ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΑΜΥΝΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΚΟΡΟΝΟΪΟ.

Το παραπάνω  σχήμα ονομάζεται το μοντέλο του ελβετικού τυριού.
Σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο της η Θεοδώρα Τσώλη στο ΒΗΜΑ Science, αναπτύσσει γλαφυρά ποιο είναι το μοντέλο αυτό και τι προσφέρει στην άμυνα απέναντι στον κορονοϊό.

Μεταφέρω εδώ μερικά ενδιαφέροντα αποσπάσματα.
 
Ενα μοντέλο πιο επίκαιρο από ποτέ τώρα που βρισκόμαστε εν αναμονή των πολυπόθητων εμβολίων ενάντια στον SARS-CoV-2, καθώς δείχνει ότι κανένα εμβόλιο δεν αποτελεί πανάκεια αλλά είναι ένα επιπλέον «στρώμα», μια από τις πολλές… φέτες ελβετικού τυριού – κοινώς παρεμβάσεις – που πρέπει να συνδυαστούν ώστε να επιτύχουμε να υψώσουμε επιτυχημένη άμυνα ενάντια στο ιογενές κύμα που μας χτυπά αλύπητα.
…………………………………………………………….

Η σύλληψη του «μοντέλου του ελβετικού τυριού» ανήκει στον Τζέιμς Τ. Ρίζον, κορυφαίο γνωστικό ψυχολόγο, ομότιμο καθηγητή σήμερα του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο βιβλίο του «Human Error» το 1990. Μια «χιονοστιβάδα» καταστροφών που έλαβαν χώρα τη δεκαετία του 1980 – συμπεριλαμβανομένων του βιομηχανικού ατυχήματος στο Μποπάλ της Ινδίας το 1984, το οποίο οδήγησε σε έκθεση τουλάχιστον μισού εκατομμυρίου ανθρώπων σε επικίνδυνες χημικές ουσίες, της έκρηξης του διαστημικού λεωφορείου Τσάλεντζερ το 1986 που προκάλεσε τον θάνατο του επταμελούς πληρώματός του και του πυρηνικού ατυχήματος του Τσερνόμπιλ, επίσης το 1986, με τις ανυπολόγιστες παγκόσμιες συνέπειες – «γέννησε» αυτό το μοντέλο, το οποίο έγινε γνωστό ως «Μοντέλο ατυχημάτων του ελβετικού τυριού». Με βάση το μοντέλο, οι τρύπες στις φέτες του τυριού αντιπροσωπεύουν τα σφάλματα που συσσωρεύονται και οδηγούν σε καταστροφές.

 Το συγκεκριμένο μοντέλο έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως επί πολλά έτη από αναλυτές ασφαλείας σε βιομηχανίες διαφορετικών πεδίων, από την ιατρική ως την αεροπλοΐα (να σημειωθεί πάντως ότι τον άκρως δημοφιλή τίτλο «Ελβετικό τυρί» δεν τον επινόησε ο ίδιος ο δρ Ρίζον αλλά αποδίδεται στον Ρομπ Λι, έναν ειδικό από την Αυστραλία στην ασφάλεια της αεροπλοΐας)
………………………………………………………………

Το… νόστιμο μοντέλο ήλθε τώρα στο πανδημικό προσκήνιο από έναν ιολόγο στην Αυστραλία. Πρόκειται για τον αναπληρωτή καθηγητή Ιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ στη Βρισβάνη Ιαν Μ. Μακ Κέι. Ο δρ Μακ Κέι είδε μια μικρότερη εκδοχή του μοντέλου στο Twitter και σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να δημιουργήσει μια πληρέστερη εκδοχή με περισσότερες… φέτες τυριού, η οποία θα παρουσίαζε με αναλυτικό τρόπο τα μέτρα που πρέπει να εφαρμοστούν ώστε να δούμε φως στο κορωνο-τούνελ.

Ετσι ανέπτυξε μαζί με τους συνεργάτες του το μοντέλο «Cheese Respiratory Pandemic Defense» (σε ελεύθερη μετάφραση «Μοντέλο του ελβετικού τυριού για την άμυνα ενάντια στην πανδημία ιού του αναπνευστικού»), το οποίο και ανέβασε στο Twitter ζητώντας ανατροφοδότηση από τους ακολούθους του στη δημοφιλή πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης. Το ολοκληρωμένο γράφημα του μοντέλου που προέκυψε είναι πλέον άκρως δημοφιλές και έχει ήδη μεταφραστεί σε περισσότερες από 20 γλώσσες.
……………………………………………………………

Ο δρ Μακ Κέι εξήγησε ότι η δύναμη της προσέγγισης του Τζέιμς Ρίζον έγκειται στο ότι για να πετύχουμε να νικήσουμε τον ιογενή εχθρό και να αποφύγουμε την καταστροφή, καταλύτη αποτελεί η αθροιστική επίδραση πολλαπλών στρωμάτων προστασίας (πολλές φέτες τυριού, σύμφωνα με το γράφημα του μοντέλου).

Οπως είπε, δεν παίζει ρόλο η σειρά τοποθέτησης των στρωμάτων καθώς δεν υπάρχει κάποιο στρώμα που να είναι σημαντικότερο από τα υπόλοιπα.

