ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΙΤΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΡΟΜΑ β΄μέρος

Εδώ το α΄μέρος.

Ένα άλλο μεγάλο θέμα παραβατικότητας  υφίσταται με τους τοκετούς που δεν γίνονται στα νοσοκομεία και οι οποίοι βασίζονται σε υπεύθυνες δηλώσεις δύο «μαρτύρων». Λόγω της μεγάλης δυσκολίας που συναντούν πολλοί που θέλουν να υιοθετήσουν ένα παιδί με αυτό τον τρόπο μπορούν να το αγοράσουν.
Υπάρχουν επίσης  περιπτώσεις δηλώσεως τέτοιων ανύπαρκτων τοκετών που αποσκοπούν στην είσπραξη προνοιακών επιδομάτων. Βέβαια το δηλωμένο έτσι παιδί είναι πάντα κορίτσι, ώστε να μην το αναζητήσει αργότερα η στρατολογία.
 Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση γυναίκας Ρομά που  ήταν κάτοχος δύο Δελτίων Αστυνομικής Ταυτότητας (με διαφορετικά στοιχεία) τα οποία ήταν σε ισχύ, ενώ διατηρούσε ταυτόχρονα δύο διαφορετικές οικογενειακές μερίδες.
Μία στον Δήμο Λαρισαίων, στην οποία εμφανιζόταν ως μητέρα πέντε κοριτσιών κι ενός αγοριού και μία στον Δήμο Τρικκαίων, στην οποία εμφανιζόταν ως μητέρα τεσσάρων κοριτσιών.
Μάλιστα, με αυτές τις δύο οικογενειακές μερίδες, η 40χρονη εμφανιζόταν μέσα σε χρονικό διάστημα πέντε μηνών (από τον Ιούνιο έως τον Νοέμβριο του ‘93), να έχει γεννήσει τρία παιδιά και σε ακόλουθο χρονικό διάστημα τρεισήμισι μηνών (από τον Οκτώβριο του 1994 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1995) να έχει γεννήσει άλλα τρία παιδιά!
Επίσης ο 39χρονος σύζυγός της, διατηρούσε και τρίτη οικογενειακή μερίδα στον Δήμο Φαρσάλων, στην οποία εμφανιζόταν ως πατέρας ακόμη τεσσάρων παιδιών. 
Το σύνολο σχεδόν των Ρομά δεν μπορούν να προσληφθούν στο δημόσιο γιατί δεν έχουν “πιστοποιητικό σπουδών” αφού είναι αγράμματοι. Το 50% και πάνω, των μικρογυρολόγων είναι διαρκώς παράνομοι καθώς δεν έχουν άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος του μικροπωλητή οπότε διαρκώς πληρώνουν βαριά πρόστιμα ή βρίσκονται στη φυλακή αφού συχνά δεν έχουν να πληρώσουν. Το 80% των Τσιγγάνων απασχολούνται ως εργάτες γης στα χωράφια άλλων ιδιοκτητών, χωρίς κοινωνική ασφάλιση, στις πιο ανθυγιεινές δουλειές, με τα χαμηλότερα μεροκάματα. Όλα αυτά εύκολα οδηγούν στην παραβατικότητα.
Τα στοιχεία που παραθέτει η Έκθεση για το σοβαρό και οργανωμένο έγκλημα στην Ελλάδα του έτους 2019 της Αστυνομίας είναι απογοητευτικά.
Από τις 171 εγκληματικές ομάδες που εξάρθρωσε η Αστυνομία το 2019 το 68% ήταν εγχώριες  και από αυτές το 65% το αποτελούσαν  Ρομά.
Στις ληστείες το 81% ήταν ελληνικές ομάδες και από αυτές το 55% ήταν με μέλη Ρομά. Το 2016 το ποσοστό αυτό ήταν 44%
Στις κλοπές και διακίνηση κλεμμένων τροχοφόρων ενώ στο 87%  οι ομάδες ήταν ελληνικές, οι Ρομά αποτελούσαν μόνο το 21% 
Για κλοπές υπεξαιρέσεις, πλαστογραφίες, εκβίαση κτλ εξαρθρώθηκαν 33 ομάδες και το 58% ήταν από ημεδαπούς και από αυτούς το 64% ήταν Ρομά.
Γενικά οι ομάδες από Ρομά είναι κατά κύριο λόγο ιεραρχικές και τα μέλη τους έχουν, ως επί το πλείστον συγγενικές ή/και φιλικές σχέσεις μεταξύ τους.
Όπως λέει η  δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω και διδάκτωρ Εγκληματολογίας, Μαρία Τσιλιάκου:
«Περιοχές όπως το Μενίδι και το Ζεφύρι έχουν τους υψηλοτέρους δείκτες εγκληματικότητας σε ολόκληρη τη χώρα. Εγκλήματα όπως ληστείες, διαρρήξεις, εμπόριο και χρήση ναρκωτικών, οπλοχρησία και οπλοκατοχή, πορνεία, «προστασία», αλλά και σύσταση συμμοριών είναι βασικές κατηγορίες μορφών παραβατικότητας που παρουσιάζονται σε αυτές. Οι δράστες, Έλληνες και αλλοδαποί, έχουν συνήθως εξοικείωση με το ποινικό σύστημα και τις φυλακές, εκτίοντας κατά διαστήματα διάφορες μικροποινές για ανάλογα αδικήματα, καθώς οι περισσότεροι από αυτούς είναι πολυ-υπότροποι. Η υψηλή εγκληματικότητα που γεννάται στις περιοχές αυτές και τροφοδοτεί την εγκληματική δραστηριότητα στην υπόλοιπη Αττική, δεν είναι νέο φαινόμενο. Ανησυχία όμως προκαλεί η συνεχής αύξηση της παραβατικότητας, καθώς είναι σαφές ότι η πρόσκαιρη φυλάκιση των δραστών στα υπερπληθή σωφρονιστικά καταστήματα δεν αποδίδει ούτε ως μέτρο καταστολής αλλά ούτε και ως πρόληψης, ενώ δεν μπορούμε να μιλήσουμε σε καμία περίπτωση για σωφρονισμό των δραστών».
Συχνά δημοσιεύονται επιθέσεις και καταστροφές που γίνονται στα λεωφορεία των γραμμών  Α10,  Β10 και 735. Όπως περιγράφει στο ρεπορτάζ του ο Άγγελος Σκορδάς:

