ΑΝΤΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΜΥΘΟ ΤΗΣ ΜΕΔΟΥΣΑΣ, ΑΥΤΗ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΖΕΙ ΤΟΝ ΠΕΡΣΕΑ

 Σύμφωνα με την ελληνική Μυθολογία στην Δύση, πέρα από τον Ωκεανό, δύο  θαλάσσιες θεότητες ο Φόρκυ και η Κητώ είχαν 3 κόρες. Οι δύο, ή Σθεννώ και η Ευρυάλη, ήσαν αθάνατες  ενώ η τρίτη η Γοργώ ή Μέδουσα ήταν θνητή.

Το όνομά της παράγεται από το ρήμα μέδω που σημαίνει άρχω, κυβερνώ, κυριαρχώ, προστατεύω.

Ο δε μεδέων ήταν ο προστάτης, ο φύλακας, ο κυρίαρχος (“ώ φίλοι, Αργείων ηγήτορες ηδέ μέδοντες”). Άρα Μέδουσα σήμαινε τη βασίλισσα, την προστάτιδα, αυτή που είχε οριστεί να φυλάει κάτι.

Η Μέδουσα ήταν μια όμορφη, περήφανη υπεροπτική  ιέρεια της Αθηνάς  με πολύ όμορφα μαλλιά. .

Ο Ποσειδώνας στην εποχή μας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως sex maniac! Νόμιμη σύζυγο είχε την Αμφιτρίτη αλλά δεν άφησε παραπονεμένες και την Αφροδίτη, την Δήμητρα, την Μέδουσα, την Τριτωνίδα, την Ναΐδα, αλλά και τον Νηρίτη που ήταν ο ομορφότερος γιός του Νηρέα και της Δωρίδας και του Πέλοπα.

Αναφέρονται επίσης και 36 (!) θνητές που έτυχαν της θεϊκής του προτίμησης. Έτσι δεν είναι περίεργο πως ο  αριθμός των παιδιών του Ποσειδώνα, πάνω από εκατό, ανταγωνίζεται μόνο του Δία. Ωστόσο, ενώ οι απόγονοι του Δία ήταν άλλοι θεοί και ευεργετικοί ήρωες, του Ποσειδώνα ήταν Γίγαντες και κακοποιά στοιχεία, που εξολοθρεύονται από τον Ηρακλή και τον Θησέα (ή ακόμη και από τον ίδιο τον Ποσειδώνα).

Για να καταφέρει λοιπόν να βιάσει την Μέδουσα είχε μεταμορφωθεί σε άλογο και βέβαια δεν σεβάστηκε τον ιερό χώρο της Αθηνάς.

Πυρ και μανία η Αθηνά για την βεβήλωση του ιερού της, μιας και δεν μπορούσε να ξεσπάσει στον Ποσειδώνα ξέσπασε στην Μέδουσα και την μεταμόρφωσε σε ένα τέρας.

Στην παρακάτω γκραβούρα του Charles Le Brun (1676) η Αθηνά αλλάζει τα μαλλιά της Μέδουσας σε φίδια ενώ για τον πίνακα της Μέδουσας του Caravaggio (1595)στην  γκαλερί Uffizi στη Φλωρεντία,. ο ποιητής του 16ου αιώνα Gapsare Murtola έγραψε κάποτε, «Φύγετε, επειδή αν τα μάτια σας παγώσουν από κατάπληξη, θα σας κάνει πέτρα».

Η Μέδουσα φορούσε πάντα κατάμαυρα ρούχα, είχε φτερά και μπορούσε να πετά  στους αιθέρες με χρυσές φτερούγες. Το πρόσωπο της ήταν στρογγυλό και πάντοτε θυμωμένο ενώ  στο κεφάλι της περιελίσσονταν φίδια, από το στόμα εξείχαν μεγάλα δόντια όμοια με των αγριόχοιρων, είχε χάλκινα χέρια, μάτια σπινθηροβόλα και βλέμμα διαπεραστικό. Με το βλέμμα της απολίθωνε όποιον τολμούσε να την κοιτάξει.
Όμως η Αθηνά δεν αρκέστηκε μόνο στην μεταμόρφωση της Μέδουσας αλλά βοήθησε τον Περσέα να την σκοτώσει, οδηγώντας τον πρώτα στην πόλη Δεικτήριο της Σάμου και δείχνοντας του σε απεικόνιση τις τρεις Γοργόνες, έτσι ώστε να ξεχωρίζει την Μέδουσα από τις αθάνατες αδελφές της. Ύστερα τον προειδοποίησε να μην κοιτάξει ποτέ καταπρόσωπο τη Μέδουσα αλλά μόνο την όψη της σε μια καλογυαλισμένη ασπίδα που του χάρισε. Μετά τον αποκεφαλισμό της και την επιστροφή του στη Σέριφο, ο Περσέας χάρισε το κεφάλι της  στην θεά Αθηνά, η οποία το στερέωσε στην αψίδα της.
Την στιγμή που της έκοβε το κεφάλι ο Περσέας, η Μέδουσα γέννησε τον Χρυσάορα και τον Πήγασο, το φτερωτό άλογο.
Το κεφάλι της Μέδουσας  επειδή, ακόμη και νεκρό, πέτρωνε όποιον το κοίταζε, απεικονίζεται ως αποτροπαϊκό σύμβολο σε ασπίδες, κοσμήματα (πχ σε πόρπες), ψηφιδωτά, αγάλματα κλπ

Ο Benvenuto Cellini εμπνεύστηκε από τον μύθο και έφτιαξε το περίφημο άγαλμα του Ο Περσέας κρατώντας το κεφάλι της Μέδουσας που βρίσκεται σήμερα Piazza della Signoria της Φλωρεντίας.
Από αυτό το άγαλμα στην άλλη άκρη του κόσμου, στο Μπουένος Άιρες,  ένας Ιταλοαργεντινός γλύπτης ο Γκαρμπάτι, εμπνεύστηκε το 2008 την αντίστροφη εκδοχή του μύθου. Σε αυτήν η Μέδουσα αποκεφαλίζει τον δολοφόνο της Περσέα!
Το 2018 ο Γκαρμπάτι δημοσίευσε μια φωτογραφία της δουλειά του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που γρήγορα έγινε viral.
Η εικόνα συνδέθηκε με το κίνημα του #MeToo και μερικοί θεώρησαν ότι κανονικά η Μέδουσα θα έπρεπε να κρατάει το κεφάλι του Ποσειδώνα που ήταν ο βιαστής της.

Την ημέρα που η Γερουσία επικύρωσε τον διορισμό του εκλεκτού του Τραμπ Μπρέτ Κάβανο ως δικαστού για το Ανώτατο Δικαστήριο, μια φωτογράφος της Νέας Υόρκης, η Bek Andersen, επικοινώνησε με τον Γκαρμπάτι ζητώντας του να φέρει το άγαλμα εκεί. Ο Μπρέτ Κάβανο είχε κατηγορηθεί για σεξουαλικές επιθέσεις σε γυναίκες.

Στην φωτογραφία ο Γκαρμπάτι με την Bek Andersen.
Οι δύο τους συνεργάστηκαν στη συνέχεια σε μια πρόταση για το πρόγραμμα «Art in the Parks» του NYC Parks, το οποίο έχει εκθέσει περισσότερα από 2.000 έργα υπαίθριας δημόσιας τέχνης σε όλη τη Νέα Υόρκη από το 1967. Το έργο εγκρίθηκε και χυτεύτηκε σε χαλκό από τη Vanessa Solomon του Carbon Sculpt Studios στο Red Hook και το χυτήριο Laran Bronze στη Φιλαδέλφεια.

Η Andersen ίδρυσε επίσης το καλλιτεχνικό συλλογικό MWTH («Medusa With The Head», προφέρεται «μύθος») με σκοπό να επανεξετάσει τις κλασικές αφηγήσεις και τους ρόλους τους στον παρόντα πολιτισμό μέσω γλυπτικών έργων. Δέκα τοις εκατό των πωλήσεων από τα εκδοθέντα γλυπτά στον ιστότοπο του έργου δωρίζονται στο Εθνικό Κέντρο Νομικών Γυναικών.

