Η ΜΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΤΩΝ ΗΤΤΗΜΕΝΩΝ της Σώτης Τριανταφύλλου.

 

Μεταφέρω εδώ μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες παραγράφους από το εξαιρετικό κείμενο της  Σώτης Τριανταφύλλου με τίτλο Η μη συναίνεση των ηττημένων που δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ.

Όσο για την υπόθεση των Τεμπών –από τραγωδία, το πολύνεκρο δυστύχημα εξελίχθηκε σε «υπόθεση»– η οποία συνοδεύτηκε από κραιπάλη ψευδολογίας και μπουρδολογίας, απέδειξε ότι οι περισσότεροι Έλληνες δεν έχουν διδαχθεί στο σχολείο, στην οικογένεια και στην ευρύτερη κοινωνία τις στοιχειώδεις αρχές της πολιτικής αγωγής. «Τα Τέμπη» έγιναν η τέλεια αφορμή για να αμφισβητηθεί η ίδια η ουσία της δημοκρατίας στην Ελλάδα, ιδιαίτερα από εκείνους που δεν είναι αφοσιωμένοι στο δημοκρατικό πολίτευμα. Έτσι, διάφοροι πουτινικοί, ισλαμόφιλοι, θαυμαστές υβριδικών καθεστώτων, ανοκρατιών και τρομοκρατικών ομάδων «για τον καλό σκοπό», απορρίπτουν, με ποικίλες αφορμές –προπάντων με αφορμή τη «συγκάλυψη»– τον θεμελιώδη κανόνα της δημοκρατίας: την αποδοχή των εκλογικών αποτελεσμάτων. Για μια ακόμα φορά δηλαδή, εφόσον στην Ελλάδα, αμέσως μετά τις εκάστοτε βουλευτικές εκλογές συνηθίζουμε να ζητούμε άλλες, «πρόωρες», με την ελπίδα ότι το αποτέλεσμα θα διαφέρει κι ότι θα μας συμφέρει.

Τέτοιες αμφισβητήσεις έχουν καταγραφεί σε πολλές αυταρχικές χώρες –στη Βενεζουέλα, στη Ζιμπάμπουε, στη Μιανμάρ, στην Ταϋλάνδη· το 2020 στις ΗΠΑ, συμμορίες τραμπιστών, που έχαψαν το παραμύθι του Fox News, του Newsmax και του OANN, αμφισβήτησαν το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών αποκαλύπτοντας τη βαρβαρότητα των αμερικανικών πολιτικών ηθών. Μέσω αυτών των ηθών, που μοιάζουν με τα δικά μας, επανεξελέγη ο Ντόναλντ Τραμπ ο οποίος συμβάλλει στην υποχώρηση των ελέγχων και ισορροπιών και υπονομεύει την ανεξαρτησία των θεσμών και τη διάκριση των εξουσιών. Για πολιτικούς όπως ο Ντόναλντ Τραμπ (ή ο Ζαΐρ Μπολσονάρου^⁎), αλλά και για πολλούς στην αριστερά, το Κόμμα και ο αρχηγός είναι αυτοί που δικαιούνται να νομοθετούν, να δικάζουν, να αστυνομεύουν και να εκτελούν τις αποφάσεις.

Στην Ελλάδα πάντως, παρά την εκτεταμένη ευνοιοκρατία (δεξιά και αριστερά), κανένα κόμμα δεν έχει αλώσει τον κρατικό μηχανισμό: οι θεσμοί είναι πράγματι ασθενικοί, οκνηροί και δυσλειτουργικοί· αλλά, όπου είναι κομματικοποιημένοι, κλίνουν συνήθως προς την αριστερά· η αριστερά κατέχει το ιστορικό αφήγημα και το λεξιλόγιο της καθημερινότητας: «καρτέλ σε ενέργεια και σούπερ μάρκετ^⁎⁎», «ολιγοπώλια», «αισχροκέρδεια», «ρατσισμός», «αυταρχισμός», «αστυνομοκρατία», «φτωχοποίηση»· και ως απάντηση, «πολιτική ανυπακοή», «συμπερίληψη», «προστασία ευπαθών ομάδων». Με αυτό το λεξιλόγιο κατασκευάζει τον φανταστικό κόσμο της «χούντας» καθιστώντας απαραίτητες τις εκλογές –«νωπή εντολή»!– που θα επανορθώσουν την πολιτική εκτροπή και θα μας απαλλάξουν από τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα.

Στη χώρα μας υπάρχει μόνιμο πρόβλημα μη συναίνεσης των ηττημένων στις εκλογές. Η αριστερά, που πιστεύει ότι καμιά άλλη παράταξη δεν νομιμοποιείται να κερδίζει τις εκλογές –όσο αυτές διενεργούνται προτού επικρατήσει ο σοσιαλισμός– επιμένει ότι όλες οι νίκες της «δεξιάς» είναι αποτέλεσμα χειραγώγησης: άλλοτε τρομοκρατίας, άλλοτε νοθείας, άλλοτε παραπλάνησης, στην οποία συμμετέχουν, αδιαλείπτως, ξεπουλημένοι δημοσιογράφοι και διεφθαρμένοι προπαγανδιστές. Η διαρκής αμφισβήτηση του εκλογικού αποτελέσματος συνοδεύεται, εκτός από την ιδεολογική και ηθικολογική πόλωση (Καλοί εναντίον Κακών), από το φαινόμενο της αδιάκοπης προεκλογικής εκστρατείας κατά την οποία τα κόμματα δεν συνεργάζονται στα νομοθετικά σώματα αλλά συμπεριφέρονται συνθηματολογικά εμποδίζοντας τη λειτουργία του Κοινοβουλίου και των θεσμών. Πρόκειται για σοβαρή παθολογία: η ρητορική «Φύγετε!», η απαξίωση του Κοινοβουλίου, η διασπορά υποψιών δημιουργούν πρόσφορο έδαφος για θεωρίες συνωμοσίας· για εξωφρενικά αφηγήματα που πείθουν το κοινό ότι η χώρα βυθίζεται στο έρεβος.

⁎Ο Μπολσονάρο καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης 27 ετών και τριών μηνών για τον ρόλο του στην απόπειρα ανατροπής της συνταγματικής τάξης. Παράλληλα, του είχε ήδη αφαιρεθεί το δικαίωμα του εκλέγεσθαι έως το 2030.
Η κυβέρνηση του Τραμπ επέβαλε επιπρόσθετους τελωνειακούς δασμούς σε βραζιλιάνικα προϊόντα, κυρώσεις εις βάρος του δικαστή του ομοσπονδιακού ανωτάτου δικαστηρίου (STF) που ανέλαβε να χειριστεί την υπόθεση και ακόμη ταξιδιωτικούς περιορισμούς σε άλλα μέλη του κορυφαίου βραζιλιάνικου δικαστικού θεσμού, εξαιτίας της δίκης.
 
