ΑΝΔΡΑΣ ΝΤΥΜΕΝΟΣ ΜΕ ΝΥΦΙΚΟ ΠΡΟΣ ΠΩΛΗΣΗ !

 

Η φωτογραφία ενός άνδρα με νυφικό είναι λίγο παλιά μεν, αλλά η όλη ιστορία είναι απολαυστική!
Η φωτογραφία δημοσιεύτηκε σε μια διαφήμιση το 2004 στο eBay.
Η διαφήμιση επεξηγεί τι πωλείται.
Ένα ελαφρώς χρησιμοποιημένο νυφικό, μέγεθος 12. Φορεμένο μόνο δύο φορές: Μία στο γάμο και μια για τούτες τις φωτογραφίες. Πωλείται λόγω διαζυγίου.
Από κάτω ακολουθεί η φωτογραφία ενός μεγαλόσωμου άνδρα με μερικά τατουάζ στα χέρια, με το πρόσωπο σβησμένο, που φοράει ένα νυφικό.
Βρήκα το νυφικό της πρώην γυναίκας μου στη σοφίτα όταν μετακόμισα.  Πήρε το δαχτυλίδι των αρραβώνων που έκανε 4000 δολάρια  αλλά άφησε το φόρεμα.  Στην πραγματικότητα επρόκειτο να κάνω ένα πάρτι για να κάψω το νυφικό  όταν το διαζύγιο έγινε οριστικό, αλλά η αδερφή μου με απέτρεψε.  Είπε, "Αυτό είναι ένα τόσο υπέροχο φόρεμα. Κάποια τυχερή κοπέλα θα χαιρόταν να το έχει. Θα πρέπει να το πουλήσεις στο EBay. Τουλάχιστον να πάρεις  κάτι πίσω για αυτό." 
Λοιπόν, γι΄ αυτό το πουλάω ελπίζοντας να πάρω αρκετά χρήματα για ίσως μερικά εισιτήρια για τους Mariners (ομάδα μπείζμπόλ)  και λίγη μπύρα.  Αυτό το φόρεμα μου κόστισε 1200 δολάρια που  μεθυσμένος ο πρώην πεθερός μου ορκιζόταν παντού  ότι θα πλήρωνε, αλλά δεν το έκανε και έτσι πλήρωσα εγώ  τον λογαριασμό.
Ευτυχώς  με την κόρη του έζησα μόνο για 5 χρόνια. Δόξα τω Θεώ που δεν είχαμε παιδιά. Αν υπήρχαν και είχαν γίνει όπως εκείνη ή η οικογένειά της, θα είχα κόψει τις φλέβες μου. Τέλος πάντων, είναι ένα πολύ ωραίο φόρεμα όπως μπορείτε να δείτε στις φωτογραφίες.  Προσωπικά, νομίζω ότι μοιάζει με κουρτίνα μπάνιου 1200$, αλλά τι ξέρω να πω εγώ  για αυτό.  Προσπαθήσαμε να τραβήξουμε φωτογραφίες από αυτό το υπέροχο λευκό ρούχο, αλλά δεν φαινόταν ωραίο στην κρεμάστρα όπως μπορείτε να δείτε, οπότε η αδερφή μου είπε: "Χρειάζεσαι ένα μοντέλο".  Λοιπόν,  η αδερφή μου δεν χωρούσε για να ποζάρει  για τη φωτογραφία. Βλέποντας ότι  προς το παρόν έχω ξεκόψει τις γυναίκες και δεν είμαι φίλος με καμία, κατέληξε να το φορέσω εγώ. Αποφάσισα να κρύψω το πρόσωπό μου - όχι για να προστατεύσω την πρώην σύζυγό μου, αλλά για να προστατευθώ εγώ από το να το μάθουν οι φίλοι μου στο μπαρ και οι συνάδελφοί μου.  Δεν θα το άντεχα.  Στην πραγματικότητα δεν πίστευα ότι το κεφάλι μου θα χωρούσε στην τρύπα του λαιμού, αλλά μετά σκέφτηκα ότι έβγαζε από εκεί την μαλούρα που είχε ως cheerleader στο Τέξας οπότε το κεφάλι μου θα χωρούσε.

 Όταν τελικά κοίταξα τις φωτογραφίες, σκέφτηκα ότι το νυφικό με  έκανε να φαίνομαι χοντρός.  Πως οι γυναίκες φοράτε αυτό το χάλι; Τρία βήματα έκανα και σκόνταψα δύο φορές.
Μην ανησυχείτε κυρίες - φοράω ρούχα από κάτω.  Πρέπει να πω ότι με έκανε να νιώθω πολύ όμορφος.  Έτσι, αν μπορεί να κάνει εμένα να νιώθω όμορφα, μπορεί να  κάνει και σας να νιώσετε όμορφα, ειδικά την πιο σημαντική μέρα της ζωής σας, σωστά;  Τέλος πάντων, μου είπαν να πω ότι έχει ουρά και πέπλο και κάθε λογής γυαλιστερές χάντρες.  Νομίζω ότι είναι αστείο που μια φωτογραφία το κάνει να μοιάζει με τον θώρακα ενός ιππότη από τα Star Wars.  Ανέφερα ότι το μόνο που θέλω είναι ένα παιχνίδι με μπάλα και μια μπύρα;  Είναι πάμφθηνο.  Κυρίες, δεν θα το μετανιώσετε.  Μπορεί να μετανιώσεις για τον μάγκα που παντρεύεσαι αλλά όχι για το φόρεμα.
 
Μια μικρή παράπλευρη σημείωση - Καθώς έβαζα αυτή τη διαφήμιση στο EBay, μου ζήτησαν ένα χρώμα.  Υπάρχει νυφικό σε κάποιο άλλο παράξενο χρώμα από το λευκό ή το ιβουάρ;;!!  Αν υπήρχε δεν θα ήταν νυφικό.  Υποθέτω πάντως ότι το μαύρο θα λειτουργούσε...
 
Η αγγελία είχε 113 προσφορές και το νυφικό πουλήθηκε ταχύτατα.
Όπως προσέθεσε ο πωλητής δέχτηκε πλήθος από e-mail.  

Οι περισσότεροι τον  ευχαριστούσαν για το γέλιο.
Και τους απαντά με χιούμορ: Είστε απόλυτα ευπρόσδεκτοι.  Πέντε χρόνια μιζέριας άξιζαν την εγκάρδια ατάκα που είχα την χαρά να σας δώσω.
Είχε επίσης 5 προσκλήσεις για αγώνες μπέιζμπολ σε άλλες πολιτείες.
Έλαβε δε και 3 προτάσεις για γάμο!
Και γράφει: Ναι, καλά διαβάσατε - τρεις προτάσεις γάμου.  Νιώθω σαν ένας από αυτούς τους μαζικούς δολοφόνους που καταδικάζονται σε θάνατο.  Ποτέ δεν κατάλαβα πώς στο διάολο πήραν περισσότερες γκόμενες από εμένα.  Τώρα ξέρω.  Πουλούσαν αηδίες στο eBay.
Τέλος έλαβε και ένα  e-mail  από τη Σκωτία για το οποίο γράφει:  Είναι καλό που το έγραψε γιατί δεν θα μπορούσα να καταλάβω ούτε μια λέξη που μου είπε.  Ποτέ δεν πέρασα από το Braveheart.
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.
 
 
 
 

Ο Μ@L@#@Σ ΚΑΙ Ο ΦΑΣΙΣΤΑΣ του Χρήστου Χωμενίδη

Salvador Dalí, Ο μεγάλος Αυνανιστής1929 Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia, Madrid

Πάντα επίκαιρος αλλά και πάντα με το καυστικό του χιούμορ ο Χρήστος Χωμενίδης γράφει για τις δύο λέξεις που βρίσκονται σήμερα σε άμεση και συνεχή χρήση στο στόμα των Νεοελλήνων.
Μεταφέρω εδώ αυτούσιο το άρθρο του με αυτόν τον τίτλο. Το κείμενο αυτό υπάρχει και στο τελευταίο του βιβλίο -Ξέρει η πάπια που είναι η λίμνη-

