ΜΙΑ ΜΗΝΥΣΗ ΣΕ ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟ

Πριν λίγο καιρό στο εξωτερικό έγινε μια ενδιαφέρουσα μήνυση σε ένα πλαστικό χειρουργό από μια κοπέλα. Η κοπέλα που ήταν μοντέλο, είχε πάει στον χειρουργό για να της μεγαλώσει το στήθος.

Μετά όμως από την αφαίρεση των επιδέσμων η ασθενής διαπίστωσε με φρίκη ότι οι ρώγες στα στήθη της δεν ήσαν αλφαδιασμένες.

Πήγε και διαμαρτυρήθηκε στον πλαστικό χειρουργό αλλά αυτός επέμενε πως το αποτέλεσμα της επέμβασης του είναι απολύτως εντάξει.

Το μοντέλο τότε κατέφυγε στην δικαιοσύνη.

 Κατά την δίκη αναγκάστηκε να γυμνωθεί για να δουν και οι δικαστές το αποτέλεσμα της εγχείρησης και να κρίνουν.

Δυστυχώς όμως το μοντέλο δεν δικαιώθηκε και ο πλαστικός χειρουργός ο οποίος επέμενε λέγοντας «εμένα μου φαίνονται μια χαρά» αθωώθηκε πανηγυρικά !   

Η φωτογραφία του πλαστικού χειρουργού όπως δημοσιεύτηκε στα ΜΜΕ.

ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

Στο προηγούμενο ποστ έγραφα σχετικά με την μνήμη και τα παιχνίδια που μας παίζει. Είναι χαρακτηριστικό δε πως υπάρχουν γεγονότα που τα θυμόμαστε έντονα,αλλά και άλλα που η μνήμη μας καταφέρνει να τα σβήσει.

Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν για πρώτη φορά έγινα μέλος της επιτροπής εξετάσεων για την λήψη ειδικότητας σε γιατρούς, με έκπληξη διαπίστωσα πως δεν θυμόμουν καθόλου ποιοι ήσαν οι δικοί μου εξεταστές και τι με ρώτησαν στις αντίστοιχες εξετάσεις!

Η μόνη εξήγηση που μπόρεσα να δώσω ήταν ότι ή τις θεωρούσα εύκολες, γιατί ήμουν καλά προετοιμασμένος, ή ότι αντίθετα ήταν δύσκολες και αρκετά δυσάρεστη εμπειρία και έτσι η μνήμη μου φρόντισε να τις διαγράψει.

Άλλες φορές ένα σημαντικό γεγονός, όπως η εικόνα της προσσελήνωσης που έγραφα, ενώ υπάρχει σαφώς καταγεγραμμένη στην μνήμη μου από τις πολλές φορές που την έχω δει στο παρελθόν, δεν έχω την έκπληξη της πρώτης φοράς που την είδα, προφανώς γιατί ήδη είχα διαβάσει ή ακούσει γι΄ αυτήν.

Αντίθετα η 22 Νοεμβρίου του 1963 είναι ολοζώντανη στην μνήμη μου.

Θυμάμαι ακριβώς που ήμουνα και τι έκανα εκείνη την μέρα.

Ήταν κατά τις 9 το βράδυ και ήμουν καθισμένος μπροστά στο ραδιόφωνο με ένα μπομπινόφωνο Philips δίπλα, ακούγοντας μια μουσική εκπομπή και πανέτοιμος να ηχογραφήσω όποιο τραγούδι μου άρεσε.

Η εκπομπή όμως διακόπηκε για να γίνει η αναγγελία μιας έκτακτης είδησης. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Κέννεντυ είχε δολοφονηθεί στο Ντάλλας του Τέξας!  Ήταν μια πρωτόγνωρη είδηση για μένα και είχα μείνει άναυδος ακούγοντας την.

Αντίθετα δεν θυμάμαι καθόλου τι ένιωσα ότι βγήκαν τα αποτελέσματα των εισαγωγικών εξετάσεων και σύμφωνα με αυτά είχα μπει  στο Πανεπιστήμιο και μάλιστα ανάμεσα στους 11 πρώτους και σε δύο μάλιστα σχολές. Πιστεύω, ότι ξέροντας τι έχω γράψει, ήμουν σίγουρος από πριν για την εισαγωγή μου και μάλλον η μόνη  έκπληξη που είχα ήταν η σειρά επιτυχίας, που δεν την περίμενα και την οποία βέβαια δεν την επεδίωκα.

Αντίθετα ολοκάθαρα θυμάμαι το πρωινό που ήρθε ο πατέρας μου και με ξύπνησε για να μου πει πως έγινε δικτατορία. Ήταν ένα φοβερό κτύπημα στα πιστεύω μου και στις ελπίδες που είχα αναπτύξει για μια Ελλάδα που στα τέλη της δεκαετίας του 60 ήταν σε συνεχή άνοδο  και  έδειχνε πως σύντομα θα φτάσει θριαμβευτικά στο επίπεδο των  υπόλοιπων χώρων της Ευρώπης.    

