ΠΩΣ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΓΙΝΕ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Λόγω των ημερών θεώρησα ενδιαφέρον να αναδημοσιεύσω εδώ ένα απόσπασμα από το βιβλίο ΙΗΣΟΥΣ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΙΣΤΕΥΑΝ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΝΑΖΩΡΑΙΟΥ (2022 εκδόσεις Δαιδάλεος  του Αμερικανού καθηγητού Αρχαίας Ιστορίας στο Κολούμπια  Richard Carrier (1969-) Στο βιβλίο του αυτό, μετά από ενδελεχή και πολυετή μελέτη των απαρχών του χριστιανισμού, θέτει υπό κρίση την αξιοπιστία των γεγονότων που περιγράφονται στην Καινή Διαθήκη.
Ένα σχετικό ποστ μου με το θέμα είναι Η ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
Στο κείμενο προσέθεσα στα πρόσωπα που αναφέρονται, το πότε γεννήθηκαν και πότε πέθαναν. Στις παραπομπές υπάρχουν τα λινκ που οδηγούν στις βιογραφίες τους. Οι υπογραμμίσεις με έντονα γράμματα είναι δικές μου.

Μεταξύ των δεκαετιών του 30 και του 70 μ.Χ. μερικά από τα χριστιανικά εκκλησιάσματα βαθμιαία μυθοποίησαν το αφήγημα για τον ουράνιο Κύριο Ιησού, με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν και άλλες μυστηριακές λατρείες για τους δικούς τους θεούς, ώσπου τελικά τον παρουσίασαν ρητορικά και συμβολικά με απροκάλυπτα ιστορικά αφηγήματα, και στη διάρκεια της ίδιας χρονικής περιόδου, το μεγαλύτερο μέρος της πιο εσωτεριστικής αλήθειας κρατήθηκε μυστικό για τα ανώτερα επίπεδα της μύησης. Ακριβώς στα μέσα αυτής της διαδικασίας ο Ιουδαϊκός Πόλεμος του 66-70 μ.Χ ¹. κατέστρεψε την αρχική εκκλησία της Ιερουσαλήμ, αφήνοντάς μας χωρίς ενδείξεις ότι κάποιος από τους πρώτους Αποστόλους διασώθηκε κι έζησε και μετά τον πόλεμο αυτό. Προηγουμένως, βέβαια, οι διώξεις από τις ιουδαϊκές Αρχές και οι λιμοί σε ολόκληρη την αυτοκρατορία (και, αν όντως έτσι συνέβη, οι διώξεις του Νέρωνα το 64, που αφάνισαν την εκκλησία της Ρώμης) επιδείνωσαν τα πράγματα, προκαλώντας έτσι τριακονταετή σκοταδισμό στην Ιστορία της εκκλησίας, από τη δεκαετία του 60 ως τη δεκαετία του 90, δηλαδή μία ολόκληρη γενιά κατά την οποία δεν έχουμε ιδέα για το τι συνέβη ή ποιος καθοδηγούσε τις εξελίξεις.
 
Η μαύρη τρύπα της ιστορίας του Χριστιανισμού
Στην πραγματικότητα, αυτός ο εκκλησιαστικός μεσαίωνας μάλλον διήρκεσε πενήντα χρόνια, από τη δεκαετία του 60 ως τη δεκαετία του 110 μ.Χ., αν η Α’ Επιστολή Κλήμεντος (;-98μΧ) ² γράφτηκε στη δεκαετία του 60 και όχι του 90 μ.Χ., όπως εγώ και πολλοί άλλοι μελετητές πιστεύουμε ότι σαφώς τότε γράφτηκε. Έτσι, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο για οτιδήποτε συνέβη, μέχρι τα γραπτά του Ιγνάτιου (περ. 50 - μεταξύ 98-117) ³ ή του Παπιά (περ. 60/70 - 140 ή 161 ή 163 ή 165) ⁴, που και οι δυο τους μπορεί να συνέγραψαν οποτεδήποτε μεταξύ των δεκαετιών του 110 και του 140 μ.Χ. Κι είναι μέσα στο διάστημα αυτού του πρώιμου «μεσαίωνα» της χριστιανικής Ιστορίας που όπως φαίνεται συντάχθηκαν τα Κανονικά Ευαγγέλια, από άγνωστους συγγραφείς.
Και είναι στην ίδια περίοδο που τουλάχιστον μία χριστιανική αίρεση άρχισε να προωθεί τους μύθους που προβάλλουν ως αλήθειες αυτά τα Ευαγγέλια, κι έτσι ξεκίνησε η πίστη (ή για λόγους που βόλευαν) ότι ο Ιησούς ήταν άνθρωπος γεννημένος στη γη, κι αυτή η ιδέα διανθίστηκε κι έγινε κήρυγμα. Ήταν αναμενόμενο να γίνει έτσι · διότι το να έχεις έναν ιστορικό ιδρυτή που η παρουσία του μάλιστα να τεκμηριώνεται μέσω ελεγχόμενων ντοκουμέντων είναι σοβαρό πλεονέκτημα.
Το αποτέλεσμα ήταν ότι αυτή η αίρεση της ιστορικοποίησης του Ιησού απέκτησε με τον καιρό πολιτική και κοινωνική επιρροή, αυτοανακηρύχθηκε «ορθόδοξη» καταγγέλλοντας όλους τους υπόλοιπους ως «αιρετικούς», και φρόντισε να διασώσει μόνο όσα κείμενα συμφωνούσαν με τις θέσεις της ενώ πλαστογράφησε κι άλλαξε αμέτρητα κείμενα ώστε να τη στηρίζουν – κι αυτό το ξέρουμε καλά ότι συνέβη. Έτσι, σχεδόν όλα τα στοιχεία για τις πρώτες χριστιανικές αιρέσεις και τις πεποιθήσεις τους είτε χάθηκαν είτε παραποιήθηκαν · ακόμη και τα στοιχεία για το τι ακριβώς συνέβη κατά τη διάρκεια του δεύτερου μισού του πρώτου αιώνα και τη μετάβαση από τον Χριστιανισμό του Παύλου στην «ορθοδοξία» του δεύτερου αιώνα έχουν εντελώς εξαφανιστεί και είναι πλέον απρόσιτα σε εμάς.
 
Από έναν ουράνιο μεσσία σε έναν ενσαρκωμένο θεό
Οι Επιστολές του Παύλου επιβεβαιώνουν την υπόθεση ότι ο Χριστιανισμός ξεκίνησε από οραματισμούς (που κάποιοι τους βίωσαν ή ισχυρίστηκαν ότι τους βίωσαν) και από καινούριες ερμηνείες των αρχαίων γραφών, κι αυτό δεν είναι μια αφελής σκέψη αλλά μια άποψη με την οποία συμφωνούν πολλοί μελετητές. Η ιδέα ενός «επουράνιου σωτήρα» επιβεβαιώνεται από ντοκουμέντα όπως το Αναβατικόν Ησαΐου ⁵ και διαθέτει προηγούμενα θεολογικά δείγματα όπως η αλληλουχία του θανάτου και της ανάστασης του Οσίριδος, μια ιδέα μάλιστα που έχει βρεθεί ακόμη και στα Χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας.
Ο «ευημερισμός» των μη ιστορικών θεών-ανθρώπων, με την τοποθέτησή τους εντός των ιστορικών πλαισίων, ήταν συνηθισμένη πρακτική κατά την αρχαιότητα, μια άποψη που ονομάστηκε έτσι από τον αρχαίο φιλόσοφο Ευήμερο ⁶ που έκανε το ίδιο με τους θεούς Δία και Κρόνο (αν και αυτός το έκανε για διαφορετικούς λόγους από εκείνους για τους οποίους αργότερα η θεωρία αυτή έγινε πολύ δημοφιλής πρακτική). Το ότι τα αρχαία κείμενα μπορούσαν να ασκούν συμβολική και αλληγορική επιρροή αποτελεί ευρύτατα αποδεκτή άποψη στις κλασικές και θεολογικές σπουδές, υποστηρίζεται αρκετά στην κοινωνιολογία των θρησκειών και εφαρμόστηκε ως κοινή πρακτική στις αρχαίες αποκρυφιστικές λατρείες και στον Ιουδαϊσμό. Κι ο Χριστιανισμός ενσωμάτωσε τα κεντρικά χαρακτηριστικά των αρχαίων αποκρυφιστικών λατρειών. Και το γεγονός ότι τέτοιου είδους «μυστήρια» κρατούνταν κρυφά και αποκαλύπτονταν μόνο στους μυημένους, οι οποίοι ορκίζονταν να μην τα φανερώσουν, αποτελεί πασίγνωστη πρακτική των αρχαίων θρησκειών.
Τα υπόλοιπα είναι απλώς αναντίρρητα γεγονότα: οι Επιστολές αποτέλεσαν μια διαρκή ενόχληση για τα καινούρια δόγματα · τα καταστροφικά γεγονότα της δεκαετίας του 60 όντως συνέβησαν · η σιωπή της εκκλησίας είναι απόλυτη από εκεί και μετά και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 90 ή και δεκαετίες μετά · μια μεταγενέστερη ιστορικιστική αίρεση όντως απέκτησε μεγάλη ισχύ και όντως αποφάσισε ποια κείμενα θα διασωθούν και όντως ανασκεύασε και ανακατεύτηκε με διάφορα κείμενα, κατασκευάζοντας ακόμη και ολόκληρες πλαστογραφήσεις για τον ίδιο σκοπό – κι όλα αυτά όχι σαν αποτέλεσμα κάποιας οργανωμένης συνωμοσίας, αλλά συνέβησαν απλώς και μόνο από ανεξάρτητους συγγραφείς και επιμελητές που συμμερίζονταν τις ίδιες ιδέες και είχαν τα ίδια κίνητρα.
Το μόνο στοιχείο από τη βασική μυθικιστική θεωρία την οποία μόλις ανέπτυξα και που είναι ακόμη πιο θεαματικό (τουλάχιστον από πρώτη ματιά) είναι η ιδέα ότι η μετάβαση από έναν μυστικιστικό επουράνιο σωτήρα σε έναν δημόσιο, ιστορικό άνθρωπο άρχισε και ολοκληρώθηκε μέσα σε μόλις δύο γενιές και δίχως καμία επίσημη καταγραφή ότι έγινε αυτή η μετάβαση. Όμως ξέρουμε ήδη επακριβώς ότι μια τέτοια μετάβαση έγινε – στην ιστορικότητα της ανάστασης. Επομένως δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι αυτή η μετάβαση δεν έγινε, πολύ δε περισσότερο ότι δεν θα μπορούσε να γίνει. Για την περίπτωση της ανάστασης, έγινε. Οπότε για ποιο λόγο δεν θα μπορούσε να γίνει και για την υπόλοιπη θρησκεία;
Οι αναπάντεχες ιστορικές αναταράξεις που προκάλεσαν μια μεγάλης κλίμακας αναστάτωση της εκκλησίας, έδωσαν ξεκάθαρα την ευκαιρία να υπάρξουν καταιγιστικές εξελίξεις στη διαμόρφωση του δόγματος (όπως ακριβώς το είδαμε να γίνεται με την ιστορικότητα της ανάστασης), ενώ η πλήρης αποσιώπηση των στοιχείων κατά την επακόλουθη περίοδο εμποδίζει κάθε ισχυρισμό ότι η «αποσιώπηση» αυτή σημαίνει πως δεν υπήρξε μετάβαση από τον μύθο στον θρύλο. Το γεγονός ότι αυτή η μετάβαση δεν καταγράφηκε οφείλεται απλά στο ότι τίποτε δεν καταγραφόταν. Και δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η σιωπή των αρχείων σημαίνει πως δεν υπήρξε τέτοια μετάβαση.
 