Το άγαλμα τοποθετήθηκε απέναντι από το ποινικό δικαστήριο της Κομητείας της Νέας Υόρκης στο οποίο έχουν δικαστεί  σημαντικές υποθέσεις συμπεριλαμβανομένης της δίκης του Harvey Weinstein, που έχει κατηγορηθεί για σεξουαλική κακοποίηση.

Το άγαλμα  βρίσκεται εκεί από τις 14 Οκτωβρίου και θα παραμείνει μέχρι τις 30 Απριλίου 2021.
Οι επόμενες φωτογραφίες με την Μέδουσα τις έχω τραβήξει σε διάφορα ταξίδια.
Από πάνω προς τα κάτω οι φωτογραφίες είναι από :

Κιστέρνα, Κωνσταντινούπολη.

Μίλητος, Μικρά Ασία.

Δίδυμα, Μικρά Ασία

Όλυμπος Μικρά Ασία

Βίλλα Κιόνων 1^ος μΧ Πτολεμαΐδα Λιβύη

Ναός Απόλλωνα 5^ος πΧ Κυρήνη Λιβύη  

ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ του ΗΛΙΑ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ

Ο Ηλίας Πετρόπουλος στο βιβλίο του Η φουστανέλα (1993) ΝΕΦΕΛΗ, έχει γράψει το 1990 στο Παρίσι που ζούσε, ένα κείμενο  σχετικό με το Έπος της Αλβανίας .Το μεταφέρω αυτούσιο από το βιβλίο του μαζί με τις γελοιογραφίες  που παραθέτει μετά το κείμενο του.

Επίσης έχω προσθέσει έγχρωμους και τους δύο πίνακες του Τσόκου που υπάρχουν στο κείμενο.

 

Μωρή Σούλα, τι γινήκανε οι άντρηδοι,μωρή;

Τυχαία έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο Μωρή Σούλα, τι γινήκανε οι άντρηδοι,μωρή; του Πάνου Κολιόπουλου, το διάβασα μονορούφι, γελώντας συνεχώς αρχικά θορυβωδώς και στην συνέχεια στα μουλωχτά, καθώς ήταν βράδυ και η δική μου Σούλα ωρυόταν από το κρεβάτι της ότι δεν την αφήνω να κοιμηθεί.Το γράμμα είναι μια εκτενής απάντηση στο ερώτημα του τίτλου που απευθύνει σε ένα σημείωμα μια Τασία στην φίλη της την Σούλα και το οποίο όταν έπεσε στα χέρια του συγγραφέα αυτός προθυμοποιήθηκε να απαντήσει. Μεταφέρω εδώ μερικά απολαυστικά αποσπάσματα από το κεφάλαιο- Ολίγα σεξουαλικά.

 Στο σημείο αυτό, Σούλα, θέλω να δώσεις ιδιαίτερη προσοχή γιατί έχει πολύ μεγάλη σημασία για τους Μήτσους. Μιλάμε για πολύ μεγάλη σημασία! Για να σου δώσω να καταλάβεις... πώς είναι για σένα το να παίρνεις σβάρνα τα μαγαζιά; Ε, έτσι και χειρότερα.

Ίσως μερικά απ’ αυτά που έχω να σου πω σε στενοχωρήσουν, Σούλα. Άλλα πάλι ίσως σε μπερδέψουν κι άλλα μπορεί να μην τα καταλάβεις απολύτως... Στην τελευταία αυτή περίπτωση, Σούλα, θέλω να ρωτάς. Όπου έχεις απορία, ρώτα με, μην ντρέπεσαι και μην το αφήνεις να γιγαντώνεται σαν το «giant blob from outer space». Εγώ θα κάνω τα αδύνατα δυνατά να σε διαφωτίσω, κατανοώντας τις δυσκολίες σου στο ακέραιο. Βλέπεις, βρε έρμη Σούλα, εσύ προσχώρησες στην αλήστου μνήμης «σεξουαλική επανάσταση» με καμιά τριανταριά χρόνια καθυστέρηση (και αν...).

 Πρώτα απ’ όλα να ξεκαθαρίσουμε ένα λεπτό σημείο. Δεν ξέρω πώς θα το μαστόρευε περίτεχνα με τεχνικούς όρους και εύηχα λεκτικά υποκατάστατα ο θεωρητικός επιστήμων που θα καταπιανόταν με το θέμα μας, όμως εγώ θα στο πω σταράτα: Η πρώτη, κυρίαρχη, πανδαμάτωρ κι επιτακτική σκέψη που κουβαλούσε (από εξ ανέκαθεν, μέχρι του πρόσφατου ευνουχισμού του) ο Μήτσος –και μιλάμε βέβαια για τον κάθε Μήτσο, ε;– ήταν πώς θα κατάφερνε να σε κουτουπώσει, Σούλα. Τίποτις άλλο. Αυτό! Όλα τα υπόλοιπα... λεφτά, δύναμη, εξουσία, κοινωνική αναγνώριση, ακόμα και η μπάλα, έρχονται δεύτερα κι αφού η πρωταρχική αυτή επιδίωξη –το κατάπτυστον– έχει εξασφαλιστεί. Εσύ βέβαια, Σούλα, το ανθίστηκες νωρίς. Κι όταν λέμε νωρίς, εννοούμε πριν κατεβούν ακόμη οι πρόγονοι από τα δέντρα και σταθούν στα δυο πισινά τους πόδια. Αυτό δείχνει φυσικά ανεπτυγμένη αντίληψη, κάτι που σου δίνει σοβαρό πλεονέκτημα έναντι του αντίπαλου. Α, εδώ σε παραδέχομαι! (Είδες;... όταν σκοντάφτουμε πάνω σε κάτι καλό, πρώτος εγώ στο λέω). Το αντελήφθης ακαριαία λοιπόν το χούι του Μήτσου και το εκμεταλλεύτηκες εν τω άμα.

