ΗΡΘΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΥ;

 Μετά τις τελευταίες εκλογές και τα γνωστά αποτελέσματα πολλοί μιλούν πως αυτές σηματοδοτούν και το τέλος του δικομματισμού.

Προσωπικά δεν θεωρώ πως αυτή η αντίληψη είναι σωστή γιατί  σε όλες τις πολιτισμένες χώρες υπάρχουν δύο μεγάλα κόμματα που καλύπτουν τον δεξιό και κεντρώο χώρο ενώ συνήθως υπάρχει και ένα μικρότερο  που πολλές φορές παίζει τον ρόλο του μπαλαντέρ μεταξύ των δύο μεγάλων για τον σχηματισμό κυβερνήσεων.

Μπορεί σήμερα ο δικομματισμός να βρίσκεται στο ναδίρ του αλλά είμαι σίγουρος πως σε x διάστημα χρόνου θα ξαναποκτήσει την θέση του, ίσως όχι στα παλιά ποσοστά που έφταναν το 85% και  άσχετα αν τότε τα κόμματα μπορεί να μην λέγονται ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αλλά να έχουν κάποια άλλα αρχικά .

Αυτό όμως που σηματοδοτούν, κατά την προσωπική μου γνώμη, αυτές οι εκλογές είναι το τέλος των πελατειακών σχέσεων μεταξύ πολιτικών και ψηφοφόρων, σχέσεις  που έπαιζαν  σημαντικό ρόλο  στα κόμματα εξουσίας που είχαν, εκ των πραγμάτων, και την δυνατότητα να τις διατηρούν .

Η κρίση και τα συνεπακόλουθα μέτρα που ελήφθησαν σταμάτησαν την δυνατότητα στους πολιτικούς να ρουσφετολογούν είτε με διορισμούς είτε με πλάγιες παροχές μέσω έργων, μελετών κτλ  χρημάτων του δημοσίου.

Από την στιγμή που ο πολιτικός δεν μπορεί να εξασφαλίζει το βόλεμα σε άτομα ή συνηθέστερα σε ολόκληρες οικογένειες ή και χωριά τότε και τα "κουκιά" δεν έχουν τον λόγο να τον στηρίξουν βάσει της κλασσικής αρχής της αμοιβαιότητας do ut des.

Αυτό έχει τελικά το επωφελές αποτέλεσμα ψηφοφόροι που για σειρά ετών βρισκόντουσαν δέσμιοι προσωπικών ή και ακόμα οικογενειακών "υποχρεώσεων" προς κάποιο πολιτικό να αποδεσμεύονται από αυτή την σχέση και να ψηφίζουν  με σαφώς πιο ιδεολογικά κριτήρια.

Αλλά και από την πλευρά των πολιτικών και αυτών που θέλουν να ασχοληθούν με την πολιτική, είναι ευεργετικό γιατί απελευθερώνει και αυτούς από αυτό το απαράδεκτο "αλισβερίσι" για την  εκπλήρωση διαφόρων και ποικιλότροπων ρουσφετιών, αναγκαίο τις περισσότερες φορές για να επιβιώσουν στον αδίστακτο χώρο της πολιτικής .

Αυτή η προδικτατορικά κυρίαρχη σχέση με τα κόμματα εξουσίας στην μεταπολίτευση είχε μετατεθεί  από τους κλασσικούς κομματάρχες στα  ίδια τα κόμματα  που η εγγραφή σου στις κομματικές οργανώσεις  σε τοποθετούσε στην σίγουρη θέση για κάθε είδους ρουσφετολογική εξυπηρέτηση.

Όταν δε έγινε η πρώτη σοβαρή προσπάθεια   αποδέσμευσης των πολιτικών από το ρουσφέτι των διορισμών,  με τον νόμο  2190/1994 δημιουργίας του ΑΣΕΠ του Πεπονή, συνάντησε από την αρχή σημαντικές αντιδράσεις που τον οδήγησαν τον ίδιο χρόνο σε παραίτηση από  το υπουργείο Προεδρίας, καταγγέλλοντας  την συνεχή υπονόμευση που δεχόταν ακόμα και από στελέχη του κόμματος του.

Μια από τις συνέπειες λοιπόν της κρίσης ήταν αναπόφευκτα και η διάλυση των άλλοτε πανίσχυρων κομματικών οργανώσεων,

Η καταβαράθρωση  δε του  δικομματισμού στις πρόσφατες εκλογές οδήγησε στο χαμηλότερο ιστορικά ποσοστό τον δικομματισμό όχι μόνο από τους λόγους που αναφέρθηκαν αλλά κυρίως  από την σαφή διάθεση  προς τιμωρία των κομμάτων που άσκησαν εξουσία τα χρόνια της κρίσης για τα μέτρα που έλαβαν και οδήγησαν μεγάλο τμήμα του πληθυσμού στην εξαθλίωση.

 Οι δημοσκοπήσεις πριν τις εκλογές μπορεί να μην έδιναν αυτοδυναμία σε κανένα κόμμα  αλλά κανείς  είτε ψηφοφόρος είτε δημοσκόπος δεν προέβλεψε πως τα πρώην κόμματα εξουσίας θα βρισκόντουσαν κάτω από το 20 % και δεν θα μπορούσαν, έστω και μόνα  τους να σχηματίσουν κυβέρνηση συνεργασίας.

Η βεβαιότητα της πλειονότητας των ψηφοφόρων πως τελικά τα ΝΔΣΟΚ θα αναγκαζόντουσαν εκ των πραγμάτων να σχηματίσουν κυβέρνηση οδήγησε σημαντικό αριθμό σε ψήφο καταδίκης τους και διαμαρτυρίας προς παραδειγματισμό.

Εάν όμως υπήρχε η υπόνοια πως τελικά θα φτάναμε στα πρόσφατα  αποτελέσματα με την αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης και την ανάγκη καταφυγής σε νέες εκλογές, εν μέσω τραγικής οικονομικής κρίσης, πιστεύω πως πολλοί ψηφοφόροι από την δεξαμενή των αναποφάσιστων θα είχε ψηφίσει πιθανώς διαφορετικά.

 Η υπόθεση αυτή είναι πολύ πιθανό κατά την γνώμη μου  να επιβεβαιωθεί στις επόμενες εκλογές που μπορεί να δούμε πάλι μια σημαντικά διαφορετική εικόνα του εκλογικού σώματος που κυρίως θα αποδυναμώνει τα μικρά κόμματα ενισχύοντας τα 3 μεγαλύτερα.

Υπάρχει μια αδήριτη πραγματικότητα που καθορίζει και ορθά, την ψήφο  μεγάλου τμήματος του εκλογικού σώματος .

Αυτή είναι η εκλογή μιας κυβέρνησης που να μπορέσει να κυβερνήσει με αποφασιστικότητα την χώρα αυτές τις κρίσιμες ώρες.

Αν διαβάσει κανείς την μετεκλογική δημοσκόπηση (13-5-12)  της Κάπα Research βλέπει πως το 72% πιστεύει πως τα κόμματα πρέπει να κάνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις και να συνεργαστούν, με όποιο κόστος, στο σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης.

Επίσης το 78,1% πιστεύει πως η νέα κυβέρνηση πρέπει να κάνει ότι είναι απαραίτητο για να παραμείνει η χώρα στο ευρώ.

Τέλος στην ερώτηση ποιά κόμματα θα ήθελαν να μπουν στην κυβέρνηση  με πάνω από 50 %  των απαντήσεων , αυτά είναι η ΔΗΜΑΡ με 72,6% ,ο ΣΥΡΙΖΑ με 68%, η ΝΔ με 54,3% και το ΠΑΣΟΚ με 52,9%.

Από τα παραπάνω καθίσταται προφανές ότι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ να μην συμμετάσχει σε κυβέρνηση συνεργασίας είναι μειοψηφική στο εκλογικό σώμα και έρχεται και σε αντίφαση με την πάγια θέση του για απλή αναλογική.

 Απλή αναλογική,  σημαίνει πως για να κάνεις κυβέρνηση αναγκαστικά πρέπει να ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΕΙΣ με άλλα κόμματα στην βάση κάποιου κοινού προγράμματος και όχι βάσει του δικού σου και μόνο προγράμματος  ζητώντας ταυτόχρονα από τους άλλους δηλώσεις μετανοίας.

Ήδη στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις για την πρόθεση ψήφου ,παραμένει η ίδια σειρά στην προτίμηση των ψηφοφόρων, με την ΝΔ ξανά πρώτη και τον ΣΥΡΙΖΑ δεύτερο.
Στις επόμενες εκλογές λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ , ακόμα και να έρθει πρώτο κόμμα, αυτοδυναμία είναι προφανές ότι δεν θα μπορέσει να έχει.

Συνεργασία με το ΚΚΕ την έχει αποκλείσει η Αλέκα ιδίως μετά την προβλεπόμενη  εκλογική της συρρίκνωση.   

Τα εθνικόφρονα αποκαΐδια του Καμμένου, όσα εκλεγούν, το πιθανότερο θα είναι να ακολουθήσουν την ίδια πορεία όπως οι τέως βουλευτές του ΛΑΟΣ προς την ΝΔ, διαπιστώνοντας εκ των πραγμάτων πως αυτό το αλαλούμ μόρφωμα δεν μπορεί να έχει μακρό χρόνο επιβίωσης.

Η δεξιά, όπως ήδη έχει αποδείξει έχει πλήρως κατανοήσει αυτό που είχε πει ο Αβέρωφ: όποιο αρνί φύγει από το μαντρί το τρώνε οι λύκοι!  

 Άσχετα λοιπόν από το αν ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει πρώτος ή δεύτερος, αυτή την φορά θα είναι πολύ δύσκολο να επιμείνει  στην μη συμμετοχή του στην διακυβέρνηση της χώρας γιατί προφανώς ακόμα και ο Στρατούλης φαντάζομαι ότι θα αντιλαμβάνεται πως αν οδηγήσουν την χώρα για 3η φορά σε εκλογές σε αυτές θα ξαναθυμηθούν τις μέρες που αγωνιούσαν αν θα ξεπεράσουν το 3%.

Η συμμετοχή όμως στην κυβέρνηση δεν είναι και αυτή στρωμένη με ροδοπέταλα γιατί εκ των πραγμάτων θα έρθει τούμπα  όλη η προεκλογική τους ρητορική.

Εκτός των άλλων σε αντίθεση με την δεξιά η αριστερά έχει μια καταπλήσσουσα   ικανότητα να διασπάται σε κομματίδια και γκρουπούσκουλα.

Είναι ενδιαφέρον να δει κανείς την γενεαλογία του ΣΥΡΙΖΑ που αποτελείται από 12 συνιστώσες ενώ υπάρχουν επίσης και 5-6 άλλα αριστερά γκρουπούσκουλα πέρα από αυτόν. 

