ΕΧΕΤΕ ΑΚΟΥΣΕ ΓΙΑ ΤΟ "ΙΛΙΟΝ ΤΡΩΑΣ" ΣΤΗΝ ΚΥΨΕΛΗ;

Πάντα με ενδιέφερε η ιστορική εξέλιξη της Αθήνας και κατά καιρούς έχω γράψει μερικά ποστ σχετικά με αυτήν.

Ενδεικτικά αναφέρω μερικά, όπως:
 ΟΜΟΝΟΙΑ, ΜΙΑ ΠΟΛΥΠΑΘΗ ΠΛΑΤΕΙΑ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΙΑΣ ΑΘΗΝΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ
Η ΠΑΛΙΑ ΚΑΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ
 Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΟΥ ΔΙΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΥΛΙΤΕΣ
 Α΄ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΘΗΝΩΝ-ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ
ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΑΜ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΤΟΥ ΒΡΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
ΕΝΑ ΚΑΥΣΤΙΚΟ ΑΛΛΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ ΤΟΥ 1907!
ΤΟ ΡΟΛΟΪ ΤΟΥ ΕΛΓΙΝ-ΟΤΑΝ Η ΑΘΗΝΑ ΔΙΕΘΕΤΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΜΠΙΓΚ ΜΠΕΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ!
ΦΥΛΑΚΕΣ ΣΕ ΣΠΙΤΙΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ Α΄ Φυλακές Γκαρμπολά.
ΦΥΛΑΚΕΣ ΣΕ ΣΠΙΤΙΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ Β΄ Φυλακές Τριγγέτα
Έτσι με έκπληξη διάβασα στο βιβλίο Καταφυγή Ιδεών του Χρήστου Γιανναρά για το Ίλιον Τρωάς στην Κυψέλη, που μέχρι τώρα δεν το είχα ξανακούσει.
Μεταφέρω εδώ  το σχετικό απόσπασμα από αυτό το βιβλίο, που ευτυχώς το παραθέτει ατόφιο στο βιβλίο του ο Δημήτρης Φύσσας  «Τα σινεμά της Αθήνας 1896 – 2013. Ιστορίες του αστικού τοπίου». 

 Όπως γράφει σε αυτό, ήταν χώρος πολυδιασκέδασης όπως έγραφαν οι εφημερίδες προπολεμικά  στο τέρμα Κυψέλης, στην σημερινή δηλαδή πλατεία Κυψέλης.
Ο Φύσσας διεπίστωσε την προπολεμική λειτουργία του κινηματογράφου Ίλιον Τρωάς στην διεύθυνση γωνία Κασταλίας 23 και Κερκύρας όπου σήμερα είναι το 27ο και 30ο Δημοτικό Σχολείο.
Όπως γράφει λειτούργησε ως κινηματογράφος, το 1925 με την ονομασία Ίλιον Τρωάς  στα ξεφτίσματα του  αρχικού πολυχώρου   και με πιο συστηματικές προβολές το 1932 και η εφημερίδα Ακρόπολις (Σεπτ 1932) τον χαρακτηρίζει «απομεινάρι κοσμικών ημερών, μα πάντοτε κέντρο δροσόλουστο και με υπέροχη θέα»

Η οθόνη του ήταν τοποθετημένη, λόγω του ανηφορικού εδάφους ,αρκετά ψηλά .Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι πιτσιρικάδες, να μπορούν κλεφτά από απόσταση, να παρακολουθούν το επάνω μισό μέρος της οθόνης και να απολαμβάνουν αερομαχίες. (από το βιβλίο της Αδάμ Μελίτας  ΙΣΤΟΡΙΕΣ Από τη γειτονιά μου και... λίγο παραπέρα Κυψέλη 1919-1959)

Ο Φύσσας τέλος παραθέτει και δύο διαφημίσεις, η μια  από την εποχή που δεν είχε ακόμη λειτουργήσει ως κινηματογράφος, από την ΒΡΑΔΥΝΗ της 20/7/24 και η άλλη από την εποχή που λειτουργούσε και σαν κινηματογράφος από την ΑΚΡΟΠΟΛΗ της 31/7/32. Προφανώς το ΧΑΒΑΙΑΣ εννοεί τις χαβάγιες, δημοφιλή όργανα εκείνα τα χρόνια.

Στην ιστορία ίδρυσης του 27^ου Δημοτικού Σχολείου Κυψέλης αναφέρεται ότι αυτό ξεκίνησε να λειτουργεί στην Χιλιανδαρίου 2, προφανώς εκεί που βρισκόταν πριν ο κινηματογράφος και σε κτίσμα που πρέπει να ανήκε στο συγκρότημα Ίλιον Τρωάς, όπως πιθανολογώ από την φωτογραφία. Στο σημερινό κτήριο συστεγάστηκε και το 30^ο Δημοτικό Σχολείο από το 1980.

