ΕΝΑ ΡΕΚΒΙΕΜ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΥΡΣΙΝΗ

Είναι ενδιαφέρον ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θεώρησε αναγκαίο να αποσύρει την υποψηφιότητα της Μυρσίνης Λοΐζου, μετά από όσα φρικαλέα είχε δημοσιεύσει στο διαδίκτυο (τα έχω δημοσιεύσει στο ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑ), αλλά έπρεπε να βγει στην φόρα η καταδίκη της σε φυλάκιση για την απάτη με την σύνταξη της μάνας της, για να εξαναγκαστεί από μόνη της να παραιτηθεί.

Το θέμα σε αυτήν ιστορία δεν είναι μόνο η Μυρσίνη, αλλά η ποιότητα των ανθρώπων που επιλέγει για υποψηφίους του ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και αυτών που διορίζει ή συσχετίζεται μαζί τους.

Απλά αναφέρω μερικά από τα ονόματα άλλων διακεκριμένων  γυναικών, όπως γράφω στο ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ ΤΩΝ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που τιμούν ή τίμησαν με την παρουσία τους τον ΣΥΡΙΖΑ όπως την αλήστου μνήμης πρόεδρο της Βουλής Ζωή (αφ ότου έφυγε οι αστυνομικοί μπορούν να κατουρούν στην Βουλή!)), την Νάντια Βαλαβάνη στο Υπουργείο Οικονομικών, που όλως τυχαίως η μάνα της απέσυρε τα λεφτά της πριν τα capital controls, την κ. Τασία με τους μετανάστες που μετά την ηλιοθεραπεία τους εξαφανίζονται ή την παρασκευάστρια γεμιστών κ.Φωτίου που με αγανάκτηση αναφώνησε το ιστορικό :Μα καλά απατεώνες είμαστε;

Αλλά επίσης ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διακριθεί στην επιλογή και τον διορισμό αξιόλογων προσώπων που παρά τις προσωπικές τους απόψεις ότι η καριέρα είναι χολέρα έχουν κάνει καριέρα στον στρατηγικό σχεδιασμό, όπως ο σύντροφος σερβιτόρος Καρανίκας και μερικοί άλλοι, για τους οποίους γράφω στο ποστ   Η "ΝΕΑ ΑΝΤΙΛΗΨΗ" ΓΙΑ ΤΑ "ΕΙΔΙΚΑ" ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΤΩΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ

Φαίνεται δε ότι όποιος διαπρέψει στο σερβίρισμα, αποκτά προσόντα για ευρύτερη προώθηση, όπως ο νταβραντισμένος σύντροφος και φίλος του υπουργού Παππά, Πετσίτης (ΠΕΤΣΙΤΗΣ: ΓΑΜΑΩ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΚΑΘΕ ΝΤΑΒΑΤΖΉ!)

Όλα αυτά, αλλά και πλήθος από άλλα  άτομα που στελεχώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα φοβερά προσόντα που διαθέτουν (οι περισσότεροι στην αφισοκόλληση), δεν έχουν δυστυχώς ένα βασικό προσόν που είναι απαραίτητο για την βελτίωση του αριστερού προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει στραπατσαριστεί τα 4 χρόνια στην εξουσία με την συγκατοίκηση με το ακροδεξιό ΑΝΕΛ.

Και αυτό είναι να είναι γνήσιοι γόνοι κάποιου ευρύτερα γνωστού παλιού κομμουνιστή, όπως ήταν ο πρόωρα χαμένος Μάνος Λοΐζος που πέθανε στην Μόσχα.  