Πως μπορώ δε να ξεχάσω, και ας έχουν περάσει 45 χρόνια, την 20^η Ιουλίου 1974 και την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο. Γυρίζοντας από νυκτερινή βάρδια κατά τις 7,30 το πρωί πριν να πέσω να κοιμηθώ προσπαθώ να πιάσω στα βραχέα την εκπομπή του BBC για να ακούσω τα νέα από την Κύπρο. Αντί όμως το BBC ακούω με φρίκη ένα σταθμό στον οποίο η εκφωνήτρια με ξένη προφορά έλεγε στα ελληνικά: τα ένδοξα στρατεύματα μας έχουν αποβιβαστεί στην Κύπρο για να την απελευθερώσουν.

Δεν μπορώ επίσης να θυμηθώ καθόλου την πρώτη χειρουργική επέμβαση που έκανα, ίσως γιατί κάποιος άλλος είχε την ευθύνη δίνοντας μου οδηγίες τι να κάνω και επιβλέποντας τις κινήσεις μου.

Αντίθετα θυμάμαι πολύ καλά την πρώτη μεγάλη και δύσκολη επέμβαση που έκανα, όταν μετά από χρόνια έφτασα να είμαι εγώ ο αποκλειστικά υπεύθυνος χωρίς κανένα πλέον ανώτερο μου να με καλύπτει και να με καθοδηγεί στις δύσκολες στιγμές.

Με έκπληξη επίσης σε μια κοινωνική εκδήλωση άκουγα ένα συμφοιτητή μου, που είχα πολλά χρόνια να τον δω, να μου περιγράφει πόσο τον είχαν εντυπωσιάσει τα καναπεδάκια που είχε φτιάξει η μάνα μου  σε ένα πάρτυ που είχε γίνει σπίτι μου στα φοιτητικά μου χρόνια! Δεν θυμόμουν ούτε τα καναπεδάκια αλλά ούτε και το πάρτυ μου!

Θυμάμαι όμως πολύ καλά ένα άλλο πάρτυ που είχε κάνει μια κοπέλα που κάναμε μαζί αγγλικά και την γλυκοκοίταζα. Δυστυχώς στο πάρτυ διαπίστωσα προς μεγάλη μου απογοήτευση πως ήδη ήταν καπαρωμένη από ένα άχαρο μαντράχαλο!

Η νεώτερη πάντως ανάμνηση που έχω και αποδεικνύει πως η μνήμη κρατάει ότι θέλει, είναι από τότε που ήμουν 3 ετών.

Θυμάμαι μια αξιαγάπητη ξαδέλφη του πατέρα μου, την Κασσάνδρα, που κάθε φορά που ερχόταν στο σπίτι θα μου κράταγε κάτι απλό μεν, όπως πχ ένα γλυφιτσούρι που όμως σε μένα σε αυτή την ηλικία φάνταζε σημαντικό.

Επειδή πέθανε πολύ νέα για χρόνια θεωρούσα πως θα ήμουν 5-6 χρονών τότε που την χάσαμε. Μόλις πριν 4 χρόνια, μια άλλη ξαδέλφη του πατέρα μου, που αποτελούσε χάρις στην τερατώδη μνήμη που διέθετε το πλήρες αρχείο των ημερομηνιών γάμων, βαπτίσεων, γενεθλίων αλλά και θανάτων όλης της οικογένειας, πριν να πεθάνει και αυτή μου είπε ότι η Κασσάνδρα είχε πεθάνει λίγο μετά που είχα κλείσει τα 3.

Γι΄αυτό σήμερα ευτυχώς αν θέλει κανείς να θυμάται στο μέλλον κάτι που θεωρεί σημαντικό δεν μένει παρά να κάνει ότι δείχνει το παρακάτω σκίτσο!

Η ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΣΤΙΣ 21-7-1969

Η μνήμη έχει τους δικούς της κανόνες και πολλές φορές μας παίζει πολλά παιχνίδια.

Διάβαζα στο ΒΗΜΑ τις αναμνήσεις 41 προσωπικοτήτων της Τέχνης, των Γραμμάτων, της Επιστήμης και της Πολιτικής να απαντούν στο ερώτημα Εσείς που ήσασταν όταν ο άνθρωπος πάτησε το πόδι του στην Σελήνη;
Βέβαια στο ΒΗΜΑ, από κεκτημένη προφανώς συνήθεια με αυτή την ημερομηνία, οι συντάκτες που επιμελήθηκαν το αφιέρωμα αντί να γράψουν 21 Ιουλίου, την ημέρα  που ο άνθρωπος πάτησε στην Σελήνη, έγραψαν 21 Απριλίου!