 Η αναγκαία συνεργασία για μια κυβέρνηση συνεργασίας ή εθνικής ενότητας είναι πιθανόν να μην είναι αποδεκτή από τις πιο ακραίες μαοϊκές και τροτσκιστικές συνιστώσες που η κυριαρχούσα τάση του Συνασπισμού προσπαθεί προεκλογικά να μην τις προβάλλει, "διορθώνοντας", κατά το σταλινικό πρότυπο, ακόμα και τις φωτογραφίες που δημοσιεύει στην Αυγή διαγράφοντας τα σφυροδράπανακαι τα αρχικά!  

 Μην ξεχνάει κανείς όμως πως πχ η μαοϊκής προέλευσης ΚΟΕ έχει πλέον εκλέξει 3 βουλευτές και η προερχόμενη από τους τροτσκιστές ΔΕΑ μία βουλευτή και χωρίς να αποκλείεται να εκλεγούν στις επόμενες εκλογές και άλλοι  από αντίστοιχες  τροτσκιστικές  συνιστώσες όπως το Κόκκινο και η ΑΠΟ (Αντικαπιταλιστική Πολιτική Ομάδα)

Όλοι αυτοί είναι αρκετά συζητήσιμο αν θα μπορέσουν να συμβιώσουν σε μια κυβέρνηση με κόμματα που θεωρούν πως εκπροσωπούν  πουλημένους στους εγχώριους καπιταλιστές και το διεθνές κεφάλαιο, πολιτικούς .

Δεν μπορώ βέβαια να προβλέψω τι θα γίνει τελικά αλλά αυτό που θεωρώ πολύ πιθανό είναι πως , όπως έγραψα και στην αρχή, μετά από διεργασίες που δεν αποκλείεται να τις δούμε  αρκετά σύντομα, θα έχουμε ριζική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού με σχηματισμό ενός  κεντροαριστερού κόμματος  που θα καλύπτει τον χώρο από το ΠΑΣΟΚ μέχρι το ΚΚΕ  στο οποίο θα περιλαμβάνεται το πιο φιλοευρωπαϊκό μέρος του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ.

Ουσιαστικά δηλαδή θα προκύψει εκ νέου ένας νέος δικομματισμός γιατί με τις φετινές εκλογές έγινε σαφές ότι ακόμα και με ενισχυμένη αναλογική, και σε εποχές κρίσιμες για την χώρα, η συνεργασία των κομμάτων είναι προβληματική.

 Ως εκ τούτου η καθιέρωση  της απλής αναλογικής που οδηγεί αναπόφευκτα  σε συνεργασία τα κόμματα για τον σχηματισμό κυβέρνησης είναι πρακτικά ανεφάρμοστη γιατί θα οδηγούσε σε πλήρη ακυβερνησία.

Και σε αυτές τις στιγμές που διακυβεύεται η μελλοντική πορεία της χώρας το μόνο που χρειαζόμαστε είναι μια κυβέρνηση ευρύτερης αποδοχής που θα πρέπει να αντιμετωπίσει κατάματα την πραγματικότητα και να λάβει όσα μέτρα είναι αναγκαία για να μην καταντήσουμε αλλιώς  "Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, να προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα..."

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 2-6-2012

Σχετικά με τον δικομματισμό είχα γράψει στις 7 Οκτωβρίου 2009 το ποστ

 ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ, ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙΟΙΚΟΛΟΓΟΙ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ

Δεν μπορώ να θυμηθώ πια πότε τον είδα για πρώτη φορά, ενώ έχει μείνει χαραγμένη στην μνήμη μου ανεξίτηλα η τελευταία φορά  που τον είδα γαλήνιο, με μια έκφραση στο πρόσωπο του σαν να μας έλεγε πως ότι  ήθελε να εκπληρώσει σε αυτόν τον κόσμο το είχε πετύχει, και πως μπορούσε πλέον ήρεμος  να μεταβεί εν τόπω φωτεινώ, εν τόπω χλοερώ, εν τόπω αναψύξεως, ένθα απέδρα οδύνη, λύπη και στεναγμός, ένα τόπο που ο ίδιος πίστευε πως υπάρχει.

Στο πρώτο έτος στο Πανεπιστήμιο οι αρχικές παρέες ήσαν κάτι τεράστια μπουλούκια από παιδιά με διαφορετική σύνθεση κάθε φορά μέχρι που σιγά σιγά άρχισαν να σχηματοποιούνται οι πρώτες παρέες και τα πρώτα ζευγάρια.

Πάντως στην ευρύτερη παρέα θυμάμαι να έχει προσχωρήσει όταν η γυναίκα του και συμφοιτήτρια μας, που την είχα γνωρίσει νωρίτερα, είπε μια μέρα  με έκπληξη σε μένα και την γυναίκα μου που  είμαστε ήδη ζευγάρι: καλέ αυτός είναι ερωτευμένος μαζί μου!

 Τελειόφοιτοι  στο Πάρκο Ελευθερίας. Δεξιά ο Δημήτρης με την γυναίκα του, αριστερά το ζεύγος Αθεόφοβου.

Δεν θυμάμαι πια πότε έγιναν ζευγάρι αλλά θυμάμαι καλά πως πολλοί μας πείραζαν, ίσως και να ζήλευαν, όταν μας έβλεπαν τους 4 μαζί να είμαστε αυτοκόλλητοι στα αμφιθέατρα και στις εκδηλώσεις.

Και έτσι μείναμε μια ολόκληρη ζωή.

Μια ολόκληρη ζωή επίσης τσακωνόμαστε για τα πολιτικά και για την θρησκεία και μερικοί θυμούνται με έκπληξη πως στην αποκορύφωση ενός ηχηρού καυγά τα πνεύματα κατευναζόντουσαν  αμέσως και επερχόταν   ομόνοια και ταυτότητα αντιλήψεων  στην ερώτηση: πάμε για κανένα μπιφτέκι;   

 Πτυχιούχοι πλέον στην Νιό. Σε πρώτο πλάνο ο Δημήτρης και από πάνω του η κ. Αθεόφοβου.

Μαζί είχαμε πάει το καλοκαίρι που πήραμε τα πτυχία μας, διακοπές στην Νιο και μετά στην Σαντορίνη, διακοπές από αυτές που είναι ορόσημο στην ζωή σου, γιατί φεύγοντας από την ανέμελη ζωή του φοιτητή αντιμετωπίζεις πια μετά την επιστροφή σου πίσω στο σπίτι σου , τις ευθύνες της ενήλικης ζωής που όλα, ή σχέση σου, το μέλλον σου, η δουλειά που θα κάνεις μετά την απόλυση σου από τον στρατό  είναι προβλήματα που σου φαίνονται  δυσθεώρητα και σε προσγειώνουν απότομα στην ωμή πραγματικότητα.

Μαζί παρουσιαστήκαμε  στο Ναυτικό υπηρετώντας 29 μήνες με τις γυναίκες μας να βρίσκονται σε διαφορετικά μέρη της Ελλάδας.

                      Ναύτες προπαιδευόμενοι στου ΠΑΛΑΣΚΑ. Ο Δημήτρης αριστερά.

Τον ίδιο χρόνο παντρευτήκαμε και τον ίδιο χρόνο γεννήθηκαν και οι κόρες μας που και αυτές βρέθηκαν μετά από 18 χρόνια να είναι και αυτές συμφοιτήτριες.

Επειδή δε είχε ανεπτυγμένη την αίσθηση του χιούμορ, όντας και νονός της κόρης μου, κάθε φορά που την έβλεπε της έτεινε το χέρι να του το φιλήσει με σεβασμό , ιεροτελεστία που και οι δύο την απήλαυναν γελώντας.

Θυμάμαι  ακόμα τα δύσκολα και  οικονομικώς στενάχωρα για όλους μας χρόνια που μόλις αρχίζαμε την επαγγελματική  μας ζωή, που δεν δίστασε να σηκωθεί παίρνοντας  μια υποτροφία από το ΙΚΥ να πάει με την γυναίκα του και την κόρη του στο Εδιμβούργο για 3 χρόνια για να κάνει το PhD του.

Ακόμα μου έχει μείνει η εικόνα από την κατάπληξη που νιώσαμε η γυναίκα μου και εγώ όταν μας φιλοξένησαν για μια εβδομάδα στο σπίτι που νοίκιαζαν εκεί και για το οποίο ήσαν και οι δύο πολύ περήφανοι γιατί τα άλλα που είχαν δει, μέχρι να καταλήξουν σε αυτό, ήσαν πιο άθλια!

Η ιδιοκτήτρια του το είχε νοικιάσει  με όλα της τα 3ης διαλογής έπιπλα  μέσα και το αποκορύφωμα βέβαια ήταν μια κουζίνα ιστορικής αξίας από την δεκαετία του 1940!

Είχαν δε και ένα διαλυμένο Triumph με το οποίο όμως κάναμε μια μοναδική εκδρομή στις λοχ. 

 Στο Τrossacks της Σκωτίας εν μέσω της συζύγου του, εγκύου στο δεύτερο παιδί τους, και της κ. Αθεόφοβου που φοράει  το Duffle Coat του Δημήτρη με την κουκούλα του, λόγω κρύου, Αύγουστο μήνα!

Το είχε αγοράσει όταν πήγε στην Αγγλία μετά από αγωνιώδη προσπάθεια γιατί η πωλήτρια δεν μπορούσε να καταλάβει τι είναι αυτό το Montgomery που της ζητούσε αυτός ο περίεργος Έλληνας! 

Ο καθηγητής του εκεί είχε μείνει κατάπληκτος από αυτόν τον νεαρό Έλληνα που μπορούσε να δουλεύει ατελείωτες ώρες μέρα νύχτα στο εργαστήριο με ελάχιστες ώρες ξεκούρασης.

Κουβεντιάζοντας μαζί του  μια μέρα του  είχε πει με μια σχετική κατάπληξη πως :

-Βλέπω πως είσαι περήφανος που είσαι Έλληνας!

Οπότε του ήρθε η πληρωμένη απάντηση:

Είστε εσείς περήφανος που είστε Εγγλέζος και να μην είμαι εγώ που είμαι Έλληνας;  

Ευτυχώς με την επιστροφή τους από την εξορία, με το PhD συν μια κόρη ακόμα που γεννήθηκε εκεί, με την σκληρή δουλειά και των δύο μπόρεσαν να αποκτήσουν ένα σπίτι όπως το ονειρευόντουσαν.

Σε αυτό το σπίτι όλη η παρέα γιορτάζαμε κάθε χρόνο την  παραμονή της πρωτοχρονιάς και  είχε καταστεί πλέον παράδοση η ιεροτελεστία, που σαν οικοδεσπότης, αναλάμβανε το κόψιμο της βασιλόπιτας.

Από πολλά χρόνια πριν μας έλεγε πως μια χρονιά το κόψιμο θα είναι απολύτως ελληνοπρεπές και παραδοσιακό γιατί θα το κάνει φορώντας φουστανέλα!

Όποτε μια χρονιά εκεί που δεν το περίμενε κανείς εμφανίστηκε πράγματι με φουστανέλα και το μαχαίρι στα χέρια ενώ όλοι μας είχαμε μείνει μισολιπόθυμοι από τα γέλια! 

