ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟ

Ο Σεφέρης έχει πει πολύ σωστά «δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη» και επίσης ότι  «είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας».

Πραγματικά κάθε νέο έργο κάποιου δημιουργού μπορεί συνειδητά αλλά και ασυνείδητα να έχει μερικά η αρκετά στοιχεία από το παλαιότερο έργο κάποιου άλλου δημιουργού.

Ο Παλαμάς μάλιστα, όπως γράφει ο Δημήτρης Τζιόβας , το θεωρεί αυτό αυτονόητο και γι΄αυτό λέει στον πρόλογο του Δωδεκάλογου του Γύφτου: «Για τον τεχνίτη και το δάνεισμα είν' έν' από τα όργανα της πρωτοτυπίας του. Από την ώρα που θα μπορούσε κριτής να μου πη πως το ποίημά μου είναι κάτι πρωτάκουστο που δε θυμίζει τίποτε παρόμοιο, θα υποψιαζόμουν ή πως δεν αξίζω εγώ ή πως δεν αξίζει ο κριτής μου».

 Αλλά και ο Εμμανουήλ Ροΐδης δεν διεκδικεί την πρωτοτυπία όταν γράφει: «Εκάστη εν τη "Παπίσση Ιωάννα" φράσις, πάσα σχεδόν λέξις, στηρίζεται επί τη μαρτυρία συγχρόνου συγγραφέως». Το ίδιο και ο Στέφανος Κουμανούδης σε επισημείωση στην πρώτη έκδοση του Στράτη Καλοπίχειρου (1851), αφού αναφερθεί στις οφειλές στον Βύρωνα, στον Σαίξπηρ και σε "δημοτικά τινα διηγημάτια", πρόθυμα δηλώνει ότι «και άλλο δε τι αν καταδειχθή εις ημάς ως ξένον, προθύμως και χωρίς διαμάχης το δεχόμεθα και υπεύθυνοι γινόμεθα δια τον τρόπον της μετοχετεύσεως». Αν σε όλα αυτά προστεθεί και το γεγονός ότι ο Παπαδιαμάντης δήλωνε αντιγραφέας κάποιων διηγημάτων του βάζοντας σε παρένθεση στο τέλος τους τη φράση (διά την αντιγραφήν), προσπαθώντας έτσι να ακυρώσει κάπως τον αυτοβιογραφικό τους χαρακτήρα, συνειδητοποιούμε ότι ο ελληνικός 19ος αιώνας δεν είχε ιδιαίτερες εμμονές με την πρωτοτυπία.

Δεν  θα ασχοληθούμε εδώ για τα  πνευματικά δικαιώματα που άρχισαν να προστατεύονται από το 1710 ,την εποχή της Άννας της Μεγάλης Βρετανίας ούτε και με το πλήθος των δικαστικών διεκδικήσεων που υπάρχουν από διάφορους δημιουργούς που θεωρούν ότι κάποιος τους έχει υποκλέψει την πνευματική τους δημιουργία.

Πολλές φορές πάντως είναι δύσκολο να πει κανείς αν ένα έργο είναι  συνειδητή αντιγραφή κάποιου άλλου ή δύο διαφορετικοί δημιουργοί είχαν την ίδια έμπνευση στο έργο τους.

Βλέποντας πχ το παρακάτω βίντεο είναι αρκετά δύσκολο να συμπεράνεις αν η χορογράφος  της Beyonce αντέγραψε τις βραβευμένες χορογραφίες της Anne Teresa De Keersmaeker .

Εκεί πάντως που η αντιγραφή είναι πολλές φορές συνηθισμένη είναι ο κινηματογράφος.

Ίσως βέβαια τελικά αυτό να είναι αναπόφευκτο γιατί ουσιαστικά  στον κινηματογράφο υπάρχουν 3 μόνο βασικά σενάρια που καλύπτουν όλα τα είδη του.
Το πρώτο είναι η μάχη μεταξύ καλού κακού που είναι ίδια είτε η ταινία είναι αστυνομική ή γουέστερν είτε ακόμα διαστημική.

Το δεύτερο είναι εκείνος /η αγαπάει/μισεί εκείνη/ο και το τρίτο όσες αφορούν τις σχέσεις και τα προβλήματα μεταξύ ανθρώπων.

΄Ετσι  λοιπόν ταινία "Και οι 7 ήσαν υπέροχοι"  είναι η αμερικανική αντιγραφή των "7 Σαμουράι" του Κουροσάβα. Το "Γιοζίμπο", πάλι του Κουροσάβα ,γίνεται από τον  Σέρτσιο Λεόνε το σπαγγέτι ουέστερν "Για μια χούφτα δολλάρια", με αποτέλεσμα, μετά την διαμαρτυρία του , ο Κουροσάβα να λαμβάνει τελικά το 15% των διεθνών εισπράξεων της ταινίας.

"Yojimbo" and "Fistful of Dollars": Shot-by-Shot Montage from Alejandro Villarreal@Alamo City on Vimeo.

Επίσης δε ο George Lucas έχει αναγνωρίσει ότι η ταινία " The Hidden Fortress" (1958) του Κουροσάβα  αποτέλεσε πηγή έμπνευσης των ταινιών   Star Wars.

Την θρυλική σκηνή με το παιδικό καροτσάκι που πέφτει από τις σκάλες της Οδησσού ,η οποία θεωρείται η καλύτερη στην ιστορία του κινηματογράφου, από την ταινία του Αϊζενστάιν "Θωρηκτό Ποτέμκιν"  την έχει αντιγράψει ο Μπράιαν ντε Πάλμα  στην ταινία «Οι Αδιάφθοροι».

Ο Ταραντίνο το έχει πεί ξεκάθαρα «κλέβω, όλοι κλέβουμε, κανένας δεν είναι πρωτότυπος. Απλώς κάποιοι δεν το λένε».

Ο  Νίκος Παναγιωτόπουλος, πάντως  στην ταινία του «Beautiful People», ανέφερε πως εμπνεύστηκε από την «Περιφρόνηση» του Γκοντάρ.

