ΤΑ ΚΑΛΛΙΣΤΕΙΑ ΤΟΥ 1954 ΚΑΙ Ο ΜΑΚΑΡΘΙΣΜΟΣ

Στα  καλλιστεία του 1954 εξελέγη Σταρ Ελλάς η Ρίκα Διαλυνά και πρώτη αναπληρωματική η Έφη Ανδρουλακάκη, ενώ Μις Ελλάς στέφθηκε η Έφη Μελά.

Κατά την εκλογή, όπως είχε  ήδη καθιερώσει πλέον ως έθιμο ο τότε αρχιμανδρίτης Καντιώτης με τους οπαδούς του,μετά από δέηση έκανε διαδήλωση προς το Σύνταγμα ενώ άλλοι οπαδοί του προσπάθησαν να κατέβουν με λεωφορεία στο κέντρο ΑΡΧΕΝΤΙΝΑ όπου γίνονταν τα καλλιστεία.

Δυστυχώς όμως γι΄αυτούς ,δεν προΐστατο τότε της αστυνομίας ο Τόσκας, και έτσι έγιναν 50 συλλήψεις και κρατήθηκαν και τα λεωφορεία.

Από την ειδησεογραφία της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της 29-6-1954  είναι και η παραπάνω  φωτογραφία με την Ρίκα Διαλυνά και την αναπληρωματική της Έφη Ανδρουλακάκη που εσφαλμένα την γράφει ως Ανδρουλάκη.

Και ενώ η Διαλυνά ετοιμαζόταν να μεταβεί στις ΗΠΑ, ως κεραυνός εν αιθρία σκάει η είδηση ότι η αμερικανική πρεσβεία δεν της χορηγεί βίζα λόγω του ότι ως φοιτήτρια στην Σχολή Καλών Τεχνών είχε εικονογραφήσει το εξώφυλλο βιβλίου του Μενέλαου Λουντέμη που ήταν κομουνιστής!  

Οι ΗΠΑ βρισκόντουσαν τότε στην χειρότερη περίοδο του «κυνηγιού των μαγισσών» από τον ανεκδιήγητο εκείνο γερουσιαστή Τζότζεφ Μακάρθυ.

Ας αφήσουμε την ίδια την Ρίκα Διαλυνά να διηγηθεί για το πώς γνώρισε τον Λουντέμη και της ζήτησε να σχεδιάσει το εξώφυλλο του βιβλίου του.

Είχα μεγάλο πάθος με τον Μενέλαο Λουντέμη κι όταν μπήκα στην Καλών Τεχνών, τρέλαινα τους συμφοιτητές μου μιλώντας τους γι' αυτόν. Μου λέει μια μέρα ένας: «Απέναντι απ' τη σχολή μας θα γίνει μια βραδιά Ελλήνων Επιστημόνων και θα μιλήσει ο Λουντέμης. Είναι οικογενειακός φίλος και με έχει καλέσει. Θες να έρθεις;». «Δεν μπορώ, οι θείοι μου είναι πολύ αυστηροί και δεν θα με αφήσουν. Να έρθω με τη θεία μου;» «Με τη θεία σου; Είσαι στα καλά σου;» Κάθε βράδυ ο θείος μου μας κλείδωνε τις πόρτες για να μη βγαίνω ούτε εγώ ούτε η ξαδέρφη μου. Πού θα μου ξαναδινόταν, όμως, η ευκαιρία να γνωρίσω τον Λουντέμη; Μέναμε σε μια δίπατη μονοκατοικία, στον απάνω όροφο εγώ με την ξαδέρφη μου. Συνεννοηθήκαμε, είχα ειδοποιήσει και τον συμφοιτητή μου κι έβγαλα την ανεμόσκαλα από το παράθυρο. Στη δε ξαδέρφη μου είχα δέσει ένα κορδονάκι στο χέρι της για να μου ξαναρίξει τη σκάλα όταν θα επέστρεφα. Φτάνουμε στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» απέναντι απ' τη σχολή και μου λέει ο συμφοιτητής: «Περίμενε εσύ εδώ λίγο, να πάω μέσα να βρω τον Λουντέμη». Έκοβα βόλτες περήφανη που θα συναντούσα τον αγαπημένο μου λογοτέχνη. Κάποια στιγμή περνάει ένας κύριος και λέει «Τι κάνει το κοριτσάκι εδώ;». Γυρνάω εγώ με ύφος: «Περιμένω τον κ. Λουντέμη!». Φεύγει, γυρίζει μετά από λίγο, μου κάνει: «Ελάτε μαζί μου, σας περιμένει ο κ. Λουντέμης». Τον ακολουθώ κορδωμένη εγώ, μπαίνω σε μια αίθουσα όπου κάθονταν όλοι οι διανοούμενοι –μου τους σύστησε έναν-έναν, αλλά ούτε που τους ήξερα– και ρωτάω: «Και ο κ. Λουντέμης πού είναι;». «Αν δεν κάνω λάθος, εγώ είμαι ο Λουντέμης» μου απαντάει! Άρχισε να μου λέει πολλά πράγματα, είδε πως του μιλούσα κι εγώ και με ρώτησε ευθέως: «Θες να ζωγραφίσεις το εξώφυλλο του βιβλίου μου με ποιήματα που θα κυκλοφορήσει;» Τρελάθηκα! «Το έχω δώσει σε άλλον», μου εξήγησε, «αλλά θέλω εσένα να το κάνεις, γι' αυτό μέχρι τις 7 αύριο το πρωί πρέπει να 'χω το σχέδιο». Ήταν το έργο του με τίτλο «Κραυγή στα Πέρατα» και ήθελε να φτιαχτεί ένα συρματόπλεγμα ως πλαίσιο στο εξώφυλλο. «Να βάλουμε κι ένα χέρι με ένα κόκκινο τριαντάφυλλο για να 'χει και λίγο χρώμα;» προτείνω κι αυτός μου λέει «ναι».

……

 Έδωσα στον Λουντέμη το σχέδιο, του άρεσε πολύ, με ευχαρίστησε κι έκανε να μου δώσει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό. «Δεν τα θέλω τα λεφτά», του είπα, «η τέχνη δεν πρέπει να πληρώνεται». Κι εγώ δεν είχα ούτε το εισιτήριο για να γυρίσω σπίτι! «Να γράψετε όμως το όνομά μου» του λέω. Το έγραψε, αφού με ρώτησε πως με λένε, και εκεί του ξαναείπα: «Κάτι δεν γράψατε σωστά». «Ρίκα δεν σε λένε;» «Ναι, αλλά θα βάλετε πρώτα δεσποινίς Ρίκα Διαλυνά»

 Το θέμα απασχολεί τον ελληνικό τύπο με εκτενή ειδησεογραφία  ενώ ήδη έχουν αρχίσει οι άλλες υποψήφιες να μεταβαίνουν στο Λογκ Μπίτς της Καλιφόρνιας για την εκλογή της Μις Υφήλιος στις 25 Ιουλίου.
Εκτός από την Ελληνίδα σταρ έχει αποκλειστεί και η σταρ της Νοτίου Κορέας με την ίδια αιτιολογία.