Το ίδιο δε γέλιο είχε πέσει όταν πριν αρκετά χρόνια στις αποκριές είχε μεταμφιεστεί με μεγάλη επιτυχία σε χαβανέζα γιατί εκτός από τα ρούχα του είχαν βάψει και με μεγάλη επιτυχία το πρόσωπο οι κόρες του, ενώ εγώ δίπλα του ήμουνα μόνο μια ταπεινή  τενίστρια !

Για χρόνια παίζαμε κάθε βδομάδα, η ίδια παρέα μαζί πόκα, με σημαντικά ποσά γιατί κινδύνευες να χάσεις ακόμα και 20 ευρώ, και όταν κέρδιζε ήσαν βέβαιος πως αυτό οφειλόταν στην δεξιοτεχνία του ενώ όταν έχανε αυτό ήταν αποτέλεσμα της κωλοφαρδίας μας!

 Τζιά -Mε χορούς κυκλωτικούς κι άλλο τόσο ελεύθερους, σαν ποταμούς ... Ο Δημήτρης σε πρώτο πλάνο και ο Αθεόφοβος σε χορευτική φιγούρα στο τσακίρ κέφι!

Κάθε καλοκαίρι πηγαίναμε μαζί διακοπές, σε διαφορετικό νησί κάθε φορά ,και καθώς ψηνόταν στον ήλιο, ήταν δυνατό να διαβάζει ποιήματα του Σεφέρη ή του Ελύτη που ήσαν οι αγαπημένοι του.

Θυμόταν απ΄ έξω όλα τα τραγούδια του Θεοδωράκη του Χατζηδάκη και του Σαββόπουλου αλλά και ένα πλήθος από λαϊκά ιδίως του Καζαντζίδη.

Μπορούσε επίσης να ανταλλάσει ατάκες από τις κλασσικές ελληνικές ταινίες με όσους είχαν τις αντίστοιχες γνώσεις.

Δεν κάπνισε ποτέ του, όπως και δεν έφαγε ποτέ του τυρί,  αλλά δεν έλεγε ποτέ όχι σε ένα καλό γεύμα φτάνει να ήταν κρέας!

Ένα Πάσχα που είχα ψήσει  ένα αρνί στην σούβλα και το είχα βάλει  στο τραπέζι είχε κάτσει εκεί που αντιστοιχούσαν τα παΐδια  όταν ήρθε η γυναίκα μου να μου κάνει παρατήρηση ότι δεν του είχα δώσει πιάτο.

Της απάντησε ότι δεν το χρειάζεται.

Ήδη όλα τα παΐδια του αρνιού μπροστά του παρουσίαζαν αντίστοιχη   εικόνα με αυτήν που βλέπουμε στις ταινίες γουέστερν στην έρημο με τα γυμνά όρθια κόκαλα από  πτώματα ζώων! 

Σήμερα γράφω για τον αδελφικό μου φίλο Δημήτρη και όχι για τον εξαιρετικό επιστήμονα που έγινε καθηγητής Πανεπιστημίου και άφησε πίσω του ένα αξιόλογο τόσο συγγραφικό όσο και πολύπλευρο γενικότερα έργο.

Δύο φορές πάντως γιορτάσαμε σε σχέση με εκλογή του στο Πανεπιστήμιο.

Την πρώτη όταν δεν τον εξέλεξαν σε περιφερειακό πανεπιστήμιο γιατί όλοι μας δεν θέλαμε να φύγει  μακριά από την Αθήνα  και την δεύτερη όταν έγινε τακτικός καθηγητής στην Αθήνα χωρίς να γλύψει, να παρακαλέσει, να βάλει μέσο ή να συναλλαγεί με κανένα.

Ένα μόνο πάθος είχε από νέος και αυτό ήταν το μπάσκετ.

Είχε φτάσει μάλιστα να δώσει εξετάσεις και να αποκτήσει δίπλωμα διαιτητού χωρίς όμως να καταφέρει τελικά να διαιτητεύσει ποτέ στην ζωή του.

Τα χρόνια που το πήρε, ένας κάφρος είχε δαγκώσει στο αυτί ένα διαιτητή και του είχε κόψει ένα κομμάτι από αυτό, με αποτέλεσμα ο πατέρας  του να τον βάλει να τον ορκίσει πως δεν θα πάει ποτέ του να κάνει τον διαιτητή σε επίσημο αγώνα. 

Κάθε εβδομάδα όμως πήγαινε στην ιδιαίτερη πατρίδα του και έπαιζε με τους εκεί φίλους του μπάσκετ.

Στον τελευταίο αγώνα έκατσε στο ημίχρονο είπε πως τον πονάει το χέρι του και πως πρέπει να το εξετάσει που οφείλεται, και  μετά έπεσε νεκρός.

Πεθαίνοντας με αυτόν τον αιφνίδιο τρόπο  πέτυχε να μείνει στην μνήμη μας ολοζώντανος και δραστήριος χωρίς την αναπόφευκτη  σε όλους μας φθορά του χρόνου και για τον λόγο αυτό διάλεξα φωτογραφίες από τα νιάτα μας γιατί έτσι θέλω να τον θυμάμαι.

Ήταν ο καλύτερος  θάνατος γι΄αυτόν, αν θα μπορούσε να  διαλέξει κανείς τον θάνατο του, γιατί πέθανε επάνω στα χώματα της γενέτειρας του που αγαπούσε και  επάνω στο άθλημα που παθιαζόταν.

Όμως είναι  αβάστακτος ο πόνος για τους δικούς του και όλους εμάς και που ακόμα δεν μπορούμε να πιστέψουμε πως δεν θα είναι πια μαζί μας.

Δεν μπορώ ακόμα να φανταστώ πως δεν θα ακούσω να μου λέει την συνήθη, μεταξύ μας, περιπαικτική μας προσφώνηση: κύριε κομβάρε! 

Έπρεπε να περάσουν 40 μέρες από τον θάνατο του για να μπορέσω να γράψω αυτές τις γραμμές σαν ένα ύστατο αποχαιρετισμό πριν το αυριανό του μνημόσυνο.

Α, ρε Δημήτρη!

Πρωτομαγιά εν μέσω της γυναίκας του δεξιά και της κ. Αθεόφοβου αριστερά, με τις κόρες μας, μπροστά  από τις μητέρες τους, ιδιαίτερα περήφανες για το στεφάνι που έφτιαξαν!

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

Την Κυριακή πριν τις εκλογές, 29-4-12, έκατσα το βράδυ στις 11 να δω σύμφωνα με το πρόγραμμα της εφημερίδας την κλασσική ταινία του Ζακ Τουρνέρ (1947)  Αμάρτημα του παρελθόντος  (Out of the Past ) με τον Ρόμπερτ Μήτσαμ, τον Κέρκ Ντάγκλας και την Τζέιν Γκριρ.

Το ριμέικ της ταινίας  το 1984 με τίτλο Έρωτας χωρίς αύριο (Against all odds) με τους Τζεφ Μπρίτζες, Τζέιμς Γούντ και Ρέιτσελ Ουόρντ είχε κάνει μεγάλη επιτυχία τότε.

Όμως παρά το τι έλεγε το πρόγραμμα της εφημερίδας κοίταξα και στο site της ΕΤ3 οπότε είδα ότι  δεν θα έπαιζε αυτή την ταινία αλλά το   Top Hat ακόμα παλιότερη ταινία του 1935 αλλά  ένα από τα καλύτερα κωμικά μιούζικαλ με το καταπληκτικό δίδυμο Φρέντ Ασταιρ- Τζιτζερ Ρότζερς και με μουσική του Ιρβινγκ Μπέρλιγκ.

Ε, σαν γνήσιος κινηματογραφόφιλος  είπα αντί για ένα κλασσικό  φίλμ νουάρ ας δούμε τελικά ένα κλασσικό μιούζικαλ.

Αμ δέ!

Εκεί που είχα απλωθεί στην πολυθρόνα με μια σεβαστή ποσότητα λιόσπορους προς κατανάλωση, και αφού έφαγα στην μάπα αρχικά τον Βαγγέλη και μετά τον Αντώνη που μου εξήγησαν πως θα σώσουν την Ελλάδα βγήκε μετά ένας εργάτης με μυστρί και μου εξήγησε και αυτός πως οι προηγούμενοι δεν θα την σώσουν και αν θέλω να σωθεί πρέπει να ψηφίσω την Αλέκα που αποτελεί εγγύηση σταθερότητας όπως άλλωστε το έχει αποδείξει παραμένοντας κατσικωμένη  στην θέση της για πάνω από 20 χρόνια.

Αφού τελικά τελείωσαν οι σωτήρες και άρχισε η ταινία ήρθε και η έκπληξη!

Δεν έπαιζε ούτε την μία ούτε την άλλη αλλά τα Τραγούδια της φωτιάς του Κούνδουρου του 1975. (στο YouTube κάτω ολόκληρη)

Την ταινία της είχα δει στην εποχή της και ετοιμάστηκα σιχτιρίζοντας  να κλείσω την τηλεόραση αλλά οι αναμνήσεις εκείνης της εποχής καθώς ακούστηκαν οι πρώτες νότες με καθήλωσαν στην πολυθρόνα και με έκαναν τελικά όχι μόνο να την δω μέχρι το τέλος αλλά να τραγουδάω έξω καρδιά τα τραγούδια της νιότης μου μαζί με όλους τους νεαρούς τότε και αγαπημένους τραγουδιστές άλλους ζωντανούς σήμερα και άλλους πεθαμένους.

Η ταινία έχει αποσπάσματα από την συναυλία στο Στάδιο Καραϊσκάκη με το Μίκη Θεοδωράκη και αυτής που έγινε στο γήπεδο του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας με το Γιάννη Μαρκόπουλο, αμέσως μετά την πτώση της Χούντας  (Ιούλιος 1974) καθώς επίσης και άλλες μαζικές εκδηλώσεις που έγιναν στην  Αθήνα το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς για την πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου.

Και στις δύο αυτές συναυλίες αλλά και σε άλλες που είχαν γίνει εκείνη την εποχή όλη η παρέα  είχαμε πάει  τρέχοντας.

Επειδή μια ζωή απεχθανόμουνα το ποδόσφαιρο το μόνο γήπεδο που είχα μπει μέχρι τότε ήταν του Παναθηναϊκού που γινόντουσαν οι αγώνες κάτς  που αποτελούσαν ένα must τον καιρό που ήμουνα φοιτητής.

Με τις συναυλίες αυτές πάντως έμαθα και το γήπεδο Καραϊσκάκη και του Πανιωνίου!

Μπορούσα λοιπόν να μην κολλήσω  στην ταινία όταν είδα τον μοναδικό και αξεπέραστο Ξυλούρη να τραγουδάει το Μπήκαν στην Πόλη οι οχτροί ;

Αφ ότου τον είχαμε πρωτακούσει να τραγουδάει στην ΛΗΔΡΑ, την μπουάτ του Μαρκόπουλου, είχαμε γίνει στην συνέχεια μόνιμοι θαμώνες.