Σε μεταπολεμικές αναφορές το Ίλιον Τρωάς αναφέρεται και ως Βίλλα Βερντέν.
Έτσι εδώ  διαβάζουμε ότι: Στη συμβολή των οδών Κερκύρας και Κασταλίας, εκεί που βρίσκεται σήμερα το 27ο Δημοτικό σχολείο, δέσποζε η βίλα Βερντέν. Ένα πολύ μεγάλο οικοδομικό συγκρότημα με πανύψηλο πέτρινο τοίχο και στο κέντρο μια σειρά από φαρδιά σκαλοπάτια που οδηγούσαν σε μια τεράστια μεταλλική πύλη. Στο κέντρο της έβλεπες ένα ημικυκλικό υπέρθυρο με την επιγραφή “Βίλλα Βερντέν 1916”. Απομεινάρι μιας σημαντικής και ταραχώδους εποχής της Αθήνας, η βίλα Βερντέν ήταν κάποτε κομμάτι του ιστορικού συγκροτήματος “Ίλιον Τρώας”, το οποίο μετά την Κατοχή πέρασε στα χέρια του ΕΛΑΣ. Μάλιστα, τα πιτσιρίκια της γειτονιάς έπαιζαν ποδόσφαιρο στην τεράστια αυλή μέχρι που χτίστηκε το Δημοτικό σχολείο.

Ο Νίκος Βατόπουλος γράφει ότι ο παλιός Κυψελιώτης Σπύρος Παπαγεωργίου βρήκε σε βίλα στην Βούλα το μεταλλικό υπέρθυρο με την επιγραφή «Βίλλα Βερντέν 1916», που ήταν κάποτε κομμάτι του ιστορικού συγκροτήματος της Κυψέλης, στην οδό Κασταλίας, εκεί όπου έως τη δεκαετία του 1960 υπήρχε το «Ιλιον Τρωάς».
«Στην οδό Κασταλίας, όπου ήταν το σπίτι μου», λέει ο κ. Σπ. Παπαγεωργίου, «βρισκόταν ένα πολύ μεγάλο οικοδομικό συγκρότημα με πανύψηλο πέτρινο τοίχο και στο κέντρο μια σειρά από φαρδιά σκαλοπάτια που οδηγούσαν σε μια τεράστια μεταλλική πύλη που είχε στο κέντρο της ένα ημικυκλικό υπέρθυρο με την επιγραφή “Βίλλα Βερντέν 1916”. Ολο το συγκρότημα ονομαζόταν “Ιλιον Τρωάς”. Είχα ακούσει ότι πριν από τον πόλεμο ήταν κοσμικό κέντρο με πολλές αίθουσες και κινηματογράφο. Η κύρια πλευρά του συγκροτήματος ήταν στην οδό Κασταλίας και οι κάθετες πλευρές βρίσκονταν στην οδό Κερκύρας και στην οδό Χιλιανδαρίου».
Στην Κατοχή, μάλιστα, το “Ιλιον Τρωάς” ήταν στρατόπεδο των Ιταλών που όλο τραγουδούσαν καντάδες στα κοριτσόπουλα της γειτονιάς.
»Μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, το “Ιλιον Τρωάς” πέρασε στα χέρια του ΕΛΑΣ. Τα πιτσιρίκια της γειτονιάς, πεινασμένα αλλά αμέριμνα, παίζαμε βώλους, ποδόσφαιρο με πάνινο τόπι και μαζεύαμε κάλυκες από σφαίρες και οβίδες μπροστά από το στρατόπεδο. Στα Δεκεμβριανά ήταν το τελευταίο στρατόπεδο του ΕΛΑΣ που υποχώρησε παίρνοντας αιχμαλώτους στην τύχη. Ενας γείτονάς μας δεν ξαναγύρισε. Στα Δεκεμβριανά ο ΕΛΑΣ έπιασε αιχμαλώτους τους αστυφύλακες του Αστυνομικού Τμήματος στην οδό Κυψέλης και Κοδριγκτώνος. Είχε μεσολαβήσει ο πατήρ Πορφύριος του Αγίου Γεωργίου να παραδοθούν με την υπόσχεση του ΕΛΑΣ ότι δεν θα τους κακοποιήσουν. Μετά την υποχώρηση του ΕΛΑΣ, τα παιδιά της γειτονιάς πήγαμε πριν από τους στρατιώτες στους γυμνούς λοφίσκους της Ανω Κυψέλης όπου βρήκαμε τα μισοσκεπασμένα με χώμα πτώματα των εκτελεσμένων, μεταξύ των οποίων και τους παραδοθέντες αστυφύλακες. Τη σκηνή δεν μπορώ να την ξεχάσω. Η Ελένη Βλάχου επισκέφθηκε τον χώρο εκτελέσεων και περιγράφει το γεγονός στο βιβλίο της “Στιγμιότυπα”.
»Στο τέλος της δεκαετίας του ’40 το “Ιλιον Τρωάς” παραχωρήθηκε σε εκκλησιαστικές οργανώσεις, όπου ένας χαρισματικός τελειόφοιτος μαθητής του 2ου Γυμνασίου (με βαθμό 20 σε όλα) οργάνωνε χορωδίες και κατηχητικά. Αυτός ήταν ο Αναστάσιος Γιαννουλάτος, νυν Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας. 
»Τη δεκαετία του ’60 το οικόπεδο του “Ιλιον Τρωάς” κατατμήθηκε και σε ένα κομμάτι του χτίστηκαν απρόσωπα κτίρια για σχολεία.
Κατά τον ίδιο τρόπο αναφέρεται και σε αφήγηση κατοίκου από τα Δεκεμβριανά
Δεν προσήλθε, εντούτοις, στην Πολιτοφυλακή Κυψέλης, η οποία, τότε, στεγαζόταν στο κατεδαφισμένο σήμερα συγκρότημα των οδών Κασταλίας, Χιλιανδαρίου και Κερκύρας (γνωστό ως «Ίλιον Τρωάς» ή «Βίλα Βερντέν»).
Η φονική μάχη του Βερντέν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο με 250.000  νεκρούς και περίπου μισό εκατομμύρια  τραυματίες, φαίνεται ότι είχε δημιουργήσει μεγάλη εντύπωση στην Ελλάδα εκείνης της εποχής και γι΄ αυτό προφανώς βαπτίστηκε έτσι η βίλα, αλλά και κινηματογράφος στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας (σχετικά στο Α-ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ ΤΗΣ ΛΕΩΦΟΡΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ)
Η μετακατοχική εικόνα της περιοχής την δεκαετία του 50 ήταν, σύμφωνα με περιγραφή κατοίκου της:
θυμόμαστε τη Σπετσών ασφαλτοστρωμένη [δεκ.’50], η Κερκύρας ήτανε ρέμα και μας φαινότανε τεράστια, πολύ φαρδιά, γιατί είχε και χαμηλά σπίτια και άχτιστα οικόπεδα και...όταν φτάναμε  μόνοι μας μέχρι την Κερκύρας ήτανε μεγάλο ταξίδι...και ήταν ένας αχανής δρόμος σαν μεγάλο οικόπεδο, με αραιά σπιτάκια, με κάτι μικρές ταβέρνες εκεί που ανέβαινε η Ευβοίας προς τα Τουρκοβούνια.   
Και η τελευταία περιγραφή πριν ο χώρος  ανοικοδομηθεί υπάρχει στο βιβλίο  Νυχτερινές Πτήσεις του Φώτη Γεωργελέ 
Στην Κασταλίας, όμως, άρχιζε η αληθινή περιπέτεια. Όταν δεν ήσουν πια «σπόρος», όταν δεν έπαιζες πια στο σκάμμα, σκαρφάλωνες στα κάγκελα, όπως τα μεγάλα παιδιά, και έμπαινες στη ζούγκλα της Βίλας Βερντέν με τους χιλιάδες μύθους κι ιστορίες που σου έκοβαν την ανάσα. Ήταν γερμανικό αρχηγείο, να οι σβάστικες, τρομακτικό το σκοτάδι, παντού παραμόνευαν κίνδυνοι, χαλάσματα, σκουριασμένα σύρματα, πηγάδια με ατέλειωτο βάθος, υπόγειες καταπακτές, άγρια δέντρα, δηλητηριώδεις τσουκνίδες, ομηρικές μάχες, κρυφτό, γρατσουνισμένα γόνατα, προσοχή, καραδοκεί ο τέτανος, έξαψη. 
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