Σχεδόν όλοι οι συμμετέχοντες περιγράφουν ότι παρακολούθησαν την ιστορική αυτή στιγμή σε τηλεοράσεις είτε σπίτι τους ,είτε σε καφενεία, αλλά και σε βιτρίνες καταστημάτων που πρόβαλαν τότε στις βιτρίνες τους τις τηλεοράσεις που αποτελούσαν εκείνα τα χρόνια είδος πολυτελείας.

Μόλις διάβασα τις παραπάνω ενθυμήσεις, αναρωτήθηκα γιατί εγώ δεν θυμάμαι να έχω στηθεί σε κάποια τηλεόραση να περιμένω να δω αυτό το τόσο σημαντικό για την ανθρωπότητα γεγονός.

Βέβαια σαφώς και έχω στην μνήμη μου όλη την γνωστή εικόνα της προσσελήνωσης  

Ρώτησα την γυναίκα μου τι θυμάται σχετικά και εκείνη με διαβεβαίωσε πως την είχαμε δει στην τηλεόραση όταν είμαστε στο αγροτικό ιατρείο.

Εντυπωσιάστηκα από την μνήμη της, αλλά μετά σκέφτηκα πως αφενός τότε δεν μέναμε ακόμα μαζί και το σημαντικότερο την πρώτη τηλεόραση που είχαμε πάρει, μια της ΙΖΟΛΑ, στην πραγματικότητα με μηχάνημα της Ducretet Thomson, την είχα αγοράσει μετά την γέννηση της κόρης μας μερικά χρόνια αργότερα.

Είχα διαλέξει δε την συγκεκριμένη τηλεόραση γιατί διέθετε ένα πορτάκι που κλείδωνε όλα τα κουμπιά της και έτσι δεν θα μπορούσε να την ανοίξει στο μέλλον το παιδί.

Το Απόλλων πάτησε στην Σελήνη στις 23:18 ώρα Ελλάδος της 20 Ιουλίου 1969.

 Έξη ώρες μετά, στις 5:56 ώρα Ελλάδος της 21 Ιουλίου, ο  Άρμστρονγκ έγινε ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε στην επιφάνεια της Σελήνης.

Κανένας λοιπόν στην Ελλάδα δεν θα καθόταν όλη την νύκτα άγρυπνος για να παρακολουθήσει στην τηλεόραση το γεγονός.

Αλλά και να ήθελε δεν θα μπορούσε, για τον απλό λόγο ότι η  πρώτη στην ιστορία τηλεοπτική μετάδοση μέσω δορυφόρου του γεγονότος, έγινε μόνο στην Αλάσκα!

Αρκετά χρόνια μετά, το 1976 το BBC ήταν το πρώτο δίκτυο που μετέδωσε τηλεοπτικές ειδήσεις και πληροφορίες μέσω δορυφόρου.

Έτσι λοιπόν όλοι όσοι απάντησαν στο ερώτημα που ήσαν όταν ο άνθρωπος πάτησε στην Σελήνη, θυμούνται, όπως και εγώ, την εικόνα της κατάκτησης της που μεταδόθηκε από την Ελληνική τηλεόραση   όταν εκ των υστέρων έφτασε αυτή στην Ελλάδα.

Και βέβαια ήδη ξέραμε από τις ραδιοφωνικές μεταδόσεις πως ήδη η Σελήνη είχε πατηθεί.
Σήμερα την ώρα εκεί που τρως το μεσημέρι και χαζολογάς στην τηλεόραση βλέπεις γεγονότα όπως πχ η επίθεση στους πύργους την στιγμή που αυτή γίνεται.

 Έτσι έχοντας γαλουχηθεί πλέον όλοι στην σημερινή ταχύτητα μετάδοσης των ειδήσεων, εξωραΐζοντας η μνήμη τα γεγονότα που έγιναν 50 χρόνια πριν, μιλούν όλοι σαν να έζησαν σε γνήσιο χρόνο εντυπωσιακά γεγονότα που ήδη είχαν γίνει.

Έτσι ο μόνος από τους 41 που συμμετείχαν στο αφιέρωμα που είδε πραγματικά την προσσελήνωση την ώρα που γινόταν, είναι ο φωτογράφος Ρόμπερτ ΜακΚέϊμπ γιατί βρισκόταν τότε στην 57^η οδό του Μανχάταν στην Νέα Υόρκη!
Γι΄ αυτό και το σωστό ερώτημα του ΒΗΜΑΤΟΣ στις προσωπικότητες που ρώτησε θα ήταν: Εσείς πότε και που είδατε το ιστορικό αυτό γεγονός: 

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ MUSSET ΠΟΥ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕ ΤΗΝ ΝΕΑΝΙΚΗ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΜΟΥ!