Αμ,  ο μοναδικός, μακαρίτης και αυτός, Αριστείδης Μόσχος με αυτό το υπομειδίαμα που είχε καθώς έπαιζε το κανονάκι του πόσες αναμνήσεις έφερε στο μυαλό μου!

Κατ΄αρχάς έπαιζε ένα όργανο που τότε το ακούγαμε για πρώτη φορά και καθώς δεν ήταν και γνωστός επειδή δεν ξέραμε το όνομα του τον είχαμε βαφτίσει ο Μεφιστοφελής γιατί πράγματι ο καλότατος αυτός άνθρωπος είχε κάτι το διαβολικό στην όψη του!

 Μετά πως να κλείσεις την τηλεόραση όταν ο Λοΐζος καθισμένος με μια κιθάρα και έχοντας χορωδία ένα ολόκληρο γήπεδο τραγουδάει το Τσε Γκουεβάρα (όπως τον έλεγε);

Ή όταν εμφανίστηκε λαμπερή με προσωπικότητα που ακτινοβολούσε η Μελίνα για να τραγουδήσει;

Τον καιρό της δικτατορίας μέσω ενός κυκλώματος με διασυνδέσεις με το εξωτερικό είχα σε κασέτες όλους τους δίσκους του Θεοδωράκη που κυκλοφορούσαν έξω όπως  και της Μελίνας.

Όταν η χούντα της είχε αφαιρέσει την ελληνική υπηκοότητα και τραγούδησε με ειρωνεία το  Είμαι Ρωμιά όταν το άκουγα και έφτανε στο στίχο που λέει:

Αχ ραγιάδες γαλονάδες Αμερικανών παιδιά

πως το λέτε, πως το λέτε, πως δεν είμαι πια Ρωμιά

θα σας πάρουν το κεφάλι, θάρθουν πίσω τα παιδιά

θα μου δώσουν τα χαρτιά και θα ζήσω σα Ρωμιά

δεν υπήρχε περίπτωση να μην βουρκώσω στην σκέψη του πότε θα έρθει αυτή η στιγμή.

Ενδιάμεσα με τα τραγούδια η ταινία έχει σκηνές από την πρώτη πορεία για το Πολυτεχνείο αλλά και μια συγκλονιστική εικόνα από το βωβό πλήθος που συμμετέχει στην κηδεία του Δώρου Λοϊζου στην Κύπρο.

Ο Δώρος Λοϊζος, Οργανωτικός Γραμματέας της Σοσιαλιστικής Νεολαίας ΕΔΕΝ, δολοφονήθηκε στις 30 Αυγούστου 1974 στην απόπειρα που έκαναν κατά της ζωής του Βάσου Λυσσαρίδη, από ότι λέγεται από χουντικούς της ΕΟΚΑ Β΄

Επίσης κατά την διάρκεια της ταινίας μιλάει ο αγωνιστής Χρήστος Ρεκλείτης, που έλαβε μέρος στην Αντίσταση εναντίον της δικτατορίας, και ο οποίος περιγράφει όλα τα φριχτά βασανιστήρια στα οποία υπεβλήθη στα χέρια της Ασφάλειας και της ΕΣΑ κατά τη διάρκεια της επταετίας, κατονομάζοντας ονομαστικά  στη διήγησή του όλους τους βασανιστές του.

Έγραψα για όσους έχουν εγκαταλείψει τον μάταιο αυτό κόσμο και δεν πρόκειται να τους ξαναδούμε .

Αυτό δεν σημαίνει πως ήσαν λιγότερο σημαντικές οι ερμηνείες της Φαραντούρη, του Νταλάρα του Γαργανουράκη, της Λιζέτας Νικολάου ή του Καλογιάννη με το συγκλονιστικό Μιλώ του Θεοδωράκη σε στίχους Αναγνωστάκη.

Από τους εν ζωή μόνο για μία τραγουδίστρια θα κάνω ειδική αναφορά.

Στην ταινία τραγουδά μια από τις καλύτερες φωνές της Ελλάδας ή Μαρίζα Κώχ.

Σπάω το κεφάλι μου αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε που, ούτε πότε, ήταν που η Κωχ ένα καλοκαίρι που βρισκόμαστε σε διακοπές  έδωσε μια συναυλία σε ένα αρχαίο θέατρο που δεν είχε καμιά υποδομή ούτε ηλεκτρική  εγκατάσταση.

Ούτε και η κ Αθεόφοβου μπορεί να θυμηθεί το μέρος που έγινε, αλλά θυμήθηκε ένα ευτράπελο που έγινε μπαίνοντας στο θέατρο. Είμαστε συνολικά συν γυναιξί και τέκνοις  12 άτομα, αλλά αυτός που έβγαλε τα εισιτήρια είχε βγάλει κατά λάθος 11.  Επειδή θα ήταν ταλαιπωρία να ξαναστηθεί κάποιος στην ουρά για ένα εισιτήριο πετάχτηκε η κ Αθεόφοβου και είπε  σιγά μην μας μετρήσουν, θα πούμε ότι είμαστε 11!

Φτάνοντας στην είσοδο και δώσαμε το πάκο με τα εισιτήρια στον υπάλληλο και άρχισε το μπουλούκι μας να μπαίνει, ρώτησε ο άνθρωπος τυπικά πόσοι είμαστε, οπότε ποιός λέτε πως πετάχτηκε πρώτος και καλύτερος να απαντήσει;

Η κ Αθεόφοβου!

Και τι είπε;

12!    

Ήταν πάντως μια από τις πιο υποβλητικές, όχι συναυλίες, αλλά μυσταγωγίες  που έχω βρεθεί με την Κώχ να τραγουδάει χωρίς μικρόφωνο και με φωτισμό λίγα φανάρια και με την φωνή της και μόνο να γεμίζει τον χώρο και να ευφραίνει την ψυχή μας .

 Και βέβαια δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω τον Θεοδωράκη.

 Σε όλες αυτές τις συναυλίες που συμμετείχε , ντυμένος πάντα στα μαύρα, όλοι περίμεναν την στιγμή που αφού διάφοροι τραγουδιστές έλεγαν τα τραγούδια του, θα ερχόταν η στιγμή που θα τραγουδούσε ο ίδιος.

Μεγαλόσωμος με τα χέρια ανοικτά σαν να ήταν έτοιμος να πετάξει τραγουδούσε μαζί με όλο το γήπεδο  το τραγούδι του Ρίτσου που θα μπορούσε και να γίνει εθνικός ύμνος της Ελλάδας :

Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις
εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκκαλο
με το λουρί στο σβέρκο

Νάτη πετιέται απο ξαρχής
κι αντριεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό
με το καμάκι του ήλιου

Στίχο που εκείνα τα χρόνια με την πτώση της χούντας έγιναν πραγματικότητα.

Ελπίζω και σήμερα τελικά να γίνει το ίδιο.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

Τελικά την ταινία του 1947 την έπαιξε η ΕΤ3 με καθυστέρηση μόνο 2 εβδομάδων στις 12-5 !

Η ΠΡΟΧΕΙΡΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 Αυτές τις μέρες έχω για αρκετές ώρες παρακολουθήσει αρκετές από τις τηλεοπτικές συζητήσεις που γίνονται στα κανάλια της τηλεόρασης.

Παντού στον κόσμο οι συζητητές εκθέτουν τις απόψεις τους και ο καθένας εκφέρει την άποψη του την οποία δέχονται ή απορρίπτουν οι συνομιλητές του.

Σε μας βασικά ΔΕΝ εκφέρει κανένας τις απόψεις του γιατί πριν να προλάβει να ολοκληρώσει μια φράση είτε θα τον βομβαρδίσει με ερωτήσεις ο δημοσιογράφος που διευθύνει το πάνελ ή οι συνομιλητές του.

Το σύνηθες δε είναι να αρχίσουν να μιλάνε όλοι μαζί αντικρούοντας ο ένας τον άλλο και με την εδραιωμένη πίστη  πως όσο πιο δυνατά φωνάξεις τόσο πιο σωστά επιχειρήματα έχεις.

Σε πιο ακραίες καταστάσεις μπορεί, αν ο άλλος επιμένει στην άποψη του, να φτάσεις κοντά στην χειροδικία όπως ο βουλευτής  Τατσόπουλος που ωρυόταν σε έξαλλη κατάσταση στον διπλανό του Σταυρίδη έτοιμος να του χιμήξει λέγοντας  του «μη με αγγίζεις ρε ηλίθιε» και τον  Σταυρίδη να απαντά «θα με δείρεις ρε ανθρωπάκο; Δείρε με»! Για να του απαντήσει ο Τατσόπουλος «Και να σε κουτουλήσω μπορώ»! .

Από την άλλη μεριά φαίνεται πως η αιφνίδια αύξηση της εκλογικής πελατείας προκαλεί ερωτική επιθυμία για εξουσία  σε όσους είναι παρθένοι με αυτήν  αλλά όπως τραγουδάει και η Μελίνα     ... Το γαρ πολύ του έρωτος γεννά παραφροσύνη!

Αυτό βέβαια έχει σαν αποτέλεσμα ο καθένας προχειρολόγος να βγαίνει και να λέει ότι τερατωδία θέλει, όπως χαρακτηριστικά ο Στρατούλης, που στην εκπομπή του Καμπουράκη εγγυήθηκε προσωπικά ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δε θα μας πετάξει έξω, παρά την καταγγελία του μνημονίου και την άρνηση πληρωμής των χρεών μας!

Όταν δε του εξήγησαν πως οι Ευρωπαίοι έχουν εξασφαλιστεί από μια ευρωπαϊκή κατάρρευση  αφού θα βάζουν τα απαραίτητα λεφτά στον κλειστό λογαριασμό του εξωτερικού που θεσπίστηκε με τη δανειακή σύμβαση, η απάντηση του κ. Στρατούλη ήταν παραπάνω από αφοπλιστική: «Τώρα που το λέτε, και τον λογαριασμό αυτόν θα καταργήσουμε».

 Αμ η άλλη μεγαλοφυής ιδέα ότι θα διοχετεύσει τα 165δισ. των καταθέσεων στην ανάπτυξη χωρίς να συνειδητοποιεί πως στο μεγαλύτερο μέρος τους αυτά δεν υπάρχουν γιατί  είναι απλά ένας λογιστικός αριθμός!

Βέβαια αν δεν υπάρχουν αυτά τα λεφτά λύσεις υπάρχουν!

Την βρήκε ο σεβαστός μου Μανώλης Γλέζος λέγοντας πως  « αν οι τράπεζες δε βοηθήσουν το λαό, θα τις κοινωνικοποιήσουμε»

Αλλά δεν έφτανε αυτό γιατί συνέχισε : «Θα κάνουμε ένα δάνειο του κράτους προς τους πολίτες, που θα είναι προαιρετικό για τους φτωχούς και υποχρεωτικό για τους πλούσιους. Είπα παραδειγματικά τα 20.000 ευρώ και πάνω, αλλά είναι προσωπική μου θέση, διότι στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουμε αποφασίσει ακόμα ποιος θεωρείται πλούσιος και ποιος φτωχός. Όλοι μαζί θα το αποφασίσουμε.»