Και μέσα σε όλα αυτά είναι υψίστης σημασίας το να μην ξεχνάμε πως κάθε στρώμα, κάθε φέτα τυριού, διαθέτει τρύπες που ουσιαστικώς αποτελούν τα κενά, τα λάθη και τις παραλείψεις στην εφαρμογή του εκάστοτε μέτρου. «Αυτές οι τρύπες μπορεί να αλλάζουν σε αριθμό, σε μέγεθος αλλά και σε σημείο στο οποίο βρίσκονται στη φέτα του τυριού, ανάλογα με το πώς συμπεριφερόμαστε αποκρινόμενοι σε κάθε παρέμβαση. Ας πάρουμε το παράδειγμα των μασκών που αποτελεί ένα από τα προστατευτικά στρώματα ενάντια στην πανδημία. Η μάσκα μειώνει τον κίνδυνο να μολύνει κάποιος τους γύρω του άθελά του αλλά και τον κίνδυνο να εισπνεύσει αρκετό ιό ώστε να μολυνθεί ο ίδιος.

Ωστόσο η μάσκα θα είναι λιγότερο αποτελεσματική στο να προστατευθούμε εμείς και οι άλλοι αν δεν την εφαρμόζουμε σωστά, αν τη φοράμε αφήνοντας εκτεθειμένη τη μύτη μας, αν δεν είναι φτιαγμένη από το κατάλληλο ύφασμα και τις κατάλληλες στρώσεις υφάσματος, αν δεν την απορρίπτουμε με τον σωστό τρόπο, αν δεν την πλένουμε όταν είναι υφασμάτινη ή αν δεν απολυμαίνουμε τα χέρια μας αφού την αγγίξουμε. Καθένα από αυτά είναι παράδειγμα μιας τρύπας στο τυρί. Και φανταστείτε ότι μιλάμε για ένα μόνο στρώμα προστασίας.

Ετσι για να είμαστε όσο πιο ασφαλείς γίνεται και για να κρατάμε ασφαλείς τους γύρω μας, είναι σημαντικό να χρησιμοποιούμε περισσότερες φέτες τυριού ώστε να αποτρέψουμε την ευθυγράμμιση των τρυπών που θα επιτρέψουν στον ιό να διαπεράσει τα στρώματα προστασίας».

………………………………………………………….

Σύμφωνα με τον καθηγητή του Πανεπιστημίου του Κουίνσλαντ, το «ποντικάκι» που μπορεί να ανοίξει τρύπες στο «τυρί» της προστασίας μας ενάντια στον νέο κορωνοϊό έχει κατά κύριο λόγο το πρόσωπο της παραπληροφόρησης. «Οταν μέρος του πληθυσμού δεν είναι σίγουρο για μια παρέμβαση μπορεί εύκολα να επηρεαστεί από φωνές, δυνατές και γεμάτες αυτοπεποίθηση, που ισχυρίζονται ότι ένα συγκεκριμένο στρώμα προστασίας είναι αναποτελεσματικό – συνήθως αυτές οι φωνές ανήκουν σε μη ειδικούς του εκάστοτε πεδίου. Οταν όμως ακολουθούμε τους μη ειδικούς που μπορεί να φωνάζουν δυνατά αλλά δεν έχουν εμπειρία στο να προστατεύουν την υγεία μας, ουσιαστικώς τους αφήνουμε να έχουν επίδραση στη ζωή μας. Και αυτό είναι ένα ρίσκο που δεν πρέπει να πάρουμε».

……………………………………………………………..

Τα μέτρα προστασίας που περιγράφονται και στο «μοντέλο του ελβετικού τυριού», όπως η γενική χρήση μάσκας, η τήρηση αποστάσεων παντού, η διενέργεια πολλών τεστ, η αξιοποίηση των εξωτερικών χώρων, η υγιεινή των χεριών, είναι στο σύνολό τους απαραίτητα και θα συνεχίσουν να αποτελούν «συντρόφους» μας ακόμη και όταν ξεκινήσουν οι εμβολιασμοί, ανέφερε στο ΒΗΜΑ-Science η κυρία Αθηνά Λινού, καθηγήτρια Επιδημιολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ), πρόεδρος του Ινστιτούτου Prolepsis.
«Η άρση των μέτρων θα αρχίσει όταν φθάσουμε στο σημείο το περίπου 70% όλων των πληθυσμών να έχει εμβολιαστεί ώστε να επιτύχουμε συλλογική ανοσία. Στη χώρα μας εκτιμάται ότι οι εμβολιασμοί θα ξεκινήσουν σε περίπου έναν μήνα και με βάση τον σχεδιασμό υπολογίζεται ότι θα χρειαστούν κατ’ ελάχιστον επτάμισι μήνες για να επιτύχουμε εμβολιαστική κάλυψη της τάξεως του 70% – και όλα αυτά υπό ιδανικές συνθήκες.
Αν δηλαδή γίνονται, όπως σχεδιάζεται, δύο εκατομμύρια εμβολιασμοί τον μήνα και με δεδομένο ότι τα εμβόλια πρέπει να χορηγούνται σε δύο δόσεις, απαιτούνται 14 εκατομμύρια εμβολιασμοί για να εμβολιαστεί πλήρως το 70% του πληθυσμού. Πρέπει επίσης να παρέλθουν άλλες 15 ημέρες από τη δεύτερη δόση που θα χορηγηθεί και στον τελευταίο πολίτη ώστε να πετύχουμε την κάλυψη που θέλουμε. Αρα το διάστημα είναι μεγάλο και όλο αυτό το διάστημα τα υπόλοιπα μέτρα προστασίας πρέπει να συνεχίσουν να ακολουθούνται».
 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΑΣ ΕΛΠΙΣΟΥΜΕ ΤΟ 2021 ΝΑ ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΙΟ.