Δυστυχώς όσο είμαστε μικροί και ζούνε οι γονείς μας και οι παππούδες και γιαγιάδες μας, σπάνια τους ρωτάμε να μας πουν για τους δικούς τους ανιόντες.

Έτσι και για την  γιαγιά μου, από την μεριά της μάνας μου ξέρω πολύ λίγα από τα νεανικά της χρόνια εκτός από το γεγονός ότι είχε μείνει ορφανή, άγνωστο σε ποια ηλικία, αλλά πάντως πριν να παντρευτεί τον παππού μου, ο οποίος έλεγε ότι όταν  παντρεύεσαι ορφανή είσαι τυχερός γιατί δεν έχεις πεθερικά!

Στα νεανικά της χρόνια ως κόρη καλής πατρινής οικογένειας είχε πάρει, όπως φαίνεται καλή εκπαίδευση και ήδη στο ποστ μου ΟΤΑΝ ΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ ΤΟΥΣ! έχω παραθέσει δύο έργα ζωγραφικής των νεανικών της χρόνων. Μια φωτογραφία της σε ώριμη ηλικία έχω βάλει στο ποστ μου Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ 3ΔΙΑΣΤΑΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ και μια οικογενειακή ακόμα φωτογραφία υπάρχει στο ποστ  ΜΟΝΤΕΛΑ ΠΛΟΙΩΝ ,ΜΟΝΤΕΛΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΠ΄ ΤΑ ΨΗΛΑ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΣΤΑ ΧΑΜΗΛΑ.

Πρόσφατα η ξαδέλφη μου, μου  έφερε το παρακάτω μικρό λεύκωμα στο οποίο η γιαγιά μας στα νιάτα της έγραφε γνωμικά και ποιήματα που της άρεσαν.

Σε αυτό, το πρώτο ποίημα που έχει γράψει είναι το Rappelle-toi  του Alfred de Musset από την ποιητική του συλλογή Poésie nouvelle (1842)

Ο Alfred de Musset (1810-1857) θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ρομαντισμού και φαίνεται πως το ποίημα αυτό ήταν ιδιαίτερα  δημοφιλές στις ευαίσθητες νεανικές ψυχές στα τέλη του 19ου αιώνα.

Από το καλοκαίρι του 1833 μέχρι τον Μάρτιο του 1834 συνδέθηκε ερωτικά με την Γεωργία Σάνδη και δεν αποκλείεται το ποίημα αυτό  να είναι εμπνευσμένο από αυτόν τον έρωτα.Ο πίνακας είναι του  François Théodore Rochard περίπου το 1835.

Παραθέτω  την φωτογραφία του ποιήματος από το λεύκωμα και αξίζει να δει κανείς ότι είναι γραμμένο με καλλιγραφημένα  γράμματα, για τα οποία γινόταν διδασκαλία μέχρι τα δικά μου παιδικά χρόνια στην πρώτη τάξη του Δημοτικού.

Παραθέτω βέβαια εκτός από το κείμενο και την ελεύθερη μετάφραση του ποιήματος από μένα, ζητώντας της επιείκεια των αναγνωστών/τριων   για το αποτέλεσμα.

Επειδή κάτω από τον τίτλο του ποιήματος γράφει στα Γερμανικά VERGISS MEIN NICHT (μην με ξεχάσετε) και στα Γαλλικά PAROLES FAITES SUR LA MUSIQUE DE MOZART δηλαδή λόγια γραμμένα επάνω στην μουσική του Μόζαρτ καλό είναι διαβάζοντας το ποίημα να ακούτε συγχρόνως και ένα από τα αριστουργήματα του, το Piano Concerto No. 21 - Andante

Alfred de Musset - Rappelle-toi  1842

(VERGISS MEIN NICHT)

PAROLES FAITES SUR LA MUSIQUE DE MOZART

Rappelle-toi, quand l'Aurore craintive

Ouvre au Soleil son palais enchanté ;

Rappelle-toi, lorsque la nuit pensive

 Passe en rêvant sous son voile argenté ;

 A l'appel du plaisir lorsque ton sein palpite,

Aux doux songes du soir lorsque l'ombre t'invite,

 Ecoute au fond des bois

 Murmurer une voix :

 Rappelle-toi.

Rappelle-toi, lorsque les destinées

 M'auront de toi pour jamais séparé

, Quand le chagrin, l'exil et les années

Auront flétri ce coeur désespéré ;

Songe à mon triste amour, songe à l'adieu suprême !

 L'absence ni le temps ne sont rien quand on aime.

 Tant que mon coeur battra,

 Toujours il te dira Rappelle-toi.

Rappelle-toi, quand sous la froide terre

Mon coeur brisé pour toujours dormira ;

Rappelle-toi, quand la fleur solitaire

Sur mon tombeau doucement s'ouvrira

. Je ne te verrai plus ; mais mon âme immortelle

 Reviendra près de toi comme une soeur fidèle

. Ecoute, dans la nuit,

 Une voix qui gémit :

 Rappelle-toi.