΄Οταν δε επιστρατεύθηκαν τα μεγάλα οικονομικά κεφάλια του ΣΥΡΙΖΑ όπως ο  Γιάννης Μηλιός που είναι καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Ε. Μ. Πολυτεχνείο εκεί ακούσαμε και άλλο μεγαλεπήβολο σχέδιο στο που θα βρούν λεφτά.

Θα φορολογήσει με 1% τον τζίρο όλων των επιχειρήσεων είτε έχουν ζημίες είτε κέρδη είναι σίγουρος δε πως αυτό δεν θα έχει επίπτωση σε μισθούς και απολύσεις !

Πιστεύει επίσης  πως: υπάρχουν ενδείξεις ότι οι ζημιογόνες επιχειρήσεις αποκρύπτουν κέρδη μέσω off shore εταιρειών,(οπότε) τότε θα έρχονται σε διάλογο με τους επιχειρηματίες προκειμένου να πληρώσουν φόρους!

Ιδιαίτερα όσον αφορά τις offshore και απαντώντας στο ερώτημα "πως θα φορολογήσετε επιχειρήσεις που έχουν πρόβλημα και είναι έτοιμες να κλείσουν" ο κ. Μηλιός δήλωσε: "βάσει των ενδείξεων που θα έχουμε από τις offshore εταιρείες που διαθέτουν". Και στο ερώτημα "θα βρείτε δηλαδή τις offshore" η απάντηση του κ. Μηλιού ήταν "όχι που να τις βρω; Θα φορολογήσω κατ΄ εκτίμηση", ενώ λίγο νωρίτερα είχε σημειώσει: "θα φορολογήσω το μεγαλοεπιχειρηματία που ενώ παρουσιάζει μηδενικά κέρδη, διαθέτει offshore".

Αλλά εκτός από τις εταιρείες ο υπεύθυνος οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε χαρακτηριστικά "θα φορολογήσουμε και τους εφοπλιστές".

Όταν δε του επεσήμαναν πως αυτοί δεν έχουν πρόβλημα να πάρουν τα πλοία τους και να τους αλλάξουν σημαία απάντησε πως πιστεύει στον πατριωτισμό τους παρά την πεποίθηση  που εξέφρασε ο Γλέζος πως είτε ευρώ, είτε δραχμή, είτε πεσέτα, είτε λιρέτα, το χρήμα δεν έχει πατρίδα !

Βέβαια τελικά με όλες αυτές τις εξαγγελίες δεν θα μείνει ούτε  ευρώ στις τράπεζες  οπότε θα δικαιωθεί και ο νοσταλγός της δραχμής Λαφαζάνης και η συνάδελφος του κυρία Θεπεφτάτου που δήλωσε με καταπλήσσουσα σαφήνεια : Τι θα πάθουμε αν πληρώνουμε με δραχμές; Αυτό είναι το ζητούμενο;

Μετά από όλα αυτά που  άκουσα για την λύση του οικονομικού προβλήματος της χώρας και τις εξαγγελίες για νέους διορισμούς , επιστροφή χαρατσιών και μειώσεων μισθών,  επανακρατικοποίηση της  Ολυμπιακής και κρατικοποίηση των ΔΕΚΟ σκέφτηκα πως φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε και αυτός την ίδια φλέβα χρήματος σαν τον Παπανδρέου της εποχής του "λεφτά υπάρχουν!"

Μέσα στα πλαίσια της τηλεοπτικής μου αποβλάκωσης όταν χόρτασα από Στρατούλη, Παπαδημούλη κτλ παρακολούθησα για να ξελαμπικάρει το μυαλό μου και τις  δύο συνεντεύξεις του Μιχαλολιάκου στον Θεοδωράκη και την Γιάννα Παπαδάκου.

Και οι δύο δημοσιογράφοι ήσαν απαράδεκτα απροετοίμαστοι για να αντιμετωπίσουν ένα γνήσιο δημαγωγό που ξέρει να αντιστρέφει την απάντηση που του κάνεις μεταθέτοντας το θέμα σε πεδίο που το γνωρίζει και από αυτά που αποτελούν στοιχεία της προπαγάνδας του.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η απάντηση που έδωσε στην Παπαδάκου όταν τον ρώτησε σχετικά με τους νεκρούς του  Πολυτεχνείου. Πράγματι δεν έχει αναφερθεί νεκρός από την είσοδο του τανκ στο Πολυτεχνείο και την πτώση της πύλης, όπως και δεν υπάρχει και επώνυμος νεκρός μέσα σε αυτό αλλά  αυτή δεν ήξερε τι να του απαντήσει.

Υπάρχουν όμως, σύμφωνα με το πόρισμα Τσεβά, από μαρτυρίες,  16 νεκροί χωρίς να έχουν ταυτοποιηθεί, εκτός από αυτούς που είναι γνωστοί . Αλλά η  σημασία είναι εάν οι νεκροί σκοτώθηκαν  μέσα ή έξω από το Πολυτεχνείο;

Οι 23 επώνυμοι νεκροί  των ημερών εκείνων από την επέμβαση του στρατού που αναφέρω στο ποστ μου ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΦΑΝΕΙΣ ΗΡΩΕΣ έχει σημασία που σκοτώθηκαν;

Δεν τους σκότωσαν τα όργανα της χούντας που κατέβασαν τα τανκ στους δρόμους της Αθήνας;

Λέει ότι αθωώθηκε ο οδηγός του τανκ Γουνελάς ενώ ο οδηγός ήταν ο Α. Σκευοφύλαξ που θυμάται πολύ καλά ότι με την πτώση της πόρτας τραυμάτισε σοβαρά την νυν καθηγήτρια Πανεπιστημίου Πέπη Ρηγοπούλου. 

Δεν μπορείς τέλος να αντιμετωπίσεις αδιάβαστος ένα άτομο σαν τον Μιχαλολιάκο που δεν διστάζει να σου πετάει ασύστολα πως στην αγγλική έκδοση του Mein Kampf τον πρόλογο έχει γράψει ο Winston Churchill όταν αυτό δεν αναφέρεται  πουθενά ή πως την ελληνική έκδοση την έχει μεταφράσει ο Τσιριμώκος!

Προφανώς έχει δει την πρώτη έκδοση του 1961 στην Ελλάδα, σε μετάφραση Δημήτρη Π. Κωστελένου που εμπλουτίστηκε με αναλυτικές μελέτες για τον Χίτλερ και το βιβλίο του (μια προπολεμική και μια μεταπολεμική μελέτη του Τσόρτσιλ και κείμενα των Σίρερ, Σεβαλιέ, Ντάουνς κ.ά.) και με ένα κείμενο μόνο του Τσιριμώκου, όπου ο συγγραφέας αναρωτιέται για τη σκοπιμότητα της έκδοσης.

 Αν στοιχειωδώς και οι δύο δημοσιογράφοι είχαν προετοιμαστεί για την συνέντευξη θα έπρεπε να έχουν διαβάσει τουλάχιστον τα στοιχεία που έχουν δημοσιευτεί για την Χρυσή Αυγή και τον Μιχαλολιάκο στην εξαιρετική δουλεία που έχει  κάνει στο άρθρο  ΦΑΚΕΛΟΣ "ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ" το Jungle-Report αλλά και σε πολλά άλλα ποστ τους.

Πρίν 30 χρόνια ο Περάκης γύρισε μια ταινία που ο εμβληματικός της τίτλος περιέγραφε με απόλυτη ακρίβεια την επικρατούσα κατάσταση στην τηλεόραση αλλά και στην πολιτική στην Ελλάδα.

Αυτήν την ταινία μου θύμισαν τα όσα περιγράφω παραπάνω.

Ήταν το Άρπα -κόλλα!

ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΣΕ ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΛΛΑ ΣΕ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

 Μετά το χθεσινό  φιάσκο στο Προεδρικό Μέγαρο οδηγούμαστε ολοταχώς προς νέες εκλογές μιας και με τις προηγούμενες ο ΣΥΡΙΖΑ  δεν θέλησε να αναλάβει  τις ευθύνες που του αναλογούν  στην διακυβέρνηση της χώρας,  ανάλογα με το  ποσοστό που του έδωσε η ψήφος του λαού.

 Πιστεύει  πως σε μία νέα εκλογική αναμέτρηση μπορεί να αυξήσει το ποσοστό του,  εκμεταλλευόμενος το γενικότερο αντιμνημονιακό κλίμα  μαζί με τις ανεδαφικές εξαγγελίες του  περί νέων προσλήψεων κρατικοποιήσεων των τραπεζών, αυξήσεων των μισθών και συντάξεων κτλ

Το ίδιο βέβαια πίστευε κι ο Σαμαράς προεκλογικά και μιλούσε για επανάληψη των εκλογών έως ότου  εκλεγεί, μέχρι που καταποντίστηκε και ησύχασε.

Η ευθύνη για την εκ νέου καταφυγή στις κάλπες ανήκει καθ΄ ολοκληρία στον ΣΥΡΙΖΑ που ήρθε δεύτερο κόμμα έχοντας βέβαια την ατυχία το πρώτο και το τρίτο να εκλέξουν συνολικά μόνο 149 βουλευτές, οπότε θα τον έβγαζαν από την δύσκολη σημερινή θέση, σχηματίζοντας κυβέρνηση και θα μπορούσε τότε ελεύθερος από την πίεση που υπέστη να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες, να βρίσκεται καθημερινά στα πεζοδρόμια καταγγέλλοντας τους πάντες και τα πάντα από τον άνετο ρόλο της  αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Είναι εύλογο λοιπόν τα υπόλοιπα κόμματα να μην δέχονται να μετέχουν σε κυβέρνηση  συνεργασίας με την αναπόφευκτη  φθορά από τις κυβερνητικές ευθύνες και αποφάσεις, χωρίς την συμμετοχή του. 

Όμως ένα φάντασμα από το παρελθόν ,ο τέως πρόεδρος  του συνονθυλεύματος από ρετάλια του ΔΙΚΚΥ μέχρι ex μαοϊκούς και τροτσκιστές  που συναποτελούν τον  ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέκος Αλαβάνος, υπέρμαχος της δραχμής, είπε τα πράγματα έξω από τα δόντια χωρίς καμία ωραιοποίηση : 

 Υπάρχει η άποψη ότι αν η αριστερά πει στον κόσμο όλη την αλήθεια (ότι η έξοδος από το μνημόνιο οδηγεί στην έξοδο από το ευρώ) θα χάσει την επαφή της με την κοινωνία. Εδώ όμως διαχωρίζεται η αριστερά από τις άλλες δυνάμεις. Εκείνες παρασκήνια και κόλπα, αυτή αλήθεια και όλη την αλήθεια. Η αριστερά προειδοποιεί με ευθύνη τον λαό. Δεν του λέει μόνο ότι ο δρόμος έξω από το μνημόνιο είναι και δρόμος έξω από το ευρώ, αλλά ότι είναι και ιδιαίτερα επώδυνος, όμως με προοπτική. Του δίνει τη δυνατότητα να επεξεργασθεί την ανησυχία του, που δεν είναι αβάσιμη. Δεν τον αφήνει να βρεθεί σε άγνωστο λιμάνι, να αιφνιδιασθεί, να στραφεί τελικά με μένος ενάντια στους υπαιτίους.