⁎⁎https://www.onlarissa.gr/2023/01/09/kokkalis-se-kartel-energeias-kai-souper-market-ta-yperkerdi-tis-akriveias-stous-polites-ta-psichoula-epiviosis/
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.
 
 

ΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ του Πέτρου Τατσόπουλου

 

Το παρακάτω  κείμενο του Πέτρου Τατσόπουλου από το "The TOC",  σίγουρα θα το απολαύσουν όσοι δεν είναι «απαλλαγμένοι από τις συμφορές της νοημοσύνης», όπως χαρακτηριστικά έχει γράψει ο ίδιος!

“Τὸν τρόπον, ὁποὺ μεθοδεύονται, εἶναι ἄξιος γέλωτος ἐνταυτῷ καὶ δακρύων. Αὐτοὶ ἔχουσιν ἓν κιβωτίδιον γεμάτον ἀπὸ ἀνθρώπινα κόκκαλα καὶ κρανία ἀκέραια, τὰ ὁποῖα ἀσημώνοσι, καὶ ἔπειτα ὀνοματίζουσιν, ἄλλα μὲν τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους καὶ ἄλλα τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου. Ἐν ἑνὶ λόγῳ, δὲν ἀφίνουν ἅγιον, χωρὶς νὰ ἔχουν μέρος ἀπὸ τὰ κόκκαλά του. Οἱ περισσότεροι ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς κοκκαλοπωλητὰς ἐξέρχονται ἀπὸ τὸ ὄρος τοῦ Ἄθους, ὁποὺ ὀνομάζουν Ἅγιον Ὄρος, εἰς τὸ ὁποῖον εὑρίσκεται ἡ πηγὴ αὐτῶν τῶν καλογήρων.”
Αυτές οι γραμμές έχουν δημοσιευτεί πρώτη φορά το 1806. Πριν από διακόσια δεκαεννέα χρόνια. Δεκαπέντε χρόνια πριν από την Ελληνική Επανάσταση. Περιλαμβάνονται στην «Ελληνική Νομαρχία» του Ανωνύμου του Έλληνος, με τον διευκρινιστικό υπότιτλο «Ήτοι Λόγος περί Ελευθερίας», που κυκλοφόρησε στην Ιταλία και σήμερα θεωρείται ως ένα από τα θεμελιώδη κείμενα του ελληνικού προεπαναστατικού Διαφωτισμού.
Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Οθωμανούς, η βιβλιογραφία γύρω από την εμπορία «ιερών λειψάνων» εμπλουτίστηκε σε σημείο ώστε να αδυνατούμε να την εξαντλήσουμε στο πλαίσιο ενός σύντομου κειμένου. Ενδεικτικά σταχυολογούμε ορισμένες από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Ο Εμμανουήλ Ροϊδης στη θρυλική «Πάπισσα Ιωάννα» αναφέρει ότι αυτή η «ανίερη» εμπορία ήταν κοινή πρακτική κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους, τόσο στη Δύση όσο και στην Ανατολή.
 Ο Ανδρέας Λασκαράτος στην ευφρόσυνη «Ιστορία μίας κάρας» [ενός κρανίου] περιγράφει λεπτομερώς πώς «γινόταν η δουλειά», τουτέστιν πώς οι παπάδες και οι καλόγεροι πήγαιναν νύχτα στα νεκροταφεία, άνοιγαν τους τάφους κι έπαιρναν φύρδην-μίγδην όποιο μέρος του σκελετού είχαν ανάγκη, ανεξαρτήτως φύλου - όποια μικροκενά  προέκυπταν, μάλιστα, στο μακάβριο παζλ, δεν δίσταζαν να τα καλύψουν και με οστά ζώων.
Ο Νίκος Καζαντζάκης στο κύκνειο άσμα του, τους «Αδερφοφάδες», καταγράφει ένα ιλαροτραγικό περιστατικό: «Μιαν άλλη μέρα, σ' ένα άλλο Μοναστήρι, του είχαν δείξει, μέσα σε χρυσό κουτί, ένα παιδιάτικο κρανίο: ¨Είναι του Άγιου Κηρύκου¨ του 'πε ο βηματάρης, ο καλόγερος που κρατούσε τα κλειδιά του σκευοφυλάκιου. Ύστερα από λίγες μέρες, σ' ένα άλλο Μοναστήρι, μιαν άλλη, πολύ μεγαλύτερη κάρα: ¨Του Άγιου Κηρύκου¨ του 'πε ο βηματάρης. Ο παπα-Γιάνναρος δε βάσταξε: ¨Μα προχτές μου 'δειξαν μιαν παιδιάτικη κάρα του ίδιου Αγίου!¨ - ¨Ε!¨ έκαμε ο βηματάρης ¨θα 'ταν όταν ο Άγιος ήταν μικρός!¨».
Αντίστοιχα ευτράπελα απαθανατίζει και ο Μ. Καραγάτσης στο περίφημο πολυσέλιδο μυθιστόρημά του «Σέργιος και Βάκχος», ενώ αφιερώνει ένα ολόκληρο κεφάλαιο –«ο Σέργιος και ο Βάκχος, τα γνήσια και τα πλαστά λείψανά τους»- διακωμωδώντας δύο καλόγερους που ο καθένας τους ισχυρίζεται ότι αυτός κατέχει τα «γνήσια» λείψανα των… ίδιων αγίων (αποδεικνύεται εντέλει ότι ψεύδονται αμφότεροι).
Τέλος, δεν μπορούμε να παραλείψουμε το εξαιρετικό πόνημα «Ξένοι ταξιδιώτες στην Ελλάδα» του χαλκέντερου ιστορικού ερευνητή Κυριάκου Σιμόπουλου , όπου παραθέτει πλήθος μαρτυριών αλλοδαπών περιηγητών, ήδη από τον δέκατο πέμπτο αιώνα, που στον κατεχόμενο ευρύτερο ελλαδικό χώρο βρίσκουν… σχεδόν τα πάντα (από τον «χιτώνα» του Ιησού και τη «λόγχη» που τον εκέντησε έως το «καλάμι» που του έβαλαν στο χέρι κατά τη διαπόμπευση και τα πετρωμένα «δάκρυα» της Παναγίας πάνω στην ταφόπλακά του) και καταλήγει: «Φυσικό ήταν, ύστερα από τον ευλαβικό αυτό ζήλο, να βρεθεί αφθονία λειψάνων του ίδιου αγίου. Σώζονται λ.χ. εικοσιέξι κάρες του αγίου Ιουλιανού, δέκα του Ιωάννου του Βαπτιστού, έξι του αγίου Ανδρέου και δέκα εφτά κεφαλές, τριάντα εφτά σώματα του αγίου Παγκρατίου , τρία ακέραια σώματα, έξι κάρες και αμέτρητα χέρια και πόδια του αγίου Ιγνατίου, μ’ όλο που, σύμφωνα με το συναξάρι του, έγινε βορά των θηρίων. Οι πανούργοι καλόγεροι εκμεταλλεύονταν τη λαϊκή αμάθεια».
Αντιλαμβάνομαι ότι με ανάλογο ιστορικό πτωματολαγνείας να μεταβιβάζεται από τον δέκατο ένατο στον εικοστό πρώτο αιώνα ως «κανονικότητα» κληρονομικώ δικαιώματι, τα Λείψανα του Αγίου Λαζάρου ήταν καταδικασμένα εξαρχής να περάσουν σε δεύτερη μοίρα. Τι και αν κάθε ιστορικός, που δεν επιθυμεί να πάθει έμφραγμα από τα γέλια, μπορεί να σας πιστοποιήσει ότι ο Λάζαρος, όχι μονάχα δεν αναστήθηκε, αλλά δεν υπήρξε καν; Αυτά είναι «ψιλά γράμματα» για ένα ποίμνιο πρόθυμο να καταπιεί οτιδήποτε αμάσητο. Ως εκ τούτου, διόλου δεν θα πρέπει να πτοήθηκε το εν λόγω ποίμνιο από την πληροφορία (εάν κι εφόσον έφθασε ποτέ σε «ώτα μη ακουόντων») ότι την αυθεντικότητα των λειψάνων του ίδιου φανταστικού προσώπου διεκδικεί, εκτός από την Κύπρο, και η Γαλλία (η απάτη σύνορα δεν γνωρίζει): ένας άγιος με δύο κεφάλια, τέσσερα χέρια και τέσσερα πόδια είναι σχεδόν αληθοφανές τέρας σε σύγκριση με τις Λερναίες Ύδρες που προαναφέραμε. Εικάζω ότι μεγαλύτερη αίσθηση προκάλεσε στο ποίμνιο, όταν ο Αρχιμαφιόζος της Κρήτης έθεσε στον αρχιμανδρίτη Μελχισεδέκ το εύλογο ερώτημα εάν το τεμάχιο από το συγκεκριμένο λείψανο είναι «γνήσιο» ή προέρχεται από κανένα «ζώο» (σύμφωνα και με τη λαμπρή θρησκευτική μας παράδοση), η αθυρόστομη απάντηση του αρχιμανδρίτη: «Μη λες μαλακίες, ρε μαλάκα». Βλέπετε, σε μια χώρα που προσλαμβάνει την πραγματικότητα του 2025 με όρους πραγματικότητας του 1806, πάνω απ’ όλα προέχει η ευπρεπής χρήση της γλώσσας. Πιπέρι στη γλώσσα.
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

Η ΑΔΙΣΤΑΚΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΕΝΟΣ ΔΥΣΤΥΧΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

 Από την ατυχή επιλογή του Τσίπρα να την κάνει Πρόεδρο της Βουλής, έχει κατσικωθεί στην πολιτική μας ζωή, η Ζωή, για την οποία όπως γράφω στο - ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΣΟΒΑΡΌΤΕΡΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ η μεν Λιάνα Κανέλλη την έχει αποκαλέσει Θηλυκό Ιαβέρη, ο Βενιζέλος Νεόπλουτη Κατίνα ενώ ο Ψαριανός ζητούσε να ¨κοιταχτεί» για θέματα υγείας!

Μετά την αυτοδιάλυση του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον η μόνη που κατάφερε να ηγηθεί ενός  κόμματος με βωβούς βουλευτές και καθώς φροντίζει, με την έλλειψη σοβαρότητας που την διακρίνει να επιδιώκει την δημοσιότητα , από τον καιρό που καθόταν στα κάγκελα της ΕΡΤ με την Ραχήλ ή ωρυόταν με σηκωμένη γροθιά μπροστά την Βουλή να καταλήξει πρόσφατα στην συγκέντρωση των εποχικών πυροσβεστών να τραγούδα  το σύνθημα:

Κυριάκο Μητσοτάκη άκου το καλά
Εσύ με το ελικόπτερο και μεις με την φωτιά

Την θυμήθηκα γιατί με την τραγωδία των Τεμπών εκπροσωπώντας ως δικηγόρος τους γονείς δύο από τα, κατ΄αυτήν, δολοφονηθέντα παιδιά, ήρθε σε στενή επαφή και με την ολιστική παιδίατρο και μην χάνοντας δε την ευκαιρία για προβολή συμπαραστάθηκε ως δικηγόρος του και στον Πάνο Ρούτσι που κάνει απεργία πείνας σε τσαντίρι που έχει στήσει έξω από την Βουλή γράφοντας:
   Εγώ είμαι και θα είμαι με τον Πάνο και με όλους τους γονείς και συγγενείς που ζητούν #δικαιοσύνη . #με_τον_Πάνο»,
Δεν θα περίμενα βέβαια από την Κωνσταντοπούλου να έχει έστω κάποιο πρόβλημα όχι σεβασμού για τον χώρο του Άγνωστου στρατιώτη ή και αισθητικής για την εικόνα τσαντίρ μαχαλά που στήθηκε εκεί στο κέντρο της Αθήνας, αλλά ως δικηγόρος να τον ενημερώσει ότι κακώς βρίσκεται εκεί γιατί το αίτημα εκταφής του, δεν αφορά το κοινοβούλιο αλλά την δικαστική εξουσία.
 Εκταφή, την οποία άλλωστε νόμιμα θα μπορεί να την κάνει σε 4 μήνες και το μόνο αποτέλεσμα που θα είχε θα ήταν να καθυστερήσει η δίκη, όπως επιθυμούν αρκετοί, ίσως μέχρι τις εκλογές, ευελπιστώντας να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη. 