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΥΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥΣ

Τα Χριστούγεννα είναι ένα θέμα που δεν ελκύει ως θέμα ιδιαίτερα τους έλληνες ζωγράφους, σε αντίθεση με τους ξένους.

Με τον παραπάνω πίνακα του, Τα κάλαντα, του 1872, ο Νικηφόρος Λύτρας (1832-1904) από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του καλλιτεχνικού κινήματος της Σχολή του Μονάχου, θεωρείται δικαίως ως ο κυριότερος Έλληνας ζωγράφος των Χριστουγέννων.

Παρά το γεγονός πως και ο Γιώργος Ιακωβίδης (1853-1932) είναι και αυτός από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του καλλιτεχνικού κινήματος της Σχολή του Μονάχου τα Χριστούγεννα του είναι ιδιαιτέρως ονειρικά.

Ένας από τους τελευταίους εκπροσώπους της ίδιας σχολής είναι και ο Σπυρίδων Βικάτος (1878-1960) και το έργο του Χριστουγεννιάτικο δέντρο δείχνει την εικόνα μιας ευρωπαϊκής πλέον αστικής οικογένειας.

Το κατ΄εξοχήν φρούτο των Χριστουγέννων απεικονίζεται στην νεκρή φύση με ρόδια του Ιακωβίδη αλλά και στην κάρτα του σύγχρονου μας ζωγράφου Γιάννη Σταύρου (1948-) 

Τέλος τα κάλαντα έχει απεικονίσει στον γνωστό του πίνακα ο Γιώργος Σικελιώτης  (1917-1984) αλλά και δύο σύγχρονοι ζωγράφοι, ο Γεώργιος Κόρδης (1956-) θεολόγος, αγιογράφος και επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο και ο επίσης θεολόγος, μουσικός και αγιογράφος Κωνσταντίνος Κουτούμπας (1981-) με τα Χριστούγεννα στην Σκιάθο, τόπο καταγωγής του.
Στο εξωτερικό αντίθετα από την Ελλάδα τα Χριστούγεννα είναι η σημαντικότερη γιορτή του χρόνου και γι αυτό υπάρχει ένα μεγάλο πλήθος από ζωγραφικούς πίνακες πολλοί με οικογενειακές συγκεντρώσεις γύρω από ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Από πάνω προς τα κάτω:

-Eastman Johnson-Χριστούγεννα (επίσης γνωστό ως Η οικογένεια  Blodgett) (1864)

- Boris Smirnov Χριστουγεννιάτικο δέντρο σε ένα πλούσιο σπίτι (1909)

- Franz Skarbina-  Κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο (1892)

- Alan Maley Κύκλος αγάπης (1896)

- Hans Stubenrauch Χριστούγεννα (1900)

- Albert Chevallier Tayler Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο (1911)

- Istvan Csok Zuzu Κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο (1914)

- Antonio Garcia y Mencia Ανάμνηση των Χριστουγέννων (1850)

- Harry Bush To Χριστουγεννιάτικο δέντρο  (1933)

- Sandra Kuck Ημέρες Χριστουγέννων

 

Επίσης ενδιαφέρων είναι και ο πίνακας του Δανού ζωγράφου David Jacobsen του 1853 στον οποίο μπορούμε να δούμε την πώληση των χριστουγεννιάτικων δέντρων.

Από το 1891 έως το 1926 η εταιρεία σαπουνιών A & F Pears έβγαζε κάθε χρόνο διαφημιστικές καλόγουστες κάρτες με πίνακες γνωστών ζωγράφων. Μία από αυτές είναι η πολύ ωραία κάρτα του Frank Dadd, Καλά Χριστούγεννα, από το  Pears Annual, (1907)  με τον κόσμο να διασκεδάζει την ημέρα των Χριστουγέννων κάνοντας παγοδρομίες.

Όμως εκτός σπιτιού την μέρα των Χριστουγέννων οι περισσότεροι συνήθιζαν στο Παρίσι να βολτάρουν σε διάφορα μνημεία της πόλης τους όπως την Πύλη Σαιν Μαρτέν. 

Luigi Loir Η Πύλη Σαιν Μαρτέν τα Χριστούγεννα στο Παρίσι (1890)

Η γιορτή όμως των Χριστουγέννων ήταν ανέκαθεν μια σπιτική γιορτή και το συνηθισμένο γεύμα σε αυτή ήταν η γαλοπούλα.
Στους παρακάτω πίνακες απεικονίζεται η θριαμβευτική προσκόμιση της γαλοπούλας στο σπίτι και η προετοιμασία για το γεύμα.

