Α΄Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ 21Η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967. Η ΕΚΛΟΓΗ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ

 Μπορεί να πέρασαν 54 χρόνια από την αποφράδα μέρα που έγινε δικτατορία στην Ελλάδα, όμως στην μνήμη όσων  ζούσαν εκείνα τα χρόνια η μέρα αυτή θα μείνει ανεξίτηλα γραμμένη σε αυτήν.

Στο τέλος αυτής της ανάρτησης μπορεί να δει κανείς τα διάφορα ποστ που κατά καιρούς έχω γράψει σχετικά με την χούντα και τα χρόνια που μας είχε κάτσει στον σβέρκο. Κοιτάζοντας τα διαπίστωσα πως δεν έχω γράψει μέχρι τώρα κάποιο ποστ για το ποια ήταν η στάση της ελληνικής εκκλησίας όταν έγινε η χούντα.

Την ημέρα του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967, Αρχιεπίσκοπος ήταν ο Χρυσόστομος.
Είχε εκλεγεί παμψηφεί μετά τον εξαναγκασμό του προηγουμένου αρχιεπισκόπου Ιάκωβου σε παραίτηση. Η εκλογή του Ιάκωβου, ενός αξιόλογου ιεράρχη, είχε προκαλέσει μεγάλη αναταραχή τόσο στην εκκλησία όσο και στον κόσμο καθώς είχαν κυκλοφορήσει φήμες και δημοσιεύματα, που υπονοούσαν ότι ο Ιάκωβος ήταν ομοφυλόφιλος.

Για την εκλογή του Ιακώβου υπήρχαν αντιδράσεις τόσο από την κυβέρνηση όσο και από την αντιπολίτευση, κυκλοφορούσαν δε διάφορα σενάρια, που ήθελαν την κυβέρνηση να προβαίνει σε σύσταση αριστίνδην δωδεκαμελούς Συνόδου, η οποία θα εξέλεγε Αρχιεπίσκοπο τον πρωθιερέα των Ανακτόρων Αρχιμανδρίτη Ιερώνυμο Κοτσώνη.

Ήδη λοιπόν από το 1962 ο  Ιερώνυμος Α΄(1905- 1988), που  ήταν Καθηγητής του Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης και ταυτόχρονα και από το 1949, Πρωθιερέας των Ανακτόρων και άνθρωπος της παραεκκλησιαστικής οργάνωσης «Ζωή», είχε βάλει στόχο την εκλογή του ως Αρχιεπισκόπου.
Το πρώτο κλιμάκιο λοιπόν της «κυβέρνησης» των πραξικοπηματιών το όρκισε στις 21 Απριλίου,ο αρχιμανδρίτης τότε Ιερώνυμος Κοτσώνης.
Τους υπόλοιπους «υπουργούς» τους όρκισε ο αρχιεπίσκοπος, μία μέρα μετά.
Την ίδια μέρα η Διαρκής Ιερά Σύνοδος με ΟΜΟΦΩΝΗ απόφασή των μελών της ( τόσο αυτών της πλειοψηφίας που είχαν συγκρουσθεί με τις κυβερνήσεις των αποστατών όσο και της μειοψηφίας που είχαν σχέσεις με το παλάτι, τις παραεκκλησιαστικές οργανώσεις και το Στρατό) έστειλε συγχαρητήριο τηλεγράφημα στους πραξικοπηματίες.
Όταν έγινε η Χούντα ο Χρυσόστομος ήταν 86 ετών και οι Δικτάτορες έβαλαν σαν πρωταρχικό τους στόχο την αντικατάσταση του με τον Ιερώνυμο.
Στο ποστ μου ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1967 -ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ γράφω σχετικά με τον εξευτελιστικό τρόπο που ο Ιερώνυμος την έστηνε κάθε πρωί στην είσοδο της πολυκατοικίας μας για πετύχει την ώρα που έφευγε από αυτήν τον πρώτο υπουργό Παιδείας και θρησκευμάτων της Χούντας με τον οποίο είχαμε την «τιμή» να συγκατοικούμε!
Αντιγράφω από την Βικιπαιδεία το πώς σχεδιάστηκε η απομάκρυνση του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Β΄.
Συγκεκριμένα τη Μεγάλη Παρασκευή, 28 Απριλίου 1967, κατά την περιφορά του Επιταφίου, ο Χρυσόστομος πιέστηκε να επιβιβαστεί σε αυτοκίνητο που τον μετέφερε στο σπίτι του. Λίγο αργότερα, κάποιοι που ισχυρίστηκαν ότι είναι γιατροί, συνοδευόμενοι από νοσοκόμες και αστυνομικούς, τον επισκέφτηκαν και του ζήτησαν να ετοιμαστεί για εισαγωγή στο νοσοκομείο. Παρά τη σθεναρή άρνησή του και τη διαβεβαίωση του προσωπικού του γιατρού, Δημητρίου Καπνιά, ότι δεν είχε πρόβλημα υγείας, οι αυτόκλητοι επισκέπτες αρνήθηκαν να αποχωρήσουν χωρίς τον Χρυσόστομο, μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου, οπότε τον ανάγκασαν να τους ακολουθήσει στο νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού. Ωστόσο -και παρά τις πιέσεις- ο Χρυσόστομος αρνήθηκε να παραιτηθεί και εξαναγκάστηκε να παραμείνει στο νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού για περισσότερο από ένα μήνα, χωρίς να είναι ασθενής. Στις 6 Μαΐου, αξιωματούχος των Ανακτόρων τού παρέδωσε δύο παραλλαγές επιστολής παραίτησης, για να διαλέξει ποια θα υπογράψει.. Σε επιστολή του προς τον τότε βασιλιά, ο αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος δήλωνε την πλήρη άρνησή του να παραιτηθεί, 
«…αρνούμαι διαρρήδην να γίνω παραβάτης θείων προσταγμάτων διότι θα είμαι ρίψασπις και προδότης και επίορκος, και υπό τοιαύτας συνθήκας δε θα θελήσω ποτέ [...] να καλύψω εξ αισχύνης το πρόσωπό μου.
Στην επιστολή του προς τον Κωνσταντίνο ο Χρυσόστομος δεχόταν να παραιτηθεί μόνο σε μια περίπτωση: αν τον διαδεχόταν ο αρχιεπίσκοπος και πρόεδρος της Κύπρου Μακάριος, με την παράλληλη επίλυση του Κυπριακού προβλήματος. Και εξηγούσε ότι «…αν διά ταύτης θα ευοδωθώσι σταθερώς τα επί της περιμαχήτου Κύπρου δικαιώματα του Έθνους ημών , δηλαδή αν δια της μεταθέσεως εις την αρχιεπισκοπήν Αθηνών  του ήδη Αρχιεπισκόπου Κύπρου βεβαιωθή και κατορθωθή η οριστική λύσις του εθνικωτάτου τούτου ζητήματος».
Εν τω μεταξύ  νομοθετήθηκε όριο ηλικίας και κηρύχθηκε, ζώντος του Αρχιεπισκόπου, ο θρόνος εν χηρεία και έτσι εξελέγη νέος Αρχιεπίσκοπος από Αριστίνδην-αντικανονική βέβαια Σύνοδο ο Ιερώνυμος Κοτσώνης.