Το ότι στην πραγματικότητα αυτός είναι ο σκοπός της απεργίας πείνας το αποκάλυψε ο ίδιος ο απεργός μιλώντας στο Τικ Τοκ όταν αφού μας είπε «Είμαστε μαζί με την κυρία Καρυστιανού» κατέληξε λέγοντας και δείχνοντας την Βουλή:
Όταν  έρθει η ώρα να βγούμε έξω θα σηκωθούμε όλοι θα μπούμε εκεί μέσα και θα φύγει όλη αυτή η σαπίλα.
Στο ίδιο πνεύμα και η Ολιστική Παιδίατρος, εξειδικευμένη όπως αναγράφει στο βιογραφικό της, στην Μεταβολομική, την Κβαντική Ιατρική, την Γνωστική Ομοιοπαθητική, το Functional medicine και την Νευροανάδραση γράφει:
Στην δικτατορία που καταντήσαμε να ζούμε, ένας γονιός που έθαψε το παιδί του.. το σκοτωμένο από κρατικές εγκληματικές ευθύνες και διαφθορά, κινδυνεύει να πεθάνει, μπροστά στη  Βουλή!   

Ο Δημήτρης Αλικάκος είναι καταπέλτης στο κείμενο που δημοσίευσε:
Δεν απευθύνομαι στον πατέρα. Έχει το σεβασμό μου. Ο πόνος του είναι άφατος και μπορεί να ζητάει ό,τι θέλει. (σημ: ανάλογο αίτημα άλλων συγγενών έχει απορριφθεί από τη δικαιοσύνη).
Απευθύνομαι όμως στην δικηγόρο του, την κ. ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ, και ρωτώ:
- Γιατί δεν ενημέρωσε τον πατέρα-πελάτη της τι είχε μέσα το φέρετρο;
Δεν ξέρει;
Και βέβαια ΞΕΡΕΙ. Εκτός κι αν όπως λένε κάποιοι συνάδελφοί της «δεν έχει διαβάσει τη δικογραφία». (Δεν θέλω να το πιστέψω)
- Αν ξέρει, γιατί δεν λέει στον πατέρα γιατί οι αρχές δεν τον άφησαν να ανοίξει το φέρετρο;
- Αν ξέρει γιατί δεν του λέει -χωρίς να μπει σε μακάβριες λεπτομέρειες- ότι αναφέρεται η φράση «καθολικά απανθρακωμένο»;
- Αν ξέρει, γιατί δεν του δείχνει τις φωτογραφίες του παλικαριού του (και αυτές μέσα στη δικογραφία), εφόσον ο πατέρας επιμένει; (εγώ θα του έλεγα "άστο καλύτερα")
- Γιατί δεν του λέει ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να ψάχνει για «ύποπτες ουσίες» σε άνθρωπο που απανθρακώθηκε σε ένα βαγόνι που πήρε φωτιά; (έχετε δει ποτέ εξέταση για «ουσίες» σε απανθρακωμένο μέσα σε καμένο αυτοκίνητο έπειτα από σφοδρή μετωπική σύγκρουση;)
- Γιατί δεν του λέει ότι η φωτιά έκανε κάρβουνο το βαγόνι και αντίστοιχα το ίδιο συνέβη και με το παιδί του;
- Γιατί δεν του λέει ότι η φωτιά ξεκίνησε από το σημείο της επιβατικής και όχι της εμπορικής -75 μέτρα μακριά (στη δικογραφία κι αυτό)- που δεν είχε ίχνος φωτιάς;
- Προσοχή εδώ! Γιατί δεν του λέει ότι σε όλες τις αναλύσεις του Γενικού Χημείου του Κράτους ΠΡΩΤΟ εύρημα ΔΕΝ είναι το ΞΥΛΟΛΙΟ (ρυπαντής -το βρίσκεις σε τζάκια, φίλτρα απορροφητήρα ακόμα και σταχτοδοχεία) που παπαγαλίζουν 2 χρόνια τώρα τα πολιτικά, και μη, κοράκια (ούτε και δεύτερο), αλλά τα έλαια σιλικόνης (θα δώσουμε όλες τις αναλύσεις σύντομα στη δημοσιότητα -χωρίς μοντάζ στα έγγραφα, όπως έκαναν άλλοι για να βγάλουν αυτό που ήθελαν και να το πουλήσουν στους χαροκαμένους και στον κοσμάκη. Τι ντροπή για δημοσιογράφους...)
Γιατί κ. Κωνσταντοπούλου, δεν λέτε στον χαροκαμένο πατέρα επιτέλους την ΑΛΗΘΕΙΑ;
Μήπως η απάντηση είναι απλή;
Διαβάστε το ερώτημα που κάνει το γύρο του διαδικτύου:
«Πρέπει να θρηνήσουμε και τον γονιό, τον Πάνο, που ξεκίνησε σήμερα απεργία πείνας;»
Και τώρα αφαιρέστε το ερωτηματικό στο τέλος και ξαναδιαβάστε τη φράση.
...
Ναι, επειδή τα έχουμε δει (σχεδόν) όλα, τίποτα δεν αποκλείεται.
Τα τερατώδη ψέματα για "παράνομο φορτίο", "85 νεκρούς", "χαμένα βαγόνια" κ.α. έπεσαν με κρότο μέσα από αδιάσειστες αποδείξεις.
Έχασαν.
Τώρα στόχος: το ΧΑΟΣ
 
Το χειρότερο δε είναι ότι η Κωνσταντοπούλου δεν έχει καταθέσει αίτημα για εκταφή!

 Εμφανίστηκαν δε και 2 γιατρίνες του ΕΣΥ, που ανήκουν στο Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΛΑΕ) για να εξετάσουν την κατάσταση του απεργού και επιβεβαίωσαν, με εκτενές πολιτικό λογύδριο στο τι σκοπεύει αυτή η απεργία πείνας!
Πριν από 10 χρόνια από τα Τέμπη είχε γίνει στην Ισπανία ένα πιο πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα.

Στις 24 Ιουλίου του 2013, στις 20.42 τοπική ώρα, το τρένο υψηλής ταχύτητας Alvia 04155, με 218 επιβάτες και το τετραμελές πλήρωμα, που κατευθυνόταν από την Μαδρίτη στο Φερόλ, στη Γαλικία, εκτροχιάστηκε λίγο πριν το Σαντιάγο ντε Κομποστέλα με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 79 άνθρωποι και να τραυματιστούν 140.
Σε αυτό το δυστύχημα δεν έφταιγε σταθμάρχης αλλά ο οδηγός που κινούσε το τραίνο  με ταχύτητα 179 χλμ/ώρα, ενώ το όριο ταχύτητας στην περιοχή ήταν 80 χλμ/ώρα.
Ήταν το χειρότερο σιδηροδρομικό δυστύχημα στην Ισπανία από το 1944. 
Σε μια σοβαρή χώρα όμως , όπως η Ισπανία η τραγωδία αυτή έληξε τον Ιούλιο 2024, όταν δικαστήριο καταδίκασε σε 2,5 χρόνια φυλάκισης αυτούς που ευθύνονταν για το δυστύχημα, έναν οδηγό και ένα πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος του ισπανικού σιδηροδρομικού δικτύου.
Σύμφωνα με την πρόεδρο του δικαστηρίου , δύο ήταν τα στοιχεία που προκάλεσαν τον εκτροχιασμό: Αποσπάστηκε η προσοχή του οδηγού ενώ έλαβε κλήση στο τηλέφωνό του και δεν υπήρχε σύστημα ασφαλείας που να ενεργοποιείται στην περίπτωση που ο οδηγός δεν τηρούσε το όριο ταχύτητας.