Ο παράλογος αυτός αποκλεισμός αποκτά  εκτός από τα πρωτοσέλιδα των ελληνικών εφημερίδων και διεθνή διάσταση, ενώ το θέμα φτάνει να απασχολεί και το αμερικανικό Κογκρέσο μετά την  διαμαρτυρία της δικαστικής υποεπιτροπής της Βουλής ότι θίγεται το γόητρο των ΗΠΑ και η ιστορία αυτή αποβαίνει εις βάρος της διεθνούς θέσεως της Αμερικής.

Εν τω μεταξύ η αναπληρωματική Σταρ Ελλάς είχε αναχωρήσει για τις ΗΠΑ.

 Ευτυχώς έγκαιρα οι Αμερικανοί αντιλήφθηκαν την ηλιθιότητα που προκάλεσαν άνευ λόγου και ο υπουργός Δικαιοσύνης, μετά από αίτημα του πανίσχυρου τότε υπουργού  Εξωτερικών Ντάλλες ,χορήγησε προσωρινή άδεια εισόδου στην Διαλυνά η οποία και αναχώρησε αμέσως για τις ΗΠΑ.

Στις ΗΠΑ όμως βρισκόταν και η αναπληρωματική Σταρ Ελλάς οπότε από την  Επιτροπή Καλλιστείων δηλώθηκε ότι αν έρθει και η Διαλυνά τότε θα μετάσχουν στον διαγωνισμό και οι δύο ελληνίδες υποψήφιες.

Τελικά Σταρ Υφήλιος εξελέγη η Σταρ Ηνωμένες Πολιτείες ενώ  η Ρίκα Διαλυνά κατέκτησε την 5^η θέση. Βέβαια τα επόμενα χρόνια η Ρίκα Διαλυνά έκανε διεθνή καριέρα σε αντίθεση με την εκλεγείσα Σταρ Υφήλιος Μύριαμ Στέβενσον.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

Στην Ελλάδα υπάρχει μια έντονη φοβία του κόσμου για τον καρκίνο και γι΄ αυτό ευφημιστικά τον ονομάζουν το ξορκισμένο, η επάρατη νόσος ή η κακιά αρρώστια.

Αυτή η φοβία οφείλεται στο ότι οι περισσότεροι  γνωρίζουν ελάχιστα για τον καρκίνο ή ακόμα χειρότερα αποφεύγουν και να ενημερωθούν σχετικά ή και να προβούν σε προληπτικούς ελέγχους .

Έχουν την εδραιωμένη άποψη πως όποιος ασθενήσει από καρκίνο είναι λίγο πολύ ετοιμοθάνατος!

Δεν γνωρίζουν βέβαια ότι σήμερα  το 65% από τους ασθενείς θα ζήσουν με τον καρκίνο τους επί πέντε χρόνια και πάνω - ποσοστό που εκτιμάται ότι σύντομα θα είναι 70%. Οι ασθενείς αυτοί ξεπερνώντας την 5ετια στην  ουσία έχουν νικήσει τον καρκίνο τους.

Δεν γνωρίζουν επίσης ότι  άνθρωποι που μαθαίνουν σήμερα ότι έχουν καρκίνο μπορεί να ζήσουν έως έξι φορές περισσότερο απ’ ό,τι θα ζούσαν πριν από 40 χρόνια, σύμφωνα με πρόσφατα δεδομένα.

Το καλό αυτό νέο οφείλεται στην πρόοδο στις μεθόδους διάγνωσης και θεραπείας, και στην εκτεταμένη ενημέρωση του κοινού για τα ύποπτα συμπτώματα που οδηγούν  νωρίτερα τους ασθενείς στον γιατρό.

Όπως ανακοίνωσε ο βρετανικός κοινωφελής οργανισμός Macmillan Cancer Support, η μέση επιβίωση από όλες τις μορφές και τα στάδια του καρκίνου είναι πλέον τα 5,8 χρόνια, όταν το 1971 ήταν μόλις 1 χρόνος.
Γι΄αυτό τον λόγο η δημοσιοποίηση από γνωστά πρόσωπα ότι νόσησαν από καρκίνο συμβάλλει στην μείωση της φοβίας του κόσμου για την νόσο.

Η ανάρτηση του Σταύρου Θεοδωράκη σχετικά με τον καρκίνο του προστάτη του,  προκάλεσε την γενικότερη συγκίνηση του κοινού για την ευθύτητα και την ειλικρίνεια της.

Χωρίς περιστροφές έγραψε:

«Τελικά δεν είναι όλα “όλα καλά”. Οι ιστολογικές εξετάσεις δείχνουν ότι για τους επόμενους μήνες θα χρειαστώ φαρμακευτική αγωγή. Θα το αντιμετωπίσω όπως το αντιμετωπίζουν χιλιάδες άνθρωποι γύρω μας και οι περισσότεροι το ξεπερνούν.

 Εδώ και δύο μέρες σκεφτόμουν αν θα έπρεπε να το ανακοινώσω. Ή αν θα υπομένω υποκριτικά τις ζεστές ευχές, “περαστικά”, “μπράβο, όλα τέλειωσαν”. Και όταν είσαι στην πολιτική δεν μπορεί άλλα να ξέρουν οι φίλοι σου και άλλα η κοινωνία.

Με την ιδια δε ειλικρίνεια μίλησε και σε συνέντευξη του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ:

– Πρέπει να είστε ο πρώτος πολιτικός που επέλεξε να πει δημόσια ότι έχει καρκίνο, ότι θα κάνει εγχείρηση και μόλις προχθές ότι θα χρειαστεί να συνεχίσετε τη θεραπεία σας.

– Δεν έχω μάθει να κοροϊδεύω τον κόσμο. Ούτε στα μικρά ούτε στα μεγάλα. Ίσως γιατί δεν ξέρω να κοροϊδεύω και τον εαυτό μου. Και από τη στιγμή που αποφάσισα να γίνω πολιτικός ήξερα ότι δεν θα δίνω λόγο μόνο στην οικογένεια και στους φίλους μου, αλλά και στην κοινωνία. Και μετά, εγώ δεν μπορώ να κρύψω τα συναισθήματά μου. Δεν μπορώ εύκολα να το κάνω αυτό.

– Πόσο καιρό το ξέρατε;

– Από τον Απρίλιο. Από τότε που τον εντόπισαν οι γιατροί του Γενικού Νοσοκομείου Αεροπορίας σε ένα έλεγχο ρουτίνας. Και τους ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό.