Συνειδητοποίησες το οποίον ότι διέθετες ένα αγαθό που διαχρονικά θα είχε τη μεγαλύτερη ζήτηση. Και φρόντισες φυσικά να το εκμεταλλευθείς στο έπακρο. Τι είπαμε πως είναι το πρώτο που έχει στο μυαλό του ο Μήτσος; Πώς να σε κουτουπώσει. Για να το καταφέρει, όταν σφίγγουν τα κόζα, είναι ικανός για τη μεγαλύτερη βλακεία που μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου. Κι εσύ; Έχεις κι εσύ την ίδια πρεμούρα με τον Μήτσο να επιδοθείς σ’ αυτού του είδους τις γυμναστικές επιδείξεις χάριν παιδιάς; Χμμμμ... Όχι και τόσο... Πρώτον γιατί –για κάποιον μυστήριο λόγο– το φρόντισε η Φύση να σ’ εφοδιάσει με μεγαλύτερη «αυτοσυγκράτηση» (είδες πόσο ευγενικά το ρίχνω;) και δεύτερον γιατί ξέρεις, από προτεραίαν πείραν, ότι το έργο μάλλον ερήμην σου θα παιχτεί κι εσύ μόνο σκηνική παρουσία θα έχεις, αλλά σπανίως και ρόλο. Άντε, αν τύχαινε κανένα σπάνιο κελεπούρι, να το γλένταγες και για μερικά δευτερόλεπτα. Τώρα εγώ τι σου λέω εδώ, Σούλα, και σε στενοχωρώ; Ότι μπορείς να κάνεις και χωρίς «αυτό» –το κατάπτυστον; Όχι, προς θεού, κορίτσι μου! Εκείνο που λέω είναι ότι μπορείς να κάνεις και χωρίς τον Μήτσο –και σε πολλές περιπτώσεις μην σου πω και απείρως καλύτερα χωρίς τον Μήτσο. Τα έχουμε ξαναπεί αυτά, καταλαβαινόμαστε. Οπότε τι έχουμε εδώ; Έχουμε ένα εμπόρευμα σε φοβερή ζήτηση (μιλάμε και γαμώ τις ζητήσεις!) και το σπουδαιότερο... χωρίς σταθερή τιμή! Δεν είναι, ας πούμε, ένα κιλό φέτα που τιμάται από 5 έως 5,50, ούτε μια εφημερίδα που κοστίζει 1,30. Ότι τιμή θέλεις βάζεις. Και το σπουδαιότερο: θα υπάρχουν πάντα αγοραστές. Ο Μήτσος πληρώνει όσο όσο. Κι αν το παίξεις σωστά θα πληρώνει σ’ όλη του τη ζωή. Κι έτσι, Σούλα, αφού έχεις το μονοπώλιο και με ανταγωνισμό ανάξιο λόγου φροντίζεις να βάλεις όρους και κανόνες. Πρώτα απ’ όλα η δια βίου εξασφάλιση σου. Μετά η σε δόσεις χορήγηση του φαρμάκου. Ο Μήτσος θα πρέπει να εξαγοράζει συνεχώς το προνόμιο των δέκα δευτερολέπτων, είτε σε είδος, είτε σε παραχωρήσεις. Είναι δηλαδή, τρόπον τινά, η ανταμοιβή του Μήτσου δι’ επίδειξη καλής συμπεριφοράς. Αλλιώς έχουμε αδιαθεσίες, πονοκεφάλους, κακή διάθεση κ.λ.π. Οπότε, Σούλα, επί μακρόν, έπαιζες στο γήπεδο χωρίς αντίπαλο. Το αιδοίον που σέρνει πλοίον δεν είναι σχήμα λόγου. Το ξέρεις πολύ καλά, όπως κι εγώ, ότι σέρνει κι ολόκληρο στόλο άμα λάχει. Το είδαμε επί το έργον πλειστάκις και παλαιότερα και προσφάτως. Μόνο που το παρατράβηξες το σκοινί, βρε Σούλα. Και δεν φταις, γιατί πού να φανταστείς πως θα ‘παιρνε τέτοια εξέλιξη η κοινωνία, αλλά το θέμα είναι ότι βρέθηκες ελαφρώς απροετοίμαστη. Βλέπεις, έσκασε, τελείως αναπάντεχα, εκείνη η τρισκατάρατη «σεξουαλική επανάσταση», που ήρθε κι έφερε τα πάνω κάτω αφαιρώντας σου, εν μια νυκτί, τα προνόμια που ίδρωσες να κατοχυρώσεις εδώ και χιλιάδες χρόνια σε ανάκλιντρα, καναπέδες και κρεβάτια. Αυτό το «για να το ‘χεις θα πρέπει να με αποκαταστήσεις» (δια βίου εννοείται)  δεν εξανεμίστηκε εντελώς βέβαια –γιατί εδώ, τυχερή, είχες ανέλπιστη σύμμαχο την άλλη πανίσχυρη πολυεθνική, τη θρησκεία– έκανε όμως το έργο σου απείρως δυσκολότερο. Τώρα ο Μήτσος ξεθάρρεψε βλέποντας πως αυτό που χρυσοπλήρωνε ως τη στιγμή αυτή θα μπορούσε να το ‘χει σχεδόν τζάμπα (σχεδόν λέω, δεν λέω τελείως, γιατί το τελείως τζάμπα δεν υφίσταται ούτε σαν μύθος) κι άρχισε να κάνει κόνξες. Ευτυχώς που δεν είχε και πολύ μυαλό και βρέθηκε πάλι σε μια από τα ίδια, αλλά αλλιώς, όμως εσύ, Σούλα, χρειάστηκε πια να βάλεις τα δυνατά σου. Μετά, άλλη στραβομάρα... κάποια Σούλα ξύπνησε ένα πρωί κι αποφάσισε πως ήθελε να γίνει... Μήτσος! Κι όχι απλά Μήτσος, αλλά πιο Μήτσος από τους Μήτσους. Και βρέθηκαν κι άλλες Σούλες να την ακολουθήσουν κι άλλες κι άλλες, ώσπου το πράγμα πήρε μορφή επιδημίας. Τώρα, αυτές οι Σούλες «δεν του κάθονταν» του Μήτσου πλέον αλλά «τον κουτούπωναν» κι αυτές με τη σειρά τους. Τρομοκρατήθηκε ο Μήτσος! Τα ‘παιξε! Άρχισε να πηγαίνει τοίχο-τοίχο μέχρι να μπορέσει να την κάνει μ’ ελαφρά πλάγια πηδηματάκια. Ήταν και κουρασμένος από τον αδιάκοπο αγώνα της επίτευξης του ποθητού και ζητούμενου –θυμάσαι τι ακροβατικά τον έβαζες να κάνει;– ήρθε κι αυτό το άγριο πράγμα, τον αποτελείωσε. Ξαφνικά ο Μήτσος ανακάλυψε –και προς τιμή του δεν θορυβήθηκε– πως η Πρώτη Σκέψη, το «βασικό ένστικτο» των παραμυθιών άρχισε να υποχωρεί στις πιο κάτω θέσεις των προτεραιοτήτων του, προοδευτικά στην αρχή, ραγδαία αργότερα. Αναγκάστηκε η επιστήμη να του βγάλει χαπάκια βοηθητικά της λίμπιντο, αλλά έτσι που βλέπω τα πράγματα κι αυτά σε λίγο θα βρεθούν στα αζήτητα των φαρμακείων, μαζί με το μουρουνόλαδο. Πολύ φοβάμαι, Σούλα, πως ένα από τα ισχυρότερα –αν όχι το ισχυρότερο– χαρτιά που κράταγες κάηκε. Και το χειρότερο: το ‘καψες μόνη σου. Άντε τώρα να συμμαζέψεις τα ασυμμάζευτα! Βέβαια το παιχνίδι δεν έχει χαθεί, αλλά δυσκόλεψε πολύ και θα χρειαστεί να βρεις άλλους τρόπους να το κερδίσεις, η μπλόφα δεν πιάνει πια. Θέλω να πιστέψεις, Σούλα, πως σου μιλώ σαν φίλος και συμπαραστάτης. Παρ’ όλα όσα μου ‘χεις κάνει εξακολουθώ να σου έχω μια άλφα αδυναμία κι αυτός είναι ο λόγος που με κάνει να σπεύδω στο πλάι σου ως αρωγός και παρηγορητής. Θα προσπαθήσω λοιπόν εδώ να σε κάνω να δεις ορισμένα πραγματάκια από την πλευρά του προβληματικού κι εξαφανισμένου από την πιάτσα Μήτσου, μήπως και καταφέρουμε να μπαλώσουμε, έστω την ύστατη στιγμή, το τρύπιο σώβρακο. Λοιπόν... Το πιάνουμε από την αρχή. Εν αρχήν ην ο Λόγος και ο λόγος, Σούλα, πρέπει να ξέρεις πως είναι το ήμισυ του παντός, για να μην πω τα τρία τέταρτα. Όπως το αιδοίον σέρνει πλοίον, έτσι και ο λόγος, όταν τον χειρίζεσαι με τέχνη, μπορεί να σούρει με τη σειρά του το αιδοίον ή –στη δική σου περίπτωση– κείνο το άλλο εξάρτημα που σ’ ενδιαφέρει και που, όπως παραπονιέσαι, ευρίσκεται εν ελλείψει. Το ξέρω πως έχεις χειραφετηθεί, Σούλα και πως είσαι τώρα πλέον πιο Μήτσος από τον Μήτσο, αλλά, αν θες αποτελέσματα, προσπάθησε να συγκρατηθείς αποφεύγοντας μερικές λεκτικές κακοτοπιές που (αφιλοκερδώς) προτίθεμαι να σου επισημάνω. Όταν απευθύνεσαι σ’ έναν Μήτσο που σ’ ενδιαφέρει, για παράδειγμα, καλό θα είναι να αποφεύγεις δηλώσεις κι αφορισμούς του τύπου: «Εγώ εσένα, τεκνό, να το ξέρεις... θα σε πάρω αγώι» ή «τι γίνεται, παιδαρά, θα μου καθίσεις;» ή «πολύ σε πάω, μανούλι... ευχαρίστως να σε στριμώξω σε καμιά στροφή, άμα λάχει», καθόσον όλα τα ως άνω παραπέμπουν σε παθητικό ρόλο για κείνον στον οποίο απευθύνονται, με σένα στον ενεργητικό, οπόταν μπορεί να τρομάξει στην ιδέα του τι τον περιμένει έτσι και τον αδράξεις στα στιβαρά σου μπράτσα. Επίσης φρόντισε να μην χρησιμοποιείς τρυφερές προσφωνήσεις του τύπου: «πούστη μου!» και «μαλάκα», γιατί, εκτός του ότι τυγχάνουν και κακόηχες, μπορεί να του γλιστρήσουν τίποτα ύπουλες ιδέες στο υποσυνείδητο κι άντε μετά να του τις βγάλεις! Άσε που μπορεί να πέσεις και σε κανέναν ορεσίβιο και να σου ‘ρθει φούσκος αναπάντεχος, να σου στραπατσάρει το make up. Με κανέναν Χριστό μην μεταχειρίζεσαι εκφράσεις που παραπέμπουν στο ανδρικό μόριο, όπως: «μου έπρηξε τα ούμπαλα», γιατί, πρέπει να ξέρεις πως ο Μήτσος διαθέτει αχαλίνωτη φαντασία και μπορεί να συμπεράνει αυθαίρετα πως όντως διαθέτεις «ούμπαλα», οπότε –εκτός κι αν πρόκειται για ένα μοντέρνο, αισθαντικό αγόρι που το παίζει σε δυο τραπέζια, μπακαρά και ρουλέτα, στην οποία περίπτωση μάλλον δεν μας κάνει– υπάρχει περίπτωση να κόψει τα ποδάρια του στον ώμο προκειμένου να διαφυλάξει ότι πολυτιμότερο έχει ένας άντρας. Και μια και ήρθε η κουβέντα... Τα τελευταία χρόνια έχει προκύψει (εξ Αμερικής) μια μόδα που θέλει τις γυναίκες να θαυμάζουν και να εξυμνούν τα... οπίσθια των αντρών! Αυτό, Σούλα, στο υπογράφω, στα κλίματα τα δικά μας μην το επιχειρήσεις. Μην σου περάσει από το μυαλό να πεις του Μήτσου: «έχεις πολύ ωραίο κώλο», επειδή το είδες και το άκουσες στο «Sex and the City», γιατί έχασες. Άστο! Πες τίποτ’ άλλο. Έχουμε που έχουμε μπερδευτεί, μην το χειροτερέψουμε το πράγμα. Τώρα, κατά τη διάρκεια της τέλεσης του μυστηρίου, αν αυτό δεν τελείται στα μουγκά (καθόσον υπάρχει κι αυτή η περίπτωση), λέγονται διάφορα προς τέρψιν αμφοτέρων των συμβαλλομένων μερών και περαιτέρω ανύψωσιν της λίμπιντο. Η συμβουλή μου, Σούλα, είναι, αν δεν σου ‘ρχεται αυθόρμητα καλύτερα να περιοριστείς στα γνωστά και δοκιμασμένα «Αααααα!» και «Ωωωωωω!». Επιφωνήματα του τύπου «τι μου κάνεις ανδρούτσο μου!» ή «ξέσκισέ με, παιδαρά μου» δεν φτουράνε πια, εκτός κι αν έχουμε να κάνουμε με κείνον τον μακρινό ξάδερφο που κατέβηκε από τη στάνη στα Τζουμέρκα και είχε την καλή τύχη να τον φιλοξενήσεις. Προσπάθησε να καταλάβεις τι ανάβει τον Μήτσο και χρησιμοποίησε το με μέτρο. Η κατάχρηση πάντα βλάπτει. Τώρα, αν τύχει και σε εμπνέει κι εσένα... τόσο το καλύτερο, αλλιώς, τι να κάνεις, σφίξε τα δόντια και σκέψου την Αυτοκρατορία, όπως συμβούλευαν πολύ σωστά οι μανάδες τις κόρες τους στη Βικτωριανή εποχή