Άλλοι όμως, όμως όπως ο Γιώργος Λάνθιμος δεν λένε ότι έχουν αντιγράψει ή εμπνευστεί από κάποια  ταινία αλλού δημιουργού παρά τις καταφανείς ομοιότητες

 Η ταινία του ο  Κυνόδοντας ( Dogtooth) του 2009. που απέσπασε πολλές διακρίσεις και βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ, και υπήρξε υποψήφια για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινία το 2011 έχει σαφείς ομοιότητες με την μεξικάνικη ταινία του 1973  El castillo de la pureza (Το κάστρο της αθωότητας) του  Αρτούρο Ριπστάιν με τους: Κλαούντιο Μπρουκ, Ρίτα Μασέδο.

Η ταινία μάλιστα αυτή, η οποία κατά την προσωπική μου γνώμη είναι σαφώς καλύτερη από τον Κυνόδοντα, είχε βραβευθεί με τα Ariel Awards που απονέμονται ετησίως από την Mexican Academy of Film Arts and Sciences  με 5 βραβεία από τα 10 που είχε προταθεί.

Είχε μάλιστα προβληθεί στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης πριν μερικά χρόνια σε αφιέρωμα που είχε γίνει για τον σκηνοθέτη της.

Το σημερινό ποστ παρακινήθηκα  να το γράψω όταν είδα πρόσφατα την εξαιρετική γερμανική ταινία του 1996 Beyond Silence -Jenseits der Stille (ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΙΩΠΗ) της Caroline Link. Η ταινία έχει βραβευθεί στην Γερμανία και σε Διεθνή Φεστιβάλ και είχε προταθεί για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας.

Το θέμα της είναι μια κοπέλα με δύο κωφάλαλους γονείς που τους βοηθά να συνεννοούνται με τους άλλους  και η οποία θέλει να ασχοληθεί με την μουσική. Έχει δηλαδή ακριβώς το ίδιο θέμα την εξ ίσου εξαιρετική ταινία που είδαμε πρόσφατα La Famille Belier -Οικογένεια Μπελιέ (2014) του Ερίκ Λαρτιγκό που έκοψε 7εκατομ εισιτήρια στα γαλλικά ταμεία ,κερδίζοντας 6 υποψηφιότητες για Σεζάρ αλλά και το βραβείο κοινού στο Γαλλόφωνο Φεστιβάλ της Αθήνας. 

Τελικά είναι δύσκολο να διαπιστώσει κανείς αν κάποιος έχει κλέψει την ιδέα κάποιου άλλου ή έτυχε να σκεφτεί ακριβώς το ίδιο πράγμα.

Το Jenseits der Stille κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 19 Δεκεμβρίου 1996. Στις 9 Αυγούστου του ίδιου χρόνου, δηλαδή σε χρόνο που δεν θα μπορούσε να προλάβει κανείς να κλέψει την ιδέα, κυκλοφόρησε στην Ινδία το μιούζικαλ Khamoshi με παρόμοιο σχεδόν σενάριο!

Τελικά μπορεί η Οικογένεια Μπελιέ και ο Κυνόδοντας να πήραν την βασική ιδέα από το  Jenseits der Stille και το El castillo de la pureza  όμως και οι 4 αυτές ταινίες, όπως και οι προηγούμενες που ανέφερα, ήσαν ταινίες αξιόλογες και οι σκηνοθέτες τους πέτυχαν να δώσουν ο καθένας τους μια τελείως διαφορετική οπτική ματιά σε αυτές δημιουργώντας ουσιαστικά μια τελείως προσωπική ταινία.   

ΜΕΡΙΚΕΣ ΔΥΣΟΙΩΝΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Όλοι θυμούνται ότι προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο θα έσκιζε τα μνημόνια αλλά θα άλλαζε ταυτόχρονα και την Ευρώπη, ώστε να αναγκαστούν τόσο η μαντάμ Μέρκελ αλλά και ο Ολαντρέου να αποδεχτούν  αδιαμαρτύρητα όλες τις φαντασιώσεις που είχαν στις ιδεοληψίες τους  οι οικονομικοί εγκέφαλοι του Τσίπρα.

Παράλληλα το ΔΝΤ, και οι "φονιάδες των λαών" που το ελέγχουν, θα υπέκυπταν στις απαιτήσεις της για πρώτη φορά αριστεροακροδεξιάς μας κυβέρνησης, γιατί αλλιώς η Αμερική θα κινδύνευε ένας στρατηγικής σημασίας  σύμμαχος της,όπως θεωρούμε τον εαυτό μας, να ζητήσει και να πάρει οικονομική βοήθεια από την Ρωσία και την Κίνα  και πετρέλαιο από τον σύντροφο Μαδούρο!

Δύο χρόνια μετά η ίδια κυβέρνηση αφού προσγειώθηκε απότομα στην πραγματικότητα υπογράφοντας το 3ο μνημόνιο, προσγείωση που μας στοίχησε κατά τον Στουρνάρα 86 δις και κατά τον  επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ 100 δις, έχει σαν μόνους υποστηρικτές της στην Ευρώπη την Μέρκελ και τον Ολάντ ενώ πέραν του Ατλαντικού ευχαριστήσαμε  τους "φονιάδες των λαών"  για την υποστήριξη τους ,ενώ ταυτόχρονα το ΔΝΤ συμβαδίζει με την βασική μας  θέση  για  ελάφρυνση του χρέους. 

Βέβαια κατά την βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ελένη Αυλωνίτου "η Ελλάδα έσωσε το ΔΝΤ"!

Η μόνη πάντως επιτυχής πρόβλεψη που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι  η Ευρώπη θα αλλάξει μέσα σε αυτήν διετία.

Δυστυχώς όμως, άλλαξε μεν αλλά στην ακριβώς αντίθετη μεριά από αυτήν που βαυκαλιζόταν ο Τσίπρας και οι αιθεροβάμονες σύντροφοι του.
Το Brexit είναι  δυστυχώς πλέον πραγματικότητα, ενώ οι Ευρωπαϊκές ακροδεξιές παρατάξεις, με πολιτικές θέσεις που στον ελληνικό πολιτικό χώρο εκφράζονται από τον κυβερνητικό εταίρο τους ΑΝΕΛ και την Χρυσή Αυγή, συνεχώς αυξάνουν τις δυνάμεις τους και σε ορισμένες χώρες κατέχουν και την εξουσία, όπως στην Ουγγαρία με τον πρωθυπουργό Βίκτωρ Όρμπαν και στην Πολωνία με τον Πρόεδρο Γιάροσλαβ Κατσίνσκυ.