Θυμηθείτε όταν με φόβο η αυγή

ανοίγει στον ήλιο το μαγικό της παλάτι.

Θυμηθείτε όταν η σκεπτική νύχτα

φεύγει  καθώς ονειρεύεστε κάτω από το ασημένιο πέπλο της

Καθώς η ανάμνηση της ευχαρίστησης πάλλει το στήθος σας

Όταν ακόμη  τα γλυκά βραδινά όνειρα σας καλούν στο σκοτάδι

Ακούστε από το βάθος του δάσους

Να σας ψιθυρίζει μια φωνή

Θυμηθείτε.

Θυμηθείτε όταν η ειμαρμένη

θα μας χωρίσει για πάντα

Όταν η θλίψη, η εξορία και τα χρόνια

θα έχουν  μαράνει αυτή την απελπισμένη καρδιά

Σκεφτείτε τη θλιμμένη αγάπη μου, σκεφτείτε τον υπέρτατο αποχαιρετισμό!

Η απουσία και ο χρόνος δεν είναι τίποτα όταν αγαπάμε.

Όσο η καρδιά μου κτυπά,

Θα σας λέει πάντα, θυμηθείτε.

Θυμηθείτε όταν βρεθεί κάτω από την ψυχρή γη

η ραγισμένη  καρδιά μου για να κοιμηθεί για  πάντα

Θυμηθείτε όταν το μοναχικό λουλούδι

θα ανοίξει απαλά τον τάφο μου

Δεν θα σε ξαναδώ πια. αλλά η αθάνατη ψυχή μου

θα επιστρέψει σε σας όπως  μια πιστή αδελφή

Ακούστε, μέσα στην νύχτα,

Μια φωνή που αναστενάζει:

Θυμηθείτε.

Μπορείτε τέλος να το ακούσετε να απαγγέλλεται στα γαλλικά εδώ:

Ο ΘΡΗΝΟΣ ΕΝΟΣ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΥ ΣΥΡΙΖΑΙΟΥ

Από την αποφράδα μέρα της 7-7 έχω υποστεί σοκ από την επέλαση της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας στην εξουσία.

Μέχρι τώρα χαιρόταν το μάτι μου να βλέπω χαλαρούς υπουργούς με τα σακίδια τους στο ώμο, χωρίς γραβάτες, σαν να πήγαιναν γεμάτοι χαρά σε εκδρομή.

 Τι σόι υπουργικό συμβούλιο είναι αυτό τώρα με γραβατωμένους  μάνατζερ και ένα ντοσιέ και τάμπλετ μπροστά τους δίπλα σε ένα ποτήρι νερό.

 Που είναι η ομορφιά που δημιουργούσε η προηγούμενη εικόνα του υπουργικού συμβουλίου, άλλος με ένα μπλοκ μπροστά του, άλλος με λάπτοπ, οι περισσότεροι μόνο με την καφεδιά τους και ο σύντροφος Φλαμπουράρης  με το εμβληματικό φραπόγαλα του με καλαμάκι.

Δεν μπορώ δε να αντέξω όλους αυτούς τους φλούφληδες να τους ακούω να μιλάνε αγγλικά, σαν γνήσιοι αποικιοκράτες Άγγλοι ή ιμπεριαλιστές Αμερικανοί. Άκουγες τον δικό μας πρωθυπουργό και μπορούσες να καταλάβεις τι έλεγε ακόμα και όταν αδίστακτος αντικαταστούσε τον γάιδαρο με καμήλα, για να αντιληφθούν οι χαχόλοι τι σημαίνει η παροιμία : We ate the camel now there is the queue.

Τον έβλεπα δε στην τηλεόραση να μιλάει άνετος και ακομπλεξάριστος με τον Κλίντον, που τον κοίταζε με θαυμασμό και αναφωνούσα: Να μου ζήσεις πρωθυπουργάρα μου!

Ύστερα τι απαράδεκτη κατάσταση είναι αυτή, με αυτή την κυβέρνηση των Τσολάκογλου, που δεν προλάβανε να καταλάβουν την εξουσία και μας είπαν πως θα εφαρμόσουν τον αντικαπνιστικό νόμο.

Τους χρειάζεται ένας λεβέντης υπουργός σαν τον Πολάκη, που έγραφε αυτόν τον νόμο εκεί που ξέρουν όλοι, καπνίζοντας στο υπουργείο Υγείας και βάζοντας στην θέση του τον μνημονιακό Ευρωπαϊκό Επίτροπο Υγείας μόλις τόλμησε να πει για τον πολιτικό μας ογκόλιθο των Σφακίων: Αυτός ο τύπος δεν καταλαβαίνει τίποτα από υγεία. Μηδέν! 