 

3-ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΡΩΤΑ, ΚΑΤΑΣΚΟΠΙΑ,ΔΩΣΙΛΟΓΙΣΜΟ,ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ,ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΚΑΙ ΥΠΑΡΞΙΣΜΟ!

Ο Ντεμίντωφ απεβίωσε το 1943 και η γυναίκα του στην κατοχή αναγκάστηκε να ρευστοποιήσει  κοσμήματα της και αυτά βρέθηκαν στα χέρια ενός μεγαλομαυραγορίτη, μιας σκοτεινής φυσιογνωμίας που άκουγε στο όνομα Φειδίας Γιαδικιάρογλου, ο οποίος τα πρόσφερε κυριολεκτικά στο κρεβάτι της νεαρής τότε Μελίνας Μερκούρη, σύμφωνα με δική της περιγραφή. Τόσο στην αυτοβιογραφία της ("Γεννήθηκα Ελληνίδα"), όσο και στη βιογραφία της που έγραψε η Φρίντα Μπιούμπι το 1996, υπάρχει εκτενής αναφορά, αν και τα ονόματα είναι παραλλαγμένα (ο μεν Γιαδικιάρογλου λέγεται Αλέξης, ο δε Ντεμίντωφ Νταβίντωφ). 

Δεν αποκλείεται ο παμπόνηρος Σακελάριος να ονόμασε επίτηδες Γιαδικιάρογλου την γνωστή μαθήτρια στο Ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο, γιατί το1959 που γυρίστηκε η ταινία θα ήσαν αρκετοί που θα θυμόντουσαν τον δοσίλογο αυτό. Τα χαστούκια δε που τρώει η μαθήτρια θυμίζουν το χαστούκι που είχε δώσει δημόσια ο Τσολάκογλου στον Γιαδικιάρογλου και είχε μοιράσει τη λεία του στους πεινασμένους Αθηναίους για να βελτιώσει την εικόνα της κυβέρνησης του  στον λαό. Ο Γιαδικιάρογλου εκτελέστηκε από τον ΕΛΑΣ.

https://www.youtube.com/watch?v=kSdkmabNEX0

Η σύζυγός του Ντεμίντωφ πριγκήπισσα Σοφία Βοροντσόβα – Ντάσκοβα πέθανε το 1953 και οι δύο έχουν ταφεί στον περίβολο της Ρωσικής Εκκλησίας στην Φιλελλήνων.
Το 1943 η Λίλη Μακ γνωρίζεται με τον σκηνοθέτη Ορέστη Λάσκο και μαζί με την Στέλλα Γκρέκα, που ήταν η γυναίκα του, πρωταγωνιστεί στην ταινία Ραγισμένες καρδιές που γυρίστηκε και προβλήθηκε  στις αίθουσες το 1945.
Στην ταινία παίζει επίσης ο Λάμπρος Κωνσταντάρας και ο Ντίνος Βαλέντης ο οποίος είναι ο μετέπειτα γνωστός δημοσιογράφος του οικονομικού ρεπορτάζ Κώστας Τσαλόγλου. Επίσης παίζουν ο Αλέκος Λειβαδίτης και ο Φραγκίσκος Μανέλης. 

https://www.youtube.com/watch?v=TYCBNhHLAP4

Σύμφωνα με την μαρτυρία του μπλόγκερ Φρεάντλης : οι Μακ έμεναν μέχρι την Απελευθέρωση στην οδό Νεοφ. Βάμβα 10. Όλως συμπτωματικά (?) εκεί έμενε κατά την Κατοχή και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ως φιλοξενούμενος - ή κατ' άλλους ως συζών - με την αείμνηστη Λίνα Τσαλδάρη, χήρα του Παναγή.
Οι Μακ, δηλαδή η Έλενα, η Λίλη και ο Βλαδίμηρος, έχασαν την μεγάλη περιουσία τους στη διάρκεια της Κατοχής. Η μητέρα, πούλησε ό,τι πολύτιμο είχαν για να επιζήσουν.
Έτσι, γρήγορα, από το αρχοντικό του Κολωνακίου, βρέθηκαν πάμφτωχοι σε παράγκα, της οδού Κρησίλα 17, στο Παγκράτι.

Εκεί παρόλη τη φτώχεια τους, φιλοξένησαν πολλούς και τάισαν και πολλούς, ανάμεσα στους οποίους ήσαν και οι Μίνως Αργυράκης και ο γλύπτης Τάκις Βασιλάκης.