Οι τρεις συγκεκριμένες λεωφορειακές γραμμές, εξάλλου, είναι εκείνες που ιδίως τις βραδινές ώρες μεταφέρουν ζωντανούς - νεκρούς από και προς τα «γκέτο» της Δυτικής Αττικής ή άλλοτε αποτελούν τον ασφαλή χώρο συναλλαγών με ντίλερ και εμπόρους, χωρίς να λείπουν και οι συμπλοκές με θεατές (ενίοτε και παράπλευρες απώλειες) τους υπόλοιπους επιβάτες και τους οδηγούς. Εκτός όμως από τα δρομολόγια του τρόμου, τα βράδια στο Ζεφύρι και στο Μενίδι η ησυχία διαταράσσεται από τους ήχους ριπών Καλάσνικοφ. Αυτοί, λένε όσοι γνωρίζουν καλά τις περιοχές, σηματοδοτούν - εν είδει σινιάλων - την παράδοση ναρκωτικών σε προκαθορισμένους τόπους και χρόνους. Ακόμα, ακούγονται και εκρήξεις από τις μηχανές κλεμμένων αυτοκινήτων, τα οποία αφού «γδύνονται» αφήνονται στη μέση του δρόμου και λαμπαδιάζουν για να εξαφανιστούν τα όποια ίχνη. Τα κουφάρια τους, όμως, δεν μαζεύονται ποτέ.
Και καταλήγει η κ. Μαρία Τσιλιακού: Για να μπορέσουμε να μιλήσουμε για πρόληψη και έλεγχο της εγκληματικότητας απαιτούνται βαθιά μελετημένες και μακροχρόνιες στρατηγικές, οι οποίες θα έχουν συνέχεια και συνέπεια. Το έγκλημα ως κοινωνικό παράγωγο δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ούτε με σποραδικές συλλήψεις, οι οποίοι σύντομα θα είναι πάλι «στρατιώτες του εγκλήματος», ούτε με απομόνωση και γκετοποίηση περιοχών τάχα μου σαν να ξορκίζουμε μακριά μας το κακό».
Παραθέτω επίσης δύο παραγράφους από έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη:
Οι πρωτοβουλίες και τα προγράμματα της ελληνικής διοίκησης υπέρ της στεγαστικής αποκατάστασης των Ρομά της χώρας μας βρίσκουν κατ’ αρχήν το νομικό τους έρεισμα στο άρθρο 21 παρ. 4 του Συντάγματος σύμφωνα με το οποίο «η απόκτηση κατοικίας από αυτούς που την στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του κράτους».
Όπως έχει γίνει δεκτό και από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ΔτΑ, η υποχρέωση διασφάλισης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας δεν εξαντλείται αρνητικά στην υποχρέωση αποτροπής των προσβολών της αλλά εκτείνεται στην υποχρέωση να λαμβάνει το κράτος με ενεργό τρόπο θετικά μέτ ρα για την άρση καταστάσεων η ανοχή και διατήρηση των οποίων συνιστά εξευτελιστική μεταχείριση όσων τις υφίστανται. Και τέτοια ευλόγως μπορεί να θεωρηθεί ότι συνιστά η επί σειρά πολλών ετών ανοχή ή και συντήρηση των αθλίων συνθηκών υπό τις οποίες διαβιούν οι Ρομά σε αρκετούς καταυλισμούς της χώρας.
Θα ήθελα στο τέλος να προσθέσω πως πρέπει να λυθεί κάποτε το θέμα της καθημερινής αστυνόμευσης αυτών των οικισμών, με καθημερινή παρουσία αστυνομικών γιατί σήμερα η μόνη παρουσία της αστυνομίας είναι όταν αποφασίζεται να γίνει συντονισμένη έφοδος μεγάλης αστυνομικής δύναμης.

Τις υπόλοιπες μέρες, ακόμη και όταν καλείται η αστυνομία δεν πηγαίνει, γιατί φοβάται, και σωστά, για την ασφάλεια των οργάνων της.
Για να μην αποτελούν δε παράδειγμα προς μίμηση στα παιδιά οι διάφοροι παρανομούντες, που λόγω των παρανομιών τους εμφανίζουν και επιδεικτική οικονομική άνεση, ίσως θα πρέπει η αστυνομία να αρχίσει να αποκτά αστυνομικούς Ρομά από αυτούς που δεν εγκατέλειψαν το σχολείο και είναι απόφοιτοι Λυκείου. Εκτός του ότι αυτοί θα κατανοούν καλύτερα τις διάφορες καταστάσεις που θα καλούνται να αντιμετωπίσουν, δεν θα μπορούν να τους κατηγορήσουν για ρατσισμό και θα αποτελούν και το παράδειγμα στα παιδιά ότι δεν αποδίδει μόνο η παρανομία, στην θέση της σημερινής αντίληψης που έχει εδραιωθεί σε αρκετούς νεαρούς πως «δεν υπάρχει καλός Ρομά αν δεν έχει κάνει φυλακή».

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

 

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΙΤΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΡΟΜΑ α΄μέρος

Η πρόσφατη δολοφονία του 16 χρονου από σφαίρες αστυνομικού, ξεσήκωσε τους ομόφυλους του και σε πολλά μέρη της χώρας έγιναν σοβαρά έκτροπα μέχρι κάψιμο λεωφορείου και τραυματισμό αστυνομικού από κυνηγετικό όπλο.
Σχετικά με αυτή την ιστορία, άσχετα αν ο 16ρονος ή και ο άλλος Ρομά στον Πειραιά είχαν πριν τους πυροβολήσουν  παραβατική συμπεριφορά, είναι απαράδεκτο να σκοτώνονται παιδιά σε μια καταδίωξη από αστυνομικούς με μοτοσυκλέτες. Η Δράση Αστυνομικών για τα δικαιώματα του Ανθρώπου επεξηγούν ότι οι οδηγίες που έχουν από τα αστυνομικά εγχειρίδια τονίζουν πως δεν επιτρέπεται να πυροβολούν όταν βρίσκονται εν κινήσει.  
Πριν 10 χρόνια είχα ξανά ασχοληθεί με τους Ρομά και είχα γράψει ένα σχετικό ποστ, γιατί τότε υπήρξε μια έντονη διαμαρτυρία κατοίκων του Χαλανδρίου για την προσπάθεια του κράτους να φτιάξει στα εκεί σχολεία,τάξεις για παιδιά Ρομά  με συνοπτικές διαδικασίες, για να μην χάσει τις προθεσμίες έχοντας ως συνήθως καθυστερήσει , στα πλαίσια προφανώς συγχρηματοδοτούμενων προγραμμάτων του ΕΣΠΑ.
Τελικά είχα διαπιστώσει πως η διαμαρτυρία των κατοίκων ήταν γιατί το κράτος είχε προσπαθήσει να εντάξει σε αυτές τις τάξεις τα παιδιά των Ρομά χωρίς να ισχύουν οι προϋποθέσεις εγγραφής που ισχύουν για όλα τα υπόλοιπα παιδιά (εμβόλια, δημοτολόγιο, μόνιμη κατοικία, προηγούμενη φοίτηση σε τάξεις προσχολικής αγωγής ή προσαρμογής).
Παρά τα 10 χρόνια που πέρασαν από τότε, όπως διαβάζω το πρόβλημα της διάλυσης του οικισμού του Νομισματοκοπείου με στέγαση τους αλλού παραμένει σε σημαντικό βαθμό στάσιμο, αν και ο Δήμος έχει καταφέρει να μεταστεγάσει το 1/3 του οικισμού (110 ανθρώπους) σε σπίτια στο Χαλάνδρι και σε γειτονικούς δήμους και να εκκενώσει τον καταυλισμό στο Πάτημα μεταστεγάζοντας 46 άτομα.
Το πρόβλημα της παραβατικότητας και εγκληματικότητας στους οικισμούς των Ρομά είναι υπαρκτό και βασικά προέρχεται  από τις άθλιες συνθήκες που ζουν πολλοί, σε συνδυασμό με την χαμηλή παιδεία που έχουν, καθώς τα περισσότερα  παιδιά εγκαταλείπουν γρήγορα το σχολείο ή και δεν πάνε καθόλου ενώ σύμφωνα με τον νόμο η εκπαίδευση είναι υποχρεωτική για τα παιδιά 4-15 ετών.
Σύμφωνα με το Π.Δ. 79/2017  μάλιστα  προβλέπεται η επέμβαση του εισαγγελέα για τις περιπτώσεις που συστηματικά και αδικαιολόγητα ο μαθητής δεν φοιτά. Ξέρετε έστω και μια περίπτωση που να έγινε αυτό;
Οι δύο αυτοί παράγοντες αποτελούν τους βασικότερους λόγους για την υπαρκτή παραβατικότητα των Ρομά και βέβαια δεν αποτελεί γνώρισμα της φυλής τους όπως λένε οι ρατσιστές.
 Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ΄Έλληνες μετανάστες είχαν τα σκήπτρα της εγκληματικότητας στη Νέα Υόρκη του 1929 από όλες τις άλλες εθνοτικές ομάδες, και αυτό βέβαια λόγω της φτώχειας και του χαμηλού μορφωτικού τους επιπέδου.
Πριν να μιλήσουμε για την παραβατικότητα είναι αναγκαίο να δούμε μερικά στοιχεία σχετικά με τους Ρομά.
Οι Ρομά στην Ελλάδα υπολογίζονται σε 175 χιλιάδες άτομα και αποτελούν το 1,13% του πληθυσμού. Απογραφικά δεδομένα ειδικά για τους Ρομά δεν υπάρχουν, καθώς είναι Έλληνες πολίτες και δεν καταγράφονται με βάση την πολιτισμική τους ταυτότητα. Η πρώτη απόπειρα χαρτογράφησής τους γίνεται το 1999 από τη Δημόσια Επιχείρηση Πολεοδομίας και Στέγασης (ΔΕΠΟΣ Α.Ε.)
Οι 462 περιοχές διαβίωσης τους στην χώρα  παρουσιάζουν χαμηλή διαθεσιμότητα βασικών υποδομών διαβίωσης. Συγκεκριμένα διαθέτει πόσιμο νερό μόλις το 84% των περιοχών, δίκτυο ύδρευσης το 76%, δίκτυο ηλεκτροδότησης το 67%, δίκτυο αποχέτευσης το 54%, ασφαλτοστρωμένο οδικό δίκτυο το 63%, κάδους απορριμμάτων/συχνή αποκομιδή το 85%.
Μόνο  23.700 Ρομά ζουν διάσπαρτα στην χώρα και εκτός οικισμών και καταυλισμών και είναι προφανώς η πιο ενσωματωμένη κατηγορία.
Μόλις το 7,92% του καταγεγραμμένου πληθυσμού Ρομά αντιστοιχεί σε ηλικιωμένους άνω των 65 ετών, προφανώς λόγω του χαμηλού ΜΟ ζωής τους . Σύμφωνα με τα στοιχεία, το 34% του πληθυσμού αποτελούν παιδιά ηλικίας 0-15 ετών, το 34% γυναίκες άνω των 16 ετών, το 32% άνδρες άνω των 16 ετών. Σχεδόν το 58% του συνόλου, δηλαδή, είναι άτομα ικανά για εργασία, ηλικίας 16-64 ετών.
Κατά μέσο όρο η οικογένεια Ρομά αποτελείται από 4,2 μέλη.
Το ποσοστά φοίτησης παιδιών είναι χαμηλά, αγγίζοντας στην προσχολική εκπαίδευση το 9% και στην υποχρεωτική εκπαίδευση (νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο) μόλις το 66%. Αναλφάβητοι θεωρούνται όσοι δεν έχουν τελειώσει το Δημοτικό και σε αυτούς ανήκει το 77,9% των Ρομά ενώ στον γενικό πληθυσμό το ποσοστό αυτό είναι μόνο 9%.
Όπως λέει χαρακτηριστικά ο Ευθύμης Δημητρίου  πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ελλήνων Ρομά από τα 500 παιδιά αθίγγανων που θα πάνε κάθε χρόνο στο 3ο Δημοτικό Σχολείο Ζεφυρίου, μόλις τα 30-40 θα συνεχίσουν στο Γυμνάσιο και δύο με τρία στο Λύκειο. 
Η πρόωρη εγκατάλειψη του σχολείου ανέρχεται στο 54,1%  και οφείλεται και σε ένα βαθμό στους γάμους που γίνονται σε μικρή ηλικία, με αποτέλεσμα την ανάγκη να εργαστούν  για να συντηρήσουν την οικογένεια τους. Χαρακτηριστικά ο  16χρονος που πυροβολήθηκε από τον αστυνομικό και πέθανε ήταν παντρεμένος και είχε και παιδί 1 ½ έτους.