Robert Braithwaite Martineau – Το καλάθι των Χριστουγέννων. Μέσα 1800

George Hardy Ημέρα Χριστουγέννων (1867)

Τα Χριστούγεννα είναι η κατ΄ εξοχήν μέρα χαράς για τα παιδιά. Είναι επόμενο λοιπόν οι ζωγράφοι να επιλέγουν τα παιδιά σαν κεντρικό τους Χριστουγεννιάτικο θέμα. 
Από πάνω προς τα κάτω:

Theodor Hildebrandt Παιδιά που περιμένουν την γιορτή των Χριστουγέννων (1840)

George H.Yewell Παραμονή Χριστουγέννων (1863)

Hugo Oehmichen Χριστουγεννιάτικα δώρα (1882)

Frederick Daniel Hardy Χριστουγεννιάτικοι επισκέπτες (1869)

Karl Larson Πρωινό Χριστουγέννων (1894)

Τέλος μεταξύ 1958-1976 ο Νταλί ζωγράφισε 19 χριστουγεννιάτικες κάρτες οι οποίες γνώρισαν μεγάλη επιτυχία στην Ισπανία και απέτυχαν εμπορικά στις ΗΠΑ, οι οποίες δεν ήσαν τότε ακόμη έτοιμες να αποδεχθούν την τέχνη του ιδιόρρυθμου αλλά μεγάλου αυτού καλλιτέχνη.
Η Μαντόνα με το βρέφος είναι μια από αυτές και αρκετές άλλες μπορείτε να δείτε εδώ.

ΟΙ 10 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ 2020

Η φετινή χρονιά ήταν για τον κινηματογράφο η χειρότερη από όσες έχω ζήσει, καθώς για τους περισσότερους μήνες οι αίθουσες παρέμειναν κλειστές.
Η μόνη ελπίδα για να δούμε μια αξιόλογη ταινία αυτό τον καιρό έχει μετατεθεί στην τηλεόραση.

Για τον λόγο αυτό νομίζω πως αξίζει να δει κανείς ποιες θεωρούν ως τις 10 πιο αξιόλογες ταινίες αυτής της χρονιάς, 5 κριτικοί 3 γνωστών ξένων περιοδικών και μιας εφημερίδας και για τις  οποίες υπάρχει η πιθανότητα να τις δούμε στην τηλεόραση.

Το συμπέρασμα που βγάζει κανείς από αυτές τις λίστες είναι ότι υπάρχει μια τεράστια ανομοιομορφία στην επιλογή των 10 καλύτερων ταινιών μεταξύ των 5 κριτικών.

Με αυτό το χρώμα είναι τα βραβεία που έδωσαν οι 50 σημαντικότεροι κριτικοί των ΗΠΑ που συγκροτούν την Ένωση Κριτικών της Νέας Υόρκης.

Ενδιαφέρον είναι ότι από τις ταινίες που επιλέγουν τα Cahiers du Cinema, μόνο μια και μάλιστα στην 1^η θέση του, την βρίσκουμε και σε άλλη λίστα και είναι το City Hall (1) Cahiers du Cinema, (2+2) New York Times(1+2)

Ενεά   ταινίες τις βρίσκουμε σε παραπάνω από μια από τις υπόλοιπες λίστες.

Μία ταινία βρίσκεται σε 4 λίστες και είναι το Collective (2) Time, (3)Vanity Fair, (8+2) New York Times(1+2)

Δύο βρίσκονται σε 3

David Byrne’s American Utopia (4) Time, (4+8) New York Times(1+2)

Bacurau(7) Vanity Fair,(5+7) New York Times(1+2) Καλύτερη ξενόγλωσση ταινία

και οι υπόλοιπες σε 2

Nomadland(8)Time, (5)Vanity Fair Καλύτερη σκηνοθεσία

The Forty-Year-Old Version (9+5) New York Times(1+2)Καλύτερο ντεμπούτο

Never Rarely Sometimes (6) Vanity Fair,(7) New York Times(1)Α΄γυναικ.ρόλος+ καλύτερο σενάριο

Lovers Rock(5) Time, (8) New York Times(2)

First Cow (1) Time,(3) New York Times(2)  Καλύτερη ταινία  

Martin Eden (1+4) New York Times(1+2) 

Σε καμία λίστα δεν περιλαμβάνεται το «Da 5 Bloods» του Σπάικ Λι.

Είναι μια ενδιαφέρουσα πολεμική περιπέτεια στο Βιετνάμ - - 2 Καλύτερος Α΄+Β΄ ανδρικός ρόλος.

Από όλες αυτές τις ταινίες μόνο 5 έχουν παιχτεί στους κινηματόγραφους,
Η Φωλιά ,η  Emma, Η Δίκη των 7 του Σικάγου , Η Παρθένος του Αυγούστου ,και το  Ένα Ψηλό Κορίτσι
Όλη την χρονιά έγραψα εδώ μόνο για δύο ταινίες και δικαίως καμία από αυτές δεν περιλαμβάνονται στις λίστες. Σχετικά για αυτές στα παρακάτω:
ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΟΥ TENET ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΘΕΑΤΕΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ.
ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ
Οι λίστες έχουν δημοσιευτεί στο Αθηνόραμα και όπου υπάρχει λινκ παραπέμπει σε σχετικό του δημοσίευμα.
Με κόκκινα γράμματα είναι οι 14 ταινίες που έχω δει και γράφω δύο λόγια για αυτές.
Σε αυτές κάτω από κάθε μία έχω γράψει μια πολύ σύντομη κριτική βάζοντας στο τέλος την βαθμολογία του κριτικού, την βαθμολογία του κοινού και στο τέλος  την δική μου.  
 