Ο Τάκις περιγράφοντας τα χρόνια εκείνα της πείνας λέει σε συνέντευξη του στον Μανώλη Νταλούκα για το ταβερνάκι της Πλάκας «Μεθυσμένο καράβι» που συχνάζανε πως:

-Η Λίλη ψωνιζότανε και εμείς ακολουθούσαμε…και τρώγαμε… Η Λίλη ψωνιζότανε με κάποιον γκόμενο πότε αμερικάνο, πότε έλληνα πλούσιο..

Στην δε παρατήρηση του Ντελούκα :

Ναι αλλά η Λίλη δεν ήταν ερωτευμένη με εσάς; Απαντά:

-Με όλους. Τότε ήταν υπαρξισμός. δεν σου ανήκε δεν είχες μια γυναίκα, η γυναίκα ανήκε σε όλους…

Και συνεχίζοντας λέει:

Ναι, την Λίλη την είχε ερωτευτεί η μισή Αθήνα. Λόγω της Λίλης, μπαίναμε στην Μεγάλη Βρετανία, στο Κινγκ Τζωρτζ, έγινε γκόμενα του Παλαμά, του μικρού… του Λέανδρου, ε και τρώγαμε από τον Λέανδρο, τρώγαμε από εκεί τρώγαμε από δω…Η Λίλη ήτανε Ρωσίδα…κάποιος να της έκανε τον θλιμμένο και τον απογοητευμένο έπεφτε απάνω του…έπαιζε πολλές φορές Ντοστογιέφσκι, ο Βλαδίμηρος έπαιζε τον Ηλίθιο, κάτι κάναμε για να τραβάμε την προσοχή…πρέπει να’ χεις κάποια μυθολογία

-Σωστό

-Άννα Καρένινα!… η Λίλη έπαιζε κι αυτό…

-Αυτά πού τα έπαιζε;

-Στα Καφενεία, στις ταβέρνες…ήταν παράξενη γυναίκα…όμορφη και την ερωτεύονταν οι γκόμενοι και τρώγαμε κι εμείς

Η Έλενα για να  ζήσει παρουσιάζεται σαν έκπτωτη ρωσίδα πριγκίπισσα και παραδίδει μαθήματα μπριτζ ή κάνει μασάζ στις κυρίες της μεγαλοαστικής τάξης. Η Λίλη έγινε μοντέλο ζωγράφων, ηθοποιός και καθηγήτρια ξένων γλωσσών.

Από το τέλος της Κατοχής και μετά, η Λίλη με τον Βλαδίμηρο, πρωτοστατούν στις παρέες των Ανεύθυνων της Αθήνας.

Τελικά η Λίλη Μακ ανεδείχθη, αρχηγός των Ανεύθυνων, δηλαδή των πρώτων Υπαρξιστών στην Ελλάδα (1945-50)  δηλαδή έτσι, υπήρξε Υπαρξίστρια,  πριν τον Σίμο τον Υπαρξιστή (1919-1999).

Οι Ανεύθυνοι είναι κυρίως πλουσιόπαιδα του Κολωνακίου που προσπαθούν να αρνηθούν την καταγωγή τους. Έχουν εξαιρετική μόρφωση και τα γνωστότερα δείγματα της κουλτούρας τους είναι:

-η προκήρυξη του «Συνδέσμου Αισθητικών Σαμποτέρ Αρχαιοτήτων», όπου μεταξύ των άλλων «έθετε ως στόχο» την ανατίναξη του Παρθενώνα «…Πρώτη καταστροφή ορίζεται η ανατίναξη και η τελεία κατεδάφιση του Παρθενώνα, που μας έχει κυριολεκτικά πνίξει…»
Αυτό το ερώτημα-πρόταση βρίσκει απάντηση στο ότι ο Παρθενώνας είχε καταλήξει ένα σύμβολο για κάθε ιδεολογική χρήση. Δεν υπήρχε πορεία αριστερών ή δεξιών που να μην είχε πανό με την εικόνα του Παρθενώνα.

-τα ποιήματα και τα γραπτά του Γιώργου Μακρή  και

-το ποίημα ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΛΙΓΟΙ της Λένας Τσούχλου.

"Εμεις οι Λιγοι" Eίμαστε εμείς οι ονειροπαρμένοι /τρελλοί της γης/ Με τη φλογισμένη καρδιά /και τα έξαλλα μάτια./ Είμαστε οι αλύτρωτοι στοχαστές/ και οι τραγικοί ερωτευμένοι. /Χίλιοι ήλιοι κυλούνε μες στο αίμα μας/ Κι ολλούθε μας κυνηγά το όραμα του απείρου./ Η φόρμα δεν μπορεί να μας δαμάσει. /Εμείς ερωτευτήκαμε την ουσία του είναι μας Κι σ’ όλους με τους έρωτες αυτής αγαπούμε./ Είμαστε οι μεγάλοι ενθουσιασμένοι κι οι μεγάλοι αρνητές./ Κλείνουμε μέσα μας τον κόσμο όλο κι δεν είμάστε τίποτα απ/ Αυτόν τον κόσμο /Οι μέρες μας είναι μια πυρκαγιά κι οι νύχτες μας ένα πέλαγο./ Γύρω μας αντηχεί το γέλιο των ανθρώπων. /Είμαστε οι προάγγελοι του χάους (Λενα Τσούχλου 1946)

Η Ιωάννα Χατζηνικολή (αριστερά) και η Λένα Τσούχλου. Στα 1946 οι δύο Ανεύθυνες, τολμούν να καπνίζουν, να φορούν καυτό σορτς και να παίζουν τάβλι σε αντροκρατούμενο καφενείο.

Οι Ανεύθυνοι, συχνάζουν στο πατάρι του Λουμίδη, και στο Βυζάντιο  στο Κολωνάκι. Τους ονόμασε έτσι η Φώφη Τρέζου το 1959 γράφοντας το ομώνυμο θεατρικό έργο. (η φωτογραφία της στο τζιπ το 1946)

Σε αυτούς συμμετείχαν η  Ναταλία Μελά (Νάτα), εγγονή του Παύλου Μελά, η φίλη της Λένα Τσούχλου που διατηρεί συναισθηματικό δεσμό με τον Νίκο Κούνδουρο, ο γλύπτης Τάκις Βασιλάκης ο  Γιώργος Μακρής, που γράφει συνεχώς χωρίς να δημοσιεύει. Τα ποιήματά του θα βγουν  πολλά χρόνια μετά την αυτοκτονία του το 1968, από τον ξάδελφό του Άγγελο Καράκαλο.( ΓΡΑΠΤΑ ΓΙΩΡΓΟΥ Β.ΜΑΚΡΗ, Εκδόσεις Εστία).  Η γεωπόνος Φώφη Τρέζου, ένα τρελοκόριτσο που δούλευε στην ανοικοδόμηση και ήθελε να φύγει στην Αφρική. Ο Γιώργος Λιάλιος, εξάδελφος του Ρόδη Ρούφου Η Μαντώ Αραβαντινού και ο Μίνως Αργυράκης.

Ο μετέπειτα αρχηγός των υπαρξιστών Σίμος Τσαπνίδης γράφει στο βιβλίο του, Το βιβλίο του Σίμου: «Το 1948, υπήρχε μία υπαρξιστική καλλιτεχνική σουρεαλιστική παρέα στην Αθήνα που σύχναζε στο πατάρι
του Λουμίδη. Την αποτελούσαν ο Βλαδίμηρος Μακ, γλύπτης, ο οποίος όταν έφτιαξα το σωματείο Ο ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΔΙΟΓΕΝΗΣ, έγινε στέλεχος. Στην παρέα του Λουμίδη ήταν και η Λίλη (καλλιτέχνις) και ο Τάκης Βασιλάκης, ζωγράφος και άλλα παιδιά. Διαλύσανε μόνοι τους γιατί ήταν μεμονωμένοι, δηλαδή στην παρέα τους δεν δεχόντουσαν άλλους φίλους του υπαρξισμού…»

Η ξυπόλητη γυναίκα με την μάσκα στην Παράγκα του Σίμου δεν είναι άλλη από την Λίλυ Μακ και κατά τον Μανώλη Ντελούκα κυκλοφορούσε ξυπόλυτη γιατί δεν είχε παπούτσια!