Μέχρι πριν από είκοσι, μέχρι πριν από δέκα ακόμα χρόνια, δημοφιλέστερη λέξη στην καθομιλούμενη γλώσσα μας ήταν το "μαλάκας". Τόσο δημοφιλής ώστε την περιελάμβαναν οι ταξιδιωτικοί οδηγοί - έπρεπε επισκεπτόμενος την Ελλάδα να την ξέρεις, κινδύνευες ειδάλλως να πέσεις θύμα ευτράπελων παρεξηγήσεων και χοντρών αστείων από τους ντόπιους. Το πρόβλημα ήταν ότι το "μαλάκας" είχε γίνει λέξη-πασπαρτού. Άλλοτε εκφερόταν ως βρισιά, άλλοτε ως τρυφερή προσφώνηση. Την απηύθυνες στον οδηγό που σε είχε αντικανονικά προσπεράσει στη στροφή μα και στον κολλητό σου, πάνω στην ψιλοκουβέντα. "Μαλακίζομαι" σήμαινε ανοητεύω επικίνδυνα αλλά και χαζολογάω ευχάριστα με την παρέα μου. Το νόημα δινόταν από τον τόνο της φωνής και από τα συμφραζόμενα. 
Ο ορισμός της λέξης έτεινε να ξεχαστεί. Σύμφωνα με τα λεξικά, "μαλάκας καλείται ο καθ’έξιν σεξουαλικά αυτοϊκανοποιούμενος, ο επιδιδόμενος εις τον αυνανισμόν". Διαστρέβλωση εδώ μέχρις συκοφαντίας καθώς ο βιβλικός Αυνάν συνήθιζε όχι τη χειροπραξία μα τη διακεκομένη συνουσία - τραβιόταν πριν εκσπερματίσει για να μην καταστήσει έγκυο τη γυναίκα του μακαρίτη αδελφού του και πάψει να είναι ο μοναδικός κληρονόμος του πατέρα του...
Ο αρχικός ορισμός ξεθώριαζε, το πνεύμα όμως τής γλώσσας καθρεφτιζόταν στη λέξη. Το να αντλείς ηδονή αποκλειστικά από τον εαυτό σου δήλωνε πως κανείς άλλος δεν σε επιθυμούσε ερωτικά. Το να διάγεις ανέραστος συνιστούσε κατάρα. Η ψυχή σου ξεραινόταν, το μυαλό σου νερούλιαζε. Καταντούσες δύσθυμος, αγενής, χαιρέκακος. Εν ολίγοις μαλάκας.  
Τα ελληνικά έβριθαν γενικά πικάντικων, αριστοφανικών, καρυκευμάτων. Το γυναικείο γεννητικό όργανο ("το λουλούδι μας" όπως το αποκαλούσε με καμάρι η θεία Δόμνα στις κόρες της) τρύπωνε παντού. Σε υπερθετικό βαθμό, "-άρα", χαρακτήριζε την ωραία γυναίκα. Ως υποκοριστικό, "-άκι", δήλωνε το νεαρό κορίτσι μα και τον ύπουλο άνθρωπο. Με την κατάληξη "-άκιας" ονόμαζε τον καθ’ υπερβολή εξαρτημένο από τα θήλεα. Μα και οι όρχεις, οι κατά Καραγάτση "δίδυμοι", ξεφύτρωναν σε κάθε πέμπτη φράση. Άνθρωποι που στην πραγματικότητα δεν είχαν καμιά σχεδόν σχέση με χαρτί και μολύβι, επαίρονταν ότι έγραφαν τους πάντες και τα πάντα στους όρχεις τους. 
Αυτά τα ζουμερά και τραγανά μέχρι χθες. Σήμερα η πολιτική ορθότης έχει ενσκύψει ως γιγάντια σκούπα για να σαρώσει τις "κακές" λέξεις από την ομιλία μας. Οι κανόνες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης επιβάλλουν να μεταμφιέζεις ό,τι άσεμνο ή εν δυνάμει προσβλητικό. Να αντικαθιστάς γράμματα με παπάκια, @. Ειδάλλως κινδυνεύεις να καταγγελθείς από κανένα μυγιάγγιχτο. Και να αποβληθείς. Η αποβολή από τα social media βιώνεται από τον μέσο άνθρωπο του 21ου αιώνα όπως σχεδόν από τον Χριστιανό τού Μεσαίωνα βιωνόταν ο αφορισμός.
 

Σήμερα τα πρωτεία της δημοτικότητας έχει πάρει ο φασίστας.
Τι σημαίνει "φασίστας"; Ιστορικά το μέλος ή τον οπαδό του Φασιστικού Κόμματος Ιταλίας, που είχε ιδρύσει ο Μπενίτο Μουσολίνι. Ο Χίτλερ τον μιμήθηκε και τον ξεπέρασε. Αποδείχθηκε έτι ειδεχθέστερος. Για κάποιον ωστόσο άξιο απορίας λόγο, η λέξη "ναζιστής" δεν διαχύθηκε στη γλώσσα. Παρέμεινε ταυτισμένη με τους θιασώτες του χιτλερικού καθεστώτος. Και με τους επιγόνους τους.
Το "φασίστας" αντίθετα απλώθηκε σαν το μελάνι της σουπιάς. Από τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, "φασίστες" χαρακτηρίζονταν οι πολιτικοί μας αντίπαλοι, ιδίως εάν βρίσκονταν στα δεξιά της κομματικής παλέτας. Υπήρχαν βεβαίως και οι "σοσιαλφασίστες" και οι "κόκκινοι φασίστες" τουτέστιν οι σταλινικοί, σύμφωνα με τους υποστηρικτές της θεωρίας των δύο άκρων. 
Βαθμιαία η λέξη "φασίστας" ξεχείλισε εκτός πολιτικών συμφραζόμενων. Έφτασε να χαρακτηρίζει κοινωνικές ή και ιδιωτικές ακόμα συμπεριφορές. "Φασίστας" δεν αποκαλείται πλέον -όπως τού αξίζει- μονάχα ο Χρυσαυγίτης. "Φασίστας" είναι και ο άξεστος αρσενικός που υποτιμά τις γυναίκες. Και ο γρουσούζης γείτονας, ο οποίος αντί να χαρεί με τη χαρά μας καλεί στις τρεις το πρωί την αστυνομία για να διακόψει το πάρτυ μας. Και ο παρωχημένων αντιλήψεων ηλικιωμένος που δεν αγαλλιά με την απελευθέρωση των ΛΟΑΤΚΙ. Που παραμένει αγκυλωμένος στον παραδοσιακό διαχωρισμό των φύλων και των ρόλων τους. Να μην μιλήσουμε για εκείνον που τολμάει να κάνει "body shaming”, μιλώντας για "περιττά" κιλά και για δίαιτες. 
Κολλάμε τη ρετσινιά του φασίστα σε όποιον μάς ενοχλεί. Ή απλώς δεν μάς αρέσει. Σε καθέναν που τον νοιώθουμε είτε απειλητικό είτε απλώς ενοχλητικό προς το αξιακό μας σύστημα. Και προς τον τρόπο ζωής που έχουμε εμείς επιλέξει.
Πρόκειται για λεξιπενία; Για υπεραπλούστευση τής γλώσσας χάριν ευκολίας; Σίγουρα ναι. Πού να ψάχνεις αποχρώσεις, ακριβείς διατυπώσεις, όταν διαθέτεις στη φαρέτρα σου αυτό το τόσο πομπώδες, το τόσο αποστομωτικό; Ονομάζεις τον άλλο "φασίστα" και τον κολλάς στον τοίχο. Χαλκομανία τον κάνεις.
Γενικεύοντας άκριτα, τσουβαλιάζοντας επιπόλαια, στερείς τη λέξη από το φοβερό αρχικό της βάρος. Εάν είναι φασίστας ο αυστηρός καθηγητής στο πανεπιστήμιο, που τσιγκουνεύεται τους βαθμούς, τότε επείγει να βρούμε άλλη λέξη για τους δολοφόνους τού Παύλου Φύσσα.  
Υπάρχει όμως και κάτι παραπάνω, αληθινά θλιβερό. 
Μαλάκας σήμαινε κατά βάθος τον παρία. Ο οποίος διήγε απόβλητος από το μεγάλο κρεββάτι, τον πυρήνα και το θεμέλιο και το λίκνο της κοινωνίας μας. Όλοι μαζί και ο μαλάκας χώρια, να θύει στη χούφτα του.
Ως φασίστα εννοούμε εκείνον που φαλτσάρει στον καθαγιασμένο δικαιωματισμό μας. Που απειλεί -έστω και λεκτικά- τον ζωτικό μας χώρο. Που αμφισβητεί τις πεποιθήσεις μας, την ιδιωτικότητα, την αυτάρεσκη μοναξιά μας. Ναι, τη μοναξιά μας.
Χίλιες φορές να ζεις στον καιρό του μαλάκα παρά στην εποχή του φασίστα.

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ ΑΤΑΚΕΣ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΜΑΝΕΣ.

 

Σε κάποιο θαμμένο  από χρόνια φάκελο αρχείων βρήκα μερικά εξαιρετικά χιουμοριστικά κείμενα που μου είχαν στείλει αλλά και φωτογραφίες, που τα είχα φυλάξει για να τα δημοσιεύσω στο μπλογκ, αλλά τα ξέχασα.
Έτσι σήμερα δημοσιεύω τον σχετικό φάκελο που έχει τίτλο Ελληνίδα Μάνα και σε αυτόν υπάρχουν 25+1 πράγματα από αυτά που μαθαίνουν και λένε στα παιδιά τους οι περισσότερες Ελληνίδες μητέρες.

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

ΜΙΑ ΕΞΗΓΗΣΗ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΤΡΑΜΠ

Στα παρακάτω ποστ μου
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ WOKE CULTURE
Η ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ (α΄μέρος)
Η ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ (β΄ μέρος)
ΙΣΩΣ ΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ ΜΗ ΟΡΘΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ
γράφω, σε ανύποπτο χρόνο, για τις διάφορες ανοησίες που προσπαθούν τα τελευταία χρόνια να μας επιβάλλουν στα πλαίσια μιας κακώς εννοούμενης πολιτικής ορθότητας. Και μπορεί οι περισσότεροι από εμάς εδώ να κάνουμε την πλάκα μας και να γελάμε με όλα αυτά, στις ΗΠΑ όμως τα πράγματα έχουν πάρει πολύ σοβαρότερη τροπή και υπάρχουν άτομα που έχουν συνέπειες στην ζωή τους από την μη αποδοχή όλων αυτών των κανόνων.
Η εκλογική επιτυχία του Τράμπ λοιπόν ίσως σε ένα βαθμό να οφείλεται στην τελείως αντισυμβατική του στάση και το κείμενο της Σώτης Τριανταφύλλου O Nτόναλντ και οι άλλοι δίνει απαντήσεις στο ερώτημα που οφείλεται η τόσο μεγάλη εκλογική του επιτυχία.
Οι υπογραμμίσεις στο κείμενο με έντονα γράμματα είναι δικές μου.
 