Οι πρόωροι γάμοι παρατηρούνται στο 97% του πληθυσμού των Ρομά.
Οι γάμοι κοριτσιών 12 ετών με αντίστοιχης ηλικίας αγόρια, βασίζεται και στο ότι ο μέσος όρος ζωής των γκετοποιημένων Ρομά είναι γύρω στα 55 χρόνια, όταν του γενικού πληθυσμού της χώρας είναι 78 χρόνια, οπότε πρέπει να προλάβουν να κάνουν πολλά παιδιά για να διατηρηθεί η φυλή, μιας και έχουν και παιδική θνησιμότητα 8-10% μεγαλύτερη από τον υπόλοιπο πληθυσμό.
Η ανεργία ανέρχεται δυστυχώς στο υψηλό ποσοστό του 64% με αποτέλεσμα η άτυπη εργασία να είναι 54%
Κυρίως ασχολούνται με την συλλογή και εμπορία ανακυκλώσιμων υλικών το 30,2% και ως πλανόδιοι έμποροι το 25,6%, ή σε λαϊκές αγορές το 13,4%, ενώ παρόμοιο ποσοστό 13% βρίσκει δουλειά σε εποχιακές αγροτικές εργασίες.
Ελπίζω πως από τα παραπάνω στοιχεία έχει σχηματίσει κανείς μια γενική εικόνα για τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Ρομά όπως επίσης και τα εξ ίσου μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και όσοι κατοικούν κοντά στους οικισμούς τους.
Μου έλεγε πρόσφατα άνθρωπος, που το πατρικό του σπίτι και στο οποίο είχε γεννηθεί, ήταν δίπλα σε οικισμό Ρομά στην Δυτική Αττική, πως μη αντέχοντας πια τις συνεχείς κλοπές , την συνεχή φασαρία από τα γλέντια και τα αυτοκίνητα που πέρναγαν τρέχοντας επικίνδυνα έξω στον δρόμο αναγκάστηκε να το πουλήσει και να μετακομίσει στην Ηλιούπολη.
Τα παιδιά του του είπαν ύστερα από λίγο  κάτι ανεπανάληπτο: Ήρθαμε στον Παράδεισο!
Στο ποστ που είχα γράψει υπάρχει το σχόλιο αγανακτισμένου γείτονα του οικισμού στο Χαλάνδρι που περιγράφει την υπαρκτή κατάσταση που ζει:
Θα δεχόσασταν να μένετε εδώ που μένουμε εμείς και να μην μπορείτε να αναπαυθείτε ούτε τα μισά τουλάχιστον βράδια του χρόνου και να σας βρίσκει η αυγή ξάγρυπνους, από τα ολονύκτια ξέφρενα γλέντια τους, που τραντάζουν τα πορτοπαράθυρα των σπιτιών μας; Θα δεχόσασταν να υπάρχουν μέρες που δεν μπορείτε να αναπνεύσετε από την καύση των συλλεγομένων και μη αξιοποιήσιμων υλικών; Θα δεχόσασταν να μένετε δίπλα σε μια υγειονομική βόμβα; Είναι η υγιεινή και η ασφάλεια των πολιτών προϋποθέσεις που εντάσσονται στα πολιτικά σας οράματα;
Γνωρίζετε πως οι τσιγγάνοι του Νομισματοκοπείου δεν πληρώνουν καμιά υποχρέωσή τους αλλά απολαμβάνουν από το Δημότη του Χαλανδρίου και την παροχή νερού, από μετρητή της ΕΥΔΑΠ που τοποθετήθηκε για ανθρωπιστικούς λόγους, αλλά και την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος διά της διαπιστωμένης ρευματοκλοπής από το δημοτικό φωτισμό, πρακτική που ως γνωστό επιδίδονται οι τσιγγάνοι; Αυτές και οι δύο δαπάνες προς τις ΔΕΚΟ, βαρύνουν το Δήμο Χαλανδρίου και συγκεκριμένα αφορούν στα ανταποδοτικά τέλη που πληρώνουν οι νόμιμοι κάτοικοί του.

Το β΄μέρος.

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση. 

ΟΙ 100 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΡΕΤΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ SIGHT & SOUND.