 Τον Βλαδίμηρο (στην φωτογραφία με την Νάτα Μελά το 1947) μερικοί τον περιγράφουν σκληρό, μοχθηρό και καυγατζή και μάλιστα ο μετέπειτα διάσημος γλύπτης Τάκις Βασιλάκης στο βιβλίο ESTAFILADES, (σημαίνει ξυραφιές)  λέει ότι ο Βλαδίμηρος, στη διάρκεια της κατοχής, και μετά, δολοφονούσε ανθρώπους, για να διασκεδάσει την πλήξη του. Η μαρτυρία αυτή δεν φαίνεται αληθινή αλλά προφανώς είναι αποτέλεσμα του μύθου του.

Για τον Βλαδίμηρο ο  Γιώργος Καραπάνος, έχει γράψει το ποίημα...

Ξέρω ένα μικρό παιδί
που κρατά στο χέρι
δίχως να το ξέρει 
ένα αστέρι
Ξέρω ένα μικρό παιδί
που κρατά δίχως να το ξέρει
ένα μαχαίρι 

Η Έλενα με την Λίλη και τον Βλαδίμηρο στις αρχές της 10ετιας του 50 εγκαταστάθηκαν στην περιοχή Καμίνια της Ύδρας, γρήγορα όμως ο Βλαδίμηρος επέστρεψε στην Αθήνα.

Ο μπλόγκερ Φρεάντλης έχει προσωπική ανάμνηση από την Έλενα στην Ύδρα: Τὴ θυμᾶμαι ἀκόμη νὰ βηματίζῃ περήφανα στὴ παραλίαν τῆς Ὕδρας, μὲ τὸν ἐπίδεσμον στὸ μάτι καὶ μὲ ποδήρεις ὁλοσηρικοὺς (ολομέταξους) χιτώνας τοῦ τύπου σαρόνγκ

Η Λίλη ασχολήθηκε ερασιτεχνικά εκεί με την κεραμική.

Σύμφωνα, με τον παραπάνω παντρεύτηκε τον (κατά τους Υδραίους) «βασιλέα της γαλλικής σαμπάνιας» και απέκτησε δύο παιδιά την Νατάσα και τον Λευτέρη τα οποία πήγαν στο δημοτικό σχολείο του Αγ.Βασιλείου στα Καμίνια.

Τα παιδιά της διατηρούν και σήμερα το σπίτι της Ύδρας.

Η οικογένεια Μακ έμενε στην Αθήνα κατά τη δεκαετία 1960 στην οδό Ευελπίδων 23 (Πεδίον Άρεως) και αργότερα στο Στροφύλι Κηφισιάς.

Η Λίλη είχε διατηρήσει τις επαφές της με τους κύκλους της διανόησης και παρευρισκόταν πάντα στις βραδιές στην έπαυλη του  Χατζηκυριάκου Γκίκα στις οποίες παρευρισκόντουσαν ο Εμπειρίκος, ο Σεφέρης, ο Τσάτσος και ο Λη Φέρμορ.

Η Έλενα Μακ είναι θαμμένη στο κοιμητήριο των Καμινίων της Ύδρας.

 Το πρώτο μέρος.

Το δεύτερο μέρος.

 

Τα περισσότερα στοιχεία και αρκετές φωτογραφίες των 3 ποστ προέρχονται από τις εξής δημοσιεύσεις:

https://forum.artinvestment.ru/showthread.php?t=40416&langid=5

http://aera2012.blogspot.com/2015/11/blog-post_8.html?spref=pi

https://freedomgreece.blogspot.com/2015/10/blog-post_15.html

https://www.policemagazine.gr/sites/default/files/pdf/%CE%91%CE%A0_1979-08-0518-0519.pdf

https://www.protothema.gr/stories/article/990067/germanoi-kataskopoi-stin-ellada-prin-ton-v-pagosmio-polemo/

https://freedomgreece.blogspot.com/2013/11/blog-post_26.html

https://kars1918.wordpress.com/2011/12/05/greeks_existenzphilosophie/

 

 

 

2-ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΡΩΤΑ, ΚΑΤΑΣΚΟΠΙΑ,ΔΩΣΙΛΟΓΙΣΜΟ,ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ,ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΚΑΙ ΥΠΑΡΞΙΣΜΟ!

Ο κόμης φον Σούλενμπουργκ μετά την αναχώρηση του ζεύγους από την Περσία έχοντας από εκεί αναπτύξει ερωτική σχέση με την Έλενα της έστελνε συχνά γράμματα, γεγονός που γνώριζαν οι μυστικές υπηρεσίες των Γερμανών και επιθυμούσαν διακαώς να τα αποκτήσουν.

Ο Άρθουρ Ζάιτς τοποθετήθηκε στη γερμανική πρεσβεία στην Αθήνα τον Ιανουάριο του 1938 ως προξενικός υπάλληλος και η επίσημη εργασία του ήταν η διεκπεραίωση της γραμματείας της γερμανικής πρεσβείας στην Αθήνα, ενώ επίσης ήταν και επικεφαλής του γραφείου διαβατηρίων. Στην πραγματικότητα ο Ζάιτς 28 ετών μόλις τότε, εκπροσωπούσε ανεπίσημα βέβαια τις γερμανικές υπηρεσίες κατασκοπείας στην Ελλάδα.
Στα απομνημονεύματα του ο Ζάιτς (Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΚΟΠΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (1939-1944)  ARISTON BOOKS 2019 ) αναφέρει για την καταγγελία και την σύλληψη από τις ελληνικές αρχές της Έλενας Μακ ως πράκτορα των Ρώσων και των Γερμανών.
Στην Ελλάδα μετά την επανάσταση στην Ρωσία είχαν καταφύγει αρκετοί Ρώσοι εμιγκρέδες. 

Μεταξύ αυτών ήταν και ο Λευκορώσος γιατρός Αντρέι Χουτσάρια, φανατικός αντικομουνιστής, συνδεδεμένος με ομοϊδεάτες του σε οργανώσεις που είχαν σκοπό την ανατροπή των Μπολσεβίκων. Τις οργανώσεις αυτές τις είχαν διπλαρώσει τα στελέχη της  Γερμανικής κατασκοπίας. Ο Χουτσάρια, θεωρώντας πως μια νίκη του Χίτλερ θα ελευθέρωνε την χώρα του από τους κομουνιστές,εύκολα έγινε πράκτορας των Γερμανών από τον  αρχηγό της γερμανικής κατασκοπείας στην 'Ελλάδα, συνταγματάρχη Κλέμ Φόν Χόχενμπεργκ, στρατιωτικό ακόλουθο της γερμανικής πρεσβείας στην Αθήνα.

Για να αποκτήσει πρόσβαση στις ελληνικές υπηρεσίες και ιδιαιτέρως στο Κέντρο Αλλοδαπών της Αστυν, Διευθύνσεως Αθηνών, που ήταν τότε η καλύτερα οργανωμένη υπηρεσία αντικατασκοπίας στην Ελλάδα, μετά την επιστροφή του Παξινού από την Γερμανία το 1937, τους παρέδωσε 27 αθώους Λευκορώσους με ασύστατες κατηγορίες, δίνοντας συγχρόνως  έτσι και μια προειδοποίηση στους υπόλοιπους συμπατριώτες του, για το τι μπορεί να τους συμβεί αν δεν συμπορευτούν μαζί του. Ταυτόχρονα για να παραπλανήσει τις ελληνικές αρχές τους παρέδιδε εκθέσεις, που του έδιναν οι Γερμανοί, που αφορούσαν τους Ιταλούς οι οποίες όμως δεν είχαν ουσιαστική σημασία.

Την καταγγελία της Έλενας Μακ ως κατασκόπου, την είχε κάνει ο Χουτσάρια με απώτερο σκοπό στην έρευνα που θα γινόταν στο σπίτι της από τις ελληνικές αρχές να βρεθούν οι επιστολές και με κάποιο τρόπο να καταφέρει να τις αποκτήσει.