Η οργανωμένη εκκλησία αναλαμβάνει δράση
Ως το 110 μ.Χ. οι περισσότεροι ενήλικες που είχαν προφτάσει να διαβάσουν την πρώτη έκδοση του Ευαγγελίου του Μάρκου ⁷ πιθανότατα είχαν πεθάνει. Επίσης, οι αρχικοί αυτόπτες μάρτυρες και ιδρυτές είχαν από καιρό πεθάνει. Στην πραγματικότητα, θα είχαν πεθάνει προτού καν ο Μάρκος γράψει το Ευαγγέλιό του – εξάλλου δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι ζούσε κάποιος από τους Αποστόλους μετά το 70 μ.Χ. Κι όπως αποκαλύπτει ο Πλίνιος (ο πρεσβύτερος 23-79μΧ) ⁸ με την επιστολή του, οι μυημένοι Χριστιανοί ήταν ελάχιστοι και διάσπαρτοι · οι περισσότεροι είχαν εγκαταλείψει τη θρησκεία μαζικά. Κι αυτό συνέβη σε μια μυστηριακή θρησκεία με μυστικά δόγματα, τα οποία ευκολότατα θα μπορούσαν να τροποποιηθούν χωρίς να το καταλάβει ή να το αποδείξει κανείς.
Ας σκεφτούμε λοιπόν τούτο. Αν εμφανιζόταν κάποιος που θα προωθούσε τα Ευαγγέλια ως ιστορικά ντοκουμέντα, ποιος θα μπορούσε να αποδείξει ότι δεν ήταν έτσι, τότε; Οι μάρτυρες ήταν από καιρό νεκροί. Όποιος ήξερε τι γινόταν θα διαψευδόταν από ψεύτες που ισχυρίζονταν ότι εκείνοι ήξεραν – ποιος θα μπορούσε να διακρίνει την αλήθεια; Η επουράνια θεωρία θα ανακηρυσσόταν αίρεση και θα καταδικαζόταν, κι οι πιστοί θα καλούνταν να απομονώσουν όποιον υποστήριζε το αντίθετο, ως συνεργό του Διαβόλου… ακριβώς όπως έκαναν ο Ιγνάτιος και ο συγγραφέας της Β’ Επιστολής Πέτρου ⁹. Στο κάτω-κάτω, ποιος θα μπορούσε τότε να αποδείξει ότι το δόγμα του επουράνιου θεού ήταν το αυθεντικό, ακόμη κι αν έτσι ήταν; Αν δεν καταγραφόταν τίποτε, αν όλα παρέμεναν μυστήριο που μεταδιδόταν μόνο από στόμα σε στόμα στους μυημένους, τότε δεν θα υπήρχε καμία απόδειξη ότι αυτά που τους έλεγαν, άρα και αυτά που διδάσκονταν, ήταν η αλήθεια. Κι αν είχαν καταγραφεί όλα, πάλι, ποιος θα μπορούσε να αποδείξει ότι αυτά δεν ήταν τα χαλκευμένα; Έχοντας μπροστά τους τα αντιφατικά αντίγραφα του Αναβατικού του Ησαΐα και του κατά Ματθαίο Ευαγγελίου, ποιοι θα μπορούσαν να αποδείξουν ποιο γράφτηκε πρώτο; Πώς θα μπορούσε να αποδειχθεί ποιο από τα δύο διέσωσε τα δόγματα πριν από τον Ιουδαϊκό Πόλεμο;
Όποιος αμφισβητούσε τους ιστορικιστές θα μπορούσε να κατηγορηθεί ως αιρετικός. Κανείς δεν μπορούσε να ξέρει την αλήθεια. Από εκεί και πέρα, ήταν ξεκάθαρα θέμα πολιτικής το ποια εκδοχή της εκκλησιαστικής ιστορίας θα κέρδιζε την αναγνώριση. Δεν επρόκειτο για κάτι που θα κρινόταν με βάση τις αποδείξεις. Κι εν πάση περιπτώσει, ποτέ δεν θα μάθουμε τι διαμείφθηκε. Όπως διαγράφηκαν όλα τα σχετικά με την ανάσταση, έτσι θα μπορούσαν να έχουν διαγραφεί και όλα τα σχετικά με την ιστορικότητα. Μάλιστα, και για τις δύο περιπτώσεις θα αρκούσε να διαγραφούν τα ίδια ακριβώς ντοκουμέντα και μαρτυρίες!
Αν εκείνη την εποχή υπήρξε κάποιος που «γνώριζε» (παρά το γεγονός ότι ήταν αδύνατο να γνωρίζει) ότι στην πραγματικότητα η θρησκεία ξεκίνησε από εσωτερικούς οραματισμούς κι ότι τα παράλογα αφηγήματα των Ευαγγελίων με τους αγγέλους να κατέρχονται σε άδειους τάφους και με τα δείπνα και τις συναντήσεις με τον αναστημένο Ιησού ήταν όλα εφευρέσεις, πώς θα μπορούσαμε εμείς να γνωρίζουμε την ύπαρξή του; Οτιδήποτε αντίθετο ειπώθηκε ή γράφτηκε το εξαφάνισαν. Πουθενά δεν σώζεται κάτι τέτοιο ούτε υπάρχει παραπομπή, αναφορά ή προσδιορισμός. Κι αν ήταν τόσο εύκολο να κατασκευαστεί ένας αναστημένος Ιησούς που συναντιέται και συντρώγει, κι αυτό πουθενά δεν διαψεύδεται σε κάποιο από τα διασωθέντα κείμενα, αλλά γίνεται απολύτως αποδεκτό από την εκκλησία που επέζησε στη συνέχεια, γιατί τότε να μην ακολουθηθεί η ίδια ακριβώς διαδικασία που το ίδιο εύκολα θα κατασκεύαζε έναν Ιησού που συναντιέται και συντρώγει με ανθρώπους, συνολικά; Τι θα εμπόδιζε κάτι τέτοιο από το να μη διαψευστεί ποτέ, σε κανένα από τα διασωθέντα αρχεία, και εντέλει να επιβληθεί στο σύνολο της εκκλησίας; Το να κατασκευάσεις την ιστορία ενός δείπνου με κάποιον που έχει πεθάνει δεν είναι ευκολότερο από το να κατασκευάσεις την ιστορία ενός δείπνου με κάποιον που δεν έχει πεθάνει. Έτσι, αν η πρώτη πετυχαίνει -και πέτυχε- το ίδιο εύκολα μπορεί να πετύχει και η δεύτερη. Δεν απομένει λοιπόν τίποτε περισσότερο να εξηγήσουμε.
 