– Θα μπορούσατε να κάνετε κάτι νωρίτερα;
– Ναι. Αλλά τα τελευταία χρόνια, μέσα στην καταιγίδα, το μόνο που δεν σκεφτόμουν ήταν «να κάνω έναν έλεγχο». Αυτό μπορείτε να το διαβάσετε και ως μια συμβουλή στους συνομηλίκους μου. 

Με την ίδια ειλικρίνεια είχε μιλήσει και στο παρελθόν ο Πρόεδρος Μιτεράν για τον καρκίνο του προστάτη που έπασχε και αυτός.

Σε ερώτηση μάλιστα δημοσιογράφου για το αν ο καρκίνος θα επηρεάσει την λειτουργία του ως προέδρου  του απάντησε με καυστικότητα:

Από τον προστάτη μου έκοψαν ένα κομμάτι όχι από τον εγκέφαλο!
Βέβαια ο δημοσιογράφος της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ λανθασμένα είπε πως ο Σταύρος Θεοδωράκης είναι ο πρώτος πολιτικός που επέλεξε να πει δημόσια ότι έχει καρκίνο.

Στο παρελθόν ο Γιώργος Γεννηματάς τον Ιανουάριο 1992 ανακοίνωσε ο ίδιος στους δημοσιογράφους ότι πάσχει από καρκίνο, λέγοντας: «Υπάρχουν μερικές στιγμές που το συναίσθημα ξεχειλίζει, δεν είμαι από μάρμαρο. Είναι γνωστό ότι έχω καρκίνο, αλλά θα προσπαθήσω».
Ήταν και αυτός όπως και το άλλο ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ ο καθηγητής Πέτρος Μώραλης, αλλά και η Μελίνα Μερκούρη θύματα του πάθους τους με το τσιγάρο.

Κατά τον ίδιο τρόπο, ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα της και η Φώφη Γεννηματά μίλησε για τον καρκίνο του μαστού και την μαστεκτομή που υπεβλήθη το 2008, τονίζοντας με έμφαση ότι:

"πρέπει να μιλάμε μεταξύ μας γι΄ αυτά τα πράγματα. Η σιωπή δεν ωφελεί σε τίποτα". Οι γιατροί λένε τώρα ότι είναι απολύτως καλά, σημασία όμως έχει πώς αισθάνεται η ίδια. "Νιώθω πολύ καλά"
Ήδη σήμερα οι περισσότεροι ούτε θυμούνται πλέον αυτήν την ιστορία και αυτό βέβαια είμαι σίγουρος και εύχομαι πως  θα ισχύει και στο μέλλον για τον Σταύρο Θεοδωράκη.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 28-6-2017

Ένα ενδιαφέρον σχετικό άρθρο για τον Σταύρο Θεοδωράκη της Πέπη Ραγκούση  με τίτλο Η διαδικτυακή λιακάδα ενός καθαρού μυαλού

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΠΕΛΑ !

Ο πλούτος και η δύναμη των Ελλήνων βρίσκεται εκεί που βρισκόταν και την εποχή του Οδυσσέα

 Ζακ Λεκαριέρ (Γάλλος συγγραφέας και ελληνιστής, 1925-2005)

΄

Από παιδί θυμάμαι διάφορες ιστορίες που έλεγε η μάνα μου, για τα ταξίδια που είχε κάνει με τα εμπορικά πλοία του πατέρα της όταν ήταν νέα και πριν αυτός να τα χάσει όλα. Σχετικά έχω γράψει στο ποστ

 ΜΟΝΤΕΛΑ ΠΛΟΙΩΝ ,ΜΟΝΤΕΛΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΠ΄ ΤΑ ΨΗΛΑ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΣΤΑ ΧΑΜΗΛΑ.

Συνέπεια αυτών των αναμνήσεων διαβάζω πάντα με ενδιαφέρον κείμενα που αναφέρονται στην εμπορική μας ναυτιλία.

Ένα από αυτά και στο οποίο αναγράφονται σημαντικές αλήθειες, είναι και το Ευτυχώς δεν μπορούν να αποδυναμώσουν και τη ναυτιλία μας του πάντα εύστοχου Γιάννη Μαρίνου από το οποίο σας παραθέτω ένα μεγάλο απόσπασμα.

Κατά κανόνα θαλασσοπνιγόμενοι καραβοκύρηδες πέτυχαν ένα παγκόσμιο ρεκόρ διαρκείας: την σταθερά πρώτη θέση στην παγκόσμια εμπορική ναυτιλία. Όμως, όπως ουδείς προφήτης, και αυτοί δεν γίνονται ανεκτοί στον τόπο που τους γέννησε. Αντί να αισθανόμαστε υπερήφανοι και να θεωρούμε πρότυπο για μίμηση αυτούς που δημιούργησαν τον πιο δυναμικό τομέα της ελληνικής οικονομίας, τους θεωρούμε ένα είδος πειρατών που κερδίζουν άνομα και αφορολόγητα χρήματα και τα σπαταλούν σε πολυτελή διαβίωση χωρίς να προσφέρουν τίποτα στον λαό. Ακόμα και οι ναυτικοί μας αναφέρονται μεν ως παράδειγμα σκληρά εργαζόμενων συμπολιτών μας, όμως η Πολιτεία δεν τους προβάλλει ώστε να ενισχυθεί η τάση απασχόλησης στη ναυτιλία από τους χιλιάδες ανέργους, με δέλεαρ μάλιστα τις υψηλές αμοιβές τους. Αντίθετα κρατά υποβαθμισμένη και τη ναυτική εκπαίδευση. Καταλήστεψε επιπλέον και το άλλοτε κραταιό ασφαλιστικό τους ταμείο, το ΝΑΤ, με ανίερη δυστυχώς σύμπραξη και των συνδικαλιστών.

Προς τι αυτό το μίσος πέραν του φθόνου; Μα πρόκειται για τον μόνο παραγωγικό κλάδο της οικονομίας μας που είναι διεθνώς ανταγωνιστικός και κινείται χωρίς επιδοτήσεις και προστατευτικά κρατικά δεκανίκια. Ενοχλητικά υπενθυμίζει καθημερινά ότι οι εφοπλιστές, μολονότι έλληνες και εκείνοι, πέτυχαν το ναυτιλιακό θαύμα αβοήθητοι από το κράτος, χωρίς τη στήριξη των ελληνικών τραπεζών και κάτω από τον ανελέητο ανταγωνισμό των εμπορικών στόλων όλων των χωρών της γης, ακόμα και των πλουσιοτέρων και ισχυροτέρων. Είναι η ζωντανή απόδειξη της αποτυχίας μεγάλων στρωμάτων της υπόλοιπης ελληνικής κοινωνίας, πρόκληση για τον μέσο Έλληνα, ο οποίος πιστεύει ότι δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς την κρατική προστασία, χωρίς επιδοτήσεις, χωρίς μέσο και χωρίς την εν γένει θαλπωρή του κράτους και των πολιτικών. Θέτει μάλιστα σε αμφισβήτηση και τις θεωρίες περί διεθνών συνωμοσιών που πολεμούν κάθε τι ελληνικό.