Πράγματι, όπως γράφει ο Ζάιτς  στην έρευνα οι επιστολές βρέθηκαν, αλλά δεν του δόθηκαν, παρά την επιχειρηματολογία του ότι:

Αν επιμένω τόσον διά την αλληλογραφία αυτή, είναι διότι ενδιαφέρεται ό επιτετραμμένος της Γερμανίας Φόν Γκρέβενιτς, καί όπως καταλαβαίνετε, αν του πάω την αλληλογραφία αυτή, πού για σάς δεν έχει καμιά άξια, ή εμπιστοσύνη της γερμανικής μυστικής υπηρεσίας, με την όποια, πρέπει τώρα να σάς αποκαλύψω, ότι έχω επαφή, θα είναι τόση ώστε να δύναμαι να αποσπώ πληροφορίας, αι οποίαι  θα έχουν μεγάλη αξίαν για σας και θα σας εξυπηρετούν.. 

Ο πόλεμος μεταξύ των κατασκόπων στην προπολεμική Ελλάδα ήταν αδυσώπητος. Ο Χουτσάρια είχε καταφέρει να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Κράουφορντ που ηγείτο των αγγλικών μυστικών υπηρεσιών. Πρότεινε τότε στους Γερμανούς να προσπαθήσει να στρέψει τον κατασκοπικό μηχανισμό των Άγγλων εναντίον του αστυνόμου Παξινού, που ήταν ο προϊστάμενος του Κέντρου αλλοδαπών, με τον απώτερο σκοπό αυτός να αναγκαστεί να προσεγγίσει τους Γερμανούς!

Ο Παξινός, υποδιευθυντής της Γενικής Ασφαλείας Αθηνών επί Μεταξά, ήταν πολύγλωσσος και μιλούσε Αγγλικά, Γαλλικά και Γερμανικά, είχε δε μετεκπαιδευτεί  στη δίωξη του κομμουνισμού στην Γερμανία .Ήταν αυτός που με τον Κ. Μανιαδάκη κατασκεύασε τον δεύτερο Ριζοσπάστη, προκαλώντας τεράστια αποδιοργάνωση στο παράνομο τότε ΚΚΕ. Διέφυγε στο Κάιρο, αλλά τον συνέλαβαν εκεί ο Άγγλοι ως συνεργάτη των Γερμανών. Το 1947 το δικαστήριο Δοσίλογων τον αθώωσε με βούλευμα .Παρ΄όλα αυτά ο Παξινός δεν επέστρεψε στην Ελλάδα, εγκαταστάθηκε στο Πακιστάν, όπου και διετέλεσε και επίτιμος πρόξενος της Ελλάδας. Δολοφονήθηκε εκεί από Έλληνα συνεργάτη του με μαχαίρι το 1958 για οικονομικούς λόγους. 

Το τέλος του Χουτζάρια είναι από αυτά που ξεπερνούν την φαντασία και του πλέον ευφάνταστου σεναριογράφου κατασκοπευτικών ιστοριών!

Ο Χουτζάρια μια μέρα έχασε τις αισθήσεις του  και τον μετέφεραν στον Ευαγγελισμό. Ο παπάς του νοσοκομείου ήταν ο πατήρ Δημήτριος ο οποίος πριν να χειροτονηθεί είχε μονάσει στο Άγιο Όρος και λόγω της θέσεως του κυκλοφορούσε σε όλη την καλή κοινωνία της Αθήνας και εξομολογούσε μεχρι την βασιλική οικογένεια. Μιλούσε αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, ρωσικά, πολωνικά και ελληνικά και αργότερα έμαθε και τουρκικά. Στην πραγματικότητα όμως ήταν ο Άγγλος κατάσκοπος Δαβίδ Μπάλφουρ.

Αυτός με ένα συνεργάτη του «έριξαν» στο Χουτζάρια μια ωραία Αθηναία η οποία μετά ένα ερωτικό ξεφάντωμα του έριξε υπνωτικό στο ποτό του και ο συνεργάτης του τον μετέφερε στον Ευαγγελισμό λέγοντας ότι τον βρήκε στον δρόμο. Καθώς χειροτέρευε φώναξαν τον πατέρα Δημήτριο να τον μεταλάβει οπότε αυτός με μια ένεση τον έστειλε στον άλλο κόσμο. Όταν αργότερα προέκυψαν υποψίες για τον θάνατο του μια μυστηριώδης έκρηξη ανατίναξε τον τάφο του. 
Τον  Μπάλφουρ μια μέρα πριν την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα, τον είδαν να βγαίνει από το ναό κουρεμένος, ξυρισμένος, φορώντας χακί σορτσάκι και αρβύλες και να επιβιβάζεται σ’ ένα τζιπ του Αγγλικού εκστρατευτικού σώματος που τον μετέφερε στο πλοίο με το οποίο έφυγαν οι Βρετανοί της πρεσβείας για την Αίγυπτο.
 Η κόρη της Έλενας , η Λίλη, φοίτησε στο Αμερικανικό Κολλέγιο, που το τελείωσε στις αρχές της Κατοχής. Γαλλικά είχε μάθει στο Γαλλικό Ινστιτούτο. Το1942 η ιταλική αντικατασκοπία την συλλαμβάνει και την καταδικάζει σε δύο χρόνια φυλάκιση. Μετά όμως από αποτελεσματική παρέμβαση της Γκεστάπο στις ιταλικές αρχές αποφυλακίζεται ως  πράκτορας στην υπηρεσία της που στρατολογήθηκε για να τους δίνει πληροφορίες για Βρετανούς στρατιωτικούς που  κρύβονταν στην Αθήνα.

Την υπόθεση αυτή αναφέρει και απόρρητο βρετανικό έγγραφο του Απριλίου 1946 που αποδεσμεύτηκε το 2007.

Τον Μάιο 1946  η Έλενα Μακ και η Λίλη Μακ δικάστηκαν στο Ειδικό Δικαστήριο Δοσίλογων για συνεργασία με τον εχθρό αλλά  απαλλάχθηκαν λόγω αμφιβολιών.

Το 1943, η Λίλη Μακ γνωρίζεται με τον νεαρό πολιτικό Κωνσταντίνο Καραμανλή 32 ετών τότε , με τον οποίο συνδέεται αισθηματικά. Δεν κρύβουν τη σχέση τους, ενώ κατά μία πληροφορία έμεναν στο ίδιο σπίτι. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του άσημου τότε Μάνου Χατζιδάκι, που την διέσωσε ο δημοσιογράφος Σεραφείμ Φυντανίδης στις αναμνήσεις του, που κυκλοφόρησαν δύο μήνες πριν από τον θάνατό του τον Δεκέμβριο 2014:

«… Του είχε πει [του Κ. Καραμανλή] ο Μάνος Χατζιδάκις, ότι τον θυμόταν στη διάρκεια της Κατοχής να τρώει τα μεσημέρια στου «Απότσου» με μια πανέμορφη Πολωνορουμάνα, που έμενε στο Παγκράτι και λεγόταν Λιλή Μακ. “Εμείς, κύριε πρόεδρε, με τον Τσαρούχη, τον Κουν και τον Γκάτσο, πίναμε ούζα απέναντί σας και σας καμαρώναμε καθώς ήσασταν πολύ ωραίο ζευγάρι. Αλλά ένα μεσημέρι σας είδαμε να μαλώνετε και να φεύγετε συγχυσμένος”.

Ενοχλήθηκε ο Καραμανλής. “Εγώ δεν ξέρω καμιά Λιλή Μακ. Τι είναι αυτά που λες;”

Αργότερα, μας είπε ο Χατζιδάκις: “Θέλω να γράψω ένα βιβλίο με τίτλο «Η Λιλή Μακ δεν υπήρξε ποτέ. Αλλά υπήρξε»”.

Πιθανώς ο Κων. Καραμανλής γνωρίζοντας την ιστορία της κατηγορίας για δοσιλογισμό δεν ήθελε να συσχετιστεί το όνομα του μαζί της.

Την Έλενα Μακ και την κόρη της είχε υπό την προστασία του, όπως και άλλους Ρώσους εμιγκρέ ο πάμπλουτος πρίγκιπας Ελιμ Ντεμίντωφ ο οποίος ήταν ο τελευταίος πρέσβης του Τσάρου στην Ελλάδα.

    Το πρώτο μέρος.