Εδώ υπάρχει μια ενδιαφέρουσα συζήτηση στην εκπομπή του Πέτρου Τατσόπουλου, με καλεσμένο τον συγγραφέα/δημοσιογράφο Μηνά Παπαγεωργίου και αφορμή το βιβλίο του δρ. Richard Carrier.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
 
1-Πρώτος Ιουδαϊκός Πόλεμος
 
2- Κλήμεντος προς Κορινθίους Α
 
3- Ιγνάτιος Αντιοχείας
 
4-Παπίας Ιεραπόλεως  Περιλαμβάνεται στους Αποστολικούς Πατέρες, αυτούς δηλαδή που έζησαν στην πρώτη εποχή μετά τους Αποστόλους, παρ' όλο που ο ίδιος ομολογεί ότι δεν είχε γνωρίσει προσωπικά κανέναν από τους Αποστόλους
 
5-Το “Αναβατικόν Ησαΐου” είναι ένα αρκετά εκτενές κείμενο 11 κεφαλαίων και συνολικά 296 στίχων. Δεν είναι ακριβώς γνωστό πότε γράφτηκε και υπολογίζεται μεταξύ του τέλους του 1ου αιώνα και του δευτέρου μισού του 2ου αιώνα.
 
6-Ευήμερος ο Μεσσήνιος (311-298 π.Χ.).
 
7-Θεωρείται το αρχαιότερο των τεσσάρων Ευαγγελίων.
Για τον χρόνο συγγραφής του Ευαγγελίου οι απόψεις κινούνται μεταξύ του 48-52 μ.Χ. (δηλ. η καταγραφή του τοποθετείται μετά την Αποστολική Σύνοδο και μέχρι το τέλος της δεύτερης περιοδείας του Παύλου) και του 65 μ.Χ. (αν γίνει δεκτή η άποψη ότι έχει σκοπό να ενθαρρύνει την πίστη των χριστιανών σε καιρό διωγμού και ίσως γράφτηκε κατά το διωγμό του Νέρωνα, περί το 65 μ.Χ.)
 
8-Πλίνιος ο Πρεσβύτερος

9-Η Β' Επιστολή Πέτρου είναι μία από τις επτά Καθολικές επιστολές της Καινής Διαθήκης. Όσοι δέχονται τη γνησιότητά της την τοποθετούν στη δεκαετία του 60 μ.Χ. και πριν το θάνατο του Πέτρου το 67 μ.Χ. Οι υποστηρικτές του ψευδώνυμου χαρακτήρα της την τοποθετούν στα τέλη του 1ου αιώνα μ.Χ. και μετά την επιστολή του Ιούδα ή από τις αρχές έως τα μέσα του 2ου αιώνα μ.Χ.
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.
 

Η «ΙΔΙΟΡΥΘΜΗ ΑΓΑΠΗ» ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΟΥ

Όταν είδα αυτή την φωτογραφία θυμήθηκα αμέσως τον καταπληκτικό George Carlin που μιλώντας για την θρησκεία αναπτύσσει με μοναδικό τρόπο πως ενώ σε στέλνει ο θεός στη  κόλαση αν παραβείς τις εντολές του, αλλά παρ΄όλα αυτά και αφού σε έχει στείλει, «σε αγαπάει»!

Το να πας στην κόλαση ή στον παράδεισο μετά θάνατον είναι κάτι που αφορά όσους πιστεύουν στην ύπαρξη τους, ενώ οι δυστυχείς άπιστοι βασιζόμενοι στον ορθολογισμό τους γνωρίζουν ότι με τον θάνατο τους  τελειώνουν τα πάντα.
Κόλαση όμως υπάρχει και είναι πραγματική, στην ζωή πολλών ανθρώπων όταν τους τυχαίνουν ανίατες ασθένειες, απώλειες παιδιών ή αγαπημένων τους ανθρώπων, ατυχήματα, πόλεμοι κτλ 
Σε αυτές λοιπόν τις περιπτώσεις άντε να πείσεις όλους αυτούς ότι ο θεός τους αγαπάει! Την εξήγηση στην δύσκολη αυτή αντίφαση έχουν αναλάβει εργολαβικά οι αυτοδιορισθέντες επί γης εκπρόσωποι του εις τα ουράνια εγκατεστημένου θεού.
Έτσι λοιπόν βλέπουμε μνημειώδη κείμενα σαν αυτό της φωτογραφίας. Την φωτογραφία την δημοσίευσε ο Δημήτρης Αλικάκος, ο γνωστός δημοσιογράφος συγγραφέας του βιβλίου  Λύτρωση: Περί του Αγίου φωτός (Εκκρεμές 2019) με το οποίο αποκάλυψε την απάτη σχετικά με αυτό όπως γράφω στο H ΘΑΥΜΑΤΟΠΟΙΙΑ ΜΕ ΤΟ «ΑΓΙΟ» ΦΩΣ
Ο Αλικάκος διαβάζοντας το παραπάνω κείμενο της εικόνας  έγραψε στο ΦΒ:
Καθότι δύσπιστος, είπα να ψάξω εάν αυτά τα (φρικτά) λόγια τα έχει πει όντως ο Άγιος Παΐσιος. Η έρευνα με οδήγησε στα 4 βιβλία που φέρεται να έχει γράψει ο Άγιος Παΐσιος και έχει εκδώσει το “Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης” καθώς και άλλα βιβλία που έχει εκδώσει η ίδια Μονή (εκεί είναι και ο τάφος του) με λόγια του Αγίου που συνέλεξαν οι μοναχές που τον γνώρισαν.
Σε αυτά, η επίμαχη φράση που φαίνεται στη φωτογραφία (η οποία είναι πραγματική, τραβηγμένη στο παρεκκλήσι των Αγίων Παΐσιου και Πορφυρίου κάτω από το Ναό του Αγ. Ελευθέριου - Αχαρνών), δεν υπάρχει αυτούσια. Όμως σε ένα από τα βιβλία αυτά, που εκδόθηκε «με την ευλογία του Ποιμενάρχου μας, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κασσανδρείας κ. Νικοδήμου», υπό τον τίτλο “Οικογενειακή ζωή - Λόγοι Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, δ’ τόμος”, διαβάζουμε τις ακόλουθες (φρικτές) απαντήσεις του Αγίου Παΐσιου σε ερωτήσεις μοναχής της Μονής:
– Γέροντα, γιατί ο Θεός επιτρέπει να πεθαίνουν τόσοι νέοι άνθρωποι;
– Κανείς δεν έχει κάνει συμφωνία με τον Θεό πότε θα πεθάνη. Ο Θεός τον κάθε άνθρωπο τον παίρνει στην καλύτερη στιγμή της ζωής του, με έναν ειδικό τρόπο, για να σώση την ψυχή του. Εάν δη ότι κάποιος θα γίνη καλύτερος, τον αφήνει να ζήση. Εάν δη όμως ότι θα γίνη χειρότερος, τον παίρνει, για να τον σώση. Μερικούς πάλι που έχουν αμαρτωλή ζωή, αλλά έχουν την διάθεση να κάνουν το καλό, τους παίρνει κοντά Του, πριν προλάβουν να το κάνουν, επειδή ξέρει ότι θα έκαναν το καλό, μόλις τους δινόταν η ευκαιρία. Είναι δηλαδή σαν να τους λέη: «Μήν κουράζεσθε· αρκεί η καλή διάθεση που έχετε». Άλλον, επειδή είναι πολύ καλός, τον διαλέγει και τον παίρνει κοντά Του, γιατί ο Παράδεισος χρειάζεται μπουμπούκια.
(και τώρα πάρτε βαθιά ανάσα)
– Γέροντα, μια μητέρα είναι απαρηγόρητη, γιατί το παιδί της πηγαίνοντας στη δουλειά σκοτώθηκε σε τροχαίο.
– Πές της: «Από κακότητα χτύπησε ο οδηγός το παιδί σου; Όχι. Εσύ, για να σκοτωθή το έστειλες στην δουλειά; Όχι. Να πής λοιπόν ʺδόξα Σοι ο Θεόςʺ, γιατί μπορεί να γινόταν ένα αλητάκι και ο Θεός το πήρε στην κατάλληλη ώρα. Τώρα είναι ασφαλισμένο στον Ουρανό. Τί κλαίς; […]
Αν τυχόν όμως ο Θεός δη ότι το παιδί θα παραστρατήση, ότι πηγαίνει στην καταστροφή και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να σωθή, το παίρνει με αυτόν τον τρόπο. Επιτρέπει λ.χ. έναν μεθυσμένο να το χτυπήση με το αυτοκίνητο και να το σκοτώση, και έτσι το παίρνει κοντά Του. Αν υπήρχε περίπτωση να γίνη καλύτερο, θα έφερνε ένα εμπόδιο να αποφύγη το ατύχημα. Μετά ξεμεθάει και αυτός που χτύπησε το παιδί, έρχεται σε συναίσθηση και σε όλη του την ζωή τον πειράζει η συνείδησή του. «Εγκλημάτησα», λέει, και παρακαλεί συνέχεια τον Θεό να τον συγχωρήση. Σώζεται και αυτός. Η μάνα πάλι με τον πόνο της συμμαζεύεται, σκέφτεται τον θάνατο και ετοιμάζεται για την άλλη ζωή, οπότε σώζεται και αυτή. (Πηγή: σ. 143-4-5 https://derkamerad.com/.../ceacceb3ceb9cebfcf82... )
Συμπέρασμα:
1. Το επίμαχο (φρικτό) απόσπασμα δεν υπάρχει αυτούσιο. Υπάρχουν όμως αποσπάσματα από (ακόμα πιο φρικτά) λόγια του Παΐσιου ("με την ευλογία του Μητροπολίτη") που παραπέμπουν στο ΙΔΙΟ νόημα.
2. Ο μεθυσμένος οδηγός που σκότωσε το παιδί σου ΣΩΖΕΤΑΙ, καθότι μετάνιωσε και «ο θεός τον συγχωρεί». Η μάνα σώζεται γιατί πονάει. Το (σκοτωμένο) παιδί σου, ΣΩΖΕΤΑΙ κι αυτό γιατί ο θεός έκρινε ότι αν ζούσε «μπορεί να γινόταν αλητάκι». «Να πής λοιπόν (στη χαροκαμένη μάνα) δόξα Σοι ο Θεός»
ΟΛΟΙ λοιπόν σώζονται.
Εμάς ποιος θα μας σώσει από την τυραννία της εξωφρενικής βλακείας και του παραλογισμού;
Μεταφέροντας την δημοσίευση του Αλικάκου ο Πέτρος Τατσόπουλος γράφει στο ΦΒ για τους  ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΕΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ:
 Τη διετία 2023-2024 που έκανα έρευνα για το "Παιδί του Διαβόλου" είχα την ευκαιρία να έρθω σε επαφή με αναρίθμητα μισανθρωπικά κείμενα "Πατέρων" και "Αγίων" της "Θρησκείας της Αγάπης", όπως και κάθε άλλης Θρησκείας -μόνο ένα μικρό μέρος από αυτά συμπεριέλαβα στο βιβλίο μου, κυρίως επειδή δεν ήθελα να το μετατρέψω σε ογκώδες εγχειρίδιο απάνθρωπης ρητορικής του μίσους. Το συμπέρασμά μου όμως είναι αντίστοιχο με του Δημήτρη Αλικάκου σε αυτήν την αποκαλυπτική ανάρτησή του. Εν ολίγοις, καμία Θρησκεία δεν κηρύττει την Αγάπη ως Αυτοσκοπό. Κάθε Θρησκεία, όποτε βρίσκεται στην άβολη θέση να συμφιλιώσει την "Αγάπη του Θεού" με τις αβάσταχτα οδυνηρές καταστάσεις που βιώνουν κάποιοι άνθρωποι -όπως την απώλεια του παιδιού τους-, δεν διστάζει να υιοθετήσει την πλέον ανάλγητη και παρανοϊκή εξήγηση. Ενίοτε δεν θα συναντήσετε πιο σαδιστικά καθάρματα -στις αντιλήψεις τουλάχιστον- από ορισμένους "Ιεροκήρυκες της Αγάπης".