Αν λοιπόν  στις εκλογές που έγιναν εκφράστηκε ο θυμός και η αγανάκτηση του κόσμου για την πολιτική του μνημονίου, οι νέες θα έχουν ένα τελείως διαφορετικό διακύβευμα.

Αυτό θα είναι αντίστοιχο  με το δημοψήφισμα που είχε εξαγγείλει ο Παπανδρέου για την κύρωση της δανειακής σύμβασης .

Ουσιαστικά στις εκλογές αυτές θα κριθεί αν η χώρα θα παραμείνει στην Ευρωζώνη και στο Ευρώ, όπως σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση επιθυμεί το 78,1% των ερωτηθέντων, ή  θα επιλέξει την επιστροφή στην δραχμή όπως επιθυμεί το 12,9% .

Το διακύβευμα λοιπόν θα είναι αν θα υπάρξει μια, εκ των πραγμάτων,  κυβέρνηση συνεργασίας, που τηρώντας τις συμβάσεις που έχει υπογράψει η Ελλάδα θα προσπαθήσει να τις αναδιαπραγματευθεί για να ελαφρύνει τους επαχθείς όρους που περιέχουν, ή θα εκλέξει κόμματα που επαγγέλλονται, ανάλογα με ποιά συνιστώσα εκπροσωπούν, από  την  καταγγελία του μνημονίου μέχρι την άμεση διαγραφή μέρους του ή την περίοδο χάριτος, που θα  την κρίνουμε μόνοι μας, όταν και όποτε πετύχουμε ανάκαμψη, όπως έχουν δηλώσει  κατά καιρούς ο αρχηγός  και τα στελέχη  του ΣΥΡΙΖΑ .

Η δυνατότητα να  καταγγείλει κανείς  την δανειακή σύμβαση και να παραμείνει η χώρα  στο ευρώ είναι ανύπαρκτη ,όπως επισημαίνουν διαπρεπείς οικονομολόγοι.

Πιστεύω πως τώρα πια μετά από όσα έχουν ακουστεί αυτές τις μέρες και όσα θα ακουστούν μέχρι τις εκλογές,  θα επικρατήσει στους ψηφοφόρους μπροστά στην κάλπη  η λογική αντί του θυμικού, όπως έγινε στις  πρόσφατες.

Ελπίζω να φτάσουμε  σε αυτές τις  εκλογές χωρίς ο χαμένος αυτός χρόνος που παρεμβάλλεται μέχρι τον σχηματισμό εκλεγμένης κυβέρνησης να έχει αποβεί μοιραίος για την Ελλάδα, γιατί τότε ο λαός σίγουρα θα στραφεί με μένος ενάντια στους υπεύθυνους όπως εύστοχα τονίζει ο Αλαβάνος. 

ΚΑΙ ΤΩΡΑ Ο ΠΟΥΡΕΣ ΣΤΟΝ ΠΑΠΟΥΛΙΑ

 Αυτό που πρέπει να αναγνωρίσει κανείς στο ΚΚΕ είναι η ευθύτητα στις προθέσεις του. Είναι το μόνο κόμμα που ευθέως ζητάει μέσα σε 4-5 μέρες μετά τις εκλογές νέες εκλογές "για να διορθώσει ο λαός την ψήφο του"

Και όταν λέμε "να διορθώσει" δεν έχουν και μαξιμαλιστικές προσδοκίες, αλλά μόνο  την ελπίδα να πάρει το μαγαζί κανένα 0,5-1% παραπάνω από τις προηγούμενες, για να μπορέσει να δικαιωθεί για τους αγώνες της και η γραμματέας του, ώστε να μπορέσει να αποχωρήσει οριζόντια, όταν έρθει εκείνη η τρισκατάρατη ώρα, μετά βεβαίως από μερικές δεκαετίες , από τον Περισσό.

Άλλωστε εμμέσως πλην σαφώς αυτό υποδηλοί και  η δήλωση της «Αυτό που έτσουξε είναι ότι προσφέρεται η ιστορική ευκαιρία το ΚΚΕ να μαντρωθεί σε μια κυβέρνηση και το ΚΚΕ αρνείται, παρότι ξέρει ότι έχει κόστος»

Και πολύ εύλογα διερωτήθηκε, δε, πώς μπορεί ένα κόμμα που θα συμμετέχει σε κυβέρνηση να καλεί τον λαό σε κινητοποιήσεις, προσθέτοντας ότι δεν συμβαδίζουν κυβέρνηση και πρωθυπουργία με κινήματα.

Για τον λόγο δε αυτό και για να μην χάνουν οι οπαδοί την αγωνιστική τους διάθεση και την αράζουν στους καναπέδες βλέποντας τους Τρεμοτσιμοπρετεντέρηδες να αναλύουν την κατάσταση, τους απευθύνει «σάλπισμα εγρήγορσης, ετοιμότητας, ασυμβίβαστης πάλης για ρήξη και ανατροπή του σάπιου συστήματος» δηλαδή σε συγκέντρωση την Δευτέρα στο Πεδίο του Άρεως, που γίνεται ταυτόχρονα και η Έκθεση του Βιβλίου, οπότε θα βρεθούν να χαζέψουν το συλλαλητήριο και 10 νοματαίοι παραπάνω.

Αλλά πέραν του ΚΚΕ υπάρχουν και σοβαρά κόμματα που αντιμετωπίζουν την κατάσταση με μεγάλη υπευθυνότητα. 

 Πρέπει επειγόντως να διασφαλίσουμε την οικονομική και κοινωνική σταθερότητα στη χώρα μας. Για το σκοπό αυτό, οφείλουμε να αναλάβουμε κάθε δυνατή πολιτική πρωτοβουλία προκειμένου να αντιστρέψουμε τη λιτότητα και την ύφεση.

Καταλαβαίνει βέβαια  κανείς πόση υπευθυνότητα και σοβαρότητα περικλείει αυτή η πρόταση από ένα σοβαρό πολιτικό, όπως ο Τσίπρας, όταν  περιέχεται σε επιστολή που απευθύνεται στον πρόεδρο της Κομισιόν Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο στον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Βαν Ρομπάι, στον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς και κοινοποιείται και στον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Πρόεδρο του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ.

Φαίνεται δε πως όλοι αυτοί τρομαγμένοι ειδοποίησαν  τον  Ολαντ που αντί να  δεχτεί με όλες τις τιμές στα Ιλίσια Πεδία τον  εκπρόσωπο του 16,78% των Ελλήνων  να απαντά πως δέχεται μόνο πρωθυπουργούς.

Οπότε τι κάνεις;

Παίρνεις την διερευνητική εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης και συναντάς πρόθυμους να σε συμβουλεύσουν κοινωνικούς φορείς, που έχουν βαρύνουσα γνώμη στον σχηματισμό της, όπως την Ομοσπονδία Θυρωρών Ελλάδος, τους Φίλους της Φύσης, την Ομοσπονδία Δασοπυροσβεστών, την Ένωση Ελλήνων Σεναριογράφων κτλ 

 Είναι γεγονός δε πως ένα σοβαρό  κόμμα σέβεται την ετυμηγορία του λαού και αποδέχεται τις ευθύνες που του αναλογούν ανάλογα με το ποσοστό που  έλαβε στις εκλογές.

Είναι δε απολύτως δικαιολογημένος  ο ΣΥΡΙΖΑ που  δεν μπορεί να καταλάβει γιατί ο  ο Κουβέλης δεν πάει να κάνει κυβέρνηση με ΝΔΣΟΚ αφού τον ΣΥΡΙΖΑ η ψήφος του λαού τον όρισε αξιωματική αντιπολίτευση.

Τι ανοησίες είναι αυτές που τους λένε ότι θα πρέπει και οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ να αναλάβουν και αυτοί τις ευθύνες που τους αναλογούν βάσει του ποσοστού που πήραν στις εκλογές και να συμμετέχουν σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας όπως πρότεινε εκείνος ο εξωμότης ο Κουβέλης και δέχτηκαν και οι άλλοι.

Βεβαίως και θα τις αναλάβουν, αρκεί να φτιάξουν μια  κυβέρνηση οι ΝΔΣΟΚ και ο Κουβέλης  μέχρι τις επόμενες εκλογές, οπότε μια τέτοια συνεργασία θα προσέφερε πεδίον δόξης λαμπρόν  για να ασκήσει ο ΣΥΡΙΖΑ μια ουσιαστική αντιπολίτευση, όπως στην κυβέρνηση Παπαδήμου, συνεπικουρούμενος από τους ανεξάρτητους Καμμένους  εγκεφάλους και το " φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι" ΚΚΕ, ίσως δε και με ολίγη από Χρυσή Αυγή.

Σε αγαστή σύμπνοια οι ανεξάρτητοι Καμμένοι εγκέφαλοι, με αρκετά μπρατσωμένα Χρυσοαυγομένα παλικάρια , με ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ με ή χωρίς κουκούλα θα μπορούσαν να δώσουν και μια θερινή όψη στην Αθήνα, για να δώσουν ένα καλό μάθημα στην Μέρκελ και όλο αυτό το συνονθύλευμα της Ευρώπης, που δεν μπορούν να καταλάβουν ότι η πρωτεύουσα είναι δική μας και άμα θέλουμε την καίμε για να τους δώσουμε να καταλάβουν  πως του Έλληνος ο τράχηλος Μνημόνιον δεν υποφέρει .  

Εκτός των άλλων δε μια κυβέρνηση  ΝΔΣΟΚ με Κουβέλη θα είχε σαν αποτέλεσμα   να  έτρωγαν την παπάρα οι τρείς τους μέχρι τις επόμενες εκλογές  , οπότε θα μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ  να τους καταγγέλλει με τους πύρινους λόγους του Τσίπρα ή με την δυσκοίλια μπαρουφολογία του Στρατούλη , ο Καμμένος να ετοιμάζει κρεμάλες στο Σύνταγμα για τους δοσίλογους και η Αλέκα να ονειρεύεται διψήφιο ποσοστό στέλνοντας τους αγωνιστές του ΠΑΜΕ να κλείνουν λιμάνια και να περιφρουρούν τόπους απεργίας ενώ τα παλικάρια της ΧΑ θα ξεκαθάριζαν τον τόπο από τους μετανάστες .

