ΕΛ ΓΚΡΕΚΟ –Πέρα από την ταινία.

Την ταινία την είδα την περασμένη εβδομάδα. Σαν παραγωγή είναι διεθνούς επιπέδου και εκτός από την σίγουρη επιτυχία που θα έχει στην Ελλάδα, έχει όλα τα προσόντα για διεθνή καριέρα γιατί έχει ηρωικές συμπεριφορές ,έρωτες, τέχνη και τελικά νίκη του ήρωα όταν έρχεται αντιμέτωπος με μια απάνθρωπη εξουσία όπως ήταν η Ιερά Εξέταση.
Όλα αυτά είναι θεμιτά σε μια κινηματογραφική μυθιστορία που δεν είναι υποχρεωμένη να αποδίδει πλήρως και λεπτομερώς την ζωή του ήρωα που περιγράφει.
Για τον λόγο αυτό διαβάζοντας σχετικά με αυτόν βιβλία, θα σας δώσω μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία από την ζωή του Θεοτοκόπουλου που γεννήθηκε ορθόδοξος με το όνομα Κυριακός αλλά το άλλαξε σε Δομήνικος , που είναι το ίδιο στα λατινικά, όταν έγινε καθολικός στην Ρώμη.
Εκεί έρχεται σε επαφή με Ισπανούς τιτλούχους και κυρίως με τον Λουίς Ντε Καστίλια του οποίου ο αδελφός Ντιέγκο ,ήταν πρωτοπρεσβύτερος στον καθεδρικό ναό του Τολέδο και ο οποίος αργότερα έγινε προστάτης του.
Γιατί πήγε στην Ισπανία υπάρχουν δύο πιθανότητες. Η πρώτη γιατί η Ισπανία τότε ήταν πλούσια και προσήλκυε όλες τις προσωπικότητες της εποχής και η άλλη γιατί φαίνεται ότι αμφισβήτησε τον Μιχαήλ Άγγελο όταν ο πάπας Πίος Ε΄ αποφάσισε να ντυθούν οι γυμνές μορφές στην τοιχογραφία του «Δευτέρα Παρουσία». Λέγεται ότι είπε «αν κατέστρεφαν όλο το έργο, εκείνος θα το έφτιαχνε με αξιοπρέπεια και σεμνότητα χωρίς αυτό να υστερήσει σε ζωγραφική ποιότητα».
Η μόνη αναφορά στις βιογραφίες του σχετικά με την Ιερά Εξέταση είναι ότι λίγο μετά την άφιξη του στην Ισπανία τον ρώτησαν γιατί πήγε εκεί και αυτός απάντησε αγέρωχα:«Δεν έχω να δώσω λόγο σε κανένα»

UPDATE (28-5-08) Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο του ομότιμου καθηγητού της Ιστορίας της Τέχνης στο πανεπιστήμιο Κρήτης και υπεύθυνου ενός ερευνητικού προγράμματος για το έργο του Δομ.Θεοτικόπουλου στο Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών κ. Νίκου Χατζηνικολάου με τίτλο Ο Γκρέκο στην μεγάλη οθόνη (Αγρα σελ 64).
Στο βιβλίο απορρίπτεται ο ισχυρισμός ότι ο Γκρέκο πέρασε από δίκη της Ιεράς Εξέτασης στο Τολέδο και διερευνά σε βάθος τις σχέσεις του καλλιτέχνη με την Καθολική εκκλησία.
Απορρίπτει επίσης τον ισχυρισμό ότι ο πατέρας του Γκρέκο υπήρξε οπλαρχηγός της επανάστασης εναντίον των Φράγκων στη Κρήτη και κατηγορεί τον Σμαραγδή για πατριδοκαπηλία.(Από την ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Ε της 23-5-08)

Αρχικά πήγε στην Μαδρίτη όπου και ζωγράφισε μετά από παραγγελία του ασκητικού βασιλιά Φίλιππου του Β΄ το μαρτύριο του Αγίου Μαυρίκιου με φανταχτερά χρώματα που δεν άρεσαν στον βασιλιά ο οποίος ανέθεσε σε ένα άλλο μετριότατο ζωγράφο να κάνει τη εικόνα.(Πίνακας 1 )


....................Πίνακας 1 Το μαρτύριο του Αγίου Μαυρικίου, Εσκοριάλ.

Έτσι έφυγε για το Τολέδο όπου βρήκε τελικά και τον τόπο που του πήγαινε.
Σε ένα σονέττο που του αφιέρωσε μετά τον θάνατο του ο φίλος του μοναχός Ορτένσιο Παραβιθίνο (πίνακας 2 ) λέει:
Η Κρήτη του έδωσε τη ζωή, το Τολέδο την τέχνη.
Θα τον θαυμάζουν οι αιώνες .
Μα κανένας άλλος δεν θα μπορέσει να τον φθάσει.

Πίνακας 2 Ο μοναχός και ποιητής Ορτένσιο Φελίξ Παραβιθίνιο -1609- Βοστώνη.
Στο Τολέδο εγκαταστάθηκε στην Εβραϊκή Συνοικία και όπως λέει ο φίλος του Ιωσήφ Μαρτίνεθ, ήταν περήφανος ,απότομος και σπαταλούσε πολλά χρήματα για την μεγαλοπρέπεια της ζωής του. Στα γεύματα είχε μουσικούς στο διπλανό δωμάτιο και έκανε παρέα διάσημους άνδρες της Ισπανίας όπως τον ποιητή Λόπε ντε Βέγκα ,τον Θερβάντες ,τον εξερευνητή της Παταγωνίας Ερθίλια και άλλους μορφωμένους Ισπανούς.
Στα ντοκουμέντα του Τολέδο όμως παρουσιάζεται να έχει μια διαφορετική ζωή με οικονομικές δυσχέρειες ,χρέη και δίκες.
Συχνά έμπλεκε σε δίκες γιατί το καλλιτεχνικό έργο έπρεπε να εκτιμηθεί σε χρήμα από τους αντιπροσώπους των ηγεμόνων, των εκκλησιαστικών παραγόντων ή των μοναστηριών
Η πιο γνωστή του δίκη είναι η δίκη που έγινε για τον πίνακα του «Ο διαμερισμός του ιματίων του Χριστού»(Εσπόλιο).(Πίνακας 3) Οι επίτροποι του καθεδρικού ναού του Τολέδο ήθελαν να αφαιρέσει από τον πίνακα τις τρεις Μαρίες από το πρώτο πλάνο του πίνακα.
Ο πεισματάρης Γκρέκο δεν δέχτηκε και μετά από μακρόχρονη δίκη την κέρδισε εδραιώνοντας έτσι και την φήμη του.


............. Πίνακας 3 Εσπόλιο -1577-79- Καθεδρικός ναός Τολέντο.


Ο Θεοτοκόπουλος γνώρισε δόξες και πλούτη αλλά πέθανε πτωχός σε ένα μεγάλο σπίτι με πολλά δωμάτια άλλά άδειο. Άφησε 115 πίνακες τελειωμένους η ατέλειωτους και 130 βιβλία, μεγάλος αριθμός για την εποχή, από τα οποία τα 27 ήσαν κλασσικοί Έλληνες συγγραφείς . Πρέπει η υγεία του να ήταν επισφαλής και γι΄ αυτό είχε παραχωρήσει πληρεξούσιο να τον αντιπροσωπεύει στις εμπορικές του διαπραγματεύσεις τον πιστό βοηθό του Πρεμπόστε και αργότερα τον γιο του.
Γνωρίζοντας 4 γλώσσες (Ελληνικά, Ιταλικά, Λατινικά, Ισπανικά) διάβαζε στο πρωτότυπο τους αρχαίους κλασσικούς και τα έργα της Ιταλικής φιλολογίας.
Φαίνεται ότι είχε γράψει ένα έργο «περί ζωγραφικής τέχνης» που δεν έχει σωθεί παρά μόνο μια φράση του:
«Η ζωγραφική δεν είναι τέχνη(δηλαδή δεν είναι τεχνική), συνταγή και κανόνες. Είναι άθλος, έμπνευση, ενέργεια απόλυτα προσωπική »
Ο Γκρέκο ήταν επίσης γλύπτης και αρχιτέκτονας αλλά δεν έχει διασωθεί κανένα του έργο.
Τη γυναίκα του, την Χερώνυμα ντε λας Κουέβας (Βενετσιάνα ; Τολεδανή; Κρητικιά; Εβραία;) που του χάρισε τον γιο του Γιωργή-Μανουήλ και έζησε μαζί της 37 ολόκληρα χρόνια δεν την παντρεύτηκε ποτέ.(Πίνακας 4,5,6,7 ) Μια υπόθεση που έχει ειπωθεί είναι ότι ήταν ήδη παντρεμένος στην Ιταλία και ως καθολικός δεν μπορούσε να πάρει διαζύγιο.

Πίνακας 4 Νέα γυναίκα με ερμίνα(Χερώνυμα ντε λας Κουέβας ;)-1585- Γλασκόβη

.......................Πίνακας 5 Αγία οικογένεια –1592- Κλήβελαντ

Πίνακας 6 Λεπτομέρεια από τον 4 (Χερώνυμα ντε λας Κουέβας ;)

Πίνακας 7 Πορτραίτο γυναίκας –1595-(Χερώνυμα ντε λας Κουέβας ;) Φιλαδέλφεια

Ο Γκρέκο παρέμεινε μετά τον θάνατο του σε αφάνεια για περισσότερο από δυόμισι αιώνες και ήδη στα μέσα του 17ο αιώνα άρχισε να δημιουργείται μια αρνητική είκόνα γι΄ αυτόν.
Χαρακτηρίζεται παράξενος, ιδιόμορφος, εκκεντρικός ,υπέρμετρος, σπάταλος υπερόπτης,
Το 1818 ο Σ. Τικότσι στο Λεξικό ζωγράφων τον ονομάζει ως Ντομένικο ντέλλε Γκρέγκε ή Τεοτοκόπολιν και γράφει:«Αν δεν υπήρξε μαθητής του Τιτσιάνου, αναμφιβόλως υπήρξε μιμητής του και αντιγραφεύς των σχεδίων του. Εν Ιταλία ,ουδέν ζωγραφικόν του έργον είναι γνωστόν μετά βεβαιότητος»
Στο ελληνικό κοινό τον έκανε γνωστό το 1843 ο Ανδρέας Μουστοξύδης διαβάζοντας λανθασμένα το όνομα του ως Θεοσκόπολις .
Την υπογραφή του με τους συντμημένους βυζαντινούς χαρακτήρες την διάβασε σωστά πρώτος ο δικός μας λόγιος Δ.Βικέλας (1835-1908)(Πίνακας 8,9)

..............................Πίνακας 8 Υπογραφές Θεοτοκόπουλου.
...............................................Επάνω 1577
...............................................Κέντρο αριστερά 1580
...............................................Κέντρο δεξιά 1586

...............................................Κάτω 1595

Πίνακας 9 Σπάνιος τύπος υπογραφής ως ΔΟΜΗΝΙΚΟΣ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΣ Ο ΔΕΙΞΑΣ από την Κοίμηση της Θεοτόκου στην Σύρο

Μέσα στη γενική λήθη ο πρώτος που πρόσεξε με θαυμασμό τα έργα του στα μέσα του 18ου αιώνα ήταν ο Άγγλος Κούκ. Ένα αιώνα αργότερα ο Θεόφιλος Γκωτιέ στο «Ταξίδι στην Ισπανία» παρ΄ όλο που τον θεωρεί «ευφυή τρελλό», μένει έκπληκτος μπροστά στα έργα του και ομολογεί:
«..ακόμα και τα χειρότερα έργα του Γκρέκο έχουν κάτι το απροσδόκητο, που ορμά έξω από την πραγματικότητα»
Το 1888 ο ερευνητής Καρλ Γιούστι θεωρεί ότι «ζωγράφιζε όπως ένας ονειροπαρμένος και εκλάμβανε τα κατακερματισμένα σχήματα ενός άρρωστου μυαλού για αποκαλυπτικά οράματα»
Ακόμα και το 1913 δημοσιεύεται σε επιστημονικό περιοδικό μελέτη που μιλάει ότι έπασχε από εκφυλισμό, ψυχοπάθεια ,παράνοια και ότι το έργο του ήταν ένα «λομπροζιανό μουσείο» με πρόσωπα «απλώς τερατώδη» και με «φρικαλές όψεις, μορφές ηλιθίων, ακέφαλα σώματα και υδροκέφαλες φιγούρες»
Στις αρχές του 20ου αιώνα εμφανίζονται και οι θεωρείες περί αστιγματισμού που σήμερα πλέον έχουν καταριφθεί.
Επιτέλους το 1908 με το δίτομο έργο του Μανουέλ Κόσσιο «Ελ Γκρέκο» και κυρίως με το έργο του Μ.Μπαρρές ,το 1912 «ο Γκρέκο ή το μυστικό του Τολέδο» γίνεται γνωστός στην Ευρώπη και καταλαμβάνει την σημερινή του θέση ως πρόδρομος της μοντέρνας τέχνης και ως ένας από τους μεγαλύτερους ζωγράφους όλων των εποχών.