Στην Γαλλία η Λεπέν με 30% φαίνεται ότι θα είναι ένας εκ των δύο διεκδικητών στον β΄γύρο των προεδρικών εκλογών.

Στην Αυστρία στις εκλογές της 4ης Δεκεμβρίου φαίνεται ο Νόρμπερτ Χόφερ να είναι το φαβορί για την προεδρία, ενώ ο Χερτ Βίλντερς στην Ολλανδία προηγείται στις δημοσκοπήσεις για τις εκλογές τον Μάρτιο.
Στην Φιλανδία ο κυβερνητικός εταίρος και υπουργός των Εξωτερικών Τίμο Σόινι, που υποστηρίζει την εκδίωξη της Ελλάδας από το ευρώ, ζητάει συνεχώς δημοψήφισμα για την αποχώρηση της Ελλάδας από την ΕΕ.

Τέλος  στην Γερμανία η Φράουκε Πέτρι, που συγκρίνει τους πρόσφυγες με την κοπριά, συγκεντρώνει 15% στις δημοσκοπήσεις , ενώ ο Φάρατζ  στην Βρετανία ήταν από τους βασικούς υποστηρικτές του Brexit και ήδη συναντήθηκε με τον νεοεκλεγέντα Τράμπ ο οποίος θα τον ήθελε και ως πρεσβευτή της Βρετανίας στην χώρα του!

Η εκλογή από την άλλη μεριά του Τραμπ είναι μέχρι στιγμής άγνωστο τι συνέπειες θα έχει για την χώρα μας, αλλά και για τον υπόλοιπο κόσμο, γιατί είναι σαφώς απρόβλεπτο άτομο  αλλά προσωπικά πιστεύω και ελπίζω πως σαφώς η πολιτική του θα είναι αρκετά μακριά από τις προεκλογικές του εξαγγελίες και δηλώσεις.

Οι παραπάνω διαπιστώσεις δεν είναι ευοίωνες για την χώρα μας, η οποία  στην ουσία βρίσκεται υπό την επιτροπεία ουσιαστικά των δανειστών μας,  γιατί σε όλες τις παραπάνω χώρες η ακροδεξιά αντιτίθεται ανέκαθεν σε οποιαδήποτε βοήθεια προς εμάς.

Αν όμως τα πράγματα δεν είναι αισιόδοξα από δυσμάς το ίδιο είναι και από ανατολάς.

Οι προκλήσεις της Τουρκίας είναι συνεχείς και ο Ερντογκάν σαν τον Τραμπ είναι τελείως απρόβλεπτος στις διαθέσεις του.

Προσωπικά πιστεύω ότι όλες οι τελευταίες αναφορές του για τα "σύνορα της καρδιά του" και για την συνθήκη της Λωζάνης δεν έχουν μόνο σαν αποκλειστικό σκοπό την πίεση προς την χώρα μας που βρίσκεται αναγκαστικά στην θέση του αμυνόμενου στις προκλήσεις του.

Πιστεύω ότι βασικό σκοπό έχουν να αποκαθηλώσουν την σχεδόν θεοποιημένη εικόνα του Κεμάλ Ατατούρκ στην χώρα του,εμφανίζοντας τον σαν υπαίτιο για τις συμφωνίες που καθόρισαν τα σημερινά όρια της Τουρκίας.

Απευθύνεται κατά βάση στα πιο καθυστερημένα στρώματα της πατρίδας του, που είναι και οι ψηφοφόροι του, εξάπτοντας τον εθνικισμό τους και τα οποία ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι και τις  ριζοσπαστικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις του Ατατούρκ που είχαν σκοπό να μετατρέψουν την Τουρκία  σε σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα, βασισμένη στα δυτικά πρότυπα και πλήρως απελευθερωμένη από την θρησκεία, απαγορεύοντας την πολυγαμία, τον φερετζέ και το φέσι και δίνοντας δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες.  Ήδη με τις χιλιάδες συλλήψεις στον στρατό, τα Πανεπιστήμια και τις εφημερίδες έχει καταφέρει σημαντικό πλήγμα σε όλους τους Κεμαλιστές.

Θα ήθελε βέβαια  να καταργηθεί η βίζα για την Ευρώπη, αλλά δεν είμαι και πολύ σίγουρος ότι είναι και ένθερμος οπαδός στην ένωση της Τουρκίας με αυτήν, γιατί αυτό θα σήμαινε ότι θα έπρεπε να καταργήσει ένα αριθμό από νόμους ασύμβατους με τα ευρωπαϊκά δεδομένα, που του επιτρέπουν όμως να είναι ο σημερινός κυρίαρχος στην ουσιαστικά κοινοβουλευτική δικτατορία που έχει εγκαθιδρύσει.

Στην όλη επιθετική πολιτική του εντάσσεται και η απότομη και απρόβλεπτη κατάρρευση των συνομιλιών για το Κυπριακό παρά το γεγονός ότι οι συνομιλίες μεταξύ των δύο κοινοτήτων είχαν φτάσει σε σημαντικό επίπεδο συμφωνίας.

Ίσως τώρα αρκετοί να αρχίσουν να συνειδητοποιούν ότι αν είχαν οι Κύπριοι αποδεχτεί το σχέδιο Ανάν το νησί σήμερα θα ήταν χωρίς τουρκικά στρατεύματα, τα οποία είναι προφανές ότι ο Ερντογκάν δεν έχει σκοπό να αποσύρει θεωρώντας την Κύπρο μέρος της Οθωμανικής του αυτοκρατορίας.

Το ισχυρότερο όπλο πάντως με το οποίο μπορεί να απειλεί την χώρα μας ο Ερντογκάν είναι η συμφωνία για τους πρόσφυγες.