Από την πρώτη δε στιγμή αυτή η κυβέρνηση των Νενέκων και ταγματασφαλιτών φάνηκε ασυνεπής, ακόμα και με τη διακηρυγμένη αρχή του κόμματος τους που είναι :Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια.

Πως συμβιβάζεται η προστασία της οικογένειας, όταν δεν πρόλαβαν να καλοκάτσουν στην εξουσία και είπαν για   απαγόρευση πρόσληψης συγγενών πρώτου και δευτέρου βαθμού, ενώ θα απαγορευτεί και οποιασδήποτε σύμβαση με το Δημόσιο των  συζύγων και των παιδιών των κυβερνητικών στελεχών; 

Αποδείχτηκε τελικά πως μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ φρόντιζε με στοργή τα μέλη των οικογενειών των στελεχών του και όχι μόνο, γιατί χάρις σε αυτόν βολεύτηκαν μέχρι και οι γκόμενες και οι γκόμενοι τους. Αυτό θα πει πολιτική για την οικογένεια.

Και δεν είναι μόνο ανάλγητοι στα μέλη των οικογενειών τους, αλλά και στον κοινωνικό τους περίγυρο, γιατί εξήγγειλαν πως θα μειωθούν και  οι γενικές γραμματείες των υπουργείων από 93 σε 60, ενώ δραστικά μειωμένος θα είναι και ο αριθμός των μετακλητών υπαλλήλων που μπορούν να τοποθετήσουν τα μέλη της κυβέρνησης.

 Δηλαδή τόσος κόσμος που τους ψήφισε και περιμένει μια θεσούλα τι θα γίνει; Τόσα χρόνια έλπιζαν πως όταν θα έρθει στην εξουσία η ΝΔ θα μπορέσουν από γκαρσόνια να γίνουν κάποιοι, όπως πχ ο Καρανίκας ή ο Πετσίτης.

Εδώ που τα λέμε χάρηκα που την πάτησαν!

Δεν πρόλαβαν επίσης  να κατσικωθούν στην εξουσία και πήγαν και κατέλυσαν το πανεπιστημιακό άσυλο στην Θεσσαλονίκη με την δικαιολογία πως έπιασαν 43 εγκληματίες και βρήκαν εκεί καμιά 20ρια κιλά χασίς.

Λες και δεν ξέρουμε πως όλα αυτά έγιναν για να αναγκαστούν οι σύντροφοι και «αλληλέγγυοι» που είχαν κάνει κατάληψη στο ξενοδοχείο City Plaza να φύγουν μετά από 3 χρόνια άρον άρον από αυτό .

Αδίστακτοι δε όπως είναι, θεωρώ πιθανό σύντομα να καταργήσουν και το άσυλο του Πολυτεχνείου, για να μαζέψουν από εκεί τις αποθηκευμένες μολότοφ με τις οποίες κάθε Σαββατόβραδο αποκτούσε ζωή και φως όλη η Πατησίων και η γύρω περιοχή των Εξαρχείων.

Πάντως ευτυχώς ο γιγαντοτεράστιος γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ σύντροφος Σκουρλέτης μου αναπτέρωσε το ηθικό με την βαρυσήμαντη και σίγουρη πρόβλεψη  του, ήδη από την 4^η μέρα που βρίσκονται οι ακατανόμαστοι στην εξουσία, πως: μάλλον δεν θα αντέξουν 4ετία!

ΤΑ ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Ας δούμε με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αντικειμενικότητα τα υπέρ και τα κατά στην σύνθεση της νέας κυβέρνησης.

Ας ξεκινήσουμε πρώτα από τα ΚΑΤΑ.

Όπως είχε δηλώσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο Star στις 19-6-19  η κυβέρνηση που θα σχημάτιζε θα είχε Σφικτή και ευέλικτη δομή.

Δυστυχώς αυτή είναι η πρώτη προεκλογική εξαγγελία του που διαψεύστηκε εκ των πραγμάτων.

Με 51 μέλη, υπουργούς, αναπληρωτές και υφυπουργούς  είναι μια κυβέρνηση μικρότερη μόνο κατά 1 άτομο από τους 52 που είχε η κυβέρνηση Τσίπρα στον τελευταίο ανασχηματισμό που είχε κάνει αυτός.

Το δεύτερο μελανό σημείο είναι η ασήμαντη συμμετοχή γυναικών στην κυβέρνηση. Μόνο 5 στους 51.

Αποτελούν το  10% περίπου του υπουργικού συμβουλίου ενώ στην προηγούμενη κυβέρνηση αποτελούσαν το 15%.

Προσωπικά δεν είμαι φίλος της ποσόστωσης γιατί ένα υπουργείο απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις και η επιλογή των υπουργών πρέπει να γίνεται βάσει αυτών και όχι  βάσει του φύλου του υπουργού. Θυμηθείτε τις αλήστου μνήμης γυναίκες υπουργούς στην προηγούμενη κυβέρνηση και την προσφορά τους στο υπουργείο όπως πχ της κ.Τασίας, της κ. Θεανώς  ή της κ. Σιας.