Όπως έλεγε με λύπη(!) ο Γεώργιος Παπανδρέου Α', δυστυχώς τα πλοία έχουν προπέλα και φεύγουν (από την ελληνική σημαία). Έτσι δεν μπορεί να εμποδιστεί η ναυτιλία μας να γίνει ανταγωνιστική όπως αυτό «επετεύχθη» σε βάρος π.χ. της βιομηχανίας μας. Δεν τελεί βλέπετε σε εξάρτηση από το ελληνικό κράτος και την κομματική δεσποτεία. Δεν μπορούν να καταστήσουν προβληματική την ποντοπόρα ναυτιλία μας όπως το πέτυχαν για κάθε σχεδόν άλλον παραγωγικό κλάδο της χώρας.

Ένας τρίτος λόγος είναι ότι τα πανίσχυρα και από το κόμμα καταδυναστευόμενα εργατικά συνδικάτα αδυνατούν να χειραγωγήσουν την εφοπλιστική δραστηριότητα, να προκαλέσουν δέσιμο των ποντοπόρων πλοίων της και να κάνουν καταλήψεις όπως στα ακτοπλοϊκά, ώστε κράτος και συνδικάτα να υποχρεώνουν σε υποταγή. Ευτυχώς.

Θεώρησα χρήσιμο να παραθέσω μερικά στοιχεία για την εμπορική μας ναυτιλία στην οποία αναφέρεται το άρθρο.

Η αξία του ελληνικού εμπορικού στόλου ανέρχεται σε 90 δισ. δολάρια και είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από την αξία των στόλων άλλων κρατών. Ο γερμανικός εμπορικός στόλος ο οποίος διαθέτει τα περισσότερα εμπορευματοκιβωτιοφόρα έχει αυτή τη στιγμή αξία 42 δισ. ευρώ και συνεπώς λιγότερη από τη μισή των Ελλήνων ανταγωνιστών.

Η εμπορική μας ναυτιλία όχι μόνο διατηρεί τη πρώτη θέση παγκοσμίως, αλλά διευρύνει και την απόσταση που την χωρίζει από την Ιαπωνία, τη Κίνα, τη Γερμανία και την Σιγκαπούρη, που ακολουθούν στη δεύτερη, τρίτη, τέταρτη και πέμπτη θέση αντίστοιχα. 

Η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία (ΕΛΣΤΑΤ)  υπολογίζει ότι η ναυτιλία εισφέρει περίπου 9 δισεκατομμύρια ευρώ στην ελληνική οικονομία, ή το 4% στο ΑΕΠ. Αν συμπεριληφθούν και οι συναφείς επιχειρήσεις, τότε το ποσοστό εκτοξεύεται στο 7,5% του ΑΕΠ ή περίπου 17 δισεκατομμύρια ετησίως. Οι συνολικά απασχολούμενοι σε όλες αυτές τις επιχειρήσεις υπολογίζονται περίπου σε 192.000 εργαζόμενους, δηλαδή το 4% του συνόλου των εργαζομένων.

Επειδή συχνά γίνεται λόγος ότι οι κυβερνήσεις χαρίζονται στους εφοπλιστές ώστε να μην φορολογούνται, οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν ότι ο  Νόμος 2687/1953 περί προστασίας εισαγομένων στην Ελλάδα κεφαλαίων υπό μορφή πλοίων και ο Νόμος 27/1975 περί φορολογίας των πλοίων είναι συνταγματικά κατοχυρωμένοι και δεν μπορούν να αλλάξουν παρά μόνο με αναθεώρηση  του Συντάγματος και αυτό για  να  εξασφαλίζεται σταθερότητα στην οικονομική  εκμετάλλευση του εμπορικού στόλου.

Εάν δεν υπήρχαν αυτοί οι συνταγματικώς κατοχυρωμένοι νόμοι, είναι αμφίβολο εάν θα υπήρχαν πλοία διεθνών μεταφορών υπό Ελληνική σημαία γιατί όπως είναι και ο σημερινός τίτλος τα πλοία δυστυχώς έχουν προπέλα.

Την ίδια ακριβώς πολιτική χαμηλής φορολόγησης εφαρμόζει και η Γερμανία.

Η ΣΥΖΥΓΟΣ

Γενικώς η σύζυγος είναι ένα ιδιαίτερο και ξεχωριστό είδος του ζωικού βασιλείου, το οποίο υπερέχει όλων των άλλων, χάρις στις χαρακτηριστικές, και πολλές φορές απόλυτα αντιφατικές ικανότητες που έχει.

Η πιο χαρακτηριστική είναι ότι  με την πάροδο των ετών επιτυγχάνει να ανατρέψει την άκρως εσφαλμένη αντίληψη  πως  ο άνδρας είναι το ισχυρό φύλο αποδεικνύοντας τελικά  το ακριβώς αντίθετο.

 Ο ατυχής, αφελής και ευκολόπιστος άρρην πιστεύει  πως άνοιξε η τύχη του αφ΄ότου γνώρισε  την χαριτόβρυτο τρυφερή και γλυκιά νεαρά οπότε φροντίζει να την κουκουλωθεί μην τυχόν και του την πάρει κάποιος άλλος.

Μέγα σφάλμα!

Βαθμιαία και χωρίς να το συνειδητοποιήσει από ισχυρό φύλο που  είχε γαλουχήσει τον κανακάρη της η μάνα του,  καθίσταται υποχείριο του ετέρου ημίσεως το οποίο βέβαια από ήμισυ προ του γάμου έχει γίνει τουλάχιστον πάνω από τρία τέταρτα .

Η μεταβολή δε της συζύγου σε ισχυρό φύλο κα η επιβολή της στον σύζυγο δεν επιτυγχάνεται με παρωχημένες μεθόδους όπως βασανιστήρια, μαστίγια κτλ

Δεν χρειάζεται μαστίγιο όταν διαθέτεις γλώσσα και ηχηρή φωνή.

Σωρεία εντολών και επιθυμιών εκπέμπονται καθημερινώς  προς  τον ανυπεράσπιστο σύζυγο από τις πλέον ανώδυνες, όπως πχ σκούπισε τα πόδια σου πριν μπεις, κατέβασε τα σκουπίδια, ντύσου και πήγαινε να μου πάρεις 4 αυγά κτλ μέχρι τις πλέον επώδυνες όπως χρειάζομαι νέες κουρτίνες, να πάρεις ένα φούρνο μικροκυμάτων, ο άλλος χάλασε κτλ

Πάντα δε επικρέμαται επί της κεφαλής του η ατομική βόμβα της  καθοριστικής φράσης –δεν έχω τίποτα να φορέσω-οπότε κατανοεί πλήρως τι αισθάνθηκαν οι  κάτοικοι  της Χιροσίμα όταν έριξαν την βόμβα οι Αμερικάνοι.

