραγουδήσει:  Γαμάτε γιατί χανόμαστε!

Πράγματι από τότε η κατάσταση κάθε χρόνο και γίνεται χειρότερη καθώς οι γεννήσεις συνεχώς μειώνονται, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη, καθώς  το φυσιολογικό “όριο αναπλήρωσης” των 2,1 παιδιών ανά γυναίκα, πέρασε κάτω από το 1,5. Στην Ελλάδα οι αλλαγές αυτές έχουν ξεκινήσει από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 κιόλας, όταν ο δείκτης γονιμότητας το 2016  ήταν 1,38, ένας από τους χαμηλότερους στον κόσμο.

Στο Όριο πολύ χαμηλής γονιμότητας (1,5 παιδιά ανά γυναίκα) -ο πληθυσμός μειώνεται στο μισό σε σχεδόν 65 χρόνια ενώ στο

Όριο ακραία χαμηλής γονιμότητας (1,3 παιδιά ανά γυναίκα) -ο πληθυσμός μειώνεται στο μισό σε σχεδόν 44 χρόνια.

 Ένα άκρως ενημερωτικό, με στοιχεία, σχετικά με το θέμα αυτό ,είναι το άρθρο του Γιάννη Μαρίνου με τίτλο  Δημογραφικό : Εθνική απειλή

Οι υπογραμμίσεις με έντονα γράμματα είναι δικές μου.

Κατατριβόμενοι σε άγονες έριδες, αντιπαρερχόμενοι τα μείζονα και ουσιώδη με όπλο τον εντυπωσιασμό, εθελοτυφλούντες προ των δεινών που μας απειλούν και επαναπαυόμενοι στις βολικές δήθεν διεθνείς συνωμοσίες που μας απαλλάσσουν από την ευθύνη για τις συνέπειες, αφήσαμε να γιγαντωθεί η απειλή του δημογραφικού προβλήματος της χώρας μας.

Οι γεννήσεις είναι από καιρό λιγότερες από τους θανάτους και το 2015 για πρώτη φορά ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώθηκε από 11,1 εκατομμύρια το 2011 σε 10,5 εκατομμύρια.

Ταυτόχρονα αυξήθηκε το προσδόκιμο επιβίωσης με αποτέλεσμα τη δραματική γήρανση του πληθυσμού. Το 1961 μόλις το 8,3% του πληθυσμού ήταν ηλικίας άνω των 65 ετών, ενώ το 26,2% ήταν ηλικίας κάτω των 14.

Το 2014 το ποσοστό άνω των 65 ετών αυξήθηκε σε 20,5% και μόλις το 14,7% ήταν κάτω των 14. Τα στοιχεία αυτής της έρευνας, που πραγματοποίησε η έρευνα της διαΝΕΟσις, αποκαλύπτουν ότι η Ελλάδα εξελίσσεται ραγδαία σε χώρα γερόντων. Έως το 2050 ο πληθυσμός της προβλέπεται να μειωθεί περαιτέρω κατά 2,5 εκατομμύρια και να υποχωρήσει στα 8,3 εκατομμύρια.

Η κατάσταση αυτή επιδεινώθηκε δραματικά κατά την τελευταία τετραετία, καθώς η παραμέληση των επενδύσεων και η εξαθλίωση της αγοράς εργασίας ώθησαν σε μετανάστευση 500.000 κυρίως νέους, σε παραγωγική ηλικία και κατά κανόνα υψηλής μόρφωσης και προσόντων.

Ετσι ο εν δυνάμει οικονομικά ενεργός πληθυσμός (όσοι πολίτες ηλικίας 20 έως 69 ετών θα μπορούσαν να δουλέψουν) θα μειωθεί από 7 εκατομμύρια το 2015 σε 4,5-5,5 εκατομμύρια το 2050. Ο γηρασκόμενος πληθυσμός με παράλληλη συνεχή μείωση των νέων γενεών, εκτός από τον απώτερο αφανισμό του ελληνικού έθνους, συνεπάγεται ταυτόχρονα μειωμένα δημόσια έσοδα και αυξημένες δαπάνες κοινωνικής ασφάλισης και περίθαλψης. Συνεπακόλουθο, η συνεχής περαιτέρω περικοπή των συντάξεων λόγω αύξησης του πληθυσμού των γερόντων και ελάττωσης των νεότερων παραγωγικών ηλικιών. Χωρίς πολυάριθμες παραγωγικές ηλικίες οι γηράσκοντες βαθμιαία θα μείνουν χωρίς σύνταξη και περίθαλψη.