Τέλος, ίσως και συνεπικουρούμενοι υπογείως από τους Τούρκους, έχουν αρχίσει και οι Αλβανοί να μην συμφωνούν για την ΑΟΖ και να εγείρουν απαιτήσεις από την Ελλάδα  για τους Τσάμηδες, ένα θέμα που μετά 70 χρόνια ανήκε πλέον στην ιστορία, ενώ ταυτόχρονα οι επιθέσεις στην ελληνική μειονότητα είναι συνεχείς.

Όπως καταλαβαίνει κανείς η σημερινή θέση, της σε οικονομική κρίση χώρας μας, τόσο με τους γείτονες της, όσο και στο Ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, δεν είναι ιδιαίτερα καλή.

Για να αντιμετωπίσει αυτές  τις δυσμενείς συνθήκες χρειάζεται να διαθέτει κυβέρνηση με κύρος, σταθερότητα, σοβαρότητα και πυγμή, στοιχεία που  πολύ φοβάμαι πως δεν διαθέτει.

Ας ελπίσουμε πως μετά από 2 χρόνια στην εξουσία και την εκπαίδευση της στου κασίδη το κεφάλι, θα καταφέρει να ανταπεξέλθει στις δύσκολες σημερινές συνθήκες και να μην καταφύγει στην, ολέθρια αυτή την στιγμή, επιλογή της διαφυγής της από την εξουσία δια των εκλογών.   

ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΙΑΦΥΛΑΞΕ ΤΟ ΑΣΥΛΟ!

Αν κάποια νύχτα μαύρη και βαριά,
κανένας χριστιανός σαν από χάρη,
πλάι σε κάποια χαλάσματα παλιά,
θάψει το φημισμένο σου κουφάρι,

την ώρα που τ'αστέρια αγνά ένα ένα,
τα μάτια τους σφάλουν τα κουρασμένα,
τα δίχτυα της η αράχνη εκεί θα στήσει
κι η όχεντρα τα παιδιά της θα γεννήσει.

Και θεν'ακούς όλο το χρόνο εσύ,
πάνω απ'το κολασμένο σου κεφάλι,
των λύκων τη θρηνητική κραυγή,

της πεινασμένης μάγισσας στριγκλιές,
του γέρου του λάγνου την κραιπάλη
και των κλεφτών τα σχέδια για κλεψιές.

ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΤΟΥ ΣΑΡΛ ΜΠΩΝΤΛΑΙΡ

Αν ο ποιητής είχε δει τις παρακάτω εικόνες και έβλεπε ποιος είναι ο ανθός της Ελληνικής νεολαίας, ίσως θα αφιέρωνε το ποίημα του  στον τάφο του  Πολυτεχνείου και όχι στον τάφο του νεκρού ποιητή.

Ευτυχώς που η κυβέρνηση και αυτή την φορά διαφύλαξε το άσυλο, και έτσι κατοχύρωσε την ακαδημαϊκή ελευθερία στην έρευνα και τη διδασκαλία, καθώς και την ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των ιδεών με μολότοφ, όπως προβλέπει ο νόμος.

ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΟΜΠΑΜΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΘΛΙΒΕΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ.

Μπορεί ο Ομπάμα να είναι ο απερχόμενος πρόεδρος της Υπερδύναμης, οπότε στην ουσία δεν έχει πια αυτή την μεταβατική περίοδο την ισχύ που είχε προηγουμένως, η επίσκεψη του όμως ήταν σαφώς σημαντική και ουσιαστική για την χώρα μας και τα αποτελέσματα της απολύτως  θετικά για μας.
Αν την δούμε από καθαρά ωφελιμιστική άποψη, ακόμα και μόνο το βίντεο που ανήρτησε ο ίδιος στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook, αποτελεί ένα πρώτης τάξεως διαφημιστικό μέσο για τον τουρισμό της χώρα μας, την μοναδική άλλωστε "βιομηχανία" που διαθέτουμε και για να πετύχουμε την παγκόσμια απήχηση που έχει θα έπρεπε να διαθέσουμε εκατομμύρια ευρώ. Μέσα σε ένα 24ωρο το έχουν δει 2,3 εκατομ. θεατές!

Είναι ιδιαίτερα δε αποτελεσματικό  ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ προβάλει και εκθειάζει τον πολιτισμό της Ελλάδας, σε ένα τεράστιο κοινό στην χώρα του, αλλά και παγκοσμίως από την Ακρόπολη, κοινό που σε μεγάλο ποσοστό δεν γνωρίζει ούτε καν που βρίσκεται η Ελλάδα.

Ταυτόχρονα με την προσωπική του επιλογή να τελειώσει την θητεία του με το ταξίδι εδώ, σηματοδοτεί ότι η χώρα μας , παρά τις δυσκολίες που έχει από την υπερχρέωση της και την κακή εξ αιτίας αυτού του λόγου διεθνή της εικόνα, είναι ένα κράτος που λόγω της ιστορίας της αξίζει την προσοχή και τον σεβασμό του κόσμου.Ταυτόχρονα ένα κράτος που δεν υπάρχει πρόβλημα να ταξιδέψει ο Πρόεδρος των ΗΠΑ με ασφάλεια, αναφέροντας δε ότι θα ξανάρθει μαζί με την οικογένεια του.

 Επίσης ίσως ακόμα να μην έχουμε συνειδητοποιήσει την σημασία που θα έχει και στο μέλλον στην ιστορία η ομιλία του στην Ελλάδα.

Ήταν μια ομιλία που δεν εκθειάζει  μόνο την δημοκρατία αλλά την συνδέει συνεχώς με την χώρα μας και είμαι σίγουρος ότι στο μέλλον οι αναφορές σε αυτήν θα προστεθούν σε αυτές που γίνονται στις ομιλίες που έχουν γίνει πλέον ιστορικές όπως  πχ του Κένεντι Ich Bin Ein Berliner και του Martin Luther King, Jr. I Have A Dream. 