Από το 1952 που για πρώτη φορά το ιστορικό βρετανικό περιοδικό Sight & Sound ανέδειξε τις 100 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, κάθε δέκα χρόνια δημοσιεύει μια λίστα η οποία προκύπτει από τις ταινίες που ψήφισαν φέτος ως καλύτερες 1.639 κριτικοί και 480 σκηνοθέτες απ΄όλο τον κόσμο.
Για 50 χρόνια στη θέση νούμερο ένα βρισκόταν ακλόνητος ο "Πολίτης Κέιν" (Όρσον Γουέλς, 1941), μέχρις ότου το 2012 ο "Δεσμώτης του Ιλίγγου" (Άλφρεντ Χίτσκοκ, 1958) πήρε την πρωτιά.
Φέτος έγινε μια επαναστατική αλλαγή και ως καλύτερη ταινία αναδείχθηκε το  "Jeanne Dielman, 23, quai du Commerce, 1080 Bruxelles" της εικονοκλάστριας Σαντάλ Άκερμαν. Μια ταινία διάρκειας 3 ωρών και 20 λεπτών, η οποία από όταν κυκλοφόρησε το 1975 αναγνωρίστηκε ως ένα ρηξικέλευθο φιλμ πρωτοφανούς ματιάς και πολιτικής δύναμης. Η υπόθεσή του είναι φαινομενικά απλή: αφορά τη ρουτίνα μιας σεξεργάτριας στο πέρας τριών ημερών, καθώς ασχολείται με τις δουλειές του σπιτιού, την ανατροφή του γιου της και την υποδοχή των πελατών όταν εκείνος λείπει. Η ομαλή λειτουργία των καθημερινών ασχολιών της αρχίζει να διαταράσσεται ανεξήγητα, ώσπου τα πράγματα οδηγούνται σε μια αναπάντεχη κλιμάκωση.
Το 2012 το "Jeanne Dielman" βρισκόταν στο νούμερο 36 της κατάταξης ενώ στην 100άδα του Sight & Sound υπάρχει ακόμα μία ταινία της σκηνοθέτριας, το συγκινητικό "News From Home" (1976).
Η ταινία στην Ελλάδα έχει παιχθεί μόνο στις Νύχτες Πρεμιέρας της Αθήνας το 2015 και μετά λίγες μέρες η Άκερμαν  έβαλε τέλος στη ζωή της τον Οκτώβριο του 2015 .
Είναι ενδεικτικό της διαφορετικής αντιμετώπισης των γυναικών σκηνοθετών το γεγονός ότι το 2012 μόλις μία ακόμα σκηνοθέτρια να βρισκόταν στη λίστα, η Κλερ Ντενί με το "Beau Travail" (1999). Φέτος, ο αριθμός τους έφτασε τις 11. Η στροφή αυτή οδήγησε απ΄ότι φαίνεται στην «αποπομπή» από την φετινή λίστα του Οργισμένου Ειδώλου (Raging Bull) του Σκορσέζε  μιας ταινίας που είχε φτάσει να θεωρείται η καλύτερη της δεκαετίας του ’80, ενδεχομένως όμως να υποβιβάστηκε λόγω υπερχειλίζουσας «τοξικής αρρενωπότητας».
Στη συγκεκριμένη λίστα δεν χώρεσε ούτε μία ταινία του Χάουαρντ Χοκς, του Μπουνιουέλ, του Πολάνσκι (στην αντίστοιχη λίστα των σκηνοθετών πάντως, το Chinatown ανέβηκε είκοσι θέσεις από την προηγούμενη φορά), του Ρομέρ, του Άλτμαν, του Μάλικ, του Λιούμπιτς, του Νίκολας Ρέι, του Χέρτσογκ, του Πολ Τόμας Άντερσον, ακόμα και του Σπίλμπεργκ, μεταξύ άλλων λιγότερο ή περισσότερο κραυγαλέων απουσιών.
Ο Πέκινπα έμοιαζε ξεγραμμένος απ’ την αρχή, όπως και ο Γούντι Άλεν αλλά, όπως και κανένας Έλληνας ούτε βέβαια και ο Αγγελόπουλος.
Η πλήρης διάσταση στις απόψεις μεταξύ της γνώμης του κοινού  και των κριτικών μπορεί να γίνει αντιληπτή από το γεγονός ότι στην λίστα αυτή υπάρχουν μόνο 14 ταινίες από την αντίστοιχη λίστα του Empire . Η ιδιαιτερότητα αυτής της λίστας, σχετικά  με την σημερινή είναι ότι  εκείνη συγκέντρωσε τις ψήφους των έμπειρων συντακτών αλλά και των πολυάριθμων αναγνωστών του ανά τον κόσμο. Γι αυτό άλλωστε στην λίστα αυτή, στο νούμερο 1 βρίσκεται η ταινία Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Η Συντροφιά του Δαχτυλιδιού (Πίτερ Τζάκσον, 2001)
Οι ταινίες που υπάρχουν και στην λίστα του Εmpire εμφανίζονται με έντονα γράμματα (bold)
21 ταινίες, δεν έχουν παιχτεί σε εμπορική προβολή στην χώρα μας.
Αυτές διακρίνονται από το πράσινο χρώμα των γραμμάτων τους.
Με κόκκινο χρώμα είναι οι 67 ταινίες που έχω δει, από τις 79 που έχουν προβληθεί κάποτε στην Ελλάδα (84,8%).
 