Μερικές φορές οι σύζυγοι υπερασπιζόμενοι το φύλο τους καταβάλουν επίμονες και πείσμονες προσπάθειες να αντισταθούν στις προσταγές της συζύγου τους σύντομα όμως κατανοούν το μάταιο των προσπαθειών τους και υποκύπτουν καταπτοημένοι.

Και αυτό γιατί οι γυναίκες διαθέτουν από την φύση τους δυο πανίσχυρα και ακαταμάχητα όπλα σε δυο κοιλότητες του σώματος τους.

Το πρώτο εδρεύει στο στόμα τους που όταν αρχίζει να γκρινιάζει ασταμάτητα και για ώρες κανένας ανδρικός εγκέφαλος δεν μπορεί αντέξει  για μεγάλο διάστημα.

Το δεύτερο όπλο είναι αυτό που σέρνει και καράβι.

Εκεί που ο αφελής ανήρ με ηθικόν ακμαίο και ανήθικο υπερυψωμένο,  φαντασιώνεται πρωτότυπες και πρωτοποριακές συνευρέσεις και όλος ερωτική επιθυμία και γεμάτος τρυφερότητα προσεγγίζει αυτό το ήμισυ, που βλακωδώς πίστευε πως  με το δικό του άλλο μισό θα «έσονται εις σάρκα μιαν», όλα καταπίπτουν ακαριαία γιατί ακούει τις συνήθεις φράσεις:

Πάλι; δεν μπορώ, έχω περίοδο ή έχω πονοκέφαλο.

Καθώς δε αποχωρεί περίλυπος και συντετριμμένος διερωτάται ευλόγως πως γίνεται με τόσο πονοκέφαλο εκείνη να μπορεί να τσακίζει  χωρίς πρόβλημα μισό ταψί αρνάκι με πατάτες και στο τέλος καπάκι ένα ραβανί περιχυμένο με παγωτό επάνω!

Με την εμφάνιση τέλος της κλιμακτηρίου το σεξ μεταβάλλεται σε αυτό που ονομάζεται « συζυγικό», δηλαδή όταν οι δύο σύζυγοι συναντώνται στον διάδρομο του σπιτιού λέει ο ένας στον άλλο με στοργή: Άι γαμήσου!

 Η αμείλικτη όμως φύση έχει φροντίσει ώστε κανένα είδος να μην μπορεί να αποκτήσει τόσο μεγάλη ισχύ ώστε να επικρατεί ολοκληρωτικά στα άλλα.

Έτσι μπορεί μεν η σύζυγος να μεταβάλλεται σε ισχυρό φύλο στον νυμφίο της,  υπάρχει όμως ένα ισχυρότερο είδος στο οποίο από την πρώτη στιγμή που θα το αντικρύσει γίνεται αυτομάτως χαλί για να την πατήσει.

Δεν είναι τίποτα άλλο από το τέκνο της!

Πάσα επιθυμία αυτού του δυνάστη γίνεται σεβαστή χωρίς αντίλογο και εκτελείται πάραυτα και αστραπιαία όσο παράλογη και να είναι.

Δεν ζητάει δε καμιά ανταμοιβή για την εκτέλεση των επιθυμιών και των προσταγών από αυτό και  της αρκεί μια καλή κουβέντα, ένα χάδι ή ένα φιλί.

Ίσως δε η φύση γι΄αυτό τον λόγο έχει προνοήσει να ξεμωραίνονται οι άνδρες νωρίτερα από τις γυναίκες.

Από σύζυγοι επιστρέφουν στην παιδική τους ηλικία και έτσι οι γυναίκες τους αντιμετωπίζουν σαν το παιδί τους μέχρι να αποφασίσουν τα τινάξουν συνήθως νωρίτερα από τις συζύγους τους.

 Έτσι οι γυναίκες τους  χήρες πλέον , αφού έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο της ζωής τους  απελευθερωμένες από συζύγους και παιδιά μπορούν να μαζευτούν όλες μαζί για να ασχοληθούν με κάτι ευχάριστο, δηλαδή να ασχοληθούν με τον κοινωνικό σχολιασμό των φιλενάδων τους που απουσιάζουν και μετά να  παίξουν καμιά μπιρίμπα!

ΟΙ ΙΔΕΟΛΗΨΙΕΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΘΑ ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ

Την περασμένη Κυριακή δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ ένα εξαιρετικό άρθρο της καθηγήτριας Φιλοσοφίας στο ΕΚΠΑ Βάσως Κιντή με τίτλο Εμμονές και προχειρότητα σχετικά με τα σχέδια του υπουργού Παιδείας για τα Πανεπιστήμια. Το 2011 επί υπουργίας Διαμαντοπούλου είχε ψηφιστεί από την Βουλή ένας πρωτοποριακός νόμος  για την Ανωτάτη Παιδεία  με την πρωτοφανή πλειοψηφία των  255 βουλευτών! Μόλις είχε αρχίσει να εφαρμόζεται και να φαίνονται τα πρώτα θετικά αποτελέσματα ήρθε η λαίλαπα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ  και στις προγραμματικές δηλώσεις της νέας τότε κυβέρνησης ο υπουργός ,που θεωρεί την αριστεία ρετσινιά, προανήγγειλε την κατάργηση του λέγοντας ότι: αυτός ο νόμος κατεδάφισε ό,τι είχε πετύχει το πανεπιστήμιο από το 1982 και μετά!

Στην ανάλυση της κ. Κιντή οι υπογραμμίσεις με έντονα είναι δικές μου.

Τρεις υπουργοί Παιδείας ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, τρεις απόπειρες να επέμβουν με νόμο στα πανεπιστήμια. Οι δύο πρώτες, του Αριστείδη Μπαλτά και του Νίκου Φίλη, έμειναν στα μισά του δρόμου αφού τα νομοσχέδιά τους αποσύρθηκαν υπό το βάρος του αναχρονισμού και της προχειρότητάς τους. Ελπίζω το ίδιο να συμβεί και με το νομοσχέδιο του Κώστα Γαβρόγλου που έχει τα ίδια χαρακτηριστικά.

Ποια είναι αυτά τα χαρακτηριστικά;

1 Παντελής απουσία οποιουδήποτε σχεδιασμού και στόχευσης. Όπως είχε πει η πρώην αναπληρώτρια υπουργός Σία Αναγνωστοπούλου: «Έχουμε βαρεθεί τους υπουργούς με τα μεγάλα σχέδια που καταστρέφουν τελικά την Παιδεία και ειδικά την τριτοβάθμια». Έτσι, δεν σχεδιάζουν τίποτε και αρκούνται στο να γκρεμίζουν. Δύο χρόνια έκαναν πολλαπλούς διαλόγους σε διάφορα επίπεδα και τώρα ούτε καν τους επικαλούνται. Καλύτερα η επιστροφή στα δοκιμασμένα συνθήματα της νιότης τους.