Από την άλλη μεριά βλέποντας αυτόν τον χαρισματικό άνθρωπο, που απέδειξε πως  έχει ιδιαίτερη και ευρεία παιδεία, ενώ ταυτόχρονα είναι ένας ρήτορας που χαίρεσαι να τον ακούς, που ξέρει να στέκεται τόσο στις επίσημες όσο και στις ανεπίσημες στιγμές, που ξέρει επίσης τι αρμόζει να φοράς σε κάθε μία περίσταση, που παρότι είναι ακόμη ο ισχυρότερος ηγέτης του κόσμου παραμένει απλός, ανθρώπινος, κοινωνικός και πάντα χαμογελαστός  σκέπτεσαι την εικόνα της δικής μας πολιτικής ηγεσίας και σε πιάνει θλίψη.

Πρωθυπουργός χωμένος στην πολυθρόνα του με ύφος βαριεστημένο και παίζοντας με τα δάχτυλα των χεριών  ενώ μιλάει ο συνομιλητής του, που παίρνει χαμπάρι πως πρέπει να σηκωθεί για να τσουγκρίσει το ποτήρι του όταν εγείρει πρόποση  ο φιλοξενούμενος του, μόνο όταν έχουν σηκωθεί οι άλλοι, που νομίζει πως αποκτά "αλλο αέρα" όταν μιμείται ξενική προφορά κτλ

Δεν συζητώ δε την δήθεν "επαναστατική" εμφάνιση χωρίς γραβάτα σε επίσημες εμφανίσεις. Και σε μένα δεν αρέσουν οι γραβάτες, όπως και στον περισσότερο κόσμο, ιδίως δε αν έχεις χοντρό σβέρκο σαν τον δικό μου και σε σφίγγει το κουμπωμένο πουκάμισο. Αλλά όμως δεν είναι συνήθεια μόνο της μπουρζουαζίας να φοράς γραβάτα όταν σε καλούν κάπου επίσημα. Αυτό κάνει και ο τελευταίος χωρικός σε μια πρόσκληση γιατί βάζοντας τα "καλά του" με γραβάτα, τιμάει αυτόν που τον κάλεσε.  

Όταν βέβαια μη φορώντας γραβάτα θέλεις να δώσεις μια πιο "επαναστατική" εικόνα ακόμα και από του Λένιν που φορούσε, δεν φοράς pochette, δηλαδή μαντηλάκι στο τσεπάκι του σακακιού σου σαν άλλος Κατρούγκαλος!

Άντε δε ο πρωθυπουργός να μην φοράει γραβάτα διατηρώντας το στυλ που καθιέρωσε, είναι ανάγκη να τον ακολουθεί και ο πρόεδρος της Βουλής.
Με θλίψη δε αφού έχεις ακούσει την εμπνευσμένη ομιλία του Ομπάμα, με   τα πανανθρώπινα μηνύματα που περιέχει, διαπιστώνεις ότι αυτή η κυβέρνηση έχει δυστυχώς υπουργούς, ιδιαίτερα δημοφιλείς στο κομματικό κοινό, που γράφουν κείμενα σαν το παρακάτω.

Ένα άμεσο πάντως θετικό αποτέλεσμα της επίσκεψης του Ομπάμα είναι ότι κράτησε μακριά από τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας  τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ, που αν δεν ήταν το κόμμα τους στην εξουσία, με τον έμφυτο αντιαμερικανισμό που διακατέχει την αριστερά, τόσο αυτοί όσο και σύσσωμη η κυβέρνηση θα βρίσκονταν εκεί.

Έχουν βλέπεις αρχίσει να συνειδητοποιούν ότι οι "φονιάδες των λαών" δεν είναι και τόσο φονιάδες όταν σε δύσκολες στιγμές σου συμπαρίστανται και γι΄αυτό άλλωστε ευχαρίστησε και ο Τσίπρας τον Ομπάμα, σαν άλλος Σημίτης.

Έτσι έμειναν να διαδηλώνουν το απολιθωμένο ΚΚΕ, οι αναρχοαυτόνομοι και το συνονθύλευμα των  τέως συντρόφων τους, που περίμεναν, όταν ήσαν στην κυβέρνηση, την βοήθεια των Ρώσων, που δεν ήρθε βέβαια ποτέ. 
Μια δε από τις μακρόχρονες ψευδαισθήσεις που είναι εδραιωμένες στην ελληνική συνείδηση είναι ότι, παρά το γεγονός ότι ποτέ οι Ρώσοι δεν μας έχουν βοηθήσει σε τίποτα, ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων ελπίζει πάντα ότι το "ξανθό ομόδοξο γένος" θα προστρέξει να μας βοηθήσει όταν το ζητήσουμε.  

Η εικόνα του μίζερου ελληνικού πολιτικού κόσμου κάπως ελαφρώνει όταν σκέπτεσαι ότι υπάρχουν και χειρότεροι και μάλιστα προ των πυλών.

Τον ευφυή, μορφωμένο, χαρισματικό ηγέτη που φιλοξενήσαμε τις προηγούμενες μέρες θα διαδεχτεί στην χώρα του κάποιος που δεν διαθέτει τίποτα από αυτά και αντιπροσωπεύει μάλιστα τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που εκπροσωπούσε αυτός.

Όμως  όσο και αν δεν μας είναι αρεστός ο διάδοχος του, αυτή την αλλαγή στην εξουσία την επιτάσσει  ένα  πολίτευμα που είναι δημοκρατικό.

 Όπως είπε ο Ομπάμα, δημοκρατία σημαίνει ειρηνική μετάβαση στην εξουσία. Η πρόοδος ακολουθεί ένα μονοπάτι, κάποιες φορές γίνονται βήματα πίσω, συνήθως γίνονται βήματα μπροστά και όρισε ως βασικά συστατικά της δημοκρατίας, μεταξύ άλλων, «την ελευθερία του λόγου και του συνέρχεσθαι, την ελευθερία του Τύπου, την ανεξιθρησκεία, το κράτους δικαίου και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη διάκριση εξουσιών, τις ελεύθερες εκλογές».

Είμαι σίγουρος ότι κανένα από αυτά δεν θα μπορέσει να θίξει ο Τράμπ στην χώρα του, όταν αναλάβει την εξουσία  αλλά είναι άγνωστη η πολιτική του για αυτά τα θέματα τις άλλες.

