3-ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΡΩΤΑ, ΚΑΤΑΣΚΟΠΙΑ,ΔΩΣΙΛΟΓΙΣΜΟ,ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ,ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΚΑΙ ΥΠΑΡΞΙΣΜΟ!

Ο Ντεμίντωφ απεβίωσε το 1943 και η γυναίκα του στην κατοχή αναγκάστηκε να ρευστοποιήσει  κοσμήματα της και αυτά βρέθηκαν στα χέρια ενός μεγαλομαυραγορίτη, μιας σκοτεινής φυσιογνωμίας που άκουγε στο όνομα Φειδίας Γιαδικιάρογλου, ο οποίος τα πρόσφερε κυριολεκτικά στο κρεβάτι της νεαρής τότε Μελίνας Μερκούρη, σύμφωνα με δική της περιγραφή. Τόσο στην αυτοβιογραφία της ("Γεννήθηκα Ελληνίδα"), όσο και στη βιογραφία της που έγραψε η Φρίντα Μπιούμπι το 1996, υπάρχει εκτενής αναφορά, αν και τα ονόματα είναι παραλλαγμένα (ο μεν Γιαδικιάρογλου λέγεται Αλέξης, ο δε Ντεμίντωφ Νταβίντωφ). 

Δεν αποκλείεται ο παμπόνηρος Σακελάριος να ονόμασε επίτηδες Γιαδικιάρογλου την γνωστή μαθήτρια στο Ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο, γιατί το1959 που γυρίστηκε η ταινία θα ήσαν αρκετοί που θα θυμόντουσαν τον δοσίλογο αυτό. Τα χαστούκια δε που τρώει η μαθήτρια θυμίζουν το χαστούκι που είχε δώσει δημόσια ο Τσολάκογλου στον Γιαδικιάρογλου και είχε μοιράσει τη λεία του στους πεινασμένους Αθηναίους για να βελτιώσει την εικόνα της κυβέρνησης του  στον λαό. Ο Γιαδικιάρογλου εκτελέστηκε από τον ΕΛΑΣ.

https://www.youtube.com/watch?v=kSdkmabNEX0

Η σύζυγός του Ντεμίντωφ πριγκήπισσα Σοφία Βοροντσόβα – Ντάσκοβα πέθανε το 1953 και οι δύο έχουν ταφεί στον περίβολο της Ρωσικής Εκκλησίας στην Φιλελλήνων.
Το 1943 η Λίλη Μακ γνωρίζεται με τον σκηνοθέτη Ορέστη Λάσκο και μαζί με την Στέλλα Γκρέκα, που ήταν η γυναίκα του, πρωταγωνιστεί στην ταινία Ραγισμένες καρδιές που γυρίστηκε και προβλήθηκε  στις αίθουσες το 1945.
Στην ταινία παίζει επίσης ο Λάμπρος Κωνσταντάρας και ο Ντίνος Βαλέντης ο οποίος είναι ο μετέπειτα γνωστός δημοσιογράφος του οικονομικού ρεπορτάζ Κώστας Τσαλόγλου. Επίσης παίζουν ο Αλέκος Λειβαδίτης και ο Φραγκίσκος Μανέλης. 

https://www.youtube.com/watch?v=TYCBNhHLAP4

Σύμφωνα με την μαρτυρία του μπλόγκερ Φρεάντλης : οι Μακ έμεναν μέχρι την Απελευθέρωση στην οδό Νεοφ. Βάμβα 10. Όλως συμπτωματικά (?) εκεί έμενε κατά την Κατοχή και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ως φιλοξενούμενος - ή κατ' άλλους ως συζών - με την αείμνηστη Λίνα Τσαλδάρη, χήρα του Παναγή.
Οι Μακ, δηλαδή η Έλενα, η Λίλη και ο Βλαδίμηρος, έχασαν την μεγάλη περιουσία τους στη διάρκεια της Κατοχής. Η μητέρα, πούλησε ό,τι πολύτιμο είχαν για να επιζήσουν.
Έτσι, γρήγορα, από το αρχοντικό του Κολωνακίου, βρέθηκαν πάμφτωχοι σε παράγκα, της οδού Κρησίλα 17, στο Παγκράτι.