Είναι ο Ντόναλντ διαφορετικός από κάθε άλλο Αμερικανό πρόεδρο; Πράγματι, κανείς Αμερικανός πρόεδρος δεν εκφραζόταν όπως εκφράζεται ο Ντόναλντ Τραμπ: γι’ αυτό η συμπεριφορά του, το trumpspeak, προξενεί σε πολλούς ανθρώπους κατάπληξη και φρίκη. Όμως, έχουν προηγηθεί πολλοί φαιδροί αξιωματούχοι, κυρίως τοπικοί ή πολιτειακοί, που συνδυάζοντας κοινωνική απαιδευσία με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και με το άξεστο ύφος του παροιμιώδους επαρχιώτη Αμερικανού, επιδείνωναν την πολυδιάσπαση της αμερικανικής κοινωνίας. Ο Ντόναλντ μετέφερε τα εμφυλιοπολεμικά χαρακτηριστικά και τις πικρές ιδεολογικές συγκρούσεις στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο: χρησιμοποίησε ασύστολα την ψευδολογία, την τερατολογία και τις προσωπικές επιθέσεις όχι μόνο στους αντιπάλους του αλλά σε οποιονδήποτε διαφωνούσε μαζί του.
Το απύλωτο στόμα του κ. Τραμπ είναι στοιχείο της επιτυχίας του: «Πες τα, μεγάλε!» Ένα άλλο στοιχείο είναι το ότι σοκάρει τόσο πολύ τους Δημοκρατικούς ώστε βάλθηκαν να τον κυνηγάνε για πταίσματα: εκτός από την ενθάρρυνση της εισβολής στο Καπιτώλιο, τα αδικήματα για τα οποία έχει κατηγορηθεί ο Ντόναλντ είναι εντελώς αδιάφορα για το ευρύ κοινό —κι όσο για το δικό του κοινό, μια οριακή πλειοψηφία, επικροτεί ό,τι κάνει ακόμα κι αν είναι εξω- ή αντι-θεσμικό· ιδιαίτερα αν είναι εξω- και αντι-θεσμικό. Γι’ αυτούς, το Δημοκρατικό κόμμα εκπροσωπεί το διεφθαρμένο και μαλθακό Κατεστημένο, ενώ οι Ρεπουμπλικανοί όπως έχουν διαμορφωθεί επί Ντόναλντ εκπροσωπούν τον έντιμο, φιλόπονο και πατριώτη λαό — ο οποίος μετατρέπει σε αξία το μίσος των Δημοκρατικών για τον ήρωά του.
Στην πραγματικότητα, η νίκη του Ντόναλντ Τραμπ είναι μια άρνηση, μια ήττα των πεποιθήσεων και της πρακτικής του Δημοκρατικού Κόμματος όπως έχει εξελιχθεί τα τελευταία τριάντα χρόνια. Κατά κάποιον τρόπο, οι Δημοκρατικοί με τις ιδεολογικές, γλωσσικές και θεσμικές τους ιδιοτροπίες —την πολιτική ορθότητα, την woke κουλτούρα, την κριτική θεωρία του φύλου και της φυλής, την πολιτική του εθελοτυφλία— ευνόησαν μια συντηρητική εξέγερση· συντηρητική υπό την έννοια των οικογενειακών και χριστιανικών αξιών. Είναι δύσκολο να ρίξει κανείς το φταίξιμο για την οπισθοδρόμηση σ’ αυτή τη «συντηρητική» πλειοψηφία, που παρέμεινε σιωπηλή μέχρις ότου βρήκε το κατάλληλο πρόσωπο για να της δώσει φωνή. Έτσι, πολλά από τα δικαιώματα και τα βήματα προόδου που κατακτήθηκαν από τη δεκαετία του 1960 φαίνονται σήμερα εύθραυστα: καθώς η σιωπηλή πλειοψηφία τα είχε αποδεχθεί δυσανασχετώντας, τώρα εξεγείρεται εναντίον τους και εναντίον όσων τα προώθησαν. Και απαιτεί την επιστροφή σε ένα παλιότερο status quo: υπεροχή των λευκών, σαφή διαχωρισμό των δύο φύλων, οικονομική και κοινωνική επιτυχία μέσω σκληρής δουλειάς χωρίς βοήθεια από το σύστημα. Oι Ρεπουμπλικανοί ανασύρουν πολλές ιδέες από την αμερικανική παράδοση που έχουν γίνει κατά καιρούς αντικείμενο δημόσιας διαμάχης: 1) την απαίτηση για «μικρή και μακρινή» κεντρική κυβέρνηση που δεν θα αφαιρεί την εξουσία από τις πολιτείες 2) την απόλυτη επιχειρηματική ελευθερία χωρίς ρυθμίσεις (αποτέλεσμα της «μικρής» ομοσπονδιακής κυβέρνησης) 3) την απομάκρυνση των Ηνωμένων Πολιτειών από όλες τις εστίες ανάφλεξης στον κόσμο 4) τον οικονομικό προστατευτισμό 5) το κλείσιμο των συνόρων 6) την εφαρμογή των χρηστών ηθών (ομαδική προσευχή στο σχολείο, απαγόρευση των αμβλώσεων, κάθαρση σχολικών βιβλιοθηκών από βιβλία που προκαλούν «έκλυση των ηθών» 7) την ακύρωση όλων των περιορισμών για την προστασία του περιβάλλοντος 8) τον τερματισμό κάθε διαλόγου σχετικά με την οπλοκατοχή. Είναι πολλές οι αντιφάσεις των Ρεπουμπλικανών: για παράδειγμα, καταφέρνουν να συνδυάζουν την ιδέα της «μικρής και μακρινής» κεντρικής κυβέρνησης με την επιβολή χριστιανικών αξιών στον ιδιωτικό χώρο των πολιτών, καθώς και την πλήρη επιχειρηματική ελευθερία με την κατάργηση του ελεύθερου εμπορίου. Αλλά, είναι δύσκολο να συνεννοηθεί κανείς με τους Ρεπουμπλικανούς, ιδιαίτερα αν είναι οπαδοί του Ντόναλντ Τραμπ —δεν υπονοώ ότι είναι εύκολο να συνεννοηθεί κανείς με τους Δημοκρατικούς· δεν είναι. Πάντως, στο πέρασμα του χρόνου, οι τραμπικοί έχουν σφυρηλατήσει ένα είδος συλλογικού χαρακτήρα που προσιδιάζει στην καρικατούρα του Ugly American: οι περισσότεροι είναι αστοιχείωτοι, πιστεύουν σε απλοϊκές εθνικιστικές και νατιβιστικές ιδέες (λευκή υπεροχή, δικαίωμα του εδάφους, αμερικανικό εξαιρετισμό, αμερικανική πρωτοκαθεδρία και ανωτερότητα) και είναι πολύ θυμωμένοι περισσότερο για καταστάσεις που φαντάζονται ή που φοβούνται παρά για καταστάσεις που υπάρχουν πραγματικά. Οπωσδήποτε, ο θυμός οφείλεται στη δημογραφική αλλοίωση υπέρ των «εγχρώμων», στις μαζικές εισαγωγές κινεζικών προϊόντων και σε μια σειρά θέσεων της αριστεράς που έχουν εντείνει τον πολιτιστικό πόλεμο στις ΗΠΑ: αυτά υπάρχουν πραγματικά.
Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει μόνο ένα χάρισμα: εκείνο που κάνει μερικούς ηγέτες —αριστερούς και δεξιούς— να συνάπτουν στενή σχέση με τους οπαδούς τους και να συνδιαλέγονται με έναν όχλο που ζητωκραυγάζει. Όμως, δεν μπορεί να συγκριθεί με κανέναν προηγούμενο πρόεδρο: ο Ρόναλντ Ρέιγκαν ήταν ηθοποιός σε B movies, αλλά τα B movies απέχουν από τα reality shows· και παρότι οι εχθροί του Χάρι Τρούμαν τον χαρακτήριζαν «αποτυχημένο ψιλικατζή», ο Χάρι  έγραψε ιστορία. Όλοι οι πρόεδροι είχαν εμπειρία δημόσιας υπηρεσίας ή πολιτικού αξιώματος· και παρότι, όπως είπα, δεν έλειπαν ποτέ οι «γραφικοί», ο αμερικανικός λαός είχε πάντοτε προτίμηση σε πολιτικούς που έμοιαζαν είτε με κληρικούς είτε με νεκροθάφτες. Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι μια απόκλιση από τα ιδανικά των ιδρυτών της δημοκρατικής απλότητας: οι Πατέρες του Έθνους ήταν ενήλικοι, λιτοδίαιτοι, «πνευματικοί»· ο Ντόναλντ είναι παραδόπιστος, επιδειξιομανής και δεν έχει καμία σχέση με το «πνεύμα»· είναι χυδαίος υλιστής χωρίς θρησκευτική πίστη. Πολλές από τις στάσεις και τις ενέργειές του είναι αφόρητα συμβατικές: η αμερικανική εξαιρετικότητα που προβάλλει (Make America Great Again) είναι παλιά ιδέα όπως και το ότι οι ΗΠΑ πρέπει να κυβερνώνται σαν επιχείρηση. Σαν τον Κάλβιν Κούλιτζ πριν από αυτόν, ο Ντόναλντ πιστεύει ότι μια υγιής οικονομία της αγοράς είναι εγγυητής της ευημερίας· θεωρεί «σοσιαλιστικό» οποιονδήποτε περιορισμό του κέρδους, είτε με ρυθμίσεις, είτε με φορολόγηση —ακριβώς όπως στη δεκαετία του 1930 οι Ρεπουμπλικανοί και πολλοί Δημοκρατικοί (ο Al Smith λόγου χάρη) θεωρούσαν «μπολσεβικισμό» το New Deal.
Η ταραχώδης προσωπικότητα του κ. Τραμπ είναι πρωτοφανής, αλλά ο Θίοντορ Ρούσβελτ και ο Άντρου Τζάκσον —με τον οποίον, με τις λιγοστές γνώσεις που έχει, ταυτίζεται ο Ντόναλντ— δεν ήσαν λιγότερο παρορμητικοί. Πράγματι, έχει κάποιες ομοιότητες με τον Τζάκσον —αν μπορεί να συγκριθεί ένας άνθρωπος του 21ου αιώνα με έναν άνθρωπο του 19ου: ο Τζάκσον ήταν αυταρχικός δημαγωγός που εξύμνησε τον common man απορρίπτοντας τις ελίτ, συνέτριψε την αντιπολίτευση, απομάκρυνε βιαίως τους Ινδιάνους με σκοπό τον διαχωρισμό των ιθαγενών από τους λευκούς. Ωστόσο, νομίζω ότι αυτό που ενέπνευσε τον Τραμπ ήταν η απόφαση της κυβέρνησης Ομπάμα να αφαιρέσει το πορτρέτο του Τζάκσον από το χαρτονόμισμα των 20 δολαρίων και να το αντικαταστήσει με εκείνο της μαύρης αγωνίστριας Χάριετ Τάμπμαν. Υπερβολικά συμβολική χειρονομία που ερμηνεύτηκε, όχι αδίκως, «Φύγε εσύ, έλα εσύ».
Μένει να δούμε πώς θα εξελιχθεί ο Ντόναλντ Τραμπ στη δεύτερη προεδρία του: η αγάπη του για τα φώτα της δημοσιότητας και για τη μουσική της δικής του φωνής, το φτωχικό του λεξιλόγιο και η όλη παρουσία του, απεχθής για πολλούς, είναι η μια πλευρά της τετραετίας που θα ακολουθήσει. Η άλλη πλευρά είναι η πολιτική αυτή καθαυτή, οι αποφάσεις που θα λάβει για τις ΗΠΑ και για τις σχέσεις τους με τον υπόλοιπο κόσμο.
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