ΦΥΓΕ ΜΕ ΦΟΡΑ ΑΡΧΗΓΕ!

 Η πρόταση μομφής και η απομάκρυνση του Κασσελάκη από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια εξέλιξη που δεν έχει ξαναγίνει στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας. Πολλοί απορούν πως κατάντησε έτσι ένα κόμμα που πριν λίγα χρόνια έφτασε να είναι κυβέρνηση στην χώρα και στα δύσκολα μάλιστα χρόνια της κρίσης που έπληξε αρκετές Ευρωπαϊκές χώρες.
Θα έλεγα ότι άσχετα αν δεν το είχαμε αντιληφθεί από τότε, καθοριστικός παράγοντας πολλών δεινών τόσο για την εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ όσο και για την πορεία της χώρας, ήταν η εκλογή του Τσίπρα στην ηγεσία του.

Εξέλεξαν στην ηγεσία του έναν χαρισματικό νεαρό, που στο μόνο που είχε διακριθεί ήταν στις καταλήψεις, χωρίς καμιά ευρύτερη παιδεία, χωρίς καμία εμπειρία του πως διαμορφώνεται η διεθνής πολιτική και με στοιχειώδη  έλλειψη  γνώσης μιας ξένης γλώσσας. Και αυτός έγινε πρωθυπουργός πιστεύοντας, λόγω τερατώδους αγνοίας και απειρίας, ότι μπορεί να εκβιάσει τους Ευρωπαίους ηγέτες να συνεχίζουν να μας δίνουν λεφτά που δεν θα μπορούσαμε να τα επιστρέψουμε ποτέ!