   Το τρίτο μέρος

1-ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΡΩΤΑ, ΚΑΤΑΣΚΟΠΙΑ, ΔΩΣΙΛΟΓΙΣΜΟ, ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ, ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΚΑΙ ΥΠΑΡΞΙΣΜΟ!

Η ζωή μερικών ανθρώπων είναι μερικές φορές πιο ενδιαφέρουσα από αυτές που ο πιο ευφάνταστος συγγραφέας μπορεί να δημιουργήσει σε ένα μυθιστόρημα.

Τέτοια είναι και η πραγματική ιστορία της οικογένειας  που θα περιγράψω και επειδή υπάρχουν και αναφορές σε άτομα που σχετίστηκαν με αυτούς,το θέμα θα ολοκληρωθεί σε 3 συνέχειες)

Το 1891 στη Μόσχα γεννήθηκε ο  Πάβλε Πέτροβιτς Ιβάνωφ.(στις παραπάνω φωτογραφίες ως πολίτης, ως αξιωματικός και σε αυτοπροσωπογραφία)
Σπούδασε στην Μόσχα και αναδείχτηκε, εκτός από κλασσικός συμβολιστής ζωγράφος, ως σπουδαίος σκιτσογράφος σε καλλιτεχνικά περιοδικά. Τα σατιρικά του σκίτσα για τους φίλους του, όπως ο  διάσημος χορευτής Νιζίνσκυ, ο ζωγράφος Νίκολας  Ρέριχ, ο χορευτής και χορογράφος Μιχαήλ Φωκίν και  ο συνθέτης Σεργκέι Ραχμάνινωφ έχουν μείνει ξακουστά.

Ήταν γνωστός επίσης για τις χορευτικές του επιδόσεις, ιδίως στο ταγκό!

Ήταν επίσης εραστής της κινηματογραφικής ηθοποιού και χορεύτριας Έλσας Κρούγκερ (1893–1941)

Κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο έγινε αξιωματικός του τσαρικού στρατού, έχοντας σπουδάσει στην στρατιωτική σχολή Κιέβου.

Υπηρέτησε ως ίλαρχος του 89^ου (Πολωνικού) Συντάγματος Ιππικού «Μπιελομόρσκυ» και ανδραγάθησε στις μάχες των Μαζουριανών Λιμνών το 1914 στις οποίες συντρίφτηκε ο ρωσικός στρατός.

Στην μάχη τραυματίστηκε βαρύτατα με αποτέλεσμα να χάσει 6 εκατοστά από το πόδι του.
Ο Πάβλε ήταν παντρεμένος με μια καλλονή την  Έλενα Κούρπσκαγια.

Η Έλενα είχε μια επιβλητική ομορφιά, την οποία δεν αλλοίωνε ένα μεταξωτό μαντήλι που καλυπτε το δεξί της μάτι, όπως οι πειρατές γιατί για άγνωστους λόγους το είχε χάσει. (Ο παρακάτω πίνακας του της Έλενας είναι του 1927)
Η ίδια, ισχυριζόταν ότι είχε βασιλικό αίμα, και ότι ήταν απόγονος του Ιβάν του Τρομερού.

Μετά την επανάσταση οι μπολσεβίκοι συνέλαβαν τον Πάβλε και τον πήγαιναν για εκτέλεση ως «αντιδραστικό καλλιτέχνη των πλουτοκρατών» και αξιωματικό  του τσάρου,αλλά γλύτωσε από την εκτέλεση γιατί ζωγράφισε τους επικεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος. Έτσι αυτοί έκαναν τα στραβά μάτια και μπόρεσε να δραπετεύσει από εκεί που τον κρατούσαν !

Το ζεύγος, το 1920, μετά από ένα περιπετειώδες ταξίδι, καταφέρνει να φτάσει στην Περσία και να εγκατασταθούν στην Τεχεράνη. Εκεί χρησιμοποιώντας πλέον το όνομα Πώλ Μακ, επώνυμο με το οποίο πολιτογραφήθηκε και η οικογένεια του, έγινε γνωστός στην καλή κοινωνία της πόλης και τελικά έγινε επίσημος προσωπογράφος του  Σάχη της Περσίας.

Επιτετραμμένος της Γερμανίας στην Περσία από το 1922 έως το 1931  ήταν ο κόμης φον Σούλενμπουργκ με τον οποίο το ζεύγος συνδέθηκε ιδιαίτερα.
O Friedrich-Werner Erdmann Matthias Johann Bernhard Erich Graf von der Schulenburg (1875 – 1944) ήταν ο τελευταίος Γερμανός πρεσβευτής στην Σοβιετική Ένωση πριν να της επιτεθεί η Γερμανία.
Ο φον Σούλεμπουργκ ήταν ένας από τους λίγους ρωσόφιλους Γερμανούς διπλωμάτες της ναζιστικής περιόδου και ο πρωτεργάτης του γερμανορωσικού συμφώνου του Αυγούστου 1939, που έλυσε τα χέρια του Χίτλερ και του έδωσε την ευχέρεια να στραφεί αμέσως κατά της Πολωνίας.

Τον εκτέλεσαν οι Ναζί το 1944 γιατί τον κατηγόρησαν ότι συμμετείχε στην απόπειρα κατά του Χίτλερ.Λόγω της φιλίας που είχε αναπτύξει το ζεύγος και ιδιαίτερα η Έλενα,με την οποία ήταν ερωτευμένος, ο φον Σούλενμπουργκ βάφτισε το 1924 την γεννημένη τον ίδιο χρόνο κόρη τους Ελισάβετ (Λίλη) στον ρώσικο ορθόδοξο ναό του Αγίου Νικολάου στην Τεχεράνη.

Σήμερα πάντως στην Τεχεράνη ορθόδοξη εκκλησία υπάρχει μόνο η αρμενική, για την οποία γράφω στο ποστ μου ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΣΙΑ
Η Ελισάβετ απέκτησε και ένα αδελφό τον Βλαδίμηρο.
Γύρω στο 1930 οι Μακ έφυγαν από την Περσία και προσπάθησαν για λίγο να εγκατασταθούν στην Κωνσταντινούπολη αλλά τελικά κατέληξαν να εγκατασταθούν στην Αθήνα αγοράζοντας μια μονοκατοικία στην Καρνεάδου 37 στο Κολονάκι. 

Στην φωτογραφία η οικογένεια Μακ το 1931.

Πίσω από την πόρτα, ο Πολ Μακ και η αδελφή του. Μπροστά, η επτάχρονη κόρη του, Ελισάβετ (Λίλη) με τον δίχρονο αδελφό της Βλαδίμηρο. Δεξιά η μητέρα τους Έλενα Κούρσκαγια, που όλοι φώναζαν Λάλα ή Λάλουτσκα (Φωτο αγνώστου, 1931. ΑΡΧΕΙΟ Μ.Νταλούκα).

Το 1931 ο Μακ εξέθεσε έργα του στην Αθήνα, αλλά την ίδια χρονιά έφυγε για το Παρίσι και τελικά εγκαταστάθηκε στις Βρυξέλες, ζώντας με άλλη γυναίκα (Ρωσίδα επίσης και προστατευόμενη της Πριγκίπισσας Όλγας), και δεν ξαναήρθε στην Ελλάδα. Με την γυναίκα αυτή, δεν παντρεύεται, αλλά κάνει μαζί της ένα γιο, τον Δημήτρη. Η Λίλη έλεγε, ότι, τον υιοθέτησε, παρόλο που αντέδρασαν οι δικοί της.

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ο Μακ, συμμετείχε τακτικά σε εκθέσεις στις Βρυξέλλες και σε άλλες πόλεις του Βελγίου και το 1958 έλαβε το Χρυσό Μετάλλιο της Παγκόσμιας Εταιρείας των Βρυξελλών για το έργο του που παρουσιάστηκε στο ιρανικό περίπτερο.
Πέθανε το 1967.
Στο βίντεο υπάρχει μια συλλογή από 61 έργα του.

https://www.youtube.com/watch?v=aFmSq0OlvL4

Φεύγοντας από την Αθήνα ο Πωλ Μακ άφησε στην γυναίκα του αρκετά χρήματα για μια άνετη ζωή.

To δεύτερο μέρος

Το τρίτο μέρος