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

ΟΙ 100 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ ΑΠΟ ΤΟ VARIETY

Κατά καιρούς έχω δημοσιεύσει μερικές λίστες με τις 100 καλύτερες παγκοσμίως ταινίες από την αρχή  του κινηματογράφου μέχρι τις μέρες μας.
Οι λίστες αυτές έχουν αρκετές διαφορές μεταξύ τους, ανάλογα από την χώρα προέλευσης τους αλλά και από το ποιοι είναι αυτοί που τις κατάρτισαν. Αρκετές μάλιστα διακρίνονται από γνήσιο σωβινισμό και τον μεγαλύτερο εμφανίζει η λίστα από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου, που από τις 100 καλύτερες οι 98 είναι παραγωγές του Χόλιγουντ ! Ακόμα και οι δύο «ξένες» ταινίες είναι και αυτές αγγλόφωνες και είναι Ο Λόρενς της Αραβίας και η  Γέφυρα του Ποταμού Κβάι. σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Λιν.
Μια από τις παλαιότερες από τις λίστες που έχω δημοσιεύσει με ταινίες μέχρι το 2002, είναι από το σημαντικότερο ίσως κινηματογραφικό περιοδικό του κόσμου, το περιοδικό Les Cahiers du Cinema. Η λίστα με  ΤΑ 100 ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ LES CAHIERS DU CINEMA  συντάχθηκε από  76 σκηνοθέτες , κριτικούς και κορυφαία στελέχη του γαλλικού κινηματογράφου 

ΟΙ 100 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ EMPIRE  είναι μια λίστα που δημοσίευσε το έγκριτο αγγλικό κινηματογραφικό περιοδικό Empire και που δημιουργήθηκε από ψήφους όχι μόνο των έμπειρων συντακτών του, αλλά και την ψήφο των πολυάριθμων αναγνωστών του ανά τον κόσμο. Αναπόφευκτα εδώ, μικρή μειοψηφία αποτελούν οι μη αγγλόφωνες ταινίες και υπάρχουν σχεδόν όλα τα μπλογκμπάστερς, ενώ λείπουν πολλά από τα κλασσικά αριστουργήματα όπως πχ το Θωρηκτό Ποτέμκιν, οι ταινίες του Τσάπλιν, του Φελίνι ή του Μπέργκμαν αλλά και άλλων μεγάλων σκηνοθετών.

Σαφώς τελείως διαφορετική είναι η επίσης βρετανική λίστα με τις ΟΙ 100 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΡΕΤΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ SIGHT & SOUND που συνέταξαν 1639 κριτικοί και 480 σκηνοθέτες απ΄όλο τον κόσμο. Η λίστα εμφανίζει την πρωτοτυπία να έχει στην πρώτη θέση ως καλύτερη ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου (!) την ταινία  Jeanne Dielman, 23, quai du Commerce, 1080 Bruxelles της εικονοκλάστριας Σαντάλ Άκερμαν. Μία ταινία διαρκείας 3 ωρών και 20 λεπτών που, στην εποχή της το 1975, είχε περάσει και δικαιολογημένα, απαρατήρητη. Την είδα μετά την δημοσίευση της λίστας και έγραψα:

Με έξυπνο τρόπο η σκηνοθέτις της ταινίας αξιοποίησε τα 120.000 $ που της είχε δώσει η κυβέρνηση για την ταινία, και εκμεταλλεύτηκε το φεμινιστικό κίνημα για την προσωπική προβολή χρησιμοποιώντας γι αυτό μόνο γυναίκες στο γύρισμα της ταινίας. Η ταινία είναι μια εξαντλητική και ξεχειλωμένη σε 202 λεπτά επανάληψη της καθημερινής ρουτίνας μιας γυναίκας. Όλα τα παραπάνω, μαζί με μερικά ενδιαφέροντα πλάνα της ταινίας, που θα έλεγα πως έχουν ηδονοβλεπτική γοητεία, εντυπωσίασαν τους διάφορους κινηματογραφικούς κριτικούς που ενθουσιάζονται από ότι ξεφεύγει από το σύνηθες και έφτασαν να την κατατάξουν ως την καλύτερη ταινία όλων των εποχών! 2/5

Η σημερινή λίστα είναι από το αμερικανικό Variety, που όπως γράφει το Αθηνόραμα, είναι ένα από τα πιο έγκριτα κινηματογραφικά μέσα της υφηλίου. Από τα παλαιότερα έντυπα που καλύπτουν την 7η τέχνη, τόσο σε επίπεδο κριτικών, όσο και στην κάλυψη του box office, το Variety παραμένει μέχρι σήμερα στα κορυφαία κινηματογραφικά περιοδικά σε κυκλοφορία. Επειδή μερικές ταινίες προβλήθηκαν με αρκετά διαφορετικό τίτλο από τον αρχικό τους, προτίμησα να βάλω αυτόν στην αρχή. Στην λίστα περιλαμβάνονται 23  μη αγγλόφωνες ταινίες και μόνο 4 από την εποχή του βωβού.  Με κόκκινα γράμματα είναι οι ταινίες που έχω δει. 4 ταινίες  δεν έχουν προβληθεί στην χώρα μας σε κανονική προβολή. Πάντως η λίστα αυτή θεωρώ προσωπικά πως έχει αρκετή ισορροπία μεταξύ των προτιμήσεων των κινηματογραφικών κριτικών και του κοινού.