ΜΠΟΡΕΙ Η ΧΥΔΑΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΝΑ ΕΚΛΕΞΟΥΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΣΤΙΣ ΗΠΑ ;

Πολλές φορές στην Ελλάδα διαβάζουμε στις εφημερίδες ή βλέπουμε στην τηλεόραση, αρχηγοί κομμάτων να ανταλλάσσουν με τους πολιτικούς τους αντιπάλους έντονες εκφράσεις και χαρακτηρισμούς. Όμως αν συγκριθούν με αυτά που ακούγονται στον προεκλογικό αγώνα στις ΗΠΑ, κυρίως από τον Τραμπ μοιάζουν με ανταλλαγή απόψεων σε κατηχητικό!
Δεν θυμάμαι στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις σε αυτή την χώρα να έχουν ακουστεί τόσες χυδαιότητες σαν και αυτές που  κατ΄επανάληψη λέει ο Τράμπ.
Έτσι έχει «στολίσει»  την Χάρις ως τρελή, ατημέλητη(!), ως αποτυχία που έχει λιγότερη ενέργεια από ένα κουνέλι, πραγματικό απόβρασμα, σκατένια αντιπρόεδρο, χειρότερη αντιπρόεδρο, τεμπέλα όσο δεν πάει (“crazy as hell”), πιο αριστερή από την Ποκαχόντας, έχει χαμηλό IQ,  για να καταλήξει συχνά στην αγαπημένη του ατάκα που του έχει μείνει από την εποχή που έπαιζε στο ριάλιτι «The Apprentice» , Κάμαλα, απολύεσαι, πάρε δρόμο, φύγε από ’δω!
Όταν δεν την κατηγορεί ευθέως ο ίδιος, δημοσιεύει αναρτήσεις άλλων που καταφέρονται εναντίον της, όπως ότι διακρίθηκε λόγω της σχέσης που είχε με τον δήμαρχο του Σαν Φρανσίσκο ή άλλο στο οποίο υπονοούσαν ότι στην ζωή της γονατιστή έκανε στοματικό σεξ!

Το σεξ είναι από τα αγαπημένα του θέματα και είναι γνωστή η ιστορία με την «αλογομούρα» όπως αποκαλεί την πορνοστάρ Στόρμι Ντάνιελς.
Για 12 λεπτά, προς κατάπληξη όλων, μίλαγε με θαυμασμό για τo πέος του πεθαμένου Αρνολντ Πάλμερ που ήταν πασίγνωστος αθλητής του αμερικανικού γκόλφ.
Ήταν στην γενέτειρα του Πάλμερ όταν είπε  : «Όταν έκανε ντους με τους άλλους επαγγελματίες, εκείνοι αναφωνούσαν "Θεέ μου, αυτό είναι απίστευτο"»
Σε podcast εξέφρασε την έκπληξη του για το ότι ο πρώην μεγιστάνας του Χόλυγουντ, Χάρβεϊ Γουάινστιν, καταδικασμένος και φυλακισμένος  για βιασμούς και σεξουαλικές επιθέσεις έχει καταστραφεί, χρησιμοποίησε δε την λέξη «schlonged» που σημαίνει « Έχοντας ένα πέος με ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό»!
Θεωρώντας τον εαυτό του πολύ άνδρα, πριν τις εκλογές το 2016 καυχιόταν ότι χρησιμοποιεί τη διασημότητά του για να «πιάνει (τις γυναίκες) από το μ....».
Αλλά εκτός από αυτή του την ικανότητα, στο Μίσιγκαν μίλησέ και για την «υπέροχη λευκή του επιδερμίδα» και είχε προηγουμένως αμφισβητήσει εάν η Καμάλα Χάρις ήταν πραγματικά μαύρη τον Ιούλιο, λέγοντας ότι «έγινε μαύρη πρόσφατα».
Ο Guardian υπενθυμίζει πως ανά καιρούς, ο Τραμπ έχει προχωρήσει σε διάφορες δηλώσεις για τις οποίες έχει δεχθεί κριτική, για τον ρατσισμό του όπως η πρόσφατη αναφορά του στον Αντετοκούμπο. 

Επίσης έχει δεχθεί κριτική, εκτός φυσικά από τον ρατσισμό και τον σεξισμό, ο οποίος είναι έκδηλος στις ομιλίες του. Έχει δηλώσει πως πιστεύει ότι ο Hannibal Lecter, ο φανταστικός κανίβαλος, είναι ένα πραγματικό πρόσωπο που έχει πεθάνει, ενώ συγχέει το νόμιμο άσυλο, τη διαδικασία με την οποία άνθρωποι από άλλες χώρες ζητούν προστασία όταν φεύγουν από διώξεις, με τα ψυχιατρεία.
Επίσης, πρόσφατα είπε μια ακροδεξιά ηλιθιότητα στο ντιμπέιτ ότι οι μετανάστες τρώνε κατοικίδια!
Στην Αριζόνα, δήλωσε πως οι ΗΠΑ είναι ένας «σκουπιδοτενεκές για τον κόσμο», καταφερόμενος εναντίον των ανθρώπων που εισέρχονται παράνομα στη χώρα αλλά και των Δημοκρατικών, τους οποίους ο Τραμπ αποκάλεσε ανίκανους και ηλίθιους.
Αποκορύφωση της χυδαιότητας υπήρξε στην συγκέντρωση της Νέας Υόρκης στην οποία μίλαγε για ώρα για την απέλαση μεταναστών  τους οποίους χαρακτήρισε «κακούς και αιμοδιψείς εγκληματίες». 

Δίπλα του υπήρχε ένας συρφετός από  ομοϊδεάτες υποστηρικτές του όπως ο πρώην δήμαρχος της Νέας Υόρκης Ρούντι Τζουλιάνι, που ισχυρίστηκε ψευδώς ότι η Χάρις «βρίσκεται στο πλευρό των τρομοκρατών» στον πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς, ή άλλος που χαρακτήρισε τη Χάρις «αντίχριστο» και κράτησε έναν σταυρό μπροστά στο πλήθος που χειροκροτούσε, ή ο παλαιστής Χαλκ Χόγκαν  που έσκισε την μπλούζα του υπέρ του Τραμπ(!), για να φτάσει στην αποκορύφωση η συγκέντρωση με τον κωμικό Τόνι Χίντσκλιφ, ο οποίος είπε ότι στους ισπανόφωνους «αρέσει να κάνουν μωρά» και «δεν τραβιούνται...» και που αποκάλεσε το Πουέρτο Ρίκο, αμερικανικό έδαφος στην Καραϊβική, ως «νησί σκουπιδιών που επιπλέει στη μέση του ωκεανού».