Ο ΟΜΠΑΜΑ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Πριν 6 χρόνια είχα εξηγήσει του λόγους ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ που γίνεται κάθε χρόνο για το Πολυτεχνείο.

Για τους λόγους αυτούς είχα αναρωτηθεί αργότερα αν ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ;

Έχω επίσης γράψει   πριν 9 χρόνια  το ποστ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ –ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ στο οποίο και περιγράφω,όσο πιο αποστασιοποιημένα μπορώ, την δική μου μαρτυρία για εκείνη την μέρα.

Το 2008 μετά από αρκετή έρευνα έγραψα το ποστ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΦΑΝΕΙΣ ΗΡΩΕΣ  το οποίο μέχρι στιγμής το έχουν διαβάσει 6721 άτομα και στους λίγους μήνες που βρίσκομαι και στο facebook, έχει συγκεντρώσει 506 Μου αρέσει!

Μετά από τα παραπάνω κείμενα δεν είχα σκοπό να γράψω ξανά κάτι για την επέτειο του Πολυτεχνείου αν δεν συνέπιπτε  η φετινός εορτασμός με την επίσκεψη του Αμερικανού Προέδρου στην Αθήνα.

Είμαι πολύ περίεργος αν μετά την λαμπρή υποδοχή του Ομπάμα από τον πρωθυπουργό και το επίσημο δείπνο στο Προεδρικό Μέγαρο με σφυρίδα και γαρίδες την επομένη μέρα ο Τσίπρας θα παραβρεθεί στην πορεία στην αμερικανική πρεσβεία και φωνάξει, όπως στο παρελθόν το κλασσικό  σύνθημα -Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι!

Γιατί δεν πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα ότι δεν θα πορευτεί μαζί με όλους τους άλλους.

Το μόνο πρόβλημα στην ιστορία είναι ότι μέχρι την αναπάντεχη εκλογή του Τραμπ οι "φονιάδες" ήσαν οι μόνοι στο κόσμο που  έχουν μιλήσει για αναδιάρθρωση του χρέους την οποία ο Αμερικανός ΥΠΟΙΚ, Τζακ Λιου χαρακτήρισε ως αναγκαία  για να αποφύγουμε τελικά να καταντήσουμε δραχμοφονιάδες!

Βέβαια είμαι σίγουρος ότι αν στο γεύμα μεταξύ γαρίδας και σφυρίδας ρωτήσει ο Ομπάμα τον Τσίπρα σχετικά με το σύνθημα αυτό και αν το έχει φωνάξει και ο ίδιος, είμαι σίγουρος ότι θα του δώσει την ίδια απάντηση που έδωσε ο λαγός στο λιοντάρι στο σχετικό ανέκδοτο!

Η συγκεκριμένη εξέλιξη των πραγμάτων  στις σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ- ΗΠΑ δικαιώνει τον γκαντέμη, αλλά με εμπειρία 100 ετών στην πολιτική Κώστα Μητσοτάκη, σε αυτό που  είχε πει προ ετών ότι «στην πολιτική δεν υπάρχουν μόνιμοι φίλοι και μόνιμοι εχθροί»! 
Ο ΚΥΡ με την απαράμιλλη  γραφίδα του, με μια φράση   στην γελοιογραφία του,  δικαίωσε την  ορθότητα  της ρήσης  του Μητσοτάκη.

Είναι τέλος σε όλους γνωστό ότι η κυβέρνηση επιθυμεί διακαώς όταν έρθει ο Ομπάμα εδώ να μιλήσει ευνοϊκά για την μείωση του χρέους μας, μπας και τον ακούσουν Λαγκάρντ και Σόϊμπλε. Βέβαια νεώτερες πληροφορίες από την Ουάσνγκτον αναφέρουν ότι αντίστοιχα και ο Ομπάμα για να το κάνει, θα ζητήσει από τον Τσίπρα να μεσολαβήσει για να εκπληρώσει και αυτός ένα παιδικό του όνειρο μόλις έρθει εδώ. Εκτός από την Ακρόπολη να μπορέσει να δεί και την Καισαριανή, παρά το γεγονός ότι ο δήμαρχος της τον θεωρεί ανεπιθύμητο σε αυτήν!

Οι ευθυμογράφοι μας θα πρέπει να ευχαριστήσουν ιδιαιτέρως τον δήμαρχο της Καισαριανής γιατί στις δύσκολές μέρες που περνάμε κάθε πηγή γέλιου είναι ευπρόσδεκτη. Είμαι σίγουρος δε ότι  αυτός άλλωστε ήταν και ο σκοπός του και δεν διανοούμαι να σκεφτώ ότι η ανακήρυξη του Ομπάμα ως ανεπιθύμητου στην Καισαριανή, είναι επιβεβαίωση του παλαιού αντιδραστικού συνθήματος του τι κάνει το παιδί το πολύ το ΚΚ!  

Μιας όμως ο Ομπάμα έφυγε πλέον περίλυπος γιατί δεν είδε  την Καισαριανή, αυτό που μένει είναι να πούμε δυό λόγια για τον εορτασμό της επετείου του Πολυτεχνείου.

Αντί λοιπόν συμμετοχής σε ξεπερασμένες σήμερα πορείες και εκδηλώσεις, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε για να θυμηθούμε εκείνες τις μέρες  είναι να δούμε ένα σύντομο βιντεάκι με σπάνιες φωτογραφίες από τότε και να ακούσουμε  να διηγείται ο Αριστοτέλης Σαρρηκώστας πως τις τράβηξε με κίνδυνο της ζωής του. Είναι ο μοναδικός φωτορεπόρτερ που κατάφερε να απαθανατίσει τη στιγμή της εισόδου του τανκ στο Πολυτεχνείο.

Μαζί με το φιλμάκι των μόλις 35 δευτερολέπτων του Ολλανδού οπερατέρ Άλμπερτ Κουράντ, οι φωτογραφίες αυτές αποτέλεσαν τα μοναδικά ντοκουμέντα και διέψευσαν την αρχικές δηλώσεις της αστυνομίας ότι "στο Πολυτεχνείο δε συνέβη το παραμικρό".