100. The Graduate Ο Πρωτάρης (Μάικ Νίκολς, 1967)
99. 12 Angry Men Οι Δώδεκα Ένορκοι (Σίντνεϊ Λιούμετ, 1957)
98. Mujeres al borde de un ataque de nervios Γυναίκες στα Πρόθυρα Νευρικής Κρίσης (Πέδρο Αλμοδόβαρ, 1988)
97. Alien (Ρίντλεϊ Σκοτ, 1979)
96. A Hard Day’s Night (Ρίτσαρντ Λέστερ, 1964)
95. Toy Story (Τζόν Λάσιτερ, 1995)
94. Bridesmaids Φιλενάδες (Πολ Φέιγκ, 2011)
93. Le Samouraï Ο Δολοφόνος με Αγγελικό Πρόσωπο (Ζαν Πιέρ Μελβίλ, 1967)
92. Pink Flamingos (Τζον Γουότερς, 1972)
91. Scener ur Ett Aktenskap Σκηνές από Ένα Γάμο (Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, 1974)
90. The Shining Η Λάμψη (Στάνλεϊ Κιούμπρικ, 1980)

89. Belle de Jour Η Ωραία της Ημέρας (Λουίς Μπουνιουέλ, 1967)
88. Malcolm X (Σπάικ Λι, 1992)
87. The Sound of Music Η Μελωδία της Ευτυχίας (Ρόμπερτ Γουάιζ, 1965)
86. Close-Up (Αμπάς Κιαροστάμι, 1990)
85. Natural Born Killers Γεννημένοι Δολοφόνοι (Όλιβερ Στόουν, 1994)
84. El Laberinto del Fauno  Ο Λαβύρινθος του Πάνα (Γκιγιέρμο ντελ Τόρο, 2006)
83. Kramer Vs. Kramer Κράμερ εναντίον Κράμερ (Ρόμπερτ Μπέντον, 1979)
82. Gisaengchung / Parasite Παράσιτα (Μπονγκ Τζουν-χο, 2019)
81. The Dark Knight Ο Σκοτεινός Ιππότης (Κρίστοφερ Νόλαν, 2008)
80. Pixote (Έκτορ Μπαμπένκο, 1980)

79. Waiting for Guffman (Κρίστοφερ Γκεστ, 1996)  ΑΠΑΙΧΤΗ 78. Jeanne Dielman, 23, quai du Commerce, 1080 Bruxelles (Σαντάλ Άκερμαν, 1975)
77. Goldfinger Τζέιμς Μποντ: Πράκτωρ 007 Εναντίον Χρυσοδάκτυλου (Γκάι Χάμιλτον, 1964)
76. The Tree of Life Το Δέντρο της Ζωής (Τέρενς Μάλικ, 2011)
75. Boogie Nights (Πολ Τόμας Άντερσον, 1997)
74. My Neighbor Totoro (Χαγιάο Μιγιαζάκι, 1988)
73. Intolerance Μισαλλοδοξία (Ντ. Γ. Γκρίφιθ, 1916)
72. Breaking the Waves Δαμάζοντας τα Κύματα (Λαρς φον Τρίερ, 1996)
71. My Best Friend's Wedding Ο Γάμος του Καλύτερού μου Φίλου (Π. Τζ. Χόγκαν, 1997)
70. 12 Years a Slave 12 Χρόνια Σκλάβος (Στιβ ΜακΚούιν, 2013)

69. Beau Travail (Κλερ Ντενί, 1999)              ΑΠΑΙΧΤΗ
68. King Kong (Μίριαν Σ. Κούπερ & Έρνεστ Μπ. Σκοντσακ, 1933)
67. Ladri di biciclette‎‎ Κλέφτης Ποδηλάτων (Βιτόριο ντε Σίκα, 1948)
66. Paris Is Burning (Τζένι Λίβινγκστον, 1990)
65. A Man Escaped (Ρομπέρ Μπρεσόν, 1956)
64. Carrie Κάρι, Έκρηξη Οργής (Μπράιαν ντε Πάλμα, 1976)
63.  Bambi Μπάμπι (Ντέιβιντ Χάντλστον, 1942)
62. Dazed and Confused (Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, 1993)
61. The Passion of Joan of Arc (Καρλ Θέοντορ Ντράγιερ, 1928)
60. Moulin Rouge (Μπαζ Λούρμαν, 2001)

59. Vagabond (Ανιές Βαρντά, 1985)                   ΑΠΑΙΧΤΗ
58. E.T. the Extra-Terrestrial Ε.Τ. Ο Εξωγήινος (Στίβεν Σπίλμπεργκ, 1982)
57. Brokeback Mountain  Το Μυστικό του Brokeback Mountain (Ανγκ Λι, 2005)
56. Rosemary's Baby Το Μωρό της Ρόζμαρι (Ρομάν Πολάνσκι, 1968)
55. Pather Panchali Το Τραγούδι του Δρόμου (Σατγιαζίτ Ράι, 1955)
54. Mad Max 2: Εκδικητής Πέρα από το Νόμο (Τζορτζ Μίλερ, 1982)
53. In the Mood for Love Ερωτική Επιθυμία (Γουόνγκ Καρ-Βάι, 2000)
52. The General Ο Στρατηγός (Μπάστερ Κίτον & Κλάιντ Μπρούκμαν, 1926)
51. Apocalypse Now‎‎ Αποκάλυψη Τώρα (Φράνσις Φορντ Κόπολα, 1979)
50. A Bout de Souffle Με Κομμένη την Ανάσα (Ζαν-Λικ Γκοντάρ, 1960)

49. The Texas Chain Saw Massacre Ο Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι (Τόμπι Χούπερ, 1974)
48. The Piano Μαθήματα Πιάνου (Τζέιν Κάμπιον, 1993)
47. Mean Streets Κακόφημοι Δρόμοι (Μάρτιν Σκορσέζε, 1973)
46. Notorious (Άλφρεντ Χίτσκοκ, 1946)
45. Titanic Τιτανικός (Τζέιμς Κάμερον, 1997)
44. L' Avventura Η Περιπέτεια (Μικελάντζελο Αντονιόνι, 1960)
43. Shoah (Κλοντ Λανζμάν, 1985)                   ΑΠΑΙΧΤΗ
42. Moonlight (Μπάρι Τζένκινς, 2016)
41. The Wild Bunch‎‎ Άγρια Συμμορία (Σαμ Πέκινπα, 1969)
40. Fargo (Τζόελ & Ίθαν Κοέν, 1996)

39. Some Like it Hot Μερικοί το Προτιμούν Καυτό (Μπίλι Γουάιλντερ, 1959)
38.  Laurence of Arabia Ο Λόρενς της Αραβίας (Ντέιβιντ Λιν, 1962)
37. Annie Hall Νευρικός Εραστής (Γούντι Άλεν, 1977)
36. on the waterfront Το Λιμάνι της Αγωνίας (Ελία Καζάν, 1954)
35. Silence of the Lambs Η Σιωπή των Αμνών (Τζόναθαν Ντέμι, 1991)
34. Stagecoach Η Άμαξα της Αγωνίας (Τζον Φορντ, 1939)
33. 8½ (Φεντερίκο Φελίνι, 1963)
32. Vertigo‎‎ Δεσμώτης του Ιλίγγου (Άλφρεντ Χίτσκοκ, 1958)
31. Network Το Δίκτυο (Σίντνεϊ Λιούμετ, 1976)
30. Star Wars: Episode V - The Empire Strikes Back Ο Πόλεμος των Άστρων: Επεισόδιο 5 - Η Αυτοκρατορία Αντεπιτίθεται (Έρβιν Κέσνερ, 1980)

29. Double Indemnity Διπλή Ταυτότητα (Μπίλι Γουάιλντερ, 1944)
28. City Lights fΤα Φώτα της Πόλης (Τσάρλι Τσάπλιν, 1931)
27. Bonnie and Clyde Μπόνι και Κλάιντ (Άρθουρ Πεν, 1967)
26. Les Quatre Cents Coups Τα 400 Χτυπήματα (Φρανσουά Τριφό, 1959)
25. Bringing Up Baby Η Γυναίκα με τη Λεοπάρδαλη (Χάουαρντ Χοκς, 1938)
24. Tokyo Story (Γιασουζίρο Όζου, 1953)
23. The Apartment Η Γκαρσονιέρα (Μπίλι Γουάιλντερ, 1960)
22. Chinatown (Ρομάν Πολάνσκι, 1974)
21. Gone with the Wind Όσα Παίρνει ο Άνεμος (Βίκτορ Φλέμινγκ, 1939)
20. Blue Velvet Μπλε Βελούδο (Ντέιβιντ Λιντς, 1986)

19. The Godfather Part II Ο Νονός 2 (Φράνσις Φορντ Κόπολα, 1974)
18. Persona Περσόνα (Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, 1966)
17. Nashville Νάσβιλ (Ρόμπερτ Όλτμαν, 1975)
16. Casablanca  Καζαμπλάνκα (Μάικλ Κέρτιζ, 1942)
15. Sunrise: A Song of Two Humans Η Αυγή (Φ. Β. Μουρνάου, 1927)
14. Do the Right Thing Κάνε το Σωστό (Σπάικ Λι, 1989)
13. La Règle du Jeu Οι Κανόνες του Παιχνιδιού (Ζαν Ρενουάρ, 1939)
12. Goodfellas Τα Καλά Παιδιά (Μάρτιν Σκορσέζε, 1990)
11. Singing in the Rain Τραγουδώντας στη Βροχή (Στάνλεϊ Ντόνεν & Τζιν Κέλι, 1952)

10. Saving Private Ryan Η Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν (Στίβεν Σπίλμπεργκ, 1998)
9. All About Eve Όλα για την Εύα (Τζόζεφ Μάνκιεβιτς, 1950)
8. It's a Wonderful Life Μια Υπέροχη Ζωή (Φρανκ Κάπρα, 1946) 
7. 2001: A Space Odyssey 2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος (Στάνλεϊ Κιούμπρικ, 1968)
6. schichinin no samurai Οι Επτά Σαμουράι (Ακίρα Κουροσάβα, 1954) 
5. Pulp Fiction (Κουέντιν Ταραντίνο, 1994)
4. Citizen Kane‎‎ Ο Πολίτης Κέιν (Όρσον Γουέλς, 1941)
3. The Godfather Ο Νονός (Φράνσις Φορντ Κόπολα, 1972)
2. The Wizard of Oz Ο Μάγος του Οζ (Βίκτορ Φλέμινγκ, 1939)
1. Psycho Ψυχώ (Άλφρεντ Χίτσκοκ, 1960)

 

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

ΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΡΙΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ.

