ΠΩΣ ΕΠΕΚΡΑΤΗΣΕ Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ. -Β΄ Οι πρώτες διώξεις των αιρετικών και των μη χριστιανών.

Έγραψα στο προηγούμενο, για τον μύθο των Διώξεων των πρώτων Χριστιανών. Οι διώξεις πλην του, όπως αναφέρω σε αυτό, αποκαλούμενου ως «μεγάλος διωγμός» κράτησε 2 χρόνια στην Δυτική αυτοκρατορία και 10 στην Ανατολική, ενώ υπήρχε ελαστικότητα στην επιβολή των αυτοκρατορικών οδηγιών από τους κατά τόπους κυβερνήτες. Σε αυτόν είναι συζητήσιμο αν τα θύματα έφτασαν τις 3000-3500.

Με την ανακήρυξη της χριστιανικής θρησκείας ως επίσημης του κράτους και με βασική της διδασκαλία το «αγαπάτε αλλήλους» και «Ό Θεός αγάπη εστί» όπως γράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Α’ Επιστολή του, θα περίμενε κανείς ότι θα άλλαζαν τα πάντα στην τότε κοινωνία.
Αμ δε!
Ο Κωνσταντίνος (272-337) βαπτίστηκε χριστιανός την μέρα του θανάτου του. Η μητέρα του Ελένη υποτίθεται ότι βρήκε τον Τίμιο Σταυρό, αλλά όπως έχω μεταφέρει  εδώ από το βιβλίο του Άγγελου Βλάχου:
«Όποιος διαβάσει το χρονικό (απόκρυφο υποθέτω) της ανακαλύψεως του Τ.Σταυρού από την Αγία Ελένη, φρικιά από τα απάνθρωπα βασανιστήρια που μεταχειρίστηκε η αγία για να αναγκάσει τρεις Εβραίους να της αποκαλύψουν το μέρος. Τρεις μέρες τους βασάνιζε κάνοντας το χριστιανικό της καθήκον….τους θανάτωσε όταν της είπαν την αλήθεια αφού τους είχε σπάσει τα κόκκαλα και τους είχε παντοιοτρόπως τσουρουφλίσει…».
 Η  Εκκλησία, στην Δύση και στην Ανατολή ήταν μια η Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, μέχρι το 1054, το έτος δηλαδή που υπεγράφη οριστικά το σχίσμα μεταξύ τους.

Βέβαια πριν ο Χριστιανισμός να γίνει επίσημη θρησκεία, υπήρχε μεγάλη φαγωμάρα μεταξύ των πάνω από 100 φατριών χριστιανών  και ο Ειρηναίος (180-185) είχε γράψει το βιβλίο «Κατά των Αιρέσεων», στο οποίο όλοι οι άλλοι που δεν πιστεύουν τα ίδια με αυτόν που είναι οι «Ορθόδοξοι», είναι «αιρετικοί» και αποκαλούνται «όργανα του διαβόλου».
Έτσι αμέσως με την επισημοποίηση του χριστιανισμού ως θρησκείας άρχισε πρώτα το κυνήγι όσων θεωρούντο αιρετικοί ,όπως οι Δονατιστές πρωτοστατούντος του Ιερού Αυγουστίνου στην Αφρική. Αυτοί είχαν αποσχιστεί από την τοπική εκκλησία της Βόρειας Αφρικής,  με κεκαλυμμένη αιτία το ζήτημα επιστροφής των πεπτωκότων στην εκκλησία. 

Για τους αιρετικούς, ο Αυγουστίνος λέγει: «Ας πλακώσει ο θάνατος επάνω τους, και άσε τους να πάνε κάτω γρήγορα στην κόλαση όπως ο Δαθάν και ο Αβειρών, οι συγγραφείς ενός ασεβούς. σχίσματος» ―[Επιστολές του Αυγουστίνου, σελίδες 395-420.].
Στην δε επιστολή 133, (412 Κ.Ε.,) προς Μαρκελλίνον, λέγει:
«Πραγματοποίησε, Χριστιανέ δικαστή, το καθήκον ενός φιλόστοργου πατέρα. Ας με­τριαστεί η αγανάκτησή σου εναντίον των εγκλημάτων τους από ανθρωπι­στι­κές σκέ­ψεις. Μην εξωθείσαι από την θηριωδία των αμαρτωλών πράξεών τους, για να ικανο­ποιήσεις το πάθος της εκδίκησης, αλλά μάλλον να συγκινείσαι από τα τραύματα που αυτές οι πράξεις έχουν επιφέρει στις ίδιες τις ψυχές τους, και να εξασκείς την επι­θυ­μία να τους θεραπεύσεις. Μην χάσεις τώρα αυτή την πατρική φροντίδα την οποία διατήρησες όταν ασκούσες την ανάκριση, που όταν την έκανες αποσπούσε μαρτυρί­ες τέτοιων φρικιαστικών εγκλημάτων, χωρίς να τους ξαπλώνεις στο στρεβλωτήριο, χωρίς να αυλακώνεις τις σάρκες τους με τα σιδερένια νύχια, χωρίς να τους προκαλείς εγκαύματα με φωτιές, αλλά με το να τους δέρνεις με ραβδιά ―μια μέθοδος σωφρο­νισμού που χρησιμοποιείται από διευθυντές σχολίων, και από τους ίδιους τους γονείς όταν συμμορφώνουν τα παιδιά, και συχνά επίσης από επισκόπους, στις καταδι­κα­στι­κές αποφάσεις εκδοθείσες υπ’ αυτών.
Είναι γενικώς αναγκαίο να χρησιμοποιείς περισσότερη σκληρότητα όταν κάνεις ανάκριση (εξέταση), έτσι ώστε όταν το έγκλημα έλθει στο φως, να υπάρχει χώρος για να επι­δεικνύεις επιεί­κεια.
[Στην ίδια Επιστολή, στην σελίδα 170.]…Μην καλείς το εκτελεστή δήμιο τώρα, όταν πλέον το έγκλημα έχει ανακα­λυ­φθεί, αφού απέφυγες να καλέσεις μέσα τον βασανιστή κατά τον χρόνο που το ανακά­λυ­πτες.»

Ο άλλος δε, εκτός από τον Αυγουστίνο μεγάλος εκκλησιαστικός πατέρας ο Ιερώνυμος (342-420) θεωρώντας ότι ο  Μαρκίων (85-160) και ο Βαλεντίνος (100-160) είναι αιρετικοί, βασιζόμενος  θεολογικώς στο χωρίο του Ιερεμίου 12: 1-3 γράφει: Και συ, Κύριε, με έχεις γνωρίσει, και με έχεις δοκιμάσει ενώπιον σου. Αγίασε τους όταν έλθει η ημέρα της σφαγής των»
Ο Φιρμίκος Ματέρνος (Julius Firmicius Maternus 314-360) είναι ο πρώτος εκκλησιαστικός συγγραφέας που απευθύνει στους συναυτοκράτορες γιούς του Κωνσταντίνου  την σύσταση να αρπάζουν και να κατάσχουν τις περιουσίες όλων όσων παρέμεναν πιστοί στις παραδοσιακές θρησκείες και να δίδονται στους Χριστιανούς για δική τους χρήση. 

ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ

ΠΩΣ ΕΠΕΚΡΑΤΗΣΕ Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ. -Α΄ Οι σύγχρονες απόψεις για τους διωγμούς των πρώτων χριστιανών.

 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.