 

Τέλος στην συγκέντρωση ήταν και ο πρότινος ανεξάρτητος υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές Ρόμπερτ Φ. Κένεντι ο νεότερος, γνωστός αντιεμβολιαστής με συνωμοσιολογίες απόψεις και γι΄αυτό τον λόγο τα περισσότερα μέλη της δυναστείας  Κένεντι τον έχουν αποκηρύξει.
Το νούμερο αυτό έχει χαρακτηρίσει τα εμβόλια κατά της COVID-19 τα «πιο θανάσιμα που κατασκευάστηκαν ποτέ» κι έχει υποστηρίξει τη θεωρία πως ο ιός ήταν γενετικά «σχεδιασμένος» ώστε να στοχοποιήσει... εθνικές και φυλετικές ομάδες, ιδίως τους μαύρους και τους λευκούς, και να μην μολύνει «τους (εβραίους) Ασκενάζι και τους Κινέζους».
Ο Τράμπ τον προορίζει να αναλάβει «μεγάλο ρόλο» στο πεδίο της δημόσιας υγείας αν επικρατήσει στις προεδρικές εκλογές την Τρίτη!
Τελικά παραφράζοντας τον εθνικό ύμνο της Αγγλίας  God save USA!
 
 Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση. 

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ ΤΩΝ ΣΚΕΥΩΡΩΝ ΤΗΣ ΝΟΒΑΡΤΙΣ!

 Αυτές τις μέρες αποδείχτηκε το πόσο διαχρονική είναι η αλήθεια της ρήσης του αρχαίου ποιητή Μένανδρου "έστι δίκης οφθαλμός ός τα πανθ’ ορά"
Πράγματι τελικά, έστω και με καθυστέρηση 6 ετών και μετά  την  άρση της προστασίας των κουκουλοφόρων μαρτύρων της Νοβάρτις,  «το μάτι της δικαιοσύνης που βλέπει τα πάντα» θα αποκαλύψει ποιοι και με ποια ανταλλάγματα επινόησαν ανεκδιήγητες  κατηγορίες για τους 10 πολιτικούς αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ, κατασκευάζοντας το σκάνδαλο Νοβάρτις που ο υπουργός του Παπαγγελόπουλος είχε χαρακτηρίσει ως  το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως κράτους!
Και είχε δίκιο!
Μόνο που το πραγματικό σκάνδαλο ήταν η σκευωρία που δημιούργησε ο ΣΥΡΙΖΑ, με την γνωστή τσαπατσουλιά που τον χαρακτήριζε, βάζοντας τους μάρτυρες να μιλούν για χρηματισμό πχ  του υπηρεσιακού πρωθυπουργού Πικραμένου ο οποίος μέσα σε ένα μήνα που διετέλεσε πρωθυπουργός,  πρόλαβε, πριν δηλαδή να μάθει καλά καλά τα άτομα  στο προσωπικό του γραφείου , να δικτυωθεί και να χρηματιστεί από την Νοβάρτις!
Όπως γράφω δε στο ποστ μου ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΗΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ :Την πρόταση δε για να αναλάβει την υπηρεσιακή κυβέρνηση ο Πικραμμένος την είχε ο Καμμένος ο οποίος εκθείαζε την πορεία, το κύρος, την πολιτική ουδετερότητα και την επιστημονική του επάρκεια ενώ τώρα ψήφισε την παραπομπή του!  O tempora, o mores!
Άσε που δεν είχαν ούτε πρωτοτυπία στην κατασκευή μιας λογικοφανούς σκευωρίας!  Το 1992 τα χρήματα στον πρωθυπουργό τα μετέφερε, όπως έλεγε, σε Πάμπερς ο σωματοφύλακας του Κοσκωτά  Μαμανέας,  που όπως αποδείχτηκε στο ειδικό δικαστήριο ήταν ψευδομάρτυρας, ο οποίος μάλιστα μετέπειτα καταδικάστηκε και για εμπορία ναρκωτικών, ενώ τώρα πλέον μεταφέρθηκαν με Samsonite με ρόδες στου Μαξίμου και πέρασαν  χωρίς κανένα έλεγχο από φρουρούς και παρατρεχάμενους πηγαίνοντας άνετα και κατευθείαν στο πρωθυπουργικό γραφείο!!

Ο κουκουλοφόρος δε μάρτυρας με το όνομα Σαράφης τον Ιανουάριο 2023 είχε συλληφθεί  αμέσως μετά την απολογία του στην αρμόδια ανακρίτρια και είχε προφυλακιστεί,  κατηγορούμενος ως ο «εγκέφαλος» μεγάλης απάτης που στήθηκε σε βάρος επιχειρηματιών με δήθεν άμεσες και εύκολες δανειοδοτήσεις τους από τραπεζικά ιδρύματα στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Ήδη πριν 6 χρόνια έγραφα στο ποστ μου Α΄ΜΕΡΟΣ –ΤΟ ΠΑΡΤΥ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΠΡΙΝ ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΗΣ NOVARTIS. ότι: Όλα αυτά είναι που δημιούργησαν την υπόνοια ότι οι μάρτυρες έχουν καθοδηγηθεί καταλλήλως ώστε να μην θιγούν πρόσωπα με τα οποία  στελέχη της κυβέρνησης  έχουν ιδιαίτερους δεσμούς μαζί τους από το παρελθόν και να κατηγορηθούν πολιτικοί τους αντίπαλοι με προσωπικές κρίσεις και απόψεις ελλείψει  αποδείξεων.
Αυτά που έγραφα τότε ήρθε πρόσφατα να επιβεβαιώσει ο Κώστας Κούκουνας με το άρθρο του Η συνωμοσία Novartis και το χρέος Καραμανλή
O οποίος γράφει μεταξύ άλλων ότι: Από την εμπλοκή των προσώπων είναι πλέον δεδομένο ότι τη σχεδίαση και εκτέλεση της συνωμοσίας ανέλαβε η «καραμανλική συνιστώσα» του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι προφανές επίσης ότι ο Αλέξης Τσίπρας με την «καραμανλική συνιστώσα» του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα εξύφαιναν ποτέ μια τόσο ανατριχιαστική συνωμοσία, χωρίς να λάβουν την έγκριση του Κώστα  Καραμανλή.
Άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη είχε εκπληρώσει όλες τις δικές του «υποχρεώσεις» απέναντι στον Κώστα Καραμανλή.
Αφού είχε επιχειρήσει τη μεγαλύτερη ατιμία της ιστορίας μας: την απόπειρα να φυλακίσει τα στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ, επειδή είχαν την εντιμότητα να καταγράψουν το θηριώδες έλλειμμα της χώρας που άφησε η κυβέρνηση Καραμανλή.
Μάλιστα, σε μια πρωτοφανή αναισχυντία, ενώ χρησιμοποιούσαν τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ στη σύνταξη του προϋπολογισμού επειδή ήταν απολύτως ακριβή, ταυτόχρονα, μέσω της Αυγής (4/8/2016), έστελναν μήνυμα στην Δικαιοσύνη  ότι τα στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ που τα κατέγραψαν, «Εξαπάτησαν τη χώρα και τους Έλληνες με ψεύτικα στοιχεία, συμπράττοντας με ξένα συμφέροντα…». 

Στο ποστ μου Η ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΟΒΑΡΤΙΣ έχω μεταφέρει μια απολύτως λογική εξήγηση που έχει γράψει ο Γιώργος Τενέζος για ποιο λόγο στήθηκε αυτή η σκευωρία.
Χαρακτηριζουμε τρεις προστατευομενους μαρτυρες …όχι γιατι κινδυνευει η ζωη τους από τον Πικραμενο τον Σπυραδωνη η τον Λοβερδο [αυτά είναι μπαρμουτσαλα αναξια και για χαμηλης νοημοσυνης Συριζαιους]… αλλα απλα για να είναι αφαντοι αορατοι και να μην μπορει να τους βρει κανενας!!
Τους βαζουμε να καταθετουν σημεια και τερατα και ιστοριες για αγριους …που να μην μπορουν να σταθουν σε κανενα δικαστηριο… όχι τυχαιως αλλα εκ προθεσεως διοτι ο στοχος δεν είναι να κλεισουμε φυλακη τους αντιπαλους μας… αλλα απλα οι εντυπωσεις!!
Μετα στησουμε καλπες …επιστρατευουμε όλα τα μπουμπουκια της Δημοσιογραφιας που διαθετουμε.. και να το ΦΒΙ και να τα κελια και να οι Κορυδαλλοι ..και τους παμε σε εκλογες με διλημμα ..από την μια οι τιμιοι και από την άλλη οι κλεφτες και απατεωνες ….οποτε φυσιολογικα τις κερδιζουμε τις εκλογες!!!
Κατοπιν στελνουμε την υποθεση στην δικαιοσυνη ….και αυτή βασει των γελοιων κατηγοριων… βαζει τις υποθεσεις στο αρχειο!!
Το τελειο εγκλημα εχει συντελεστει!!
Δεν υπαρχει υποθεση…. δεν υπαρχουν μαρτυρες δεν υπαρχει τιποτε..ειμαστε κυβερνηση και σε τυχον σκουξιματα των κατηγορηθεντων να εξεταστη η υποθεση..απανταμε «ποια υποθεση δεν υπαρχει υποθεση»!!!
Αλλα λογω ανικανοτητος και αλαζονιας …δεν μας βγηκε και αυτό το απλο και σχεδον τελειο εγκλημα… και τωρα τρεχατε ποδαρακια μου!!