 

Στον χάρτη απεικονίζεται, μετά την κατάλυση του καθεστώτος Άσαντ,  ο σημερινός συσχετισμός δυνάμεων στην Συρία, για την οποία  πριν 11 χρόνια στο ποστ μου ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΣΥΡΙΑ εξέφραζα  μεταξύ άλλων διάφορους προβληματισμούς οι οποίοι δυστυχώς  παραμένουν το ίδιο επίκαιροι και σήμερα:
..μέχρι πριν λίγα χρόνια τα πράγματα ήσαν λίγο πολύ ξεκάθαρα και γνώριζες ποιοι είναι οι "καλοί" και ποιοι οι "κακοί".
Όλοι όσοι είχαν δημοκρατικά φρονήματα ήσαν αντίθετοι με το καθεστώς του Φράνκο στην Ισπανία ή του Σαλαζάρ στην Πορτογαλία ή το καθεστώς του απαρτχάιντ στην Νοτοαφρικανική Ένωση και ακόμα πιο πρόσφατα με τους διάφορους δικτάτορες της λατινικής  Αμερικής όπως πχ ο Πινοσέτ ή ο Βιντέλα (ίσως εκτός του ΚΚΕ που του είχε ιδιαίτερη συμπάθεια! )
Έτσι αισθανθήκαμε ιδιαίτερη ικανοποίηση με την κατάρρευση όλων αυτών των δικτατορικών καθεστώτων που για πολλά χρόνια είχαν κάτσει στον σβέρκο των πολιτών τους.
Με την ίδια ικανοποίηση υποδεχτήκαμε τα τελευταία χρόνια και την "Αραβική Άνοιξη" που έδειχνε πως ο αέρας της δημοκρατίας αρχίζει να φυσά και στις αραβικές χώρες της Μεσογείου στις οποίες διάφορες στρατιωτικές δικτατορίες  είχαν από ετών  καταλάβει την εξουσία.
Ο ενθουσιασμός μας άρχισε να μετριάζεται όμως όταν οι εξεγέρσεις αυτές κατέληξαν είτε σε εμφύλιες συρράξεις είτε σε  καθεστώτα που δεν διακρίνονται για τις δημοκρατικές τους αρχές.
Ταυτόχρονα όμως με την "Αραβική 'Άνοιξη" αρχίσαμε να αντιλαμβανόμαστε ότι έχει εξαφθεί στο έπακρο ο μουσουλμανικός φονταμενταλισμός σε αυτές τις χώρες,  με την επικράτηση ακραίων στοιχείων πολλά από τα οποία συνδέονται  με την Αλ Κάιντα.
Και έτσι φτάσαμε σήμερα να μην μπορείς πχ να αποφασίσεις  αν ήταν ορθή η ανατροπή του Μόρσι στην Αίγυπτο, που είχε εκλεγεί με δημοκρατικές εκλογές , αλλά ήθελε να την μετατρέψει σε ένα ισλαμικό κράτος στο οποίο η θρησκεία θα καθορίζει τις πολιτικές ελευθερίες των πολιτών και στο οποίο οι Αδελφοί μουσουλμάνοι θα είχαν πιθανώς την δυνατότητα να εξοντώσουν  το 10% του πληθυσμού που είναι χριστιανοί  ή έχουν δίκιο οι αντίπαλοι του που θέλουν ένα κράτος πλησιέστερα στις Ευρωπαϊκές αξιακές αρχές με συζητήσιμη όμως την δημοκρατική του διακυβέρνηση.
Ο ισλαμικός φονταμενταλισμός έχει ήδη αποδείξει  στο Ιράν ποιος είναι ο τελικός στόχος του και πως αυτός επιτυγχάνεται.
Εθνικιστές όσο και οι μαρξιστές συμμετείχαν με παραδοσιακούς ισλαμιστές στην εκθρόνιση του σάχη, αλλά αρκετές χιλιάδες σκοτώθηκαν ή εκτελέστηκαν από το ισλαμικό καθεστώς στη συνέχεια, καθώς η ισλαμική δημοκρατία εξελίχθηκε σε μία άτυπη μονοκρατορία του Χομεϊνί.
Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα  στην Συρία, που  ένας αδίστακτος και ισχυρός δικτάτορας ανθίσταται σθεναρά και αρκετά αποτελεσματικά στην εξέγερση περισσότερο  από 2 χρόνια, με αποτέλεσμα πάνω από 110.000 νεκρούς, στην πλειονότητα αμάχους και με σχεδόν 2.000.000 πρόσφυγες στις γειτονικές χώρες, ενώ ο αριθμός των εσωτερικών προσφύγων έχει φτάσει τα 4 εκατομμύρια σε μια χώρα 22.500.000 κατοίκων!
Το καθεστώς Άσαντ αποτελείται από αλεβίτες μουσουλμάνους στις  κορυφαίες κρατικές θέσεις  και υποστηρίζεται από το  σιιτικό Ιράν, την Χεζμπολάχ, από ένοπλους ιρακινούς σιίτες και μέλη  του Λαίκού Μετώπου  για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης -Γενική Διοίκηση, ενώ οι αντάρτες αντίθετα είναι κυρίως σουνίτες, οπαδοί της Αλ Κάιντα και αντάρτες από την Λιβύη.
Όπως καταλαβαίνει κανείς αν και όταν πέσει η δικτατορία του Άσαντ η ποικιλόμορφη και με εσωτερικές έριδες αντιπολίτευση του δεν προαναγγέλλει  ένα καλύτερο μέλλον για τον ταλαίπωρο λαό της Συρίας.

Η μόνη αλλαγή στα παραπάνω είναι στον αριθμό των προσφύγων που γράφω, γιατί δυστυχώς είναι πολύ περισσότεροι. 

 Σύμφωνα με στοιχεία Νοεμβρίου 2024, οι Σύροι πρόσφυγες ήταν: περίπου 3 εκατομμύρια στην Τουρκία (μόνον οι επίσημοι/καταγεγραμμένοι), σχεδόν 800.000 στον Λίβανο, περίπου 600.000 στην Ιορδανία, περίπου 300.000 στο Ιράκ και σχεδόν 150.000 στην Αίγυπτο. Συγκριτικά, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάζει το Al Jazeera επικαλούμενο ως πηγή την Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR), οι Σύροι εγγεγραμμένοι ως πρόσφυγες υπολογίζονταν σε περίπου 720.000 στη Γερμανία, 98.000 στην Αυστρία, 87.000 στη Σουηδία, 66.000 στην Ολλανδία και 50.000 στην Ελλάδα.
Επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, ίσως ο μηχανολόγος από το Ιντλίμπ Τσολάνι που έκοψε τις σχέσεις του με την Αλ Κάιντα, και  παρά και τις θεολογικές του σπουδές, ίσως να  έχει κατανοήσει ότι μετά την καταστροφή της χώρας του από τόσα χρόνια εμφύλιου πολέμου, το μόνο που του μένει να κάνει είναι να αποδείξει στην Δύση, μιας και η Ρωσία είχε εναγκαλιστεί τον Άσαντ, ότι δεν αποτελεί μια νέα ισλαμική απειλή τύπου ISIS και έτσι μπορούν  να επιστρέψουν στην χώρα τους τα εκατομμύρια των προσφύγων και να πάψουν να τον θεωρούν τρομοκράτη.
Μπορεί να κατέλαβε αναίμακτα την Δαμασκό ο Τσολάνι, αλλά ευτυχώς δεν θα βρει τον πολεμικό εξοπλισμό του Άσαντ γιατί, το  Ισραήλ θέλοντας να εξασφαλίσει τα σύνορα του, μέσα σε 24 ώρες έπληξε με την αεροπορία του  περισσότερους από 300 στόχους, κάνοντας στάχτη εγκαταστάσεις με οπλικά συστήματα του προηγούμενου καθεστώτος. Ισχυρίζονται ότι έχουν καταστρέψει το 80% του πολεμικού εξοπλισμού της Συρίας.
Το ερώτημα είναι αν ο Τσολάνι θα συνεχίσει με την  υποστήριξη της Τουρκίας να επιτίθεται στους Κούρδους, που στηρίζουν οι Αμερικανοί, όπως και το τι θα κάνει με τις 2 ναυτικές βάσεις των  Ρώσων στην Συρία.
Πάντως δεν ξέρω αν έχει πάρει στα σοβαρά τον κίνδυνο ότι θα βρει απέναντι του το φιλορωσικό ΚΚΕ που στην ανακοίνωση του τεχνηέντως αποφεύγει να αναφέρει τον Άσαντ και τον υποστηρικτή του Πούτιν, τον θεωρεί υποχείριο των ιμπεριαλιστών και μας ξεκαθαρίζει πως: παρά τις ιδεολογικοπολιτικές διαφορές με το αστικό Συριακό καθεστώς, παρά την κριτική στην πολιτική του, καταδικάζει τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, του Ισραήλ και της Τουρκίας, που συνιστούν επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις ανεξάρτητης χώρας!
Δεν μένει παρά η Μποφίλιου να κάνει μια συναυλία υπέρ του ανθρώπου, που αναγκάστηκε άρον άρον να πάρει την οικογένεια του και να καταφύγει στην φιλόξενη Ρωσία!.
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ

Ο Πέτρος Τατσόπουλος, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε και παρακάτω, είναι από τους συγγραφείς που από χρόνια διαβάζω τα γραφόμενα τους.
Είναι αυτονόητο λοιπόν ότι διάβασα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το τελευταίο και βασικά σε μεγάλο μέρος, αυτοβιογραφικό βιβλίο του  Το Παιδί του Διαβόλου (Μεταίχμιο)

Αρχικά περιγράφει με γλαφυρότητα το πως οι γιατροί τον έσωσαν από του χάρου τα δόντια στο καρδιοχειρουργικό τμήμα του Ιπποκράτειου  και γράφοντας και για τις παραισθήσεις από τα φάρμακα που έπαιρνε, αναφέρει και την γνωστή ατάκα από την σειρά Χάουζ που ο Χιού Λόρι λέει πως: Αν μιλάς στον Θεό είσαι θρησκευόμενος, αν ο Θεός σου μιλάει είσαι ψυχωτικός!
Στο βιβλίο περιγράφει τις διάφορες περιπέτειες που είχε με μερικούς θρησκόληπτους και κάπηλους της πίστης των ανθρώπων, που έφτασαν μέχρι την αυτόφωρη σύλληψη του μετά την παρουσίαση βιβλίου του! Γράφω σχετικά στο άρθρο μου ΠΕΣΤΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΕ! 

Εκτενώς αναφέρεται στην ταινία Ο Άνθρωπος του Θεού με την ζωή του Αγίου Νεκταρίου που χρηματοδοτήθηκε από την Μονή Βατοπαιδίου,  το   Ινστιτούτο του «Αγίου Μαξίμου» και την Ιερά Μητρόπολη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, που όπως γράφει βρίσκεται: υπό την στιβαρή ηγεσία του μητροπολίτη Νικολάου, κατά κόσμον Χατζηνικολάου, ενός σκοταδιστή με επιστημονικές περγαμηνές.  Η Μητρόπολη αυτή είναι μια από τις 4 (οι άλλες Πατρών, Βεροίας και Κερκύρας) που, όπως γράφει, στήριξε το Πατριαρχείο Μόσχας την τελευταία 10ετια καθώς με την περιφορά εικόνων και λειψάνων σε μεγάλες ρωσικές πόλεις μάζευαν τον οβολό των Ρώσων.
Οι τακτικοί αναγνώστες του παρόντος ιστολογίου θα θυμούνται ίσως ότι ο Μεσογαίας έχει καταφέρει επανειλημμένα στο παρελθόν να μου κινήσει το ενδιαφέρον ώστε να γράψω τα παρακάτω ποστ:
2009-ΕΠ΄ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ,Η ΣΧΕΣΗΜΕΤΑΞΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ,ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΗΣ.   
2011- ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΚΕΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ.   
2012-Η ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ  
2012-Η ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΟΥΝΤΙΚΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ 
2013-ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ: ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΝΑ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟ!    
2018-Η ΚΑΠΗΛΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΩΝ   
2018-Ο ΚΡΑΥΓΑΛΕΟΣ ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ  
2020-ΔΕΝ ΣΚΟΠΕΥΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΊΕΣ ΤΗΣ!
2024-Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΩΣ ΚΡΙΤΙΚΟΣ ΤΕΧΝΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΩΝ ΣΧΕΤΙΚΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ !

Στην σελίδα 84 αναφέρεται στην γνωστή ιστορία καταδίκης για τον Γέροντα Παστίτσιο  γράφοντας το αυτονόητο ότι : αντί να καταδικάσουν εκείνους τους απατεώνες που εκμεταλλεύονται καθ΄εξιν την ευπιστία των συμπολιτών μας, καταδίκασαν εκείνον που τους ξεσκέπασε. Σχετικά έχω γράψει στο ποστ μου  Ο ΓΕΡΩΝ ΠΑΣΤΙΤΣΙΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Αναπόφευκτα από τον Παστίτσιο οδηγήθηκε και στον Άγιο Παΐσιο και την «βιομηχανία του Παΐσιου», όπως την ονόμασε ο Μασσαβέτας, με το πλήθος των «θαυμάτων» και τις εξωφρενικές προφητείες επί παντός επιστητού.(σελ91) και στο ομώνυμο τηλεοπτικό σήριαλ, ένα χοντροκομένο μάθημα νηπιακής κατήχησης υπό την λεοντή μυθοπλασίας.(σελ 114) το οποίο χρηματοδοτήθηκε και αυτό από την Μονή Βατοπαιδίου.
Σχετικά έγραψα το ποστ μου Η ΑΓΡΑΜΜΜΑΤΟΣΥΝΗ ΚΑΙ Η ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΓΙΟΣΥΝΗ
Στην συνέχεια περιλαμβάνει τον γνωστό Μητροπολίτη Πειραιώς τον εναγκαλισμό του με του Χρυσαυγίτες στην υπόθεση του Χυτηρίου και τις απερίγραπτες δηλώσεις του για το ότι ο Χίτλερ ήταν πράκτορας του σιωνισμού(!) μέχρι  τους κινδύνους από το στοματικό σέξ! (σελ 151)
2012-ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΦΥΛΑΞΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΟΜΑΤΙΚΟ ΣΕΞ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΛΑΓΝΕΙΑ ΤΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ.
2012-Ο ΤΡΟΜΟΛΑΓΝΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΞΑΝΑΚΤΥΠΑ!

Με την εμφάνιση του κορονοϊού και τον περιορισμό του κόσμου στα σπίτια του με το  λοκντάουν, τα έσοδα των εκκλησιών μειώνονται σημαντικά καθώς οι πιστοί δεν πηγαίνουν σε αυτές και δεν μεταλαμβάνουν, παρά την άποψη της θρησκόληπτης λοιμοξιολόγου Γιαμαρέλλου, την ίδια άποψη, όπως αναφέρει, (σελ197) που θα έδιναν τις επόμενες εβδομάδες και θρησκευόμενοι ημιαναλφάβητοι καλλιτέχνες: «Θα κοινωνήσω με πίστη στο Θεό ότι δεν κολλάω, όταν συμμετέχω σε ένα τέτοιο μεγάλο μυστήριο.» (σχετικά έχω γράψει το Η ΜΕΤΑΛΗΨΗ,ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΚΑΙ Η ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΙΣΤΗ.)
Στο καπάκι, όπως γράφει, ο αντιεμβολιαστής μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμάς, οποίος μετά 2 χρόνια πέθανε από κορονοϊό, αιτιολογεί ότι Ημαρτήσαμεν, ηνομήσαμεν και ελυπήσαμεν και προσβάλλαμε τον ουράνιο Πατέρα μας και γι΄αυτό  ο Θεός  έστειλε τον κορονοϊό!
Ταυτότητα  απόψεων με τον Πειραιώς, όπως γράφω στο  ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΤΙΜΩΡΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΡΟΝΟΪΟ, ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ο οποίος όμως αργότερα εμβολιάστηκε και έκανε κήρυγμα υπέρ των εμβολιασμών με αποτέλεσμα να γράψω το  ΔΟΞΑΣΤΙΚΟΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ 
Στην συνέχεια του βιβλίου ασχολείται διεξοδικά με τον Καραγιάννη που είναι ο εκδότης του Ekklisia On Line όπου, όπως γράφει (σελ208) έχουν καπαρώσει στασίδι δύο από τις πιο εμβληματικές μορφές στον αστερισμό των διαταραγμένων: ο πρώην Μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος και ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος.