Άσε δε που  αν γινόταν μια Συριζοκυβέρνηση με ψήφο ανοχής , σύμφωνα με τις προεκλογικές εξαγγελίες περί αριστερής κυβέρνησης παρά το ότι από τότε ήταν γνωστό πως οι προϋποθέσεις δεν υπήρχαν, με πρόθεση να αλλάξουν οι όροι του δανεισμού τι θα μπορούσε να πει ο Αλέξης όταν οι δανειστές θα του έλεγαν ότι είναι πρόθυμοι να του δώσουν εκ των τριών το μακρύτερο;

Κατά περίεργο τρόπο οι άθλιοι τοκογλύφοι δανειστές μας στο ΔΝΤ και την Ευρώπη ακολουθούν την απαράδεκτη τακτική που ακολουθούν και οι τράπεζες όταν πάς να πάρεις δάνειο.

Αντί να σε αφήνουν ελεύθερο να βάλεις τους όρους του δανείου για να το εξοφλήσεις όποτε και αν γουστάρεις, επιμένουν δικτατορικά να θέλουν να τους βάζουν αυτοί ,θέλοντας να διασφαλίσουν ότι θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους και αδιαφορώντας στο ότι έτσι εσύ θα πρέπει να σφίξεις το ζωνάρι μέχρι να ακουμπήσει η κοιλιά σου στην σπονδυλική στήλη !

Γι΄αυτό λοιπόν τη καυτή πατάτα σχηματισμού κυβέρνησης την επέστρεψαν όλοι στον Παπούλια καθότι έχει καταντήσει πλέον  πουρές, δηλαδή κάτι ανάλογο με το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα.

 Μπορεί στην επιστολή προς την Μπαροζοπαρέα ο Αλέξης να τονίζει  πως πρέπει επειγόντως να διασφαλίσουμε την οικονομική και κοινωνική σταθερότητα αλλά αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως δεν μπορούμε να περιμένουμε μέχρι τις επόμενες εκλογές τώρα που πίσω από την αντιμνημονιακή σημαία στοιχίζεται τόσος κόσμος που μπορεί να μας οδηγήσει στην πρώτη θέση.

Οπότε τότε δεν θα έχουμε ανάγκη κανένα Κουβέλη αλλά με μερικούς Καμμένους πατριώτες θα μπορέσουμε να κάνουμε κυβέρνηση και να τους δείξουμε ότι δεν τους έχουμε ανάγκη, γιατί άφθονο χρήμα θα έρθει από την Ρωσία και την Κίνα, πετρέλαιο από τον Τσάβες, και το μόνο που θα μπορούσαμε να δεχτούμε  από τους άθλιους Γερμανούς θα είναι κανένας καλός προπονητής σαν τον Ρεχάγκελ!

Το μόνο που δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμα είναι αν αυτός θα δέχεται να τον πληρώνουμε με δραχμές!  

Η ΚΑΥΤΗ ΠΑΤΑΤΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΘΕΛΕΙ.

 Ο συνταγματολόγος Κώστας Μποτόπουλος  στο άρθρο του Κατς 22 νομίζω πως τα λέει όλα:

Ο λαός εκφράστηκε πεντακάθαρα: αποφάσισε να μην αποφασίσει.

 Καταψήφισε, αλλά δεν συγκρότησε ούτε συνεκτική κοινοβουλευτική πλειοψηφία ούτε, πολύ περισσότερο, κοινωνικό μέτωπο.

 Παραμέρισε το Μνημόνιο και τους επίσημους «υποστηρικτές» του, αλλά μοίρασε ισόποσα το βάρος της υπέρβασής του στη μη ρεαλιστική Αριστερά και στη μισαλλόδοξη Ακροδεξιά.

 Θεωρητικά ζήτησε παραμονή στην Ευρώπη, σε μια άλλη Ευρώπη, αλλά δυσχέρανε τις αντικειμενικές προϋποθέσεις αυτή η άλλη Ευρώπη, η Ευρώπη του Ολάντ και της σταδιακής αλλαγής παραδείγματος, να συνεχίσει να συνομιλεί με την από σήμερα άλλη Ελλάδα.

 Η συνεργασία είναι πια μονόδρομος για να μη γίνουν νέες εκλογές, οι συνθήκες όμως της συνεργασίας είναι εξαιρετικά δύσκολο να υπάρξουν και οι νέες εκλογές απίθανο να αλλάξουν τα βασικά δεδομένα.

 Να που και η Δημοκρατία έχει τα δικά της αδιέξοδα.

 Το στοίχημα επιβίωσης είναι το εντελώς νέο που θα βγει να έχει κάτι το δημιουργικό.

Μετά λοιπόν τα τελευταία αποτελέσματα μου έρχεται συνεχώς στο μυαλό το τραγούδι Η ζωή μας κύκλους κάνει.

Ξεκινήσαμε πριν από τις εκλογές από μια κυβέρνηση συνεργασίας με δύο αλληλοϋποβλεπόμενους συνεργάτες και μετά τις εκλογές καταλήγουμε να συζητάμε για μια άλλη κυβέρνηση με περισσότερους  και ακόμα πιο αλληλοϋποβλεπόμενους συνεργαζόμενους.

Υπάρχει λοιπόν μια  καυτή πατάτα ποιός κάνει κυβέρνηση με ποιούς και πως.

Δεν ξέρω πόσοι πρόσεξαν το σαρδόνιο υπομειδίαμα του Βενιζέλου όταν έκανε την δήλωση του το βράδυ των εκλογών.

Ήταν σαν να έλεγε στους άλλους πως τώρα θα δείτε πόσα απίδια βάζει ο σάκκος!

Ο μεν Σαμαράς λοιπόν που από κει που περίμενε να γίνει πρωθυπουργός τελικά  κατάφερε να βυθίσει το κόμμα του στον ιστορικό του πάτο, όπως προσφυώς είπε ο Αντώναρος, μόλις την πήρε την εναπόθεσε ταχύτατα και ευλαβικά στα χέρια του  επόμενου. 

 Ο επόμενος, πριν να προλάβει να χαρεί την δεύτερη θέση, παρέλαβε την πατάτα και πρέπει τώρα να φτιάξει την αριστερή και  αντιμνημονιακή κυβέρνηση που επαγγελόταν και βαυκάλιζε με αυτήν του ψηφοφόρους του.

Όλα βέβαια αυτά με την προεκλογική σιγουριά  πως οι ΝΔΣΟΚ  ήταν δεδομένο  πως δεν θα αποκτούσαν αυτοδυναμία και θα αναγκαζόντουσαν εκ των πραγμάτων να ξανασχηματίσουν κυβέρνηση συνεργασίας οπότε θα μπορούσε ανενόχλητος να συνεχίζει να καυτηριάζει κυρίως τα κόμματα του μνημονίου.

Αυτό που δεν φανταζόταν, όπως όλοι μας βέβαια, είναι πως τα δύο μνημονιακά κόμματα θα καταποντιστούν και δεν θα έχουν παρά μόνο 149 βουλευτές!

Οπότε αν αφαιρέσουμε το ΚΚΕ που από την αρχή είχε δηλώσει πως το δόγμα του είναι - όλοι μαζί και ο ψωριάρης χώρια- μένει ο Κουβέλης, που ακριβώς επειδή διαφωνούσε με την πολιτική του Τσίπρα σηκώθηκε και  έφυγε  και το ακροδεξιό αλλοπρόσαλλο συνονθύλευμα των ανεξαρτήτων Ελλήνων με τον καμένο εγκέφαλο.

Πάλι και όλοι αυτοί μαζί δεν συγκεντρώνουν τους 120 που χρειάζονται για να γίνει κυβέρνηση έστω με ψήφο ανοχής.

Τι μπορεί  να γίνει λοιπόν για να  λυθεί το βασικό και επείγον πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα;

Να αποδεχτούν όλοι την λαϊκή ετυμηγορία είτε τους αρέσει είτε όχι και να εγκαταλείψουν τις αδιάλλακτες μαξιμαλιστικές τους προεκλογικές θέσεις όπως κάνουν σε όλα τα πολιτισμένα κράτη που κυβερνούν κυβερνήσεις συνεργασίας.

Μέχρι στιγμής όμως η μόνη ρεαλιστική πρόταση που έχει ακουστεί είναι η δήλωση του Βενιζέλου και τα 5 σημεία της προτάσεως του για κυβέρνηση εθνικής ενότητας στην οποία τονίζει με χαιρεκακία προς τους παραλήπτες της καυτής πατάτας, πως  ..το ΠΑΣΟΚ είναι πλέον τρίτο κόμμα, αντιλαμβανόμαστε ότι έχουμε την τρίτη κατά σειρά ευθύνη για την αντιμετώπιση του προβλήματος της διακυβέρνησης της χώρας. Προηγείται η ευθύνη της Νέας Δημοκρατίας και η ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ.

Δυστυχώς όμως δεν προβλέπω πως η πρόταση αυτή θα πραγματοποιηθεί και ουσιαστικά η μόνη φροντίδα που ακούω από τα διάφορα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, είναι όχι να βρεθεί λύση για δημιουργία κυβέρνησης, αλλά πως να ξεφορτωθούν την καυτή πατάτα σχηματισμού κυβέρνησης  και να μην θεωρηθούν υπαίτιοι για μια νέα προσφυγή στις κάλπες.

Αυτό όμως που δεν κατανοούν είναι πως η κατάληξη σε νέες εκλογές, αφού με αυτές εκδηλώθηκε η οργή του λαού για όσα έχει υποστεί μέχρι σήμερα, σημαίνει πολλές φορές και σημαντική αλλαγή των ποσοστών των διαφόρων κομμάτων με πιθανότερη  την ενίσχυση αυτών που μπορούν να προσφέρουν πλέον μια σταθερή κυβερνητική πλειοψηφία.  

ΕΞΙ

 Στο ταξίδι στην Ινδία, που πήγα μαζί με την κόρη μου, το βράδυ εκεί που κουρασμένος από το ολοήμερο τρέξιμο προσπαθούσα να εγκαταλειφθώ αμέριμνος στην αγκαλιά του Μορφέα, ένα γέλιο σε άτακτα διαστήματα ερχόταν από το διπλανό κρεβάτι που βρισκόταν το  βλαστάρι   μου με αποτέλεσμα να αναθεματίζω, επηρεασμένος από το μέρος που βρισκόμαστε, όλους τους τοπικούς θεούς από τον Βισνού μέχρι τον Βούδα την ώρα και την στιγμή που την πήρα μαζί μου.

Παρά όμως τις φωνές μου αυτή απτόητη συνέχιζε να  διαβάζει  μανιωδώς ένα βιβλίο του Πέτρου Μάρκαρη με τον αστυνόμο Χαρίτο και να γελά από τα  αρκετά ευφυή σχόλια από την καθημερινή ζωή στην πόλη και το σπίτι που έχουν τα βιβλία του.

Τελικά το αποτέλεσμα ήταν να μου κολλήσει την Χαριτομανία με αποτέλεσμα να πάρω σερί  και  να διαβάσω και εγώ με την ίδια απόλαυση και τα έξη βιβλία του Μάρκαρη με τον αστυνόμο Χαρίτο από το Νυκτερινό Δελτίο μέχρι τα Ληξιπρόθεσμα Δάνεια.