Γράφει σχετικά ο Πέτρος Τατσόπουλος:
Πιο κοντά στην αλήθεια θα βρεθούμε εάν χαρακτηρίσουμε την Εκκλησία ως «κυβερνητική». Με ελάχιστες ατομικές τιμητικές εξαιρέσεις, η Εκκλησία υπηρετούσε πιστά όποιον κατείχε την εξουσία, είτε καίσαρας της ανατολικής ρωμαϊκής (βυζαντινής) αυτοκρατορίας ήταν, είτε σουλτάνος της οθωμανικής, είτε ελέω Θεού κι αργότερα συνταγματικός έλληνας μονάρχης, είτε γερμανός γκαουλάιτερ· ακόμη και στις εαμοκρατούμενες περιοχές κατά την περίοδο της Κατοχής υπήρχαν παπάδες που δεν δίσταζαν να ζωστούν τα φυσεκλίκια και να φωτογραφηθούν καμαρωτοί δίπλα στους μαυροσκούφηδες του Αρη Βελουχιώτη. Ολα κι όλα. Για τα πάντα μπορείς να μεμφθείς τους ρασοφόρους μας, εκτός από έλλειψη πνεύματος προσαρμογής.
Το στερεότυπο για τη στενή σχέση της ελλαδικής Ορθόδοξης Εκκλησίας με τη δεξιά πλευρά του πολιτικού φάσματος εδραιώθηκε στα χρόνια της επτάχρονης δικτατορίας.

 Οι παλαιότεροι θυμούνται τα χαρωπά ενσταντανέ του τότε αρχιεπίσκοπου Ιερώνυμου με τους απριλιανούς συνταγματάρχες, τον ροδομάγουλο Χριστόδουλο, νεαρό γενικό γραμματέα της Ιεράς Συνόδου επί χούντας, τόσο μελετηρό και προκομμένο που δεν πήρε χαμπάρι το Πολυτεχνείο, καθώς και τον παλιό αντάρτη του Ναπολέοντα Ζέρβα, τον αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, που με την ίδια ανεπιτήδευτη χάρη και αμεροληψία όρκιζε τόσο τα ανδρείκελα του αόρατου ταξίαρχου Δημητρίου Ιωαννίδη όσο και την πρώτη μεταπολιτευτική κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή…

ΤΟ Β΄ΜΕΡΟΣ

Β΄Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ 21Η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967. Η ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑ ΚΑΙ Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ

 
ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1967 -ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
ΕΙΧΕ ΛΑΪΚΗ ΒΑΣΗ Η ΧΟΥΝΤΑ;
Η ΗΘΕΛΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΘΕΛΗΤΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ 21ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ.
ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ...
ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕ Η ΧΟΥΝΤΑ
Η ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ, ΤΟ ΛΑΧΕΙΟ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΠΟΥ ΞΕΣΚΟΝΙΣΑΝ (;) ΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ.
ΟΙ ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΕΚΤΟΠΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΤΖΙΑ...
ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ (21-4-1967) 
ΟΙ ΒΙΛΑΡΕΣ ΤΟΥ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.