ΒΙΒΛIΟΓΡΑΦΙΑ

Η Πινακοθήκη του ΑΛΦΑ Αθήναι 1968
EL GRECO Editions Phaidon 1953
Πάπυρος-Larousse- Britannica τόμος 27,1996
Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ελευθερουδάκη Τόμος 4ος. Το λήμμα το έχει γράψει ο Νίκος Καζαντζάκης που αναφέρεται ως λογογράφος
Οι πρωτοπόροι Ιστορικά ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ Τόμος 3ος

ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ 28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Ξεκαθαρίζοντας ένα σωρό από χαρτιά βρήκα αυτή την έκθεση που κάποιος μου την είχε δώσει πρίν μερικά χρόνια.
Απολαύστε την !

29-10-07
Ένας ανώνυμος φίλος με ενημέρωσε ότι το κείμενο αυτό έχει γραφτεί από την ΕΛΕΝΑ ΑΚΡΙΤΑ και έχει δημοσιευτεί στα ΝΕΑ στις 26-10-2002.όπου μπορείτε να δείτε και το σκίτσο του Σπύρου Ορνεράκη που το συνόδευε.
Τον ευχαριστώ ιδιαιτέρως για την επισήμανση αυτή .


Η 28η Οκτωβρίου είναι μια πάρα πολύ σπουδαία μέρα. Η 27η Οκτωβρίου και η 29η Οκτωβρίου δεν 'λένε και πάρα πολλά πράγματα. Η 26η Οκτωβρίου κάτι λέει άμα σε 'λένε Δημήτρη. Ο Δημήτρης Καλπακλής που τον λένε Δημήτρη και πάει Δευτέρα, χαίρεται πάρα πολύ που τον λένε Δημήτρη γιατί γιορτάζει και παίρνει πάρα πολλά παιχνίδια και είναι πάρα πολύ τυχερός. Ενώ άμα σε λένε Νεκτάριο δεν είσαι και πολύ τυχερός, γιατί κανένας δεν ξέρει πότε γιορτάζουν οι Νεκτάριοι. Κάποτε πρέπει να γιορτάζουν οι Νεκτάριοι, γιατί ένα παιδί που το λένε Νεκτάριο μου είπε ότι κάποτε γιορτάζουν ακόμα και οι Νεκτάριοι, αλλά επειδή κανένας άνθρωπος στον κόσμο δεν ξέρει πότε γιορτάζουν οι Νεκτάριοι, αυτό το παιδί είναι πολύ στενοχωρημένο και τρέχουν και οι μύξες του.
Η 28η Οκτωβρίου είναι μια πάρα πολύ σπουδαία μέρα άμα πέφτει Δευτέρα, γιατί έχουμε τριήμερο και πάμε εκδρομή στο χωριό του μπαμπά μου. Εκτός αν δεν πάμε, γιατί η μαμά μου δεν χωνεύει τη μαμά του μπαμπά μου, ενώ χωνεύει πάρα πολύ τη δική της μαμά που δεν τη χωνεύει ο μπαμπάς μου, οπότε μπορεί να μείνουμε και σπίτι .
Εμείς τα παιδιά είμαστε πάρα πολύ περήφανα που έχουμε την 28η Οκτωβρίου. Γιατί πριν γίνει η 28η Οκτωβρίου, είχανε να γιορτάζουνε μόνο την 25η Μαρτίου. Την 28η Οκτωβρίου πηγαίνανε σχολείο κανονικά γιατί δεν υπήρχε 28η Οκτωβρίου. Δηλαδή υπήρχε 28η Οκτωβρίου, αλλά κανένας δεν το έκανε θέμα γιατί δεν είχανε μπει οι Γερμανοί. Έπρεπε πρώτα να μπουν οι Γερμανοί και μετά να γίνει μια μέρα της προκοπής.
Εγώ είμαι πολύ περήφανη Ελληνοπούλα. Νιώθω ένα ρίγος. Και μόλις το είπα στη μαμά μου μού έβαλε θερμόμετρο και είχα 37,4 και μου έδωσε σιρόπι και μου πέρασε το ρίγος. Η γιαγιά μου νιώθει ένα ρίγος από μόνη της, γιατί εκείνη την έζησε την 28η Οκτωβρίου και πρέπει να την πέρασε πάρα πολύ ωραία.
Η κυρία Χρυσάνθη, η δασκάλα μας, μας είπε ότι την 28η Οκτωβρίου ήρθε ο Ιταλός πρέσβης στο σπίτι του Ιωάννη Μεταξά, νύχτα, χωρίς να τηλεφωνήσει πρώτα και τον ρώτησε αν μπορούν να πάρουνε την Ελλάδα και να την έχουνε για δικιά τους σ' όλη του τη ζωή. Και ο Ιωάννης Μεταξάς τσαντίστηκε που τον ξυπνήσανε και είπε «ΟΧΙ». Κι αυτό το «ΟΧΙ» το είπε πολύ ηρωικά γι' αυτό κι εμείς το λέμε «το ηρωικό OΧI».
Κι εμένα όταν ήρθε η Χαρούλα σπίτι μου, μου ζήτησε όλες μου τις Μπάρμπι και τη Σίντι αστροναύτη, της είπα ηρωικά «OΧI» γιατί δεν είναι καθόλου ευγενικό αυτό που έκανε ο Ιταλός πρέσβης και η Χαρούλα. Άμα θέλεις να χαρίσεις κάτι το κάνεις από μόνος σου. Κι ο κύριος Μεταξάς δεν ήθελε να χαρίσει την Ελλάδα ούτε εγώ τη Σίντι αστροναύτη .
Και μετά τους πολεμήσαμε τους Ιταλούς. Δηλαδή, εγώ δεν τους πολέμησα γιατί δεν είχα γεννηθεί ακόμα. Ούτε ο μπαμπάς ούτε η μαμά. Η μαμά δεν ξέρω πότε γεννήθηκε γιατί όποτε τη ρωτάω «μαμά, πόσων χρόνων είσαι;» μου απαντάει «μήπως είδες το Βετέξ της κουζίνας».
Και μετά πέρασε η 28η Οκτωβρίου και μπήκανε άλλοι μήνες άσχετοι και διώξαμε τους Ιταλούς και μπήκανε οι Τούρκοι Όχι, λάθος, Θάνο, μου δίνεις τη γόμα σου;
Μπήκανε οι Γερμανοί και η γιαγιά μου έκλεισε τα παντζούρια για να μην τους βλέπει και τους έβλεπε κρυφά από τις γρίλιες και την έπιασε η μαμά της και την έδειρε. Κι΄ άλλοι άνθρωπoι κλείσανε τα παντζoύρια τους γιατί τους σιχαίνονταν.
Κι εγώ σιχαίνομαι τo γάλα. άμα κάνει πέτσα.
Και όλοι οι Γερμανοί ήτανε χάλια, αλλά ο πιο χάλια απ.' όλους ήτανε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός. Αυτός ήτανε από μητέρα Πατρινιά, πατέρα Γερμανό και το μικρό του όνομα ήταν «Παλαιών» και δεν ξέρω πότε γιορτάζει ούτε αν του φέρνανε δώρα. Αυτός πήγαινε μπροστά μπροστά και είχε μια ελληνική σημαία και την έσκισε και την πέταξε και την πάτησε και την έφτυσε. Και μετά πήρε μια γερμανικιά, πιο σιδερωμένη και μετά πήγε στην Ακρόπολη και την έβαλε στην Ακρόπολη. Και ένα παιδί θύμωσε πάρα πολύ και πήγε με ένα φίλο του και την έβγαλε και την πέταξε στο κεφάλι ενός περαστικού. Και τον φίλο του τον λέγανε Σάντσο και το παιδί Απόστολο Γκλέτσο και μετά επειδή ήτανε τόσο γενναίος, οι άνθρωποι θέλανε να τον κάνουνε υπερνομάρχη, αλλά κάνανε μια κυρία Φώφη.
Και μετά δεν ήτανε πια 28η Οκτωβρίου και όλοι πεινάγανε και τρώγανε γάτες. Εμείς έχουμε μια γάτα τη Λουλού, αλλά δεν την τρώμε γιατί την αγαπάμε, αλλά και γιατί είναι πολύ νευρικιά και τη φοβόμαστε. Κι εκτός από γάτες σκοτώσανε και τον αδελφό της γιαγιάς μου πάνω σε ένα βουνό που νομίζω ότι ήτανε ο Παρνασσός χωρίς τις πίστες. Και μετά περάσανε τα χρόνια και οι Γερμανοί δεν θυμάμαι πώς φύγανε. Ή τους διώξαμε ή μας βαρέθηκαν.
Και τότε όλοι οι Έλληνες βγήκανε έξω και φιλιόντουσαν κι εμένα δεν μου αρέσει να με φιλάνε οι φίλες της μαμάς μου γιατί έχουνε σάλια. Aλλά εκείνη η μέρα ήτανε πολύ σπουδαία και δεν τους ένοιαζε τους ηρωικούς Έλληνες που σαλιώνανε ο ένας τον άλλον.
Και τώρα, από την χαρά μας βάζουμε την Ελληνική σημαία στο μπαλκόνι. Όμως εμείς
δεν βάζουμε την ελληνική σημαία, γιατί όταν μετακομίσαμε τη χάσαμε. Και κάθε 28 Οκτωβρίου ντρεπόμαστε πάρα πολύ, αλλά τον υπόλoιπο χρόνο το ξεχνάμε και δεν πάμε να αγοράσουμε μια καινούργια. Αυτά και ελπίζω να μην ξανάρθουν οι Γερμανοί. Ελπίζω επίσης η έκθεση να είναι τρεις σελίδες και ελπίζω μετά να πάμε στο Βίλατζ Σέντερ, γιατί δεν έχω δει ακόμα το Σκούμπι Ντου.
Ζήτω η 28η Οκτωβρίου!



ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
H επάνω σημαία ήταν η σημαία του κράτους την 28 Οκτωβρίου 1940. Η σημερινή κάτω είναι η επίσημη από το 1978.