Και πράγματι τώρα θα πρέπει να τρέξουν να εξηγήσουν τα ανεξήγητα, όσοι εναπομείναντες ελαφρά τη καρδία, ψήφιζαν χωρίς να ντρέπονται την παραπομπή των πολιτικών τους αντιπάλων στην Βουλή, δηλαδή ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ, μιας και ΑΝΕΛ και Χρυσή Αυγή δεν υπάρχουν πλέον! 
Είναι εμφανής ο πανικός του ΣΥΡΙΖΑ στην ανακοίνωση του για την άρση προστασίας των ψευδομαρτύρων που σίγουρα θα έχει ως αποτέλεσμα την αποκάλυψη των ηθικών αυτουργών της σκευωρίας.
Λέει, παραπλανώντας η ανακοίνωση, ότι η απόφαση είναι: «Ταφόπλακα στον σημαντικό θεσμό της προστασίας μαρτύρων», μόνο που ο θεσμός βέβαια παραμένει αλώβητος και το μόνο που αλλάζει είναι ότι όταν αυτά που καταθέτουν οι μάρτυρες διαπιστώνονται ότι είναι ψευδή με δικαστικές αποφάσεις, αν παρέμεναν σε προστασία οι μάρτυρες τότε ο νόμος θα ήταν για προστασία ψευδομαρτύρων και όχι μαρτύρων!
Στην ίδια δε ανακοίνωση διαβάζουμε επίσης ότι: οι προστατευόμενοι μάρτυρες της υπόθεσης Novartis βραβεύτηκαν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 2020, με το ετήσιο βραβείο για «Δημοσιογράφους, μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος και υπερασπιστές του δικαιώματος στην πληροφόρηση» χωρίς βέβαια να επεξηγεί ότι η βράβευση δεν έγινε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο  αλλά έγινε από την Ομάδα της Ευρωαριστεράς σε αυτό, στην οποία ανήκει και ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή Γιάννης κερνά Γιάννης πίνει!

Θα έπρεπε ίσως και ο ΣΥΡΙΖΑ να βραβευθεί από τους Ιατρικούς Συλλόγους της χώρας γιατί στην ουσία προσπαθώντας να κατηγορήσει τους πολιτικούς του αντιπάλους για χρηματισμό, δεν ασχολήθηκε με τα μέλη τους  που χρηματιστήκαν από την Νοβάρτις, δηλαδή με αυτό που ήταν το πραγματικό σκάνδαλο! 

Μερικά ακόμα άρθρα μου σχετικά με την σκευωρία Νοβάρτις.

Β΄ΜΕΡΟΣ- ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ NOVARTIS ΚΑΙ ΟΙ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΟΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΡΩΗΝ ΚΑΙ ΝΥΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΙ

Γ΄ΜΕΡΟΣ- ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΗΣ NOVARTIS ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΙΚΕΣ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ

 Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

ΓΙΑΤΙ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΣΤΙΣ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΑΝΤΙ ΣΤΙΣ 12.

Με την επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου έχω ασχοληθεί αρκετές φορές στο παρελθόν.
Σε ένα ιδιαίτερα σημαντικό για μένα ποστ με τίτλο ΑΣΜΑ ΗΡΩΙΚΟ ΚΑΙ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΙΖΗΣΑΝΤΑ ΑΝΘΥΠΟΛΟΧΑΓΟ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ  γράφω για τον πατέρα μου, που ως έφεδρος αξιωματικός πολέμησε  ως εθελοντής στην Αλβανία. Ο τίτλος ήταν εμπνευσμένος από το γνωστό εκτεταμένο ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη   ΑΣΜΑ ΗΡΩΙΚΟ ΚΑΙ ΠΕΝΘΙΜΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΜΕΝΟ ΑΝΘΥΠΟΛΟΧΑΓΟ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ. Όπως δε γράφω σε άλλο ποστ ο Ο ΕΛΥΤΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΕΠΟΥΣ. 
Στο ποστ ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ του ΗΛΙΑ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ διαβάζουμε για την αιρετική άποψη του αείμνηστου συγγραφέα για τον πόλεμο αυτό.
Εν μέσω κρίσης το 2011 ο Γιάννης Ξανθούλης στοΗ 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ   γράφει για την πιο εκπτωτική εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου που θυμάται...
Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι Η ΠΡΩΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ ΚΙΝΟΥΜΕΝΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ ΣΑΤΙΡΙΖΕ ΤΟΝ ΝΤΟΥΤΣΕ!
Υπάρχει τέλος, με πολύ χιούμορ και ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ 28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Όμως για να κατανοήσει κανείς καλύτερα το σημερινό άρθρο που έχει ως θέμα την ξεχασμένη επέτειο της απελευθέρωσης της χώρας από τους Γερμανούς την οποία γιορτάζουν οι άλλες χώρες της Ευρώπης θα είναι χρήσιμο να διαβάσει για  ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Όπως γράφει λοιπόν ο Κώστας Μπουρούσης στο Απελευθέρωση: Γιατί γιορτάζουμε τον πόλεμο και όχι την ειρήνη – Η ξεχασμένη επέτειος
για την 12^η Οκτωβρίου, την μέρα που οι Γερμανοί κατέβασαν την σημαία τους από την Ακρόπολη και έφυγαν, πως η μέρα αυτή ήταν:
 

 Μια ημέρα συγκλονιστική για τους πολίτες της, που έζησαν για 1.264 ημέρες κάτω από το ασφυκτικό καθεστώς της Κατοχής και θρήνησαν στο διάστημα των τριάμισι ετών περισσότερους από 40.000 νεκρούς μόνο από τον λιμό και την κακουχία.
Είναι δε εντυπωσιακό – αν όχι δείγμα αγνωμοσύνης και απαξίας της Ιστορίας – το γεγονός ότι μόλις πριν από οκτώ ημέρες η Αθήνα συμπλήρωσε 80 χρόνια από την πιο κομβική ίσως ημέρα της νεότερης ιστορίας της, χωρίς για μία ακόμα φορά να το αντιλαμβάνεται. Γιόρτασε μια ημέρα ελευθερίας… χωρίς να τη γιορτάσει. Είμαστε άραγε αμνήμονες και αγνώμονες στο παρελθόν μας ή έχουμε συμφιλιωθεί με μια επιλεκτικής κοπής μνήμη ή έστω με ένα συγκαταβατικό αφήγημα που μας βολεύει και κυρίως δεν μας ξεβολεύει από όσα έχουμε καταπιεί, χωνέψει και μεταβολίσει ως «ιερά και όσια»; Τι έφταιξε και η 12η Οκτωβρίου καταδικάστηκε στη λησμονιά και ζει εδώ και οκτώ δεκαετίες στη σκιά της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου;
«Ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου είχε ξεκινήσει στην Αθήνα ήδη από τον πρώτο χρόνο του πολέμου» εξηγεί ο ομότιμος καθηγητής Νεότερης Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Αντώνης Λιάκος. «Οι εκδηλώσεις μνήμης και τιμής για την απώθηση των Ιταλών που ήταν μαζικές είχαν καθιερωθεί από το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και τις αντιστασιακές οργανώσεις, οι οποίες, όπως μπορεί κανείς να αντιληφθεί, καταδιώκονταν γι’ αυτές τους τις κινήσεις από τους Γερμανούς».
Ναι, ήταν το δίχως άλλο γενναίο αλλά και ευφυές ένας λαός που από τον Απρίλιο του 1941 είχε κατακτηθεί από τους Ναζί να θυμάται και να γιορτάζει τη θριαμβική απόκρουση που πέτυχε επί των Ιταλών το 1940, να ανακαλεί τους λόγους που αντιστάθηκε και συνέχιζε να αντιστέκεται, να τονώνει το φρόνημα και να ανατροφοδοτεί την πίστη του για την ελευθερία. 

Μάλιστα έως το 1944 και τον πρώτο επίσημο εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου στην ελεύθερη πια Αθήνα με πρωθυπουργό της κυβέρνησης εθνικής ενότητας τον Γεώργιο Παπανδρέου το αφήγημα της επετείου ήταν ενιαίο – αντλούσε και αναφερόταν δηλαδή τόσο στον πόλεμο του αλβανικού μετώπου όσο και στην κατοπινή δράση της Αντίστασης κατά των Γερμανών. Με άλλα λόγια, οι δύο επέτειοι, της έναρξης και του τέλους του πολέμου, ήταν για εκείνη τουλάχιστον τη χρονιά ταυτισμένες.
Η πρόθεση για την αποδόμηση της κοινής αναφοράς της επετείου έγινε σαφής από τον Οκτώβριο του 1945, όταν το ΕΑΜ αποκλείστηκε από τον επίσημο εορτασμό και οι εκδηλώσεις που οργάνωσε σε συνοικίες των Αθηνών και του Πειραιά κρίθηκαν παράνομες. Έκτοτε ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου ξεκίνησε να ταυτίζεται ολοένα και περισσότερο και τελικά αποκλειστικά με τον νικηφόρο πόλεμο των Ελλήνων κατά των Ιταλών. Προφανής αιτία ήταν τα Δεκεμβριανά.