Οι 100 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών:
1. Jeanne Dielman, 23, quai du Commerce, 1080 Bruxelles (Σαντάλ Άκερμαν, 1975)
2. Ο Δεσμώτης του Ιλίγγου (Άλφρεντ Χίτσκοκ, 1958)
3. Ο Πολίτης Κέιν (Όρσον Γουέλς, 1941)
4. Tokyo Story (Γιασουζίρο Όζου, 1953)
5. Ερωτική Επιθυμία (Γουόνγκ Καρ-Βάι, 2001)
6. 2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος (Στάνλεϊ Κιούμπρικ, 1968)
7. Beau Travail (Κλερ Ντενί, 1998)
8. Οδός Μαλχόλαντ (Ντέιβιντ Λιντς, 2001)
9. Ο Άνθρωπος με την Κινηματογραφική Μηχανή (Ντζίγκα Βερτόφ, 1929)
10. Τραγουδώντας στη Βροχή (Στάνλεϊ Ντόνεν & Τζιν Κέλι, 1951)
11. Sunrise: A Song of Two Humans (Φ. Β. Μούρναου, 1927)
12. Ο Νονός (Φράνσις Φορντ Κόπολα, 1972)
13. Ο Κανόνας του Παιχνιδιού (Ζαν Ρενουάρ, 1939)
14. Η Κλεό Από τις 5 έως τις 7 (Ανιές Βαρντά, 1962)
15. Η Αιχμάλωτος της Ερήμου (Τζον Φορντ, 1956)
16. Meshes of the Afternoon (short 14m Μάγια Ντέρεν & Αλεξάντερ Χάμιντ, 1943)
17. Close-Up Nema-ye Nazdik  (Αμπάς Κιαροστάμι, 1989)
18. Περσόνα (Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, 1966)
19. Αποκάλυψη Τώρα (Φράνσις Φορντ Κόπολα, 1979)
20. Επτά Σαμουράι (Ακίρα Κουροσάβα, 1954)
= The Passion of Joan of Arc (Καρλ Θέοντορ Ντράγιερ, 1927)
= Late Spring - Banshun (Γιασουζίρο Όζου, 1949)
23. Playtime (Ζακ Τατί, 1967)
24. Κάνε το Σωστό (Σπάικ Λι, 1989)
= Στην Τύχη ο Μπαλταζάρ (Ρομπέρ Μπρεσόν, 1966)
= Η Νύχτα του Κυνηγού (Τσαρλς Λότον, 1955)
27. Shoah (9 hours 26 minutes) (Κλοντ Λανζμάν, 1985)
28. Daisies - Sedmikrásky (Βέρα Χιτίλοβα, 1966)
29. Ο Ταξιτζής (Μάρτιν Σκορσέζε, 1976)
30. Το Πορτρέτο μιας Γυναίκας που Φλέγεται (Σελίν Σιαμά, 2019)
= Ο Καθρέφτης (Αντρέι Ταρκόφσκι, 1975)
= 8½ (Φεντερίκο Φελίνι, 1963)
= Ψυχώ (Άλφρεντ Χίτσκοκ, 1960)
34. Αταλάντη (Ζαν Βιγκό, 1934)
35. Το Τραγούδι του Δρόμου (Στατγιαζίτ Ράι, 1955)
= Τα Φώτα της Πόλης (Τσάρλι Τσάπλιν, 1931)
= M (Φριτζ Λανγκ, 1931)
= Με Κομμένη την Ανάσα (Ζαν-Λικ Γκοντάρ, 1960)
= Μερικοί το Προτιμούν Καυτό (Μπίλι Γουάιλντερ, 1959)
= Σιωπηλός Μάρτυρας (Άλφρεντ Χίτσκοκ, 1954)
41. Κλέφτης Ποδηλάτων (Βιτόριο ντε Σίκα, 1948)
= Ρασομόν (Ακίρα Κουροσάβα, 1950)
43. Στάλκερ (Αντρέι Ταρκόφσκι, 1979)
= Killer of Sheep (Τσαρλς Μπάρνετ, 1977)
45. Στη Σκιά των Τεσσάρων Γιγάντων (Άλφρεντ Χίτκοκ, 1959)
= Η Μάχη του Αλγερίου (Τζίλο Ποντεκόρβο, 1966)
= Μπάρι Λίντον (Στάνλεϊ Κιούμπρικ, 1975)
48. Wanda (Μπάρμπαρα Λόντεν, 1970)
= Ο Λόγος Ordet (Καρλ Τέοντορ Ντράγιερ, 1955)
50. Τα 400 Χτυπήματα (Φρανουά Τριφό, 1959)
= Μαθήματα Πιάνου (Τζέιν Κάμπιον, 1992)
52. News from Home (Σαντάλ Άκερμαν, 1976)
= Ο Φόβος Τρώει τα Σωθικά (Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, 1974)
54. Η Γκαρσονιέρα (Μπίλι Γουάιλντερ, 1960)
= Το Θωρηκτό Ποτέμκιν (Σεργκέι Αϊζενστάιν, 1925)
= Sherlock Jr. (Μπάστερ Κίτον, 1924)
= Περιφρόνηση (Ζαν-Λικ Γκοντάρ, 1963)
= Blade Runner (Ρίντλεϊ Σκοτ, 1982)
59. Sans Soleil (Κρις Μαρκέρ, 1983)
60. Daughters of the Dust (Τζούλι Ντας, 1991)
= La Dolce Vita (Φεντερίκο Φελίνι, 1960)
= Moonlight (Μπάρι Τζένκινς, 2016)
63. Καζαμπλάνκα (Μάικλ Κέρτιζ, 1942)
= Τα Καλά Παιδιά (Μάρτιν Σκορσέζε, 1990) 
= Ο Τρίτος Άνθρωπος (Κάρολ Ριντ, 1949)
66. Touki Bouki (Ντζιμπρίλ Ντιόπ Μαμπέτι, 1973)
67. The Gleaners and I (Ανιές Βαρντά, 2000)
= Metropolis (Φριτς Λανγκ, 1926)
= Αντρέι Ρουμπλιόφ (Αντρέι Ταρκόβσκι, 1966)
= Τα Κόκκινα Παπούτσια (Μάικλ Πάουελ & Έμερικ Πρεσμπέργκερ, 1948)
= Σταθμός αποχαιρετισμού La Jetée (Κρις Μαρκέρ, 1962)
72. My Neighbour Totoro (Χαγιάο Μιγιαζάκι, 1988)
= Ταξίδι στην Ιταλία (Ρομπέρτο Ροσελίνι, 1954)
= Η Περιπέτεια (Μικελάντζελο Αντονιόνι, 1960)
75. Αυτή Είναι Η Ζωή Μου (Ντάγκλας Σερκ, 1959)
= Επιστάτης Σάνσο (Κένζι Μιζογκούτσι, 1954)
= Ταξίδι στη Χώρα των Θαυμάτων (Χαγιάο Μιγιαζάκι, 2001)
= A Brighter Summer Day (Έντουαρντ Γιάνγκ, 1991)
= Sátántangó 7 ώρες+19m(Μπέλα Ταρ, 1994)
80. Céline and Julie Go Boating (Ζακ Ριβέτ, 1974)
= Μοντέρνοι Καιροί (Τσάρλι Τσάπλιν, 1936)
= Η Λεωφόρος της Δύσης (Μπίλι Γουάιλντερ, 1950)
= A Matter of Life and Death (Μάικλ Πάουελ & Έμερικ Πρεσμπέργκερ, 1946)
84. Μπλε Βελούδο (Ντέιβιντ Λιντς, 1986)
= Ο Τρελός Πιερό (Ζαν-Λικ Γκοντάρ, 1965)
= Histoire(s) du cinéma (Ζαν-Λικ Γκοντάρ, 1988-1998)
= Το Πνεύμα του Μελισσιού (Βίκτορ Ερίθες, 1973)
= Η Λάμψη (Στάνλεϊ Κιούμπρικ, 1980)
= Chungking Express (Γουόνγκ Καρ-Βάι, 1994)
90. Η Άγνωστη Κυρία (Μαξ Οφίλς, 1953)
= Ο Γατόπαρδος (Λουκίνο Βισκόντι, 1962)
= Ουγκέτσου Μονογκατάρι (Κένζι Μιζογκούτσι, 1953)
= Παράσιτα (Μπονγκ Τζουν-Χο)
= Και Ένα... και Δύο... Οικογενειακοί Ρυθμοί Yi Yi (Έντουαρντ Γιάνγκ, 1999)
95. Ένας Καταδικασμένος σε Θάνατο Δραπέτευσε (Ρομπέρ Μπρεσόν, 1956)
= The General (Μπάστερ Κίτον, 1926)
= Κάποτε στη Δύση (Σέρτζιο Λεόνε, 1968)
= Τρέξε! (Τζόρνταν Πιλ, 2017)
= Black Girl (Ουσμάν Σεμπένε, 1965)
100. Τροπική Ασθένεια (Απιτσατπόνγκ Βερεσεθάκουλ, 2004)

Άλλες λίστες που έχω δημοσιεύσει στο παρελθόν.
ΟΙ 100 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ EMPIRE
ΟΙ 100 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ GUARDIAN- Α΄μέρος.
ΟΙ 100 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ GUARDIAN- B΄μέρος.
ΤΑ 100 ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ LES CAHIERS DU CINEMA
ΟΙ 250 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
ΟΙ 100 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΚΩΜΩΔΙΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ (α΄μέρος)
ΟΙ 100 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΚΩΜΩΔΙΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ (β΄μέρος)
ΟΙ 10 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ 2020
ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ 10ΕΤΙΑΣ
ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ 2019 ΚΑΤΑ ΤΗΝ GUARDIAN
ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ 2019 ΑΠΟ ΤΟ SIGHT & SOUND
ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ 2018
ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ 2015  
BBC-ΟΙ 100 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΣΕΙΡΕΣ ΤΟΥ 21ΟΥ ΑΙΩΝΑ
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.
 

ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΟΡΙΣΕ ΤΟΥΣ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.