Το βασικό ΥΠΕΡ αυτής της κυβέρνησης είναι ότι είναι ομοιογενής, λόγω της αυτοδυναμίας της ΝΔ και όχι αποτέλεσμα, όπως η προηγούμενη, συμπόρευσης αριστερών με ότι χειρότερο  είχε αναδείξει η προηγούμενη Βουλή μετά την Χρυσή Αυγή.

Στα υπέρ είναι επίσης πως η επιλογή των υπουργών και υφυπουργών φαίνεται πως είχε γίνει από καιρό, βάσει της εξειδίκευσης του καθενός στο αντικείμενο του υπουργείου που τοποθετήθηκε και γι΄αυτό και το 40% είναι εξωκοινοβουλευτικοί.

Έτσι για πρώτη φορά  οι 21 είναι εξωκοινοβουλευτικοί (το 40%), με τρεις εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς και 18 υφυπουργούς, που όπως λέγεται είναι έμπειροι τεχνοκράτες

Η επιλογή τους δεν έγινε όπως στο παρελθόν με κριτήριο τον τόπο εκλογής, την ισχύ του υπουργού στο κόμμα ή το φύλο του όπως έγραφα παραπάνω.

Οι εξωκοινοβουλευτικοί υπουργοί έχουν το προσόν ότι δεν δεσμεύονται εκ των πραγμάτων από ψηφοφόρους και δεν έχουν έτσι ανάγκη το γνωστό αλισβερίσι με αυτούς για ρουσφέτια.

Επίσης επειδή δεν είναι επαγγελματίες της πολιτικής, αλλά επιτυχημένα στελέχη της αγοράς, δεν έχουν πρόβλημα μετά την υπουργία τους να επιστρέψουν σε αυτήν.

Από την άλλη πλευρά βάσει ακριβώς αυτού του κριτηρίου επιλογής που προαναφέρθηκε,ο Μητσοτάκης δεν περιορίστηκε αποκλειστικά στον κομματικό του χώρο και γι΄αυτό και υπουργοποίησε και 3 που ανήκουν στην κεντροαριστερά  (Κυριάκος Πιερρακάκης, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και Λίνα Μενδώνη) ή το Ποτάμι (Θεοχάρης Θεοχάρης)

Ενδεικτικό της αποφασιστικότητας του Μητσοτάκη στο να είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, είναι ότι δεν υπουργοποιήθηκαν παλιά και εκ των πραγμάτων φθαρμένα στελέχη, όπως πχ  η Μαριέττα Γιαννάκου, ο Νικήτας Κακλαμάνης, ο Θεόδωρος Ρουσόπουλος, ο Σίμος Κεδίκογλου, ο Θανάσης Δαβάκης, ή  ο Ευριπίδης Στυλιανίδης.

Και βέβαια, όπως το είχε προαναγγείλει, εκτός υπουργικού συμβουλίου έμεινε η αδελφή του Ντόρα Μπακογιάννη.

Επίσης η απαίτηση για ενοποίηση δύο υπουργείων για να το αναλάβει η πρώτη σε σταυρούς στην Α΄Αθηνών έπεσε στο κενό, δίνοντας έτσι και ένα μάθημα σε όσους πιθανόν θα είχαν διάφορες ανάλογες απαιτήσεις για τον εαυτό τους.  

Ευτύχημα είναι επίσης ότι, εκτός από τον αντιπρόεδρο, όλοι οι μετέχοντες ανήκουν στις πιο παραγωγικές ηλικίες και όλοι έχουν προηγουμένως αναδειχθεί σε διάφορες εργασίες και δεν αποτελούν δημιουργήματα του κομματικού σωλήνα.

10 ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

Ακούγοντας τα αποτελέσματα των χθεσινών εκλογών οι πρώτες εκτιμήσεις που θα μπορούσε να κάνει κανείς, με ενσωματωμένο πάνω από το 97% των αποτελεσμάτων, είναι:

1-Η νίκη της ΝΔ ήταν αναμενόμενη, όπως και η αυτοδυναμία, με τον μόνο προβληματισμό που υπήρχε,για τον αριθμό τελικά των βουλευτών που θα έβγαζε.

Τελικά, ύστερα από αρκετά χρόνια, προκύπτει μετά από εκλογές αυτοδύναμη και ισχυρή κυβέρνηση. Είναι πολύ θετικό το ότι με 158 βουλευτές η νέα κυβέρνηση θα μπορέσει με άνεση να εκπληρώσει, ελπίζω, πολλές από τις προεκλογικές αλλαγές που έχει υποσχεθεί.