Εκεί παρόλη τη φτώχεια τους, φιλοξένησαν πολλούς και τάισαν και πολλούς, ανάμεσα στους οποίους ήσαν και οι Μίνως Αργυράκης και ο γλύπτης Τάκις Βασιλάκης.

Ο Τάκις περιγράφοντας τα χρόνια εκείνα της πείνας λέει σε συνέντευξη του στον Μανώλη Νταλούκα για το ταβερνάκι της Πλάκας «Μεθυσμένο καράβι» που συχνάζανε πως:

-Η Λίλη ψωνιζότανε και εμείς ακολουθούσαμε…και τρώγαμε… Η Λίλη ψωνιζότανε με κάποιον γκόμενο πότε αμερικάνο, πότε έλληνα πλούσιο..

Στην δε παρατήρηση του Ντελούκα :

Ναι αλλά η Λίλη δεν ήταν ερωτευμένη με εσάς; Απαντά:

-Με όλους. Τότε ήταν υπαρξισμός. δεν σου ανήκε δεν είχες μια γυναίκα, η γυναίκα ανήκε σε όλους…

Και συνεχίζοντας λέει:

Ναι, την Λίλη την είχε ερωτευτεί η μισή Αθήνα. Λόγω της Λίλης, μπαίναμε στην Μεγάλη Βρετανία, στο Κινγκ Τζωρτζ, έγινε γκόμενα του Παλαμά, του μικρού… του Λέανδρου, ε και τρώγαμε από τον Λέανδρο, τρώγαμε από εκεί τρώγαμε από δω…Η Λίλη ήτανε Ρωσίδα…κάποιος να της έκανε τον θλιμμένο και τον απογοητευμένο έπεφτε απάνω του…έπαιζε πολλές φορές Ντοστογιέφσκι, ο Βλαδίμηρος έπαιζε τον Ηλίθιο, κάτι κάναμε για να τραβάμε την προσοχή…πρέπει να’ χεις κάποια μυθολογία

-Σωστό

-Άννα Καρένινα!… η Λίλη έπαιζε κι αυτό…

-Αυτά πού τα έπαιζε;

-Στα Καφενεία, στις ταβέρνες…ήταν παράξενη γυναίκα…όμορφη και την ερωτεύονταν οι γκόμενοι και τρώγαμε κι εμείς

Η Έλενα για να  ζήσει παρουσιάζεται σαν έκπτωτη ρωσίδα πριγκίπισσα και παραδίδει μαθήματα μπριτζ ή κάνει μασάζ στις κυρίες της μεγαλοαστικής τάξης. Η Λίλη έγινε μοντέλο ζωγράφων, ηθοποιός και καθηγήτρια ξένων γλωσσών.

Από το τέλος της Κατοχής και μετά, η Λίλη με τον Βλαδίμηρο, πρωτοστατούν στις παρέες των Ανεύθυνων της Αθήνας.

Τελικά η Λίλη Μακ ανεδείχθη, αρχηγός των Ανεύθυνων, δηλαδή των πρώτων Υπαρξιστών στην Ελλάδα (1945-50)  δηλαδή έτσι, υπήρξε Υπαρξίστρια,  πριν τον Σίμο τον Υπαρξιστή (1919-1999).

Οι Ανεύθυνοι είναι κυρίως πλουσιόπαιδα του Κολωνακίου που προσπαθούν να αρνηθούν την καταγωγή τους. Έχουν εξαιρετική μόρφωση και τα γνωστότερα δείγματα της κουλτούρας τους είναι:

-η προκήρυξη του «Συνδέσμου Αισθητικών Σαμποτέρ Αρχαιοτήτων», όπου μεταξύ των άλλων «έθετε ως στόχο» την ανατίναξη του Παρθενώνα «…Πρώτη καταστροφή ορίζεται η ανατίναξη και η τελεία κατεδάφιση του Παρθενώνα, που μας έχει κυριολεκτικά πνίξει…»
Αυτό το ερώτημα-πρόταση βρίσκει απάντηση στο ότι ο Παρθενώνας είχε καταλήξει ένα σύμβολο για κάθε ιδεολογική χρήση. Δεν υπήρχε πορεία αριστερών ή δεξιών που να μην είχε πανό με την εικόνα του Παρθενώνα.