2 Αφού δεν έχουν στόχους και σχέδια, ικανοποιούν αποσπασματικά συντεχνιακές και προσωπικές διεκδικήσεις. Δεν έχουμε παρά να θυμηθούμε τις φωτογραφικές διατάξεις για συζύγους, φίλους και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα ο υπουργός το λέει ευθέως. Ομολογεί ωμά ότι νομοθετούν μία συναλλαγή: «Εμείς λοιπόν είπαμε: Αν τυχόν δώσουμε το ενιαίο Master στους μηχανικούς του Πολυτεχνείου μπορούν οι μηχανικοί να δώσουν ένα δείγμα γραφής ότι θα αρχίσουν να συζητάνε με τους μηχανικούς των ΤΕΙ ώστε να αρχίσει η επίλυση αυτού του απίστευτα περίπλοκου προβλήματος που έχει σχέση με τα επαγγελματικά δικαιώματα;» (συνέντευξη στον ρ/σ 24.7). 
Δηλαδή δίνει Master ως δώρο για να πάρει επαγγελματικά δικαιώματα για τα ΤΕΙ από το ΤΕΕ ως αντίδωρο. Κατά τα άλλα, κόπτονται για την ακαδημαϊκότητα. Τα πτυχία και τα διπλώματα στον πάγκο του συντεχνιασμού.

3 Εμμονές: Εμμονή για την κατάργηση των Συμβουλίων Ιδρύματος που θέσπισε ο ν. 4009, εμμονή υπέρ του ασύλου της ανομίας και της σύγκρουσης, εμμονή υπέρ του κομματισμού στη διοίκηση των ΑΕΙ μέσω της συμμετοχής των φοιτητικών παρατάξεων.

Ας δούμε αυτές τις εμμονές.
Είπε ο Κ. Γαβρόγλου στην ίδια συνέντευξη: «Μετά από τρία χρόνια [βλέπουμε] τα Συμβούλια είτε να έχουν παραιτηθεί είτε να έχουν τσακωθεί είτε να μη συζητάνε καν με τις πρυτανικές αρχές είτε, το σημαντικότερο, να έχουν μαραθεί. Κάπως, ξέρετε, εξατμίστηκε η δυναμική τους». Έτσι που τα λέει ο υπουργός είναι σαν να έπεσε φυλλοξήρα! Εξατμίστηκαν τα Συμβούλια, μαράθηκαν. Φαίνεται ξεχνάει ο υπουργός ότι ο πρώτος υπουργός Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αριστείδης Μπαλτάς, δήλωσε ρητά στα μέλη των Συμβουλίων ότι υπάρχει ειλημμένη πολιτική απόφαση να καταργηθούν ενώ τους είχε ήδη λοιδορήσει ως αφελείς. Ότι ο δεύτερος υπουργός Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ, ο Νίκος Φίλης, εξέδωσε πράξη νομοθετικού περιεχομένου που τους αφαιρούσε τις αρμοδιότητες με αποτέλεσμα μαζικές παραιτήσεις, με πρώτη του διακεκριμένου επιστήμονα Γρηγόρη Σηφάκη, προέδρου του ΣΙ του Πανεπιστημίου Κρήτης, ο οποίος στην επιστολή του έγραψε πως στα 50 χρόνια σχέσης του με την ανώτατη εκπαίδευση δεν είχε ποτέ πριν αισθανθεί να τον υποτιμούν και να τον προσβάλλουν έτσι.

Ότι ο υφυπουργός Θ. Πελεγρίνης του ΣΥΡΙΖΑ έκανε αγωγή ζητώντας 1.000.000 ευρώ από τα μέλη του ΣΙ του ΕΚΠΑ που ακόμη εκκρεμεί χαρακτηρίζοντάς τους πέμπτη φάλαγγα και ναζιστές καθηγητές. Και όλα αυτά δύο χρόνια από την έναρξη της θητείας των Συμβουλίων και όχι τρία, διότι η παράταξη του κ. Υπουργού παρεμπόδιζε την εφαρμογή του νόμου Διαμαντοπούλου εμποδίζοντας εκλογές, κατεβάζοντας σέρβερ, καταλαμβάνοντας κτίρια. «Ηταν», είπε ο υπουργός στη συνέντευξή του, «ένας θεσμός ο οποίος μάλλον μας διέσυρε».

Μας διέσυραν οι καθηγητές του Harvard, του Princeton, του Cambridge, του ΜΙΤ, που ήρθαν να βοηθήσουν αφιλοκερδώς την πατρίδα τους, αλλά δεν μας διασύρουν οι υπάλληλοι των υπουργείων που βάζει το νομοσχέδιο του κ. Γαβρόγλου σε κάτι διακοσμητικά Περιφερειακά Συμβούλια αμφίβολης συνταγματικότητας, όπου καθηγητές ενός ιδρύματος μαζί με τους υπαλλήλους αυτούς θα παρεμβαίνουν, παραβιάζοντας το αυτοδιοίκητο, στις υποθέσεις ενός άλλου.

Από ένα πανεπιστήμιο που κοίταζε με αυτοπεποίθηση το διεθνές περιβάλλον με τη βοήθεια των Συμβουλίων αυτών σε ένα πανεπιστήμιο που συναλλάσσεται με υπαλλήλους υπουργών στο περιβάλλον μιας περιφέρειας. Η κατάργηση των Συμβουλίων στερεί από τα πανεπιστήμια έναν θεσμό που υπάρχει σε όλον τον κόσμο, ακόμη και τον τριτοκοσμικό τον οποίο τόσο συχνά επικαλείται ο υπουργός, έναν θεσμό στρατηγικής, λογοδοσίας και ουσιαστικής εποπτείας που απουσιάζουν παντελώς από το παρόν νομοσχέδιο αφήνοντας τα ιδρύματα στο έλεος ομάδων συμφερόντων.

Η διάταξη για το άσυλο στο νομοσχέδιο είναι τραγελαφική. Επιτρέπει την αυτεπάγγελτη επέμβαση της Αστυνομίας για πλημμελήματα και κακουργήματα αλλά θέλει απόφαση επταμελούς Πρυτανικού Συμβουλίου με συμμετοχή φοιτητή και διοικητικού υπαλλήλου για τις υπόλοιπες παραβάσεις. Δηλαδή για ποιες; Για τα πταίσματα; Στην ίδια συνέντευξη για να δικαιολογήσει ο υπουργός τις ρυθμίσεις για το άσυλο και τη συμμετοχή των φοιτητών στα διοικητικά όργανα λέει: «Το πανεπιστήμιο δεν είναι ένας θεσμός όπου όλοι ενδιαφέρονται για την παραγωγή της γνώσης, όλοι είναι ευγενικοί ο ένας με τον άλλον κ.λπ. Είναι ένας θεσμός στον οποίο συγκρούονται οι άνθρωποι και συνυπάρχουν ταυτοχρόνως». 