Οι καλύτερες ταινίες του 2020 σύμφωνα με το Time
 
10. Bill & Ted Face the Music του Ντιν Παρισότ
9. Miss Juneteenth του Τσάνινγκ Γκόντφρι Πιπλς
8. Nomadland της Κλόι Ζάο
7. Wolf Walkers των Τομ Μουρ & Ρος Στιούαρτ
6. Emma του Ότομ ντε Γουάιλντ
Καλή αναπαράσταση της εποχής σε ένα χαρακτηριστικό έργο της Τζέιν Όστεν με τιε αναμενόμενες ιστορίες νεανικών ερώτων της αριστοκρατίας. 2 ½   3 ½   2 ½
5. Lovers Rock του Στιβ ΜακΚουίν
4. David Byrne’s American Utopia του Σπάικ Λι
3. Η Δίκη των 7 του Σικάγου του Άαρον Σόρκιν
Συγκλονιστική απεικόνιση μιας πραγματικής ιστορίας που την παρακολουθείς με τεταμένο το ενδιαφέρον παρά την γνωστή έκβαση της δίκης. 2 ½  4 ½  4
2. Collective του Αλεξάντερ Νάναου

1. First Cow της Κέλι Ρέινχαρντ

Μια χαμηλών τόνων ταινία έξω από τα συνηθισμένα κλισέ για την Άγρια Δύση που βασίζεται στην φιλία δύο ανθρώπων με διαφορετική πολιτιστική κληρονομιά. -  -  2

 
Οι καλύτερες ταινίες του 2020 σύμφωνα με το Vanity Fair
 
10. Shithouse (Κούπερ Ράιφ)
9. Let Them All Talk (Στίβεν Σόντερμπεργκ)
8. Freaky (Κρίστοφερ Λάντον)
7. Bacurau (Κλέμπερ Μεντόσα Φίλο & Χουλιάνο Ντορνέλες)
Μια ιδιόρρυθμη ταινία που αναμιγνύει διάφορα κινηματογραφικά είδη χωρίς να καταλήγει σε κανένα χάρις στο αλλοπρόσαλλο σενάριο της  - - 1
 6. Never Rarely Sometimes Always (Ελίζα Χίτμαν) Ταινία που με ενδιαφέροντα τρόπο θίγει το θέμα της εφηβικής εγκυμοσύνης και της έκτρωσης. - - 2
5. Nomadland (Κλόι Ζάο)
4. Bad Education (Κόρι Φίνλεϊ)
Η καλή εικόνα ενός σχολείου με συνεπακόλουθη αύξηση της τιμής των σπιτιών της περιοχής σχετίζεται με την υπεξαίρεση χρημάτων από τον διευθυντή της. - - 2
 3. Collective (Αλεξάντερ Νάναου)
2. Minari (Λι Ίσαακ Τσουνγκ)

1. Η Φωλιά (Σον Ντέρκιν)
Δύο εξαιρετικοί πρωταγωνιστές σε μια ταινία που καταφέρνει με υποδόριο τρόπο να δείξει την κατάρρευση της οικογενειακής αρμονίας μαζί με την καταρράκωση του αμερικανικού ονείρου για επιτυχία. 3  3  2 ½

 
Οι καλύτερες ταινίες της χρονιάς από το Cahiers du Cinema
 
10. Η Παρθένος του Αυγούστου (Χόνας Τρουέμπα)  2  3 ½   -
9. Enorme (Σόφι Λετουρνέρ)
8. Le Sel des Larmes (Φιλίπ Γκαρέλ)
7. Dwelling in the Fuchun Mountains (Γκου Ξιαογκάνγκ)
6. Hotel by the River (Χονγκ Σανγκ-σου)
5. Les Chose qu’on Dit, Les Choses qu’on Fait (Εμανουέλ Μουρέ)
4. Malmkrog (Κρίστι Πούιου)
3. Uncut Gems (Τζος & Μπένι Σαφντί)
Ο Σάντλερ διαμορφώνει με μοναδικό τρόπο ένα τύπο που προσπαθεί να πιάσει την καλή ζώντας επικίνδυνα στα όρια. -  -  3½
 2. The Woman Who Ran (Χονγκ Σανγκ-σου)

1. City Hall (Φρέντερικ Γουάιζμαν)

 
Τα top-10 των New York Times από δύο κριτικούς του
1-Μανόλα Ντάργκις
 
10. Ένα Ψηλό Κορίτσι (Καντεμίρ Μπαλάγκοφ)
Η ταινία είναι ένα ψυχογράφημα της συναισθηματικής κατάστασης που βρέθηκαν οι πρωταγωνίστριες μετά τον πόλεμο που νίκησαν και των περίπλοκων σχέσεων που αναπτύχτηκαν εξ αιτίας του μεταξύ τους.Ταυτόχρονα είναι και ένα διαβρωτικό σχόλιο για τις συνθήκες ζωής της νομενκλατούρας συγκριτικά με τον λαό που αγωνίστηκε.4  3  2 ½
9. The Forty-Year-Old Version (Ράντα Μπλανκ)
Ασπρόμαυρη και αρκετά πρωτότυπη δραματική κομεντί στην οποία μια μαύρη θεατρική συγγραφέας που έχει χρόνια να παιχτεί έργο της ανακαλύπτει στα 40 πως τώρα πια μπορεί να εκφραστεί καλύτερα ραπάρωντας.  -  -  2 ½
8. Collective (Αλεξάντερ Νάναου)
7. Never Rarely Sometimes Always (Ελίζα Χίτμαν)
6. First Cow (Κέλι Ρέινχαρντ)
5. Bacurau (Κλέμπερ Μεντόσα Φίλο & Χουλιάνο Ντορνέλες)
4. David Byrne's American Utopia (Σπάικ Λι)
3. Gunda (Βίκτορ Κοσακόβσκι)
2. City Hall (Φρέντερικ Γουάιζμαν)