Ο κ. Λιάκος λέει πως η επέτειος της απελευθέρωσης της Αθήνας από τους Γερμανούς στην πραγματικότητα υποβαθμίστηκε και υποσκελίστηκε ακριβώς λόγω της εμφύλιας σύγκρουσης των Αθηνών που ακολούθησε μόλις 52 ημέρες αργότερα, στις 3 Δεκεμβρίου, και η οποία καταγράφηκε ως η θρυαλλίδα που οδήγησε τελικά στον εμφύλιο πόλεμο. Από τη νίκη κατά των Ναζί, τη συλλογική ανάταση και την ομοψυχία η χώρα βυθίστηκε στον αλληλοσπαραγμό. Σε κάθε περίπτωση ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών επισημαίνει ότι ποτέ δεν είναι αργά για να επανατοποθετηθούμε απέναντι σε μια ημέρα-ορόσημο για την εθνική μας υπόσταση.
Την ίδια γνώμη συμμερίζεται και ο Μενέλαος Χαραλαμπίδης, ιστορικός, μελετητής της περιόδου της Κατοχής και συγγραφέας μεταξύ άλλων του βιβλίου «Οι δωσίλογοι», το οποίο αισίως έχει υπερβεί σε πωλήσεις τα 35.000 αντίτυπα – ένας αριθμός αποκαλυπτικός του ενδιαφέροντος που εξακολουθεί να υπάρχει εκεί έξω για την περίοδο της Κατοχής. Βέβαια ο κ. Χαραλαμπίδης επισημαίνει ότι πριν από την επανατοποθέτησή μας απέναντι σε μια ιστορική επέτειο θα πρέπει προηγουμένως να αποκτήσουμε γνώση της.
Πράγμα από το οποίο μάλλον απέχουμε ακόμη σημαντικά, αν λάβει κανείς υπόψη την εύστοχη παρατήρηση του συγγραφέα πως σε ολόκληρη την πόλη των Αθηνών δεν υπάρχει ούτε ένας δρόμος ούτε ένα στενό ούτε καν ένα αδιέξοδο το οποίο να σκέφτηκε κανείς να ονοματίσει σε ανάμνηση της 12ης Οκτωβρίου, αλλά ούτε και οι ανάλογες αναφορές στα σχολικά βιβλία.

 Ακόμα και το μνημείο-γλυπτό που φιλοτέχνησε ο Θανάσης Απάρτης και βρίσκεται επί της οδού Μέρλιν 6, εκεί δηλαδή όπου βρισκόταν το εν Αθήναις κολαστήριο της Γκεστάπο, παραμένει άγνωστο για πολλούς πολίτες. «Αυτό το κενό είναι ενδεικτικό της απαξίωσης απέναντι στην ημέρα της απελευθέρωσης της πόλης από τους Γερμανούς και της απόφασης να κρατάμε ένα μέρος της ιστορίας μας κρυμμένο κάτω από το χαλί. Δεν έχουμε φτιάξει ούτε ένα μνημείο σαν αυτά που συναντά κανείς σε κάθε ευρωπαϊκή πόλη για τους 45.000 νεκρούς, αυτούς που πέθαναν από πείνα την περίοδο της γερμανικής κατοχής»  υπογραμμίζει.
Και όπως επισημαίνει ο Μενέλαος Χαραλαμπίδης:  «Οι νικητές του εμφυλίου πολέμου είχαν χειροπιαστό κίνητρο να περιβάλλουν την απελευθέρωση της Αθήνας αλλά και ευρύτερα την περίοδο της Κατοχής με ένα πέπλο λήθης» λέει. Ποιο ήταν αυτό; Πολλοί από εκείνους που συμμετείχαν στις μεταπολεμικές κυβερνήσεις ήθελαν να σβήσουν τα δικά τους ίχνη από την περίοδο της Κατοχής και τις σχέσεις που είχαν αναπτύξει με το ναζιστικό καθεστώς. «Δεν ήθελαν η συγκεκριμένη ιστορική περίοδος να συζητιέται» εξηγεί. Οπότε η ανάμνηση της περιόδου 1940-1944 με εστίαση μόνο στην αρχή του πολέμου, δηλαδή στο αλβανικό έπος, ήταν μια βολική – αλλά όχι ιστορικά δίκαιη – μέση οδός.
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΕΗ ΜΕ ΟΣΤΟ !

Στο παρελθόν είχα γράψει σχετικά με το πέος τα εξής κείμενα:
ΠΕΟΥΣ ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΣ
Β΄ ΤΟ ΠΕΟΣ ΣΤΗΝ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΛΥΠΤΙΚΗ  και
Γ-(τελευταίο)-Η ΣΥΝΘΙΑ ΠΛΑΣΤΕΡ ΚΑΣΤΕΡ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΗ ΤΗΣ ΡΟΚ ΜΟΥΣΙΚΗΣ  αλλά μέχρι σήμερα δεν είχα διαβάσει ότι υπάρχουν πέη με οστό!
Στην φωτογραφία είναι διάφορα βάκλον (baculum) τα οποία είναι οστά που υπάρχουν στο πέος σε διάφορα ζώα, αλλά δυστυχώς (;) είναι ένα οστό που δεν υπάρχει πλέον στον άνθρωπο.
Το βάκλον όπως διαβάζουμε εδώ, είναι περισσότερο γνωστό ως οστό του πέους ή πεϊκό οστό, ένα κόκαλο που κάποτε στεκόταν αρωγός στη στύση των αντρών.
Καταγράφηκε για πρώτη φορά τον 17ο αιώνα .
Το βάκλον, όμως, υπάρχει ακόμα σε πολλά άλλα είδη, με πιο χαρακτηριστικό τον σκύλο. Έτσι, είναι γνωστότερο στους κτηνιάτρους απ’ ό,τι στους ανδρολόγους.
Όπως εξηγεί ο κ. Διονύσιος Γιουλάτος, καθηγητής στον Τομέα Ζωολογίας  του Τμήματος Βιολογίας του ΑΠΘ. :Το βάκλον είναι ένα εν γένει ραβδωτό οστό. Βρίσκεται μέσα στο πέος των αρσενικών θηλαστικών. Κανονικά αυτό το οστό φαίνεται να προέρχεται ίσως από οστεοποίηση συνδετικού ιστού και βρίσκεται πάνω από την ουρήθρα, μάλλον για να την προστατεύει. Είναι ένα οστό συνήθως επίμηκες, αλλά σε κάποιες ομάδες μπορεί να είναι οδοντωτό στην άκρη του. Μπορεί όμως να είναι και πλατύ ή τριαινοειδές, σαν τρίαινα δηλαδή. Εμφανίζει πολύ μεγάλη ποικιλομορφία. Μπορεί να είναι ευθύ ή κεκαμμένο (να έχει καμφθεί), παχύ ή λεπτό, μακρύ ή κοντό.
Αυτή η ποικιλομορφία καθορίζεται και φυλογενετικά. Ας πούμε, στα σαρκοφάγα είναι εν γένει επίμηκες και σχετικά απλό στη μορφή. Σε κάποιες ομάδες τρωκτικών μπορεί να είναι οδοντωτό ή τριαινοειδές. Επίσης, η μορφολογία του πεϊκού οστού, π.χ. στους σκίουρους ή σε κάποια είδη ποντικών, έχει και ταξινομικό χαρακτήρα, δηλαδή διαχωρίζει τα είδη.

Στην παραπάνω φωτογραφία πάνω αριστερά είναι οστό σκίουρου, και δεξιά από rice rat, ενώ κάτω είναι βάκλον από θαλάσσιο λέοντα (Walrus) που ζει στον Βόρειο Πόλο  και το πέος τους φτάνει ακόμα και τα 60 εκατοστά όπως αυτό που βλέπουμε στην παρακάτω φωτογραφία.

Για να διακρίνουμε ποια είδη το έχουν και ποια όχι, ο κ. Γιουλάτος επισημαίνει ότι επειδή πρόκειται για ένα οστό που βρίσκεται στο πέος και είναι σχετικά μικρό σε μέγεθος, ένας έμπειρος ανατόμος δεν θα το κοιτάξει παρά μόνο αν ξέρει τι να ψάξει. Αυτό σημαίνει ότι τελικά ίσως και να μη λείπει από οργανισμούς στους οποίους δεν έχει καταγραφεί.
Τα θηλαστικά, ως ομάδα στην οποία έχει βρεθεί το οστό αυτό, αριθμεί πάρα πολλά είδη, σχεδόν εξίμισι χιλιάδες σύμφωνα με τις τελευταίες καταγραφές, αλλά είναι φύσει αδύνατο να έχουν εξεταστεί ανατομικά όλα, ώστε να καταγραφεί η απουσία ή η παρουσία του συγκεκριμένου οστού σε αυτά. Οι περισσότερες μελέτες αφορούν ένα σχετικά μικρό ποσοστό, το πολύ ένα 60%.
Πρώτ' από όλα, λοιπόν, έχει καταγραφεί στα πλακουντοφόρα θηλαστικά.
 Δεν έχει βρεθεί σε αυτά που ονομάζουμε μονοτρήματα, δηλαδή στον ορνιθόρυγχο και στις έχιδνες, τα πρωτόγονα αυτά θηλαστικά που ακόμη γεννούν αυγά. Δεν έχει καταγραφεί ούτε στα μαρσιποφόρα.
Στα πλακουντοφόρα υπάρχει πολύ μεγάλη ποικιλομορφία. Έχει βρεθεί σε μια ομάδα αφρικανικών μυγαλόμορφων θηλαστικών, τα οποία ονομάζονται αφροσορίσιδα, στα ευρασιατικά μυγαλόμορφα, μια τάξη θηλαστικών την οποία ονομάζουμε σορικόμορφα. Αλλά και εκεί πάλι έχει βρεθεί μόνο στους ασπάλακες, όχι στις μυγαλές.
Στα σαρκοφάγα επίσης υπάρχει οστό. Η πλειονότητα των σαρκοφάγων, πλην των υαινών, φέρει πεϊκό οστό. Επίσης υπάρχει στην πλειονότητα των νυχτερίδων, εκτός από κάποιες ομάδες, τροπικές και υποτροπικές, στις οποίες έχει καταγραφεί η απουσία του. Το συγκεκριμένο οστό βρίσκεται σε όλα τα τρωκτικά, εμφανίζοντας πολύ μεγάλη ποικιλομορφία. Έχει βρεθεί επίσης σε κάποιες ομάδες λαγόμορφων, μια τάξη θηλαστικών, της Βόρειας Αμερικής. Όχι στους λαγούς ή στα κουνέλια, αλλά στην άλλη κατηγορία των λαγόμορφων που είναι τα πίκα (φωτογραφία) και μοιάζουν περισσότερο με τρωκτικά παρά με λαγούς.