-τα ποιήματα και τα γραπτά του Γιώργου Μακρή  και

-το ποίημα ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΛΙΓΟΙ της Λένας Τσούχλου.

"Εμεις οι Λιγοι" Eίμαστε εμείς οι ονειροπαρμένοι /τρελλοί της γης/ Με τη φλογισμένη καρδιά /και τα έξαλλα μάτια./ Είμαστε οι αλύτρωτοι στοχαστές/ και οι τραγικοί ερωτευμένοι. /Χίλιοι ήλιοι κυλούνε μες στο αίμα μας/ Κι ολλούθε μας κυνηγά το όραμα του απείρου./ Η φόρμα δεν μπορεί να μας δαμάσει. /Εμείς ερωτευτήκαμε την ουσία του είναι μας Κι σ’ όλους με τους έρωτες αυτής αγαπούμε./ Είμαστε οι μεγάλοι ενθουσιασμένοι κι οι μεγάλοι αρνητές./ Κλείνουμε μέσα μας τον κόσμο όλο κι δεν είμάστε τίποτα απ/ Αυτόν τον κόσμο /Οι μέρες μας είναι μια πυρκαγιά κι οι νύχτες μας ένα πέλαγο./ Γύρω μας αντηχεί το γέλιο των ανθρώπων. /Είμαστε οι προάγγελοι του χάους (Λενα Τσούχλου 1946)

Η Ιωάννα Χατζηνικολή (αριστερά) και η Λένα Τσούχλου. Στα 1946 οι δύο Ανεύθυνες, τολμούν να καπνίζουν, να φορούν καυτό σορτς και να παίζουν τάβλι σε αντροκρατούμενο καφενείο.

Οι Ανεύθυνοι, συχνάζουν στο πατάρι του Λουμίδη, και στο Βυζάντιο  στο Κολωνάκι. Τους ονόμασε έτσι η Φώφη Τρέζου το 1959 γράφοντας το ομώνυμο θεατρικό έργο. (η φωτογραφία της στο τζιπ το 1946)

Σε αυτούς συμμετείχαν η  Ναταλία Μελά (Νάτα), εγγονή του Παύλου Μελά, η φίλη της Λένα Τσούχλου που διατηρεί συναισθηματικό δεσμό με τον Νίκο Κούνδουρο, ο γλύπτης Τάκις Βασιλάκης ο  Γιώργος Μακρής, που γράφει συνεχώς χωρίς να δημοσιεύει. Τα ποιήματά του θα βγουν  πολλά χρόνια μετά την αυτοκτονία του το 1968, από τον ξάδελφό του Άγγελο Καράκαλο.( ΓΡΑΠΤΑ ΓΙΩΡΓΟΥ Β.ΜΑΚΡΗ, Εκδόσεις Εστία).  Η γεωπόνος Φώφη Τρέζου, ένα τρελοκόριτσο που δούλευε στην ανοικοδόμηση και ήθελε να φύγει στην Αφρική. Ο Γιώργος Λιάλιος, εξάδελφος του Ρόδη Ρούφου Η Μαντώ Αραβαντινού και ο Μίνως Αργυράκης.

Ο μετέπειτα αρχηγός των υπαρξιστών Σίμος Τσαπνίδης γράφει στο βιβλίο του, Το βιβλίο του Σίμου: «Το 1948, υπήρχε μία υπαρξιστική καλλιτεχνική σουρεαλιστική παρέα στην Αθήνα που σύχναζε στο πατάρι
του Λουμίδη. Την αποτελούσαν ο Βλαδίμηρος Μακ, γλύπτης, ο οποίος όταν έφτιαξα το σωματείο Ο ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΔΙΟΓΕΝΗΣ, έγινε στέλεχος. Στην παρέα του Λουμίδη ήταν και η Λίλη (καλλιτέχνις) και ο Τάκης Βασιλάκης, ζωγράφος και άλλα παιδιά. Διαλύσανε μόνοι τους γιατί ήταν μεμονωμένοι, δηλαδή στην παρέα τους δεν δεχόντουσαν άλλους φίλους του υπαρξισμού…»

Η ξυπόλητη γυναίκα με την μάσκα στην Παράγκα του Σίμου δεν είναι άλλη από την Λίλυ Μακ και κατά τον Μανώλη Ντελούκα κυκλοφορούσε ξυπόλυτη γιατί δεν είχε παπούτσια!