Στα επόμενα 3 κεφάλαια του βιβλίου, αναφέρεται στις αγυρτείες του Λουπασάκη για τις οποίες έχω γράψει στο ποστ μου Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΠΙΣΤΗΣ 
Βέβαια δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί και στην σχετική μυθολογία για την Εσθήτα της Θεοτόκου αλλά και την άκρως προσοδοφόρα ζώνη της , θέματα για τα οποία έχω γράψει μερικά πόστ
ΤΟ ΓΑΛΑ ΚΑΙ Η ΓΚΑΡΝΤΑΡΟΜΠΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ! α΄μέρος.
ΤΟ ΓΑΛΑ ΚΑΙ Η ΓΚΑΡΝΤΑΡΟΜΠΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ β΄μέρος.
ΜΗΠΩΣ Η ΒΡΑΚΟΖΩΝΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΣΤΗΝ  ΕΥΡΟΖΩΝΗ; ...
ΒΡΗΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΖΩΝΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ!
Η ΖΩΝΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΜΑΝΑΤΖΕΡ ΤΗΣ ΕΦΡΑΙΜ Σε αυτό μπορείτε να απολαύσετε αυτά που έχει σούρει  σε άρθρο του ο Τατσόπουλος στον Εφραίμ και τα οποία κακώς  δεν έχει μεταφέρει στο βιβλίο του.

Στις φωτογραφίες οι 3 ζώνες της Παναγίας από την μεγάλη της γκαρνταρόμπα! Από πάνω προς τα κάτω ο Εφραίμ που περιφέρει την Ορθόδοξη, ο Μαλάθεος Βαρνάβας Επίσκοπος Χόμς και Χάμα, με την Συρορθόδοξη και ο Επίσκοπος Γκαστόνε του Πράτο με την Ρωμαιοκαθολική Αγία Ζώνη.
Ευτυχώς δε, όπως γράφει ο Τατσόπουλος , η δική μας Εκκλησία δεν σκοπεύει να την πατήσει όπως η Καθολική που δέχτηκε να γίνει ραδιοχρονολόγηση στην Σινδόνη του Ιησού και αποδείχτηκε ότι είναι του 14 αιώνα!
Γιατί όπως επεξηγεί  :ποτέ δεν προσφέρεις στην επιστήμη την ευκαιρία να σε εξευτελίσει για να μπορείς να λες ότι τα Δώρα των Μάγων(!) φυλάσσονται με ιδιαίτερη επιμέλεια στο σκευοφυλάκιο της Ιεράς Μονής Αγίου Παύλου. 

Τα οποία βεβαίως εξέρχονται από εκεί και περιφέρονται επιτυχώς όταν υπάρξει ανάγκη  συλλογής οβολών, όπως γράφω στο  ΤΡΕΞΑΤΕ! ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΩΝ ΜΑΓΩΝ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΒΟΛΟ!
  Ανήμερα της γιορτής των αγίων ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης βρίσκει την αφορμή να γράψει (σελ288) ότι: ο Κωνσταντίνος έβρασε ζωντανή την  δεύτερη σύζυγό του, την Φαύστα, έπνιξε τον γιό του Κρίσπο, κρέμασε τον γαμπρό του και τον πεθερό του.. γεγονότα που έχω εκτενώς εκθέσει στο 1-ΑΙΜΟΣΤΑΓΕΙΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ ΠΟΥ ΑΓΙΑΣΑΝ Μέγας Κωνσταντίνος και Θεοδόσιος Α΄ ο Μέγας.

Αλλά και το Σάββατο του Λαζάρου μίλησε για τον Κοραή, που από εκείνα τα χρόνια, ξεσκέπασε την απάτη με το Άγιο Φως όπως εκτενώς γράφω  στο  H ΘΑΥΜΑΤΟΠΟΙΙΑ ΜΕ ΤΟ «ΑΓΙΟ» ΦΩΣ Ο ίδιος ο Τσατσόπουλος ,σε άρθρο του, την είχε χαρακτηρίσει προσφυώς ότι είναι  ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΙΣΜΟΣ και γι αυτό και  ονόμασα έτσι και το σχετικό μου ποστ.

Αντίστοιχα ανήμερα των τριών ιεραρχών γράφει (σελ295)  μεταξύ άλλων ότι: ήταν πρωταγωνιστές στην μεγαλύτερη «πλαστογραφία» των νεωτερικών μας χρόνων . «Το εγχείρημα, τηρουμένων των αναλογιών πάντα των αναλογιών, θα ήταν αντίστοιχο με το να καθιερώσουμε τον Χίτλερ, τον Γκαίμπελς και τον Γκέρινγκ ως άτεγκτους προστάτες του εβραϊκού γένους..» Σχετικά με αυτούς έχω γράψει στο Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΚΑΙ Ο ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ 
Γλαφυρή είναι στην συνέχεια η περιγραφή του της αντιπαράθεσης του με τον Καμπούρη, η σύλληψη του και βέβαια η ταχύτατη απελευθέρωση του, αλλά και η απόλυση του από τα ΝΕΑ, από τον Μαρινάκη γιατί επέμενε, για λόγους αρχής, επειδή πρώτος του είχε ζητήσει, να μιλήσει για όλα αυτά ο Δανίκας του Πρώτου Θέματος, αντί να μιλήσει πρώτα στην εφημερίδα που αρθρογραφούσε. 

Στο επόμενο κεφάλαιο αναφέρει τα όσα έχει πει ο Μητροπολίτης Δωρόθεος περί θαυμάτων και έχω γράψει και εγώ, στο ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ. αλλά και για τις πλάκες χρυσού που αποκομίζει ο ναός από το λιώσιμο των κοσμημάτων των πιστών που αφιερώνονται στην εικόνα.
Αναφέρεται μετά σε τηλεοπτική εκπομπή για τον συλληφθέντα απατεώνα εξορκιστή της Θεσσαλονίκης (σελ 337) για τον οποίο έχω γράψει στο Η ΑΠΑΤΗ ΤΩΝ ΕΞΟΡΚΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ! και γράφει ότι: Ο εξορκιστής της Θεσσαλονίκης είχε την μεγάλη ατυχία ή την μεγάλη αφέλεια να μην φοράει ράσα…Ο μη ρασοφόρος εξορκιστής συνελήφθη πριν περάσουν σαράντα οκτώ ώρες, οι ρασοφόροι εξορκιστές δεν θα συλληφθούν ποτέ…
Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου αναφέρεται στην μήνυση που του είχε κάνει η Ελεύθερη Ώρα, γιατί είχε πει σε τηλεοπτική εκπομπή (σελ345), πως ο Άγιος Παΐσιος ήταν εμφανώς διαταραγμένος επειδή, όπως έχει πει  ρώτησε μια σαύρα αν υπάρχει Θεός και η σαύρα, σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή κουνάει καταφατικά το κεφάλι της, ενώ σύμφωνα με την δεύτερη, την πιο μερακλίδικη συνοδεύει την κίνηση της κεφαλής της με ένα ηχηρό ελληνοπρεπέστατο «Ναι» . Βέβαια η μήνυση πήγε κατευθείαν στον κάδο του εισαγγελέα.
Τέλος σε άλλη εκπομπή με θέμα την πανηγυρική επανένωση του χεριού στο λείψανο του αγίου Ιωάννη του Ρώσου αναφέρεται στα όσα γράφει σχετικά η Ελληνική Νομαρχία για το πως βαπτίζονται  λείψανα αγίων διάφορα οστά με αποτέλεσμα (σελ 354) να έχουμε άγιους πολυκέφαλους άγιους με δεκαπέντε πόδια και είκοσι οκτώ χέρια.. και βγαίνουν και άγιοι που δεν υπήρξαν ποτέ, μυθικά πρόσωπα..
Σχετικά έχω γράψει το ποστ Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕ ΤΑ 4 ΚΕΦΑΛΙΑ! και  το Η ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ

Ακούγοντας δε τον Ανδρέα Καραγιάννη, καλεσμένο στην ίδια εκπομπή,  να λέει με σοβαρότητα (σελ357) ότι ο Ιωάννης ο Ρώσος, ένας άνθρωπος που πέθανε πριν από τρείς αιώνες, το 1730, επικοινωνεί κάθε είκοσι πέντε χρόνια και δεν τον ενδιαφέρουν ούτε οι Παγκόσμιοι Πόλεμοι ούτε η Μικρασιατική καταστροφή, τίποτα. Τον μόνο που τον ενδιαφέρει κάθε είκοσι πέντε χρόνια είναι να επικοινωνεί με τους πιστούς του και να τους λέει να του αλλάξουν τα άμφια, εξερράγη, αποχώρησε από την εκπομπή και πήγε προφανώς σπίτι του να γράψει αυτό βιβλίο.
 Το βιβλίο αυτό,  όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς από τις παραπομπές που κάνω σε δικά μου γραπτά, δεν είχε να μου προσθέσει μεν νέες γνώσεις, αλλά παρ΄ όλα αυτά το διάβασα μονορούφι λόγω της ρέουσας γραφής του αλλά και του προσωπικού του αγώνα να επικρατήσει η αλήθεια αντί της θρησκευτικής παραπλάνησης, μυθολογίας και οικονομικής εκμετάλλευσης των αφελών.

 ΠΡΟΣΘΗΚΗ

Ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας τον Πέτρο Τατσόπουλο που έγραψε στο Facebook τα παρακάτω θερμά λόγια για αυτό το κείμενο:

 Θερμές ευχαριστίες στον Αθεόφοβο για τις εύστοχες και διεισδυτικές παρατηρήσεις του στο "Παιδί του Διαβόλου", καθώς και για τις αποκαλυπτικές δικές του παραπομπές . 

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.