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 17-11-2016

Αξίζει να διαβάσει κανείς  ένα συγκλονιστικό κείμενο του  Βασίλη Ραφαηλίδη για εκείνη την εποχή και στο οποίο καταλήγει :

Δεν πήγα ποτέ στο Πολυτεχνείο, ούτε μέσα ούτε έξω, ούτε τότε ούτε αργότερα. Δεν πήρα ποτέ μέρος στις προσκοπικές τελετές και τις ηλίθιες πορείες κατά την ημέρα της «επετείου του Πολυτεχνείου» τούτο το μεγάλο συλλογικό άλλοθι για την ηθική ανεπάρκεια ενός ολόκληρου λαού.    

Πρόκειται για ένα πολύ βολικό άλλοθι, που το οικειοποιήθηκαν όσοι νοιώθουν την ανάγκη να ξεπλύνουν την ντροπή για την απέραντη δειλία τους επί έξι ολόκληρα χρόνια.

Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ

Ο thinks, σε σχόλιο του στο ποστ μου ΓΙΑΤΙ ΕΚΛΕΧΤΗΚΕ Ο ΤΡΑΜΠ ,έδωσε μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία για τις αμερικανικές εκλογές, μερικά από τα οποία μεταφέρω εδώ.

Η Κλίντον υπερίσχυσε σε ψήφους, γιατί  πήρε συνολικά 59.938.290 ψήφους, ενώ ο Τραμπ 59.611.678 (326.612 ή 0.55% λιγότερες από τη Κλίντον) αλλά ο Τραμπ παίρνει 306 Εκλέκτορες ενώ η Κλίντον μόνο 232.

Το ίδιο είχε γίνει και το 2000 όταν ο  Γκορ πήρε  50.999.897 ψήφους και ο Μπους 50.456.002 (543.895 ή 1.08% λιγότερες) αλλά ο Μπους πήρε 271 Εκλέκτορες ενώ ο Γκορ 266. (Μεγαλύτερη διαφορά ψήφου για τους δύο υποψηφίους από το 2016, αλλά λιγότερους Εκλέκτορες για τον νικητή, λόγω  της διαφοράς συγκεκριμένων Πολιτειών σε αριθμό εκλεκτόρων)

Το σχεδιασμένο ή όχι μπάχαλο που έγινε με τις ψηφοφορίες στην Φλόριντα φαίνεται ότι ευνόησε την εκλογή του Μπους.

 Η ταινία  Recount (2008) με τον Κέβιν Σπέισι το περιγράφει καλά.

Παρά την μεγάλη κινητοποίηση που έγινε σε αυτές τις εκλογές για να ψηφιστεί η Χίλαρι, τόσο από τα ΜΜΕ όσο και από τους καλλιτέχνες και το Χόλιγουντ, τόσο αυτή όσο και ο Τράμπ δεν ήσαν συμπαθείς στον κόσμο. Αρνητικά έβλεπαν τον Τραμπ το 65% του λαού και την Χίλαρι το 56%

Σε ένα βαθμό αυτό εξηγεί και το γεγονός ότι ψήφισαν 3.062.976 ή 2.38% λιγότεροι από το 2012, ενώ ταυτόχρονα αυξήθηκε η ψήφος στα μικρότερα κόμματα από το 1,45% στο 4,85%.

Η εικόνα από το γράφημα δείχνει σαφώς ότι οι ΗΠΑ έχουν χωριστεί στα δύο. Στα ανεπτυγμένα παράλια και στις  κεντρικές πολιτείες.

Στο προηγούμενο ποστ μου έχω αναφέρει τα ιδιαίτερα στοιχεία των ψηφοφόρων του καθενός και όπως χαρακτηριστικά γράφει ο  thinks ψήφισαν ως επί τα πλείστον τον Τραμπ εκείνοι οι φτωχοί που ζουν σε πάρκα για τροχόσπιτα και σε αγροτικές απομακρυσμένες περιοχές που δεν είχαν ψηφίσει πριν και δεν είχαν εγγραφεί, ή δεν είχαν φανερό τηλέφωνο για να τους συμπεριλάβουν στις έρευνες οι δημοσκόποι. Εκείνοι που κυκλοφορούν με μια καραμπίνα στο πίσω παράθυρο του ημιφορτηγού.

Το μόνο παρήγορο από αυτή την εκλογή είναι ότι ίσως προκαλέσει την αφύπνιση του συνειδητοποιημένου κοινού των Αμερικανών, γεγονός που διαφάνηκε στις για πρώτη φορά μετά την εκλογή Προέδρου στις ΗΠΑ, έντονες και πρωτοφανείς διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις στις ΗΠΑ.

Η Google μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων ενημέρωσε ότι οι χρήστες άρχισαν να πληκτρολογούν «μετανάστευση», «πως μεταναστεύω στον Καναδά» και «end of the world».

Στον Καναδά η σελίδα της καναδικής υπηρεσίας μετανάστευσης έπεσε, λόγω της τεράστιας αύξησης των επισκεπτών που έψαχναν πληροφορίες.

Η επιστολή που έγραψε ο Οσκαρικός σεναριογράφος Άαρον Σόρκιν στη σύζυγο του και τη δεκαπεντάχρονη κόρη του, τη Ρόξυ, με αφορμή την επικράτηση του Ντόναλντ Τραμπ στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, συμπυκνώνει τα αισθήματα όλων αυτών που αισθάνονται σαν προσβολή αλλά και απειλή την εκλογή Τραμπ για την χώρα τους.

Ο Άαρον Σόρκιν είναι ο «εγκέφαλος» πίσω από το «Social Network» και τη θρυλική σειρά «West Wing» αλλά και για το The Newsroom και η επιστολή του δημοσιεύτηκε στο Vanity Fair

 «Κορίτσια Σόρκιν,

Ο κόσμος άλλαξε εχθές το βράδυ, άλλαξε με έναν τρόπο από τον οποίο δεν μπορούσα να μας προστατέψω. Αυτό είναι ένα απαίσιο συναίσθημα για έναν πατέρα.