Για την επιλογή λοιπόν της Μυρσίνης Λοΐζου ως υποψήφιας ευρωβουλευτού, που το μόνο προσόν που είχε για αυτή την θέση ήταν ότι είναι κόρη του πατέρα της και την εξέλιξη αυτής της ιστορίας, έγραψε Κώστας Καίσαρης το άρθρο   

Γόνοι κομμουνιστών κι ό,τι κάτσει

Ένα αριστερό κόμμα, ένα κόμμα αρχών υποτίθεται, να κάνει τις επιλογές του αέρα πατέρα. Ψαρεύουμε στα θολά νερά γόνους κομμουνιστών κι ό,τι κάτσει. Αν στραβώσει, ψάχνουμε γι' άλλα παιδιά ΕΑΜιτών και ΕΛΑΣιτών

«Πες μου πώς γίνεται». Και δεν λέμε για τους στίχους του Μανώλη Ρασούλη που μελοποίησε ο Μάνος Λοΐζος. Και δεν αναφερόμεθα στο πώς γίνεται να εισπράττεις τη σύνταξη της πεθαμένης της μάνας σου. Και να θέλεις να βγεις ευρωβουλευτίνα. Γίνεται. Η Μυρσίνη όμως είναι το έλασσον. Το μείζον είναι επιλογή. Ντομάτες να ψωνίσεις στη λαϊκή θα είσαι προσεκτικός. Θα τις κοιτάξεις κι από κάτω.

Μην είναι χτυπημένες. Μην είναι ζουληγμένες. Κι επιλέγεις υποψήφιους ευρωβουλευτές αέρα πατέρα; Στο ό,τι κάτσει; Αυτοί που επέλεξαν τη Μυρσίνη κυβερνάνε. Με την ίδια προχειρότητα. Την ίδια ευκολία. Την ίδια ανευθυνότητα. Και πόνταρε το συνεργείο – ΣΥΡΙΖΑ σε κουτσό άλογο. Μουλάρι ο Αστραχάν, για να θυμηθούμε τον Θανάση Βέγγο. Στα κουτιά έμεινε. Δεν ξεκίνησε καν.

Θράσος

«Τρελή κι αλλοπαρμένη»; Για να επιστρέψουμε στον Ρασούλη. Κι ακόμα χειρότερη. Την πιάνουνε με τη γίδα στη πλάτη κι απαντάει στην επιστολή παραίτησής της «δεν θα περάσει ο φασισμός». Πέραν της κουτοπονηριάς και θράσος. Αντί για συγγνώμη, επιτίθεται. Ζητάει και τα ρέστα από πάνω. Η από το πουθενά και εκ του μηδενός Μυρσίνη. Που εις το όνομα του πατρός και μόνο στόχευε καριέρα στις Βρυξέλλες. Δεν γινότανε να γλιτώσει όμως.

Την κάνανε τσακωτή, την κρεμάσανε στα μανταλάκια και τέλος. Με τη Μυρσίνη ωστόσο να μην το βάζει κάτω με τίποτα.

«Θα στέκομαι με όλες μου τις δυνάμεις στον αγώνα για μία δίκαιη κοινωνία, σε κάθε επίπεδο και σε κάθε πεδίο είτε είναι η πολιτική, είτε είναι ο δρόμος».

Σύνταξη

«Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία» είχε γράψει η Κωστούλα Μητροπούλου κι είχε συνθέσει ο Μάνος Λοΐζος. Ο δρόμος της εν λόγω Μυρσίνης ποιος είναι; Τι άλλο έχει κάνει στη ζωή της; Πέρα από το να εισπράττει τα πνευματικά δικαιώματα από τα τραγούδια του πατέρα της και τη σύνταξη της θανούσης μητέρας της. Ποια είναι η παρουσία της; Ποιοι είναι οι κοινωνικοί της αγώνες; Ούτε καν το επάγγελμά της δεν ξέρουμε. Κι όλ’ αυτά δεν είναι ζητήματα που αφορούν την ίδια. Το φιάσκο – Μυρσίνη λιγότερο έχει να κάνει με την κόρη του συνθέτη και πολύ περισσότερο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενα αριστερό κόμμα, ένα κόμμα αρχών υποτίθεται, να κάνει τις επιλογές του αέρα πατέρα. Ψαρεύουμε στα θολά νερά γόνους κομμουνιστών κι ό,τι κάτσει. Αν στραβώσει, ψάχνουμε γι’ άλλα παιδιά ΕΑΜιτών και ΕΛΑΣιτών.