Το πόσο απάνθρωπο και καταπιεστικό ήταν το καθεστώς στην πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ μπορεί να το διαπιστώσει κανείς διαβάζοντας μερικά ποστ που έχω δημοσιεύσει στο παρελθόν όπως πχ
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΗΝ ΟΥΓΓΑΡΙΑ ΤΟ 1956 ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΥΣ
ΟΤΑΝ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΤΗΝ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΥΜΕ!
ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ
ΠΩΣ ΔΥΟ ΓΥΜΝΑ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΣΤΗΘΗ ΞΕΣΗΚΩΣΑΝ ΕΝΑ ΚΟΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ!
ΝΑΖΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΥΚΡΑΝΙΑ
ΜΙΑ ΤΑΙΝΊΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ!
Βρισκόμαστε λίγα χρόνια μετά την επικράτηση της επανάστασης στην Ρωσία, το 1922, και ήδη το καθεστώς δεν μπορεί να ανεχθεί την ύπαρξη διανοουμένων που είτε αντιδρούν σε αυτό ή είναι επικριτικοί για τα τεκταινόμενα.
Έτσι λοιπόν αντικαθεστωτικοί διανοούμενοι συνελήφθησαν από την Γκε-Πε-Ου τη νύχτα 16 προς 17 Αυγούστου 1922. Καταδικάστηκαν και τους παραχωρήθηκε η επιλογή μεταξύ εκτέλεσης και απέλασης. Έπρεπε βέβαια να πληρώσουν τα ναύλα για το ταξίδι τους και δεν επιτρεπόταν να πάρουν μαζί τους τιμαλφή ή βιβλία.
Η απέλαση έγινε, όπως είπε τότε  με «φρόνιμο ανθρωπισμό(!)», ο Λέων Τρότσκι που ήταν το 1922 Λαϊκός Επίτροπος των Στρατιωτικών και Ναυτικών Υποθέσεων και Πρόεδρος του Επαναστατικού Στρατιωτικού Συμβουλίου της RSFSR και στη συνέχεια της ΕΣΣΔ:
«Αυτά τα στοιχεία που διώχνουμε σήμερα και θα διώξουμε στο μέλλον δεν είναι τίποτα με πολιτικούς όρους. Είναι όμως ένα πιθανό όπλο στα χέρια των εχθρών μας. Στην περίπτωση νέων πολεμικών συγκρούσεων, οι οποίες δεν μπορούν να αποκλειστούν παρά τις ειρηνικές πολιτικές μας, αυτοί οι ασυμβίβαστοι αντιφρονούντες θα γίνουν στρατιωτικο-πολιτικοί παράγοντες του εχθρού. Σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να τους σκοτώσουμε σε συμφωνία με τους κανόνες του πολέμου. Αυτός είναι ο λόγος που προτιμούμε να τους απελάσουμε τώρα, εκ των προτέρων στην ήσυχη αυτή περίοδο. Ελπίζω πως δεν θα αρνηθείτε να αναγνωρίσετε τον φρόνιμο ανθρωπισμό μας»
Η ιδέα της απέλασης βέβαια ανήκε στον Λένιν. Τον Μάιο του 1922, ο Λένιν έστειλε επιστολή στον Φέλιξ Ντζερζίνσκι, τον αρχηγό της σοβιετικής μυστικής αστυνομίας Τσεκά, με την οποία τον εξουσιοδότησε να καταρτίσει λίστα αντιφρονούντων Ρώσων διανοουμένων, ακαδημαϊκών και λογίων και να προετοιμάσει την απέλαση τους. Είχε τροποποιήσει τον ποινικό κώδικα για να επιτρέψει τη διοικητική απέλαση και ζήτησε την προετοιμασία φακέλων εναντίον των εν λόγω διανοουμένων.
Μέχρι τα μέσα Αυγούστου, οι στοχαστές που μπήκαν στο στόχαστρο του καθεστώτος άρχισαν να συλλαμβάνονται για αντισοβιετικές ενέργειες. Ο κορυφαίος ίσως όλων ήταν ο καντιανός και υπαρξιστής κατόπιν (χωρίς την αθεΐα φυσικά) Νικολάι Μπερντιάγιεφ, αν και σύντομα οι διωγμοί θα στρέφονταν κατά πολλών ακόμα, περιλαμβάνοντας φιλοσόφους, οικονομολόγους, κοινωνιολόγους, φυσικούς επιστήμονες, δημοσιογράφους και γραφιάδες. Η συντριπτική πλειονότητα μάλιστα όσων συνελήφθησαν από το καθεστώς δεν ήταν ενεργοί αντεπαναστάτες, αλλά άνθρωποι που είχαν απλώς ιδεολογικές διαφορές με το κυβερνητικό πλάνο των Μπολσεβίκων ή το θεωρητικό οικοδόμημα του κομμουνισμού. Ο Μπερντιάγιεφ, για παράδειγμα, ήταν πιστός χριστιανός και παρά το γεγονός ότι είχε υιοθετήσει στη σκέψη του κάποιες πτυχές του μαρξισμού, η αθεΐα του Κάρλ Μάρξ τού καθόταν στον λαιμό. Επιπρόσθετα, πίστευε πως το κομμουνιστικό όραμα δεν ήταν συμβατό με μια πραγματική κοινωνία ισότητας. Ο Μπόρις Μπρούτσκους από την άλλη, γνωστός οικονομολόγος της Ρωσίας, δεν είχε κρύψει ποτέ την πεποίθησή του ότι οι προτεινόμενες οικονομικές μεταρρυθμίσεις της ΕΣΣΔ θα αποτύγχαναν στο τέλος. Αλλά και ο θεωρητικός λογοτεχνίας Γιούλι Άικενβαλντ είχε κριτικάρει πολύ τον Λέοντα Τρότσκι.
Έτσι λοιπόν στις 28 Σεπτεμβρίου 1922, φόρτωσαν 35 αντικαθεστωτικούς στοχαστές και τις οικογένειές τους, στο γερμανικό ατμόπλοιο «Oberbürgermeister Haken» (στη φωτογραφία), που απέπλευσε από την Αγία Πετρούπολη (Πέτρογκραντ από το 1914 και Λένινγκραντ από το 1924) με προορισμό το γερμανικό λιμάνι του Στετίν (πολωνικό έδαφος σήμερα)
Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, ξαπέστειλαν με ένα δεύτερο γερμανικό βαπόρι, το «Preussen», άλλους 44 με τις οικογένειες τους.
Ανάμεσα στους επιβάτες των δύο πλοίων βρίσκονταν οι Νικολάι Μπερντιάεφ, Ivan Ilyin, Sergei Bulgakov, Boris Brutskus, Semyon Frank, Pitirim Sorokin, Νικολάι Λόσκι, Lev Karsavin,  Ιλία Μπακάλ, , Ιβάν Λαπσίν,  Αλεξάντερ Κιζεβέτερ και πολλοί άλλοι.
Τα δύο αυτά πλοία έμειναν στην Ιστορία ως «τα πλοία των Φιλοσόφων»
Αργότερα το 1922 άλλοι διανοούμενοι μεταφέρθηκαν με τρένο στην Ρίγα της Λετονίας ή με πλοίο από την Οδησσό  στην Κωνσταντινούπολη.
Κάπου 230 άνθρωποι του παλιού πνεύματος διώχτηκαν συνολικά από τη Ρωσία κατά τις προετοιμασίες της χώρας να υποδεχτεί τον κομμουνισμό. Οι 30 από αυτούς ήταν απλοί φοιτητές χωρίς συγγραφικό έργο στο ενεργητικό τους. Οι καθηγητάδες που έχασαν τις πατρίδες τους μετακινήθηκαν σε μεγάλα ευρωπαϊκά κέντρα και κάποιοι κατάφεραν να συνεχίσουν το φιλοσοφικό τους έργο, όπως ο Μπερντάγιεφ. Άλλοι πάλι δεν στάθηκαν τόσο τυχεροί, περνώντας το υπόλοιπο της ζωής τους στη φτώχεια και την αφάνεια…
Η σημαντική αυτή αποδυνάμωση του πνευματικού κόσμου της Ρωσίας προστέθηκε στην ουσιαστική απαγόρευση και όλης της προεπαναστικής πνευματικής κουλτούρας της χώρας, καθώς η  σκέψη των ιδεαλιστών φιλοσόφων της προεπαναστατικής Ρωσίας είχε αποθηκευτεί από την αρχή στη λεγόμενη «Ειδική Συλλογή» της Κρατικής Βιβλιοθήκης Λένιν, στην οποία δεν είχε πρόσβαση σχεδόν κανείς. Άδεια για να ξεφυλλίσουν τους απαγορευμένους τόμους είχαν αποκλειστικά οι νέοι φιλόσοφοι και ιστορικοί της ΕΣΣΔ, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν άλλωστε το προεπαναστατικό υλικό με τουλάχιστον υποτιμητικό τρόπο.
Την ίδια τύχη όμως με τους παραπάνω είχε και ο Τρότσκι μετά 5 χρόνια.  Το 1927 απομακρύνθηκε από όλες τις θέσεις που κατείχε και στάλθηκε στην εξορία. Το 1929 απελάθηκε από την ΕΣΣΔ ενώ το 1932, στερήθηκε τη σοβιετική υπηκοότητα.
Το 1940 στο Μεξικό που ζούσε εξόριστος, ο Στάλιν έστειλε πράκτορα του και τον δολοφόνησε με μια ορειβατική αξίνα.
Στην φωτογραφία είναι η αναμνηστική πλάκα για τα πλοία των Φιλοσόφων που βρίσκεται στην Αγία Πετρούπολη.

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 11-12-2022

Υπάρχουν ακόμη απολιθώματα που την εορτάζουν!

3-ΜΙΚΡΟ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΑΠΟΨΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ β΄μέρος

 

Όλες οι θρησκείες φαίνονται στους αμαθείς θεϊκές, στους πολιτικούς χρήσιμες και στους φιλοσόφους γελοίες.
Λουκρήτιος - Titus Lucretius Carus, 97-55 π.Χ., Ρωμαίος επικούρειος φιλόσοφος και ποιητής.
 
Αυτοί που λένε πως η θρησκεία δεν έχει σχέση με την πολιτική, δεν ξέρουν τι είναι η θρησκεία. 
Μαχάτμα Γκάντι.
 
Η θρησκεία είναι σαν το κάπνισμα: πρέπει να απαγορεύεται στους δημόσιους χώρους. Ο καθένας στο σπίτι του ας καπνίζει κι ας πιστεύει ό,τι θέλει. Αλλά ας κρατάει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις για τον εαυτό του.
Νίκος Δήμου.
 
Η θρησκεία θεωρείται από το λαό σαν αληθινή, από τους σοφούς ψεύτικη και από τους πολιτικούς χρήσιμη. 
Σενέκας ο Νεώτερος. 

Η θρησκεία είναι ένα σημαντικό όπλο στον πόλεμο κατά της πραγματικότητας.
Άγνωστος.
 
Η πεποίθηση ότι οι θρησκείες των αλλόδοξων είναι ψεύτικες, με κάνει να υποψιάζομαι ότι ίσως και η δική μου θρησκεία να είναι ψεύτικη.
Μ Τουέιν

Ποτέ οι άνθρωποι δεν πράττουν το κακό με τόση ολοσχέρεια και ενθουσιασμό όσο όταν το πράττουν από θρησκευτική πεποίθηση.
Blaise Pascal
 
Η αγωνία του θανάτου είναι η μήτρα όλων των θρησκειών, οι οποίες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο προσπαθούν να μετριάσουν τη θλίψη της θνητότητάς μας.
Irvin D. Yalom
 
Ο χριστιανισμός είναι τελικά η μόνη θρησκεία που μπορούμε να καθυβρίζουμε ανενόχλητοι. («Νέα», 2/12/2017).
Σώτη Τριανταφύλλου
 
Είναι αφελής όποιος πιστεύει ότι θα πάει στον παράδεισο μιας θρησκείας και δεν θα διακινδυνεύσει να καταλήξει στην κόλαση μιας άλλης.
Ανώνυμος
 
Δεν κάνει να διερευνούμε το ζήτημα της θρησκείας πολύ στενά, καθώς αυτό έχει την τάση να μας οδηγεί στην απιστία. 
Abraham Lincoln 

Τίποτα δεν είναι πιό ενάντιο στη θρησκεία και στο ιερατείο από την κρίση και την κοινή λογική. 
Τίποτα δεν είναι πιό ενάντιο στη θρησκεία και στο ιερατείο από την κρίση και την κοινή λογική. 
Βολταίρος 

Η θρησκεία είναι μια μεγάλη κινητήρια δύναμη στον κόσμο, μα αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι πιστοί τής κάθε θρησκείας είναι πως πρέπει να ανέχονται την πίστη και τη θρησκεία των άλλων ανθρώπων.
Τζορτζ Μπέρναρντ Σο 
 
Όλες οι θρησκείες είναι θεμελιωμένες στο φόβο των πολλών και στην εξυπνάδα των λίγων.
Stendhal
 
 Η θρησκεία έχει να κάνει με τη μετατροπή της αδοκίμαστης πίστης σε βάσιμη αλήθεια. Η αθεΐα απλά διαμορφώνει το αποτέλεσμα.
Ανώνυμος

Θρησκεία - Κόρη της Ελπίδας και του Φόβου, που εξηγεί στην Αμάθεια τη φύση του Ακατάληπτου. 
Ambrose Bierce 

Θρησκεία είναι η φυσική αντίδραση της φαντασίας όταν έρχεται αντιμέτωπη με τις δυσκολίες ενός εχθρικού κόσμου. 
George Santayana (1863-1952) Ισπανός, αμερικανοτραφής φιλόσοφος, ποιητής και νοβελίστας.

 Η ύπαρξη τόσων πολλών θρησκειών μαρτυρά την ανυπαρξία του πραγματικού θεού μέσα σ’ αυτές.
Ανώνυμος

Η θρησκεία είναι η αιτία της κάθε ανοησίας και διαταραχής που μπορεί να σκεφτεί κανείς· είναι η μητέρα του φανατισμού και της διχόνοιας· είναι ο εχθρός της ανθρωπότητας. 
Βολταίρος 

Γραφές -Τα αληθινά βιβλία της ιερής μας θρησκείας, σε αντίθεση με τα ψευδή και βέβηλα γραπτά στα οποία βασίζονται όλες οι άλλες θρησκείες. 
Ambrose Bierce 

Δώσε σε έναν άνθρωπο ένα ψάρι, και θα τον έχεις ταΐσει για μία μέρα. Δώσε του θρησκεία, και θα πεθάνει από ασιτία προσευχόμενος για ένα ψάρι. 
Ανώνυμος. 

Η μεγαλύτερη τραγωδία σε ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας ίσως να είναι ο σφετερισμός της ηθικής από τη θρησκεία. 
Arthur C. Clarke 

Δώσε σε έναν άνθρωπο ένα ψάρι, και θα τον έχεις ταΐσει για μία μέρα. Δώσε του θρησκεία, και θα πεθάνει από ασιτία προσευχόμενος για ένα ψάρι. 
Ανώνυμος. 

Η μεγαλύτερη τραγωδία σε ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας ίσως να είναι ο σφετερισμός της ηθικής από τη θρησκεία. 
Arthur C. Clarke 
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ
1-ΜΙΚΡΟ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΑΠΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ
2-ΜΙΚΡΟ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΑΠΟΨΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ α΄μέρος
 
ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ

4-ΜΙΚΡΟ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΑΠΟΨΕΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ

5-ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΊΣΤΗ

 

 

 
 
 
 

ΠΑΝΤΑ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΑ ΑΠΛΥΤΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΜΕΝΩΝ ΤΗΣ

Τα όσα βγαίνουν στην φόρα σχετικά με την Κιβωτό, αποδεικνύουν ότι τέτοιου είδους κλειστές θρησκευτικές δομές συχνά εμφανίζουν καταστάσεις που σχετίζονται με την κακοποίηση των παιδιών που ζουν σε αυτές.
Δυστυχώς όμως η ιεραρχία της εκκλησίας, όπως και η καθολική εκκλησία στο παρελθόν (σχετικό ποστ μου το ΠΑΙΔΟΦΙΛΟΙ ΚΑΘΟΛΙΚΟΙ ΙΕΡΕΙΣ), προσπαθεί να κουκουλώσει αυτές τις καταστάσεις, καλύπτοντας τα ένοχα μέλη της με κάθε τρόπο.
Στην συγκεκριμένη όμως περίπτωση της Κιβωτού είναι εντυπωσιακή η ταχύτητα αντίδρασης της αρχιεπισκοπής και η αυστηρή  ανακοίνωση της που λέει:
«Το ιερό ράσο, το ποτισμένο με αίμα Αγίων και Ηρώων, δεν είναι δυνατόν να το φέρουν και να το φορούν όσοι το χρησιμοποιούν ανερυθρίαστα και πρόστυχα, χωρίς φόβο Θεού και ανθρώπων, για να καλύπτουν τις ανομίες τους και για να διαπράττουν εγκλήματα που στιγματίζουν ανεξίτηλα και για πάντα τις ζωές και τις ψυχές αθώων παιδιών»
Και μάλιστα πριν να απαγγελθεί κάποια κατηγορία κατά του ιερέα της Κιβωτού, ο Ιερώνυμος του επέβαλε απαγόρευση να ιερουργεί.
Η υπόνοια που υπάρχει για αυτή την αντιμετώπιση είναι το γεγονός ότι ο παπάς της Κιβωτού είχε αρνηθεί επανειλημμένα να τεθεί αυτή κάτω από την σκέπη της αρχιεπισκοπής, οπότε σημαντικά ποσά από τις μεγάλες δωρεές που είχε, θα του τα κράταγε αυτή.

Αντίθετα ο Λουπασάκης, τον οποίο έχει φιλοξενήσει πρόσφατα ο Ιερώνυμος στο εξοχικό του, και παρά το πόρισμα της έρευνας του Μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου που κράτησε 3 χρόνια! (2014-17)  και που ζητούσε να ερευνηθεί αυτός   για αγυρτεία, απιστία, απείθεια, υπέρβαση καθήκοντος κτλ ενώ πρότεινε επίσης να: διερευνηθῇ διά ψυχιατρικῶν πραγματογνωμόνων ἡ ἱκανότης τοῦ Πρεσβυτέρου Δημητρίου Λουπασάκη, παρέμενε αμετακίνητος στον Λυκαβηττό μέχρι πρόσφατα, και η τιμωρία του για τα «θαύματα» που έκανε, τους παπάδες που έβλεπε να ίπτανται και τους νεκρούς που ανέστησε, είναι όπως φαίνεται να εξοριστεί στο μετόχι της Αρχιεπισκοπής του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, που βρίσκεται στα όρια των Mητροπόλεων Γλυφάδας και Μεσογαίας, στου διαόλου την μάνα δηλαδή (!) 