Σε ένα περιβάλλον όπου υπάρχει βία, λαθρεμπόριο, αποθήκες μολότοφ, ανακαλύπτονται πτώματα, διακινούνται ναρκωτικά και γίνονται παράνομες καταλήψεις, έρχεται ο υπουργός να μιλήσει υμνητικά για το πανεπιστήμιο της σύγκρουσης.

Πώς νομίζει ότι θα εκληφθεί αυτό; Ως μια θεωρητική κουβέντα περί ειρηνικού πλουραλισμού και ζύμωσης σε ακυβέρνητα όργανα ή σαν κλείσιμο ματιού στους κάθε λογής μπαχαλάκηδες ότι εμάς δεν μας πειράζει τόσο η ανομία; Θα ήθελε να ακροβατεί ανάμεσα στα δύο για να χειραγωγεί κομματικό ακροατήριο και γενικό κοινό. Αλλά πόση αδιαφορία αποκαλύπτουν οι ρυθμίσεις του νομοσχεδίου τους για τους νέους που αγωνίζονται τις ημέρες αυτές για μια θέση στα ΑΕΙ και πόση περιφρόνηση στις θυσίες των οικογενειών τους!  

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 21-6-2017

Μερικά ακόμη, σχετικά με το θέμα, άρθρα από ειδικούς

Νομοθετικά αστοχήματα για τα πανεπιστήμια

Από τα ΑΕΙ της Αριστε-ρ-άς σε αυτά της αριστε-ί-ας

Κ. Γαβρόγλου: Ο υπουργός των πειραματισμών στην Παιδεία

Χρηματοδοτούμενη έρευνα και μεταπτυχιακά... στο «απόσπασμα»!

ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΤΕΛΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΚΑΤΑΡ;

Η Σαουδική Αραβία, τα ΗΑΕ, το Μπαχρέιν, η Αίγυπτος, η Υεμένη και η κυβέρνηση της ανατολικής Λιβύης διέκοψαν  τις διπλωματικές τους σχέσεις με το Κατάρ, κατηγορώντας το ότι στηρίζει «την τρομοκρατία».

Για να μπορέσει κανείς να καταλάβει τι είναι όλη αυτή η ιστορία με το Κατάρ πρέπει βασικά να γνωρίζει  όχι μόνο ότι οι μουσουλμάνοι χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες τους σουνίτες και τους σιίτες αλλά και τις διάφορες διαφοροποιήσεις και φράξιες μεταξύ τους.

Οι σουνίτες, που είναι πολυπληθέστεροι, πρεσβεύουν  πως είναι οι πιστοί στην παράδοση (σούνα) και θεωρούν ως πρώτο διάδοχο του Μωάμεθ τον πατέρα της γυναίκας του Αμπού Μπάκρ, σε αντίθεση με τους Σιίτες που θεωρούν ως διάδοχο τον γαμπρό του Μωάμεθ Αλή.

Σιίτες κατοικούν κυρίως  στο Ιράν και βέβαια υποστηρίζουν τους σιίτες και τα κινήματα που βρίσκονται  στην πλούσια ανατολική επαρχία της Σαουδικής Αραβίας, στον Λίβανο, στο Ιράκ, στη Συρία, στην Υεμένη, και στο Μπαχρέιν στο οποίο το 75% είναι σιίτες.

Αν θα μπορούσαμε να κάνουμε μια, όχι βέβαια απόλυτης ακρίβειας συσχέτιση με τους χριστιανούς, θα λέγαμε πως οι σουνίτες είναι οι ορθόδοξοι, με παλαιοημερολογίτες και πιο οπισθοδρομικούς τους  ουαχαμπίτες της Σαουδικής Αραβίας που θεωρούν τον εαυτό τους ως θεματοφύλακες των ιερών τόπων. Αυτοί αντιμετωπίζουν τους σιίτες ως ειδωλολάτρες και αποτελούν το 80% του πληθυσμού καταπιέζοντας βέβαια το 20% που είναι σιίτες . 

Στους σουνίτες ανήκει βέβαια και το Κατάρ,

Η ανάπτυξη στην Αίγυπτο του πολιτικού Ισλάμ οδήγησε το 1928 στην ίδρυση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας με αρχικό σύνθημα «Πιστοί αλλά Αδελφοί». Αυτό το σύνθημα επεκτάθηκε σε πέντε μέρη: «Ο Αλλάχ είναι ο στόχος μας, Το Κοράνι είναι το Σύνταγμα, Ο Προφήτης είναι ο ηγέτης μας, Τζιχάντ είναι ο δρόμος μας, Θάνατος για χάρη του Αλλάχ είναι η επιθυμία μας». Η Μουσουλμανική Αδελφότητα απέκτησε πολλούς οπαδούς στις αραβικές χώρες   και το 2011, έγινε το πρώτο δημοκρατικά εκλεγμένο πολιτικό κόμμα στην Αίγυπτο, εκλέγοντας το 2012 πρόεδρο τον Μόρσι, μέχρι που τον συνέλαβε και τον καθαίρεσε το στρατιωτικό πραξικόπημα.

 Θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση από τις κυβερνήσεις του Μπαχρέιν, της Ρωσίας, της Σαουδικής Αραβίας, της Συρίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.

Μέσα σε αυτό το υφιστάμενο πολιτικο-θρησκευτικό πλαίσιο, το μικροσκοπικό Κατάρ προσπάθησε να διαφοροποιηθεί ελαφρά από τις γειτονικές του χώρες. Διαθέτει το πρώτο αραβικό κανάλι δορυφορικής τηλεόρασης  Al Jazeera, το υπερσύγχρονο αεροδρόμιο της Ντόχα, όπως προσωπικά έχω διαπιστώσει 2 φορές που βρέθηκα εκεί και το οποίο αποτελεί ενδιάμεσο σταθμό για πολλούς διεθνείς προορισμούς, η θέση των γυναικών είναι σαφώς καλύτερη από την γειτονική Σαουδική Αραβία, το αλκοόλ επιτρέπεται σε αλλόθρησκους και αλλοδαπούς κτλ

Το Κατάρ προέβη σε συνεκμετάλλευση με το Ιράν στον περσικό Κόλπο στο τεράστιο κοίτασμα φυσικού αερίου North Field, γεγονός που προκάλεσε  την μήνι της Σαουδικής Αραβίας που βρίσκεται σε πλήρη ανταγωνισμό με το σιιτικό Ιράν για την ηγεμονική κυριαρχία στην περιοχή.

Είχε υποστηρίξει επίσης την Μουσουλμανική Αδελφότητα και τον εκλεγέντα πρόεδρο της στην Αίγυπτο, ενώ βέβαια η Σαουδική Αραβία με τις ΗΠΑ χρηματοδοτούσαν την ανατροπή του, με το στρατιωτικό πραξικόπημα του νυν πρόεδρου, στρατηγού Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι. Για τον λόγο αυτό το 2014 η Σαουδική Αραβία, τα ΗΑΕ και το Μπαχρέιν είχαν αποσύρει προσωρινά τους πρεσβευτές τους από την Ντόχα.