Κοτσάνα

«Στη δουλειά και στον αγώνα κόντρα πάμε στο χειμώνα» έχει γράψει ο Φώντας Λάδης κι έχει συνθέσει ο Μάνος Λοΐζος Ο ΣΥΡΙΖΑ με ποιους θέλει να πάει κόντρα στο χειμώνα; Με τον Πέτρο Κόκκαλη; Που, όπως λένε οι ίδιοι, δεν θα τον εμφανίσουν σαν τον γιο του Σωκράτη. Αλλά σαν τον εγγονό του Πέτρου Κόκκαλη. Του κομμουνιστή. Του υπουργού Υγείας της Κυβέρνησης του Βουνού. Και δεν αποκλείεται άλλωστε, όπως εύκολα (και μάταια όπως αποδεδείχθηκε τελικά) αποκήρυξε η Μυρσίνη το παρελθόν της και τις αναρτήσεις της στο Διαδίκτυο («βγαίναμε και γράφαμε ό,τι κοτσάνα μας ερχόταν») να κάνει κάτι ανάλογο κι ο Πέτρος. Να «αποκηρύξει» αν χρειαστεί τα έργα και τις ημέρες του πατέρα του. Και να αναφέρεται στο ένδοξο παρελθόν του παππού του.

ΙΣΩΣ ΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ ΜΗ ΟΡΘΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ

Ως πολιτική ορθότητα αναφέρεται η αποφυγή εκφράσεων ή ενεργειών που πιστεύεται ότι αποκλείουν, περιθωριοποιούν ή προσβάλλουν ομάδες ανθρώπων που μειονεκτούν κοινωνικά ή γίνονται διακρίσεις εις βάρος τους.

Είναι προφανές ότι μεταξύ πολιτισμένων ανθρώπων η χρήση κάποιου από τις σχεδόν 600 διαφορετικές ονομασίες που αναγράφει το slang.gr για τους ομοφυλόφιλους άνδρες είναι απαράδεκτη.

Κανένας εχέφρων άνθρωπος δεν μπορεί να διαφωνήσει με τα παραπάνω, όμως η κατάσταση με την πολιτική ορθότητα φτάνει μερικές φορές στο γελοίο όπως πρόσφατα  η κίνηση του Προέδρου της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν και της παράταξης του να καταθέσουν τροπολογία για την αλλαγή των οικογενειακών στοιχείων των παιδιών, με στόχο να αντιμετωπίσει τον κοινωνικό ρατσισμό απέναντι στους ομοφυλοφίλους, προτείνοντας αντί «όνομα πατρός» και «όνομα μητρός» να αναγράφεται «Γονέας 1» και «Γονέας 2».

Ακόμα και ο πρόεδρος των ομόφυλων γονέων αντέδρασε λέγοντας: «Αν και θέλουμε να καλωσορίσουμε το γεγονός, γιατί μας επιτρέπει ισότιμη συμμετοχή στα σχετικά έγγραφα, κάτι που δεν ίσχυε πριν από αυτό, ωστόσο οφείλουμε να επισημάνουμε πως ένας τέτοιος διαχωρισμός θα προκαλέσει ανταγωνισμό ανάμεσα στους δύο γονείς, για το ποιος είναι ο νούμερο 1 και ποιος ο νούμερο 2»

Τα παραπάνω είναι ενδεικτικά του γεγονότος ότι όταν η πολιτική ορθότητα ξεφεύγει από το κοινώς αποδεκτό γίνεται αντικείμενο γελοιοποίησης.