Ας ελπίσουμε πως μια από τις πρώτες σε εκπλήρωση υπόσχεση θα είναι ένα μικρό και ευέλικτο υπουργικό συμβούλιο.

2-Είναι εντυπωσιακό πως ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να ανακάμψει μετά τον καταποντισμό που είχε υποστεί στις ευρωεκλογές.

Το χθεσινό αποτέλεσμα μάλιστα θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν προσωπική επιτυχία του Τσίπρα, γιατί στην ουσία αυτός ήταν που κατάφερε να αυξήσει το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τις ευρωεκλογές, αναλαμβάνοντας μόνος του την προεκλογική εκστρατεία. Βέβαια η κοινοβουλευτική του ομάδα θα είναι τώρα μείον 59 βουλευτές με πολλά από τα επώνυμα στελέχη του να βρίσκονται εκτός.

Η μείωση της ηλικίας των ψηφοφόρων στα 17 ήταν μια επιτυχής επίσης κίνηση του ΣΥΡΙΖΑ και γι΄αυτό στις ηλικίες 17-33 ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε πρώτος με διαφορά 6,3% από την ΝΔ.

3-Το Μακεδονικό τελικά μπορεί να προσέφερε ψηφοφόρους στην ΝΔ, αλλά εκ του αποτελέσματος όχι μόνο δεν απομάκρυνε κόσμο από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά αντίθετα ίσως και να προσήλκυσε  όσους πίστευαν ότι το θέμα αυτό έπρεπε να λυθεί.

4-Το ΚΙΝΑΛ κατάφερε επίσης να διατηρήσει τις δυνάμεις του, αυξάνοντας τους βουλευτές του κατά 5, αν και πολλοί θεωρούν πως ο αποκλεισμός του Βενιζέλου οδήγησε πιθανούς ψηφοφόρους του να κατευθυνθούν προς την ΝΔ.  

5-Για το ΚΚΕ και το ποσοστό που συγκέντρωσε, νομίζω πως και οι ίδιοι είναι ευχαριστημένοι με αυτό, γιατί έτσι διατηρήθηκε αναλλοίωτη η περιχαρακωμένη  κομματική του νομενκλατούρα. Όπως έγραφε χαρακτηριστικά ο Ανδρέας Παππάς στο ΒΗΜΑ: Νομίζω πως εδώ και χρόνια το ΚΚΕ παρουσιάζει ενδιαφέρον μόνο ως «θρησκευτικό» φαινόμενο και ως μέρος της ιστορίας αυτής της χώρας. Κάτι σαν το θωρηκτό «Αβέρωφ», ας το πούμε, ή τους Ευζώνους της Προεδρικής (πρώην Ανακτορικής) Φρουράς. Μπορεί κάποιοι να χαζεύουν το «Αβέρωφ» ή τα τσαρούχια και τις φουστανέλες των Ευζώνων, αλλά κανένας δεν θα επένδυε σε αυτά για το μέλλον της χώρας. 

6-Επιτέλους το ναζιστικό μόρφωμα της ΧΑ έμεινε εκτός Βουλής και τελειώνει έτσι και η βουλευτική ασυλία που είχαν οι πρώην βουλευτές του.

Ελπίζω πως η νέα κυβέρνηση θα φροντίσει να τελειώσει σύντομα και η δίκη της ΧΑ με τους ενόχους να οδηγηθούν επιτέλους στις φυλακές.

7- Όταν τον Μάρτιο φέτος έγραφα το ποστ  ΤΙ IQ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΊΣ ΓΙΑ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙ ΤΟΝ ΚΥΡΙΑΚΟ ΒΕΛΟΠΟΥΛΟ; δεν φανταζόμουνα πως 200.000 συμπολίτες μας θα μπορούσαν να ψηφίσουν τον παραλήπτη των χειρόγραφων επιστολών του Χριστού και να τον αποστείλουν έτσι στην Βουλή, με 10 βουλευτές, αντικαθιστώντας έτσι τους αποτυχόντας ουγκανούς  της ΧΑ.

8-Με λίγο μικρότερο ποσοστό και με 9 βουλευτές, κατάφερε να μπει στην Βουλή και ο φαλακρός νάρκισσος με το ένα ν, επιτυγχάνοντας να εξουδετερώσει πλήρως την Ζωή και τους Λαφαζανοστρατούληδες.

9- Το ποσοστό αποχής ήταν 42% περίπου ίδιο με τις ευρωεκλογές και το δεύτερο υψηλότερο από τις δεύτερες εκλογές του 2015.

10-Τέλος ένα πολύ παρήγορο γεγονός, όπως βεβαίως συνάδει σε πολιτισμένη χώρα, είναι ότι σε αυτές τις εκλογές δεν είχαμε τους γνωστούς από το παρελθόν έξαλλους εορτασμούς στους δρόμους και τις πλατείες.   

Ο ΑΡΚΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ!