ΤΟ ΑΥΤΟΓΚΟΛ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

Το θέμα της πανεπιστημιακής αστυνομίας και οι αντιδράσεις που υπήρξαν με την ίδρυση της, με είχαν απασχολήσει στο παρελθόν και είχα γράψει σχετικά στο ποστ μου  ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΧΩΡΙΣ ΜΠΑΧΑΛΟΥΣ;
Ενδεικτικά δε αναφέρω και μερικά ποστ μου που περιγράφονται οι απαράδεκτες καταστάσεις που οδήγησαν στην αναγκαιότητα για την δημιουργία  πανεπιστημιακής αστυνομίας.
ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΙΑΣ
 ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟΙ Ή ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ ( ΚΑΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΟΤΕΡΟΙ ΜΕ ΤΟ ΜΥΣΤΡΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ!)
Η ΥΠΟΘΑΛΨΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ
ΟΤΑΝ ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΣΘΕΝΟΣ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΥΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΑΣΥΛΟ
Η πανεπιστημιακή αστυνομία (ΟΠΠΙ) είχε ιδρυθεί με το νόμο 4777/2021 και ήταν ένα μεγαλόπνοο σχέδιο της κυβέρνησης για την «ακώλυτη παροχή της ανώτατης εκπαίδευσης, προστασία της δημόσιας τάξης και ασφάλειας εντός των πανεπιστημιακών χώρων, η διασφάλιση της ακώλυτης άσκησης της ακαδημαϊκής ελευθερίας και η προστασία του προσωπικού και της περιουσίας των ΑΕΙ.».
Κάποιοι καθηγητές με συνήγορο τον κ. Κοντιάδη είχαν προσφύγει στο ΣτΕ ισχυριζόμενοι ότι ο νόμος 4777/2021 είναι αντισυνταγματικός. Το 2022 το ΣτΕ με δύο αποφάσεις του είχε κρίνει ότι είναι σύμφωνες με τις συνταγματικές επιταγές οι διατάξεις του νόμου.  
Αντί όμως να δούμε επιτέλους να μπαίνει κάποια τάξη στα Πανεπιστήμια και με την βοήθεια της Πανεπιστημιακής αστυνομίας να μπορέσει να λειτουργήσει επιτέλους χωρίς  βανδαλισμούς και  τραμπουκισμούς το πραγματικό Άσυλο Ιδεών, όπως πρέπει να είναι ένα Πανεπιστήμιο, διαβάζουμε πως αυτή καταργείται και όπως είπε  ο  Μηταράκης  επειδή «το πλαίσιο της «Πανεπιστημιακής Αστυνομίας» επανεξετάζεται και πως θα πρέπει τα ίδια τα πανεπιστημιακά ιδρύματα να έχουν πιο ενεργό ρόλο στην φύλαξή τους, καθώς δεν είναι ο ρόλος της Αστυνομίας αυτός, αλλά να παρεμβαίνει σε περιστατικά αξιόποινων πράξεων».  Έτσι η κυβέρνηση πετάει πάλι το μπαλάκι στους πρυτάνεις, οι οποίοι ως γνωστό, όπως έχω περιγράψει και στα παραπάνω ποστ, έχουν αποτύχει πλήρως στο παρελθόν να προστατέψουν αποτελεσματικά τα Πανεπιστήμια.

Δεν ξέρω αν θα γίνουν αλλαγές μετά τον χθεσινό εξαναγκασμό σε παραίτηση το Μηταράκη.

Η Ρέα Βιτάλη στο παρακάτω  άρθρο της τα λέει χύμα και τσουβαλάτα.
Καλώς τα δεχτήκαμε! Η υπεροψία της εξουσίας προελαύνει με το «It’s ΟΚ», όπως θα το πρόφερε ζάπλουτος ξοδεύοντας, μάλλον καλύτερα, καίγοντας δολάρια για την πλάκα του. Ποιο ήταν ένα από τα πιο επιτακτικά, τα πιο αγωνιώδη αιτήματα της κοινωνίας από την πρώτη κυβερνητική τετραετία; Να μπει τάξη και ασφάλεια στα πανεπιστήμια και σε κάθε είδους πανεπιστημιακό χώρο. Βαθύ ψυχικό τραύμα για κάθε νοήμονα πολίτη η εικόνα του πρύτανη με ταμπέλα κρεμασμένη στο στήθος του, βαθύ κοινωνικό τραύμα το χτίσιμο πρύτανη στο γραφείο του, βαθύ κοινωνικό τραύμα η διαπόμπευση, η διακοπή ανά πάσα ώρα και στιγμή μαθήματος για το «έτσι θέλω» αρχιδοσούρτηδων, βαθύ κοινωνικό τραύμα η κατάσταση των εστιών αλλά και η «διαχείρισή» τους από στοιχεία που καμία σχέση δεν είχαν με πανεπιστήμιο. Πάνω στην τούρλα, λοιπόν, του τραύματος… Μία και μόνο μία, η ελληνική οδός! Προσλήψεις πανεπιστημιακής αστυνομίας, με κιμπάρικο νούμερο χιλίων (1.000) αστυνομικών. Χιλίων, καθώς «καλύτερα να περισσέψουν παρά να λείψουν». Όταν φορτώνεις προϋπολογισμούς με χίλιους κρατικούς υπαλλήλους μια χώρα που μάτωσε από τέτοιες νοοτροπίες, οφείλεις να μην αποτύχεις. Να έχεις υπολογίσει το καθετί. Για παράδειγμα, μιλούσαμε επίσης για κάρτα εισόδου κ.λπ. Και τι έγινε εν τέλει; Καταργείται η Πανεπιστημιακή Αστυνομία γιατί, λέει, απέτυχε. Πότε πρόκαμε να αποτύχει; Με ποια ελαφράδα ζάπλουτου ξεπετάμε «απέτυχε», έχοντας πληρώσει 1.000 χίλιους, «bro»; Γιατί σαφέστατα μιλάμε για νέους ανθρώπους που τους κατευθύναμε via Δημοσίου, γνωρίζοντας εκ προοιμίου ότι τους θέλαμε ως «μαζορέτες». Τους εκμαυλίζουμε «Θα πληρώνεσαι βρέξει – χιονίσει, ό,τι κι αν γίνει ή δεν γίνει»; Από ποιο χρονοντούλαπο της Ιστορίας επανήλθαν αυτά; «Καλοχαιρέτα τον πεζό όταν καβαλικέψεις, για να σε χαιρετά κι αυτός όταν θα ξεπεζέψεις». Με κάτι τέτοια δεν είναι να απορείς πώς ο υπουργός Μηταράκης ονειρεύτηκε, με το «καλημέρα σας» στο υπουργείο του, έφιππους αστυνομικούς, προφανώς εντοπίζοντας σε αυτό την κύρια, αγωνιώδη έλλειψή μας. Θα μπορούσε να ονειρευτεί και ελέφαντες όπως στην Ινδία. Εξίσου αστεία τα «θριαμβευτικά» ότι ο πρωθυπουργός τον συνέτισε. Τι είναι; Παιδονόμος; Σε παιδάκι ανέθεσε; Τόσος σαματάς υποσχετικής, με ένα σχήμα μιας γενναίας κυβερνητικής «μονάδας» –τρόπος του λέγειν «μονάδας»– 62 «στρατευμένων» υπουργών (γκώσαμε στους υπουργούς κερδίζοντας το παγκόσμιο ρεκόρ!) στον αντιλαϊκισμό, στη μεθοδικότητα, στην εργατικότητα, για να μιλάμε από τον πρώτο μήνα για έφιππους αστυνομικούς και να το αποσύρει ο Πρωθυπουργός; Αυτό, επιτρέψτε μου, δεν αδειάζει τον κάθε Μηταράκη αλλά την επιλογή του Πρωθυπουργού. Εκ του express αποτελέσματος, είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι τα πανεπιστήμια δεν είχαν ανάγκη από «χίλιους» αλλά από μια κυβέρνηση αποφασισμένη να λειτουργήσει αποτελεσματικά και συγχρόνως. Κυρίως «συγχρόνως». Μια «μέγγενη» θεσμών, νόμων, νοοτροπίας, σκληρής αστυνόμευσης που θα έσφιγγε στον λαιμό κάθε «εναντίον» της λογικής και υπέρ των δικαιωμάτων των σοβαρών και ευσυνείδητων φοιτητών, όπως συμβαίνει παντού στον κόσμο. Εν τέλει; «Ρίξε» πλέον, εξίσου ατάκτως, «μια χιλιάδα στους δρόμους και στις γειτονιές», ξαναρίξε και την ευθύνη στους πρυτάνεις και βλέπουμε. It’s ΟΚ. Όχι, όχι. Αυτό δεν θα πάει καλά. Δεν ξεκινάμε καθόλου καλά.
 
Τέλος όπως γράφει η Κατερίνα Παναγοπούλου: Η Πανεπιστημιακή Αστυνομία και η φύλαξη των ιδρυμάτων πρέπει να εφαρμοστεί για λόγους ηθικούς, συμβολικούς, πρακτικούς, μα πάνω απ΄όλα πολιτικούς. Διότι πλέον η κυβέρνηση έχει τον πολιτικό χώρο να κάνει όσα δεν πρόλαβε η τόλμησε η προηγούμενη 4ετια,παρασυρμένη από μειοψηφίες που φώναζαν δυνατά και ζαλισμένη από τον ψηφιακό θόρυβο των τρόλ. Την ίδια στιγμή δίνεται μια λαμπρή ευκαιρία στην αντιπολίτευση να αποδείξει εάν είναι σοβαρή, όπως ευαγγελίζεται τόσο καιρό. Αλλά και στην ίδια την ΝΔ, η οποία πρέπει να αποδείξει ότι και θέλει και μπορεί να δώσει πέραν των άλλων και την μάχη των ιδεών. Διότι, όλοι αντιλαμβάνονται ότι πλέον έχει αλώσει τον χώρο του Κέντρου, κάποιοι λένε ότι έγινε το παλιό και εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ. Ας μην γίνει και ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ.
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΜΗΝΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.

Αύριο συμπληρώνεται ένας μήνας από την ανάληψη της εξουσίας από την νέα κυβέρνηση της ΝΔ και αξίζει να δούμε τα υπέρ και τα κατά που έχουμε διαπιστώσει.
Ας ξεκινήσουμε πρώτα από τα κατά.
Δεν θα μπορούσε κανείς πιστεύω να θεωρήσει ότι, η τεράστια σε αριθμό κυβέρνηση με 63 μέλη, αποτελεί επιτυχημένη απόφαση του Μητσοτάκη.
Όπως έχει γράψει ο Γιάννης Μαρίνος, τον καιρό που ήταν ευρωβουλευτής οι άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις είχαν  7 έως 25 το πολύ υπουργούς.  Και όπως γράφει ο ίδιος: έτσι εξηγείται η βραδύτητα στο κυβερνητικό έργο αφού για κάθε νομοσχέδιο χρειάζεται  η σύμφωνη γνώμη 5, 6 και 7 υπουργών. Αναπόφευκτη συνέπεια οι προστριβές που δημιουργεί η πολυαρχία, καθώς κάθε συναρμόδιος υπουργός επιδιώκει να βάλει και την προσωπική του σφραγίδα σε κάθε νομοθέτημα συναρμοδιότητα του. Μπορεί συνεπώς  να γίνει αντιληπτό πόσο ακόμα δυσκολότερο θα γίνει το έργο της νέας κυβέρνησης με τον πρωτοφανή αριθμό των 63 υπουργών και υφυπουργών.
Και σε αυτή την κυβέρνηση μόνο το 25% είναι γυναίκες, 18 μέλη είναι εξωκοινοβουλευτικά (πράγμα θετικό κατά την γνώμη μου) όπως επίσης παρήγορο είναι ότι η μέση ηλικία είναι τα 53 έτη.
Το δεύτερο μεγάλο αυτογκόλ ήταν η ανάκληση της υπ'αρ. 34/2018 από 8/6/2018 απόφασης διαγραφής από την ΝΔ του Δημητρίου Καμπόσου  Δημάρχου Άργους Μυκηνών και Πρόεδρου της ΠΕΔ Πελοποννήσου.
Είχε γράψει τότε στο twitter (8-6-2018) ο Μητσοτάκης: Ο κ. Καμπόσος διεγράφη για τα απαράδεκτα και ρατσιστικά σχόλιά του. Επαναλαμβάνω ότι δεν θα ανεχτώ μισαλλόδοξο και διχαστικό λόγο από στελέχη της Νέας Δημοκρατίας.
Η διαγραφή του το 2018 ήταν απολύτως δικαιολογημένη γιατί μετά  το λιντσάρισμα του τότε δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη από φασίστες είχε αναφέρει στα κοινωνικά δίκτυα ότι «αυτή είναι η μοίρα των προδοτών», ενώ είχε προβεί και σε χυδαίους και ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς εναντίον του «Μπουτάρη που είναι αρεστός των Εβραίων», αποκαλώντας τον «φουκαρά τον γέρο», και υποστηρίζοντας ότι «έχει προσβάλει τη Θεσσαλονίκη βάναυσα αυτός ο τύπος».
Όλα αυτά αφότου ο κ. Μπουτάρης είχε εκφράσει τη στήριξή του στη συμφωνία των Πρεσπών.
Η άλλη επιστροφή στην ΝΔ διαγεγραμμένου στελέχους της είναι του
Δήμαρχου Σπάρτης Πέτρου Δούκα.
Ο Πέτρος Δούκας είχε παραδεχθεί  δημοσίως ότι το 2007, μετά τις μεγάλες πυρκαγιές, ο ίδιος και στελέχη της Ν.Δ. κατέβηκαν στην Ηλεία «με βαλίτσες με λεφτά για τους πυρόπληκτους», και έτσι κέρδισε τότε τις εκλογές η ΝΔ. Τότε, ο  Μητσοτάκης είχε ενοχληθεί έντονα, κρίνοντας ότι οι δηλώσεις αυτές  δεν συνάδουν με τις αρχές και τις αξίες της παράταξης. Και ήταν τόσος ο θυμός του, που έφαγε και τον τότε υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Σπήλιο Λιβανό, που είχε χαρακτηρίσει τη δράση αυτή «έπος» και απαίτησε να διακόψει την κρίσιμη συμμετοχή του στο συμβούλιο των υπουργών Γεωργίας στις Βρυξέλλες και να επιστρέψει πάραυτα στην Αθήνα για να παραδώσει το χαρτοφυλάκιό του.
Βέβαια αυτά που είχε πει ο Δούκας ήταν και η αλήθεια!
Φαίνεται ότι συγχωρέθηκε γι αυτά που είχε πει, τώρα που ο «ακάματος» πρωθυπουργός της εποχής εκείνης που μοίραζε τα χρήματα δεν ασχολείται πλέον με την πολιτική αλλά με τα καπνά!
Τέλος αφού η προηγούμενη κυβέρνηση είχε προσλάβει 1060 αστυνομικούς για την Πανεπιστημιακή αστυνομία βγήκε ο  Μηταράκης και είπε χαρακτηριστικά ότι «το πλαίσιο της «Πανεπιστημιακής Αστυνομίας» επανεξετάζεται και πως θα πρέπει τα ίδια τα πανεπιστημιακά ιδρύματα να έχουν πιο ενεργό ρόλο στην φύλαξή τους, καθώς δεν είναι ο ρόλος της Αστυνομίας αυτός, αλλά να παρεμβαίνει σε περιστατικά αξιόποινων πράξεων».
Δηλαδή ξαναπέταξε την καυτή πατάτα της τήρησης του νόμου στους πρυτάνεις που ξέρουμε ότι στην πράξη δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κάνουν τίποτα!

Στα υπέρ τώρα θα έλεγα πως στα πρώτα νομοσχέδια είναι αυτό που αφορά την ψήφο των Ελλήνων στο εξωτερικό που είναι γραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους. Είναι ένα μέτρο απόλυτα σωστό που ισχύει σε όλες τις πολιτισμένες χώρες. Ελπίζω δε να φτάσουμε κάποτε και στην ψηφοφορία με επιστολή.
Η δεύτερη σωστή απόφαση της κυβέρνησης ήταν να αναιρέσει το αίτημα έφεσης κατά της απόφασης του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου, το οποίο έκρινε ότι υπήρξε παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του κ Γεωργίου και πως δεν έτυχε δίκαιης δίκης στα ελληνικά δικαστήρια.
Το αμάρτημα του ήταν να προσδιορίσει το έλλειμα του χρέους που άφησε η κυβέρνηση Καραμανλή στο 15,6% με τον ευρωπαϊκό τρόπο μέτρησης των στοιχείων, από το 5-6% που παρουσίαζε η τότε κυβέρνησης. Για μια  δεκαετία κρατικοί μηχανισμοί πετύχαιναν  νομικές διώξεις εναντίον ενός πολίτη, που στα δικαστήρια αθωωνόταν ξανά και ξανά.

Τέλος στα υπέρ της κυβέρνησης είναι η αποτελεσματική λειτουργία της Πολιτικής προστασίας που πέτυχε να μην έχουμε νεκρούς από τις πολλές πυρκαγιές που καίνε την Ελλάδα. Χάρις στο 112, οι εκκενώσεις των περιοχών που κινδύνευαν από πυρκαγιές έγιναν έγκαιρα και απ΄ότι φαίνεται ταυτόχρονα ήταν και έγκαιρη και ουσιαστική η μετακίνηση 19.000 τουριστών στην Ρόδο μαζί με την άμεση φροντίδα για την στέγαση και σίτιση τους.
Δυστυχώς παρά το γεγονός ότι αυτή την φορά η κυβέρνηση αντιμετώπισε με σημαντική επιτυχία τον τεράστιο αριθμό πυρκαγιών διάφοροι ειδικοί στα πάντα, μετά τις προτροπές στην επιδημία να αποκτήσουμε χιλιάδες ΜΕΘ, τώρα προτείνουν ως λύση για τις πυρκαγιές να προμηθευτεί η χώρα μερικές εκατοντάδες Καναντέρ.
Βέβαια στην χώρα που κατασκευάζονται, εξήντα εκατομμύρια στρέμματα κάηκαν από τον Ιανουάριο, επιφάνεια 18 φορές μεγαλύτερη από τον μέσο όρο των τελευταίων δέκα ετών, 
Παρά δε το γεγονός ότι στον Καναδά δεν θα έχουν έλλειψη από Καναντέρ, συνολικά, 423 πυρκαγιές παραμένουν ενεργές εκεί, οι μισές εκ των οποίων χαρακτηρίζονται εκτός ελέγχου, κι αυτό αφορά τόσο το ανατολικό, όσο και το δυτικό τμήμα της χώρας. Έτσι πάνω από 100.000 άνθρωποι έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους φέτος εξαιτίας των πυρκαγιών.
Μήπως θα έπρεπε να τους στείλουμε μερικούς από τους ιντερνετικούς ειδικούς για τα πάντα που έχουμε εδώ;
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.
 

ΟΙ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΔΕΝ ΛΗΣΜΟΝΟΥΝ ΤΟ ΕΤΗΣΙΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΑ ΔΑΣΗ!

Βλέποντας με θλίψη στην τηλεόραση τις φετινές πυρκαγιές σε 81 μέρη της χώρας, μέχρι στιγμής, αποφάσισα να γράψω δυό λόγια σχετικά, αλλά όταν πήγα να ξεκινήσω σκέφτηκα πως ότι και να γράψω το έχω ήδη γράψει στο παρελθόν!
Έτσι λοιπόν προτίμησα να σας παραπέμψω στα σχετικά κείμενα μου για τις πυρκαγιές και τα οποία είναι τα εξής:
 
7-8-22 ΠΩΣ ΔΕΝ ΑΠΕΚΤΗΣΑ ΣΠΙΤΙ ΣΕ ΠΕΥΚΟΦΥΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ.

12-3-19 ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΟΡΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΤΙ

7-8-18 Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΣΤΟ ΜΑΤΙ

3-8-18 ΠΕΥΚΟ,Ο ΜΟΝΙΜΟΣ ΕΜΠΡΗΣΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΕΣ ΤΟΥ

31-7-18 ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΟ ΜΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ!

28-7-18 ΕΜΦΑΝΗ ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ ΣΤΟ ΜΑΤΙ

25-7-18 Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ!

22-8-17 ΟΙ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΔΙΑΣΤΑΣΗ

6-9-09 ΠΩΣ ΔΕΝ ΑΠΕΚΤΗΣΑ ΣΠΙΤΙ ΣΕ ΠΕΥΚΟΦΥΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ.

31-8-09 ΠΩΣ ΣΤΑ ΚΑΜΕΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΦΥΤΡΩΣΟΥΝ ΔΕΝΤΡΑ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ.

23-8-09 ΟΙ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ.

Ας ελπίσουμε πάντως ότι σύντομα θα σταματήσουν οι πυρκαγιές και πως τουλάχιστον αυτή την φορά να μην θρηνήσουμε απώλειες από ανθρώπινες ζωές.

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

6-ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ !

O George Bernard Shaw ήταν απόλυτα πεπεισμένος πως:
Ο Παράδεισος, έτσι όπως συμβατικά περιγράφεται, είναι ένα μέρος τόσο μάταιο, τόσο αδιάφορο, τόσο άχρηστο, τόσο άθλιο, που κανείς δεν επιχείρησε ποτέ να περιγράψει μία ολόκληρη μέρα στον παράδεισο, παρ’ οτι αρκετοί έχουν περιγράψει μία μέρα στην ακροθαλασσιά. 
 
Παρόμοια άποψη είχε και ο Μαρκ Τουέιν:
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αντέχουν να κάτσουν στην εκκλησία ούτε για μια ώρα την Κυριακή. Πώς υποτίθεται ότι θα μπορούσαν να ζήσουν σε κάτι πολύ παρόμοιο για μια αιωνιότητα;
 
Επίσης ο ίδιος πίστευε πως:
Ο παράδεισος βρίσκεται εκεί που είναι η Εύα.
 
Αλλά και πως πριν να πάμε:
Ας βρίζουμε όσο ακόμα μπορούμε, επειδή στον Παράδεισο μπορεί να μη μας το επιτρέπουν.
 
Και αν έχεις βέβαια την επιλογή:
Πήγαινε στον παράδεισο για το κλίμα, και στην κόλαση για τις κοινωνικές συναναστροφές.
 
Αντίστοιχα  δε ο αμερικανός πολιτικός Ed Martin πιστεύει πως:
Κόλαση μάλλον θα είναι να πρέπει να περάσεις την αιωνιότητα σε έναν Παράδεισο μαζί με εκείνους που είναι σίγουροι πως θα πάνε εκεί. 

Το ίδιο ακριβώς πίστευε και ο Νίτσε:
Στον Παράδεισο όλοι οι ενδιαφέροντες άνθρωποι απουσιάζουν.
 
Αλλά και ο Λόρδος Μπάιρον είχε την άποψη πως:
Όλοι τείνουν να πιστεύουν αυτό που ποθούν, από λαχείο μέχρι διαβατήριο για τον παράδεισο· στον οποίο, από περιγραφές, δεν βλέπω τίποτα ιδιαίτερα ελκυστικό. 
 
Πάντως ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες ήταν της άποψης:
Μακάρι να υπάρχει παράδεισος ακόμα κι αν η θέση μου είναι στην κόλαση.
 
Επειδή βέβαια όλα είναι σχετικά κατά τον Άγγλο γιατρό και γνωμικογράφο Tomas Fuller(1654-1734) :
Ο παράδεισος ενός ανόητου είναι η κόλαση ενός σοφού.
 
Βέβαια ο αδικοσκοτωμένος Βολίνσκι  πίστευε πως:
Ο Παράδεισος είναι γεμάτος από ηλίθιους που πιστεύουν ότι υπάρχει.
 
Ζώντας στην εποχή μας ο Αμερικανός αρθρογράφος Doug Larson (1926-2017) ήταν σαφής για το τι είναι Παράδεισος:
Χρησιμότητα είναι όταν έχεις ένα τηλέφωνο, πολυτέλεια είναι όταν έχεις δύο, αφθονία όταν έχεις τρία και παράδεισος όταν δεν έχεις κανένα.
 
Ένας ανώνυμος δε εξέφρασε την σωστή άποψη πως:
Είναι αφελής όποιος πιστεύει ότι θα πάει στον παράδεισο μιας θρησκείας χωρίς να διακινδυνεύει να καταλήξει στην κόλαση μιας άλλης.
 
Ένας άλλος δε ανώνυμος έδωσε τον πιο περιεκτικό χαρακτηρισμό του Παραδείσου που είναι ο εξής:
Ο παράδεισος είναι ένας Βρετανός αστυνομικός, ένας Γάλλος μάγειρας, ένας Γερμανός μηχανικός, ένας Ιταλός εραστής και την οργάνωση έχουν οι Ελβετοί. Η κόλαση είναι ένας Βρετανός μάγειρας, ένας Γάλλος μηχανικός , ένας Γερμανός αστυνομικός, ένας Ελβετός εραστής και την οργάνωση έχει αναλάβει Ιταλός.
 
Βέβαια για τον Αυστριακό ηθοποιό και συγγραφέα Robert Lindner (1916-1967) το εισιτήριο γι΄αυτόν είναι:
Συμβιβασμός, ταπείνωση, αποδοχή. Όλα αυτά είναι το εισιτήριο που πληρώνουμε για τον Παράδεισο.
 
Αλλά αν βρεθούμε εκεί κατά τον Γερμανό συγγραφέα Ζαν-Πωλ Ρίχτερ (1763-1825):
Οι αναμνήσεις μας είναι ο μοναδικός παράδεισος από τον οποίο δεν μπορούμε να εκδιωχθούμε.
 
Πάντως κατά τον Μίλαν Κούντερα:
Τα ζώα δεν διώχτηκαν ποτέ από τον Παράδεισο…
 
Και κατά τον Γάλλο ποιητή Πων Κλωντέλ:
Η γυναίκα θα είναι πάντα ο κίνδυνος κάθε παράδεισου.
 
Ακριβώς την αντίθετη άποψη είχε  ο Αμερικανός συγγραφέας Elbert Hubbard (1856-1915):
Αν ήταν γυναίκα που έδιωξε τον άντρα από τον Παράδεισο, η γυναίκα και μόνο η γυναίκα μπορεί να τον οδηγήσει πίσω.
 
Αντικειμενικά όμως μιλώντας ο Ρώσος συγγραφέας Γιεβγιένι Ζαμυάτιν (1884-1937) πίστευε πως:
Εκείνοι οι δύο στον Παράδεισο είχαν δύο επιλογές: ευτυχία χωρίς ελευθερία ή ελευθερία χωρίς ευτυχία. Δεν υπήρχε τρίτη επιλογή.

Πάντως σύμφωνα με τον Πολωνό γνωμικογράφο Stanislav Jerzy Lec (1906-1966):
Το κακό με τον παράδεισο είναι ότι πας εκεί μόνο με νεκροφόρα.
 
Και ο Αμερικανός πρωτοπυγμάχος Joe Louis (1914-1981) λέει μια μεγάλη αλήθεια:
Όλοι θέλουν να πάνε στον Παράδεισο, αλλά κανένας δεν θέλει να πεθάνει.
 
Επειδή όμως τελικά όλοι θα πεθάνουμε ας δούμε τα τελευταία λόγια από  μερικά ιστορικά πρόσωπα.
Ο κουφός Μπετόβεν φέρεται να είπε:
Στον Παράδεισο θα ακούω!
Υπάρχουν όμως και άλλες δύο εκδοχές ότι είπε, η δεύτερη :
Χειροκροτείστε φίλοι, η παράσταση τελείωσε
Και η τρίτη, καθώς  λίγο πριν πεθάνει τον είχε επισκεφθεί ο εκδότης του φέρνοντάς του δώρο 12 μπουκάλια κρασί,  ο Μπετόβεν με πίκρα του είπε: «Κρίμα. Είναι πολύ αργά πια».
 
Ο Νικολό Μακιαβέλι είπε:
Επιθυμώ να πάω στην κόλαση και όχι στον παράδεισο. Εκεί θα απολαμβάνω την συντροφιά των παπών, των Βασιλιάδων και των ηγεμόνων, ενώ στον παράδεισο μόνο ζητιάνων, μοναχών, ερημιτών, κι αποστόλων.

Τέλος ο  Errol Flynn (1909-1959) είπε:
Είχα μια πολύ κόλαση και έχω απολαύσει κάθε λεπτό από αυτό.
 
Δεν θα μπορούσα να παραλείψω τι έχει πει για τον Παράδεισο ο μεγάλος μας συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης:
Η δικιά μου εμένα Παράδεισο είναι ετούτη: μια μικρή μυρωδάτη καμαρούλα με παρδαλά φουστάνια και μοσκοσάπουνα κι ένα διπλόφαρδο κρεβάτι με σούστες, και δίπλα μου το θηλυκό γένος. («Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά»)
Επίσης δε:
Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα.

Όσοι δε πάμε στον Παράδεισο ας έχουμε υπ΄ όψη μας αυτό που έχει πει ένας Ανώνυμος:
 Φαντάσου μόλις πεθάνεις, να συναντήσεις τον Θεό και να σε ρωτήσει:
«Λοιπόν, πώς σου φάνηκε ο Παράδεισος;»

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ

1-ΜΙΚΡΟ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΑΠΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ

2-ΜΙΚΡΟ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΑΠΟΨΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ α΄μέρος

3-ΜΙΚΡΟ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΑΠΟΨΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ β΄μέρος

4-ΜΙΚΡΟ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΑΠΟΨΕΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ

5-ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΊΣΤΗ

 

Η ΥΓΕΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Δύο είναι οι άμεσες προκλήσεις με τις οποίες πρέπει να ασχοληθεί άμεσα και αποτελεσματικά η νέα κυβέρνηση αν θέλει να επιτύχει.
Και οι δύο από χρόνια δημιουργούν συνεχώς προβλήματα στην κοινωνία, αλλά τώρα πια ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι και χρειάζεται ταχεία και αποτελεσματική αντιμετώπιση τους.
Το πρώτο είναι η απονομή της δικαιοσύνης, η οποία με τις απαράδεκτες καθυστερήσεις έχει φτάσει στην ουσία να μην αποδίδεται με τις καθυστερήσεις και τις αναβολές των δικών, αλλά και με τις πολύ συχνές αναστολές των ποινών.
Το δεύτερο είναι η σημερινή κατάσταση στο ΕΣΥ.
Την κατάσταση μας την αποδίδει αρκετά πιστά η έρευνα που διενεργήθηκε για λογαριασμό του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου (ΠΙΣ), το διάστημα από 12 έως 21 Απριλίου και διεξήχθη στις 13 Περιφέρειες της χώρας με τη συμμετοχή 1198 πολιτών και 700 γιατρών.
Το ΕΣΥ παρά την μεγάλη πίεση που υπέστη από την πανδημία και παρά τις ελλείψεις που είχε κατάφερε να την αντιμετωπίσει αποτελεσματικά και γι΄αυτό   οι πολίτες εκφράζουν ικανοποίηση σε ποσοστό 48,8% για τη λειτουργία του κατά τη διάρκεια της πανδημίας, έναντι 25% που δηλώνει δυσαρεστημένο και το 22,5% ούτε ικανοποιημένο ούτε δυσαρεστημένο.
Γενικότερα ικανοποιημένο  αισθάνεται το 41,5% των Ελλήνων με τις προσφερόμενες υπηρεσίες Υγείας στην Ελλάδα , το 31,2% δηλώνει δυσαρεστημένο και το 26,3% ούτε το ένα ούτε το άλλο γιατί πιθανώς δεν έχει χρειαστεί να καταφύγει σε αυτές.
Το ποσοστό ικανοποίησης είναι μεγαλύτερο στις γυναίκες (46%), καθώς και στις ηλικιακές ομάδες 25-44 ετών και άνω των 65 ετών.
Μικρότερο το ποσοστό ικανοποίησης από τις υπηρεσίες υγείας σε Αττική και Κεντρική Μακεδονία
Οι περισσότεροι γιατροί όμως  αξιολογούν κατά πλειοψηφία (49,7%) αρνητικά το σύστημα Υγείας. Το 25,7% μόνο το αξιολογεί θετικά και το 22,9% ούτε θετικά ούτε αρνητικά.
Όσοι δε γνωρίζουν από μέσα το σύστημα, όπως οι γιατροί που εργάζονται στον δημόσιο τομέα, κατά 75% το αξιολογούν αρνητικά.
Συγκεκριμένα για τη Δημόσια Υγεία, το 40,6% των πολιτών είναι ικανοποιημένοι και το 34,7% δυσαρεστημένοι. 
Από αυτούς που δήλωσαν ικανοποιημένοι, το 87% λέει ότι η αίσθηση του αυτή οφείλεται στο πολύ καλό επίπεδο του ιατρικού προσωπικού, το 69,8% στο καλό επίπεδο του νοσηλευτικού προσωπικού, το 45,5% στην καλή οργάνωση, το 19,6% στον καλό εξοπλισμό, το 8.9% στις καλές κτιριακές εγκαταστάσεις και το 6,7% στην καλή αναλογία προσωπικού και ασθενών. 
Από αυτούς που δήλωσαν δυσαρεστημένοι  ο βασικός λόγος δυσαρέσκειας τους είναι η όχι καλή οργάνωση σε ποσοστό 74%. Το 52,4% δηλώνει δυσαρεστημένο με την όχι καλή αναλογία προσωπικού ασθενών και λιγότεροι είναι αυτοί που αξιολογούν αρνητικά το επίπεδου του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. 
Πάντως το 35,1% διαπιστώνει ότι είναι  καλύτερη  η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας τα τελευταία δύο με τρία χρόνια ,ενώ ένα 34,5% την βλέπει ούτε καλύτερη ούτε χειρότερη και μόνο ένα 22,6% την βλέπει χειρότερη.
Οι ασθενείς όταν έχουν ανάγκη ιατρικής περίθαλψης προτιμούν σε ποσοστό 40,6% τα ιδιωτικά ιατρεία ή κλινικές και σε ποσοστό 84,3% δηλώνουν ικανοποιημένοι. Το 31,6% πάντως προτιμά τα νοσοκομεία.
Πάντως η πλειοψηφία των ερωτηθέντων κατά 65,1% θεωρεί ότι το κόστος των ιατρικών υπηρεσιών τα τελευταία 2-3 χρόνια έχει αυξηθεί. 
Από την μεριά των γιατρών τις αλλαγές που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στη νομοθεσία για την υγεία το 37,7% τις αξιολογεί θετικά και το 34,9% αρνητικά. 
Σε ποσοστό 58,9% οι γιατροί απάντησαν ότι ο αριθμός των ασθενών που εξυπηρετούν τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί ενώ το 41,1% απάντησε ότι το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει είναι η προσπάθεια απαξίωσης του ιατρικού επαγγέλματος. Δεύτερο σημαντικότερο πρόβλημα είναι οι γενικότερες υλικοτεχνικές ελλείψεις στο Δημόσιο. 
Προφανώς λόγω των χαμηλών συντάξεων  το 56% των γιατρών μετά την ηλικία συνταξιοδότησης των 67 ετών λέει ότι θα συνεχίσει να δουλεύει, ενώ μόνο το 23,4 ότι θα συνταξιοδοτηθεί στην ώρα του και μόλις το 4% ότι θα συνταξιοδοτηθεί πρόωρα. 
Ο θεσμός του προσωπικού γιατρού αντιμετωπίζεται θετικά από τον κόσμο και ήδη το 62,2% των ερωτηθέντων έχει ήδη γραφτεί ενώ το 17,8% προτίθεται να το κάνει και πιθανώς δεν το έχει κάνει λόγω του ότι δεν βρίσκει γιατρό για να γραφτεί. Μόνο το 11.7% δηλώνει πως δεν θα γραφτεί.
Από την άλλη μεριά οι γιατροί, προφανώς λόγω των χαμηλών αμοιβών που προβλέπονται, σε ποσοστό 42,93% αντιμετωπίζει αρνητικά τις ρυθμίσεις για τον οικογενειακό γιατρό, θετικά μόνο το 31,4% και ούτε θετικά ή αρνητικά το 22.9%.
Σύμφωνα με εκπροσώπους του ΠΙΣ είναι «αξιοσημείωτη η τεράστια στήριξη που εκφράζουν τόσο πολίτες όσο και γιατροί στην πρόταση του ΠΙΣ για αύξηση των μισθών των γιατρών του ΕΣΥ στα επίπεδα των αμοιβών που ισχύουν στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και στην ανάγκη κινήτρων, ώστε να στελεχωθούν τα Νοσοκομεία στις άγονες, νησιωτικές και απομακρυσμένες περιοχές και συνολικά στην πρόταση να υπάρξουν προσλήψεις σε νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό στο ΕΣΥ». 
Επίσης ότι πολίτες και γιατροί εκφράζουν ευρεία στήριξη στην πρόταση του ΠΙΣ να θεσπιστεί εισφορά της τάξης των 10 λεπτών σε όλα τα προϊόντα καπνού και τα έσοδα που θα προκύψουν να διατίθενται για τη δημόσια υγεία.
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.
 
 

ΤΙ ΕΙΠΑΝ ΔΥΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΟΤΑΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑΝ ΤΟΝ ΚΑΒΑΦΗ ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ

Δεν  υπάρχει κανένας άλλος Έλληνας ποιητής με τεράστια παγκόσμια απήχηση που να έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και μάλιστα στα αγγλικά να κυκλοφορούν τα ποιήματα του σε πάνω από 12 αυτοτελείς μεταφράσεις, όπως του Καβάφη.
Η παγκοσμιότητα του είναι τόσο μεγάλη ώστε η Ιθάκη του να ακουστεί στην κηδεία της Τζάκι Κένεντι-Ωνάση. 

O διάσημος μυθιστοριογράφος E.M.Forster, τον οποίο και οι άσχετοι με την λογοτεχνία τον γνωρίζουν από τις ταινίες με σενάρια από τα βιβλία του, όπως το Δωμάτιο με Θέα, το Πέρασμα στην Ινδία, ή το Επιστροφή στο Χάουαρντ Εντ . Ο  E.M.Forster τον είχε γνωρίσει στην Αλεξάνδρεια. Η περιγραφή του Καβάφη από αυτόν είναι καθοριστική.
«Ένας Έλληνας κύριος με ψαθάκι, που στέκει απολύτως ακίνητος σε έλαφράν απόκλιση προς το σύμπαν»
Ο δε Καζαντζάκης όταν τον συνάντησε στο σπίτι του στην Αλεξάνδρεια το 1927 είχε γράψει:
Έπρεπε να είχε γεννηθεί στο 15ο αιώνα στη Φλωρεντία, καρδινάλιος, μυστικοσύμβουλος του Πάπα, έκτακτος απεσταλμένος στο Παλάτι του Δόγη, στη Βενετία, και επί πολλά χρόνια, –πίνοντας, αγαπώντας, χαζεύοντας στα κανάλια, γράφοντας, σωπαίνοντας– να διαπραγματεύεται τις πιο σατανικές και πολύπλοκες και σκανδαλώδεις υπόθεσες της καθολικής Εκκλησίας. Ξεχωρίζω στα σκοτεινά, πάνου στο ντιβάνι, τη φυσιογνωμία του –πότε όλο έκφραση μεφιστοφελική κι ειρωνεία και τα ωραία μαύρα μάτια του ξάφνου αστράφτουν μόλις πέσει απάνω τους μια μικρή αχτίδα από το φως των κεριών, και κάποτε πάλι γέρνει, όλο φινέτσα, παρακμή και κούραση.
Η φωνή του είναι γεμάτη ακκισμούς και χρώμα –και χαίρουμαι με τέτοια φωνή να διατυπώνεται η πονηρή, όλο κοκεταρία, βαμμένη, στολισμένη γραία αμαρτωλή ψυχή του.
Έτσι που για πρώτη φορά τον βλέπω απόψε και τον ακούω, νιώθω πόσο σοφά μια τέτοια πολύπλοκη, βαρυφορτωμένη ψυχή της άγιας παρακμής κατόρθωσε να βρει τη φόρμα της –την τέλεια που της ταιριάζει– στην τέχνη και να σωθεί…..
Ο Καβάφης έχει όλα τα τυπικά χαραχτηριστικά ενός εξαιρετικού ανθρώπου της παρακμής – σοφός, ειρωνικός, ηδονιστής, γόης, γιομάτος μνήμη. Ζει σαν αδιάφορος, σα θαρραλέος. Κοιτάζει ξαπλωμένος σε μια μαλακή πολυθρόνα από το παράθυρό του και περιμένει τους Βαρβάρους να προβάλουν. Κρατάει περγαμηνή με λεπτά καλλιγραφημένα εγκώμια, είναι ντυμένος γιορτάσιμα, βαμμένος με προσοχή, και περιμένει. Μα οι βάρβαροι δεν έρχουνται, κι αναστενάζει κατά το βράδυ, ήσυχα, και χαμογελά ειρωνικά για την απλοϊκότητα της ψυχής του να ελπίζει.
Εκεί που έκανε λάθος ο Μεγάλος Κρητικός είναι όταν έγραψε για τον Καβάφη ότι:
Ο Καβάφης είναι από τα τελευταία άνθη ενός πολιτισμού. Με διπλά ξεθωριασμένα φύλλα, με μακρό ασθενικό κοτσάνι, δίχως σπόρο.
Ο Καζαντζάκης δεν μπορούσε να φανταστεί ότι το κοτσάνι του Καβάφη όχι μόνο είχε σπόρο αλλά αυτός ο σπόρος δημιούργησε ένα τεράστιο φυτώριο ποιητών μετά τον θάνατο του.
Προφητικός γι αυτό ήταν ένας άλλος ποιητής, ο Ντίνος Χριαστιανόπουλος με την περίφημη φράση του : Βαθιά να με θάψουν θέλησαν, ξέχασαν όμως πως ήμουν σπόρος!
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

ΤΟ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΙΚΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ

Δεν ξέρω αν η παραίτηση του Τσίπρα είναι και το τέλος του ως πολιτικός, λόγω της ηλικίας του. Τον καιρό πάντως της αποστασίας αλλά και της χούντας, κανένας μας δεν πίστευε πως ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης θα ήταν ποτέ δυνατόν να γίνει  πρωθυπουργός μετά από μερικά χρόνια.
Η διαφορά όμως μεταξύ των δύο είναι ότι ο Μητσοτάκης διέθετε από νέος μια καλή παιδεία και δυνατότητα επικοινωνίας με τους ξένους, που ο Τσίπρας δεν απέκτησε ποτέ .
Η φωτογραφία του με τους Ευρωπαίους ηγέτες είναι χαρακτηριστική της αντιμετώπισης που είχε από αυτούς.

 Το πρόβλημα για την χώρα είναι ότι και ο εκ των πραγμάτων πιθανός ηγέτης της αντιπολίτευσης Ανδρουλάκης το ίδιο και ο Τσίπρας , όπως γράφει ο Κωνσταντίνος Χαροκόπος  :  και οι δύο τους δεν μπορούν να επικοινωνήσουν έστω και με οριακό τρόπο  στην αγγλική γλώσσα, ακόμα και διαβάζοντας κείμενα που τους έχουν προετοιμάσει οι σύμβουλοι τους, σε μια χώρα και σε μια εποχή που η άριστη γνώση και χρήση τουλάχιστον της αγγλικής γλώσσας αποτελεί προαπαιτούμενο για τη πρόσληψη εργαζομένων σε θέσεις μέσης ευθύνης. Δεν θα μπορούσαν να έχουν μάθει τόσα χρόνια αγγλικά μέσω ταχύρρυθμων μαθημάτων, όταν τα παιδιά στα σχολεία μέσα σε πέντε χρόνια παίρνουν το Proficiency; Έτσι ώστε να μην αυτογελοιοποιούνται;
Και για να επανέλθω σε ένα σύντομο απολογισμό για τα χρόνια που ο Τσίπρας ηγήθηκε του ΣΥΡΙΖΑ, το πρώτο θετικό σχόλιο γι΄αυτόν είναι ότι κατάφερε να συνενώσει σε κόμμα  όλες αυτές τις απίθανες και αλληλοαντιμαχόμενες συνιστώσες και ομάδες που κινδυνεύουν σήμερα να επιστρέψουν στα καφενεία, στις ιδεολογικές αναζητήσεις, στις πολιτικές ζυμώσεις στην αεργία και στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις στα πεζοδρόμια.
Εάν δε δεν είχε την ανυπόμονη επιθυμία να ανέλθει στην εξουσία ρίχνοντας τότε τον Σαμαρά με την εκλογή Προέδρου, θα είχε ανέλθει σε αυτήν με πολύ καλύτερες  συνθήκες , αν και τόσο αυτός όσο και οι δικοί του ήταν παντελώς απροετοίμαστοι.  
Ίσως επίσης δεν θα είχε αναγκαστεί να καταφύγει στην kolotumba, μετά την οποία άρχισε και η συνεχής πτώση της δημοτικότητας του, καθώς εν τω μεταξύ είχε ήδη καταρρακώσει το λεγόμενο «ηθικό πλεονέκτημα» της αριστεράς με την συγκυβέρνηση του με τους ΑΝΕΛ.  Η οποία απέδειξε  ότι η μετέπειτα συγχώνευση και απορρόφηση των ΑΝΕΛ, ήταν ευχερής γιατί ήδη ο συγχρωτισμός των δύο, είχε ήδη συμβάλλει αποφασιστικά στην δημιουργία σε πλειοψηφικό ρεύμα του δεξιού και  αριστερού λαϊκισμού της πάνω και κάτω πλατείας.
Οι υπουργοί του αλλά και ο ίδιος, ήταν κυριευμένοι με τις ιδεολογικές προκαταλήψεις της αριστεράς, δεν μπορούσαν να κατανοήσουν ότι η άσκηση της διακυβέρνησης έχει την δική της δυναμική και ότι αυτή  δεν μπορεί να γίνει με όπλο την μαρξιστική θεωρία, όπως και η αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκύπτουν συνεχώς. 

Ο κραυγαλέος λαϊκισμός και η τοξικότητα στον πολιτικό λόγο, τόσο του ιδίου όσο και των συνεργατών του αλλά  και ο διχαστικός λόγος του εμείς (οι καλοί) και οι άλλοι (δοσίλογοι, ταγματασφαλίτες κτλ)  ήταν διάχυτος στην διακυβέρνηση του, αλλά και στην πρόσφατη προεκλογική περίοδο, χωρίς δυστυχώς ποτέ να αντιληφθεί  ότι αυτός τελικά, σε σημαντικό βαθμό, ήταν και η αιτία της καταρράκωσης του κόμματος του.
Ακόμα και η συμφωνία των Πρεσπών, που την θεωρώ το θετικότερο επίτευγμα της κυβέρνησης του, την έκανε γιατί πίστευε πως έτσι θα μπλόκαρε τον Μητσοτάκη.

Από την άλλη μεριά ακόμα και το φερέφωνο του ο Μπαξεβάνης κατάλαβε τις αιτίες του εκλογικού του καταποντισμού και έγραψε:
Ο Μητσοτάκης είχε ξεκάθαρη πολιτική, την οποία επεδείκνυε διαμορφώνοντας ταυτόχρονα το προφίλ του ισχυρού, αποφασιστικού και ανυποχώρητου ηγέτη………………..
Πρόκειται για μια διαχρονική τραγωδία των κομμάτων της Αριστεράς, να αποδίδουν την ήττα σε βαριές ιδεολογικές υποχωρήσεις και αλλοίωση των χαρακτηριστικών τους, ενώ αυτό που κάθε φορά φέρνει τη συντριβή είναι η αποχή από την πραγματικότητα. …………………….
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν παραδόθηκε στον Μητσοτάκη, αλλά παραδόθηκε στην μετριότητα των συνεργατών του και την παθογένεια του χώρου του. Τα κόμματα είναι συλλογικότητες που αποφασίζουν και δρουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια λέσχη αυτοεπιβεβαιωτικών συζητήσεων, πολιτικών ινφλούεσερ, τεχνητής θεσμολαγνείας, επιλεκτικού δικαιωματισμού και δικαιωματιστών και προβληματικής αντίληψης που βαφτίστηκε προβληματισμός. Ό,τι ανοησία γεννούσε ο καθένας το βάφτιζε Δημοκρατία και όποια κριτική δεχόταν την αποκαλούσε εχθρότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε τα πάντα, εκτός από σχέση με την πραγματικότητα.
Τέλος όπως γράφει και ο Παντελής Καψής για το  άνοιγμα που έκανε ο Τσίπρας προς το κέντρο και στελέχη του ΠΑΣΟΚ,  αυτό απέτυχε, σε αντίθεση με το αντίστοιχο του  Μητσοτάκη, γιατί γι΄αυτόν  :
Στο επίπεδο των συμβολισμών πάντως σίγουρα μέτρησε το ότι κατάφερε και αξιοποίησε κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ, δίνοντας υπόσταση στο κεντρώο εκσυγχρονιστικό του άνοιγμα. Κι αυτή ήταν η διαφορά του με τον Τσίπρα. Ο Μητσοτάκης ήθελε τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ γι’ αυτό που ήταν. Ο Τσίπρας τους είδε ως λάφυρα. Τελικά δεν του προσέφεραν πολλά.

Ήταν δε  παταγώδης και η αποτυχία τους από τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ που τους αντιμετώπισαν σαν ξένο σώμα. Σπίρτζης,  Ραγκούσης, Ξενογιαννακοπούλου, Τόλκας, Κουρουπλής, Μωραΐτης, Θεοχαρόπουλος  θα κάνουν παρέα τώρα με τον Αντώναρο!

Το πρόβλημα όμως για την χώρα δεν είναι η παραίτηση του Τσίπρα, αλλά το γεγονός ότι πάντα στην οποιαδήποτε κυβέρνηση πρέπει να υπάρχει μια σοβαρή και αποτελεσματική αντιπολίτευση. Είτε μας αρέσει είτε όχι στην σημερινή Βουλή αν αποκλείσουμε το συνονθύλευμα των απίθανων κομματιδίων που έχουν εισέλθει και το παλαιολιθικό ΚΚΕ,τα μόνα κόμματα που μπορούν να την κάνουν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.
Θα το καταφέρουν ή θα αρχίσουν να τρώγονται μεταξύ τους για το ποιος θα υπερισχύσει στο μέλλον;
Ίδωμεν.  
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.