Προσωπικά δεν έχω θέμα με τους ομοφυλόφιλους και συμφωνώ με τον Καμίλο Χοσέ Θέλα,( Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1989) και είχε πει χιουμοριστικά πως:

Η ομοφυλοφιλία είναι ένα πρόβλημα που δεν με ενδιαφέρει. Δεν είμαι ούτε υπέρ ούτε κατά. Περιορίζομαι απλώς να μην στρέφω τα οπίσθια μου.

Όσους ομοφυλόφιλους έχω γνωρίσει ήσαν αξιόλογα άτομα και δεν πρόβαλαν την σεξουαλική τους ιδιαιτερότητα. Μάλιστα δεν είναι τυχαίο ότι πολλά αξιόλογα άτομα που έχουν διακριθεί στις τέχνες ήσαν και είναι ομοφυλόφιλοι.

Επίσης επειδή πιστεύω πως ομοφυλόφιλος  γεννιέσαι και δεν γίνεσαι, επειδή φαίνεται ότι είναι θέμα γονιδίων, αυτή η σεξουαλική προτίμηση μπορεί ίσως να καταπιεστεί, αλλά δεν μπορεί να αλλάξει .

Στις ΗΠΑ έχουν γίνει  θεραπείες μετατροπής  (conversion therapies) σε 700.000 LGBTQ άτομα χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα, αλλά παρ΄όλα αυτά  σε 36 ακόμα πολιτείες των ΗΠΑ είναι ακόμα νόμιμες αυτές οι θεραπείες σε ανήλικους. Η ταινία Boy erased (2018) βασίζεται στην βασανιστική εμπειρία του Garrard Conley γιού Βαπτιστή πάστορα σε χριστιανικό κέντρο μετατροπής.

Μπορώ λοιπόν να καταλάβω την ανάγκη που υπάρχει για τα  gay pride, μετά από τόσα χρόνια καταπίεσης, εξευτελισμών και ποινικών καταδικών. Αποσκοπούν στην ανάδειξη της μειονότητας των ομοφυλοφίλων  κυρίως με την μορφή διεκδικήσεων αλλά και εξουδετέρωσης των αρνητικών στερεοτύπων που είναι εγκλωβισμένη η σκέψη και πρακτική πολλών ανθρώπων.

Βέβαια, σήμερα που δεν υφίσταται ενοχοποίηση της ομοφυλοφιλίας, δεν είναι παράλογη η άποψη πως τα  gay pride είναι  σαν να κάνεις διαδήλωση για την αποποινικοποίηση της μοιχείας.

Όμως αν ήμουνα ομοφυλόφιλος θα αισθανόμουν μεγάλη ντροπή και απέχθεια όταν  κάτι τέτοιοι τύποι θα εκπροσωπούσαν την σεξουαλική μου ταυτότητα με αποτέλεσμα να δημιουργούν απωθητικά στερεότυπα στον υπόλοιπο κόσμο.

Σκέπτομαι δε το πόσο γελοίο θα ήταν επίσης αν η πλειονότητα των Straight αποφάσιζε να κάνει μια αντίστοιχη παρέλαση προβάλλοντας την βαρβατίλα της!

Βέβαια ήδη ακροδεξιά και ναζιστικά στοιχεία έχουν προσπαθήσει για κάτι τέτοιο.

Η ευρύτερη σήμερα αποδοχή της ομοφυλοφιλίας στον Δυτικό κόσμο έχει οδηγήσει και σε ορισμένες υπερβολές  στις κινηματογραφικές ταινίες, κυρίως του Χόλυγουντ, που θεωρούν πλέον εκτός από αυτές που το θέμα τους αφορά  gay , να υπάρχει σε κάθε ταινία και ένα  gay ζευγάρι!

Ακόμα και στην ιστορικού περιεχομένου ταινία του Λάθιμου υπήρχε μια πινελιά λεσβιακής σχέσης με την βασίλισσα Άννα.