Βρήκα δε ότι έχω ένα κοινό σημείο με τον ήρωα των μυθιστορημάτων του, την συνήθεια του δηλαδή  να καταφεύγει κάθε φορά που είχε να λύσει κάποιο πρόβλημα στο Λεξικό του Δημητράκου και να διαβάζει το αντίστοιχο λήμμα.

Έτσι λοιπόν διαβάζω και εγώ στο λήμμα έξ :

έξ (οί, αί, τά) κ. μσν κ. νεωτ., Επίγρ. κ. έκ κ Fέξ, δημ. έξι και έξε [ίδιωμ.] άκλιτ.('Επιγρ. δοτ.πληθ.έξάσιν) άπόλυτον αριθμητικόν εκφράζον ποσότητα συνισταμένην έκ πέντε και μίας μονάδων:Ίλ.Ε270,Έπιγρ. έκ ποδών 2).........3)....4)όμ. νεωτ.επί χρονολογίας, ώρας, ήλικίας και γενικώς επί χρόνου άντί του τακτικού έκτος: το χίλια έννεακόσια είκοσιν έξ, έκλεισε τα έξι.   

Μόνο που το παρόν ιστολόγιο δεν κλείνει τα έξι χρόνια συνεχούς παρουσίας στο διαδίκτυο το 1926, αλλά  το δύο χιλιάδες δώδεκα στις 5 Μαΐου, και λόγω των εκλογών στις έξι Μαίου γιορτάζει τα γενέθλια του λίγο νωρίτερα.

Μετά δε το ταξίδι του στην Κίνα έμαθε πως οι Κινέζοι θεωρούν το έξι σαν ένα τυχερό αριθμό.

Αυτά τα 6 χρόνια συνεχούς λειτουργίας, στο μυαλό μου σχηματίζουν  ένα σύνολο σφιχτοδεμένο με επίκεντρο το ιστολόγιο, όπως όταν βάζεις έξη ίδια νομίσματα γύρω από ένα ίδιο στο κέντρο, με αποτέλεσμα  καθένα να ακουμπάει στο διπλανό του και όλα στο κεντρικό.

 Μπορεί ο Γιαχβέ, όπως γράφει το Βιβλίο της Γένεσης από την Παλαιά Διαθήκη να χρειάστηκε έξη μέρες για να φτιάξει τον κόσμο ο Αθεόφοβος αντίθετα, πολύ πιο αποτελεσματικός δεν χρειάστηκε παρά μόνο μία μέρα για να ανοίξει αυτό το μπλογκ.

Και χωρίς τότε να ξέρει τίποτα σχετικά από την παραδοσιακή ινδική ιατρική,  από καθαρή έκτη αίσθηση,  φρόντισε έκτοτε να σας προσφέρει κείμενα που να διαθέτουν κάποια από  τις  έξι  γεύσεις που πρέπει να διαθέτει η σωστή διατροφή σύμφωνα με την Αγιουβέρδα.

Έτσι λοιπόν σας προσέφερε κείμενα γλυκά, ξινά, αλμυρά, πικρά, πικάντικα και στυφά, πολλές δε φορές δε και με τις 6 γεύσεις στο ίδιο κείμενο. 

Επίσης επειδή είχε πάντα ανοικτά τα μάτια του  προς κάθε κατεύθυνση η θεματολογία του  απλώθηκε  και στις έξι βασικές κατευθύνσεις του ορίζοντα και δεν θεώρησε πως  υπάρχει θέμα που πρέπει να το θάψει Six Feet Under γιατί είναι τολμηρό, ανατρεπτικό ή αντιδημοτικό.

Για να τιμήσει δε αυτά τα έξι χρόνια ο Αθεόφοβος  είχε σκεφτεί να πάει ένα σαφάρι στην Αφρική μόλις είχε δει την διαφημιστική αφίσα του πρακτορείου για σαφάρι που έχω βάλει στην κορυφή , που διαθέτει έξι έμπειρα ,σοβαρά και εχέμυθα κορίτσια για συνοδούς.

Δυστυχώς η κ. Αθεόφοβου μόλις είδε τα "όπλα" της ομάδας με απείλησε ότι θα με στήσει στα έξι μέτρα αν πάω οπότε με εξαπέστειλε στην Ινδία συνοδεία με τον έμπιστο πράκτορα που διαθέτει, δηλαδή  την κόρη της.

Ακούγοντας δε τον Νταλάρα να τραγουδά στο ραδιόφωνο ΗΤΑΝ ΠΕΝΤΕ ΗΤΑΝ ΕΞΗ, μου δημιουργήθηκαν αμφιβολίες και έτσι αναγκάστηκα να ξαναβάλω τα γυαλιά μου για να επιβεβαιώσω  ότι στην φωτογραφία είναι  πράγματι ΕΞΗ ΓΚΟΜΕΝΕΣ ΑΦΡΑΤΕΣ  όπως τραγουδά και ο Μάρκος Βαμβακάρης.

Βέβαια αν είχα καταφέρει να πάω στο σαφάρι, και είχα αφεθεί  με εμπιστοσύνη στις έμπειρες αγκαλιές των κοριτσιών, που μπορώ να  τις παρομοιάσω  για την ομορφιά τους με τις ΕΞΙ ΛΑΪΚΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ του Μάνου Χατζηδάκι , είμαι σίγουρος πως θα έβλεπα και εγώ σαν τον Γιάννη Πουλόπουλο, όχι μόνο ένα αλλά  ΕΞΗ ΦΕΓΓΑΡΙΑ  στον ουρανό, άσχετα αν αργότερα αποκτούσα σαν τον Ελύτη ΕΞΗ ΚΑΙ ΜΙΑΤΥΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ αυτό .

Όταν βέβαια η κ. Αθεόφοβου πήρε χαμπάρι ότι ακούω αυτά τα λαϊκά αυτά άσματα και η σκέψη μου τρέχει στο  sextet των κορίτσαρων, κατάλαβε επειδή με ξέρει από αμνημονεύτων χρόνων, πως φαντασιώνομαι sex με όλο το sextet οπότε τα πήρε στο tête και άρχισε να μου βάζει στο πικάπ σοβαρή μουσική των Les six που είναι ο Darius Milhaud, ο  Francis Poulenc,ο Arthur Honegger,ο  Georges Auric, ο Louis Durey και ο Germaine Tailleferre.

Μετά λοιπόν από την απότομη αυτή προσγείωση είπα να σας δώσω μερικά πρόσφατα στοιχεία σε σύγκριση με το περσυνό εορταστικό των 5 ετών.

Το μπλογκ, αυτή την 6ετια  έχει δεχτεί 603.000 επισκέψεις, και έχει 181 εγγεγραμμένους αναγνώστες.

Τα πιο δημοφιλή ποστ που έχουν δημοσιευτεί, από τον Μάιο 2009 που ο Blogger άρχισε να καταγράφει την επισκεψιμότητα, είναι τα παρακάτω:

ΠΕΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΣΙΜΠΟΥΚΙ  με 6.239 προβολές

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΡΝΟ; με 3.079

ΠΕΟΥΣ ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΣ με 2.721

ΙΙΙ- ΠΕΡΙΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΜΠΗΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΚΟΛΑΝΟ με 2.036

Β΄ ΤΟ ΠΕΟΣ ΣΤΗΝ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΛΥΠΤΙΚΗ με 1790

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΑΝΑΤΟΜΙΑΣ ΜΕ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΓΥΜΝΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ με 1407

ΑΓΙΟΣ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ-Ο ΑΓΙΟΣ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ με 980

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΒΑΖΕΛΙΝΗ με 865

ΠΕΝΤΕ με 732

Η MARIANAONICE, Η ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ, Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ ,Ο ΠΛΕΥΡΗΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΔΙΕΝΕΞΗ.  με 701

Επίσης στο ίδιο διάστημα από τον Μάιο 2009 έχουν γραφτεί 9.500 περίπου σχόλια.

Στο επετειακό ΠΕΝΤΕ έχω γράψει και ποιά ποστ είχαν μεγάλη επισκεψιμότητα

πριν από τον Μάιο 2009.

Τέλος από τις 2656 λέξεις κλειδιά  ή φράσεις που οδήγησαν μερικούς στο μπλογκ μου σας παραθέτω ένα μικρό απάνθισμα με   μερικές όπως ακριβώς έχουν καταγραφεί, προς τέρψιν σας.

πετυχημενη μαλακια

οι.παραεκκλησιαστικες.οργανωσεις.και.το.σεξ.

πωσ γινεται το τσιμπουκι

pos prepi na skeftete to mialo gia na kanis lefta

Aynanismos antrikos odhgies

I katathlipsi se sxesi me tin ekklisia

Modela andres xoris trixes

O kapnistis xasis theoreitai paranomos?

Odhgiew gia kalytero tsimpouki

Otan o antras mathena pws i kopela tou einai parthena

Plasta ptyxia roumania iasio

Pos linetai entoixismeni doulapa

Pou exu poutanes

Ta 10 kala tis xountas

Ti onoma na balo stin kori mou

αθλητικο τσιμπουκι

γαιδούρι καυλωμένο

γιατι καθεται ο γλάρος στον ηλιακο θερμοσιφωνα

γιατι να εχω παρθενικο υμενα

ελεγχος παρθενιας απο τον πεθερο

εχουν ολες παρθενικο υμενα??

θελω ενα γαμο με γουστο χωρις να στοιχισει πολλα χρηματα

με τι μεγεθος πεους ειναι ευχαριστημενες οι γυναικες

μεγαλοι κολοι στη παραλια μυκονος

ξεσχισαν το κολομου

ο διαβολοσ να κανει ερωτα με την παναγια

οι ινδουιστες δεν εκσπερματιζουν

ολοι οι γνησιοι ελληνεσ εχουν ενα ειδικο σημαδι στο σωμα τουσ

πως γινονται τα επαγγελματικα τσιμπουκια

ωριμες με παχυ κωλο

Ξεκινώντας για τον έβδομο χρόνο λειτουργίας του παρόντος ιστολογίου θα ήθελα εκτός από τους συνήθεις σχολιαστές , όσοι το διαβάζουν όλο αυτό το διάστημα χωρίς να σχολιάζουν, να γράψουν ένα σύντομο σχόλιο για να δώ και τις δικές τους απόψεις ή και συστάσεις.

Για τις εκλογές αυτή την φορά δεν θα γράψω τίποτα σχετικά γιατί ήδη αποτελεί για πολλούς, αλλά και για μένα, ένα μεγάλο πρόβλημα τι να ψηφίσουν.

Πρόβλημα που σχετίζεται με την όλη οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα και που με μια βίαιη αλλά αποτελεσματική λύση προσπαθεί να λύσει  ο δολοφόνος στο τελευταίο βιβλίο  Περαίωση του Μάρκαρη με τον αστυνόμο Χαρίτο, , που έχω ξεκινήσει να διαβάζω.

 Δυστυχώς από ότι προβλέπω και αυτόν θα τον βρει ο Χαρίτος.