ΕΝΑΣ ΗΡΩΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΟΡΕΣΕ ΠΟΤΕ ΠΑΝΤΟΥΦΛΕΣ

Διάβαζα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της 22-10-07 για την βράβευση του Μανώλη Γλέζου στην Αίθουσα της Παλαιάς Βουλής από την Ομοσπονδία Ναξιακών Συλλόγων.
Στη εκδήλωση αυτή ο καθηγητής Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Παναγιώτης Κοντός ανακοίνωσε ότι το Πανεπιστήμιο αυτό πρόκειται σύντομα να ανακηρύξει τον Γλέζο σε επίτιμο Διδάκτορα της Γλωσσολογίας.
Όλοι πιστεύω γνωρίζουν τον Γλέζο για την ηρωική πράξη του κατεβάσματος της σημαίας από την Ακρόπολη τον Μάϊο του 1941 που ήταν ίσως η πρώτη αντιστασιακή ενέργεια στην γερμανοκρατούμενη Ευρώπη.
Όπως επίσης όλοι γνωρίζουν τον πολιτικό της αριστεράς που μέχρι σήμερα αγωνίζεται χωρίς υποχωρήσεις για τα πιστεύω του.
Βέβαια η Ελληνική πολιτεία μέχρι την μεταπολίτευση τον καταδίκασε 28 φορές για την πολιτική του δραστηριότητα, ακόμα και σαν κατάσκοπο !!, από τις οποίες τρεις φορές σε θάνατο, με αποτέλεσμα να παραμείνει συνολικά στις φυλακές 11 χρόνια και 5 μήνες ενώ άλλα τέσσερα χρόνια και 6 μήνες τον έστειλε εξορία.
Παρέμεινε δηλαδή κρατούμενος (φυλακή και εξορία) 16 χρόνια σ΄ όλη του τη ζωή.
Τελικά βέβαια το 1998, όταν έφτασε 76 ετών, η πολιτεία που τόσα χρόνια τον κυνήγησε τον τίμησε με το Μεγαλόσταυρο του Φοίνικα.
Αλλά σήμερα δεν θέλω να γράψω για την τόσο πολυτάραχη ζωή του Μανώλη Γλέζου.
Ούτε για τον πολιτικό Γλέζο. Μπορεί όποιος θέλει να διαβάσει για την πορεία του σε οποιαδήποτε πλέον εγκυκλοπαίδεια.
Ο Γλέζος το 1940 πέτυχε στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών αλλά από όσο γνωρίζω λόγω της δράσης του και των συνεχών διώξεων που υπέστη, δεν τελείωσε ποτέ κανένα Πανεπιστήμιο.
Θέλω να γράψω λοιπόν για την έκπληξη που ένιωσα όταν άκουσα τον Γλέζο να αναπτύσσει με την άνεση ειδικού επιστήμονα ένα θέμα γλωσσολογίας που απαιτούσε ιδιαίτερες γνώσεις.
Ήταν ομιλητής στην παρουσίαση του Ιστορικού Λεξικού του Μυκονιάτικου Ιδιώματος στο Πολιτιστικό Κέντρο της Μυκόνου στις 25-10-97.
Το 2 τομο αυτό Λεξικό μεγάλου σχήματος, αποτελεί το έργο ζωής του αείμνηστου φιλολόγου- γλωσσολόγου Σταύρου Μάνεση.
Ο Σταύρος Μάνεσης εργάστηκε στο κέντρο Συντάξεως του Ιστορικού Λεξικού της Ακαδημίας Αθηνών από όπου συνταξιοδοτήθηκε ως επίτιμος Διευθυντής του Κέντρου το 1973.
Με την τελειομανία που τον διέκρινε, διόρθωνε και προσέθετε λήμματα στο Λεξικό κοντά 70 χρόνια και δυστυχώς δεν πρόλαβε να το δει τυπωμένο λόγω του αιφνίδιου θανάτου του το 1996 από τροχαίο ατύχημα.
Η έκδοση του Λεξικού έγινε από τον Δήμο Μυκονίων.
Με ιδιαίτερη άνεση λοιπόν ο Γλέζος μας εξήγησε με απλό τρόπο την εξέλιξη του γλωσσικού ιδιώματος των Κυκλάδων. Αντιγράφω ένα μικρό μέρος της ομιλίας του από την εφημερίδα « Ο Μυκονιάτης» φ 241 Οκτ 1997:
Το Μυκονιάτικο ιδίωμα εντάσσεται αφενός στην ομάδα των ημιβορείων ιδιωμάτων (όπου κύριο χαρακτηριστικό είναι η τάση συγκοπής των άτονων ι και ου ,όχι όμως και η κώφωση τους, πχ. Γιώρη, στάρη, μάστορη κτλ),αφετέρου δε στην ομάδα των νοτίων, δηλαδή των κυκλαδίτικων ιδιωμάτων,όπου οι επιρροές από την Κρήτη είναι σαφείς. Για παράδειγμα ο «τσιτακισμός», η μεταβολή του κ σε τσ πχ. αντί για Κυριακή Τσεριατσή και η σίγηση του γ ανάμεσα σε δύο φωνήεντα, πχ. αντί για φαγάκι φαάτσι.
Στα πλαίσια της ομιλίας του έκρουσε και τον κώδωνα κινδύνου για την συρρίκνωση της γλώσσας μας ,δίνοντας με χιούμορ ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα διαλόγου που είχε ακούσει από ένα φοιτητή: Δεν περνάς καμιά μέρα με κανένα φίλο να πάμε πουθενά να πούμε τίποτα..!!
Μετά την εκδήλωση βρεθήκαμε να κουβεντιάζουμε τρώγοντας ένα μεζεδάκι και πίνοντας ένα ούζο και εκεί με περίμενε μια δεύτερη έκπληξη.
Αφού γελώντας, μας είπε ότι πολλοί τον ρωτάνε αν είναι συγγενής του αυτός ο Μανώλης Γλέζος που έχει γράψει βιβλία σχετικά με γλωσσολογικά θέματα ,άρχισε να μας αναπτύσσει την άλλη του επιστημονική ενασχόληση που είναι η αντιμετώπιση των τοπικών περιβαλλοντικών ζητημάτων, από την σκοπιά του γεωλόγου, γεωτεχνικού, υδρολόγου και υδρογεωλόγου.
Από τα παιδικά του βιώματά , στο χωριό του στ΄ Απεράθου της Νάξου - ένας από τους 6 τότε σμυριδότοπους του νησιού – του δημιουργήθηκε το ενδιαφέρον για την προέλευση των πετρωμάτων και για τους τρόπους αντιμετώπισης της λειψυδρίας που αποτελεί μόνιμο πρόβλημα στις Κυκλάδες.
Την γεωλογία ο Γλέζος δεν την σπούδασε στο Πανεπιστήμιο αλλά στους διάφορους τόπους εξορίας που τον είχαν στείλει.
Θεωρεί λοιπόν ότι ουσιαστική λύση για την επάρκεια του νερού σε κάθε περιοχή της πατρίδας μας, είναι η κατακράτηση του νερού των βροχοπτώσεων και η παρεμπόδισή τους ώστε να μη φεύγουν αναξιοποίητα προς τη θάλασσα. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με αναχαίτιση των χειμαρρικών νερών με μικρές αλλεπάλληλες ιδιοκατασκευές με φράγματα.
Το 1987 έχοντας εκλεγεί κοινοτάρχης στ΄ Απεράθου της Νάξου συλλαμβάνει, σχεδιάζει και εκπονεί με τη βοήθεια ενός ευρωπαϊκού προγράμματος, πιλοτικό πειραματικό τεχνητό εμπλουτισμό των υπόγειων νερών του χωριού του, με την κατασκευή 78 χαμηλών φραγμάτων ανάσχεσης των νερών της βροχής στους χείμαρρους , με τα οποία εμπλούτισε τα υπόγεια νερά με καταπληκτικά αποτελέσματα. Μέσα σε τρία χρόνια, οι πηγές του χωριού του αναβλύζουν και πάλι άφθονο νερό, πρασινίζοντας την περιοχή του.
Συγχρόνως ασχολείται με σχετικές με τη διαχείριση των νερών συγγραφές μεταξύ των οποίων είναι και τα ακόλουθα: "Τα φράγματα ανάσχεσης της χειμαρρικής ροής-που και πως πρέπει να κατασκευάζονται - Η εμπειρία από τ' Απεράθου της Νάξου. Ο ρόλος της πρωτοβάθμιας αυτοδιοίκησης στην προστασία του περιβάλλοντος με έργα καταπολέμησης της διαβρωτικής επενέργειας του νερού και η αξιοποίησής του. Εμπλουτισμός των υδροφορέων από χαμηλά φράγματα ανάσχεσης της χειμαρρικής ροής στα ορεινά. Το φαινόμενο της λειψυδρίας και οι τρόποι αντιμετώπισής του. Το πρόβλημα του νερού στην Πάρο-Αντίπαρο. Λειψυδρία και η αντιμετώπισή της με εμπλουτισμό υδροφορέων. Λειψυδρία, πλημμύρες, διάβρωση και τρόποι αντιμετώπισής τους".
Για όλη αυτή την δραστηριότητα το 1996 αναγορεύεται Επίτιμος Διδάκτορας του Πανεπιστημίου Πατρών και στην συνέχεια την ίδια τιμή του κάνει το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο που τον καλεί ,όπως μας έλεγε και για μια σειρά μαθημάτων κάθε χρόνο.
Το 1986 η Ελληνική Γεωλογική Εταιρία, τον τιμά ανακηρύσσοντάς τον Επίτιμο Μέλος της για τη συμβολή του στη διάδοση των γεωεπιστημών, την προσφορά του στις γεωεπιστήμες και το περιβάλλον και την προώθηση των δίκαιων αιτημάτων των γεωεπιστημόνων.
Το 1995 ανακηρύσσεται Επίτιμο Μέλος της Ελληνικής Υδροτεχνικής Ένωσης.
Είμαι περίεργος λοιπόν αυτός ο αγωνιστής της δημοκρατίας, ο υδρολόγος, ο ιστορικός, ο συγγραφέας, ο ποιητής, ο φωτογράφος, ο γλωσσολόγος, ο πολιτικός, ο δημοσιογράφος, ο νέος των 85 ετών σήμερα, με αυτή την τόσο πολυσχιδή προσωπικότητα με τι σκοπεύει να ασχοληθεί στο μέλλον για να μας εκπλήξει πάλι.



ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1-Η ιδέα για τον τίτλο προήλθε από το έργο του Αλέκου Σακελάριου «Ένας ήρωας με παντούφλες» Βέβαια ο Γλέζος έχει αναπτύξει εδώ τις ιδέες του σχετικά με τους ήρωες.

2-ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΓΛΕΖΟΥ κατά τη δημόσια αναγόρευση του σε επίτιμο μέλος της Ελληνικής Υδροτεχνικής Ένωσης (Ε.Υ.Ε.) στην αίθουσα τελετών του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης στις 26 Μαΐου 1997. Περιέχει και φωτογραφίες των φραγμάτων.

3-Ποστ της advocatus diaboli σχετικά με την βράβευση του Μανώλη Γλέζου και του Απόστολου Σάντα από την Ακαδημία Αθηνών. Δεκ 1996

4-Σχετικά για το έργο του Πάμπλο Πικάσο σχετικά με τον Μανώλη Γλέζο που παρουσιάζεται στο πλαίσιο της 1ης Μπιενάλε της Αθήνας, με τίτλο «Destroy Athens»
Κάτω.

5-Οι φωτογραφίες από τα εξώφυλλα από δύο βιβλία του Μ.Γλέζου.

6-Για το ιστορικό Λεξικό του Μυκονιάτικου Ιδιώματος έγραψαν σχετικά η Μαίρη Παπαγιαννίδου, που έκανε και εισήγηση στην παρουσίαση του, στις 19-10-1997 στο ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, ο Γιώργος Κιούσης στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ στις 30-10-97 και η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

ΕΡΩΤΙΚΟΣ ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ

Επειδή ο ήλιος λάμπει μετά την νυχτερινή βροχή, ή θάλασσα είναι μια σκέτη πρόκληση μπροστά μου, κάτι μελανούρια σε λίγο θα ευφραίνουν την γαστρική μου κοιλότητα το μόνο που θα σας γράψω σήμερα είναι ότι δεν θα ήθελα να γεννηθώ σε κανένα άλλο τόπο !
Την διάθεση μου εκτός από τα παραπάνω την έφτιαξε και αυτός ο μονόλογος ενός ερωτευμένου άνδρα με χιούμορ που μου ήρθε μου ήρθε με e- mail .



Το πρωί δεν τρώω γιατί την σκέφτομαι,
Το μεσημέρι δεν τρώω γιατί την σκέφτομαι,
Το βράδυ δεν κοιμάμαι γιατί πεινάω.

Έγραψα το όνομά σου στην άμμο και το έσβησε το κύμα
Το χάραξα στα δέντρα και το έσβησε ο χρόνος
Το έγραψα στο τζάμι και το πήρε η βροχή
Το έγραψα στ' αρχίδια μου και ησύχασα.

Κοιτάζω τ' αστέρια και βλέπω εσένα,
κοιτάζω τον ήλιο και βλέπω εσένα
κοιτάζω το φεγγάρι και βλέπω εσένα,
Κάνεις λίγο στην άκρη σε παρακαλώ;

Κάποιες στιγμές νομίζω πως είμαι μόνος στον κόσμο,
πως κανείς δεν με θέλει και θέλω να πεθάνω.
Και τότε εμφανίζεσαι εσύ.
Θεέ μου, γιατί όλα τα στραβά σε μένα;

ΟΤΑΝ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΤΗΤΑ

Ευτυχώς που σε αυτή την χώρα υπήρχαν και μερικοί άνθρωποι που είχαν κάποιο όραμα στην ζωή τους. Δυστυχώς όμως πολλές φορές όταν το όραμα πραγματοποιηθεί αυτοί έχουν φύγει από αυτή την ζωή.Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν και η Μελίνα και επιτέλους το όραμα της για ένα μουσείο της Ακρόπολης έχει φτάσει πια στην ολοκλήρωση του.
Το τραγικό δε θα είναι ότι πολλοί από αυτούς που το πολέμησαν με κάθε τρόπο, όπως εκείνος ο ανεκδιήγητος Τατούλης θα καμαρώνουν χωρίς καμιά ντροπή στα εγκαίνια δίπλα στον σύντροφο της Μελίνας τον 93χρονο, γνησιότερο πλέον Έλληνα από αυτόν ,Ζυλ Ντασέν.
Αλλά ας δούμε πως τελικά φτάσαμε μέχρις εδώ.

Το πρώτο Μουσείο της Ακρόπολης κτίσθηκε επάνω σε αυτήν ,μεταξύ 1865 και 1874, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Παναγή Κάλκου. Στο μουσείο υπήρχαν μόνο τα λίθινα γλυπτά από τα μνημεία και τις ανασκαφές του χώρου της Ακροπόλεως. Τα αγγεία και τα χάλκινα ήσαν στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, ενώ οι επιγραφές στο Επιγραφικό Μουσείο της Αθήνας.
Το παλιό μουσείο της Ακρόπολης πάνω στον βράχο, θα αξιοποιηθεί τώρα μουσειακά με υλικό διαφωτιστικό για τον επισκέπτη, όπως γκραβούρες περιηγητών του 16ου και 17 ου αιώνα, ιστορικό από τις ανασκαφές της Ακρόπολης, φωτογραφίες μπρούτζινων και χάλκινων αγαλμάτων που βρίσκονταν στην Ακρόπολη και έγιναν γνωστά από αντίγραφά τους κ.α.
Περισσότερα από 30 χρόνια χρειάστηκαν προκειμένου να αποκτήσει η Ακρόπολη ένα νέο μουσείο. Η ιδέα διατυπώθηκε για πρώτη φορά επί Κωνσταντίνου Καραμανλή, εκείνη όμως που έδωσε νέα ώθηση στο σχέδιο ήταν η Μελίνα Μερκούρη, η οποία πρώτη έθεσε στην UNESCO και το ζήτημα της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο.
Στο Βρετανικό Μουσείο βρίσκονται οι 56 από τους 97 σωζόμενους λίθους της Ζωφόρου και οι 15 από τις 64 σωζόμενες μετόπες. Επίσης οι 19 από τις 28 σωζόμενες μορφές των αετωμάτων καθώς και ένα τεμαχισμένο κιονόκρανο δωρικού ρυθμού.
Η Μελίνα κατάφερε να δημιουργήσει εάν διεθνές ρεύμα για την επιστροφή των κλεμμένων από τον Ελγιν μαρμάρων χάρις στην παγκόσμια αναγνώριση που είχε, αλλά το πρόβλημα που υπήρχε ήταν ή έλλειψη ενός μουσείου που θα μπορούσαν να τοποθετηθούν.
Στο Μεξικό το 1982 η Διεθνής Διάσκεψη της UNESCO , αποφάσισε έπειτα από πρόταση της τότε Υπουργού Πολιτισμού της Ελλάδος Μελίνας Μερκούρη, ότι τα τμήματα μνημείων που βρίσκονται για διαφόρους λόγους εκτός της Εθνικής τους επικράτειας επιστρέφονται άμεσα στη θέση τους.

Παρ΄ όλα αυτά ο Λιάπης, γνήσια μικρόψυχος, όπως καταγγέλλει η γραμματεύς του ιδρύματος «Μελίνα Μερκούρη» σε καμία ευκαιρία δεν την έχει αναφέρει.

Από το 1976 έγιναν δύο πανελλήνιοι αρχιτεκτονικοί διαγωνισμοί και ένας διεθνής.

Στον διεθνή πρώτοι ήρθαν δύο Ιταλοί αρχιτέκτονες που κατά την γνώμη μου έφτιαξαν ένα εξαιρετικής ευφυΐας και αισθητικής κτήριο.

Η πρόσοψη προς τον Παρθενώνα ήταν κεκλιμένη έτσι ώστε να μην φαίνεται από ψηλά ο όγκος του κτηρίου το οποίο αποκτούσε ύψος προς την μεριά των πίσω από αυτό πολυκατοικιών

Συγχρόνως η μπροστινή όψη είχε ένα μεγάλο άνοιγμα σαν μάτι μέσα από το οποίο μπορούσε κανείς να βλέπει όντας μέσα στο μουσείο την Ακρόπολη.

Ο Διεθνής όμως αυτός διαγωνισμός απέτυχε κυρίως γιατί εν τω μεταξύ βρέθηκαν αρχαία και ήταν αδύνατη η θεμελίωση του κτηρίου.
Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί δεν τους ζητήθηκε να τροποποιήσουν το σχέδιο τους σύμφωνα με τα νέα δεδομένα που προέκυψαν.
Απίθανες συζητήσεις ξανάρχισαν για την αλλαγή της θέσης του Μουσείου, μέχρι την μεταφορά του σε υπόγειο μουσείο που προτάθηκε να σκαφτεί στο δρόμο δίπλα από το αρχαιολογικό μουσείο στην Πατησίων!
Οι περισσότερες από αυτές τις αντιδράσεις, εκτός από τους για τα πάντα διαφωνούντες Έλληνες αρχιτέκτονες ,προέρχονταν κυρίως από ισχυρούς περιοίκους που έβλεπαν να κινδυνεύουν τα σπιτάκια τους και η ησυχία τους.

Τελικά στον δεύτερο παγκόσμιο αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για το μουσείο το 2001 προκρίθηκε το σχέδιο του διεθνούς φήμης Αμερικανοελβετού αρχιτέκτονα Μπερνάρ Τσούμι (Bernard Tschumi) που ήταν και πρώην πρύτανης της Ανώτατης Σχολής Αρχιτεκτονικής της Κολούμπια των ΗΠΑ.

Το κτίριο αυτό , χαρακτηρίζεται από την χρήση γυαλιού υψηλής τεχνολογίας και από το ισόγειο, ο επισκέπτης έχει την δυνατότητα να θαυμάσει την υπόγεια ανασκαφή σε βάθος επτά μέτρων, που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη κατά την διάρκεια της ανέγερσης του κτιρίου αποκαλύπτοντας αρχαία συνοικία των Αθηνών. Έτσι σε αυτό το επίπεδο του κτιρίου, συνδέει κανείς την ζωή των απλών καθημερινών ανθρώπων μιας συνοικίας της αρχαίας Αθήνας, με τα ιερά τους που βρίσκονται ακριβώς απέναντι από το Μουσείο. Αριστερά και δεξιά στο ισόγειο θα εκτίθενται ευρήματα από τις πλαγιές της Ακρόπολης, δηλαδή από το ιερό των Νυμφών, το θέατρο του Διονύσου, το ιερό του Πανός και άλλα γλυπτά διαφόρων περιόδων.Στις ράμπες και στον πρώτο όροφο, θα εκτεθούν οι Καρυάτιδες και αρχαϊκά γλυπτά, στον δεύτερο όροφο θα βρίσκεται η καφετέρια και το εστιατόριο το Μουσείου και στον τρίτο όροφο, τα γλυπτά του Παρθενώνα.

Εξωτερικά, στην γυάλινη όψη στο επίπεδο του τρίτου ορόφου, την ημέρα ανακλάται ο ιερός βράχος της Ακρόπολης και ο Παρθενώνας, σηματοδοτώντας τον περίπατο επί της Διονυσίου Αρεοπαγίτου.

Τελικά 4.246 εκθέματα θα μεταφερθούν από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης στο νέο Μουσείο της οδού Μακρυγιάννη.
Διάφοροι έχουν εκφράσει αρνητικά σχόλια για το νέο Μουσείο ιδίως για την μοντέρνα αρχιτεκτονική του.
Δυστυχώς δεν κατανοούν ότι η αρχιτεκτονική δεν μπορεί να μείνει στην εποχή των νεοκλασσικών αλλά εξελίσσεται συνεχώς και πόλη έχει ανάγκη από κτήρια που αντιπροσωπεύουν την εποχή τους.

Οι Γάλλοι πχ δεν δίστασαν να στήσουν την πυραμίδα του Πέι στο Λούβρο και βέβαια μπορεί να διαβάσει κανείς τι είχε γραφεί στην εποχή του για το τέρας που είχε στηθεί στο Παρίσι ,ναι τον πύργο του Αϊφελ!
Ο ίδιος ο Μπερνάρ Τσούμι είπε πολύ σωστά ότι :πολλοί άνθρωποι έχουν πει ότι δεν δείχνουμε σεβασμό στον Παρθενώνα με το να μην έχει κίονες Δωρικού Ρυθμού το μουσείο, αλλά εγώ δεν ενδιαφέρομαι στο να μιμηθώ τον Παρθενώνα. Ενδιαφέρομαι στο να καταφέρω την τελειότητα στα κτήριά μου έτσι ώστε να ταιριάζουν στην αρχιτεκτονική του 21ου αιώνα.
Τέλος μεγάλη συζήτηση γίνεται σήμερα για τις δύο πολυκατοικίες μπροστά στο μουσείο. Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η πολυκατοικία του Κουρεμένου είναι ένα κομψό κτίσμα με εξαιρετική πρόσοψη και απαίσιο ακάλυπτο ο οποίος δυστυχώς είναι αυτός που είναι άμεσα ορατός από το μουσείο.

Στο σχεδιάγραμμα φαίνεται σαφώς η σχέση του μουσείου με τα δύο κτίσματα.

Η καλύτερη λύση θα είναι η μεταφορά της πρόσοψης σε ένα νέο κτήριο πράγμα που τεχνικώς είναι εφικτό. Τα δύο όμως αυτά κτίσματα θα πρέπει να φύγουν μπροστά από το μουσείο, παρά τις αντιδράσεις που υποκινούνται από τους ισχυρούς ιδιοκτήτες των κτισμάτων όπως του Βαγγέλη Παπαθανασίου, της Κουρεμένου κτλ που έχουν ιδιαίτερη πρόσβαση σε δημοσιογράφους και πολιτικούς , οι οποίοι όμως δεν είχαν καμία ευαισθησία μέχρι τώρα για την καταστροφή τόσων αξιόλογων κτηρίων στην Αθήνα.
Η ιστορία μου θυμίζει όλη την φιλολογία που είχε αναπτυχθεί για το κτήμα του Θών που κανένα δεν ενοχλούσε η αθλιότητα που υπήρχε για χρόνια. Όλες οι προτάσεις των αντιδρώντων είχαν ως προϋπόθεση να μείνει η πολυκατοικία τους και τα παραπήγματα τους της Αλεξάνδρας και να γίνει δίπλα στο σπιτάκι τους πάρκο, γιατί αλλιώς η περιοχή κινδύνευε από την τσιμεντοποίηση του Βωβού !

Προφανώς να ήταν καλύτερα να υπήρχε εκεί ένα πάρκο αλλά η σημερινή διαμόρφωση είναι σαφώς 100 φορές καλύτερη από την υποβάθμιση που προϋπήρχε.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ

Στην φωτογραφία αυτή φαίνεται η εικόνα των κτηρίων από την μεριά του μουσείου.

http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=27567145&postID=1414137322094399878

Νομίζω ότι μιλαει μόνη της.

ΠΩΣ ΑΠΩΛΕΣΘΗ Η ΠΑΡΘΕΝΙΑ ΜΟΥ

Διαβάζουμε μερικές φορές ότι κάποια ενήλικη 25ρα αποπλάνησε αγόρι 15 χρονών.
Και σκέπτεσαι μέσα σου ,γιατί μωρέ δεν βρέθηκε στα 15 μου καμιά να με αποπλανήσει και μένα;
Στα 15 κάθε αγόρι έχει μεν δύο κεφάλια αλλά κυρίως σκέφτεται με το κάτω και η μόνη και κύρια σκέψη του είναι που να το βάλει!
Χαρακτηριστικά ο Καζαντζάκης περιγράφοντας ένα νεαρό σε αυτή την ηλικία λέει –περπατούσε με ένα πυρωμένο σίδερο ανάμεσα στα σκέλια του!
Θυμάμαι λοιπόν ότι δυστυχώς επειδή δεν είχε βρεθεί καμία να μας αποπλανήσει, έντονο και οξύ προέκυπτε το πρόβλημα πως τελικά θα χάναμε την παρθενία μας.
Και ναι μεν ίσως για μερικά ακόμα και στην εποχή μας κορίτσια, ή παρθενία τους να αποτελεί κόσμημα και περιουσία τους , για τα αγόρια όμως αποτελεί μίασμα και ντροπή και αντικείμενο χλευασμού από τους πιο ξεσκολισμένους.
Στις διάφορες συσκέψεις μετά των φίλων η μόνη λύση στο ορίζοντα ήταν οι πουτάνες.
Έλα όμως που παιδιά από σπίτι είμαστε, δεν είχαμε καμία γνώση σχετικά με αυτές πλην των φιλολογικών μας αναγνωσμάτων ,συν την ντροπή που μας καταλάμβανε στην σκέψη μην μας δει και κανένα ξένο μάτι να μπαίνουμε εκεί και τον φόβο επίσης μην κολλήσουμε κανένα αφροδίσιο.
Όπως όμως στις αρχαίες τραγωδίες, εδώ μάλλον περί κωμωδίας επρόκειτο, εμφανίστηκε στο σχολείο ο από μηχανής θεός.
Αυτός ήταν νέος συμμαθητής που ερχόταν από την Αίγυπτο και από την αρχή μας είπε ότι αυτός από καιρό πήγαινε συχνά εκεί σε πουτάνες.
Αμέσως λοιπόν έγινε ασμένως δεκτός στην παρέα η οποία με ιδιαίτερη χαρά έβλεπε ότι ο έμπειρος συμμαθητής θα την βοηθούσε να απολαύσει αυτό που και καράβια σέρνει αλλά εμείς μέχρι στιγμής καράβια είχαμε δει αλλά αυτό που τα σέρνει μόνο από φωτογραφία το ξέραμε.
Ήρθε λοιπόν η ιστορική στιγμή που σύσσωμη η παρέα θα έχανε ότι πολυτιμότερο είχε, σύμφωνα με τα ηθικοπλαστικά εγχειρίδια της εποχής για εφήβους, τα οποία προέτρεπαν την απώλεια της μόνον μετά τον γάμο, δηλαδή ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι.
Από την παρέα μόνο ένας, που είναι και αναγνώστης του μπλόγκ, έκανε πίσω θύμα της αξεπέραστης ντροπής του.
Φρεσκοπλυμένοι λοιπόν ξεκινήσαμε για τα «σπίτια».
Ο καθοδηγητής μας είχε εξηγήσει ότι το σωστό είναι να κάνουμε πρώτα μια μπουρδελότσαρκα και να καταλήξουμε εκεί που θα βρούμε μια που να μας αρέσει.
Επειδή δε ήξερε ότι άμα τη θέα ένας τσούρμου 15χρονων αγοριών η οικιακή βοηθός της επί χρήμασι εκδιδομένης γυναικός ,στην καθομιλουμένη η τσατσά της πουτάνας, δεν θα μας άφηνε να μπούμε, είχε έτοιμη την λύση.
Μόλις μισάνοιγε η πόρτα της έλεγε με σοβαρό ύφος:
Ερχόμαστε από τον Γιάννη!
Ευφυώς είχε διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει πουτάνα που να μην ξέρει κάποιο Γιάννη!
Μετά λοιπόν από σύντομη περιπλάνηση καταλήξαμε σε μία κοπέλα που συγκέντρωσε την γενική αποδοχή μας και ως φαντάροι στην σειρά θύσαμε στην Αφροδίτη ενώ ο ινστρούχτορας μας με άνεση στο σαλονάκι είχε πιάσει φιλολογική κουβέντα με την τσατσά ,έμαθε ότι είναι παντρεμένη και της έκανε και με σοβαρότητα ο αλιτήριος την ερώτηση :και σας επιτρέπει ο σύζυγος να εργάζεστε σε τέτοια μέρη;
Λόγω ηλικίας η ομάς θριάμβευσε !
Κατήγαγε νέον ρεκόρ ταχύτητας στην εκπλήρωση του σκοπού για τον οποίο είχε μεταβεί ,προς μεγάλη ικανοποίηση της ιέρειας του έρωτος που χωρίς να ταλαιπωρηθεί ξεμπέρδεψε στο πιτς φυτίλι από μας.
Να ξανάρθετε παιδιά ,μας είπε με ενθουσιασμό στην ξεπαρθενεμένη και με ψηλά το ηθικό και χαμηλά πλέον το ανήθικον , ομάδα.
Το πρόβλημα όμως ήταν ότι μετά την έξοδο από το ευαγές ίδρυμα στον γενικότερο σχολιασμό των εντυπώσεων σε παρακείμενο σουβλατζίδικο, καταλήξαμε σε ένα κοινό συμπέρασμα.
Στην ουσία δεν καταλάβαμε τίποτα, γιατί λόγω πρώτης φοράς και λόγω έντονα εξημμένης της νεανικής φαντασίας, όλοι ουσιαστικά είχαμε το αίσθημα του περάστε, ψεκάστε τελειώσατε.
Άμα τη εισόδω με αστραπιαία ταχύτητα επήλθε και η έξοδος του νεανικού και ορμητικού σπέρματος.
Η δοκιμή επαναλήφτηκε δίπαξ *και εκεί και τερμάτισε η εμπειρία μου με τον επί χρήμασι έρωτα.
Οι λόγοι ήσαν δύο.
Αφ΄ ενός γιατί μας έφυγε η περιέργεια και τώρα πλέον ως έμπειροι ,μπορούσαμε περήφανοι να λέμε σε όσους ήσαν ακόμα παρθένοι :καλά δεν έχετε γαμήσει ακόμα , είναι δυνατόν;
Αφ΄ ετέρου το αίσθημα που μας κατέλαβε ήταν λιγότερο ευχαρίστησης και περισσότερο σιχαμάρας που δεν έφευγε παρά το έντονο ολόσωμο πλύσιμο κάθε φορά μετά.
Συγχρόνως έχοντας αρχίσει να αποκτούμε και πολιτικοκοινωνικούς προβληματισμούς, αισθανόμαστε και ενοχές για την κακομοίρα την πουτάνα που η κακούργα κενωνία την ανάγκασε να πηδιέται με τον καθένα βρωμερό λεχρίτη, εκτός από μας βέβαια που είμαστε νέοι, καθαροί και ωραίοι και κάθε γυναίκα, έτσι και αυτή, θα ήθελε να έχει την τύχη να δει χαρά στα σκέλια της από μας.!
Ο άλλος λόγος είναι ότι σιγά σιγά καταλάβαμε πλέον ότι ή σεξουαλική ευχαρίστηση για να είναι μοναδική θέλει να συμμετέχουν και οι δύο με αμοιβαία αισθήματα.
Ξαναγυρνώντας λοιπόν σε ότι έγραψα στην αρχή, θα έλεγα ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία από το να ακούς πως μια γυναίκα αποπλάνησε ένα νταβραντισμένο παίδαρο γύρω στα 15-16 χωρίς αυτός να το θέλει . Αν δεν είναι κανένας μαμούχαλος μαμμόθρεφτος, θα πέσει αμαχητί σε όποιο νεαρό θηλυκό του ριχτεί και θα ευλογεί ολόψυχα εκείνη την άτιμη θεά η Αφροδίτη που θα χαμογελά ευχαριστημένη και στους δύο, εκεί ψηλά από τον Όλυμπο. Το μόνο που μπορεί να καταλήξει σε καταστροφή είναι καμιά ανόητη να μην κάνει κανένα σχόλιο σαν αυτό της παρακάτω εικόνας !

*που έλεγε και εκείνος ο ανεκδιήγητα αγράμματος βασιλικός επίτροπος στην δίκη του ΑΣΠΙΔΑ που νόμιζε ότι το δίπαξ και το τρίπαξ είναι πιο καθαρευουσιάνικο από το δις και τρις!

Όπως επίσης έλεγε για τους Ρώσους φιλόσοφους Μαρξ και ¨Εγκελς ! (ότι είχε σχέση με κομμουνισμό στο μυαλό του δεν μπορούσε εκείνη την εποχή παρά να είναι Ρωσικό)

ΕΝΑ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ 3ΛΕΠΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΜΑΝΑΤΖΜΕΝΤ

Κινέζοι σπουδαστές παρακολουθούν με έκδηλο το ενδιαφέρον το μάθημα μάνατζμεντ

ΜΑΘΗΜΑ 1ον


Ένας άνδρας μπαίνει να κάνει ένα ντούς μετά την γυναίκα του, που μόλις έχει τελειώσει το δικό της, όταν κτυπάει το κουδούνι της πόρτας. Η γυναίκα του τυλίγεται σε μία πετσέτα και τρέχει κάτω. Όταν ανοίγει την πόρτα βλέπει ότι είναι ο γείτονας τους ο Τάκης.

Πριν να προλάβει να πει μια λέξη αυτός της λέει:
Σου δίνω 800 ευρώ για να πετάξεις από πάνω σου αυτή την πετσέτα!
Μετά από στιγμιαία σκέψη αυτή την πετάει και στέκεται γυμνή μπροστά στον γείτονα .

Ο Τάκης της δίνει 800 ευρώ, φεύγει και αυτή ξανανεβαίνει επάνω. Όταν μπαίνει στο μπάνιο για να αφήσει την πετσέτα, ο άνδρας της την ρωτάει:Ποιος ήταν;
Ήταν ο Τάκης ο γείτονας του απαντάει. Ωραία ,λέει ο σύζυγος σου είπε τίποτα για τα 800ευρώ που μου χρωστάει;

Ηθικόν δίδαγμα: Εάν μοιράζεστε εγκαίρως τις κρίσιμες πληροφορίες που σχετίζονται με πιθανούς κινδύνους με τους συνεργάτες σας, μπορεί να προλάβετε πιθανούς κινδύνους

ΜΑΘΗΜΑ 2ον

Ένας παπάς παίρνει στο αυτοκίνητο του μια καλόγρια για να την πάει στο μοναστήρι. Αυτή καθώς κάθεται δίπλα του σηκώνει το ράσο ώστε να φαίνεται το μπούτι της. Το βλέπει ο παπάς και κοντεύει να τρακάρει. Αφού αποφεύγει το ατύχημα, γλιστράει μουλωχτά το χέρι του στο μπούτι της. Η καλόγρια του λέει τότε:Πάτερ ,θυμάσαι τον ψαλμό 129; Ο παπάς τραβάει το χέρι του. Με την νέα αλλαγή ταχύτητας όμως το ξαναβάζει .Η καλόγρια του ξανάλεει :Πάτερ ,θυμάσαι τον ψαλμό 129; Ο παπάς αρχίζει να απολογείται λέγοντας: Αδελφή η σάρκα είναι ασθενής. Φθάνοντας στο μοναστήρι η καλόγρια κατεβαίνει από το αυτοκίνητο βγάζοντας ένα βαθύ αναστεναγμό. Ο παπάς μόλις έφτασε στην εκκλησία του έτρεξε να δει τι λέει ο ψαλμός 129.
Αυτός λοιπόν λέει:Βγείτε έξω και να αναζητάτε πάντα όλο ψηλότερα, εκεί θα βρείτε την δόξα.


Ηθικόν δίδαγμα:Εάν δεν είστε πολύ καλά κατατοπισμένοι στην δουλειά σας ,μπορεί να χάσετε μια μεγάλη ευκαιρία.


ΜΑΘΗΜΑ 3ο


Ένας εμπορικός αντιπρόσωπος, ένας διοικητικός υπάλληλος και ο μάνατζερ της εταιρείας πάνε σε ένα εστιατόριο για ένα γεύμα εργασίας όταν στο δρόμο βρίσκουν μια παλιά λάμπα. Καθώς την σηκώνουν εμφανίζεται ένα τζίνι που μόλις τους βλέπει τους λέει: Θα εκπληρώσω σε καθένα από σας από μία ευχή.
- Εγώ πρώτος, εγώ πρώτος φωνάζει ο εμπορικός αντιπρόσωπος .Θέλω να είμαι στις Μπαχάμες, να οδηγώ ένα ταχύπλοο, χωρίς πια να με νοιάζει τίποτα! Παφ ,κάνει το τζίνι και αυτός χάνεται.
-Εγώ μετά ,εγώ μετά ,φωνάζει ο διοικητικός υπάλληλος. Θέλω να είμαι στην Χαβάη, να είμαι ξαπλωμένος στην παραλία με ατελείωτες ποσότητες από Pina Colada και να έχω δίπλα μου την αγαπούλα μου. Παφ ,κάνει το τζίνι και χάνεται και αυτός. Ωραία λέει το τζίνι τώρα η σειρά σου λέει στον μάνατζερ.
Ο μάνατζερ του λέει τότε: -Θέλω αυτούς τους δύο μετά το γεύμα, να είναι πίσω στο γραφείο !


Ηθικόν δίδαγμα:Να αφήνετε το αφεντικό σας να λέει αυτός την πρώτη κουβέντα.


ΜΑΘΗΜΑ 4ον


Ένας αετός κάθεται σε ένα δέντρο και ξεκουράζεται χωρίς να κάνει τίποτα. Ένα μικρό κουνέλι τον βλέπει και τον ρωτάει:Μπορώ να καθίσω σαν και σένα και να μην κάνω τίποτα; Ο αετός του απάντησε τότε: Βέβαια, γιατί όχι; Έτσι το κουνέλι έκατσε κάτω από τον αετό και ξεκουραζόταν. Ξαφνικά εμφανίζεται μια αλεπού ,πήδηξε επάνω στο κουνέλι και το έφαγε.


Ηθικόν δίδαγμα:Το να κάθεσαι και να μην κάνεις τίποτα ,μπορείς να κάνεις μόνο όταν κάθεσαι πολύ, πολύ ψηλά.


ΜΑΘΗΜΑ 5ον

Μία γαλοπούλα κουβεντιάζει με ένα ταύρο. Θα ήθελα να είμαι ικανή να ανέβω στην κορυφή αυτού του δέντρου, λέει η γαλοπούλα, αλλά δεν έχω τις δυνάμεις. Γιατί δεν τρως μερικές από τις σβουνιές μου, της λέει ο ταύρος, έχουν μέσα ένα σωρό θρεπτικές ουσίες. Η γαλοπούλα ακούει την συμβουλή και τρώγοντας από αυτές πράγματι αποκτά την δύναμη να φτάσει στο χαμηλότερο κλαδί. Την επόμενη μέρα ξανατρώει και φτάνει στο παραπάνω κλαδί. Τελικά την τέταρτη μέρα καταφέρνει με καμάρι να φτάσει στην κορυφή. Τότε αμέσως την βλέπει ένας κυνηγός και με μια τουφεκιά την ρίχνει κάτω.


Ηθικόν δίδαγμα:Τρώγοντας τα σκατά των άλλων μπορεί να καταφέρεις να ανέβεις στην κορυφή αλλά τα σκατά δεν μπορούν να σε κρατήσουν εκεί.


ΜΑΘΗΜΑ 6ον

Ένα μικρό πουλί πετάει τον χειμώνα προς τον νότο. Κάνει πολύ κρύο και το πουλί παγώνει και πέφτει στο έδαφος σε ένα χωράφι. Καθώς βρίσκεται πεσμένο εκεί, έρχεται μια αγελάδα και χέζει επάνω του. Καθώς το πουλί βρίσκεται κάτω από την σβουνιά της αγελάδας αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι αυτή είναι πολύ ζεστή και ότι έτσι καταφέρνει να ξεπαγώσει και να ζεσταθεί. Αισθάνεται πλέον ζεστό και ευτυχισμένο και γι΄ αυτό αρχίζει να κελαηδάει από χαρά. Μια γάτα που περνούσε από κει ακούει το κελάηδισμα και πλησιάζει να δει. Ακούγοντας το τραγούδι του πουλιού βρίσκει το πουλί κάτω από την σβουνιά της αγελάδας και αμέσως το τραβάει έξω και το τρώει.

Ηθικόν δίδαγμα:
1ον-Όποιος σε χέζει δεν σημαίνει ότι είναι και εχθρός σου.
2ον –Όποιος σε βγάζει από τα σκατά δεν σημαίνει ότι είναι και φίλος σου.
3ον -Όταν είσαι χωμένος βαθιά στα σκατά είναι καλύτερα να κρατάς το στόμα σου κλειστό!


Το μάθημα δεν είναι δικό μου και το μετέφρασα από τα αγγλικά πρόχειρα, από e-mail που μου έστειλαν.
Κάντε κλικ επάνω στην φωτογραφία και πέστε μου αν είναι ξύπνιοι ή κοιμούνται όρθιοι !

ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΉΣΕΙΣ ΣΕ ΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΝΟΣΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Μετά την σημερινή εξέλιξη με το χειρουργείο του αρχιεπισκόπου, θα αρχίσουν να ακούγονται διάφορες ανοησίες από την τηλεόραση από τους διάφορους τηλεαστέρες που ανάλογα με την περίπτωση εκτός από σεισμολόγοι, μετεωρολόγοι ,πυροσβέστες τώρα θα γίνουν και ειδικοί στις μεταμοσχεύσεις συνεπικουρούμενοι σε αυτό και από διάφορους παπάδες.
Σε αυτούς θα προστεθούν και διάφοροι μεγαλόσχημοι καθηγητάδες που πολλές φορές χωρίς να είναι καν ειδικοί, τελικά θα μπερδέψουν τον κόσμο για το τι είχε, τι έκανε και τι θα έπρεπε να γίνει.
Επειδή από καιρό είχα γράψει ότι διατηρώ αμφιβολίες αν θα γίνει η μεταμόσχευση νομίζω ότι τώρα είναι ώρα για να δοθούν μερικές απαντήσεις μετά από τις σημερινές εξελίξεις.
Τα δεδομένα είναι τα εξής:
1-Ο Χριστόδουλος είναι ένας ασθενής με δύο διαφορετικούς ιστολογικά καρκίνους σε δύο διαφορετικά όργανα.
2-Είναι άτομο 68 ετών με σακχαρώδη διαβήτη και ηπατίτιδα C, η οποία είναι και ο πιθανός αιτιολογικός παράγων για την ανάπτυξη του ηπατοκυτταρικού καρκινώματος που έχει.
3- Το χειρουργείο στο οποίο υποβλήθηκε στο Αρεταίειο έγινε μετά από έντονα ενοχλήματα που πιθανώς να προέρχονταν από απόφραξη του εντέρου από τον όγκο.
4-Η μετεγχειρητική του πορεία ήταν προβληματική λόγω προφανώς της κακής γενικής του κατάστασης από τον διαβήτη και την κίρρωση που πάσχει, γι΄ αυτό και παρέμεινε και τόσο μεγάλο διάστημα μετά την εγχείρηση στο νοσοκομείο
5-Όπως έγραψαν .οι εφημερίδες μετεγχειρητικά εμφάνισε ασκίτη. Στην περίπτωση του, δύο είναι οι αιτίες για την εμφάνιση του.
6- Μία είναι να υπάρχουν διάσπαρτες μεταστάσεις μέσα στην κοιλιά. Η περίπτωση αυτή αποκλείεται γιατί αφ΄ ενός η κοιλιά ελέγχθηκε στο χειρουργείο και αν υπήρχαν εμφανείς μεταστάσεις δεν θα γινόταν καν συζήτηση για μεταμόσχευση.
Η δεύτερη περίπτωση που είναι και η πιθανότερη είναι ο ασκίτης να οφείλεται στην κακή ηπατική λειτουργία που προήλθε όχι από το νεόπλασμα αλλά από την ηπατίτιδα C που έπασχε.
Δηλαδή εκτός του καρκίνου που υπάρχει στο ήπαρ και το υπόλοιπο ηπατικό παρέγχυμα είναι κατεστραμμένο λόγω κίρρωσης.
Για τον λόγο αυτό και δεν έγινε συζήτηση να γίνει και μερική ηπατεκτομή.
7-Η μεταμόσχευση του ήπατος εκτός της βαρύτητας της σαν εγχείρησης ,που προϋποθέτει υγιή οργανισμό, έχει και ένα άλλο πρόβλημα.
Χρειάζεται μετεγχειρητική λήψη ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων και αυτά μπορούν να έχουν σοβαρές παρενέργειες όπως σοβαρές φλεγμονές ,αρτηριακή υπέρταση, προβλήματα στην νεφρική λειτουργία και επιδείνωση του διαβήτη.
Εκτός των άλλων όμως η χορήγηση των φαρμάκων αυτών μπορεί να προκαλέσει την αναζωπύρωση του νεοπλάσματος του εντέρου.
Ένδειξη για μεταμόσχευση έχουν περιπτώσεις με νεοπλάσματα μικρότερα των 5 εκ ή 1-3 όγκοι, μεγέθους έως 3 εκ το πολύ.Η πενταετής επιβίωση σε αυτές τις περιπτώσεις φθάνει το 60%.
8-Το πρόβλημα με τις μεταμοσχεύσεις είναι ότι δεν υπάρχουν εύκολα μοσχεύματα και υπάρχει, όπως και στην συγκεκριμένη περίπτωση, ένα μεγάλο διάστημα μέχρι να βρεθεί το κατάλληλο μόσχευμα.
9-Για όλους αυτούς τους λόγους η χρήση της γενικευμένης χημειοθεραπείας για τον καρκίνο του εντέρου ήταν ανέφικτη λόγω της κιρρώσεως.
Η περιοχική χημειοθεραπεία για τον καρκίνο του ήπατος , δηλαδή θεραπεία που κατευθύνεται με ειδικό τρόπο στην περιοχή του όγκου, ήταν επίσης προβληματική λόγω επίσης της κίρρωσης.
10-Η αρχική αντιμετώπιση του αρχιεπισκόπου ήταν η ενδεδειγμένη και όσα έγιναν ήσαν σωστά. Εάν είχε μόνο τον καρκίνο του εντέρου η πενταετής επιβίωση θα έφτανε περίπου στο 30-40%
Από εκεί και πέρα η κατάσταση όπως περιγράφηκε παραπάνω ήταν εμπρός γκρεμός και πίσω ρέμα για το τι μπορούσε να κάνει κανείς.
Αυτό γιατί στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπήρχαν πολλές δυνατότητες αντιμετωπίσεως ενός τέτοιου ασθενούς.
Η πρόταση λοιπόν για μεταμόσχευση έδινε μια ελπίδα να λυθούν δια μιας τα προβλήματα από το ήπαρ με την προϋπόθεση ότι κανένα από τα δύο νεοπλάσματα δεν θα έδινε μεταστάσεις.
Δυστυχώς όμως για αυτόν η έκβαση ήταν η χειρότερη δυνατή.
Η ανόητη ερώτηση που κάνουν οι δημοσιογράφοι είναι πως και στην Αμερική δεν διέγνωσαν τις μεταστάσεις στην κοιλιά πριν να τον ανοίξουν.
Οι μεταστάσεις αυτές, ιδίως στο διάστημα των 4 μηνών μεταξύ των δύο χειρουργείων, είναι πολλές φορές μικροσκοπικές και πολλαπλές, σαν να τις έχεις ψεκάσει μέσα στην κοιλιά με ένα spray και δεν μπορούν λόγω του μικρού τους μεγέθους να διαγνωστούν .
Μία άλλη απορία είναι γιατί δεν έγινε λαπαροσκόπηση για να δουν τις μεταστάσεις.
Μετά από ένα τόσο εκτεταμένο χειρουργείο και με την μετεγχειρητική πορεία που είχε, υπάρχει η πιθανότητα ή μάλλον η βεβαιότητα ότι στην κοιλιά θα υπάρχουν πολλαπλές συμφύσεις που την καθιστούν έτσι ανέφικτη.
Τέλος δεν έχει καμία ιδιαίτερη σημασία άν οι μεταστάσεις στην κοιλιά προέρχονται από το σηκώτι ή το έντερο.Η πρόγνωση και από τα δύο είναι κακή.
Από δω και πέρα δεν νομίζω ότι η ιατρική έχει να του προσφέρει ουσιαστική θεραπεία και όπως σε κάθε άρρωστο άνθρωπο έτσι και στον Χριστόδουλο το μόνο που μένει πλέον είναι να του ευχηθεί κανείς περαστικά και ο θεός στον οποίο πιστεύει να τον βοηθήσει.


UPDATED 10-10-07:
Όπως το είχα προβλέψει διάφοροι ειδικοί και μη ειδικοί άρχισαν να λέει ο καθένας το κοντό του και το μακρύ του στην τηλεόραση.
Οι τηλεδημοσιογράφοι έχουν κολλήσει στην ερώτηση αν ήταν σωστή η όχι η αντιμετώπιση του καρκίνου του Χριστόδουλου με μεταμόσχευση γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν ένα πράγμα:
α-όπου υπάρχουν πολλές αντιμετωπίσεις μιας νόσου αυτό σημαίνει ότι καμιά δεν είναι απόλυτα αποτελεσματική.
β-μερικές φορές υπάρχουν δύο τελείως διαφορετικές θεραπευτικές αντιμετωπίσεις με το ίδιο ποσοστό επιτυχίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η αντιμετώπιση των αρχικών σταδίων του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας.
Η ριζική υστερεκτομή που είναι η μία αντιμετώπιση, και η άλλη που είναι η ακτινοθεραπεία έχουν σαν αποτέλεσμα ένα ψηλό ποσοστό θεραπείας που φτάνει στα πέντε χρόνια στο 85%.
Αντίστοιχα τα λογικά ερωτήματα που προκύπτουν σε αυτή την ιστορία και δεν γίνονται, ή τουλάχιστον εγώ δεν ακούσει να γίνονται, είναι τα εξής:
1-Ήταν γνωστό και από πότε ότι έπασχε από ηπατίτιδα C ;
2-Αν ήταν γνωστό, είχε γίνει αντιληπτό και από πότε ,ότι είχε κάνει κίρρωση ;
3-Αν δεν ήταν, αφού ήταν γνωστός διαβητικός, το ερώτημα που προκύπτει είναι : καλά δεν του είχε γίνει ένας απλός συνήθης εργαστηριακός έλεγχος που θα μπορούσε να έχει διαπιστώσει από καιρό μια χρόνια κατάσταση όπως είναι η κίρρωση;
4-Πως και δεν έγινε στο Μαϊάμι προεγχειρητικά ένας νέος έλεγχος με ΡΕΤ και βασίστηκαν απλά στο ΡΕΤ που είχε γίνει εδώ όταν ακόμα νοσηλευόταν στο Αρεταίειο;(Το ΡΕΤ είναι μία νέα απεικονιστική μέθοδος που συνδυάζει αξονική και σπινθηρογράφημα και μπορεί να διακρίνει μεταστάσεις ακόμα και μικρότερες του 1 εκ ). Εκτός των άλλων στο νοσοκομείο που πήγε το ειδικό αυτό τμήμα του ΡΕΤ το διευθύνει ένας άλλος διεθνούς φήμης Έλληνας Πυρηνικός Ιατρός ο κ Σφακιανάκης)
Στο ίδιο συγκρότημα νοσοκομείων είναι και το κέντρο που φέρνει σήμερα το όνομα του Γεώργιου Παπανικολάου που δούλεψε μέχρι τον θάνατο του εκεί.

ΟΙ ΚΑΘΑΡΟΙ, ΟΙ ΑΛΒΙΓΙΝΟΙ, Η ΒΡΕΦΟΔΟΧΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΑΣ.

Οι καθαροί ήταν μια χριστιανική αίρεση που εμφανίστηκε στην Ευρώπη τον 11 αιώνα σε πολλές χώρες .Στην νότια Γαλλία ονομαζόντουσαν αλβιγινοί(από την πόλη Αλμπί)
Αυτοί είχαν επηρεαστεί από παλιότερες μανιχαϊστικές αντιλήψεις με βάση την αντίθεση του καλού με το κακό, του φωτός και του σκότους ,του Θεού και του Σατανά.
Από τον Θεό έχουν την καταγωγή τους μόνο τα πνευματικά και επουράνια όντα ενώ από το Σατανά κάθε τι που είναι από ύλη. Γι αυτό και δεν δέχονταν την θεϊκή υπόσταση του Χριστού αφού ήταν άνθρωπος.
Γι΄ αυτό λοιπόν τόχαν ρίξει στον ασκητισμό δεν έτρωγαν κρέας, ξεπατονώντουσαν στην νηστεία και μερικές φορές έφταναν να πεθάνουν οικειοθελώς από πείνα.
Θεωρούσαν ότι ο γάμος λόγω της τεκνοποιίας οδηγεί σε διεύρυνση και κυριαρχία της ύλης Οπότε έκοβαν το πήδημα και το έριχναν στην σεξουαλική εγκράτεια.(τώρα με τέτοια πείνα τι όρεξη να είχαν για σεξ;)
Όλα αυτά καλά θα ήταν και δεν θα ενοχλούσαν κανένα , αν δεν είχαν και μια απαράδεκτη πίστη που ερχόταν σε αντίθεση με την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία και την ακριβώς αντίθετη άποψη που είχε για το θέμα.
Πίστευαν ότι θανάσιμο αμάρτημα ήταν η κατοχή ακίνητης περιουσίας και ότι ο πλούτος ήταν έργο του Σατανά!Δεν πίστευαν επίσης στα μυστήρια και στην εκκλησιαστική ιεραρχία.
Αυτός ο δρόμος όμως σωτηρίας της ψυχής χάλαγε την σούπα της διδασκαλίας του Βατικανού.

Τότε πάπας της Ρώμης ήταν ο Ιννοκέντιος ό Γ΄. Είναι ο πάπας που ηγήθηκε της 4ης σταυροφορίας που κατέστρεψε το Βυζάντιο το 1204.
Αυτός λοιπόν ξαπέστειλε στην Προβηγκία τον Σίμωνα ντέ Μοσφόρ (1209) ο οποίος δεν άφησε πίσω του ούτε κολυμπηθρόξυλο, ερημώνοντας όλη την περιοχή.
Σκότωσε 20000 άτομα, γυναίκες, παιδιά και τους καταλήστεψε όλους.
Λέγεται ότι όταν τον ρώτησαν πως θα ξεχωρίσουν τους αιρετικούς που ήσαν μόνο το 5% του πληθυσμού αυτός απάντησε:
Σφάχτε τους όλους-ο Θεός θα ξεχωρίσει ποιοι είναι οι δικοί του !
Τώρα θα μου πείτε πως σου ήρθε να μας γράψεις αυτή την ιστορία;
Ο συνειρμός στην σκέψη κάνει περίεργες πορείες.
Η δικιά μου η πορεία ήταν στην οδό Πειραιώς.
Περνούσα έξω από την Δημοτική Πινακοθήκη στην πλατεία Κουμουνδούρου όταν θυμήθηκα παλιά που αυτό το κτήριο ήταν το Δημοτικό Βρεφοκομείο.
Το Βρεφοκομείο ιδρύθηκε το 1874 και θυμάμαι ακόμα τα παιδιά να παίζουν στην αυλή του μέχρι περίπου το 1980.
Αυτό όμως που μου είχε κάνει από παιδί εντύπωση ήταν η βρεφοδόχος που είχε δίπλα από την κεντρική του είσοδο. Ήταν ένα κατασκεύασμα σιδερένιο όπως ακριβώς είναι οι σημερινές ψωμιέρες ,σε μέγεθος που να χωράει πλάι πλάι δύο περίπου μωρά.
Η μητέρα, συνήθως βράδυ,που ήθελε να εγκαταλείψει το παιδί της αντί να το αφήνει στα σκαλάκια το έβαζε εκεί και έτσι όπως έκλεινε η βρεφοδόχος το φουκαριάρικο το μωρό δεν πάγωνε από το κρύο.
Αυτός λοιπόν που πρωτόβαλε βρεφοδόχους συνήθως σε μοναστήρια ήταν ο Ιννοκέντιος ό Γ΄ στη Ρώμη. Λεγόταν τότε «τροχός εκθέτων» και ήταν ένα περιστρεφόμενο μισό βαρέλι με το μισό στόμιο μέσα από τον τοίχο και το άλλο μισό να εξέχει στο δρόμο ώστε να μην μπορούν να βλέπουν από μέσα ποιος εγκαταλείπει το μωρό.
Η ανάγκη αυτή προήλθε γιατί οι ψαράδες στον Τίβερη συχνά αντί για ψάρια ψάρευαν τα άτυχα βρέφη που τα πετούσαν εκεί μέσα.
Από τότε βρεφοδόχοι υπήρχαν σε πολλά σημεία της Ευρώπης και χρησιμοποιούνταν ως τον 19ο αιώνα. Στην Ιταλία καταργήθηκαν επί Μουσολίνι και σιγά σιγά και στα άλλα μέρη.
Το 1996 επανήλθαν στην Γερμανία και φέτος τοποθετήθηκε ξανά βρεφοδόχος στην Πολυκλινική Καζιλίνο της Ρώμης
Τουλάχιστον σήμερα είναι θερμοκοιτίδες με σύστημα ειδοποίησης ότι έχει μπει μωρό μέσα.
Μερικά από τα πιο συνηθισμένα ιταλικά επώνυμα έχουν τις ρίζες τους σε κάποια βρεφοδόχο. Όπως τα Esposti-Esposito (επειδή τα παιδιά ήταν έκθετα στις σκάλες κάποιας εκκλησίας), το Proietti (από το λατινικό προΐτσιο, δηλαδή πετώ) και το Innocenti (αθώα από τις αμαρτίες του πατέρα τους, η και από το όνομα του Πάπα).
Τώρα πλέον μπορείτε να καταλάβετε πως από την βρεφοδόχο θυμήθηκα τον Ιννοκέντιο και την συνέχεια την σταυροφορία κατά των Αλβιγίνων και τους καθαρούς .