Πάντως ακόμη το 40% του συνολικού πληθυσμού της γης ζει σε χώρες όπου οι ομοφυλόφιλοι διώκονται λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού και 400 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε χώρες όπου οι γκέι απειλούνται μέχρι και με εκτέλεση.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Ο πίνακας αυτός του Θεόδωρου Βρυζάκη, (1814-1878)  που παρουσιάζει ένα ανύπαρκτο γεγονός, όπως γράφω στο ποστ μου Η ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 25Η ΜΑΡΤΙΟΥ είναι ίσως ο χαρακτηριστικότερος από τους πίνακες που έχουν εμπνευστεί από την ελληνική επανάσταση του 1821. Μερικοί άλλοι πίνακες του ιδίου είναι οι παρακάτω:

Καραούλι ή δύο πολεμιστές.1855.Μουσείο Μπενάκη.

                                  Η Ελλάς ευγνωμονούσα.

Ο Μπάιρον και η έξοδος του Μεσολογγίου είναι ένα από τα αγαπημένα θέματα του Βρυζάκη αλλά και άλλων ζωγράφων.

Θεόδωρος Βρυζάκης-Η υποδοχή του Λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι 1861

Τόμας Φίλιπς (1770-1845) Λόρδος Βύρων

Liparrini Ludovico (1800-1856) Ο όρκος του λόρδου Βύρωνα.

Θεόδωρος Βρυζάκης-Η έξοδος του Μεσολογγίου, 1855,Αθήνα, Εθνική Πινακοθήκη

François-Émile de Lansac (1803-1890)  H έξοδος του Μεσολογγίου. Η μητέρα μετά τον θάνατο του άνδρα της ετοιμάζεται να αυτοκτονήσει ενώ ήδη  έχει σκοτώσει το παιδί της.

Ευγένιος Ντελακρουά (1798-1863) Η Ελλάς στα ερείπια του Μεσολογγίου 1826.

Έγραψε ο Βίκτωρ Ουγκό για τον πίνακα αυτό: “Αυτή η γυναίκα που είναι η Ελλάδα έχει τόσο ωραία στάση και έκφραση. Και έπειτα υπάρχει τόση δεξιοτεχνία και τέχνη στα τολμήματα του κυρίου Ντελακρουά. Το πινέλο που είναι τόσο θαυμάσιο και κυρίως αληθινό!” 

Ο Ρώσος ζωγράφος Ξιντάκομπ έχει ζωγραφίσει μια άλλη τραγική στιγμή του απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων, όπως την σφαγή της Χίου

Το ίδιο  και ο  Ευγένιος Ντελακρουά την έχει εικονογραφήσει  με ιδιαίτερα φορτισμένο τρόπο.

Τον πίνακα τον ζωγράφισε σε ηλικία 26 περίπου ετών, σε διάστημα έξι περίπου μήνών. Είναι ουσιαστικά ο πρώτος  πίνακας με σύγχρονα φιλελληνικά αισθήματα στην Ευρώπη. Ο πίνακάς του παρουσιάζεται το 1824 σε έκθεση και καθηλώνει τη φιλότεχνη (και όχι μόνο) δυτική Ευρώπη.

Άλλα έργα του Ντελακρουά εμπνευσμένα από την επανάσταση είναι:

Ντελακρουά Η μάχη του Γκιαούρη και του Χασάν, 1827, Art Institute of Chicago

και Ντελακρουά, ο καβαλάρης Έλληνας αγωνιστής.

Ο αγώνας των Σουλιωτών ενέπνευσε τον Γαλλο-ολλανδό ζωγράφο Ary Scheffer (1795-1858) στον γνωστό του πίνακα Οι Σουλιώτισσες. (κάτω λεπτομέρεια από τον πίνακα)

Ο ίδιος σε άλλα έργα του απεικόνισε ανθρώπινες σκηνές του αγώνα όπως:

Ary Scheffer.Νεαρός Έλληνας υπερασπιζόμενος τον τραυματισμένο πατέρα του (1827)- Μουσείο Μπενάκη.