  

Αλλά η κάλυψη από την Ελληνική Εκκλησία ακόμα και σεξουαλικών εγκλημάτων ή ομοφυλοφιλικών παρεκτροπών από μέλη της είναι μόνιμη.
Έτσι ο αδελφός του τότε αρχιεπισκόπου Κρήτης πρωτοπρεσβύτερος Παπουτσάκης που καταδικάστηκε μετά την μαρτυρία 6 τροφίμων του οικοτροφείου του σε φυλάκιση 20 ετών, έμεινε 1 μήνα φυλακή και η εκκλησία δεν τον δίκασε ποτέ. 

Όταν το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ τον Απρίλιο 2005 έφερε στο φως τα αίσχη του δεσπότη Λέρου Νεκτάριου στο οικοτροφείο Καλύμνου με τίτλο Τα όργια της Καλύμνου, αυτός για να γλυτώσει παραιτήθηκε, δεν δικάστηκε και η εκκλησία του έδωσε άλλο επισκοπικό τίτλο.(Σχετικά εδώ)
Η τακτική αυτή της εκκλησίας  να κουκουλώνει τα πράγματα για να καλύπτει τα μέλη της και να σιωπά, ξέροντας ότι σε λίγο όλα ξεχνιούνται, εφαρμόστηκε και στην περίπτωση που υπήρχαν σοβαρές κατηγορίες ακόμα και για τον προκαθήμενο της. 
 

Το καιρό της χούντας που ο Χριστόδουλος διάβαζε, η παράνομη ΑΥΓΗ στις 31-8-1970 έγραφε:  «Οι θεομπαίχτες του ‘Ελληνοχριστιανικού» πολιτισμού έχουν τον υπεράξιο εκπρόσωπό τους τον αρχιμανδρίτη Χριστόδουλο. ‘Αποκαλύφθηκαν ενέργειαι από μακρού χρόνου και κατ’εξακολούθησιν, ασελγών πράξεων, επί των νεαρών τροφίμων του ιδρύματος στο οποίο τον διόρισε διευθυντή ο παπαευθύμ Ιερώνυμος..’.» Δεν υπήρξε τότε από πουθενά  κάποια αντίδραση.  

Το ίδιο έγινε και όταν το 2007 ο Χριστόδουλος επιτέθηκε στον τότε ΣΥΝ, η ΑΥΓΗ σε πρωτοσέλιδο της ξαναδημοσίευσε στις 29-5-2007, σε πρωτοσέλιδο, το παραπάνω κείμενο και πάλι τότε ούτε ο Χριστόδουλος αλλά περιέργως ούτε και η ΑΥΓΗ ξαναέθιξαν το θέμα.
Το 2004 είχε πει ο Χριστόδουλος: «Σκεφτείτε πού έχουμε φτάσει, σε ποιο κατάντηµα έχει φτάσει η ανθρωπότητα, η οποία την αμαρτία, – που είναι διακεκηρυγµένη, βοώσα και κράζουσα, θέλει να την καλύψει, να µη λέμε, να µη μιλάμε, γιατί ενοχλούνται αυτοί που έχουν το κουσούρι. Γιατί θέλουν όλοι οι άλλοι να το παραδεχθούν ως μια φυσιολογική κατάσταση». [in.gr, 31/10/2004]
Το 2010 ο αρχιμανδρίτης Κύριλλος Κωστόπουλος, γνωστός για τη μαχητικότητά του σε ζητήματα Ορθοδοξίας, σε ομιλία του του στην Μονή Αγίου Νικολάου Μπάλα είπε ξεκάθαρα  πως ο Χριστόδουλος είχε το «κουσούρι»!
Και όπως έγραψε η Πατρινή εφημερίδα Κόσμος της Ενημέρωσης «Και όχι μόνο αυτό, αλλά προτιμούσε να χειροτονεί ιερείς που είχαν επίσης το "κουσούρι"», δήλωσε! Θα πρέπει να σημειωθεί πως δεν χρησιμοποίησε την παραπάνω λέξη, όμως, ως εφημερίδα αποφασίσαμε να μη γράψουμε ακριβώς τη φράση που είπε (κατά τα όσα φημολογούνται στην πόλη).
Όσο για το «κουσούρι» γράφει σχετικά ο δημοσιογράφος-συγγραφέας Βασίλης Α. Λαμπρόπουλος:
Όσο για τα λεγόμενα ροζ σκάνδαλα από τις εκκλησιαστικές σχολές τα παιδιά «εκπαιδεύονται» στην αρσενοκοιτία! Πηγαίνετε σε μία εκκλησιαστική σχολή και δείτε μαζεμένα τα παιδιά. Είναι εύκολο να διαπιστώσετε πόσα απ΄ αυτά είναι κουνιστοί. Τα παιδιά αυτά οδηγούνται στην ιεροσύνη και στις κρεβατοκάμαρες υψηλόβαθμων στελεχών της Εκκλησίας, είτε για παθητική είτε για ενεργητική ομοφυλοφιλία.
Ως παλαιός, και επί 28 χρόνια, εκκλησιαστικός συντάκτης, που παρακολουθεί και τα τωρινά τεκταινόμενα έχουμε να πούμε ότι:

 Τίποτε απ΄ αυτά δεν ήταν άγνωστα στο εσωτερικό της Εκκλησίας. Όλα είναι γνωστά και τα συζητούσανε μεταξύ τους οι μητροπολίτες. Όλοι ξέρανε για την Μπέμπα Μπλάνς, την Κάλας, τη Σούλα, τη Λέλα, τη Ρίτα, το Χωροφύλακα κ.λπ.

Υπάρχουν βέβαια και πιο κραυγαλέα και μάλιστα  πρωτοσέλιδα δημοσιεύματα, που βασίζονται σε τηλεφωνικές υποκλοπές.

Παρά όλα τα παραπάνω γλαφυρά δημοσιεύματα, τόσο για τον Χριστόδουλο, όσο και για τις καταγγελίες για το «κουσούρι» επακολούθησε αυτό που τόσο γλαφυρά περιγράφει ο Σολομός στους Ελεύθερους Πολιορκημένους και που τραγούδησε ο αξέχαστος Ξυλούρης : Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει·
Την ίδια ακριβώς τακτική κουκουλώματος με την Ελληνική Εκκλησία ακολουθεί και η Κυπριακή. Πέντε μητροπολίτες απάλλαξαν τον ιερέα-θετό πατέρα της Έλενας Φραντζή, που την κακοποιούσε σεξουαλικά από 4 ετών, οδηγώντας την στην αυτοκτονία , όπως γράφω στο Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΝΑΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΣΥΓΚΥΛΙΣΜΟ ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ ΑΥΤΟΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ.

Σε ηλικία 10 ετών η Έλενα Φραντζή κατήγγειλε την κακοποίησή της στις αρμόδιες κυπριακές υπηρεσίες, ωστόσο κανείς δεν την πίστεψε. Και το μαρτύριο συνεχίστηκε μέχρι την ενηλικίωσή της. Στα 18 της επανήλθε με νέα καταγγελία, μια καταγγελία που έφερε στα δικαστήρια τον θετό της πατέρα. Η κυπριακή Δικαιοσύνη έστειλε τον ιερέα για 2 χρόνια στη φυλακή. Το 2015 ο ιερέας αποφυλακίστηκε και μάλιστα επέστρεψε και στα καθήκοντά του. Αυτό φαίνεται ότι ήταν το τελειωτικό χτύπημα για την Έλενα.
Να σημειωθεί ότι ο μητροπολίτης Ταμασού και Ορεινής, Ησαΐας, παραχώρησε δωρεάν σπίτι δίπλα σε νηπιαγωγείο και δημοτικό σχολείο στον σάτυρο ιερέα!
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.