ΠΡΟΣΘΗΚΗ  28-12-2011

Βρήκα στο διαδίκτυο αυτές τις δύο φωτογραφίες από την εποχή που εγκατέλειπαν τα παιδιά στα σκαλοπάτια και τις βρεφοδόχους.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 3/6/2013

Ένα ενδιαφέρον σχετικό άρθρο είναι το «Γεννημένος» σε βρεφοδόχο…

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=24930

ΠΟΙΑ ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΡΑΓΕ Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ;

Όσοι διαβάζουν αυτό το μπλόγκ θα έχουν ήδη διαπιστώσει ότι δεν διακατέχεται από ιδιαιτέρως φιλικά αισθήματα τόσο για την κυβέρνηση της ΝΔ όσο και για την πολιτική της .
Έχει σαφώς μια αντιδεξιά αντίληψη των πραγμάτων, αλλά το πρόβλημα που υπάρχει σήμερα είναι ότι έχει καταστεί απολύτως αναγκαίο να ξαναπροσδιοριστεί τι θεωρούμε γενικότερα δεξιά ή αριστερή πολιτική.
Πέραν της ΝΔ το αλληλοσπαρασσόμενο αυτές τις μέρες ΠΑΣΟΚ , αν δεν ξεκαθαρίσει το πρόβλημα της ηγεσίας του δεν πρόκειται να δώσει στίγματα της μέλλουσας πολιτικής του πορείας.
Η μελλοντική δε πορεία του κόμματος αυτού ,άσχετα από το αν το συμπαθεί η όχι κανένας ,επειδή είναι κόμμα εξουσίας είναι καθοριστική για το αύριο αυτής της χώρας. Είναι δε σημαντικό ότι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στον χώρο του θεωρεί ότι για την ανάκαμψη του, πρέπει να στραφεί προς τα αριστερά αν θέλει να κερδίσει τους απολεσθέντες ψηφοφόρους του.

Από τα μικρότερα κόμματα της αριστεράς το ΚΚΕ έχει μια συνέπεια στην πολιτική του γραμμή, το μοντέλο όμως της οποίας έχει αποτύχει παταγωδώς διεθνώς, σβήνοντας μαζί τις ελπίδες εκατομμυρίων ανθρώπων που πίστευαν σε αυτό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελώντας ένα συνοθύλευμα αριστερών τάσεων, πλέει σήμερα σε πελάγη ευτυχίας με την ευκαιριακή αύξηση του ποσοστού του, διαθέτει πάντως μια πιο σύγχρονη και ευέλικτη πολιτική γραμμή , χωρίς όμως να μπορεί να απαλλαγεί από τις αγκυλώσεις ενός κόμματος διαμαρτυρίας.
Το ΛΑΟΣ τέλος παρά την ακροδεξιά του πολιτική οπτική είναι ένα κόμμα που λόγω της αρχηγικής του δομής δεν διαθέτει σαφή πολιτική, αλλά απλά έχει τις πολιτικές θέσεις που στην δεδομένη στιγμή συμφέρουν τον αρχηγό του.
Μέσα σε αυτό λοιπόν το δεδομένο πολιτικό σκηνικό και στην πραγματικότητα της υφιστάμενης πλέον παγκοσμιοποίησης, ας προσπαθήσουμε να ξεκαθαρίσουμε ποια μπορεί να είναι σήμερα μια σύγχρονη και αποτελεσματική αριστερή πολιτική.
Το λέω αυτό γιατί δυστυχώς τελικά η κυβέρνηση είναι η μόνη που παράγει πολιτική ,αρκετές φορές χοντροκομμένα και αντιλαϊκά και στις περισσότερες περιπτώσεις μετά από την πίεση των πραγμάτων που έχουν φτάσει στο απροχώρητο οπότε αναγκαστικά κάτι πρέπει να κάνει.
Η αντιπολίτευση απλά θεωρεί ότι ο ρόλος της είναι να αρνείται κάθε αλλαγή χωρίς να προτείνει επώδυνες εναλλακτικές λύσεις προφανώς για να μην χάσει ψήφους.
Στο ρόλο αυτό έχει διαπρέψει ιδίως το ΠΑΣΟΚ που πολλές φορές έχει αντιδράσει σε αλλαγές που το ίδιο σαν κυβέρνηση είχε προγραμματίσει να κάνει !
Αυτό όμως δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν αριστερή πολιτική.
Όταν λοιπόν πολλοί προτείνουν ότι αν θέλει να επανέλθει στην εξουσία πρέπει να κάνει στροφή προς τα αριστερά θα πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσουμε τι θεωρούμε γενικότερα αριστερή πολιτική.
Αρχικά βασική προϋπόθεση είναι το ΠΑΣΟΚ και οι λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις (όπως λέγαμε παλιότερα!) να αποφασίσουν να πάρουν ξεκάθαρη θέση στα άμεσα προβλήματα του τόπου που πρόκειται να αντιμετωπιστούν από την κυβέρνηση.
Δεν είναι της στιγμής να συζητήσουμε σήμερα εδώ πως και από ποίους δημιουργήθηκαν πολλά από αυτά τα προβλήματα, που αδιαμφισβήτητα εμφανίστηκαν πολλές φορές λόγω και της δικής μας ανοχής, συμμετοχής ή και συγκατάβασης .
Δεν συζητάμε βέβαια τις βασικές και προαιώνιες αρχές της αριστεράς, όπως την ελευθερία του λόγου και του ατόμου, την κοινωνική προστασία των ευπαθών ομάδων ή την εξασφάλιση της υγείας και της παιδείας των πολιτών.
Αλλά ποια είναι σήμερα πχ η αριστερή πολιτική για το ασφαλιστικό;
Να υπάρχουν συνταξιούχοι 40 ή 50 ετών;
Να υπάρχουν 500 θνησιγενή ταμεία με την αντίστοιχη υπαλληλική γραφειοκρατία και το άμεσο πρόβλημα να μην μπορούν αύριο να δώσουν συντάξεις;
Θέλουμε εξίσωση των δύο φύλων με αντίστοιχο περιορισμό των προνομίων συνταξιοδότησης των γυναικών με ταυτόχρονη προστασία της μητρότητας η παραμονή της σημερινής κατάστασης;
Τι μέτρα προτείνονται για την μαύρη ανασφάλιστη εργασία των μεταναστών που όλοι μας λίγο πολύ εκμεταλλευόμαστε;
Πριν να αρχίσει η ακροδεξιά να καλλιεργεί τις φοβίες από την καθημερινή αύξηση των λαθρομεταναστών, ποια είναι η αριστερή πρόταση για το συνεχιζόμενο και επιδεινούμενο αυτό πρόβλημα;
Ποια μπορεί να είναι σήμερα η ισορροπία για την αμοιβή και τα δικαιώματα του εργαζόμενου στον ιδιωτικό τομέα χωρίς αντίστοιχα να προκαλέσουμε το κλείσιμο της επιχείρησης και την μεταφορά της στις χώρες με τα φτηνά εργατικά χέρια όπως πχ η GOODYEAR;
Πως μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η τόσο εκτεταμένη και εφαρμοζόμενη από όσους έχουν την δυνατότητα φοροδιαφυγή;
Εκτός από τα ευχολόγια, πως μειώνουμε την ανεργία ιδίως στις νέες ηλικίες;
Ποιες είναι οι προτάσεις της αριστεράς για την βελτίωση της παραγωγικότητας στον δημόσιο τομέα και πως μπορεί να επιτευχθεί αυτό με την σημερινή μονιμότητα των υπαλλήλων;
Τι προτείνουν για να αλλάξει ή απαράδεκτη κατάσταση της υπαλληλοποίησης των Πανεπιστημιακών ,του τρόπου αξιολόγησης των υπηρετούντων σε αυτό, της κομματικοποίησης του Πανεπιστημίου ή της κατάλυσης του πραγματικού ασύλου των Πανεπιστημίων από τον κάθε γνωστό-άγνωστο;
Σε ένα άλλο «καυτό θέμα» όπως η Ολυμπιακή ποια είναι η αριστερή πολιτική;
Η διατήρηση της με αιμορραγία του κοινού κορβανά για να μην χάσουν την δουλεία τους οι εργαζόμενοι σε αυτήν, ή η πώληση της και σε ποία τιμή;
Και τις άγονες γραμμές ποίος θα τις καλύψει;
Πως προτείνεται να γίνει ο χωρισμός Πολιτείας- Εκκλησίας και τι πρέπει να γίνει με την εκκλησιαστική περιουσία χωρίς να βρεθούμε ,όπως στην περίπτωση του Κωνσταντίνου, να πληρώνουμε τον κούκο-αηδόνι;
Θέλουμε να διατηρηθεί η σημερινή κατάσταση που υφίσταται στον συνδικαλισμό;
Που θα πρέπει να χωριοθετηθούν οι ΧΥΤΑ στην Αττική;
Στην εξωτερική μας πολιτική ποια πρέπει να είναι η σαφής θέση μας για τον αυτοπροσδιορισμό της εθνικότητας ενός ανθρώπου;
Ποια είναι η αριστερή πρόταση για την ονομασία των Σκοπίων;
Ποια είναι η πρόταση για να ξεφύγει από το σημερινό τέλμα το Κυπριακό μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν ;
Αυτά είναι μερικά θέματα ατάκτως ερριμμένα και χωρίς καμία αξιολόγηση, όπως μου ήρθαν στο μυαλό αλλά που πρέπει να αντιμετωπιστούν στο άμεσο μέλλον. Είναι αναγκαίο λοιπόν να υπάρχει μια αριστερή πολιτική που μπορεί να θίγει μερικούς αλλά αντίστοιχα είναι σίγουρο ότι θα ωφελεί τους περισσότερους .
Τα κομματικά προγράμματα μπορεί να δίνουν διάφορες θεωρητικές απαντήσεις σε ορισμένες από αυτές τις ερωτήσεις αλλά όταν έρχεται η στιγμή που πρόκειται κάτι να γίνει όλα αυτά ξεχνιούνται και επικρατεί η λογική -και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ.
Η κατάσταση θυμίζει μερικές ανεπανάληπτες σκηνές που βλέπουμε στην τηλεόραση.
Μετά από σειρά διαμαρτυριών φθάνει η σπάνια στιγμή που επιτέλους αποφασίζεται η κατεδάφιση ενός αυθαιρέτου.
Οι μέχρι τότε καταγγέλλοντες περίοικοι συμπαρίστανται στον ταμπουρωμένο μέσα σε αυτό ιδιοκτήτη η στην μαυροφορεμένη που έχει ξαπλώσει μπροστά στην μπουλντόζα και όλοι μαζί φωνάζουν να ξεκινήσει η κατεδάφιση πρώτα από τα σπίτια των πλουσίων (οι οποίοι τις περισσότερες φορές με την οικονομική άνεση που έχουν κτίζουν νόμιμα!)
Κάποτε λοιπόν θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ΒΑΣΙΚΉ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΊΝΑΙ ΝΑ ΛΕΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ όσο και αν αυτή μπορεί να θίγει τα πρόσκαιρα η και ατομικά μικροσυμφέροντα του.