 Δε θέλω να σας το κρύψω, είναι μια απαίσια κατάσταση. Δεν είναι η πρώτη φορά που έχασε ο υποψήφιος που υποστηρίζω στις εκλογές, για την ακρίβεια είναι η έκτη, αλλά είναι η πρώτη φορά που ένα πραγματικά ανίκανο γουρούνι με επικίνδυνες ιδέες, μια ψυχιατρική διαταραχή και καμία γνώση του κόσμου εκλέγεται πρόεδρος των ΗΠΑ.

Δεν είναι μόνο ο Τραμπ που κέρδισε εχθές το βράδυ, αλλά και οι υποστηρικτές του. Η Κου Κλουξ Κλαν. Λευκοί εθνικιστές. Σεξιστές, ρατσιστές και παντός είδους μπούφοι. Οργισμένοι νεαροί λευκοί άνδρες που νομίζουν πως η ραπ μουσική και η 5η Μαΐου απειλούν τον τρόπο ζωής τους έχουν λόγο να πανηγυρίζουν. Άνδρες, οι οποίοι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να αποκαλούνται άνδρες, που πιστεύουν πως καμία γυναίκα δεν θα έπρεπε να έχει βλέψεις να είναι κάτι παραπάνω από απλά όμορφη έχουν πλέον λόγο να πανηγυρίζουν. Έδωσαν ελπίδα στο μίσος.

Για τα επόμενα τέσσερα χρόνια ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, θέση την οποία κατείχαν προσωπικότητες όπως ο Τζέφερσον, ο Λίνκολν, ο Ουάσινγκτον, ο Κένεντι και ο Ομπάμα, θα είναι ο άνδρας που περνάει ώρες στο Twitter «εκδικούμενος» όσους τον κριτίκαραν. Ντροπιαστήκαμε μπροστά στα παιδιά μας και μπροστά σε ολόκληρο τον κόσμο.

Ο υπόλοιπος κόσμος δεν άργησε να αντιδράσει. Οι οικονομολόγοι προβλέπουν μια βαθειά κρίση στην οικονομία μας. Οι ΝΑΤΟϊκοί μας σύμμαχοι είναι φοβισμένοι. Μειονότητες σε όλη την Αμερική πραγματικά τρέμουν από φόβο τους. Ας μην ξεχνάμε, η πλειονότητα των υποστηρικτών του Τραμπ δεν τρέφει φιλικά αισθήματα ούτε προς τους Εβραίους. Από την άλλη, στα αρχηγεία του ISIS έκαναν σίγουρα πάρτι. Τι δε θα έδινα για να αντάλλαζα τον Τραμπ με τον Νίξον.

Οπότε, τι κάνουμε;

Πρώτα από όλα, πρέπει να θυμόμαστε πως δεν είμαστε μόνοι. 100 εκατομμύρια Αμερικάνοι και δισεκατομμύρια ανά τον κόσμο νιώθουν ακριβώς όπως εμείς.

Δεύτερον, σηκωνόμαστε από τα κρεβάτια μας. Ο Τραμπ και οι υποστηρικτές του θέλουν να δουν όλους εμάς (Εβραίους, μορφωμένους, την ελίτ του Χόλιγουντ κλπ) να κλαίμε στις γωνίες και να συζητάμε για μετανάστευση στον Καναδά. Δε θα τους δώσω αυτή την ικανοποίηση, ούτε και εσείς.

Αυτό θα κάνουμε λοιπόν γαμώτο, θα πολεμήσουμε (Ρόξυ, υπάρχουν συγκεκριμένες στιγμές για τέτοιου είδους γλώσσα, αυτή είναι μια από αυτές). Έχουμε δύναμη και πάνω από όλα έχουμε τις φωνές μας. Μπορεί να μην έχουμε την πλειοψηφία στη Γερουσία η το Κογκρέσο αλλά έχουμε αντιπροσώπους. Επίσης, είναι καλό να θυμόμαστε πως και οι περισσότεροι Ρεπουμπλικάνοι νιώθουν για τον Τραμπ ακριβώς όπως και εμείς. Πρέπει να σιγουρέψουμε πως οι εκπρόσωποι μας στα κοινά θα δουλέψουν μέχρις εσχάτων.

Θα αναμειχθούμε στα κοινά. Είτε αυτό σημαίνει οικονομική βοήθεια, είτε χειρονακτική. Η οικογένεια μας είναι αρκετά προστατευμένη από την πλειονότητα των πολιτικών του Τραμπ, οπότε θα βοηθήσουμε αυτές που δεν έχουν ανάλογη προστασία. Θα παλέψουμε για να διατηρήσουν οι γυναίκες το δικαίωμα της επιλογής. Θα παλέψουμε για την ισότητα. Θα υψώσουμε το ανάστημα μας.

Η Αμερική δεν σταμάτησε να είναι η Αμερική εχθές το βράδυ, ούτε εμείς σταματήσαμε να είμαστε Αμερικάνοι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, σε όλη την ιστορία μας, τις πιο σκοτεινές μας ώρες τις διαδέχονται οι καλύτερες στιγμές μας.

Ρόξυ, το ξέρω πως οι προβλέψεις μου έχουν πέσει έξω στο παρελθόν αλλά δεν πιστεύω πως αυτός ο τύπος θα βγάλει το χρόνο χωρίς να υποπέσει σε κάποιο έγκλημα που θα οδηγήσει στην καθαίρεση του. Ακόμα και να το κάνει όμως, θα αντέξουμε μια τετραετία και μετά θα πολεμήσουμε με ό,τι έχουμε ώστε να κερδίσει ο υποψήφιος μας και να χάσουν μια και καλή. Γλυκιά μου, θα είναι η πρώτη φορά που θα ψηφίζεις.

Η μάχη δεν έχει τελειώσει. Η μάχη μόλις αρχίζει. Ο παππούς σου πολέμησε στο Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και, όταν τελικά επέστρεψε, αυτή η χώρα του έδωσε την ευκαιρία να φτιάξει ένα καλύτερο μέλλον για την οικογένεια του. Αρνούμαι να παραδώσω στην εγγονή του μια χώρα επηρεασμένοι από ηλίθιους, γεμάτους μίσος, άνδρες. Τα δάκρυα σου εχθές το βράδυ με αφύπνισαν.

Σας αγαπώ,

Ο Μπαμπάς