Το Κατάρ επίσης φιλοξενεί την εξόριστη ηγεσία της Χαμάς, κόκκινο πανί για την Σαουδική Αραβία  και αξιωματούχους των Ταλιμπάν και διατηρεί σχέσεις με τους αντάρτες στο Νταρφούρ του Σουδάν, αναπτύσσοντας την άποψη ότι κρατώντας μια ουδέτερη στάση μπορεί όταν οξύνονται τα πράγματα να παίξει τον ρόλο του μεσάζοντα στις περιφερειακές κρίσεις της περιοχής.

Από την άλλη μεριά από την  Σαουδική Αραβία ήταν ο Μπιν Λάντεν και οι 15 από τους 19 αεροπειρατές της 9/11 και οι περισσότεροι από τους ιδιώτες χορηγούς, οι οποίοι χρηματοδότησαν την επιχείρηση. 

Η Σαουδική Αραβία, σχετικά με τους τζιχαντιστές υιοθέτησε  δύο πολιτικές, ενθαρρύνοντας τους από τη μια,  ως ένα χρήσιμο εργαλείο της Σαουδικής αντι-σιιτικής επιρροής στο εξωτερικό, αλλά καταστέλλοντας τους, από την άλλη, ως απειλή για το εσωτερικό καθεστώς καθώς  το Ισλαμικό Κράτος αναδύθηκε από την ιδεολογία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας .

Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα αλληλοσυγκρουόμενων θρησκευτικών, πολιτικών και οικονομικών διαφορών πήγε και ο Τράμπ στην Σαουδική Αραβία, μόνιμο σύμμαχο των Αμερικανών και υπέγραψε συμφωνίες άνω των 380 δις δολαρίων, δηλώνοντας μάλιστα ο υπουργός των Εξωτερικών του, πως οι αμυντικές συμφωνίες που ανακοινώθηκαν κατά την διάρκεια της επίσκεψης του Τραμπ στην Σαουδική Αραβία έχουν ως στόχο να αντιμετωπίσουν «την κακή ιρανική επιρροή».

Ο ανίδεος από τις λεπτές ισορροπίες της περιοχής Τραμπ, κατέστρεψε αφ΄ενός την πολιτική προσέγγισης με το Ιράν που είχε ξεκινήσει ο Ομπάμα και αφ΄ετέρου στηρίζοντας με τις ευλογίες του το εμπάργκο στο Κατάρ στρέφεται κατά των συμφερόντων της χώρας του, γιατί σε αυτό εδρεύει η μεγαλύτερη αεροπορική και βάση ραντάρ των ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή με πάνω από 11.000 άτομα προσωπικό και η οποία βρίσκεται εκεί γιατί την έδιωξε η Σαουδική Αραβία το 2003!

Η Ευρώπη και οι επιχειρηματίες των ΗΠΑ  παρακολουθούν  με αμηχανία την όλη κατάσταση γιατί το Κατάρ είναι σημαντικός επενδυτικός προορισμός για επιχειρήσεις ενέργειας του Ηνωμένου Βασιλείου, των ΗΠΑ και της Γαλλίας, οι οποίες έχουν επενδύσει εκεί  δισεκατομμύρια δολάρια σε εγκαταστάσεις εξαγωγής φυσικού αερίου, το οποίο με τη σειρά του διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στις ευρωπαϊκές και αμερικανικές αγορές ενέργειας. Αντίστοιχα και το Κατάρ είναι τεράστιος επενδυτής σε αγορές του εξωτερικού. Μόνο στη Βρετανία του Brexit το επενδυτικό ταμείο του Κατάρ, έχει δεσμευτεί να δαπανήσει 5 δισ. Στερλίνες. Με ένα επενδυτικό ταμείο 350 δισ. δολαρίων από τα λεφτά του φυσικού αερίου, το εμιράτο χρησιμοποιεί τον τεράστιο πλούτο του για σχέσεις και επιρροή από το Λονδίνο μέχρι την Ουάσιγκτον και το Τόκιο.

Τέλος η Τουρκία στην οποία το εμιράτο έχει επενδύσει μέσα στα 2 τελευταία χρόνια 19δις δολάρια, στα ΜΜΕ, στα χρηματοπιστωτικά και στις αμυντικές βιομηχανίες στάθηκε στο πλευρό του Κατάρ και απέστειλε περίπου 200 στρατιώτες που προστέθηκαν στους 150 που βρίσκονται ήδη στη βάση που κατασκευάζει στο Κατάρ, την πρώτη στη Μέση Ανατολή, σε εφαρμογή αμυντικής συμφωνίας του 2014. Η Τουρκία σχεδιάζει να σταθμεύουν τελικά 3.000 στρατιώτες μονίμως στο Κατάρ αναβαθμίζοντας έτσι την θέση της σαν περιφερειακή δύναμη στην περιοχή.

Βέβαια είναι γνωστό ότι μέσω της επαρχίας Ιντλίμπ της σουνιτικής Τουρκίας, ανεφοδιάζονταν οι  τουρκόφιλοι «μετριοπαθείς» ισλαμιστές του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA) που είναι σύμμαχοι και με την Αλ Κάιντα.

Μετά από όσα αναπτύχτηκαν παραπάνω καταλαβαίνει κανείς ότι είναι τουλάχιστον αστεία η κατηγορία ότι το Κατάρ ενισχύει την τρομοκρατία όταν όλοι τους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν ενισχύσει τις διάφορες τρομοκρατικές ομάδες.

Όλο αυτό το κουβάρι των χωρών της Μέσης Ανατολής που διαθέτει άφθονο χρήμα και πετρέλαιο μπορεί τελικά να δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και διεθνώς, ιδίως μάλιστα σήμερα που της υπερδύναμης ηγείται ένας παντελώς απρόβλεπτος πρόεδρος.

Ας μην ξεχνάμε δε πως πολλές από τις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες της Ελλάδας έχουν σημαντική παρουσία εκεί οπότε εάν δεχτεί πλήγματα στην οικονομία της, υπάρχει ο κίνδυνος και γι΄αυτές.

Τα τρομοκρατικά δε χτυπήματα στην Ευρώπη μπορεί να τα πατρονάρει ο ISIS αλλά δε φαίνεται στην πλειονότητα τους να βασίζονται σε χρηματοδότηση από αυτόν, αλλά από ριζοσπαστικοποίηση δεύτερης γενιάς  μουσουλμάνων σε αυτήν.

Η ριζοσπαστικοποίηση βέβαια αυτή, σε ένα σημαντικό βαθμό, οφείλεται στην άφθονη χρηματοδότηση από τα Αραβικά κράτη  τζαμιών στην Ευρώπη, σε αρκετά από τα οποία προΐστανται ακραίοι ιμάμηδες.