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.
 
 

ΤΣΑΡΛΙ ΚΕΡΚ, Ο ΧΟΡΣΤ ΒΕΣΕΛ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ

Στην διεθνή ιστορία υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός  δολοφονιών από άτομα που είχαν αντίθετη πολιτική, ιδεολογική ή θρησκευτική τοποθέτηση από αυτόν που δολοφόνησαν.
Οι δολοφονίες του Λούθερ Κίνγκ, των Κένεντι, του Γκάντι, του Ανουάρ Σαντάτ, του Γιτζάκ Ράμπιν ή η αποτυχημένη του Σαλμάν Ρουσντί  είναι από τις πιο γνωστές.
Αλλά και στην χώρα μας από την εποχή της δολοφονίας του Καποδίστρια, του Θεόδωρου Δεληγιάννη και του Γεωργίου Α΄ είχαμε τις δολοφονίες του Ίωνα Δραγούμη, την αποτυχημένη του Ελευθέριου Βενιζέλου, του Λαμπράκη του Μπακογιάννη ή του Φύσσα. Μην ξεχνάμε δε ότι έναυσμα για τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν η δολοφονία του αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου στο Σαράγιεβο.
Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται οι δολοφόνοι,είναι ότι τις περισσότερες φορές η δολοφονία τους που έχει σαν σκοπό να κλείσει ένα στόμα που μιλάει αντίθετα  στα πιστεύω τους έχει  ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα.
Η αποτρόπαια και απαράδεκτη δολοφονία του Τσάρλι Κέρκ στις ΗΠΑ είχε σαν αποτέλεσμα να γίνει αυτός παγκοσμίως γνωστός ενώ ταυτόχρονα με την αναγραφή των όσων έλεγε,   έγιναν γνωστές και  διαδόθηκαν οι αναχρονιστικές και σκοταδιστικές ιδέες του που εύκολα δυστυχώς βρίσκουν ανταπόκριση σε αρκετούς. 
Ο δικηγόρος Αντύπας Καρίπογλου στο παρακάτω  ενδιαφέρον άρθρο του αναδεικνύει ακριβώς το τι αποτέλεσμα είχε στο παρελθόν σε μια αντίστοιχη περίπτωση η δολοφονία ενός χιτλερικού αλήτη.

Η επίλεκτη μονάδα της SA (SA Standarte) Χορστ Βέσελ στο Βερολίνο, το 1933 και κάτω στην Νυρεμβέργη με τον ίδιο επικεφαλής.

Ο Χορστ Βέσελ ήταν αναμφίβολα ένα κάθαρμα. Μέλος των Ταγμάτων Εφόδου, των «φαιοχιτώνων», και εξαιρετικά βίαιος χαρακτήρας, προξένησε το ενδιαφέρον του Γιόζεφ Γκέμπελς που τον «προώθησε», στέλνοντάς τον στη Βιέννη για να οργανώσει τη ναζιστική νεολαία. Με την επιστροφή του στη Γερμανία συμμετείχε σε επίθεση κατά των γραφείων του Κομμουνιστικού Κόμματος στην οποία τραυματίστηκαν σοβαρά τέσσερις άνθρωποι. Λίγο μετά είχε έναν καβγά με τη σπιτονοικοκυρά του, στην οποία αρνήθηκε να πληρώσει το νοίκι του και το νοίκι της πόρνης φίλης του και όταν αυτή επέμεινε την απείλησε ότι θα χάσει τα δικαιώματα στο ίδιο της το σπίτι γιατί θα την καταγγείλει ότι στέγαζε μια πόρνη, συμπεριφορά απολύτως τυπική για τέτοιου είδους καθάρματα. Η σπιτονοικοκυρά του προτίμησε, πολύ λογικά, αντί να πάει στην αστυνομία, οπότε σίγουρα θα έχανε το σπίτι της, να πάει στην ταβέρνα της γειτονιάς όπου σύχναζαν κομμουνιστές και να πει τον πόνο της. Αυτοί, έχοντας και το προηγούμενο του τραυματισμού των συντρόφων τους, πήγαν στο σπίτι και τον πυροβόλησαν στο κεφάλι. Με πρωτοστάτη ακριβώς τον πάτρωνά του Γκέμπελς, ο Βέσελ αγιοποιήθηκε. Εγινε «μάρτυρας» του ναζιστικού κόμματος, διοργανώθηκε δημόσια κηδεία που παρακολούθησαν 30.000 άτομα και στην οποία ο Γκέμπελς μετέφερε τα συλλυπητήρια του Γκέρινγκ και του πρίγκιπα Αύγουστου-Γουλιέλμου της Πρωσσίας,  και κάτι στίχοι που είχε γράψει έγιναν τραγούδι, «Το τραγούδι του Χορστ Βέσελ», το οποίο μετά έγινε ο ύμνος των Ταγμάτων Εφόδου. Η ζωή του έγινε ταινία, βιβλία, εκδόθηκαν αναμνηστικά. Κυρίως, όμως, η δολοφονία του χρησιμοποιήθηκε από τον ίδιο τον Χίτλερ  και το ναζιστικό κόμμα για να δικαιολογήσουν τη βία εναντίον των πολιτικών τους αντιπάλων, τους οποίους κατηγόρησαν ως συλλογικά υπεύθυνους. Η δολοφονία του Βέσελ βοήθησε αντικειμενικά τον Χίτλερ. Πέρα από το σοβαρότατο ηθικό πρόβλημα, αν οποιαδήποτε συμπεριφορά του Βέσελ μπορούσε να δικαιολογήσει την εξωδικαστική εκτέλεσή του, και ωφελιμιστικά υπήρξε καταστροφική για τους εχθρούς του, τους προξένησε μεγαλύτερη ζημιά απ’ όση θα τους προξενούσε ποτέ ζωντανός. Οσο κι αν η εκ των υστέρων γνώση του κακού που αντιπροσώπευε ο ναζισμός μπορεί να κάνει κάποιον να δει με συμπάθεια τους δολοφόνους του καθάρματος, για άλλη μια φορά αποδείχθηκε ότι οι κακοί νικάνε όταν οι καλοί γίνονται σαν κι αυτούς.
Ο Τσάρλι Κερκ δεν ήταν βέβαια Βέσελ, αλλά δεν ήταν και το καλό παιδί που απλώς έλεγε την άποψή του. Ηταν ένας φανατικός που τροφοδοτούσε με κάθε τρόπο το μίσος και τη βία εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων και όσων συνανθρώπων του δεν «ενέκρινε». Ο εχθρός της Δημοκρατίας Τραμπ αμέσως μετά τη δολοφονία του δεν δήλωσε ότι ο δολοφόνος του θα οδηγηθεί στη Δικαιοσύνη, αλλά τον αναγόρευσε σε «μάρτυρα» του κινήματος MAGA και δήλωσε ότι οι πολιτικοί του αντίπαλοι είναι συλλογικά υπεύθυνοι για τη δολοφονία και θα τους κυνηγήσει μέχρι τέλους. Αυτός που τον δολοφόνησε προσέφερε μια τεράστια υπηρεσία στον τραμπισμό. Του έδωσε έναν «μάρτυρα». Κάθε φιλελεύθερος δημοκράτης πρέπει να θυμάται πάντα αυτό: ότι αν γίνει σαν τους εχθρούς της Δημοκρατίας για να τους πολεμήσει, θα νικήσουν αυτοί. Η Δημοκρατία μπορεί και πρέπει να νικήσει μόνο με τα δικά της όπλα. Τον Νόμο και τον Λόγο.
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.
 