1. Martin Eden (Πιέτρο Μαρτσέλο)

Ενδιαφέρουσα ταινία με θέμα ένα φτωχόπαιδο που προσπαθεί να αναδειχθεί και να εισέλθει με το ταλέντο του στην άρχουσα τάξη. -  -  2

2-Α.Ο. Σκοτ

10. Soul (Πιτ Ντόκτερ)
9. Dick Johnson Is Dead (Κίρστεν Τζόνσον)
Ανούσιο ντοκιμαντέρ στο οποίο η σκηνοθέτις κινηματογραφεί τον θάνατο του ζωντανού πατέρα της. -  -  1
8. David Byrne's American Utopia (Σπάικ Λι) και Lovers Rock (Στιβ ΜακΚουίν)
7. Bacurau (Κλέμπερ Μεντόσα Φίλο & Χουλιάνο Ντορνέλες)
6. Palm Springs (Μαξ Μπαρμπάκοβ)
Ανούσια δήθεν ρομαντική κομεντί   -  -  1 
5. The Forty-Year-Old Version (Ράντα Μπλανκ)
4. Martin Eden (Πιέτρο Μαρτσέλο)

3. First Cow (Κέλι Ρέινχαρντ)
2. City Hall (Φρέντερικ Γουάιζμαν) και Collective (Αλεξάντερ Νάναου)

 1. Borat Subsequent Moviefil (Τζέισον Γουόλινερ)

Παρά το ότι δεν διαθέτει την πρωτοτυπία της πρώτης του ταινίας υπάρχουν μερικές σκηνές άκρως διασκεδαστικές, όπως όταν τραγουδά ρατσιστικά τραγούδια ή η συνέντευξη με τον Τσουλιάνι   -  -  2 Καλύτερος Β΄γυναικείος ρόλος.

 

ΔΕΝ ΣΚΟΠΕΥΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΊΕΣ ΤΗΣ!

Με ηρεμία και χριστιανική εγκαρτέρηση, χωρίς να εκτοξεύσετε ασέμνους ύβρεις, ελπίζω να διαβάστε την παρακάτω ανακοίνωση του προσφιλούς μου Μητροπολίτη Μεσογαίας, που είναι μάλιστα ο δεύτερος μητροπολίτης μετά την Χούντα που έγινε  υποστράτηγος!  (Οι υπογραμμίσεις και τα θαυμαστικά δικά  μου.) 

Σήμερα, Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2020, ύστερα από επίμονες οχλήσεις και καταγγελία ασεβέστατου πολίτη(!) για ναό του Κορωπίου, υποχρεώθηκε η Αστυ­νομία να επιβάλει πρόστιμο στον ναό 1500€ και στη νεωκόρο 300€, επειδή σε έναν χώρο 500 τ.μ. βρέθηκαν μια χούφτα άνθρωποι να λατρεύ­σουν, Κυριακή μέρα, τον Θεό. Η επέμβαση της Αστυνομίας έγινε μετά την τέλεση της θείας λειτουργίας. Ο ιερέας και οι Επίτροποι συνελήφθησαν εκτός του ναού.
Κατανοούμε την ενέργεια της Αστυνομίας, η οποία υποχρεούται να εφαρ­μό­σει τους όποιους νόμους και τις υπουργικές αποφάσεις. Δεν κατανοούμε καθόλου τον παραλογισμό με τον οποίο η Κυβέρνηση επι­βάλλει ασύνετα, εξωφρενικά, αντιλαϊκά και εντελώς ασεβή και απαξι­ω­τικά για τον άνθρωπο και την Εκκλησία μέτρα.
Το πρόστιμο έπρεπε να επιβληθεί σε αυτόν που έκανε την απαράδεκτη καταγ­γελία(!), χωρίς κανένα απολύτως έννομο συμφέρον, χωρίς κανέναν κίνδυνο της δημόσιας υγείας, μόνο από αντιεκκλησιαστική εμπάθεια, την οποία δυστυχώς νομιμοποιεί το Κράτος. Οι τέτοιου τύπου τύποι αποτελούν την απειλή της κοινωνίας (!) και όχι οι απλοί πιστοί, που στρέφονται προς τον Θεό, σαν το έσχα­το αποκούμπι τους, μάλιστα μέσα σε τόσο δύσκολες μέρες.
Δηλώνουμε ότι προς το παρόν οι ναοί μας θα εξακολουθούν να λειτουρ­γούν σύμφωνα με τα μέτρα προστασίας της υγείας που ισχύουν παντού και με απόλυτο σεβα­σμό στη λογική και στην κοινωνία, τα δε τυχόν επιβαλ­λόμενα πρόστι­μα εξαιτίας των αμαρτωλών νομοθετικών μέτρων, θα επι­βαρύνουν αποκλει­στικά τα Φι­λό­πτωχα Ταμεία και το Ταμείο Στήριξης Πτωχών και Απόρων της Μητρο­πό­λεώς μας.(!)