Τα προαναφερθέντα υπαγορεύουν εθνική αφύπνιση και ένα σχέδιο αντιμετώπισης του προβλήματος σε μακροπρόθεσμη βάση. Δυστυχώς οι έως πρόσφατα κυβερνήσεις επέδειξαν πλήρη αδιαφορία. Σχετική ευαισθησία εκδήλωσε η νέα κυβέρνηση με την επαγγελία προικοδότησης κάθε γεννώμενου τέκνου με 2.000 ευρώ. Ομως τα ημίμετρα δεν αρκούν. Καθώς δεν μπορείς να υποχρεώνεις τις νέες γενιές σε αυξημένη παραγωγή τέκνων, μόνο ισχυρά κίνητρα προς την κατεύθυνση αυτή θα μπορούσαν να συντελέσουν σε αλλαγή συμπεριφοράς. Ένα σχετικό πρόγραμμα θα έπρεπε ως αφετηρία να έχει την κήρυξη συναγερμού επιβίωσης του γένους, με ταυτόχρονη θέσπιση πλήθους σχετικών κινήτρων. Ενδεικτικά θα μπορούσαν να αναφερθούν η μείωση έως κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και των τελών αυτοκινήτου για πολύτεκνους (με τρία και περισσότερα τέκνα), η απαλλαγή των αρρένων από τη στρατιωτική θητεία κ.ο.κ.

Δηλαδή θα έπρεπε να θεσπιστεί πλέγμα κινήτρων που να καθιστούν ιδιαίτερα συμφέρουσα οικονομικά την πολυτεκνία. Μόνο αν τους συμφέρει θα γίνουν πολύτεκνα τα νέα ζευγάρια. Επίσης η απορρόφηση και νέας ηλικίας αλλοδαπών προσφύγων με ελεγχόμενη ελληνοποίηση μπορεί να συμβάλει στην συγκράτηση της γήρανσης του πληθυσμού. Ένα επείγον σχέδιο αντιμετώπισης του δημογραφικού, με κοινή, ει δυνατόν, συναίνεση είναι υπερεπείγουσα προτεραιότητα.

Στην έρευνα της διαΝΕΟσις, οι ερευνητές καταλήγουν σε μια δέσμη προτάσεων η οποία περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την ενίσχυση των επιδομάτων παιδιών από το πρώτο παιδί, την καθιέρωση ενός πριμ απόκτησης τέκνου για μητέρες κάτω των 30 ετών (2000 ευρώ ανά παιδί) και την ενίσχυση επιδομάτων τοκετού. Ενθαρρύνονται τόσο η ένταξη της μητέρας στην αγορά εργασίας και η παραμονή της σε αυτήν, όσο και η ενεργός συμμετοχή του πατέρα στην ανατροφή του παιδιού ή των παιδιών. Προτείνεται ακόμα η διεύρυνση των κριτηρίων ένταξης παιδιών σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, η υποστήριξη των Δήμων για τη δημιουργία επιπλέον υποδομών παιδικών σταθμών αλλά και βρεφοκομικών σταθμών (που φιλοξενούν παιδιά ηλικίας μέχρι 2,5 ετών), αλλά και η εισαγωγή νέων δομών, όπως ο θεσμός των βοηθών μητέρων (εκπαιδευμένες γυναίκες που φυλάσσουν στο σπίτι τους 4-5 παιδιά).

Δεν φτάνει όμως μόνο ότι λιγοστεύουμε, εξίσου μεγάλο πρόβλημα είναι ότι και στα παιδιά που ήδη μεγαλώνουμε τους παρέχουμε πολύ χαμηλού επιπέδου παιδεία σε σχέση με τα άλλα κράτη.

Από τα αποτελέσματα της έρευνας PISA 2015, όπως γράφει ο Δημ. Καμπουράκης τα Ελληνόπουλα που εξετάστηκαν στα τρία βασικά γνωστικά αντικείμενα (φυσικές επιστήμες, μαθηματικά, κατανόηση κειμένου), την πάτησαν άσχημα. Διότι ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ είναι στο 3,7, η Εσθονία είναι στο 6,1, η Γαλλία στο 4,5, η Πορτογαλία στο 3,3 και η Ελλάδα στο φρικαλέο 0,9. Αφήνω την Άπω Ανατολή για να μην πέσετε στα αντικαταθλιπτικά.

…..στις φυσικές επιστήμες μόνο το 0,1% των 5.500 Ελλήνων μαθητών κατατάχθηκε στην ανώτατη βαθμίδα, ενώ στα μαθηματικά το 35,8% δεν μπορεί να ανταπεξέλθει ικανοποιητικά ούτε στα πιο απλά προβλήματα.