Όταν η χώρα αναγκάστηκε για να μην χρεωκοπήσει να αποδεχθεί τα μνημόνια,
 όπως  έγραψε ο Παύλος Τσίμας: Η μεν ΝΔ ως αξιωματική αντιπολίτευση έτρεχε στο Ζάππειο να προλάβει να κλέψει την αντιμνημονιακή ατζέντα από την Αριστερά, ο δε ΣΥΡΙΖΑ, συναισθανόμενος τη μεγάλη ευκαιρία, έσπευσε να δηλώσει, διά του προέδρου του, πως τίποτε δεν χρειάζεται να αλλάξει, γιατί ο κίνδυνος χρεοκοπίας είναι «παραμύθι χωρίς δράκο».
Η Πορτογαλία, αντίθετα, με κυβέρνηση χωρίς αυτοδύναμη πλειοψηφία από το 2009, προσπαθούσε να προλάβει το κακό ψηφίζοντας με ευρεία πλειοψηφία τρία αλλεπάλληλα προγράμματα λιτότητας, περικοπές δαπανών και αυξήσεις φόρων, με συναίνεση της αντιπολίτευσης. Κι όταν έγινε αναπόφευκτη η προσφυγή και της Πορτογαλίας, ένα χρόνο μετά την Ελλάδα, στον μηχανισμό «διάσωσης», οι Σοσιαλιστές παραιτήθηκαν και η χώρα οδηγήθηκε κι αυτή σε εκλογές, αφού όμως πρώτα είχε συμφωνηθεί το πρόγραμμα λιτότητας με τους δανειστές και τα δύο κόμματα της Κεντροδεξιάς είχαν δεσμευτεί από κοινού με τους Σοσιαλιστές, πως όποιος κερδίσει τις εκλογές θα το εφαρμόσει.
Εδώ αντίθετα ο μεν Σαμαράς, αφού κατάπιε τα απαράδεκτα Ζάππεια, βρέθηκε μπροστά στον αντίστοιχο λαϊκισμό του Τσίπρα ότι θα τα καταργήσει με ένα νόμο και ένα άρθρο!

Αφού αρχικά ο λαός του ΣΥΡΙΖΑ, λόγω της ικανοποίησης  που του προκάλεσε η κατάκτηση της εξουσίας και αφού εθελοτυφλώντας παράβλεπε ότι αυτή επιτεύχθηκε με την συνεργασία της ακροδεξιάς των ΑΝΕΛ και με την υπουργοποίηση μέχρι του ειδικού στην αστρολογία Χαϊκάλη (!), αναπόφευκτα αγανάκτησε με την κωλοτούμπα και έτσι άρχισε η ραγδαία πτώση του ΣΥΡΙΖΑ που κατέληξε στην παραίτησή του Τσίπρα και στην εκλογή Κασσελάκη
Όπως γράφει ο Περικλής Δημητρολόπουλος
Από εκείνο το βίντεο στα σόσιαλ μίντια με το οποίο συστήθηκε στο ευρύ κοινό, θέτοντας υποψηφιότητα για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, φάνηκε πως η πολιτική Κασσελάκη ήταν ο ίδιος ο Κασσελάκης. Όταν οι υπόλοιποι υποψήφιοι αρχηγοί της αξιωματικής αντιπολίτευσης προσπαθούσαν να φρεσκάρουν το πολιτικό τους προφίλ – ένα προφίλ που είχε δοκιμαστεί σκληρά από τις αντιπολιτευτικές τους αυταπάτες και τις κυβερνητικές τους προσαρμογές στην πραγματικότητα –, εκείνος δεν είχε παρά να δειγματίσει τον ολόφρεσκο εαυτό του ως μεταμοντέρνο πολιτικό προϊόν.
Να προσθέσω ότι μετά την τραυματική εμπειρία των οπαδών να βλέπουν τον πρωθυπουργό της χώρας να χαμογελάει αμήχανα στον Κλίντον γιατί δεν καταλάβαινε τι του έλεγε, το ότι ό Κασσελάκης μιλάει άπταιστα αγγλικά και φαίνεται ότι έχει κάνει καλές σπουδές τους οδήγησε στην εκλογή του, θεωρώντας ότι με τα προσόντα αυτά, ο ουρανοκατέβατος αρχηγός είναι ικανός να νικήσει τον Μητσοτάκη.
Δυστυχώς οι 11 μήνες που παρέμεινε στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ο Κασσελάκης επιβεβαίωσε αυτό που έλεγε ο πατέρας μου: όσο πιο ψηλά ανεβαίνει η μαϊμού τόσο πιο κόκκινος φαίνεται ο κώλος της! 

Η κορύφωση του δράματος της διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ είναι προ των πυλών και ήδη από αυτόν έχουν προέλθει η ΔΗΜΑΡ, η Λαϊκή Ενότητα, η Πλεύση Ελευθερίας, το Μέρα 25, η Νέα Αριστερά και πλήθος αποχωρήσεων αλλά και διαγραφών γνωστών  στελεχών του.
Στο από την αρχή ετερόκλητο υλικό των 16 συνιστωσών που συγκρότησαν τον ΣΥΡΙΖΑ, προστέθηκαν αρκετοί από τους διαλυθέντες ΑΝΕΛ, αρκετοί από τα απόβλητα του ΠΑΣΟΚ αλλά και μερικοί ξεκάρφωτοι της καραμανλικής δεξιάς όπως Παπαγγελόπουλος, Αντώναρος, Σπηλιωτόπουλος.
Την αυτοδιάλυση του ΣΥΡΙΖΑ ίσως την εκφράζει με ενάργεια το γεγονός ότι μετά την εκδίωξη του αξιοπρεπούς Φάμελου από τον εκδιωχθέντα πρόεδρο, το κόμμα το εκπροσωπεί ο καταδικασμένος με 13-0 Παππάς!

Τελικά αν δεν ζήσουμε την αποθέωση της ιλαροτραγωδίας στην περίπτωση που ξανακατέβει για την ηγεσία ο Κασσελάκης και εκλεγεί ,σε ένα κόμμα που τα στελέχη τον ξαπέστειλαν, σε αυτό το πολιτικό συνονθύλευμα δεν αποκλείω να   εκλεγεί ως Πρόεδρος του ο Πολάκης ο οποίος είμαι σίγουρος ότι διαθέτει ένα σημαντικό ποσοστό από τους εναπομείναντες φανατικούς ψηφοφόρους του που σίγουρα πολλοί έχουν γαλουχηθεί από την αλήστου μνήμης ΑΥΡΙΑΝΗ.
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

ΠΩΣ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΕΙ ΓΙΑ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ

Η παραπάνω φρικτή φωτογραφία οδήγησε το 2003, στην 60^η επέτειο της σφαγής,  στην ανέγερση  στην πολωνική πόλη Przemyśl ενός μνημείου για τα θύματα των εγκλημάτων του Ουκρανικού Επαναστατικού Στρατού στη γερμανοκρατούμενη Πολωνία, γνωστών ως «Σφαγή της Βολίνια», όταν με την υποστήριξη τμημάτων του τοπικού ουκρανικού πληθυσμού σφαγιάστηκαν άγρια περίπου 100.000 Πολωνοί, κυρίως γυναίκες και παιδιά.

Από το ποστ μου ΝΑΖΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ,μεταφέρω μερικές παραγράφους για το γιατί και πως στην Ουκρανία υπήρξαν άτομα που συνεργάστηκαν με τους χιτλερικούς στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο στην Δυτική Ουκρανία ένα μέρος του πληθυσμού υποδέχτηκε τους Γερμανούς ως απελευθερωτές, που θα τους βοηθούσαν να αποκτήσουν δικό τους κράτος και να απαλλαγούν από την Σοβιετική εξουσία, γιατί με τον λοιμό του 1933 που είχε προκαλέσει ο Στάλιν, είχαν πεθάνει 3,5 εκατομμύρια στην Ουκρανία και 1,5 εκατ. στην Νότια Ρωσία, ενώ χιλιάδες άλλοι είχαν εξοριστεί στα γκούλαγκ.
Η καταπίεση αυτή είχε σαν αποτέλεσμα στην επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, δηλαδή την Γερμανική εισβολή στην Ρωσία, να συμμετάσχουν  4.000 Ουκρανοί.
Στις 30 Ιουνίου 1941 όταν οι Ναζί κατέλαβαν την Λβίβ ο «Οργανισμός Ουκρανών Εθνικιστών» ανακήρυξε την ίδρυση νέου ουκρανικού κράτους.
Οι Ναζί χρησιμοποίησαν τους Ουκρανούς για να κτυπήσουν τους Πολωνούς της περιοχής εκεί, συμμετείχαν δε και Ουκρανοί στην εξόντωση 7000 Εβραίων και Ρομά. Στην συνέχεια όμως οι Ναζί φυλάκισαν και εκτέλεσαν χιλιάδες  Ουκρανούς.
Τον Σεπτέμβριο του 1941 με την συνεργασία Ουκρανών οι Γερμανοί εκτέλεσαν την μεγαλύτερη σφαγή 30.000 Εβραίων στο Μπάμπι Γιάρ.
Από τη δεκαετία του 1990 η φωτογραφία αυτή με τα παιδιά είχε μετατραπεί σε εμβληματική εικόνα-σύμβολο των εγκλημάτων των ουκρανών εθνικιστών κατά τη γερμανική κατοχή.
Σε μια πιο κοντινή φωτογραφία φαίνεται πιο καθαρά η άμεση απεικόνιση της φωτογραφίας στο μνημείο.

Η φωτογραφία που δημοσιεύτηκε στο ρωσικό ΦΒ έχει την εξής περιγραφή: «Δείξε αυτή τη φωτογραφία σε όσο το δυνατόν περισσότερους γνωστούς σου. Ουκρανοί, και όχι μόνο γνώριζαν ποιος ήταν ο Στέπαν Μπαντέρα. Στην πέτρα, κάτω είναι χαραγμένο: «Αν το ξεχάσω αυτό, ας με ξεχάσουν οι ουρανοί…» Αυτό το μνημείο βρίσκεται στην Πολωνία. Είναι φτιαγμένο από πραγματικές φωτογραφίες της σφαγής των παιδιών, που οι Μπαντερίτες, με επικεφαλής τον «Εθνικό Ήρωα», έδεσαν στα κοντάρια με συρματοπλέγματα – διασώζοντας τις  σφαίρες τους».

Ο Στέπαν Μπαντέρα ήταν πολιτικός ηγέτης, ιδεολόγος και θεωρητικός του Ουκρανικού εθνικισμού, ο οποίος είναι γνωστός για την συνεργασία του ιδίου και της οργάνωσής του με τους Γερμανούς κατά την διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου.
Μεταξύ πολλών εθνικιστών στη Δυτική Ουκρανία, θεωρείται ως μαχητής της ελευθερίας, ένας μάρτυρας που ηγήθηκε του αγώνα για ανεξαρτησία από τη Σοβιετική Ένωση. Στις φιλορωσικές ανατολικές περιοχές της χώρας όμως αντιμετωπίζεται ως φασίστας προδότης και τρομοκράτης που συνεργάστηκε με τους Ναζί, οι οπαδοί του οποίου δολοφόνησαν χιλιάδες Πολωνούς και Εβραίους.  Η έννοια «бандеровцы» (μπαντεριστές), προερχόμενη από το οικογενειακό του όνομα, σταδιακά κατέστη κοινός και αποδόσιμος όρος σε όλους τους ουκρανούς εθνικιστές στην ΕΣΣΔ , ανεξάρτητα από τη σχέση τους με τον Μπαντέρα.