Ό,τι μαζέψαμε από τους εκκλησιαζό­μενους πιστούς για τους φτωχούς, τώρα πρέπει να το δώσουμε σε πρόστιμα. Καιρός εκτός από τους πιστούς να τιμωρηθούν και οι φτωχοί… Εκεί φτάσαμε.
Προτρέπουμε δε αυτόν που κατήγγειλε ως ποινικό αδίκημα την ευλάβεια των αγνών πιστών, που κανέναν δεν ενόχλησαν, να καταβάλει, αν όχι όλο έστω κάποιο ποσό στον λογαριασμό της Μητροπόλεως για τους φτωχούς, μήπως και του συγχωρέσει ο Θεός καμιά αμαρτία! ! (το πρώτο δικό του, το δεύτερο δικό μου)

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

Με μεγάλη ευλάβεια διαβάζω από χρόνια τις περισπούδαστες ανακοινώσεις του Μητροπολίτου Μεσογαίας  και αρκετές  φορές έχω γράψει γι΄αυτές όπως στα παρακάτω:
 
ΕΠ΄ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ,Η ΣΧΕΣΗΜΕΤΑΞΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ,ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΗΣ.   14-8-2009
 
ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΚΕΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ.   6-10-2011
 
Η ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ   5-6-2012
 
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ: ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΝΑ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟ!     14-8-2013
 
Η ΚΑΠΗΛΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΩΝ   19-6-18
 
Ο ΚΡΑΥΓΑΛΕΟΣ ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ   22-7-18
 
Καθώς όμως ετοιμαζόμουνα να σχολιάσω τα παραπάνω, διάβασα αυτά που γράφει ο Άρης Δημοκίδης  στην Lifo και διαπίστωσα πως φαίνεται με τηλεπάθεια είχε  μπει στο μυαλό μου, γιατί λίγο πολύ αυτά είχα και εγώ σκοπό να γράψω! (οι υπογραμμίσεις δικές μου)

Πρώτον: Οι παπάδες δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Πιστεύαμε πως μετά από τόσα κρούσματα και νεκρούς στους κόλπους της εκκλησίας, κι έχοντας πάρει στο λαιμό τους ένα σωρό πιστούς, θα άλλαζαν τακτική και θα πρόσεχαν -προστατεύοντας και τους ανθρώπους που τους παίρνουν στα σοβαρά. Όχι, από ό,τι φαίνεται.
Δεύτερον: Ο Μητροπολίτης Νικόλαος Χατζηνικολάου (ένας, καθώς λένε, σπουδαγμένος και φωτισμένος άνθρωπος) όχι μόνο δεν απολογείται, αλλά όπως θα δείτε κατηγορεί αυτόν που έκανε την καταγγελία και τελείως χειριστικά λέει ότι το πρόστιμο θα το πληρώσουν ΟΧΙ οι παπάδες που παρανόμησαν, αλλά οι φτωχοί της ενορίας!
Τρίτον: Έχουν στερέψει τα χρήματα απ’ τα παγκάρια και τα εξτραδάκια των ιερέων παπάδων και έχουν αρχίσει να φέρονται αλλοπρόσαλλα. (Μήπως η φιλοχρηματία τούς κάνει να πιέζουν για ανοιχτές εκκλησίες εν μέσω φονικής πανδημίας;)
Αντί αυτοί που παρανόμησαν να πληρώσουν απ’ την τσέπη τους το πρόστιμο, το γλιτώνουν και το ρίχνουν στους πιστούς! Τους πιστούς που έδωσαν απ’ το υστέρημά τους για να βοηθήσουν (όπως νόμιζαν) τους φτωχούς.
Ο Μητροπολίτης έτσι νομίζει ότι τιμωρεί το κράτος και τον «ασεβή» πολίτη -χίλια μπράβο του για την καταγγελία, εννοείται πως είχε και έννομο συμφέρον και προστάτευσε τη δημόσια υγεία.
Ταυτόχρονα όμως ούτε γάτα ούτε ζημιά για τους προσωπικούς λογαριασμούς όσων παρανόμησαν. Για άλλη μια φορά, με ξένα κόλυβα κηδεία: Θα τα πληρώσουν για άλλη μια φορά τα κορόιδα, όπως πληρώνουν ανεγέρσεις ναών κλπ, παρότι η Εκκλησία έχει μεγάλη περιουσία και προσφέρει ελάχιστα -σε σχέση με τις δυνατότητές της- σε περιόδους κρίσης.  (Το ίδιο και με τα τρόφιμα που μοιράζει η Εκκλησία αφήνοντας να εννοηθεί ότι τα πλήρωσε εξ ολοκλήρου απ’ την τσέπη της ενώ συχνότατα είναι προσφορές ή/και από ειδικά κονδύλια των δήμων και του κράτους.)
Η δε τελευταία φράση -να βάλει τα λεφτά στο λογαριασμό της Μητρόπολης αυτός που έκανε την καταγγελία «μήπως και του συγχωρέσει ο Θεός καμιά αμαρτία!»- δείχνει μια σοκαριστική αντίληψη: «Η συγχώρεση της αμαρτίας έχει χρηματικό αντίτιμο»…(Σωστό, να επαναφέρουμε τα συγχωροχάρτια!)
Δεν έχω άλλα λόγια. Απέραντη ντροπή.