Υπάρχει σε όλες τις αφρικανικές μαϊμούδες και τους πίθηκους. Δεν έχει βρεθεί όμως σε ένα είδος ασιατικής μαϊμούς που ζει στο Βιετνάμ, τον Pygathrix (φωτογραφία), αλλά και πάλι μόνο στο ένα στα τρία είδη εντοπίζεται η έλλειψή του. 

Υπάρχει όμως στον χιμπατζή (και στο μπονόμπο, αλλά συρρικνωμένο, στο άκρο του πέους, και είναι λίγα χιλιοστά, περίπου 6-15), στον γορίλλα και στον ουρακοτάγκο. Για τον μπονόμπο έχω γράψει στο παρελθόν το ποστ ΜΠONOΜΠO ,ΤΟ ΜΟΝΟ ΕΙΔΟΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΣΕΞ ΟΠΩΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!
Απ’ τη στιγμή που υπάρχει στον χιμπατζή, στον γορίλλα, στον ουρακοτάγκο, στους γίββωνες και στους κερκοπίθηκους, σημαίνει ότι το οστό υπήρχε σε αυτή την εξελικτική γραμμή. Αν σκεφτούμε τώρα ότι οι χιμπατζήδες και οι άνθρωποι ως ομάδες διαχωρίστηκαν πριν από περίπου έξι εκατομμύρια χρόνια, με βάση το αρχείο των απολιθωμάτων αλλά κυρίως με βάση μοριακές και γενετικές μελέτες, το πιο πιθανό είναι στον άνθρωπο να χάθηκε κάπου μετά τον διαχωρισμό.
Στην ερώτηση που χρησιμεύει και γιατί χάθηκε, η απάντηση είναι ότι δεν έχει ακόμη αποσαφηνιστεί ο ακριβής ρόλος αυτού του οστού.
 Άλλοι λένε ότι συνδέεται με τη μηχανική υποστήριξη του πέους.
 Κάποιοι το συνδέουν με την υπερνίκηση της αντίστασης του κόλπου, την αποφυγή της συμπίεσης της ουρήθρας ή επίσης με τη διέγερση των θηλυκών γενετικών οργάνων κατά τη διαδικασία της διείσδυσης του πέους στον κόλπο.
Κάποιοι άλλοι σχετίζουν την παρουσία του με την καλύτερη μεταφορά του σπέρματος.
 Οι περισσότερες μελέτες συνδέουν την ύπαρξη και την ευρωστότητα αυτού του οστού με τη διευκόλυνση της παρατεταμένης διείσδυσης. Βέβαια, όλα αυτά είναι αλληλοσυνδεόμενα.
Οι μελέτες έχουν δείξει ότι κυρίως στα πρωτεύοντα και στα σαρκοφάγα, όπου έχουν γίνει πιθανότατα και οι βασικές μελέτες, η παρουσία του πεϊκού οστού συνδέεται με τον έντονο σεξουαλικό ανταγωνισμό και ιδίως με τη συζευκτική και τη μετασυζευκτική σεξουαλική επιλογή. Έχει βρεθεί, κυρίως στα πρωτεύοντα, ότι η παρουσία και η ευρωστότητά του συνδέεται με την παρατεταμένη διάρκεια της διείσδυσης, η οποία αυξάνει την αναπαραγωγική επιτυχία γιατί καθυστερεί ουσιαστικά τα θηλυκά από νέα ζευγαρώματα.
Άρα παρουσιάζεται κυρίως σε ομάδες πρωτευόντων, οι οποίες εμφανίζουν πολυγαμικά ή εποχικά αναπαραγωγικά συστήματα και χαρακτηρίζονται από έντονο ανταγωνισμό. Ενώ, αντίθετα, σε άλλες ομάδες πρωτευόντων που δεν λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο, άρα δεν υπάρχει πίεση ή ανταγωνισμός, το οστό μοιάζει να είναι λιγάκι πιο υποπλασμένο.
Με βάση αυτές τις παρατηρήσεις, έχουν διατυπωθεί διάφορες θεωρίες που προσπαθούν να αιτιολογήσουν την απώλειά του στον άνθρωπο. 
Πρωτ’ από όλα, ο άνθρωπος, με βάση τη σωματική του μάζα και σε σχέση με το μέγεθός του αλλά και με τα αντίστοιχα πρωτεύοντα έχει ένα πέος αρκετά μεγάλο.
Η απώλεια συνδέεται καταρχάς με τη σεξουαλική επιλογή. Είναι ένα χαρακτηριστικό που καθορίζεται από αυτήν.
Κάποιοι λοιπόν εικάζουν ότι επιλέχθηκαν αρσενικά τα οποία μπορούσαν να έχουν ισχυρή και παρατεταμένη στύση, χωρίς την παρουσία κάποιου εσωτερικού οστού. Αυτά τα αρσενικά θα ήταν θεωρητικά πιο υγιή και πιο δυνατά στα μάτια των θηλυκών. Αυτή είναι η εικασία του Richard Dawkins.
Μια άλλη θεωρία λέει ότι επιλέγονταν τα αρσενικά που θα είχαν θεωρητικά ένα μαλακότερο, πιο ευέλικτο πέος, το οποίο θα επέτρεπε μεγαλύτερο εύρος ερωτικών στάσεων και κινήσεων, άρα θα προκαλούσε μεγαλύτερη σωματική διέγερση στα θηλυκά. Η ύπαρξη ενός τέτοιου οστού πιθανότατα δεν θα διευκόλυνε τις ακροβατικές ερωτοτροπίες ή θα ήταν επιρρεπές σε τραυματισμούς.
Σύμφωνα με μια άλλη θεωρία, όταν άλλαξαν τα κοινωνικά ή αναπαραγωγικά συστήματα και περάσαμε σε μονογαμικά ή πολυγυνικά (δηλαδή τα χαρέμια), τα αρσενικά είχαν μεγαλύτερο έλεγχο πάνω στα θηλυκά κι αυτό οδήγησε σταδιακά στην επιλογή ενός μη ευμεγέθους βάκλου και ενός αντίστοιχου πεϊκού οστού. Σε αντίθετη περίπτωση το πέος ενδεχομένως να ήταν πολύ ενοχλητικό ή ιδιαίτερα ευάλωτο.
Έτσι όπως διαβάζουμε εδώ άρχισε να εξαφανίζεται στην εποχή του Homo Erectus, (του Όρθιου Ανθρώπου). Είναι η εποχή που η μονογαμία αναδύθηκε ως βασική αναπαραγωγική στρατηγική στους προγόνους του σύγχρονου ανθρώπου. Η μείωση του ανταγωνισμού στην αναζήτηση συντρόφου λοιπόν σταδιακά εξάλειψε την ανάγκη ύπαρξης του συγκεκριμένου οστού.
Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι το χρονικό όριο για τη διάρκεια της διείσδυσης του αρσενικού οργάνου, πέρα από το οποίο το οστό κρίνεται αναγκαίο, είναι τα τρία λεπτά. Κάτω από τα τρία λεπτά συνουσίας, το οστό αρχίζει να γίνεται περιττό. Έτσι, όταν ο χρόνος της ερωτικής συνεύρεσης του ανθρώπου μειώθηκε, το συγκεκριμένο οστό δεν είχε καμία χρησιμότητα και σταδιακά εξαφανίστηκε..
Υπάρχει βέβαια, και το κλειτοριδικό οστό, το baubellum, το οποίο φαίνεται να απουσιάζει από μεγαλύτερη μερίδα πρωτευόντων σε σχέση με το πεϊκό οστό. Πάντως, είναι αρκετά μικρό, πολύ μικρότερο από το πεϊκό οστό. Εξαίρεση αποτελούν ορισμένες ομάδες, όπως οι θηλυκοί λεμούριοι, οι οποίοι έχουν ένα αρκετά ευμέγεθες κλειτοριδικό οστό που είναι σχεδόν το μισό από το πεϊκό οστό των αρσενικών.

Τέλος ενδιαφέρον έχει ότι σε κάποιους πολιτισμούς τα οστά χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία κοσμημάτων, όπως αυτό που αποτελείται από πλευρά και οστά πέους από ρακούν.
 
 
Οι φωτογραφίες και το κείμενο με συντμήσεις, περικοπές και συνενώσεις είναι από το Γιατί χάθηκε το οστό του πέους από τον άνθρωπο;

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.