 Τον Βλαδίμηρο (στην φωτογραφία με την Νάτα Μελά το 1947) μερικοί τον περιγράφουν σκληρό, μοχθηρό και καυγατζή και μάλιστα ο μετέπειτα διάσημος γλύπτης Τάκις Βασιλάκης στο βιβλίο ESTAFILADES, (σημαίνει ξυραφιές)  λέει ότι ο Βλαδίμηρος, στη διάρκεια της κατοχής, και μετά, δολοφονούσε ανθρώπους, για να διασκεδάσει την πλήξη του. Η μαρτυρία αυτή δεν φαίνεται αληθινή αλλά προφανώς είναι αποτέλεσμα του μύθου του.

Για τον Βλαδίμηρο ο  Γιώργος Καραπάνος, έχει γράψει το ποίημα...

Ξέρω ένα μικρό παιδί
που κρατά στο χέρι
δίχως να το ξέρει 
ένα αστέρι
Ξέρω ένα μικρό παιδί
που κρατά δίχως να το ξέρει
ένα μαχαίρι 

Η Έλενα με την Λίλη και τον Βλαδίμηρο στις αρχές της 10ετιας του 50 εγκαταστάθηκαν στην περιοχή Καμίνια της Ύδρας, γρήγορα όμως ο Βλαδίμηρος επέστρεψε στην Αθήνα.

Ο μπλόγκερ Φρεάντλης έχει προσωπική ανάμνηση από την Έλενα στην Ύδρα: Τὴ θυμᾶμαι ἀκόμη νὰ βηματίζῃ περήφανα στὴ παραλίαν τῆς Ὕδρας, μὲ τὸν ἐπίδεσμον στὸ μάτι καὶ μὲ ποδήρεις ὁλοσηρικοὺς (ολομέταξους) χιτώνας τοῦ τύπου σαρόνγκ

Η Λίλη ασχολήθηκε ερασιτεχνικά εκεί με την κεραμική.

Σύμφωνα, με τον παραπάνω παντρεύτηκε τον (κατά τους Υδραίους) «βασιλέα της γαλλικής σαμπάνιας» και απέκτησε δύο παιδιά την Νατάσα και τον Λευτέρη τα οποία πήγαν στο δημοτικό σχολείο του Αγ.Βασιλείου στα Καμίνια.

Τα παιδιά της διατηρούν και σήμερα το σπίτι της Ύδρας.

Η οικογένεια Μακ έμενε στην Αθήνα κατά τη δεκαετία 1960 στην οδό Ευελπίδων 23 (Πεδίον Άρεως) και αργότερα στο Στροφύλι Κηφισιάς.

Η Λίλη είχε διατηρήσει τις επαφές της με τους κύκλους της διανόησης και παρευρισκόταν πάντα στις βραδιές στην έπαυλη του  Χατζηκυριάκου Γκίκα στις οποίες παρευρισκόντουσαν ο Εμπειρίκος, ο Σεφέρης, ο Τσάτσος και ο Λη Φέρμορ.

Η Έλενα Μακ είναι θαμμένη στο κοιμητήριο των Καμινίων της Ύδρας.

 Το πρώτο μέρος.

Το δεύτερο μέρος.

 

Τα περισσότερα στοιχεία και αρκετές φωτογραφίες των 3 ποστ προέρχονται από τις εξής δημοσιεύσεις:

https://forum.artinvestment.ru/showthread.php?t=40416&langid=5

http://aera2012.blogspot.com/2015/11/blog-post_8.html?spref=pi

https://freedomgreece.blogspot.com/2015/10/blog-post_15.html

https://www.policemagazine.gr/sites/default/files/pdf/%CE%91%CE%A0_1979-08-0518-0519.pdf

https://www.protothema.gr/stories/article/990067/germanoi-kataskopoi-stin-ellada-prin-ton-v-pagosmio-polemo/

https://freedomgreece.blogspot.com/2013/11/blog-post_26.html

https://kars1918.wordpress.com/2011/12/05/greeks_existenzphilosophie/