Για τις διαφημισμένες  σπουδές του, που αναφέρει ο Δημοκίδης, γράφω στο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ: ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΝΑ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟ! 

Αυτό που δεν γνωρίζει ο φίλτατος Δημοκίδης είναι πως παρακολουθώντας  τόσα χρόνια τις εγκυκλίους του Μεσογαίας έχω διακρίνει ότι έχει μια ιδιαίτερη αντίληψη σχετικά με ότι αφορά τα χρήματα και την εκκλησία.

Αντιγράφω από το ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΚΕΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ., πως : συμπαρίσταται  σὲ όσους δὲν μποροῦν νὰ πληρώσουν τὴν λεγόμενη «ἔκτακτη εἰσφορὰ ἀκινήτων» νὰ μὴ φτάσουν σὲ ἀπόγνωση. Νὰ ξέρουν ότι θὰ βρεθοῦμε όλοι ἑνωμένοι στὸ πλευρό τους καὶ θὰ φωνάξουμε μαζί: «Οὐκ ἂν λάβοις παρὰ τοῦ μὴ ἔχοντος».

Δεν πιστεύω όμως να νομίζει κανείς πως η εκκλησία θα ανοίξει το κομπόδεμα της να τους ενισχύσει με χρήματα, γιατί όπως έχει εξηγήσει στὴν  Ἐκκλησία  ὅλοι  δίνουμε,  ποτὲ  δὲν  ζητοῦμε, αλλά  θα εφαρμόσει αντίθετα μια επαναστατική μέθοδο συμπαράστασης την οποία και επεξηγεί:

Ἂν σὲ έναν κόψουν τὸ ρεῦμα, ἐμεῖς θὰ τὸ κόψουμε σὲ όλους τοὺς ναούς.(!!!!!) Θὰ κάνουμε γάμους μὲ κεριὰ στὰ χέρια καὶ λειτουργίες μὲ δάκρυα στὰ μάτια. (και εγώ δάκρυσα όταν το διάβασα!)

Ήδη σε άλλη εγκύκλιο του προς τους ιεροψάλτες (που όμως σήμερα  διαπίστωσα πως την έχει διαγράψει), έχει δώσει την απάντηση τόσο προς αυτούς όσο και σε όσους όπως ανέφερε στην αρχή ότι:  ζητοῦν ἀπεγνωσμένα μία παρέμβαση καὶ κάποια συμπαράσταση στὸ οἰκονομικό τους ἀδιέξοδο καὶ δράμα.
Στὴν  Ἐκκλησία  ὅλοι  δίνουμε,  ποτὲ  δὲν  ζητοῦμε, ἀλλὰ αὐτὴ κατὰ τὴν φιλότιμη κρίση της προσφέρει.  Και βέβαια σε αυτή την εγκύκλιο που απευθύνεται στον στενό εκκλησιαστικό κύκλο της το ύφος είναι το κλασικό του αφέντη δεσπότη προς τους υποτακτικούς του.

Για να μην ξεχνάνε που οφείλουν την θέση τους, τους εξηγεί πως:
 Τὸν ψάλτη δὲν τὸν καθιστᾶ ἱεροψάλτη τὸ πτυχίο του οὔτε τὸ διοριστήριό  του  ἀλλὰ   ἡ  ὑπὸ  τοῦ  ἀρχιερέως χορηγηθεῖσα σὲ αὐτὸν θεία χάρις.(!!!)
Αὐτὸ ἔχει ὡς συνέπεια νὰ ἔχει ἄμεση πνευματικὴ ἐξάρτηση, δηλαδὴ σχέση πνευματικῆς  ὑπακοῆς, μὲ τὸν ἐπίσκοπο.
 Σημαίνει ἐπίσης ὅτι τὸ ἀναλόγιο τοῦ ἀνατίθεται ὑπὸ τοῦ ἐπισκόπου∙ δὲν  τὸ  διεκδικεῖ  οὔτε  μὲ  χρήματα  οὔτε  μὲ  ἄλλα  μέσα  οὔτε  μὲ  δικαστικὲς  ἀπειλὲς  καὶ  ἐκβιασμούς,  ὅπως δυστυχῶς ἐνίοτε συμβαίνει.
Φαίνεται πως οι ταλαίπωροι ιεροψάλτες ζητούν και διεκδικούν κάποια ψιχία από το παγκάρι των εκκλησιών που το νέμονται παπάδες και μητρόπολη  και γι΄ αυτό τον λόγο τους κανοναρχεί λέγοντας:
 Ἀνάλογα  θὰ  ἦταν  ἀνεπίτρεπτη  πνευματικὴ  ἀδικία  οἱ  ἱεροψάλτες  μας  νὰ  καταντήσουν  ἡ  μόνη τάξη ποὺ παίρνει ἀπὸ   τὴν  ᾿Εκκλησία   καὶ  διεκδικεῖ. (πραγματικό δηλαδή κατάντημα!)
Μετά από τα παραπάνω θεόπνευστα μπορείτε να καταλάβετε γιατί ζητάει από τον καταγγέλλοντα μια παρανομία να πληρώσει  αυτός αντί οι παραβάτες !