 

ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ 21ΟΥ ΑΙΩΝΑ (σύμφωνα με 12 Έλληνες ανθρώπους του κινηματογράφου.)

Στις  14 Ιουλίου φέτος δημοσίευσα το α΄μέρος και στις  18 Ιουλίου το β΄μέρος με τις καλύτερες, κατά την δική μου άποψη, ταινίες τα πρώτα 25 χρόνια του 21^ου αιώνα.
Το Σαββατοκύριακο 9-10 Αυγούστου τα ΝΕΑ στο ένθετο τους Weekend Πρόσωπα δημοσίευσε την άποψη 12 ανθρώπων του κινηματογράφου για το ποιες είναι οι 3 ταινίες που θεωρούν σαν πιο σημαντικές αυτής της 25ετίας.
13 από τις 34 ταινίες που έχουν επιλεγεί από τους παραπάνω, βρίσκονται και στην δική μου λίστα επιλογής.
3 από αυτές, Οδός Μαλχόλαντ, Παράσιτα  και  Η πόλη του θεού έχουν επιλεγεί μάλιστα από δύο, ενώ οι υπόλοιπες είναι:  To πορτρέτο μιας γυναίκας που φλέγεται, Ένας χωρισμός, Ανατομία μιας πτώσης,  Τα παιδιά των ανθρώπων, Ο γιός του Σαούλ,Dogville, Act of Killing, Θα χυθεί αίμα  και  Άφιξη.
Από τις υπόλοιπες 20 την  Ζώνη ενδιαφέροντος προτείνουν 3 και το Ένας προφήτης δύο. Στις προτεινόμενες υπάρχουν και 3 ελληνικές, το  Ένας άλλος κόσμος, τα Φτηνά τσιγάρα και οι Νύφες.
Οι άλλες είναι: Zodiac,Πιάσε με αν μπορείς, Η ευνοούμενη, La la land,
Ποίηση, Pacifiction, O άγνωστος της λίμνη, Τίγρης και δράκος, Aftersun,
Interstellar, Melancholia, Το άλογο του Τορίνου, Τέλεια ομορφιά, Λευκή κορδέλα, Ανωτέρα βία.
Δυστυχώς δεν είναι εφικτό να δημοσιεύσω  την άποψη των 12 για τις ταινίες που επέλεξαν γιατί το δημοσιευμένο κείμενο μαζί με φωτογραφίες έχει έκταση 6 σελίδων.
Από τις ταινίες που επέλεξαν μόνο δύο δεν έχω δει,   Ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου (Verdens verste menneske) 2021 και το Les Glaneurs et la Glaneuse 2006.
Οι ταινίες που είναι με έντονα κόκκινα γράμματα υπάρχουν και στην λίστα μου, όπου μπορεί κανείς εκεί να διαβάσει και την δική μου κριτική γι΄ αυτές.
Στις ταινίες με απλά κόκκινα γράμματα, που έχω μεν δει αλλά δεν επέλεξα να προσθέσω στην δική μου λίστα,  προσέθεσα και την  άποψη μου γι αυτές.

Αχιλλέας Κυριακίδης συγγραφέας, μεταφραστής, κριτικός κινηματογράφου
 
Ερωτική επιθυμία[ΓΦ1]  in the mood for love  2000
 
Zodiac 2007
Εξαιρετική ταινία με σωστό ρυθμό και με πολύ καλή ανάπτυξη των χαρακτήρων των πρωταγωνιστών και της ανάδειξης των δυσχερειών στην έρευνα για ένα σίριαλ κίλερ

To πορτρέτο μιας γυναίκας που φλέγεται Portrait de la Jeune Fille en Feu 2019
 
Επιλαχούσες ταινίες
Ένας χωρισμός Jodaeiye Nader Az Simin / A Separation 2011

Ανατομία μιας πτώσης Anatomie d Une Chute 2023

Ενας προφήτης un prophete 2009
Σκληρή ταινία που δείχνει την αμείλικτη πραγματικότητα των φυλακών και την "ωρίμανση" ενός νεαρού στο έγκλημα.

Οδός Μαλχόλαντ Mulholland Drive 2001

---

Ισαβέλλα Μαυράκη Σκηνοθέτης
 
Οδός Μαλχόλαντ Mulholland Drive 2001
 
Πιάσε με αν μπορείς Catch me if you can 2002
Mε εξαιρετική μουσική του Τζόν Γουίλιαμς και ένα μοναδικό καστ πρωταγωνιστικών ο «παραμυθάς» Σπιλμπεργκ κατάφερε να μας δώσει μια ανάλαφρη και χαριτωμένη ταινία που βασίζεται σε πραγματική ιστορία.
 
