ΑΤΙΜΕ ΚΟΡΟΝΟΪΕ, ΤΙ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕΣ !

Οι γονείς μου δούλευαν και οι δύο πρωί- απόγευμα και εγώ πήγαινα στο τότε 6ταξιο γυμνάσιο, τρείς μέρες το πρωί και 3 το απόγευμα. Έτσι είχα αναλάβει να κάνω από 14 χρονών τα ψώνια του σπιτιού. Το μπακάλικο και ο φούρνος ήσαν κοντά στο σπίτι και μόνο το χασάπικο ήταν λίγο μακρύτερα. Ο μανάβης ήταν ακριβώς απέναντι (το κατάστημα με τον πάγκο έξω στην φωτογραφία) και έτσι ότι έκανε έπεφτε στην άμεση αντίληψη της γιαγιάς μου, που καθόταν στο παράθυρο, ακριβώς απέναντι και τον παρατηρούσε. Μια δε από τις ουσιαστικές συστάσεις της προς έμενα, όταν έπρεπε να ψωνίσω φρούτα και λαχανικά ήταν: Να τα διαλέγεις μόνος σου γιατί εγώ τον  βλέπω πως τα γυρίζει από την καλή μεριά για να μην  φαίνεται το χαλασμένο! 

Όταν παντρεύτηκα πήγαμε για πρώτη φορά να ψωνίσουμε για το σπίτι μαζί με την σύζυγο. Έχοντας γαλουχηθεί με τις σοφές συμβουλές της γιαγιάς μου αισθάνθηκα μεγάλη φρίκη όταν άκουσα την σύζυγο να λέει στον μανάβη: βάλε μου 1 κιλό μήλα και 2 κιλά πορτοκάλια αντί να τα πάρει ένα ένα η ίδια αφού τα ελέγξει απ΄όλες τις μεριές ότι είναι καλά.

Το θεώρησα έγκλημα καθοσιώσεως για τον απλό λόγο, πως ευτυχώς και εκείνη άλλα και εγώ, είμαστε από αυτούς που η φρουτοφαγία αποτελεί βασική μας γαστρονομική απόλαυση και ανάγκη μεσημέρι-βράδυ. Αντίθετα η στενή μας παρέα μπορεί να έχει μια πιατέλα φρούτα στο σπίτι τους, σαν διακοσμητικό και τελικά να τα πετάνε όταν σαπίσουν αφάγωτα. Μόνο ένας κουμπάρος μου είναι και αυτός φρουτοφάγος λέγοντας μάλιστα το αμίμητο: τρώμε το φαί μας για να φτάσουμε στο φρούτο!

Έτσι λοιπόν έκτοτε ανέλαβα εγώ την αγορά των φρούτων και στο παρελθόν έχω γράψει και σχετικό ποστ για τον παράδεισο των φρουτοφάγων που αποτελούν οι λαϊκές αγορές, όπου μπορείς να διαλέξεις τα καλύτερα φρούτα και λαχανικά.(ΛΑΪΚΗ ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ )

Τα πράγματα  του σούπερ μάρκετ και του χασάπη τα είχε αναλάβει η σύζυγος.

Την ισορροπία όμως που είχαμε όλα αυτά τα χρόνια μεταξύ μας ήρθε να μας την χαλάσει ο γαμημένος ο κορονοϊός.

Η σύζυγος δήλωσε πως, ως ανήκουσα στην ομάδα υψηλού κινδύνου, λόγω αναπνευστικού προβλήματος, δεν βγαίνει από το σπίτι, οπότε μου φόρτωσε μια μακροσκελή λίστα με πράγματα του σούπερμαρκετ και με ξαπέστειλε να ψωνίσω.

Έτσι από τον όμορφο κόσμο της λαϊκής, με την χρωματική πολυχρωμία των προϊόντων της γης, βρέθηκα στον άχαρο μεν αλλά αναγκαίο χώρο της διατροφής, με τα χιλιάδες τυποποιημένα προϊόντα, που τον πρώτο καιρό που  δεν ξέρεις που βρίσκονται τοποθετημένα, αισθάνεσαι σαν να βρίσκεσαι στο παιχνίδι το κυνήγι του θησαυρού.

Ευτυχώς που στον Σκλαβενίτη που ψωνίζω, οι υπάλληλοι του είναι ευγενέστατοι και προθυμότατοι στο να σε εξυπηρετήσουν.

Έχω αισθανθεί μάλιστα μερικές φορές ντροπή, να έρχεται από την άλλη άκρη του καταστήματος ένας υπάλληλος για να μου βρει κάτι που ήδη βρίσκομαι μπροστά του και δεν το βλέπω .Επικροτώ δε απόλυτα τον δημοσιογράφο που έγραψε ότι δεν υπάρχουν διαφημίσεις αυτού του σουπερμάκετ, γιατί διαφημιστές του είναι οι πελάτες του!

 Την πρώτη φορά που πήγα, μετά τα μέτρα για τον κορονοϊό, βρέθηκα μπροστά σε μια τεράστια ουρά μέχρι την γωνία του τετραγώνου και ξεροστάλιασα για κανένα 20λεπτο μέχρι να φτάσω στην είσοδο όπου διάβασα ότι προηγούνται οι έγκυες, οι ανάπηροι και οι άνω των 65.

 Έτσι την επόμενη φορά πήγα κατ΄ ευθείαν στην είσοδο και πριν να μπω μου λέει μια ώριμη κυρία που περίμενε και αυτή να μπει, με ύφος: Προηγούμαι κύριε!

Της απάντησα αμέσως: Παρακαλώ κυρία μου, περάστε πρώτη αν είστε και σεις άνω των 65!

Άκρα του τάφου η σιωπή προς απάντηση μου. Ενώ ήταν σαφώς άνω των 65 προτιμούσε να περιμένει στην σειρά δηλώνοντας νέα! 

Αντίστοιχη σκηνή είχα ζήσει με μια 80χρονη καθώς περιμέναμε να πάρουμε εισιτήριο για το καραβάκι που θα μας πήγαινε να δούμε το νησάκι με τις φυλακές του Αλκατράζ. Ενώ μπορούσε να βγάλει μειωμένο εισιτήριο έβγαλε ολόκληρο!

Το πρόβλημα πάντως με το σούπερμαρκετ δεν είναι ότι θα σου δώσει η σύζυγος μια λίστα με τα αναγκαία προς αγοράν, τα ψώνισες, τα κουβάλησες σαν χαμάλης στο σπίτι και τελείωσες.

Είναι ότι αν το πρωί θες να πιείς καφέ θα πρέπει να ξαναπάς γιατί δεν είχε προσέξει πως  είχε τελειώσει. Μόλις δε επιστρέψεις με τον καφέ στα χέρια σε ενημερώνει πως αν το μεσημέρι θες να ευχαριστηθείς την μακαρονάδα που ετοιμάζει, πρέπει να ξαναπάς γιατί διαπίστωσε πως το τριμμένο τυρί είναι ελάχιστο και ούτω καθεξής.

Πάντως τώρα πια που ανέλαβα όλες τις εξωτερικές αγορές του σπιτιού η μεν σύζυγος σίγουρα θα γλυτώσει από τον κορονοϊό αλλά ο ίδιος δεν είμαι πολύ σίγουρος πως δεν θα με έχει εξοντώσει από το πήγαινε έλα στο σουπερμάρκετ στο οποίο οι υπάλληλοι με υποδέχονται πλέον θερμά σαν κάποιο δικό τους πρόσωπο!