Στις 19 Μάϊου 2007 στην πολωνική εφημερίδα  “Rzeczpospolita” δημοσιεύτηκε άρθρο με τίτλο «Ψευδής περιγραφή, ένα γνήσιο όμως έγκλημα» δύο ιστορικοί ανέφεραν ότι η φωτογραφία αυτή έχει ληφθεί πριν τον πόλεμο και δεν έχει σχέση με έγκλημα που έγινε κατά την διάρκεια του.
Στις 8 Οκτωβρίου 2008 μετά από εισήγηση του Andrzej Przewoźnik,Γραμματέα  του Συμβουλίου των Μαρτύρων το μνημείο αποσύρθηκε.
Όπως γράφει η Πηνελόπη Πετσίνη η πρώτη εμφάνιση της φωτογραφίας και η περιγραφή ότι απεικονίζει παιδιά Πολωνών που δολοφονήθηκαν κατά την εθνοκάθαρση του 1943-45 έγινε στο περιοδικό «Na Rublezy» και στην συνέχεια χρησιμοποιήθηκε ευρέως προσθέτοντας κάθε φορά φανταστικές λεπτομέρειες κτίζοντας έτσι τον μύθο της ως σύμβολο της εθνοκάθαρσης.
Επίσης και το 1941 λίγες μέρες μετά την επίθεση των Γερμανών στην Ρωσία μια παραλλαγή της φωτογραφίας εμφανίζεται σε ναζιστικό προπαγανδιστικό φυλλάδιο γράφοντας ότι τα παιδιά είναι θύματα της βαρβαρότητας των Μπολσεβίκων!
Τελικά η φωτογραφία είχε δημοσιευτεί για πρώτη φορά στην επιθεώρηση της Πολωνικής Ψυχιατρικής Ένωσης το 1928. 

Τα τέσσερα παιδιά στις φωτογραφίες ήταν παιδιά μιας γυναίκας Ρομά – της Marianna Dolińska. Η τραγωδία συνέβη πριν από 98 χρόνια κοντά στην πόλη Radom στην Πολωνία. Η 32χρονη γυναίκα έμεινε μόνη με τα τέσσερα παιδιά της όταν ο σύζυγός της, μια εβδομάδα πριν την τραγωδία, είχε συλληφθεί κατηγορούμενος  για πολλές κλοπές. Περιπλανώμενη στα χωριά κοντά στο Radom, μετά την διάλυση του καταυλισμού τους, με την πείνα και τη φτώχεια που κυριαρχούσε, η Dolińska κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η δολοφονία παιδιών ήταν ο τρόπος για να τα σώσει από την λιμοκτονία . Στις 12 Δεκεμβρίου 1923, η Mariana Dolinska σκότωσε τα τέσσερα παιδιά της κρεμώντας τα σε ένα δέντρο. Την επόμενη μέρα, παραδόθηκε  στην αστυνομία του Radom και ομολόγησε τη δολοφονία. Η 32χρονη  γυναίκα συνελήφθη και μεταφέρθηκε στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Twork κοντά στη Βαρσοβία, όπου και διαγνώστηκε με μανιοκαταθλιπτική διαταραχή. Πέθανε το 1928 και θάφτηκε στο νεκροταφείο του νοσοκομείου.

Υπάρχουν συνολικά 3 ιατροδικαστικές φωτογραφίες από το έγκλημα αυτό, και τα πιθανά τσακίσματα που βλέπει κανείς στην πρώτη φωτογραφία λόγω φθορά της, ερμηνεύτηκαν ότι ήταν συρματοπλέγματα που είχαν δεθεί τα παιδιά και γι΄αυτό και απεικονίστηκαν και στο μνημείο.
Η ιστορία αυτή αποδεικνύει ότι πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και καχύποπτοι σε κάθε φωτογραφία που θέλει να καταγγείλει κάτι είτε με την εικόνα της είτε με την λεζάντα της.

Θυμηθείτε την πραγματική φωτογραφία με τον κορμοράνο που προβλήθηκε ότι  ψυχορραγεί μέσα σε μια «θάλασσα» πετρελαίου που ο Σαντάμ Χουσεΐν είχε ρίξει στις ακτές του Κουβέιτ ενώ στην πραγματικότητα  ένας δημοσιογράφος παραδέχθηκε αργότερα ότι οι κορμοράνοι που ανήκαν σε ζωολογικό κήπο, είχαν περιλουστεί επίτηδες με πετρέλαιο για τις ανάγκες της φωτογράφησης... και της προπαγάνδας!