Η ευνοούμενη The favourite 2018
Η ταινία έχει 3 μοναδικά απολαυστικές πρωταγωνίστριες και ξεφεύγει από τις συνήθεις βιογραφίες της εποχής χάρις στο υπόγειο και διαβρωτικό χιούμορ των εικόνων της και του σεναρίου της χωρίς να παραβλέπει κανείς και την σκηνοθετική δουλειά που έχει γίνει.

Ηλίας Γεωργιόπουλος διανομέας αιθουσάρχης ΔΑΝΑΟΣ
 
La la land 2016
Η ταινία πετυχαίνει να ανανεώσει το μιούζικαλ χρησιμοποιώντας όλα τα στοιχεία των κλασσικών μιούζικαλ σε νέας συσκευασία, συν το νέο ζευγάρι πρωταγωνιστών, καλή μουσική και εμπνευσμένη χορογραφία.

Παράσιτα Parasite 2019
 
Η πόλη του θεού City of god 2002

Σύλλας Τζουμέρκας Σκηνοθέτης
 
Ποίηση Poetry 2010
  Χαμηλών τόνων ταινία με μια πρωταγωνίστρια μοναδική που καταφέρνει μόνο με την εικόνα της να μας δείχνει τα συναισθήματα της μεταξύ της σκληρής πραγματικότητας που αντιμετωπίζει και της ποίησης που αποτελεί το ιδανικό της.

Pacifiction 2002 (λανθασμένα γράφουν Pacification)
Άκρως κουραστική, με μακρόσυρτα άνευ λόγου πλάνα και ανούσιους διαλόγους και ο μόνος λόγος που δεν σταματάς να την βλέπεις είναι το πανέμορφο τοπίο της Πολυνησίας.

O άγνωστος της λίμνης L’ inconnu du lac 2013

Άπαιχτο στην χώρα μας ερωτικό ομοφυλοφιλικό  θρίλερ με μοναδικές εικόνες λίμνης της Γαλλίας.

Δημήτρης Κολιοδήμος Συγγραφέας /κριτικός κινηματογράφου
 
Ένας άλλος κόσμος 2015 
Η ταινία, που στέκει άνετα σε διεθνές επίπεδο, πετυχαίνει αυτό πού είναι και η ουσία του κινηματογράφου, να προκαλέσει την συναισθηματική φόρτιση του θεατή και να τον οδηγήσει στην κάθαρση.

Ζώνη ενδιαφέροντος Zone of interest 2023
Σε όλη την ταινία είναι εμφανές, βασικά από τα μονίμως μακρινά πλάνα (δεν υπάρχει ούτε ένα γκρο πλαν) ότι η επιλογή του σκηνοθέτη είναι να περάσει στον θεατή την αντίστιξη μεταξύ της φρίκης του στρατοπέδου, που μόνο το ακούμε, και της ανέφελης οικογενειακής ζωής του Ες δίπλα σε αυτό που επιβεβαιώνει την κοινοτοπία του κακού της Χ.Αρέντ. Μαζί με την μουσική υπόκρουση στην αρχή και το τέλος αυτό το πετυχαίνει αλλά μετά την πρώτη ώρα επειδή η ταινία δεν έχει κάποια κορύφωση αρχίζει και κουράζει τον θεατή.
 
Τίγρης και δράκος Grouching Tiger, Hidden Dragon 2000
Μοναδικής αισθητικής ομορφιάς ταινία με τους ήρωες της να υπερβαίνουν τον νόμο της βαρύτητας  και με πολεμικές αναμετρήσεις υψηλής χορογραφίας

Χρήστος Δήμας σκηνοθέτης
 
Aftersun 2022
Αρκετά υπερεκτιμημένη ταινία, χωρίς ιδιαίτερη πλοκή, με τις διακοπές στην Τουρκία ενός χωρισμένου πατέρα με την κόρη του, που παίζει μια χαρισματική 11χρονη που επιλέχτηκε από άλλες 600 υποψήφιες για τον ρόλο.

Ένας προφήτης un prophete 2009
 
Interstellar 2014
Θεαματική ταινία που μέχρι το μέσο διατηρεί το ενδιαφέρον του θεατή αλλά μετά καταφεύγει σε όλα τα κλασσικά κλισέ που καταδυναστεύουν τον αμερικανικό κινηματογράφο που στις περισσότερες ταινίες του είναι σαν να απευθύνεται σε κοινό με μειωμένη νοημοσύνη ή παιδικής ηλικίας.

Αλέξης Σταμάτης συγγραφέας
 
Η πόλη του θεού City of  god 2002
 
Melancholia 2011
Ο υπερεκτιμημένος κατά την γνώμη μου Τρίερ, γύρισε μια ταινία για την μελαγχολία και τις συναισθηματικές αντιδράσεις των ανθρώπων στον επερχόμενο θάνατο. Εικαστικά άψογη, με καταπληκτική απόδοση της πρωταγωνίστριας, δεν καταφέρνει να πείσει τον θεατή για την όλη συμπεριφορά των ατόμων γύρω από την νύφη.

Το άλογο του Τορίνου The Turin horse 2011
Εκτός από την φωτογραφία και την μουσική υπόκρουση που είναι σε πλήρη συμφωνία με την εικόνα η υπόλοιπη ταινία είναι μια επίδειξη του δήθεν "ποιητικού" και "ποιοτικού" κινηματογράφου.
Σε ατελείωτες επαναλαμβανόμενες σκηνές μαθαίνουμε πως ντύνονται και γδύνονται οι 2 πρωταγωνιστές, πως τρώνε καθημερινά πατάτες, πως ζεύουν και ξεζεύουν το 'άλογο και πως βγάζουν νερό από το πηγάδι .
Με ένα σωστό μοντέρ που θα είχε περιορίσει τα 146 ατέλειωτα λεπτά της ταινίας σε 80 ίσως η ταινία θα πετύχαινε να αποδώσει πολύ καλύτερα το νόημα της.

Τα παιδιά των ανθρώπων Children of Men 2006
 

Κωνσταντίνος Καραμαγγιώλης σκηνοθέτης
 
Τέλεια ομορφιά La grande Bellezza 2013
Ένας εστέτ Ρωμαίος περιδιαβάζει στην Ρώμη και την νυκτερινή ζωή της, σαν μια άλλη εκδοχή του Μαστρογιάννι στην Ντόλτσε Βίτα του Φελίνι, σε μια ταινία που έχεις την αίσθηση ότι ο σκηνοθέτης την αυτοσχεδίασε κατά το γύρισμα.

Φτηνά τσιγάρα 2006
Μια ταινία έκπληξη από τον Χαραλαμπίδη με μια ρομαντική ιστορία, αλλά και χιούμορ  σε μια Αθήνα που χάθηκε.
 
Ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμουVerdens verste menneske 2021

Χρήστος Μήτσης κριτικός κινηματογράφου
 
Ζώνη ενδιαφέροντος Zone of interest 2023
 
Λευκή κορδέλα Das weisse band 2009
Μια άψογη εικαστικά ταινία που καταγράφει με συνεχείς μικρές εικόνες την ωμή πραγματικότητα όλων των κλειστών κοινωνιών της Ευρώπης με την ενυπάρχουσα και καλά κρυμμένη βία δοσμένη με την δομή μιας αστυνομικής ταινίας ώστε να κρατά συνεχές το ενδιαφέρον του θεατή.
Η σχέση όμως με ναζισμό είναι στην φαντασία των κριτικών και του σκηνοθέτη γιατί οι αιτίες που τον δημιούργησαν είναι τελείως διαφορετικές και άσχετες με την βία εκείνης της εποχής που υπήρχε σε όλες τις χριστιανικές κοινωνίες της εποχής Ευρώπης και Αμερικής.
 
Ο γιός του Σεούλ Saul fia 2015

Γιώργος Ζώης σκηνοθέτης
 
Dogville 2003
 
Act of Killing 2012
 
Ζώνη ενδιαφέροντος Zone of interest 2023
 
 

Προμηθέας Αλειφερόπουλος Ηθοποιός
 
Θα χυθεί αίμα There will be blood 2007
 
Ανωτέρα βία Force Majeune 2014
Μια ταινία που πετυχαίνει να αναδείξει την εύθραυστη σχέση που υπάρχει στα ζευγάρια όταν ένας απρόβλεπτος παράγοντας προκαλεί ενστικτώδεις αντιδράσεις. Εάν μερικά πλάνα δεν ήταν τόσο μακρόσυρτα και είχε ένα καλύτερο καστ το αποτέλεσμα θα ήταν σαφώς καλύτερο.

Άφιξη Arrival 2016

Ματθαίος Φραντζεσκάκης Διευθυντής Φεστιβαλ Κινηματογράφου Χανίων

 Νύφες 2004
Ο Βούλγαρης κατάφερε με την ταινία του να μας μεταφέρει με επιτυχία σε μια εποχή που η μετανάστευση πλήγωνε την Ελλάδα.

Παράσιτα Parasite 2019
 
Les Glaneurs et la Glaneuse 2006

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

 

H ΥΠΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΣΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ β΄μέρος

Διαβάζω στο ΒΗΜΑ  ότι μια νέα διάλεκτος διαμορφώνεται και μιλιέται στο Instagram, στο TikTok και στις μηχανές Τεχνητής Νοημοσύνης και οι θεσμικοί λεξικογραφικοί οργανισμοί του κόσμου όχι μόνο δεν την ξορκίζουν, αλλά δίνουν την ευλογία τους στον καινούργιο τρόπο να επικοινωνούμε μεταξύ μας αλλά και να συνομιλούμε με τα chatbots.
To 2024 καταγράφηκε, σύμφωνα με τον έγκριτο λεξικογραφικό οργανισμό του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ως η χρονιά του «σάπιου εγκεφάλου» (αγγλιστί brain rot). Το συγκεκριμένο λήμμα, που προκρίθηκε χάριν της ολοένα και συχνότερης – τελικά σε βαθμό αμετροέπειας – χρήσης του, ήρθε να περιγράψει τη συνθήκη που διαμορφώνεται στον ανθρώπινο εγκέφαλο ως απόρροια της αδιάλειπτης κατανάλωσης μυριάδων και κυρίως άχρηστων πληροφοριών από το διαδίκτυο.
Έτσι  το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ αποφάσισε να συμπεριλάβει στα κατάστιχά του 6.212 καινούργιες λέξεις. 
Ας δούμε λοιπόν μερικές από αυτές τις λέξεις και το τι σημαίνουν.
 
Skibidi=  είναι προϊόν της σειράς animation «Skibidi Toilet», μιας μάλλον δυστοπικής μάχης ανάμεσα σε τουαλέτες με ανθρώπινα κεφάλια και ανθρώπους με κάμερες κλειστού κυκλώματος στη θέση του κεφαλιού, η οποία προβάλλεται στο YouTube από το 2023.

Η λέξη περιγράφει, σύμφωνα με το λεξικό του Κέιμπριτζ, κάτι που μπορεί να είναι cool, κάτι κακό ή κάτι παράξενο. Αλλά μπορεί επίσης να χρησιμοποιείται απλώς για να χρησιμοποιείται. Χωρίς να δηλώνει κανένα νόημα.
 
 Broligarchy= δημιουργήθηκε από το πάντρεμα των όρων bro (αδελφός) και oligarchy (ολιγαρχία). Έμπνευση για τη δημιουργία του όρου ήταν οι Τζεφ Μπέζος, Ιλον Μασκ και Μαρκ Ζάκερμπεργκ, οι οποίοι στήριξαν αναφανδόν τη δεύτερη προεδρική καμπάνια του Ντόναλντ Τραμπ. 
 
 tradwife (ελληνιστί παραδοσιακή σύζυγος) εξαιτίας του κλίματος υπέρ του αμερικανού προέδρου που δημιούργησαν και του inspo (της έμπνευσης δηλαδή) που έδωσαν σε άλλες γυναίκες μέσα από τον δίαυλο των κοινωνικών δικτύων οι tradwives.
Πρόκειται για τις νέας κοπής νοικοκυρές που υπηρετούν τον ρόλο της τέλειας υποταγμένης συζύγου και μητέρας και θεωρούν την ισότητα των φύλων και τους φεμινιστικούς αγώνες κουραφέξαλα.
Ο λεξικογραφικός οργανισμός ζητά και τη γνώμη των πολιτών για νέες υποψήφιες προς καταγραφή λέξεις μέσω ψηφοφορίας. Την προηγούμενη εβδομάδα για παράδειγμα διαγωνίζονταν τα λήμματα technofossil, fast tech και digital decay.

Στην χώρα μας στο Χρηστικό Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας της Ακαδημίας Αθηνών (που είναι διαθέσιμο και online) έχουν ήδη καταγραφεί 5.500 νεολογισμοί.
Ο ομότιμος καθηγητής Γλωσσολογίας του ΕΚΠΑ και τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών Χριστόφορος Χαραλαμπάκης μας ενημερώνει πως: Κάθε εβδομάδα θα μπορούσαμε να προσθέσουμε 200 νέες λέξεις. Στην πράξη μπαίνουν 20-30 λέξεις τον χρόνο, ύστερα από αναμονή και προσεκτική αξιολόγηση. 
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.