Ary Scheffer.Πολεμιστής φυγαδεύει αμάχους

Μια αντίστοιχη ανθρώπινη εικόνα είναι το έργο του Henri Decaisne (1799-1852) Αποτυχία στρατιωτικής επιχείρησης-Μουσείο Μπενάκη 1830

O Γάλλος ζωγράφος Gosse Nicolas-Lui-Francois (1787-1878 ) πρωτοτυπώντας, αντί να δείξει όπως συνήθως πολεμιστές στην μάχη της Ακρόπολης, όπως ονομάζει τον πίνακα του (1827) απεικονίζει μια γυναίκα που μόλις έχει σκοτώσει με χατζάρι τον εχθρό της.

Ενδιαφέρον έχουν επίσης και οι πίνακες που απεικονίζουν τους διάφορους ήρωες της επανάστασης

Ο Ρήγας Φεραίος ψάλλει το Θούριο, ελαιογραφία.Αντίγραφο πίνακα του Peter von Hess (1792-1871), Μουσείο Μπενάκη.

Louis Dupre (1789-1837) Ο Νικολάκης Μητρόπουλος υψώνει την ελληνική σημαία στο φρούριο των Σαλώνων.

Φώτης Κόντογλου  (1895-1965) Άγιος Αθανάσιος Διάκος.

Στον πίνακα αυτόν είναι χαρακτηριστικό το αρβανίτικο κούρεμα του Κολοκοτρώνη. 

Θεόφιλος. (1868 – 1934) Από αριστερά προς τα δεξιά Μάρκος Μπότσαρης, Οδυσσέας Ανδρούτσος, Αθανάσιος Διάκος.

Ο ηρωικός θάνατος του Οδυσσέα Ανδρούτσου προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση με αποτέλεσμα να αποτελέσει θέμα σε αρκετούς πίνακες.

Διονύσιος Τσόκος.(1814 ή 1820-1862)  Ο θάνατος του Μάρκου Μπότσαρη.

Λουδοβίκος Λιπαρίνι Ο θάνατος του Μάρκου Μπότσαρη. Μουσείο Τεργέστης Ιταλία.

Θεόφιλος.Ο θάνατος του Μπότσαρη

Αλλά και ο θάνατος του Λάμπρου Τζαβέλλα απεικονίστηκε από τον Ντονάτο Φραντσέσκο Ντε Βίβο (1831-1890).

Τέλος η ιστορική ναυμαχία του Ναυαρίνου που συντέλεσε αποφασιστικά στην ύπαρξη του σημερινού Ελληνικού κράτους, απετέλεσε θέμα σε ζωγραφικούς πίνακες.

Ambroise Louis Garneray  (1783-1857) “Η Ναυμαχία του Ναυαρίνου”.

George Philip Reinagle (1802-1835) Ναυμαχία του Ναυαρίνου, Λάδι σε καμβά (1828). Εθνικό Ναυτικό Μουσείο, Λονδίνο.

ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΜΕ ΤΟ 1821

2007- ΕΙΧΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ;

2008-Η ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 25Η ΜΑΡΤΙΟΥ

2009-Η ΜΥΚΟΝΟΣ ΚΑΙ Η ΜΑΝΤΩ ΜΑΥΡΟΓΕΝΟΥΣ

2010-Η 25 ΜΑΡΤΙΟΥ ΚΑΙ Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΜΑΤΙ

2013-ΕΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ, Ο ΠΑΛΑΙΩΝ, Ο ΠΑΤΡΩΝ ΚΑΙ Ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ

2014-ΤΟ 1821, Ο ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ, ΟΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ.

2017-H 25η ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

-Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΑΣ ΥΜΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΡΑΝΤΙΑΡΝΤ ΚΙΠΛΙΝΓΚ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ

2018- ΤΑ ΚΑΠΑΚΙΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΥ ΚΑΙ Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ α΄μέρος.

ΤΑ ΚΑΠΑΚΙΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΥ ΚΑΙ Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ β΄μέρος