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

Η ΑΓΡΑΜΜΜΑΤΟΣΥΝΗ ΚΑΙ Η ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΓΙΟΣΥΝΗ

Η Ορθοδοξία εκσυγχρονίζεται!
Βέβαια μην τυχόν θεωρήσετε ότι αποφάσισαν να εκσυγχρονίσουν την Αγία Γραφή  για όσα απαράδεκτα γράφονται εκεί και κατά καιρούς έχω γράψει σχετικά στο παρελθόν σε αρκετά ποστ μου, μερικά από τα οποία ενδεικτικά αναφέρω εδώ:
ΠΟΝΗΡΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ  (αναφέρεται στην Εσθήρ)
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΧΑΣΕΤΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΑΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ. (αναφέρεται στην Σαλώμη)
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΦΑΪ ΕΡΧΕΤΑΙ ……..Ο ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟΣ ! (αναφέρεται στην Ιουδήθ)
ΣΕΞ ΚΑΙ ΑΙΜΟΜΙΞΙΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ  (αναφέρεται στον Λωτ και στην αιμομιξία με τις κόρες του)
ΒΙΒΛΙΚΑ ΠΗΔΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΓΚΑΣΤΡΩΜΑΤΑ   (αναφέρεται στον Αβραάμ, τον Λωτ και την Σάρα)
Και βέβαια στην απαράδεκτη αντιμετώπιση της γυναίκας από την εκκλησιαστική παράδοση και το ιερατείο.
ΟΙ ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΕΞ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΓΑΜΟ!.
Ο ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΙΣΤΙΚΟΣ ΜΙΣΟΓΥΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ
Όλα τα παραπάνω παραμένουν αμετάβλητα και βέβαια εν πολλοίς άγνωστα στα πλήθη των πιστών, που αν τα γνώριζαν θα έφριτταν.
Ο εκσυγχρονισμός ξεκίνησε με την είσοδο θρησκευτικών βιογραφιών στα πιο δημοφιλή  μέσα στον λαό, τον κινηματογράφο και  την τηλεόραση.
 

Με συνχρηματοδότηση από μονή του Αγίου Όρους με γνωστή εμπλοκή στο παρελθόν σε οικονομικό σκάνδαλο, γυρίστηκε η διεθνής παραγωγή  με την ζωή του Άγιου Νεκτάριου «Άνθρωπος του Θεού»
Ήταν η τρίτη εμπορικότερη ταινία στην Ελλάδα για το 2021, φτάνοντας τα  283.520 εισιτήρια.
Μετά μόνο από 6 μήνες ξεκίνησε στην τηλεόραση μια άλλη ακριβή παραγωγή «Ο Άγιος Παΐσιος», με το πρώτο επεισόδιο να ΄φτάνει το 33% στην τηλεθέαση.

Όπως γράφει ο Θοδωρής Αντωνόπουλος στην Lifo : Τόσο ο κινηματογραφικός «Άγιος Νεκτάριος» όσο και ο τηλεοπτικός «Άγιος Παΐσιος» που μόλις ξεκίνησε διακρίνονται από επίπλαστη πνευματικότητα, στείρο ευσεβισμό, παλιομοδίτικη ηθικολογία, στομφώδη διδακτισμό, αιδήμονα νοσταλγία για τα «παλιά, καλά» θεοκρατικά, πατριαρχικά και εθνοφυλετικά πρότυπα.
Κυκλοφορεί ένας τεράστιος αριθμός με βιβλία με προφητείες και αποφθέγματα του Παΐσιου, προς πνευματική ανάταση των πιστών του οι οποίοι βέβαια δεν κάνουν την απλή σκέψη ότι για να τα έχει πει όλα αυτά ένας αγράμματος θα έπρεπε να μιλάει ασταμάτητα και κάποιος να τα καταγράφει!
Είναι καταπληκτικό όμως ότι για να υπάρχουν τόσα βιβλία προφανώς υπάρχει και αγοραστικό κοινό που τα αγοράζει και πιστεύει αυτά που διαβάζει, γιατί εκτός από παιδαριώδεις κοινοτοπίες του τύπου  «Έχεις λύπη; Ο Θεός σου λείπει», «Να μην μπερδεύουμε το άυλον με το νάυλον» κ.λπ. υπάρχουν σε αυτά και πλήθος από πατριδοκάπηλες τερατωδίες σχετικά με τους Τούρκους όπως Πχ  «Όταν ο τουρκικός στόλος ξεκινήσει να κατευθύνεται κατά της Ελλάδος και φθάσει στα έξι μίλια, πράγματι θα καταστραφεί. Θα είναι η ώρα που θα έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους. Αλλά, αυτό δε θα γίνει από εμάς. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Το «Εξαμίλι» θα είναι η αρχή του τέλους…..Μετά θα αρχίσουν όλα τα γεγονότα, που θα καταλήξουν στο να πάρουμε την Πόλη…. Την Πόλη θα μας τη δώσουν….. Θα γίνει πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας. Στην αρχή, οι Τούρκοι θα νομίσουν ότι νικάνε, αλλά αυτό θα είναι η καταστροφή τους. Οι Ρώσοι, τελικά, θα νικήσουν και θα πέσει η Πόλη στα χέρια τους. Μετά θα την πάρουμε εμείς…… Θα αναγκασθούν να μας τη δώσουν…».
Τι πνευματικό IQ μπορεί να έχει κανείς για πιστεύει ότι μπορούν να πραγματοποιηθούν τα παραπάνω, χωρίς να κάνει την απλή σκέψη ότι ακόμα και να μας έδιναν την Πόλη τι θα κάναμε με τα 15,5 εκατομμύρια κατοίκους της; 
Βέβαια ο Παΐσιος δεν είναι ο πρώτος αγράμματος που αγιοποιήθηκε ,γιατί το ίδιο αγράμματος και εχθρός μάλιστα των γραμμάτων ήταν ο Άγιος Αντώνιος, όπως γράφω στο ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ-Η ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΛΥΣΙΑΣ!

Ο εκσυγχρονισμός λοιπόν της Ορθοδοξίας προχωρά ακάθεκτος με την αγιοποίηση πριν λίγες μέρες από το Πατριαρχείο, μετά από εισήγηση της Εκκλησίας της Ελλάδος,  του Παπουλάκου,  ενός ακόμη αγράμματου καλόγερου, πρώην χασάπη, που άρχισε να γυρνάει το 1850 σε ηλικία 80 ετών να κηρύσσει στη Πελοπόννησο, αποκτώντας γρήγορα μεγάλο πλήθος φανατικών οπαδών.
Στα κηρύγματα του ήταν κατά κάθε εκσυγχρονισμού που ερχόταν από την Ευρώπη, πχ  το ατμόπλοιο είναι «καρότσα του διαβόλου», ο Όθωνας ήταν νοητός εωσφόρος, η πρωτεύουσα – πορνεύουσα, οι διορισμένοι επίσκοποι – κατάσκοποι, κατά της παιδείας, Τα κορίτσια πρέπει να παντρεύονται στα 12 και τα αγόρια στα 15, Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια είναι του διαβόλου», «Τα άθεα γράμματα είναι η ρίζα κάθε συμφοράς» και έστειλε αναφορά στον Όθωνα γυρεύοντάς του «να κλείση τα σχολειά, ν’ αλλάξη τους δεσποτάδες, να διώξη απ’ το παλάτι τον καθολικό παπά, που είχε ο ίδιος, και τον προτεστάντη της Αμαλίας».
Το 1833 μέσω του Ρώσου πρεσβευτή ιδρύθηκε μια συνωμοτική οργάνωση η «Φιλορθόδοξος Εταιρία» με εμφανή σκοπό να μην χωρίσει ο Όθων την Ελληνική Εκκλησία από το Πατριαρχείο και αφανή την εξαφάνιση της Αγγλικής επιρροής με ανάλογη αύξηση της Ρωσικής.
Η Εταιρεία προσέγγισε τον Παπουλάκο και κατάφερε να τον πείσει να στρέφεται  κατά του Όθωνα, της Ιεράς Συνόδου και βέβαια των Άγγλων.
Τον Όθωνα τον αποκαλούσε Ψωριάρικο γίδι και ότι θα έπρεπε να εξοριστεί αν δεν βαπτιζόταν.
Τα έβαλε και με το εκκλησιαστικό κατεστημένο της εποχής λέγοντας  «Οι δεσποτάδες στην Αθήνα, με κατηγοράνε και με καταφρονάνε επειδή, λέει, είμαι αγράμματος. Αυτοί όμως που είναι σπουδαγμένοι στα θεολογικά και γραμματισμένοι ποιμενάρχες τι κάνουνε για να φυλάξουνε την Άμπελο του Κυρίου;».
Όλα αυτά οδήγησαν στην απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδας (1852) να αποφανθεί ότι είναι  “Αὐτοχειροτόνητος κῆρυξ, ἡ δέ διδασκαλία του «παράνομος καί ἄκυρος» και στην αποστολή του στρατηγού Γενναίου Κολοκοτρώνη με στρατό, να τον συλλάβει στην Μάνη όπου τον υπεράσπιζαν 2000 Μανιάτες.

Τελικά συνελήφθη, παρέμεινε 2 χρόνια στις φυλακές του Ρίο και μετά από αμνηστία από τον Όθωνα εξορίστηκε στην Μονή Παναχράντου της Ανδρου όπου και πέθανε σε ηλικία 91 ετών.
Όπως καταλαβαίνετε, σίγουρα κάποιος θα γράφει ήδη το σενάριο για ένα νέο σήριαλ της τηλεόρασης ή για μια κινηματογραφική ταινία.   
Ο Πέτρος Τατσόπουλος σχολίασε την νέα αυτή αγιοποίηση γράφοντας:
Πιστό στην παράδοσή του τα τελευταία χρόνια -αρχής γενομένης με τον Παϊσιο- να ανακηρύσσει ως αγίους αγράμματους διαταραγμένους καλόγερους, το Ορθόδοξο Πατριαρχείο «υπερέβη εαυτόν» σήμερα και ανακήρυξε ως άγιο τον πιο οπισθοδρομικό και αμόρφωτο καλόγερο του 19ου αιώνα, τον διαβόητο Παπουλάκο. Προφανώς το Πατριαρχείο γνωρίζει πολύ καλά σε ποιας διανοητικής στάθμης αμνοερίφια απευθύνεται. Τα θερμά μας συγχαρητήρια. Ποιος 21ος αιώνας και κουραφέξαλα; Όπισθεν ολοταχώς.
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.